.$Qi!= $!R FJJ'1X3οߔK VrMsʚaX'v#aV8@Ro0`ր%cN84>Dxˈ:e|c<%8 r!GOOMBAGOOMBAGMBAHٟHYHdAD dT,0Q 4 4:9Q 4 4:N8Q 4 4: S 4:8  0S`H`hH`/.$Qi!= $!R FJJ'1X3οߔK VrMsʚaX'v#aV8@Ro0`ր%cN84>Dxˈ:e|c<%8 r!GOOMBAGOOMBAGMBA 0Uih7 RUD@ 0X@ q`PUUQ HAptbd5Q1QUUQl)`D` P@ @I Hps'6FTQE%In@p`P+5@;7g;#Oh(qF&PRQ oOwww.a$PcWЏ`^&'_ ?dP@*Q?piIp`5SQUEU`ߖ_p`_c~P?@G@FTtU4b_`dHpw6fP0;UhGsPpIwrF@TPAUE@?c@`@wGfaUP ?Ph`tp@ff1UU$b!o{׀(2?ulB_a{%aQbrf>)< ^ 5~C?B{A H7p6 `^Q5UU@IFtrdUQE@??faUR0U?@)A)(wJfZS00%1[1F!wpfU!U UU4AwwGf~_ @DwfaS#P`@A0PU@k_ ! T?2ifa$UEDQ$!?^%^?#I@hwttFbBEqA  wBd@Q@biq_TR0BC?ww??QbTUBU4$??dQC!?ۙA_swwbE3_Ai~$_~`1P0S$I`QiÆqw 6UT'@i `h`GGGf&A%`iݑhHq#FF]E$E~a Iqi!GOETHH#`P1a C@q@81b@r6F0`ffPFR??01?HB*i8btwa79*Q@ _ TPp#```0w%FS ?`0660SS R8 DqF6 Qy@`p?TPU4q? ~@  7 _0\/zz @0H??*kp3$$$$RSSC4FF%RteC4VG%RddC455%BBBBX=RJZ9gs{X=LJZ1gs{gCClC)C] 𵆰KN$kIHRR!B!GOys@-h$U`!!4, W@  7B  ?' xG 7(9"HBa8dI# h@C8!> - @'% x 7 / ' L '` h #@ Hx( GhCXC C2C J'PhR{3:3z;@* 9+ѐpGhC񵂰 )Hh.8PCpR(0 9 B %($EHh( "B"1# .1o0:0z!@4B Hh ))IBIIIBIIAG1hCHIh h`B@@#@Oi#B i1a)ۉ HaaI ` !@CpGhCCC!"R( KR(HQ1B !HpG0  #GK *KK#A#CETS0 \ ,!!1BCR0(۰pG0*A A"I2 "HpG@I" pG@NhH1iCA@@ 0a xA(h (ya` h 7B  ?'! 1@#BHМC` GC "JI# h@#[B EHpEI hO#'<pK $x#Cp"Cp8< $Qx9K!CQph !#B!`4I`4I3IMH`$] h`!!4,*L C8a!Lhi@Hhh (ڠ!I!IXH` 8@H8@$( 2`!4 ,L C I  IMGC2lCC `8` $M/`U/ HC(a/ / ` Ӯh/ѰI/IX` @/(/ H @O8CGC h`` G G Oh 0*2Rh"B"]GCK"hB"%0NGCB828!RGOFFONwith RONOFFSLOWMO5min10min30minOFFIIIIIIIIIIIIIIINormalTurboCrapProtGBAGBPNDS1P2PLink2PLink3PLink4PBlackGreyBlueNoneYellowGreyMulti1Multi2ZeldaMetroidAdvIslandAdvIsland2BaloonKidBatmanBatmanROTJBionicComCV AdvDr.MarioKirbyDK LandDMGMGBSGBCGBAGBAuto Goomba Pogoomba ' I" ;`AHx('@I XhF? @HAIx XiFhFiF" F;O @ 2 2 > GPowered by XGFLASH2.com 2005uChav2.2 on wC`C`B autofire: A autofire: 2`Controller: Display->Other Settings->Link TransferSleepRestartSave State->Load State->Manage SRAM->Exit Q" 6h:H;Ix X:hFiF 8H8Ox8:XhFiF 6L7Ix X6hFiF x4I X4hFiF 4H4h :XhFiF y0:XhFiF /H/x:XhFiF /H/hhFiF G Other Settings(`VSync: _`FPS-Meter: C`Autosleep: `EWRAM speed: 2Swap A-B: Autoload state: (Goomba detection: PaGame Boy:  " HIh XhFIiF 7HIx XhFfOKBa  @&60`.CH p ;pAH[#  >Np00Xp!000pp@;p#C3H&1H1A1HA(1%H&V f>Й(`]0 Z&v  # 06N<,$$ 4D=- Hh. 47?/ JGgCTCC brac#\T3:рpG H!I LhB 8hB <`x`Gg1W!"Cxx;Cx?;Cx?;CY02*ۀpG e") |"* wZ'?рG Write error! Memory full. Delete some games.1K1Oh#[<f'BC#fB7B+) #[B 5 (92>.'C.`h`=- 9*d'C'``` I02 `!Ip02B @I9 GCg^)2:p01ypG "S!H9 !7< 9< !7< }9 79 G00:00:00 - 00/00kKCIh h&1+AL! + + h)89B)) !`  Y'# ` B )"B" 0 1_Bѡh7  &.ѽB  i"2 D/"3 =( ("B" 0." )7 (" H` `GCgPush SELECT to deleteSave state:Load state:Erase SRAM:CKL(#[30 g``Hh`Hh2`HOx(8I Hh1.1"8NGg0CPCuCgCTC LjF ` (ќG  "! h-!h8BH ` 8@jF (H8@C #L!:#k LjF `  @"! h("! h 8@jF H8@GgCd#C% I NBh3B1` *I `GgCIh" J)0% )>hI`GgCH#h@pGlC( Hh/jF!(HhGPCTC(јG ") O#!";HhjF!v( "!6( g Saving.gPC(4! N(-h()!D("#[M0"#K!I H631!"H`!8Gg0!HKJ?"!GgA(< Hx8Hhw! ! -hB "RIH<// "Ah J00""RIH"GdCPCHx"Hh-jF! (hBE"R I HjF!8(zGdCPC  .MiF(`(G @&h%(B(!{%mH5hB#[B I") `%5<- M"!(h)h8BH(` 8@iF ( H8@CpC ROM not found.I(IjF! ("L#[0" IHhqHhHqHIx xCI x CI xICqHxHhO`/"! #[0"Gg0g8\_C(C_dCPC(!jF! (Jy`Ay J`y Jp!@ Jp!@ J#pI@@ pG8\_C(C_&O(C !I%=p70BjF! Z(L#[0"IHJhqHhHqHxqxyCq/`"! #[0"Gg0g8\_CC8O8J9j `%3L.S][D/7>W S BՉ-63CCBiсщ) щIaZ %KB$H!!с!C P CKBH!KBH!KBPh(Е`h(Аh8`HH8bH#CpG!`Q`сQ`gC @0&@  HKhB Hx( H! I CII#CpGC0vC CB0ӄFR) xp@Iу:Ӱɸ:Ұ 2 p Cp p p xpI@R`FpG CCXPpGR\TpG/Y@P@ KRB#BBRB[AB Z@P@Y@pGGGGG G(G0G8G CфF0 LC+@# @pB0`FpG xpI[*pG2x+ x1p2+pG/KRB#BBRB[ABpGFCˀ  xx[IR gFpGFRp@: C C  :ӁTR`FpGxG0`B @ @   !QR B0`BaB/F C ӰL;C+@рҰ xpI@+ R`FpG p@R`FpGxG--N< \/ Divide by zero///4 ,P$PP //38//1e "" \  /\ \$/< }Ϡ0\ }Ϡ@\  @0}ϠP\ // XTS4xVͫ0 FhnzZ~h2 0;.Yk  RT;h;h;h;;;T; T; = = =<<<<<===<<<<<<" =l=H=T; O-<04 +**)HAIB*@/@GPO|xt,`- .{H x@@44P,T(X$\ㄔGO 2 ZB^?O/pD-逡$ b(`4@ 0 PPQ0S$pD/XCP ` w9`9@9,C BB4Cx0@P`x404x40x4L-`ጠ匰Z @O PPQP$T0IE?@  L/xxxx h>P`@: ;;,'t,C2\+phà`àbàcàdàeàhàiàlàmàpàrà`sàtàu` àxàyà|à}ààà`bcdehilmprs`tu` xy|}wxFFFG8GhGGG H(??(@@(AA(B?(M3"o{3"o{3"o{3"o{UUUUUUUUUUUUUUUUUUZJZcUUUތk)ZcZJggU F%)YZJZcޢBk{URZJ!1sJ!!scR)祥{))Bu)ksJ!!scR)祥{))BތZsJ!!kkcB{))BȐPDBRRRRZZk{!BRZ{9RZ{9RZ{9Zk{!Bε!)99JZ9ﭥkZZB猥BRkRRRBZޜkf!BRUURBΌZR>sB3 wx#5 ZM`) UUUѩQH%GGM[jcBs{!%   @h*>` ; 8L 50@  ,$ /P-"P-p???????-???/@-L =@P 1 @@@0S@/0S@/                  @-BJRZbjrz "&.B1.07, T\ 0P@0/P00/$0/  R 0/޼ DP`l  0܀P:O-@PB A  ᠀堐cp@DA`PPP` \ EX P: O 0@-S"I 0  \0 Π0 S( 000 Q@@Ao 0!CexV4-$2X$QP$? @P,,0 R :Q0A 2 --N< \  Divide by zero!"!!"!"!!""!!"!""""!"!!""!!"!""""!!!!!!""""!"!!"!!!!!!!"!!""!!"!!!!!!!"""""!!"!!!!!!!!!!!!!0CFGNINTENDOxG[?xGbxGDxG\?xGZxGxG\xG xGxGxGexGxGqxGxGXTW@XTW@XTWXXTW$ %Ƞ B.瀀XTWX XTW2T12@XTW21TE112@XTWX\ကXTW0@2#D#@XTWČ~ B. B.XTW'1p2#!2XTW%Ƞ +LကXTWXE XTWe\2T12eT@XTWe\21TE112eT@XTWTXကXTW0L2#@#L@XTW$ PI@XTWhXTW$ &Ƞ B.瀀XTWh XTW2d12@XTW21dF112@XTWhlကXTW0E@2#@XTWXTW'1p2#!2XTW&Ƞ +LကXTWhF XTWfl2d12fd@XTWfl21dF112fd@XTWdhကXTW(0d@2E@XTW@HXTWxXTW$ 'Ƞ B.x XTWx XTW2t12@XTW21tG112@XTWx|ကXTWD QDR T"@ 22#1@XTW@T 2231@XTW@HXTW'1p2#!2XTW'Ƞ +xLကXTWxG XTWg|2t12gt@XTWg|21tG112gt@XTWtxကXTWD$ 2@XTW@HXTW|XTW$ 'Ƞ B.xG XTW||倀XTW'Ƞ + 212  B.XTW'Ƞ + 21@112  B.XTW'Ƞ B.XTW12@XTW@HXTW|'1p2#!2XTW'Ƞ +xGLကXTW|@|倀XTW2D12@XTW21DD112@XTWLကXTW22#@XTWXT@XTWXP@XTWXT@XTWXP@XTWXT@XTW'Ƞ +X\ကXTWXP@XTWT%T@XTWT&T\@XTWTP@XTWT'T\@XTWTP@XTW'Ƞ +TXကXTWT$T@XTWh`@XTWhd@XTWhd@XTWh`@XTWhd@XTW'Ƞ +hlကXTWh`@XTWd%dl@XTWd`@XTWd&d@XTWd'dl@XTWd`@XTW'Ƞ +dhကXTWd$d@XTWxp@XTWxt@XTWxp@XTWxt@XTWxt@XTW'Ƞ +x|ကXTWxp@XTWt%t|@XTWtp@XTWt&t|@XTWtp@XTWt't@XTW'Ƞ +txကXTWt$t@XTW% 'Ƞ B.瀀XTW%'Ƞ B.瀀XTW& 'Ƞ B.瀀XTW&'Ƞ B.瀀XTW' 'Ƞ B.瀀XTW'Ƞ  B.瀀XTW PI@XTW@H$ 'Ƞ B.瀀XTWD@XTWD@XTWD@XTWD@XTWD@XTWD@XTW'Ƞ +LကXTW$@02!2D@XTW$D02!2@XTW$@02!2D@XTW$D02!2@XTW$@02!2D@XTW$D02!2@XTW'Ƞ +$L02!2XTW$@02!2@XTW(!$@02!2@XTW(!$@02!2@XTW(!$@02!2@XTW(!$@02!2@XTW(!$@02!2@XTW(!$@02!2@XTW'Ƞ + (!$@02!2XTW(!$@02!2@XTW$@T02 2#!2@XTW$DT02 2#!2@XTW$@T02 2#!2@XTW$DT02 2#!2@XTW$@T02 2#!2@XTW$DT02 2#!2@XTW'Ƞ +$LT02 2#!2XTW$@T02 2#!2@XTW2##?$@2# 2#D1!2@XTW2##?$@2# 2#D1!2@XTW2##?$@2# 2#D1!2@XTW2##?$@2# 2#D1!2@XTW2##?$@2# 2#D1!2@XTW2##?$@2# 2#D1!2@XTW'Ƞ + 2##?$@2# 2#D1!2XTW2##?$@2# 2#D1!2@XTW2@1@XTW2D1@XTW2@1@XTW2D1@XTW2@1@XTW2D1@XTW'Ƞ +2L1XTW2@1@XTW0@41@XTW0D41@XTW0@41@XTW0D41@XTW0@41@XTW0D41@XTW'Ƞ +0L41XTW@1@XTW0@1@XTW0D1@XTW0@1@XTW0D1@XTW0@1@XTW0D1@XTW'Ƞ +0L1XTW0@1@XTW$T02 2#!2@XTW$T02 2#!2@XTW$T02 2#!2@XTW$T02 2#!2@XTW$T02 2#!2@XTW$T02 2#!2@XTW'Ƞ +$ T02 2#!2XTW$T02 2#!2@XTWg XTW|Ě -,XȌ,Ȍ|ĊTXXTW XTW -XTWa XTW%|ĚL|Ċ --,Ȍ ,Q XTW$L02!2XTWI|ĚL|Ċ --,Ȍ ,Q  -XTWXTW@H|Ě -,Ȍ,Ȍ|Ċ -XTWXTWXTW I|ĚL|Ċ --,Ȍ ,Qf  -XTW (!$@02!2XTWI XTW|Ě -,hȌ,Ȍ|ĊdhXTWJ XTW XTW&|ĚL|Ċ --,Ȍ ,Q XTW$LT02 2#!2XTWIOhXTWXTW}XTW 2##?$@2# 2#D1!2XTWI& $ XTW|Ě -,xȌ,Ȍ|ĊtxXTW%( $ v뀀XTW'|ĚL|Ċ --,Ȍ ,Q XTW2L1XTWI |(!|02 "2XTW' -@XTWČ$  B.XTW0L41XTWI( LXTW|Ě -,Ȍ,HȌ|ĊL0P ;XTW%( oLကXTW@XTW  $|ĚL|Ċ --,Ȍ ,Q8 XTW0L1@XTWI0s|(!x02 "2XTW|t倀XTWČ +LXTW|Ě -,Ȍ,Ȍ|Ċ -H@H$ T02 2#!2XTWI80O- ģij,F.  !#RO/#>5:5`   h/<<3   4# R $# ,/  /"P" R" B4 4@ FxGQEĊQEĊ x ĊG @ĊQEOĊ$ P P@ $ @: $  vR $ $@ H  P  X ` @ I|ĚL|Ċ --,Ȍ ,Q  -XTWPFPFh>P01// \J" 3--:--. .:::::::.TA`AlAxAA:AAAAAAAAA:B B,B8BDBPB\B:::::::::BBBBBBBBBBBBBBBB@56d6677:477778::::::::::-::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: \(UWQL \UWQLRead from OAM. Wrote to OAM. \J2--:----:::::::-<@H@T@`@l@:x@@@@@@@@@:A AA$A0A  ˌ  ˌLT!L t >  ˌ  +xxxxSNtuuh>Ix^Z!`@@&9_9_9_9_`?DDDD@ D H L P T X T X  PO4OdO::::(;|;;;-<;:: v  (;=L<$<!Q@-U@ nO4rOP$ P$ P$ P$ P$ (;<<: 9: =0=:+ P CSv(;\=;;?(;=<:(;=::C9@-0<<<<8$@DA$HLI -$@DHL$T?99 0Px h8Tx0`|  P 8Lt@`4PhH 4 ` |       8 P l        4 P |        @ X t       $ @ X t       <X p0\(<Pdx @l4p$`(\$THH0Lh ,Hh(Dd0d<l (ldlBDTl$ X h P$     !(!d!!!!!0"X"""""#<#T#### $ $$$$:::::::(::::8 ;;D+bkGG@@>BEoE>B>RG>Uff s nٙgcnܙ3>CLAS 1001 003N eCopyright (C)2000-2001 Pat Crowe. This Book Reader was distributed solely for the reading of classic books which are out of copyright. Program extends to address 3fffh. No responsibilty can be accepted for any breach of copyright nor for any other matter involved with material above this address. This material will have been added by a user of this program and not the author of this program. Please address any enquiries concerning breach of copyright or any other concerns, to that third party. 1͑>$Pp>a>&>>#ͪ1>Vu͔!̓> (Om '  /  Ͷ   ̀>>xE>@A>>@B! 6# x G88888>> >>> #v(L Vw cog _ 9W -O G M< >Om B< >ON B B> B#(((%#(&(0($0͏B B7B@7BͪBjB@B@jB#= >O B#< >O B!>w# !6# 6#6# ! e" !0" !@ " ~B~B~B<$<$~BfZB~!>P"">">w!>""̓ !>LT]RO >G@( A(A **** L=L !>LT]RO}o|g>G@( A(A :::: L=L  L =O  G| 8 `8xG   L  { G=G|   G|  G L  !>>}|!@}|e !%*Gx(*v*Gx(*OG> > >>!'w}|!@}|ͤ e =G|  ͤ(e >( e > G|  e >>( ogog#F+Nx<(+x og#} #}|!@}|<ogog@ B} =T]og} |(6+} +}|!@#F+Nx<(x(}|<ogog~#~############~+~+~+~+~+~++~ +F+N+~+ng@* x $(͍ (͍ ($(%!@6>$$(!@6>$#(!(= y#!y(  yͶ  #O># y(*(/(4(8(<(@(D(H(L !P !` !p@!8!0!(! !!!!@( A(A ~/" !J !%!v*Gx(* G<8ͤ(e >>7 >˜ ˜ ( e >7 =>G!x(^#*Oy(* y!(!( !ʼ R df!R \!W!R_y(=RG@( A(A """"  T]  RG@( A(A """"  T]   @( A(A """"  T]  > >A! y( >""" N"O">og> >A! y( *GN 0*GO (* >oge G|  > >A!   # ogWoXgo&T]))))))))@@* x !6# x !V#z(9~ #~#_ #F~8#GN#~#O͏V#z 8)F#4zW{_F#4 Q z__F##4 Q z__V#z 8)F#4zW{_F#4 Q z__F##4 Q z__x(7`i`UOVG0 y T])))))@i`UoVgy Oi`))))) @ k&))}o ! {(8=xw#wyw#wˇ@@>@>GHI!`>" " !@6# ! 6# !><>(!< <(w#   w#  (,>O!`>" x >" x `>" x >OL> /7G>/Gx>0(>>$ x >$@( A(A @(D ɇƀhiA * >hiA * >h@iA * ɇƀjkA * >jk@A * ==|================<=======<===<===<=<==<=|=<!(>""## ͊K! ͱ6# _!ͱ6!`zͱ" G> ͱhj!ͯͯͯͯͯͯͯ\8x>!'w!SoTg((}!A|1}!M[GYoZg}Q|R!O6qQoRg# M>O!~w>0>MwD ̓@>O@o@gd>Od>O!@O@GoO!@O@Go>h@i >@D8LO_( !O~=_wM>O!@*fo>!hw!D .AN .isrsrsrsrsrsrsrsrsrsrsrsrsrsrsrsrD !M*fo@* x > "  = @D0D8@@L  &###bkG#G#G#Gx<=w#w#w#wbk###w#w#w#w6#6#6#6~w#~w#~w#~w++~w8G#~wG#~wG#~w++~###RRR@@D@EEEEuT\P\࠮⎊.興*Ϊ ꬪ]QwwUw :(**2**Ht@EutTTTT *ʪ ..*.@2**2**2 )*:"0*(* NJN .( wuUw@[RSRK ʪMI @@]U]Q]@gUWTW࠮⎊.興*gUGDG슈 ꪪ 8(+83*+t@Euu@@D\T((+0+*+ 0((3**3 (@nBNJ.wQwEwwuWq@YTUUU@@8 # #"; ݕ]pPPPp %%% " """":@XTTTTwuWq@YTUUU@@HPSRRSꪪꪪRRR@@D@EEEEuT\P\࠮⎊.興*Ϊ ꬪ2**2**2  .*.(.@t@Euu@@T\P((+0+*+ :**:***wTwAwtTTTu@@@; wuWq@YTUUU@@8 # #";@jJJJ.@NJJJN @UUUU]@@E]U@@@wQWUWwuWq@YTUUU@@U]@jJJJ.@JJJJN wTwAwtTTTu@@@QWUWPWgQWUW*@  PPP/ HHHJH bS"@@?;?bS"@@}%@ ee!??~@|A@@> PpPP?h  A`B$`@@FF@FF 4 (`? 80   @@@@ D((|DD|аpPVuDDDw'DwUUUU) `PTPT .@lJHH(쪪`wQRTwwQRTw@, @3RSR%-%JNHHꪬ **:(+*+:*;":!  DDDUR pPTPT EŀUUUUwD pPPPPdjjLH@@@"媪@ PPT&B$ $TTRࠠtDEuEEERptPtBDAEEEuD\T\rD@tt@wg®jHJJJJPXT  A]@@@@@@@@@@? ?((((((((08 (D))O}FF@Vf 4 (`$C@@ H`  /B@ @VWXYyQDUP" QpP PpU)*TsRzUk@UaJI U U 0tU@)AEJ*UR UUSUrUb`_U0 F H0/Po`?@ @0 HY AE}!:UV%@ (70@?**W@``0耢|EUU  UU @@>8'X B'BE%B) *UT(Q"UUU@?@|<$8R@?~*3-@?r P ǎ 8<9x?`|>`@@@?0xp <"  <p AHqH9qqqq |@? ? ,|JJUU U@U` @P̴*`"  `UT ? ? %Bw H08@ <C *@??8U pra t"Àc,B@? H   @((  p``Hp?$<8x<000p<!p``pp``pgcgc~dX  H ? d`(@P? )@ Y?L;B3P!P1@1D;%:?8D8lšd|>nv1f<M6c`aI>7&=)111))cUTTTS|b\Y?p&p P0 8D8>|>1Ο|       !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~G,bG,G,bG,G,bG,G,bbbbbG,bG,bG,bG,bbbbbG,bG,bG,bG,bbbbbG,bG,bG,bG,bbbbbG,bG,bG,bG,bG,bG,bG,bG,bG,bG,bG,bG,b _ _ _ _G,bG,bG,bG,bG,bG,bG,b::>            ;>      ;  ; ; ^>  ] ~ ] ~ ] ~ ^ ^ ^9 ] ~ ~;  ;  ;       > > > > > > > 8  ~           \ z z z z   >  >   ^7  ^7  ^7  >  >  zz5 $5$ ~ ~  ~ z z >> ~ >  >  >  > > ^ ^ >   5   5   5   5   5  5 ;  5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ V V W8~$u 4$5$$4$5 5$ 4$5$$4$5$5$$5$xx4$5 5$ 5 5$4$=5$4$=5$4$x4$x4$= = =5$=5$4$~3$4$4$= 3$4$4$^ ^ 4$4$3$W3$W3$^ 3$^ 3$::< S$ ~3$ ~3$ ~3$:3$T  = =  ~ ~ 2$3$2$3$2$3$= 2$W W W 3$ ]2$S$2$S$2$W 2$   S$S$2$< 2$< 2$ 2$91$2$1$2$1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$1$2$2$1$2$2$1$2$2$1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$1$2$2$1$2$2$1$2$2$0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0(UQ$40$0(40(0(40(/(0(/(0(/(/(0(0( 0(/(0(/(0(/(T/(T/(t/(t/(P(/( /(8< t/(!O(/(/( O(< t$y/(o$o$X$yS.(/(S.(O(.(O(.(O( .(N(o(.(.(N(.($.(N($.(}.(o(N(W$.(SM( !N(s$N(< N(7 -(6M(M(7M(!M(n( M(RM(RM( n(sM(!Rs< M(M(M(R!M(< M(xRM(6%M(w$L(6$L(!M(L(!M(L(!M(L(w$L(w$L(w$L(w$L(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,$L(L,$L(L,$L(L,$K,L(L,M(K(L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K(L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,\ K,5\ J,K,%K,5J,K,J,K,K,50!J,K,0!K,5J,5K,J,K,J,5J,5J,5J,J,/!$J,5P!J,5$J,5k,Vk,5J,5J,k,5J,55I,%j,p!I,4qI,%J,I,(I,%j,5I,UI,|I,4$I,4I,i,4I,4I,v%I,Ui,;I,4$I,N!I,i,!I,pI,4I,O!U[ I,4: I,I,4i,:p!i,4I,4N!H,4(H,!$H,4!H,4H,4N!H,4N!H,4N!H,4N!H,H,(H,H,(H,4o!H,4(H,4N!H,4N!H,4N!H,4N!H,4(H,4(H,4(H,4(H,4N!H,4N!H,4N!H,4N!G,H,(G,H,(G,H,(G,H,(G,H,N!G,H,N!G,H,N!G,H,N!G,H,(G,H,(G,H,(G,H,(G,H,N!G,H,N!G,H,N!G,H,N!G,bMG,bMG,bMG,bMG,H,N!G,H,N!G,H,N!G,H,N!G,bMG,bMG,bMG,bMG,H,N!G,H,N!G,H,N!G,H,N!G,bMG,bMG,bMG,bMG,H,N!G,H,N!G,H,N!G,H,N!G,bMG,bMG,bMG,bMG,H,N!G,4N!G,8h0G,88h0fVG,u^8h0u^oIG,u^oIG,88G,3V{fh,^{nEG,3VM{h0u^jG,u^{NE43VMG,3VMG,3VM{G,TZ{84bNE4{Q =h0boIG,3Vbh0b{QG,b{QG,{Q =h03V{f0bNE0u^{oEh0b{Mh0TZIG,bMG,bMG,u^{oEG,3V{fh,b{-Ah0UZQ{h,fMG,3V8h0oNEG,oNEG,UZQ{G,u^4G,80h0G,48h0G,oNEG,oNEG,oNEG,oNEG,48h0G,3VbG,3VbG,3VbG,oNEG,oNEG,oNEG,oNEG,3VbG,3VbG,3VbG,3VbG,oNEG,oNEG,oNEG,oNEG,3VbG,3VbG,3VbG,3VbG,oNEG,oNEG,oNEG,oNEG,3VbG,3VbG,3VbG,3VbG,oNEG,oNEG,oNEG,oNEG,3VbG,3VbG,3VbG,3VbG,oNEG,oNEG,oNEG,oNEG,3VbG,3VbG,3VbG,3VbG,oNEG,oNEG,oNEG,oNE-@VWXYz~!=* T*ժ*UX@@@p@P @PU ! UT(@P@YUUUUU TtDveU PPUrAB  @C@ Ž~Յu__UUUU UUUPPPPPPUUT\D??? ????@?U?hߟ U@B_Z*T+]_G80X??` ጀll6@@???@@gX_`kT@?@?@| PW X @@?= @* A;j ? ڼzf@W |????d?@?@?@?@?@?E?JTT`?/? /.>~_ /UT*W?? @@?@?@?@?@?@?@0?P< !$?<~? ;0v0@ |????????@?@?@?@?@?@?@?@W ` 0?? /"17@~~@UUUD???00?????@?@?@?@?@?@@?p~N`}@^@?@U@ -@??`_GUP U*UP@TPT@PPPUUT@ $@/^>_.@@?T Uw*U-ذIPPZ%000$8 (PP0OpOp!}UDDJ -._/`@@@ AA8#N400DĀpi610Y2GxpxpO! L?h?h? lv0@ ^P@~lAl8Ԍt C pp8xppxxx<<00q11|?8xx8x0(T,>>:~f3;;;;)`00@a0 09~j%<c <8Z??>0p>|<<<8p8Mx8`Q ?Aq? _???  \ < 8 ?8|{tx08A1?AÁ??S#S{_; xt`   1/???g,pp~p?< ?,9%8@ y@?.q0qpqp H  ?????x8p8p8?|/ yɶҭ=X"K 7wp{_/l|2@3??Uo_!8O9F_ЯȴР?{Vj `0G8  , 癯(8KABCԛY8v@&>V<<w'3LFvld}=0==V;0 & ML aia``@`B`@"`@`        !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~(! & d!$C .)  * *! *!!) * *! *! & &X n! * &%   &z !+. . *dJ2DB2DB)6  &Y !+2 . *!EB &.)D:)X  &!+2 & .)!=!^!!) &7 !+6L6 *)*=*^)I*) &,.,&+"!-. &L6)*'.=*'.^*j+J*,*+"-*!,.& &!)'2='2^*iKJ+"-*L",&&&-*/&!&)E>F6=E>F6^IKiJ,&-*L"M& &0&.&&)E>=E>^ JKjL".*M&N*.&O&0&Q& ")eF=eF^  jKkL"N&M"P&/*0*P*O&"/*)'.='.^ km"P&N"Q&N&P.q6O*"/*)=^ lN"P"m"p&O&Q2r6P* P.)=^  ln"O"o"p*r2F>P. r:)=^ p&&n"q*B6JQ2"B)=^ o""p&JN. >P*J) '" ='" ^   n*BN: q2."B)'" = ^ "BJ2 P.->)&" = ^=  ""&2>B O*-q6)F*=F*^= "2*6 o*-6)E*e.=E*e.^= "p**.*o"M.)F")=F")^= o""&)n"Lo&)F")=F")^= o&")m"n"K)F"(F"(^= +m)m"Kn")'('=('^= +m)l"Ko")'G(=(=^(2, Lll)l"JI)'G(''( 'aaL  l(k"JI'((''( & '  ' L mmk)kJI'(( '(' &  '  'm,(jJI'((''((' & '' ''m (jJI(H!/2'H(/2(''& M m#iIif(Ib $ E&A  ,M#iiM#IiiM#)I--$ 2'  -#N#IiN#HIIN#(() -F$P6H! -#N#HiI(HIH(%(E (%.2I-   -#N#Hhi(HI)g'%(!G& f h -#N#HhIi(HI)( b !I%f e  .#Hhi)hHI!('%)) -I% j)g-#FH!iH% k"%!%i%(%-i)/.c)2j%'% *C -#M#Gi&M.):-h!N2)%))P6c )/6).f-#j!i .)2)H%N6))) 2cI-%C ,d ,!n2--%h!)& .)61H%N6 b )C d!E h-.2)%!M6H!'&'I)b Ab ! d  !6 .2;h!'- 'h% '!c '!%!6d)P6 e $ :J-6)%)& .)'.2)!*b -%!..d )!k- )%  -:i-Y-(%P6 !j-%5B I%1C k- )1j1 .51I)P6!B t "  !d-!9*1!)sc Jd * !ck-$5 -s  R kBs !(C-)06$"5  R " )O2" (-)%0>s%%s krcj!C-O2! (dJ- 5*1 s 2c1'!-d (d1%q:c ( %J%0j!c() - "dC( -$C)% -B$B (%-- O6( Cc (C*-1c J)1c()--()A%d (k-$5B H%-(%J-c!()Ab add( -C )5c-p:%J)!)'2c "dCC ( -C%k-c)>)) J)H% )%/21Bd!tZd( 1dk$1d . r: )H)P"%P2AHb !!(L1C $K!d)-$- 1 (%%cjd1 d&7dS 2s)( C s  l &dS s  cs [R   *%t K2  kBs " $S+%$-!$s % ldt  K(!$ts RZ   $ t2 l  d1Bd!dC -%.>c(  $d! k-$% C !!C B O>R --5Sd)%5$ $ )d $c )!!c cPJ$0>)Wek5 /B"  1!(e" $!d$" ()C ) 5qFj1Z$D(! f+1!$ -B  db % 2! )"$dI)/J -N!)-@VWXYNNJ@UUUUO,,@H0`P (T)GE E88.𑓒gv_ $8<|IMM.6&`` #c"c@@UPPBu{;"$<``ys8U  &8 A4qcPKK7g%Ā6``@) DV A·s^#ed x<`3z7bO@k8 >ai P`IZHPHSG   $l8  <JJqcIRIRKȎx<i ͥ6660@`Pl(0 0ppSrb@jN" `p(pH` H80 8<f6iY“f"L8((8 00 00$@FDDD0084ܚg`xR3b+x]!y+?A?D|pP  p`O` |0  YcBm@JQ==U-@D@D ^``])af<4,0`<6 `@ xx  <JѨG@lmTD@@>4((@0h $&x` ;V=DE*;U@PPPPZ.*~*****CeGb0y_EI`mMq q ̋Ivo;ğ 9hh\hT}" qҖؒ@`@`0M1L00҂ <666y o09i5\WK$4Ecjs,})AOA-8Um4<(0(UbUvCcA@`ayell}`  @B~H\Pp!@i!R+ 0 8\8@ `@ R *UU͉D(@U*@U U7I?T 0JtU0"q B*6U* @HP U UJJ URRHUSS@ޞ;;V;EEE(8907ݲ[bikll\l$ hޟ`p 9PAqy} ,m"1"6bP؈؀   TlX`dl@8   "6p@PpEDu 9VoY`}tf[ ( 66r@q 0p 0 &&:UgE([`QaiX)`iJ@adN@QH1i h)I cbI@A8 c@bd?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~G,G,G,G,G,G,G,bIbIbIbIG,G,G,G,N4Nw4N]=fN]=f^V}A{>R}Ak>R]=sN]=k|$^V}As\ >R?k< ~Vs}AEbf< ^V]={< ^Vw9< ~Vw5bw=9; ^{]=|$>REw]V9kbI; ^V{A; ^<9w; ?k]={;^{4^{\=^w{}A(N(^{4\={4N{bN{bN(N(N(({b{b?o<9Ef\=w((((E[$: N4}Z|A: ]VEw: =V\=wZ$^|Aw}Z<9sM\=>k: }ZwEZ$]V|A{: ]Vw|A: =R\=wb5wR>k4bw4^5s: }Z|Ew b;9{: >o5{: >k;={9 =V[=w9 }^[Aw wI0 }ZwI9 ]VEs bs9$^{E9 }^^o }ZwI }ZwI }ZwI R,^s [=R( RR( M;=>o f[=w  ,^s  ,^s  ,^s  ,^s  [=w  [=w  [=w  [=w If9 f8$~s f8$~s Mw4 RZ=s8$R{A>o {A0R R>o4 \VE^oX$|ZI~s8$R:=s8 ^M8$\ZM{8$^I{ |Z>o:= Rk4 ;R5k7$|Z{4 |ZwE >o4{7$bE{7$bE{7$^wZ=7$bE{ \ZZ= f{I ^~s99 ^o~s bE{ bE{ bE{  E{  $5$  $5$  $5$  $5$  E{  E{  E{  E{  $5$  $5$  $5$  $5$ ^4 ^4 b~s Mf9 E,M [VEw E4Q ;VyAw6 ;VE{5$[ZI{V$[Z~wyE6${^I~s [Z{yAU$;Vwf ^]oyA5 {Zw95$b95$=k4{U$fX={5$^9^s5${ZwxAv(^{4v({ZM5$b8=w5$fIU$^M{T$k{xAT${ZM{4$b8=w4$b8=w4$b8=w4$b8=w4${ZM{4$Ru({4$Ru({4$ER04$b8=w4$b8=w4$b8=w3$4$8=w4$ER04$ER03$4$R03$94$E3$f,~s3$f,~s3$f,~s3$f,~s3$zZI3$WAM=S(WAR3$=oIS(fIt(:VwA~s0ZVEw3$ZVIwS$^{MS(fIS$^{I3$b{83$^k9t,zZIw3$Rk^2$:V6=j3$]oV=s(bRS(^{M2$bvA{2$z^R2$wE92$b]s2$ZZM2$bvA{2$bvA{2$bvA{2$bvA{2$ZZM2$ZZM2$ZZM2$ZZM2$bvA{2$bvA{1$2$vA{1$2$vA{1$2$I{1$2$I{1$2$I{1$5=E{1$fE1$R91$R91$E09Q$yZM1$vARE1$vEM41$9VE]sQ$fI,8VM~w,zZIwQ(8VwI1$^wMQ(8V8]s1(b}wUA1$YZuE}w1$R=f1$R8k0bwM1$k=0P(^IQ(=oUAq,^wvEQ(bQ{0(EVP,^MQ,b{I0(?@ABCDEFGHIJKLMNOPQW imi Allacha litoRciwego i !miSosiernego: chwaSa Allachowi wSadcy RwiatTw, !bSogosSawieUstwo i pokTj panuprorokTw, panu naszemu i opiekunowi, Muhammadowi i jego rodowi. Niech to bSogosSawieUstwo i pokTj trwaj nieprzerwanie aV po dzieU sdu. Oto Vywoty przodkTw staj si pouczeniem dla potomnych,aVeby czSowiek, poznawszy przypadki, ktTre staSy si !udziaSem innych, wziS je pod rozwag, aVeby zgSbiwszy dzieje wczeRniejszych pokoleU i to, co je spotkaSo, trzymaS si w ryzach. ChwaSa Temu, ktTry sprawiS, Ve dzieje !przodkTw s dla pTWniejszych pokoleU przykSadem! Z takich to nauk skSadaj si opowieRci, zwane XTysic nocy i jedna Y, ze wszystkimi swymi osobliwoRciami i przykSadami. !OpowieRZ o krTlu Szachrijarze i jego bracie krTlu Szachzamanie !MTwi [lecz tylko Allach jest wszechwiedzcy i najmdrszy,wszechpotVny i peSen $RwietnoRci [ Ve byS niegdyR, wdawnych czasach, minionych wiekach i stuleciach, na wyspach Indii i Chin krTl pewien z SasanidTw znakomitych, pan rycerstwa i Rwity, niewolnikTw i sSug. !KrTl ten miaS dwTch synTw, z ktTrych jeden byS starszy, drugi zaR mSodszy. Obaj byli dzielnymi rycerzami, lecz starszy dzielnoRci swoj przewyVszaS jeszcze mSodszego brata. PanowaS on w kraju i rzdziS poddanymi sprawiedliwie, toteV kochaS go lud w caSym jego kraju i krTlestwie. Nazywano go krTlem Szachrijarem. MSodszy brat nosiS imi Szachzaman i byS krTlem perskiej Samarkandy. Bracia pomyRlnie sprawowali rzdy w swych krajach przez lat dwadzieRcia, kaVdy z nich byS dla poddanych wSadc sprawiedliwym, a powodzenie i"szczRcie nie opuszczaSy ich. IVyli tak, aV starszy brat zatskniS za mSodszym i rozkazaS wezyrowi, aby wyprawiS si do tamtego i wrTciS z nim razem. Szachzaman powiedziaS: #XSSysz i jestem posSuszny Y, po czym przygotowaS si do drogi i wyprowadziwszy z miasta wielbSdy, namioty, %muSy, sSuVb i Rwit, rzdy w kraju powierzyS swemu wezyrowi i wyruszyS zmierzajc ku ziemiom brata. "Lecz o pTSnocy spostrzegS, Ve zapomniaS czegoR w swym paSacu. ZawrTciS wic, a wszedSszy do zamku, zobaczyS#sw Von Rpic na posSaniu w ramionach czarnego niewolnika. Kiedy to ujrzaS, pociemniaSo mu w oczach i "rzekS do siebie: XJeVeli takie rzeczy dziej si, gdy ja jeszcze na dobre nie opuRciSem miasta, do czego dojdzie ta rozpusta, gdy bd bawiS dSuVej u brata? Y ObnaVyS miecz i uderzyS nim, zadajc obojgu RmierZ na posSaniu. Po czym natychmiastzawrTciS, daS rozkaz do wymarszu i jechaS, aV dotarS do miasta swego brata. Szachrijar uradowaS si wieRci o przybyciu Szachzamana i zaraz wyszedS mu na spotkanie, pozdrowiS goi cieszc si niezmiernie, !kazaS przystroiZ grTd na jego czeRZ. I usiadS przy nim uradowany, i rozmawiali, lecz wtem przypomniaS sobie kroi Szachzaman, co bySo z jego Von. PrzejS go wielki smutek, pobladS, a ciaSo ogarnSa sSaboRZ. Gdy brat ujrzaS go w takim stanie, pomyRlaS w duszy, Ve przyczyn tej sSaboRci jest troska o kraj opuszczony, jak i zaniedbanie jego spraw. Nie zapytaS wic o nic. Pewnego dnia jednak rzekS: !XBracie mTj, widz, Ve twarz &ci pobladSa, a ciaSo osSabSo. Y[XBracie mTj [odrzekS Szachzaman [jestem zraniony do gSbi serca. YLecz nie opowiedziaS o tym, jak zobaczyS swoj Von. Wtedy !rzekS Szachrijar: XChciaSbym, VebyR pojechaS ze mn na Sowy i polowanie. MoVe rozweseli si tym twoje serce. YSzachzaman wymTwiS si jednak od tego i starszy brat sam wybraS si na Sowy. Okna w paSacu krTla Szachzamana wychodziSy na ogrTd. KrTl wygldaS przez okno i nagle ujrzaS, Ve brama "paSacu otwarSa si i wyszSo z niej dwadzieRcia niewolnic i dwudziestu niewolnikTw, a midzy nimi szSa teV Vona jego brata [a bySa ona !niezwykSej piknoRci i urody. !ZbliVyli si wszyscy do basenu z fontann, zdjli szaty i usiedli razem, a Vona krTla !Szachrijara zawoSaSa: XMasud! YI podszedS do niej czarny niewolnik, objS j i ona go objSa. I czarny Tw niewolnik posiadS Von krTla. Tak samo czynili pozostali niewolnicy z dziewcztami i nie zaprzestawali pocaSunkTw, uRciskTw i wszelkiej "rozwizSoRci, pTki dzieU nie zaczS si zmierzchaZ. Brat krTla Szachrijara ujrzawszy to rzekS sobie w duchu: XNa Allacha! Moje nieszczRcie mniejsze jest od tego. YPo czym ustpiSy drczce go zmartwienia i troska i rzekS: XZaiste, to bySo gorsze od tego, co mnie si zdarzySo. YNabraS teV ochoty do "jedzenia i picia. Gdy drugi krTl wrTciS z wyprawy, bracia pozdrowili si wzajemnie, a Szachrijar spojrzawszy na Szachzamana zauwaVyS, Ve odzyskaS on swTj zdrowy "wygld, Ve zarumieniSy mu si policzki i ze smakiem jadS to wszystko, czego przedtem ledwie tknS. ZdziwiSo to krTla i rzekS: XWidziaSem, mTj bracie, Ve twoje oblicze bySo blade, a "teraz oto wrTciSy ci rumieUce. Opowiedz mi wic, co si "staSo. YOdrzekS: XOpowiem ci, co bySo przyczyn mej bladoRci, lecz uwolnij mnie od opowiadania, dlaczego wrTciSymi rumieUce. Y !RzekS Szachrijar: XNiech wic najpierw usSysz, czemu "osSabSeR i zmieniSeR si na !twarzy. Y I mTwiS Szachzaman: XWiedz, mTj bracie, Ve kiedy przysSaSeR swego wezyra wzywajc mnie przed twe oblicze, zaraz si przygotowaSem i wyruszySem zmiasta. PrzypomniaSem sobie jednak, Ve w zamku zostaSa #ta perSa, ktTr ci ofiarowaSem.WrTciSem wic i wtedy ujrzaSem moj Von z czarnymniewolnikiem, Rpicych na moim posSaniu. ZabiSem oboje iprzybySem do ciebie, lecz cigle rozmyRlaSem o tej sprawie. I to bySo przyczyn #mej sSaboRci i tego, Ve znikSy mi rumieUce. Co zaR do zmianytego stanu, nie Vdaj ode mnie wyjaRnieU. YGdy Szachrijar usSyszaS sSowa "brata, zawoSaS: XZaklinam ci na Allacha, powiedz mi, jaka bySa tego przyczyna! Y Szachzaman powtTrzyS wic wszystko, co widziaS, a wTwczas rzekS Szachrijar: XChciaSbym zobaczyZ to na wSasne oczy. Y OdrzekS mu !brat: XZrTb tak, jakbyR miaS wyjechaZ na polowanie i Sowy,a tymczasem ukryj si u mnie. Wtedy sam bdziesz tego Rwiadkiem i przekonasz si naocznie. YKrTl Szachrijar "niezwSocznie ogSosiS wypraw. WyszSo wojsko z namiotami poza miasto i wyruszyS z nimi krTl, a gdy juV spoczS w namiocie, rzekS do swych paziTw: XNiech nikt do mnie nie wchodzi! Y Potem przebraS si i niepoznany wrTciS do zamku, gdzie czekaS jego brat.ZasiadSszy przy oknie wychodzcym na ogrTd, Szachrijar wygldaS chwil, gdy wtem wyszSy niewolnice ze sw pani i z niewolnikami,i czynili tak, jak opowiadaS Szachzaman. A trwaSo to aV do!pTWnego popoSudnia. Gdy krTl Szachrijar zobaczyS to wszystko, uleciaS mu z gSowy rozsdek i rzekS do swego brata Szachzamana: XWstaU, pojedziemy w Rwiat, nie dla nas bowiem jest godnoRZ krTlewska. Bdziemy wdrowali, pTki nie zobaczymy, Ve kogoR innego !spotkaSo to samo co nas. JeRli tego nie osigniemy [RmierZ !lepsza bdzie dla nas od Vycia.YSzachzaman przystaS na to i bracia wyszli z zamku tajemnymi drzwiami, i wdrowali bez ustanku dniami inocami, aV przybyli nad brzeg sSonego morza. RosSo tam drzewo poRrodku Ski, a obok biSo WrTdSo. Napili si z tego WrTdSa i usiedli, by odpoczZ. MinSa tak godzina, gdy nagle morze si wzburzySo i wynurzyS si z niego jakiR "czarny sSup sigajcy nieba, i #zaczS zbliVaZ si ku Sce. Ujrzawszy to bracia, przeraVeni, wdrapali si na wierzchoSek wysokiego drzewai patrzyli, co bdzie dalej. Niebawem ujrzeli dVinna ogromnej postaci, o czole szerokim i piersi olbrzymiej, !nioscego na gSowie skrzyni. DVinn wyszedS na ld i zbliVywszy si do drzewa, na ktTrym ukryli si krTlowie, usiadS pod nim. OtworzyS teraz skrzyni, "wyjS z niej szkatuSk, a gdy i t otworzyS, wyszSa ze szkatuSki dziewczyna zdumiewajcej piknoRci, podobna promiennemu sSoUcu, !jak ta, o ktTrej mTwiS poeta: !Gdy przyszSa, dzieU wRrTd nas zagoRciS, Zorze przydaSy jej jasnoRci. "SSoUca jaRniej jak jej lice, "Zazdrosne kryj si ksiVyce. Kiedy rozchyla swe zasSony, Korzy si przed ni Rwiat zdumiony, A gdy w namiotach znika swoich, Ziemia si Szami rosy poi. Spojrzawszy na ni dVinn rzekS: XO pani szlachetnie urodzonych, ktTr porwaSem wnoc zaRlubin, chciaSbym si troch przespaZ. YPo czym #uSoVyS gSow na jej kolanach i zasnS. Wtedy dziewczyna podniosSa oczy ku wierzchoSkowi drzewa!i ujrzaSa obu krTlTw, ktTrzy &wSaRnie tam si skryli. I zdjSa gSow dVinna ze swych kolan, uSoVySa j na ziemi, a stanwszy pod drzewem, zaczSa dawaZ im znaki: #XZejdWcie, nie bTjcie si tego ifrita! Y Odpowiedzieli: !XNa Allacha, zaklinamy ci, niewymagaj tego od nas. YOna zaR rzekSa: XZaklinam was na Allacha, zejdWcie, bo inaczej obudz ifrita, a on zada wam najokrutniejsz RmierZ. Y #Bracia przerazili si i zeszli, a wTwczas dziewczyna stanSa !przed nimi i rzekSa: XWbijajciemocno, niczym dziryty, bo inaczej obudz ifrita. YKrTl Szachrijar rzekS w strachu do swego brata Szachzamana: #XWypeSnij, bracie, jej Vdanie."Y[ XNie wypeSni [ odrzekS mSodszy krTl [pTki ty nie uczynisz tego przede mn. YI zaczli dawaZ sobie znaki, ktTry pierwszy ma j zaspokoiZ. Widzc to, dziewczyna rzekSa: XDajecie sobie tylko znaki, a Vaden nie zaczyna. RTbcie, co kazaSam, bo inaczej obudz ifrita! Y I tak, ze strachu przed dVinnem, uczynili, czego od nich VdaSa. Gdy juV obaj skoUczyli, rzekSa: XWstawajcie! YI wydobySa z kieszeni sakiewk, a z niej naszyjnik, na ktTrym bySo piZset siedemdziesit !pierRcieni. XCzy wiecie, co to jest? Y, zapytaSa. Odrzekli: XNie wiemy. Y PowiedziaSa: XWSaRciciele wszystkich tych !pierRcieni przyprawiali ze mn rogi temu ifritowi. Wic i wy, bracia, dajcie mi swoje !pierRcienie. YDali dziewczynie "zdjte z palcTw pierRcienie, a wTwczas ona powiedziaSa: XTen ifrit porwaS mnie w noc mych zaRlubin. Potem wsadziS mnie do szkatuSki, szkatuSk umieRciS w skrzyni, a na skrzyni naSoVyS siedem zamkTw. I trzyma mnie na dnieburzliwego morza, o falach uderzajcych jedna o drug, $nie wiedzc, Ve jeRli ktTraR z nas, kobiet, czegoR poVda, nic jej nie zdoSa powstrzymaZ,!jak o tym juV ktoR powiedziaS:Przyrodzeniem si rzdz w uciechach i gniewie, W miSoRci wiaroSomnoRZ okazuj swoj, W zdradliwoRci s hojne, o wiernoRZ nie stoj. Niech opowieRZ Jusufa bdzie ci przestrog Nie zaufaj kobietom, ich wiernoRci nie wierz, Przed zdrad, ktTr one ugodziZ ci mog. CzyliV nie wiesz ty o tym, Ve z niewieRciej winy Adam musiaS opuRciZ swe rajskie dziedziny? A ktoR inny tak rzekS: !PorzuZ niechci, minie troch czasu I miSoRZ Vdz rozpali w dwTjnasTb. WszakVe nic zgoSa nie staSo si wicej Nad to, co z dawna znaj oblubieUce. Ten czSowiek jeno dziwiZ si jest w stanie, Co nie wie, czym jest niewieRcie knowanie. Y Gdy bracia wysSuchali sSTw dziewczyny, dziwili si niezmiernie i rzekS jeden do drugiego: XTo jest ifrit, a zdarzySo mu si coR gorszego niV nam. NiechVe wic to nas pocieszy. YI natychmiast odeszli, i powrTcili do miasta krTla Szachrijara. Weszli do paSacu, $a tam krTl kazaS RciZ gSow Vonie, a takVe niewolnicom i niewolnikom. I odtd staSo si zwyczajem krTla Szachrijara, Ve kaVdej nocy braS sobie dziewczyn nie tknit jeszcze, a pozbawiwszy dziewictwa, polecaS j zabiZ z upSywem nocy. TrwaSo to trzy lata. Ludzie podnieRli lament i uchodzili z cTrkami, aV nie zostaSa w mieRcie ani jedna dziewczyna zdolna do maSVeUstwa. A kiedy krTl wedSug swego zwyczaju rozkazaS wezyrowi, aby przyprowadziS mu now dziewczyn, wezyr wyszedS i szukaS, lecz nie znalazS Vadnej. UdaS si wtedy do swoich komnat zgnbiony i smutny, bojc si gniewu krTla. A wezyr Tw miaS dwie cTrki, mSode dziewczyny o ksztaStach mSodych, peSne piknoRci, wdziku i urody. Starsza miaSa na imi Szeherezada, mSodsz zaR zwano Dunjazada. Szeherezada przeczytaSa "liczne ksigi i kroniki, podania "o Vyciu staroVytnych krTlTw i !opowieRci o Vyjcych niegdyR ludach. MTwiono, Ve zgromadziSa ona tysic ksig zwizanych z dziejami wczeRniejszych pokoleU i krTlTw minionych czasTw, a takVe o poetach. Szeherezada spytaSa ojca: XCTV widz? JesteR jakiR "zmieniony i troska ci gnbi, i smutek. PrzecieV powiedziaS byS ktoR: Rzeknij temu, kogo smutkTw drczy wiele, \e niedSugo Vyj smutki. Jako radoRZ rychSo mija i wesele, "Tak i troski czas jest krTtki. YGdy wezyr usSyszaS sSowa cTrki, opowiedziaS jej od pocztku do koUca, co mu si zdarzySo z krTlem. OdrzekSa: XNa Allacha, mTj ojcze, wydaj mnie za krTla. Albo zachowam Vycie, albo stan si wybawieniem dla dziewic muzuSmaUskich i ocal je przed krTlem. YRzekS: XNa Allacha, zaklinam ci, nie "naraVaj swego Vycia! YRzekSa: %XTak musi byZ! Y[XBoj si [ powiedziaS wezyr [Veby nie spotkaSo ci to, co zdarzySo "si w opowieRci o wole, oRle i gospodarzu. YZapytaSa Szeherezada: XCTV im si przytrafiSo, ojcze? Y Wezyr opowiedziaS: OpowieRZ o oRle, wole i gospodarzu Wiedz, moja cTrko, Ve byS pewien kupiec, ktTry posiadaS majtek i bydSo. A miaS on "Von i dzieci. Allach NajwyVszy obdarzyS go teV znajomoRci mowy zwierzt i ptakTw. MieszkaS Tw kupiec na wsi i !trzymaS w domu osSa i woSu. A pewnego dnia wTS wszedS do "zagrody osSa i ujrzaS, Ve jest ona wymieciona i zroszona wod, a w VSobie znalazS jczmieU przesiany i !przebran sieczk, osioS zaR leVaS wypoczywajc. Rzadko tylko, w razie potrzeby, dosiadaS go pan, ale osioS wnet wracaS do swoich wygTd.#I usSyszaS kupiec ktTregoR dnia$jak wTS mTwiS do osSa: XNiech ci idzie na zdrowie! Ja jestem strudzony, ty [wypoczty. Ty jadasz przesiany jczmieU, ciebie obsSuguj, a pan dosiada ci tylko czasem i zaraz wraca. A ja wiecznie jestem przy orce i mieleniu. Y RzekS na to osioS: XGdy wyprowadz ci w pole i zaSoV ci na kark jarzmo, poSTV si i nie wstawaj, choZby ci nawet bili. A gdybyR wstaS, poSTV si znowu. Gdy zaR odprowadz ci do obory i naSoV ci bobu, nie !jedz go, tak jakbyR byS chory. Powstrzymaj si od jedzenia i !picia dzieU albo dwa dni, albo itrzy. W ten sposTb wypoczniesz po trudzie i !wysiSku. YIch sSowa sSyszaS kupiec. Kiedy poganiacz przyszedS do woSu, aby go nakarmiZ, ten !zjadS tylko troch. Rano zaR, gdy poganiacz zabraS woSu do #orki, zauwaVyS, Ve jest sSaby. RzekS mu wtedy kupiec: XWeW osSa zamiast woSu i oraj nim #caSy dzieU. YWrTciS wic Tw czSowiek, a zabrawszy osSa zamiast woSu, oraS nim dzieU caSy. A gdy pod koniec dnia #osioS powrTciS do zagrody, wTS dzikowaS mu za jego dobroZ, za jej spraw bowiem tego dnia wypoczS po trudach. Lecz osioS nie odpowiedziaS mu, bo ogromnie VaSowaS swych rad. Nazajutrz przyszedS siewca i wziwszy !osSa, oraS nim aV do schySku dnia. OsioS powrTciS do zagrody wyczerpany, z grzbietem obdartym ze skTry. Gdy go wTS zobaczyS, \GBBOOK42\book.gb.tmp0n5rF(rkPDj=xk&k p c< V P /H c w cR 8+U c6K$dzikowaS mu i sSawiS go, osioSzaR odpowiedziaS: XWypoczywaSem sobie i nie zaszkodziSo mi nic innego, tylko moja szlachetnoRZ. YA potem dodaS: XWiedz, Ve jestem dobrym doradc. !SSyszaSem, jak pan nasz mTwiSpoganiaczowi: $]JeVeli wTS nie podniesie si zlegowiska, oddaj go rzeWnikowina zarVnicie. SkTr niech "potnie na sztuki. ^ Boj si o ciebie i przestrzegam ci. Na "tym koniec! YGdy wTS usSyszaS!sSowa osSa, podzikowaS mu i "rzekS: XJutro pTjd z nimi do $pracy. Y Potem wTS zjadS caS sw pasz i nawet VSTb ozorem wylizaS. A wSaRciciel #sSyszaS, co mTwiSy zwierzta. Nazajutrz kupiec wszedS ze sw Von do zagrody dla !bydSa i usiedli tam. PrzyszedS teV poganiacz i chwyciwszy woSu wyprowadziS go. A gdy wTS ujrzaS swego pana, "podniTsS ogon, wypuRciS wiatry#i brykaS, a kupiec RmiaS si z tego do rozpuku. I zagadnSa go Vona: XZ czego si tak Rmiejesz? Y OdrzekS: XZ czegoR, co widziaSem i sSyszaSem, lecz czego nie mog wyjawiZ, bo bym umarS. Y RzekSa: XMusisz mi powiedzieZ, jaki byS powTd tego Rmiechu, choZbyR nawet "miaS umrzeZ. Y OdrzekS: XNie mog tego wyjawiZ ze strachu#przed Rmierci. Y RzekSa: XBo ty z niczego innego si nie #RmiaSeR, tylko ze mnie. YI nie !przestawaSa mczyZ i gnbiZ mVa gadaniem, aV caSkiem gopokonaSa. Nie widzc innej rady, kupiec zgromadziS swe dzieci, posSaS po sdziego i RwiadkTw chcc sporzdziZ testament i wyjawiwszy tajemnic, umrzeZ. KochaS bowiem sw Von bardzo, jako Ve bySa cTrk stryja i matk jego dzieci. A kupiec Tw VyS juV sto dwadzieRcia lat. SprowadziS teV caS rodzin Vony i mieszkaUcTw swej dzielnicy i !opowiedziaS im caS przygod i to, Ve umrze, gdyby komukolwiek zdradziS sw tajemnic. I wszyscy ludzie, ktTrzy byli przy tym obecni, mTwili do Vony kupca: XZaklinamy ci na Allacha, porzuZ te Vdania, by nie umieraS twTj mV, ojciec twoich dzieci! YLecz kobieta odrzekSa: XNie odstpi od tego, pTki mi nie powie. ChoZby miaS potem umrzeZ. Y Zamilkli wic, a kupiec !wyszedS i udaS si do zagrody dla bydSa, by tam dokonaZ ablucji. Potem miaS wrTciZ, wyjawiZ tajemnic i umrzeZ. Kupiec Tw miaS koguta i #piZdziesit kur i miaS takVe psa. I usSyszaS, jak pies zawoSaS koguta i zwracajc !si do niego mTwiS: XTy si weselisz, a pan nasz zamyRla $umrzeZ. YI zapytaS kogut: XCTVto za nowina? YPowtTrzyS mu pies caS opowieRZ, na co !kogut powiedziaS: XNa Allacha, doprawdy, panu naszemu brak rozumu! Ja mam piZdziesit Von i gdy zadowol t, to tamt rozgniewam, a pan nasz!ma tylko jedn Von i nie wie,"jak uSoVyZ z ni swoje sprawy. Czemu nie weWmie na ni rTzgiz morwowego drzewa, a wszedSszy do jej izby, nie bijejej tak dSugo, aV wyzionie ducha albo poczuje skruch i przestanie go nagabywaZ? YGdy kupiec usSyszaS, co powiedziaS kogut do psa, odzyskaS rozum i postanowiS Von obiZ. I rzekS wezyr do swej cTrki Szeherezady: XKto wie, czy niepostpi z tob tak, jak kupiec ze sw Von. !YZapytaSa: XA co on uczyniS? !YRzekS: XWszedS do jej izby, przedtem uciwszy rTzg z morwy i schowawszy j w pokoju, i rzekS: ]WejdW do izby, opowiem ci, gdy nikt nie !bdzie widziaS, a potem umr. ^ I weszSa, a wtedy kupiec "zamknS drzwi i rzuciS si na "Von z rTzg. BiS j aV do utraty przytomnoRci. A ona &zaczSa woSaZ: ]\aSuj! ^, a potem ucaSowaSa mu rce i "nogi okazujc skruch. PTWniejoboje wyszli, a zgromadzeni i !jej rodzina radowali si. OdtdVyli najszczRliwiej aV do Rmierci. Y Gdy cTrka wezyra wysSuchaSa opowiadania swego ojca, rzekSa: XA jednak musi tak byZ! Y Wtedy wezyr przygotowaS Szeherezad i poszedS do krTla. A Szeherezada wydaSa polecenie swej mSodszej siostrze mTwic: XGdy tylko przybd do krTla, zaraz po "ciebie poRl. Kiedy przyjdziesz do mnie i zobaczysz, Ve krTl zaspokoiS juV ze mn swe Vdze, mTw tak: ]Opowiedz nam, siostro, jakR ciekaw opowieRZ, abyRmy skrTcili sobie godziny czuwania. ^ Wtedy ja opowiem jakR $opowieRZ i jeRli Allach pozwoli, !bdzie to dla nas ocaleniem. Y Potem wezyr, ojciec dziewczt, wprowadziS Szeherezad do krTla. Kiedy go krTl ujrzaS, ucieszyS si i spytaS: XCzy masz dla mnie to,czego mi trzeba? Y OdrzekS: &XTak. YGdy krTl chciaS posiRZ Szeherezad, ona zaczSa $pSakaZ. XCo ci to? Y [ zapytaS"wTwczas. XO krTlu [ odrzekSa am mSodsz siostr i chciaSabym j poVegnaZ. YPosSaS wic krTl po Dunjazad, a ona niebawem #przyszSa do siostry, uRcisnSa "j, po czym siadSa przy SoVu. A wtedy krTl podniTsS si i zabraS dziewictwo Szeherezadzie. Potem siedzieli rozmawiajc, a Dunjazada rzekSa: XNa Allacha,siostro, opowiedz nam cokolwiek, by skrTciZ bezsenne nocne godziny. YSzeherezada odrzekSa: !XBardzo chtnie, jeVeli tylko !zezwoli mi nasz RwiatSy krTl. YA do krTla sen jakoR nie "przychodziS, gdy wic usSyszaSte sSowa, uradowaS si, Ve posSucha opowieRci. OpowieRZ o rybaku i dVinnie WieRZ niesie, o krTlu !szczRliwy, Ve niegdyR VyS pewien stary rybak. ByS on bardzo ubogi, a miaS Von i troje dzieci. Swoim zwyczajemzarzucaS sieci codziennie cztery razy; nigdy mniej ani wicej. Pewnego dnia w porze poSudniowej rybak zaszedS na brzeg morza, postawiS kosz na"ziemi, zarzuciS sieZ, poczekaS,aV zanurzy si w wodzie, a gdy RcignS jej sznury, $poczuS, Ve jest ciVka. ZaczS"wycigaZ sieZ, lecz nie mTgS podoSaZ. WydobyS zatem "koniec sieci na ld, wbiS koSekw ziemi i przymocowaS do niego sieZ, po czym zdjwszy odzienie wszedS do wody tuV "przy sieci i pTty si wysilaS, aV wydostaS j na brzeg. !Uradowany, ubraS si, poszedS do sieci, lecz znalazS w niej zdechSego osSa. PosmutniaS, gdy to zobaczyS, i "wykrzyknS: XNie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i !Mocnym! Y, i mTwiS: XZaiste, przedziwny dar zesSaSy mi niebiosa Y, a potem wypowiedziaS te oto wiersze: O pogrVony w ciemnoRciach nocy, w smutku, w mczarni! Poniechaj trudTw, bowiem trudchlebem ci nie nakarmi. To powiedziawszy raz jeszcze spojrzaS na zdechSego osSa, wytrzsnS go z sieci, wykrciS j i rozcignS. Potem wszedS w morze i wymawiajc imi Allacha zarzuciS sieZ powtTrnie. PoczekaS, aV opadnie na dno, !po czym sprTbowaS cignZ i poczuS, Ve jest jeszcze ciVsza i mocniej trzyma si dna niV za pierwszym razem. PomyRlaS, Ve to ryby tak w niej ciV. !Znowu uwizaS sieZ, obnaVyS si, zanurzyS w wod i nie przestawaS cignZ, aV #poddaSa si i mTgS j wydobyZna brzeg. A byS w niej wielki garnek peSen piasku i muSu. Ujrzawszy to zachmurzyS si i wyrzekS sSowa poety: O losie drczycielski, ustp, A jeRli nie, to chociaV [ zmniejsz si. Nie jest mi widaZ dane szczRcie, I mimo trudTw sieZ mam pust.WyszedSem chleba szukaZ ninie, Lecz oto los mi chleb odebraS. IluV to gSupcom RwiatSa nie brak, !A iluV mdrcTw w mroku ginie! WyrzuciS garnek, wyVS i #oczyRciS sieZ i proszc Allachao przebaczenie, wszedS w morze po raz trzeci, zarzuciS "sieZ, poczekaS, aV pTjdzie na dno, i wycignS; znalazS w sieci skorupy naczyU i dzbanTw. I wypowiedziaS sSowapoety: Nie zwiVe, nie rozwiVe twych strapieU los, co przed tob stanS, Bowiem ni piTra, ni pisma ci nie darowano. Potem wzniTsSszy oczy ku niebu, przemTwiS: XBoVe, ty wiesz, Ve zarzucam sieZ tylko cztery razy, a oto trzykrotniejuV j zarzucaSem! Y Z takim wezwaniem do Allacha zarzuciS sieZ w morze. OdczekaS, aV opadnie, po czym pocignS, ale wydobyZ !jej nie mTgS, tak ugrzzSa w #mule. I rzekS: XNie ma potgi nisiSy poza Allachem Wielkim i Mocnym. YZnowu obnaVyS si, zanurzyS si w wodzie przy #sieci i cignS tak dSugo, aV wydostaS j na brzeg. Gdy !otworzyS sieZ, znalazS w niej dzban z VTStej miedzi czymR wypeSniony, z szyjk zalan oSowiem, na ktTrym widniaS znak pieczci pana naszego Sulejmana. Ujrzawszy to rybak !uradowaS si i rzekS: XZaraz sprzedam go na bazarze, gdzie handluj miedzi; wart jest napewno dziesiZ zSotych denarTw. Y PotrzsnS dzbanem, a czujc jego ciVar mTwiS: XMusz go otworzyZ. Zobacz, co jest w Rrodku, a potem schowam go do worka i sprzedam na targowisku %miedzi. YWyjS nTV, dobraS sido oSowiu, wygrzebaS go z szyjki, postawiS dzban na ziemi i wstrzsnS nim, by wypadSo wszystko, co mogSo w nim si znajdowaZ. Nic z niego jednak nie wypadSo. Z dzbana wyszedS tylko dym, "ktTry wzniTsS si ku obSokom "na niebie i sSaS si po ziemi. Rybaka ogarnSo bezgranicznezdumienie. A dym po chwili zaczS przybieraZ ksztaSty, zgstniaS, po czym, drgnwszy, zmieniS si w ifrita, co gSow miaS w podniebnym blasku, a stopy w nadbrzeVnym piasku. GSowa !jego bySa jak kopuSa, rce jakwiosSa, nogi jak maszty, usta jak pieczara, zby jak skaSy, oczy jak pochodnie, nozdrza jak dzbany, wSosy miaS zmierzwione, a oblicze ponure.Gdy rybak ujrzaS ifrita, ldWwie mu zadrVaSy, zby %zwarSy si, Rlina wyschSa i byS podobny do Rlepca na drodze. !Ifrit, dostrzegSszy go, odezwaSsi: XNie ma boga prTcz Allacha, a Sulejman jest Jego "prorokiem. YI mTwiS dalej: XO proroku Allacha, nie zabijaj !mnie, bo przecieV wrTciSem niepo to, by si tobie sSowem sprzeciwiaZ czy okazywaZ nieposSuszeUstwo twym rozkazom. Y Rybak rzekS: XO maridzie, mTwisz mi o Sulejmanie, proroku Allacha, a wszakVe Sulejman zmarS przed tysicem!i oRmiuset laty, my zaR Vyjemyu kresu czasu. Jakie s twoje sprawy i co jest powodem tego, VeR znalazS si w dzbanie? YMarid wysSuchawszysSTw rybaka rzekS: XNie ma !boga prTcz Allacha. Ciesz si, #rybaku. Y[ XZ czegTV mam si cieszyZ? Y[zapytaS rybak, a #ifrit odparS: XZ tego, Ve w tej chwili zginiesz najgorszego rodzaju Rmierci. Y Rybak rzekS: XO ksiV ifritTw, zasSugujesz na to, by utraciZ opiek OpatrznoRci. Co jest przyczyn tego, Oddalony, Ve chcesz mnie uRmierciZ? Czym zasSuVySem na zgub? PrzecieV uwolniSem ci z dzbana i uratowaSem, wydobywajc z gSbiny morza na ld. Y Lecz ifrit rzekS: !XWybieraj rodzaj Rmierci, jakmam ci zadaZ, i sposTb zgSadzenia, ktTry stanie si twoim udziaSem. Y A rybak spytaS: XJaka jest moja wina, Ve aV tak kar chcesz mi #wymierzyZ? Y Ifrit rzekS na to: XRybaku, posSuchaj mego opowiadania. YRybak rzekS na !to: XMTw, ale zwiWle, dusza bowiem do stTp mi zbiegSa. Y Ifrit zaczS opowiadaZ: XWiedz, Ve naleVaSem do !dVinnTw odszczepieUcTw i Ve zbuntowaSem si przeciw Sulejmanowi, synowi Dauda, wraz z dVinnem imieniem Sachr. !Sulejman przysSaS wic po mnieswego wezyra Asafa syna Barachiji, a ten zjawiS si, siS zawiTdS mnie do swego pana i lekcewaVc m dum postawiS mnie przed jego obliczem. A gdy mnie Sulejman zobaczyS, zabezpieczyS si przede mn zaklciami i zaVdaS, bym przysigS mu posSuszeUstwo. Gdy odmTwiSem, wyszukaS ten dzban i zamknS mnie w jego wntrzu, opatrujc szyjk #oSowian pieczci, na ktTrej wyryte bySo imi NajwyVszego.Potem nakazaS jakiemuR dVinnowi, aby mnie wyniTsS w tym dzbanie i wrzuciS w sam Rrodek morza. PrzebywaSem tam przez sto lat, mTwic sobie w duchu: ]KaVdego, kto by mnie uwolniS, uczyni na wieki bogatym. ^ Sto lat minSo, a nikt mnie nie wyzwoliS. Gdy wkroczySem w drugie stulecie, mTwiSem: ]KaVdemu, ktokolwiek mnie uwolni, odkryj skarby ziemskie ^, lecz nikt mnie nie wyzwoliS. W cigu czterystu nastpnych lat mTwiSem: ]KaVdemu, ktokolwiek mnie !uwolni, speSni trzy Vyczenia ^, ale nikt mnie nie uwolniS. RozgniewaSem si wtedy wielce i powiedziaSem sobie: ]KaVdego, ktokolwiek uwolni mnie teraz, zabij, pozwalajc!mu jedynie na wybTr Rmierci. ^Ty oto wyzwoliSeR mnie, pozwalam ci wic obmyRliZ sobie rodzaj Rmierci, ktTr chcesz umrzeZ. YRybak $wysSuchaS sSTw ifrita i rzekS: XO cudzie boski, dlaczego nie uwolniSem ci kiedy indziej, tylko wSaRnie dzisiaj? Y Po czym zwrTciS si do ifrita: "XDaruj mi Vycie, a tobie Allach daruje. Nie zabijaj mnie, AllachzaR da ci siS, ktTra ci chroniZ bdzie przed zgub. YLecz marid rzekS: XNie masz przed Rmierci ucieczki, wybieraj zatem, w jaki sposTbchcesz zginZ. A rybak, caSkiem juV pewny swej !zguby, raz jeszcze zwrTciS si!do marida mTwic: XOszczdW #mnie za to Ve ci uwolniSem. Y %I rzekS ifrit: XZabij ci za to wSaRnie, VeR mnie uwolniS. YRybak odpowiedziaS: XO szejchu ifritTw, czyV nie wyRwiadczySem ci dobra? A ty mi za to odpSacasz zSem! Nie "kSamie wic przysSowie, ktTre mTwi: ByliRmy dobrzy, a odpSacono nam przeciwieUstwem dobra. Na moje Vycie, tak czyniZ zwyczajem SotrTw jest jeno. Kto dobro czyni innym ludziom,kto drog uczciw obraS, Wynagradzany bywa jak taki, co si lituje nad hien. Y Gdy ifrit wysSuchaS tych !wierszy, rzekS: XNie proR, bo twoja RmierZ jest postanowiona. Y Wtedy rybak rzekS do siebie: !XTo jest dVinn, ja zaR jestem czSowiekiem, ktTrego Allach obdarzyS doskonaSym rozumem.PosSuV si wic swym umysSem i przebiegSoRci i "obmyRl coR na jego zgub. Y I zastanowiwszy si, rzekS !podstpnie i chytrze do ifrita: XCzy niewzruszenie trwasz w zamiarze zadania mi Rmierci? $Y[XTak Y[odrzekS ifrit. Rybak powiedziaS: XW imi NajpotVniejszego, wyryte na !pieczci Sulejmana, pozwTl, Vezapytam ci o coR i powiedz "mi prawd. Y DVinn zadrVaS z bojaWni na dWwik imienia NajpotVniejszego i odezwaS si: XPytaj, byle krTtko. Y ZapytaS tedy rybak: XJakVe mogSeR przebywaZ w tym dzbanie? Wszak nie zmieRciSaby si w nim nawet twoja rka ani noga, a cTV "dopiero caSa postaZ? Y A ifrit rzekS: "XCzyVbyR nie dawaS wiary, Ve !w nim bySem? Y I rzekS rybak: XNie uwierz ci nigdy, chyba Vebym ci na wSasne oczy zobaczyS w tym dzbanie. Y Wtedy ifrit zadrVaS, zmieniS si w dym skSbiony w !powietrzu, zgstniaS i powoli, powoli zaczS wchodziZ do dzbana. A gdy go sob wypeSniS, rybak chwyciS pospiesznie oSowiany korek opatrzony pieczci, zatkaS nim szyjk dzbana i zawoSaS do ifrita: XWybieraj u mnie rodzaj Rmierci, jak chcesz !umrzeZ. Albo nie, lepiej wrzucci do morza i zbuduj sobie tu dom, a kaVdemu, kto tu przybdzie SowiZ, zabroni tego mTwic: ]Tu jest ifrit, ktTry temu, co go wySowi, !podaje rTVne rodzaje Rmierci, pozwalajc dokonaZ wRrTd !nich wyboru. ^ Ifrit, sSyszc "sSowa rybaka, prTbowaS wyjRZ,#lecz nie mTgS. PojS, Ve jest uwiziony i zamknity pod odciskiem pieczci Sulejmana, i zrozumiaS, Ve rybak trzyma go w dzbanie jak najnikczemniejszego, najbardziej nieczystego i najmniejszego z ifritTw. A rybak skierowaS si wraz z dzbanem ku morzu. Ifrit woSaS do niego: XNie, nie! Y, ale rybak mTwiS: XTak, tak. Y !Wtedy ifrit przemTwiS sSodkimisSowami, staS si pokorny i "zapytaS: XCTV chcesz poczZ "ze mn, rybaku? Y, a Tw rzekS:XWrzuc ci do morza. PrzebywaSeR tam juV tysic !osiemset lat, a ja sprawi, Ve doczekasz w morzu Godziny Sdu. CzyV nie mTwiSem ci: ]OszczdW mnie, a Allach i ciebie oszczdzi. Nie zabijaj !mnie, bo Allach i ciebie zabije. ^ Lecz ty nie posSuchaSeR moich sSTw. MiaSeR ochot postpiZ ze mn zdradliwie, 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBc} cr & ct c84$ ]. cq:!$[> wic Allach oddaS ciebie w !moje rce! PrzechytrzySem ci.Y I rzekS ifrit: XOtwTrz mi, bym mTgS ci RwiadczyZ dobro. YOdrzekS rybak: XKSamiesz, przeklty. My dwaj jesteRmy podobni do wezyra krTla Junana i do "mdrca Rujana. YIfrit zapytaS: XJak miaSa si rzecz z wezyrem krTla Junana i z mdrcom Rujanem? Jakie s ich dzieje? Y Rybak zaczS opowiadaZ: OpowieRZ o wezyrze krTla Junana i o mdrcu Rujanie, z tego, co w niej zawarte, podobna do poprzedniej. Wiedz, o ifricie, Ve w dawnych czasach, w minionych wiekach i stuleciachVyS w pewnym perskim mieRcie, na ziemi Ruman, wSadca zwany krTlem Junanem.ByS on panem wielkich !bogactw i wojsk, miaS potg i"rTVnego rodzaju sSuVb. Lecz ciaSo jego bySo dotknite trdem, wobec ktTrego lekarze i mdrcy okazali si bezsilni. Nie pomagaSy napoje lecznicze ani proszki, ni maRcii Vaden z lekarzy nie byS zdolny uleczyZ go. AV kiedyR przybyS do miasta krTla Junanawielki mdrzec podeszSy w latach, ktTrego zwano hakimem Rujanem. ZnaS on ksigi greckie, perskie, bizantyjskie, arabskie i #syryjskie, zgSbiS teV wiedz "medyczn i astrologi. PosiadS znajomoRZ ich zasad i wiedziaS, kiedy szkoda, a !kiedy korzyRZ z ich dziaSania wyniknZ moVe. SzczegTlnie !dobrze znaS si na roRlinach, trawach i zioSach, zarTwno szkodliwych, jak poVytecznych, posiadS teV nauki filozoficzne, lekarskie i inne. Gdy mdrzec Tw przybyS do miasta krTla Junana i zabawiS w nim par dni, posSyszaS #wieRZ o krTlu i o tym, Ve jego ciaSo zostaSo dotknite trdem, ktTrym doRwiadczyS #go Allach, i dowiedziaS si teV,Ve zarTwno lekarze, jak inni uczeni nie s w stanie go uleczyZ. Mdrzec, usSyszawszy"t wieRZ, caS noc spdziS przy pracy, a gdy nastaS ranek i zaRwitaS zorz, a sSoUce pozdrowiSo pikno jutrzenki, odziaS si w swe najpikniejsze szaty i wszedS do krTla Junana. UcaSowaS ziemi przed nim i VyczyS mu dSugotrwaSej potgi i dobrodziejstw, a wszystko, comTwiS, bySo zaiste pikne. "PowiadomiS teV krTla o sobie i rzekS: XKrTlu, doszSa mnie "wieRZ o cierpieniu, ktTre trawitwoje ciaSo, i o tym, Ve rozliczni lekarze nie znaj sposobu, by je od niego $uwolniZ. OtTV ja ci uzdrowi, #krTlu, nie pojc ci lekami ani #nie nacierajc maRciami. YKrTl Junan wysSuchawszy tych sSTw zdumiaS si i rzekS: XJakVe to uczynisz? Na #Allacha! JeRli potrafisz wrTciZ mi zdrowie, wzbogac ciebie i potomkTw twoich dzieci, obdaruj ci, uczyni wszystko, czego tylko zapragniesz, a ty bdziesz mi przyjacielem i towarzyszem. Y Potem krTl Junan obdarowaS mdrca Rujana honorow szat, obsypaS dobrodziejstwami i zapytaS: XCzy naprawd, potrafisz mnieuleczyZ z tej choroby nie stosujc lekTw ni maRci? Y #RzekS: XTak, uzdrowi ci, nie drczc twego ciaSa. YKrTl #dziwiS si niezmiernie i rzekS: XLekarzu, o jakim czasie i ktTrego dnia stanie si tak, jak mTwisz? Spiesz si z tym, mTj synu! YMdrzec Rujan "odpowiedziaS: XSSysz i jestem posSuszny Y, a wyszedSszy od krTla, wynajS sobie dom i $zSoVyS w nim swe ksigi, zioSa i leki. Po czym wybraS odpowiednie zioSa i leki, a z nich uczyniS kij do gry w polo,#wydrVyS go i zrobiS rurk, a takVe sporzdziS wedle swej wiedzy piSeczk. Nazajutrz, gdy juV wszystko przygotowaS$i wykoUczyS, udaS si do krTla i wszedS do niego. UcaSowaS !przed krTlem ziemi i poleciS mu, aby si wybraS na plac gonitw i tam zabawiaS !piSeczk i kijem do gry w polo.!Udali si wic razem z krTlem emirowie, szambelanowie, wezyrowie i inni dostojnicy paUstwowi. Zanim dotarli do placu, podszedS do krTla mdrzec Rujan, wrczyS mu kij#i rzekS: XWeW ten kij, ujmij go takim oto sposobem, wejdW naplac i uderzaj w piSeczk z "tak siS, by spociSa ci si dSoU i caSe ciaSo i by "lekarstwo z dSoni przeniknSo irozeszSo si po caSym twym ciele. Gdy si spocisz i nasikniesz lekarstwem, wrTZ do zamku, wejdW do SaWni, tamsi umyj, potem zaRnij. Wyzdrowiejesz!Y WziS wic krTl Junan od mdrca kij do gry, ujS go w rk, dosiadS rumaka i "cisnwszy piSeczk, popdziS za ni. Gdy dopadS piSeczki, uderzyS z caSej siSy kijem, ktTry mocno trzymaS za rczk. I nie przestawaS !uderzaZ kijem w piSeczk, aV #dSoU i caSe jego ciaSo okrySy si potem, a lekarstwo #przeniknSo w gSb jego ciaSa przez rurk umieszczon w kiju do gry. Mdrzec Rujan !poznaS, Ve lekarstwo rozeszSo si po ciele krTla Junana, poleciS mu wic wrTciZ do zamku i udaZ si zaraz do "SaWni. KrTl Junan zawrTciS w tej chwili i kazaS oprTVniZ SaWni, co teV zostaSo speSnione. "Pospieszali sSudzy i przeRcigali si nawzajem biali niewolnicy. Przygotowali krTlowi szaty, a "on wszedS do SaWni, umyS si dokSadnie i w SaWni wdziaS swoje suknie. Po czym wyszedSi udaS si do zamku, a tam poSoVyS si spaZ. Oto co dziaSo si z krTlem Junanem. !Co zaR do mdrca, to powrTciSon do swego domu i spdziS w nim noc. A skoro nastaS Rwit, #udaS si do krTla, proszc, by mu pozwolono widzieZ si z nim. A gdy krTl przyzwoliS, mdrzec wszedS, ucaSowaS przed wSadc ziemi i tymi "wierszami zwrTciS si do niego:RozjaRnia si lico wymowy, gdy ciebie ojcem jej nazw, Lecz skoro zw tak innego, odwraca od niego twarz sw. O panie piknego oblicza, ktTrego blaski sw siS Zdolne s ciemnoRZ !rozproszyZ, spraw rozjaRniZ zawiS. Niechaj twe lico na wieki w jarzcych tonie promieniach, By gniewem si nie chmurzySa Rwietlista twarz przeznaczenia. W szczodrobliwoRci swej dla "mnie daSeR mi dar swTj, ktTry Jest mi, jak wzgTrzom bezwodnym napTj dajce chmury. RozdaSeR swe mienie, by hojnoRZ ludziom okazaZ bogat, "I oto losy twe wielkoRZ daZ ci zechciaSy za to. Skoro mdrzec Rujan zakoUczyS swe wiersze, krTl !podniTsS si, uRcisnS go, posadziS u swego boku i darowaS mu wspaniaSe honorowe szaty. Gdy bowiem krTl wyszedS z $SaWni i obejrzaS swe ciaSo, nie "znalazS na nim ani Rladu trdu;ciaSo miaS czyste jak jasne srebro. UradowaS si tym wielce, uciecha wypeSniSa mu $pierR i byS bardzo szczRliwy. A!gdy nastaS ranek, udaS si do !sali przyjZ, by zasiRZ na tronie swego krTlestwa. Przybyli do niego szambelanowie i moVni i przybyS rTwnieV mdrzec Rujan. KrTl, ujrzawszy go, powstaS szybko i usadowiS go przy sobie. WTwczas wniesionostoSy zastawione potrawami i "mdrzec jadS, i ucztowaS caSy dzieU w towarzystwie wSadcy. A gdy nadeszSa noc, krTl wrczyS mdrcowi oprTcz honorowych szat i innych darTw jeszcze dwa tysice denarTw, po czym kazaS przyprowadziZ swego wSasnego konia i hakim Rujan powrTciS do domu. A krTl byS zdumiony jego umiejtnoRciami i mTwiS: XUzdrowiS moj cielesn powSok, nie nacierajc mnie !Vadn maRci. Na Allacha! On "posiadS gSbok wiedz, moim obowizkiem jest zatem otoczyZ go dobrobytem i obsypaZ dobrodziejstwami, by mieZ w nim towarzysza i zaufanego do koUca mych dni. Y "Noc t krTl spdziS radosny i zadowolony ze stanu swego #ciaSa i z tego, Ve uwolniS si od choroby. Z nadejRciem poranka wyszedS, by zasiRZ na tronie. Stanli przed nim dostojnicy paUstwowi, a emirowie i wezyrowie zajli miejsca po jego prawicy i "lewicy. Wtedy krTl kazaS prosiZmdrca Rujana, a skoro Tw "zjawiS si i padS przed nim na twarz, wSadca powstaS i posadziwszy go u swego boku,jadS z nim razem, VyczyS mu dSugiego Vywota i gawdzili, aV noc nadeszSa. Potem krTl darowaS mdrcowi piZ szat honorowych i tysic denarTw. Hakim Rujan peSen wdzicznoRci dla krTla powrTciS do swego domu. Nastpnego ranka, gdy krTl przyszedS na posiedzenie dywanu, otoczyli go emirowie, wezyrowie i szambelanowie. A krTl miaS wRrTd wezyrTw jednego, ktTry odznaczaS si szpetnym i zSowrogim wygldem, byS zSy, chciwy, zazdrosny i ogromnie zawzityw zawiRci i nienawiRci. Gdy wezyr Tw dostrzegS, Ve krTl zbliVyS si do mdrca i obsypuje go darami, znienawidziS hakima Rujana i poczS knuZ przeciw niemu, tak jak mTwi przysSowie: !X\adne ciaSo nie jest wolne od zawiRci, niegodziwoRZ zaR w duszy si ukrywa; siSa j ujawnia, a sSaboRZ tai. YPodszedS wic ten wezyr do wSadcy, padS przed nim na #twarz i rzekS: XO krTlu czasu i stulecia, ktTry otaczasz ludzi dobrodziejstwami [mam dla ciebie waVn i dobr rad. Gdybym j przed tob zataiS, bySbym bkartem! JeRli zezwolisz mi wyjawiZ t %wieRZ, wyjawi ci j. YI rzekS krTl, zaniepokojony sSowami wezyra: XJakaV jest ta dobra rada? Y [ XO dostojny krTlu [odpowiedziaS wezyr [wszak "juV staroVytni powiadali: ]Kto o skutkach nie myRli, temu los nie jest przyjacielem ^ [a otowidz, Ve krTl nierozumnie obsypuje dobrodziejstwami swego wroga, ktTry czyha na upadek jego rzdTw. KrTl Rwiadczy mu dobro, darzy najwyVszym powaVaniem i dopuszcza go do siebie jak najbliVej. Lkam si wic w !zwizku z tym o krTla. YKrTl $zaniepokoiS si, zbladS i rzekS !do wezyra: XKtTV to jest ten, o ktTrym mTwisz, Ve bdc wrogiem korzysta z mych Sask? YI odpowiedziaS mu wezyr: XO krTlu, ocknij si, skoro Rpisz [wskazuj ci na mdrca Rujana! Y Lecz krTl "odrzekS: XNa Allacha, przecieV to mTj serdeczny przyjaciel, ktTrego ukochaSem ze wszystkich ludzi najbardziej, poniewaV za pomoc czegoR, co trzymaSem w rce, wyleczyS mnie z choroby, wobec ktTrej okazali si bezsilni wszyscy lekarze! Podobnego jemu nie znajdziesz wRrTd wspTSczesnych, ani na zachodzie, ani na wschodzie. Jak ty moVesz coR takiego o nim powiedzieZ? Wyznacz muod dnia dzisiejszego pSac i uposaVenie: dam mu kaVdego miesica tysic denarTw. A gdybym miaS nawet swym "krTlestwem podzieliZ si z nim,nie bySoby to jeszcze za wielkim dla niego dobrodziejstwem. Przypuszczam, Ve twoje sSowa!pSyn z zazdroRci, tak jak to "sSyszaSem o krTlu Sindibadzie. YPo czym krTl Junan rzekS: XLudzie opowiadaj, a wiedz obdarza ich Allach... Y Tu zaskoczyS Szeherezad poranek i przerwaSa dozwolonjej opowieRZ. A wtedy odezwaSa si do niej Dunjazada: XO siostro, jakVe miSe, rozkoszne, peSne sSodyczy i wspaniaSe jest twoje opowiadanie! YNa to rzekSa Szeherezada: XLecz czymVe ono jest w porTwnaniuz tym, co opowiedziaSabym wam w przyszS noc, gdybym doVySa i gdyby mnie krTl #oszczdziS! Y I rzekS krTl do "siebie: XNa Allacha, nie zabij jej, pTki nie wysSucham resztyjej opowieRci, albowiem jest to opowieRZ przecudna. Y !Tak wic spdzili ow noc aV do rana w swoich objciach. Potem krTl udaS si do sali sdTw i sprawowaS rzdy; #sdziS, rozsdzaS, zwalniaS z urzdTw, wydawaS rozkazy i "zakazy, aV minS caSy dzieU. Wtedy zakoUczyS posiedzenie dywanu i powrTciS do swego zamku. A gdy juV noc si $zbliVaSa, krTl zaVyS rozkoszy z!cTrk wezyra XSzeherezad... A skoro nastaSa noc pita, Szeherezada rzekSa: WieRZ #niesie, o krTlu szczRliwy, Ve krTl Junan powiedziaS do swego wezyra: XO wezyrze, !zazdroRZ w ciebie wstpiSa z powodu tego mdrca i chcesz,!bym go zabiS, a potem VaSowaStego tak samo, jak krTl Sindibad VaSowaS, Ve zabiS %sokoSa. Y [ XJakVe to bySo? Y [ zapytaS wezyr. A krTl opowiedziaS: Opowiadanie o krTlu Sindibadzie !WieRZ niesie, Ve byS wRrTd wSadcTw perskich pewien krTl,rozmiSowany w widowiskach, spacerach, Sowach i polowaniach. MiaS on sokoSa, ktTrego sam oswoiS, i nie rozstawaS si z nim noc ani we dnie. Przez caS noc #trzymaS sokoSa na dSoni i braS go ze sob, ilekroZ wybieraS "si na polowanie. KazaS zrobiZ dla sokoSa kubek ze zSota, zawiesiS mu go na szyi i poiS go z tego naczynia. Pewnego !razu do krTla, ktTry wSaRnie odpoczywaS, zwrTciS si czSowiek dogldajcy !myRliwskich ptakTw: XO krTlu czasu, nadeszSa pora, by ruszaZ na Sowy. YKrTl przygotowaS si do drogi i #wziS sokoSa na rami. Jechali, aV przybyli do pewnej doliny i tam rozstawili sidSa. A wtem %zSapaSa si w sidSa gazela. KrTlrzekS wTwczas: XZabij kaVdego, kto pozwoli umknZ &tej gazeli. YI zacisnS si krg !myRliwych wokTS gazeli, a ona nagle podbiegSa do krTla, uniosSa si na tylnych nogach jakby do skoku, przednie nogi skSadajc ha piersiach, jakby miaSa przed krTlem ziemi ucaSowaZ ku jego czci. NachyliS si wic krTl do gazeli, lecz ona skoczySa ponad gSow wSadcy i pomknSa w otwart przestrzeU. "KrTl obrTciS si ku wojsku, a ujrzawszy, Ve daj sobie znaki i wskazuj na niego, spytaS: XWezyrze, cTV powiadaj rycerze? Y I odrzekS wezyr: !XMTwi, VeR nakazaS zabiZ kaVdego, komu by umknSa #gazela. Y I zawoSaS krTl: XNa moj gSow, bd j wic RcigaS poty, pTki z ni nie %powrTc! YI poczS si wspinaZ#na gTr w Rlad za gazel, i nie!przestawaS RcigaZ jej wraz ze swym sokoSem, ktTry dopadSszy gazeli, biS j !skrzydSami po oczach, oRlepiS j i ujarzmiS. [ Wtedy krTl "dobyS buSawy, uderzyS gazel ipowaliS. Potem zeskoczyS z "konia, zarVnS gazel obdarS j ze skTry i przytroczyS do #Sku siodSa. PoniewaV bySa to pora upaSTw, a oni znajdowali !si na pustyni, gdzie nie bySo "wody, krTl zaR i jego koU byli spragnieni, wSadca rozejrzaS si i zobaczyS drzewo, z ktTrego spSywaSa ciecz podobna do tSuszczu. DSoni !odzian w skTrzan rkawic #krTl zdjS kubek z szyi sokoSa,napeSniS go tym pSynem i postawiS przed sob. Wtedy sokTS skrzydSem uderzyS w kubek i przewrTciS go. KrTl ujS kubek po raz drugi, napeSniS go i sdzc, Ve i sokTS jest spragniony, postawiS go przed nim. Lecz ten po raz wtTry uderzySskrzydSem i przewrTciS #naczynie. I rozgniewaS si krTl na sokoSa, napeSniS kubek po raz trzeci i podsunS go koniowi, ale sokTS znowu #wywrTciS go skrzydSem. I rzekS krTl: XAllach ukarze ci, nieszczsny ptaku! PozbawiSeRnapoju mnie, samego siebie i !mego konia. YTo rzekSszy krTl ugodziS sokoSa mieczem, #odcinajc mu skrzydSa. I uniTsSsokTS gSow, chcc tym znakiem powiedzieZ: XSpTjrz, co jest na drzewie. Y #KrTl podniTsS wzrok i dostrzegSna drzewie Vmij, a to, co %RciekaSo, to byS jej jad! I krTl "poczS VaSowaZ, Ve obciS skrzydSa swemu sokoSowi. "WstaS, dosiadS konia i jechaS zgazel, aV przybyS na poprzednie miejsce. Tam rzuciSgazel kucharzowi ze sSowami:XWeW j i ugotuj. Y Potem wSadca zasiadS na tronie z sokoSem na ramieniu. "A sokTS westchnS gSboko i !zdechS, krTl zaR krzyczaS ze #smutku i Valu, Ve zabiS sokoSa,!ktTry uratowaS go od Rmierci. Oto opowieRZ o krTlu Sindibadzie. Gdy wezyr wysSuchaS sSTw krTla Junana, rzekS mu: XO krTlu potVny i moVny! cokolwiek uczyniSem, bySo koniecznoRci. DostrzegSem w mdrcu Rujanie zSo i powodujemn jedynie troska o ciebie, a ty przekonasz si, Ve jest to !prawda. JeRli mnie posSuchasz, !bdziesz bezpieczny, jeRli nie,zginiesz, jak zginS wezyr, ktTry uknuS zdrad przeciw synowi pewnego krTla. Y KrTl zaciekawiS si: XA jakVe to bySo? Y Wezyr opowiedziaS mu:Opowiadanie o niewiernym wezyrze Pewien krTl miaS syna, ktTry ogromnie lubiS polowanie i Sowy, i miaS teV wezyra, ktTremu poleciS, by towarzyszyS krTlewskiemu synowi wszdzie, gdziekolwiekby on skierowaS swe kroki. Pewnego dnia krTlewicz mn zdradliwie, 0n5rF(rkPDj=xk&kp cX  ch cQ 1czynnoRci, tylko jedna z dziewczt podeszSa tam, po czym wrTciSa i rzekSa: XOto #nasza wesoSoRZ dopeSni si tejnocy, poniewaV zastaSam przybramie trzech PersTw, ktTrzy maj zgolone brody i wszyscy "s Rlepi na lewe oko [a to jestdoprawdy przedziwne zdarzenie! Ci ludzie s cudzoziemcami i wSaRnie przybyli z ziemi Rum, a kaVdy z nich ma Rmieszn postaZ i wygld. JeRli tu przyjd, "bdziemy mogSy poRmiaZ si z #nich! Y I nie przestawaSa prosiZswoje towarzyszki, pTki nie powiedziaSy jej: XPozwTl im wejRZ, ale postaw za warunek,aby nie mTwili o tym, co ich nie dotyczy, bo mog usSyszeZ coR, co ich nie !ucieszy. YUradowaSa si wic dziewczyna odWwierna i !poszSa, po czym wrTciSa, a za ni trzech Rlepych ze zgolonymi brodami i cienkimi, skrconymi wsami. Byli to Vebracy. Gdy weszli, wypowiedzieli sSowa pozdrowienia i zatrzymali si, a dziewczta podeszSy ku nim i posadziSy ich. Owi trzej ludzie popatrzyli na tragarza i zauwaVyli, Ve jest pijany. A !gdy przyj rzeli mu si bliVej, pomyRleli, Ve jest on kimR #takim jak oni. I rzekli: XTo jest Vebrak, jak my, i zabawi nas! "Y Tragarz zaR, gdy usSyszaS tesSowa, wstaS i zwracajc na !nich swe oczy rzekS: XSiedWciespokojnie i nie gadajcie za duVo! Czy nie czytaliRcie, co jest napisane na bramie? Y A "dziewczta RmiaSy si z tego imTwiSy midzy sob: XDoprawdy, uRmiejemy si przytych Vebrakach i przy tragarzu! Potem przygotowaSy dla VebrakTw posiSek, a oni zjedli, po czym zasiedli do !picia i odWwierna poiSa ich. A gdy juV krVyS midzy nimi !kielich, odezwaS si tragarz doVebrakTw: XBracia, czy nie znacie jakiegoR podania lub ciekawej opowieRci, aby nas "rozweseliZ? Y \ebracy, ktTrychopanowaSo juV podniecenie, poprosili o instrumenty muzyczne i odWwierna przyniosSa im mosulski tamburyn, irack lutni i persk harf. WTwczas "Vebracy podnieRli si, jeden z nich wziS tamburyn, drugi #lutni, a trzeci harf i uderzyliw instrumenty, dziewczta !zaR wtTrowaSy im Rpiewem [a gSosy ich bySy wysokie. A gdy oni bawili si w ten sposTb, ktoR zapukaS do bramy i odWwierna wstaSa, by zobaczyZ, kto stoi przy bramie. Przyczyna zaR owego pukania do bramy bySa taka: tej wSaRnie nocy kalif Harun ar-Raszid wyszedS, aby popatrzeZ i posSuchaZ, co wydarzySo si nowego, a wraz z nim szedS DVafar jego wezyri Masrur, noszcy miecz zemsty. A zwyczajem kalifa bySo, Ve w takich razach !przebieraS si w strTj kupca. Gdy wyszli owej nocy i kroczyli przez miasto, droga zawiodSa ich pod dom !dziewczt i usSyszeli stamtd dWwiki instrumentTw muzycznych. I rzekS kalif do DVafara: XChc, abyRmy weszli do tego domu i na wSasne oczy ujrzeli,do kogo naleV te gSosy. Y %DVafar rzekS: XCi ludzie s juV upojeni winem i boj si, aby nie spotkaSa nas od nich jaka przykroRZ! YLecz kalif !powiedziaS: XMusimy tam wejRZkoniecznie! \dam, abyR wynalazS jakiR sposTb na to, byRmy si tam znaleWli! YI $odparS DVafar: XSSysz i jestemposSuszny! Y, po czym podszedS i zastukaS w bram. Na to wyszSa odWwierna i "otwarSa bram, a DVafar rzekS:XO pani, jesteRmy kupcami z Tabariji, a w Bagdadzie "jesteRmy juV od dziesiciu dni.PrzywieWliRmy z sob nasze towary i zatrzymaliRmy si w kupieckim zajeWdzie. A tej nocy zaprosiS nas pewien kupiec i poszliRmy do niego. Kupiec Tw przygotowaS dla nasjedzenie i jedliRmy, a potem piliRmy u niego przez pewien czas, aV wreszcie pozwoliS nam odejRZ. WyszliRmy w noc, a Ve jesteRmy obcy, zgubiliRmy drog do zajazdu, w ktTrym stanliRmy. Ale ufamy, Ve w waszej !wspaniaSomyRlnoRci zezwolicie "nam wejRZ i spdziZ t noc u was do rana, a nagroda czeka was za to w niebie. YI "przyjrzaSa im si odWwierna, a znajdujc, Ve wygldaj na kupcTw i budz zaufanie, wrTciSa do swych dwu towarzyszek i zasignSa ich !rady, a one rzekSy: XPozwTl im$wejRZ. YPoszSa wic i otwarSa bram. Przybysze spytali: XCzymoVemy wejRZ za twoim pozwoleniem? Y OdrzekSa: !XWejdWcie! Y I weszli: kalif, DVafar i Masrur. A skoro dziewczta ich ujrzaSy, podniosSy si i okazaSy im szacunek, po czym rzekSy: XWitajcie, jesteRcie mile widziani jako nasi goRcie. Leczmamy dla was jeden warunek, a mianowicie: nie bdziecie mTwiZ o tym, co was nie !dotyczy, abyRcie nie usSyszeli czegoR, co nie bySoby wam !miSe. Odrzekli: XDobrze Y, po czym zasiedli do picia i !ucztowania. I spojrzaS kalif na !trzech VebrakTw, i zauwaVyS, Ve wszyscy s Rlepi na lewe oko, i zdziwiS si tym. Potem spojrzaS na dziewczta,$dostrzegS ich piknoRZ i urod,popadS w oszoSomienie i !zdumiaS si. I nie przestawali ucztowaZ i rozmawiaZ, a dziewczta podaSy kalifowi wina. WTwczas rzekS: XJestem !pielgrzymem Y, i odsunS si od nich. Na to powstaSa odWwierna i przysunSa dla niego stTS przykryty brokatem, na ktTrym ustawiSa porcelanow czar. RozpuRciSa w niej wod !wierzbow i wSoVySa kawaSek lodu, a takVe dodaSa cukru. !Kalif podzikowaS i pomyRlaS sobie: XMusz j jutro wynagrodziZ za dobry uczynek. "I znTw zajli si ucztowaniem. Kiedy ogarnSo ich upojenie, pani domu wstaSa, skSoniSa si, po czym biorc za rk dziewczyn, ktTra czyniSa zakupy, rzekSa: XWstaU, siostro musimy wypeSniZ nasz !obowizek. YOdparSa: XDobrze Y, a wTwczas podniosSa si teV odWwierna, uprztnSa Rrodek komnaty i podprowadziSa VebrakTw ku wzniesieniu. Potem dziewcztazwrTciSy si do tragarza mTwic: XJak znikoma jest twoja przyjaWU! PrzecieV nie jesteR obcym, tylko domownikiem. YPowstaS wic tragarz, zawizaS sobie przepask i rzekS: XCo chcecie, abym czyniS? Y OdpowiedziaSy: ZostaU na swoim miejscu. Y PTWniej wstaSa ta, ktTra czyniSa zakupy, i rzekSa do tragarza: "XPomTV mi! YI ujrzaS tragarz dwie suki z gatunku czarnych psTw, z SaUcuchami na !szyjach, wziS je i wyszedS z nimi na Rrodek komnaty. I podniosSa si pani domu, zawinSa sobie rkawy do #Sokci, wziSa bicz i rzekSa do tragarza: XPrzyprowadW jedn !z tych suk Y, a on pocignS suk za SaUcuch i przyprowadziS, suka zaR "skomlaSa i potrzsaSa Sbem. I jSa dziewczyna biZ j po Sbie, a suka wySa, lecz dziewczyna nie przestaSa biZ, "pTki nie zesSabSy jej ramiona. Wtedy dopiero wypuRciSa bicz z rki, przytuliSa suk do piersi, otarSa jej Szy i !caSowaSa w Seb. Potem rzekSa !do tragarza: XZabierz j, a daj"tu t drug. YI przyprowadziS suk, a dziewczyna postpiSa z ni podobnie jak z tamt. !ZasmuciS si tym kalif, wpadS w gniew i daS znak DVafarowi, aby zapytaS dziewczyn o to wszystko. I odpowiedziaS mu !DVafar znakiem, ktTry mTwiS: XMilcz! YPotem pani domu !zwrTciSa si do odWwiernej i !rzekSa: XPowstaU i wypeSnij, co do ciebie naleVy. Y OdrzekSa: XDobrze Y, a pani domu wstpiSa na SoVe z marmuru, zdobione zSotem i srebrem, i jeszcze raz wezwaSa #odWwiern i t, ktTra czyniSa !zakupy, mTwic: XSpeSnijcie, co do was naleVy. Y Wtedy odWwierna usiadSa na SoVu obok pani domu, a dziewczyna, ktTra zaSatwiaSa sprawunki, weszSa do liwanu i wyniosSa z niej atSasow sakw z zielonymi frdzlami. ZatrzymaSa si przed pani domu, otworzySa sakw, a wyjwszy z niej lutni, nastroiSa struny i wypowiedziaSa ten wiersz: Sen mym powiekom oddajcie, ktTry mnie zdradziS nikczemnie. Zechciejcie mi odpowiedzieZ, gdzie rozum odszedS ode mnie! Kiedy przystaSem na miSoRZ, mka poczSa si caSa, Sen przeciw moim powiekom okrutnym gniewem zapaSaS. "Rzekli mi: XBySeR rozumny, jakiszaS rozum ci mroczy? Y OdrzekSem: XJ zapytajcie. OdpowiedW znaj jej oczy. Ona to wSaRnie sprawiSa, Ve swoj krew przelewaSem, \e serce moje strapione, Ve serce moje [ zbolaSe. Ona w zwierciadle mych myRli do dziR odbija si jasno, Ale promienie jej lica w sercu mym bledn i gasn. Y O pikna, ty, ktTr Allach z wody Vywota sam stworzyS, A zby twoje i usta z jej kropli dzieSem s boVym, !Co odnalazSaR w miSoRci? Co wtwym wspomnieniu przetrwaSo?Tsknota jeno, szaleUstwo, i skarga, i Sez niemaSo. W wodzie si jawi przede mndrVce odbicie twoje. #I pij, ale pragnienia juV nigdy nie zaspokoj. I powiedziaSa jeszcze te wiersze: UpoiSy mnie twe oczy, a nie wino. ChoZ odeszSaR, jeszcze chwiej si, dziewczyno. Puklem wSosTw mnie odurzasz, nie napojem, A jak winem oszaSamiasz myRli moje. Na twTj widok rozum pierzcha,mdlej szczki, Gdy zobacz pod tw sukni skryte wdziki! A skoro pani domu usSyszaSa "te wiersze, rzekSa: XNiech ci Allach wynagrodzi dobrem Y, po czym rozdarSa swoje szaty i upadSa bez zmysSTw na ziemi. A kiedy dziewczyna odsSoniSa swoje ciaSo, kalif ujrzaS na niej Rlady uderzeU "rTzg i biczem i zadziwiS si tym ogromnie. OdWwierna natomiast powstaSa, prysnSa wod na twarz tamtej dziewczyny, przyniosSa jej inne szaty i odziaSa j. "I rzekS kalif do DVafara: XCzy nie widzisz, jakie ta dziewczyna ma na sobie Rlady "bicia? Ja juV nie mog milczeZ i nie uspokoj si, pTki nie poznam prawdy o dziejach tej dziewczyny i tych dwu suk. YI !rzekS mu DVafar: XPanie nasz, przecieV dziewczta postawiSynam warunek, Ve nie bdziemymTwiZ o tym, co nas nie dotyczy, abyRmy nie usSyszeli !czegoR, co nam bdzie niemiSe.!Y PTWniej wstaSa dziewczyna, !ktTra czyniSa zakupy, wziSa lutni, oparSa j na swym "Sonie i gSadzc struny koUcami!palcTw, odezwaSa si sSowami wierszy: CTV mam mTwiZ, gdy si skarV na rozSk? Dokd iRZ mam, kiedy w smutku tsknie marz? Czy przez posSy mamy z sob wieRZ rozmow? "\aden poseS skarg miSoRci nie przekaVe. ByZ cierpliwym? CTV mi w Vyciu pozostaSo, Kiedym straciS ukochan? Nic prTcz zguby, !Nic juV wicej oprTcz smutku igoryczy "I Sez, ktTre z oczu pSyn bez rachuby. O ty, ktTra si nie jawisz przed oczyma, Lecz w mym sercu jako bySaR, jesteR ninie! Czy miSoRci strzeVesz, czyli tsknisz jeszcze, Czy dla ciebie niczym czas jest, ktTry pSynie? CzyR w oddali zapomniaSa o tym sercu, Co przy tobie jest [ wysSannikmej tsknoty?? $JeRli przyjdzie czas, Ve miSoRZnas poSczy, Bd jeszcze dSugie dni pamitaZ o tym. A gdy pani domu usSyszaSa drugi wiersz dziewczyny, ktTra czyniSa zakupy, krzyknSa i rozdarSa swoje szaty, tak jak uczyniSa to za pierwszym razem, potem zaR upadSa na ziemi nieprzytomna. WTwczas dziewczyna, ktTra zaSatwiaSa sprawunki, wstaSa, pokropiSa "jej oblicze wod i ubraSa j w inne szaty, a pani domu $podniosSa si i usiadSa na SoVumTwic do tamtej: X_piewaj mi, abym wypeSniSa mTj obowizek, bo pozostaSa juV tylko ta jedna melodia. Y A dziewczyna nastroiSa lutni i przy jej dWwikach wypowiedziaSa te wiersze: Pokd jeszcze okrucieUstwo i ta srogoRZ bd trwaSy? "CzyV nie dosyZ bySo Sez tych, ktTre z oczu mi wytrysSy? Pokd jeszcze czas rozSki naumyRlnie chcesz przecigaZ?%JeRliR zazdroRZ chciaS obudziZ,to speSniSeR swe zamysSy. Gdyby los zdradziecki mTgS "byZ sprawiedliwym dla miSoRci, Nie bySby przychylny dla tych,co mnie dzisiaj niepokoj. O ty, co mi RmierZ zadajesz, komuV mam wyjawiZ trosk, "JeRli nie chcesz sSyszeZ skarg mych ni o wiernoRZ stoisz moj? !Moja miSoRZ roRnie z Valu i tsknoty za miSoRci, I rozszerza si, i wszystko swym ogarnia miSowaniem. MuzuSmanie, weWcie pomst zame serce kochajce, !KtTre Vyje bezsennoRci, gdy nie spSywa Saska na nie. CzyliV wedle praw miSoRci poniVenie mi przypada? !SzczRcie poSczenia z tob inna bdzie mieZ dziewczyna? JakVe mog si radowaZ, Ve ktoR miSoRZ poprzysigaS, Gdy nazajutrz memu sercu miSoRZ moj wypomina? A kiedy pani domu usSyszaSa trzeci wiersz, krzyknSa, rozdarSa szaty i upadSa na !ziemi bez zmysSTw. Skoro zaR!odsSoniSa swe ciaSo, ukazaSy si na niej Rlady uderzeU rTzg tak jak poprzednio. !I powiedzieli Vebracy: XDaSby byS Allach, abyRmy nie weszli do tego domu i spdzili noc raczej na Rmietniku, bo nasz pobyt tutaj zostaS zakSTcony przez sprawy, ktTre rozdzieraj serce. Y A kalif !obrTciS si ku nim i spytaS: #XDlaczegTV to? Y Odrzekli: XBo radoRZ nasza zostaSa zmcona%t spraw. Y I pytaS dalej kalif:XCzy wy nie naleVycie do tego domu? Y Odrzekli: XNie, ale wedSug naszego mniemania miejsce to naleVy do czSowieka, ktTry siedzi pomidzy wami. Y Na to odezwaS si tragarz: XNa Allacha! Nie widziaSem tego miejsca dawniej, dopiero tej nocy, ale daSby byS lepiej Allach, abym przenocowaS na #Rmietniku i nie spdziS jej tu z nimi! Y I powiedzieli wszyscy: XJest nas siedmiu mVczyzn, a!to s trzy niewiasty, ktTre niemaj czwartego [mVczyzny. Zapytamy je o ich sprawy, a jeVeli nie odpowiedz nam dobrowolnie, odpowiedz pod !przymusem. YZgodzili si na to wszyscy, tylko DVafar rzekS: XTa myRl nie jest sSuszna Dajmy im spokTj, bo przecieV jesteRmy u nich goRZmi. PostawiSy nam warunek, a my powinniRmy go wypeSniZ. JuV pozostaSo niewiele do kresu nocy i kaVdy z nas pTjdzie std swoj drog. YPotem spojrzaS na kalifa i mTwiS: XSpdzimy tu jeszcze nie wicej niV godzin, a jutro sprowadzimy dziewczta do ciebie i wtedy zapytasz je o ich dzieje. YKalif jednak nie !chciaS tak postpiZ i rzekS: XNie mam cierpliwoRci czekaZ na ich opowiadanie! YI powstaSpomidzy nimi spTr. Wreszcie "ktTryR spytaS: XA kto zada im !to pytanie? Y I zawoSaS jeden z nich: XTragarz! Y Potem zwrTciSy si do nich dziewczta: XLudzie, o czym to rozmawiacie? Y, a tragarz podszedS do pani domu i rzekS "jej: XO pani, pytam ci w imi Allacha i zaklinam, abyR nam opowiedziaSa, jak ma si sprawa z tymi dwoma sukami i dlaczego je bijesz, a takVe z jakiej przyczyny twoja siostrama na sobie Rlady bicia rTzgami. Takie jest pytanie zebranych i na tym koniec. XI rzekSa pani domu: XCzy prawd jest to, co powiedziaS o was? Y Odpowiedzieli: XTak Y, wszyscy oprTcz "DVafara, ktTry milczaS. A skorousSyszaSa dziewczyna ich "sSowa, zawoSaSa: XNa Allacha, !moi goRcie, wznieciliRcie w naswielki gniew. PostawiSyRmy wam na pocztku warunek, Ve kto bdzie mTwiS o tym, co gonie dotyczy, usSyszy coR, co mu nie bdzie miSe. CzyV nie wystarczy, Ve wpuRciSyRmy was do naszego domu i VywiSyRmy was naszym jedzeniem? Ale jest to wina nie wasza, lecz tego raczej, kto was tu przyprowadziS. Y Potem odwinSa rkawy do !Sokci i uderzySa trzykrotnie w podSog, woSajc: XPospieszcie tu! Y I zaraz otwarSy si drzwi od alkowy, i wyszSo z nich !siedmiu niewolnikTw, dzierVc w rkach obnaVone miecze. !Pani domu rzekSa: XSkrpujcie tym wszystkim, co tu za duVo gadaj, rce na plecach i przywiVcie jednego do !drugiego. Y SSudzy uczynili to mTwic: XO cnotliwa, pozwTl nam RciZ im karki! Y OdrzekSa: XZostawcie ich jeszcze chwil, abym przedtem mogSa ich spytaZ, $kim s. YI odezwaS si tragarz: XNa Allacha, o pani moja, nie zabijaj mnie za cudz win, bo naprawd oni wszyscy przekroczyli zakaz i popadli w grzech oprTcz mnie. Przysigam na Allacha, Ve ta nasza noc bySaby pikna, gdybyRmy ustrzegli si od tych VebrakTw! Gdyby oni weszli do kwitncego miasta, zniszczyliby je z pewnoRci! YPo czym wypowiedziaS te oto wiersze: Piknie, kiedy moVny czSowiekzna dar wybaczania, iec, st liwie, 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB6pP o7B c 8 c "92 c :)@ c ;+5K X KGdy wybaczy bezbronnemu, jeszcze pikniej czyni. Przeto w imi tej przyjaWni, co nas ku sobie skSania, Nie zabijaj niewinnego, gdy inny zawini. A kiedy tragarz skoUczyS swoje wiersze, dziewczyna pomimo gniewu rozeRmiaSa si,podeszSa do zebranych i rzekSa: XOpowiedzcie mi o waszych losach, bo nie !zostaSo wam juV wicej Vycia !jak jedna godzina. I jeVeli nie jesteRcie ludWmi szlachetnie urodzonymi, moVnymi paUstwa lub panujcymi, otrzymacie szybko wasz zapSat! Yi rzekS kalif: XBiada ci, DVafarze! ObjaRnij jej, kim jesteRmy, bo inaczej nas zabije. Y I rzekS DVafar: XKaVdego spotka to, na co !zasSuVyS Y, a kalif odparS: XNiestosowny jest Vart w chwili niebezpieczeUstwa! Wszystko ma swTj odpowiedni czas. Y Potem zbliVySa si dziewczynado VebrakTw i spytaSa ich: XCzy jesteRcie braZmi? Y Odrzekli: XNie, na Allacha, jesteRmy tylko Vebrakami z obcych stron. YI rzekSa do !jednego z nich: XCzy urodziSeR#si Rlepy? Y OdparS: XNie, na Allacha, ale zdarzyS mi si niezwykSy przypadek, ktTry sprawiS, Ve wyjto mi jedno oko. Gdyby opowieRZ, ktTra Sczy si z tym przypadkiem, zapisaZ igS w kciku oka, bySaby ona przestrog dla !tego, kto wziSby j sobie za przykSad. XDziewczyna spytaSa drugiego i trzeciego Vebraka i odpowiedzieli jej podobnie jak pierwszy. Potem dodali jeszcze: XKaVdy z nas pochodzi z innego kraju i doprawdy, dzieje nasze s zadziwiajce, a przypadki niezwykSe. YRzekSa na to dziewczyna: XKaVdy z was opowie nam swoj przygod i "wyjaRni, dlaczego zjawiS si u nas, a potem przygSadzi sobie "gSow i odejdzie swoj drog! Y Pierwszy wystpiS jednak !tragarz, ktTry tak powiedziaS: XO pani moja, ja jestem tragarzem. KazaSa mi nieRZ towary ta oto dziewczyna, ktTra czyniSa zakupy, ona teVprzyprowadziSa mnie tu i zdarzySo mi si z wami to, co si zdarzySo. Taka jest moja przygoda i na tym koniec. Y I rzekSa do niego dziewczyna: XPrzygSadW sobie gSow i odejdW! Y Ale tragarz rzekS: !XNa Allacha, nie pTjd std, aV usSysz opowiadania moich towarzyszy! Y Wtedy wystpiS pierwszy Vebrak i mTwiS do dziewczyny:Opowiadanie pierwszego Vebraka Wiedz, o pani, Ve przyczyna tego, iV mam zgolon brod i niewidome oko, jest taka: MTj #ojciec byS krTlem i miaS brata, rTwnieV krTla, lecz w innym "kraju. I zdarzySo si, Ve moja matka urodziSa mnie w dniu, wktTrym urodziS si teV syn mego stryja. Potem minSy dni %i dSugie lata, aV doroRliRmy; ja zaR odwiedzaSem mego stryja co drugi rok PozostawaSem u niego przez kilka miesicy. A gdy kiedyR go odwiedziSem, syn mego stryja okazaS mi wielkie powaVnie, zabiS dla mnie owc, odsczyS wino i usiedliRmy, aby si napiZ. A skoro zapanowaS nad nami trunek, rzekS do mnie: XO synumego stryja, potrzebuj twej pomocy w bardzo waVnej !sprawie i pragn, abyR mi si nie sprzeciwiaS w tym, co "chc uczyniZ. YOdrzekSem: XZ caSego serca! Y, a on !zaprzysigS mnie uroczyRcie i w tejVe chwili wstaS, po czym oddaliS si na pewien czas. PTWniej wrTciS, a za nim postpowaSa jakaR niewiasta, strojna i pachnca wonnoRciami, a suknia jej naleVaSa do szat bardzo kosztownych. I gdy niewiasta wciV szSa za nim, syn mego stryja zwrTciS si do mnie #mTwic: XZabierz t kobiet i idW przede mn na taki to a !taki cmentarz. Y OpisaS mi Tw cmentarz, tak Ve mogSem go "poznaZ, i powiedziaS: XPodejdWz ni do grobowca i czekaj tam na mnie. YNie mogSem si mu sprzeciwiZ i odmTwiZ jego proRbie z powodu przysigi, #ktTr zSoVySem. ZabraSem tedy"niewiast i szedSem z ni, aV przybySem na Tw cmentarz [ja i ona. Zaledwie usiedliRmy tam,przyszedS syn mego stryja. MiaS z sob garnek z wod, "worek z gipsem i kilof. UjS Twkilof, podszedS do grobu znajdujcego si poRrodku cmentarza, otworzyS go i zdjS z niego kamienie odkSadajc je na bok, a potemkopaS kilofem w ziemi, aV odsSoniS pSyt kamienn wielkoRci drzwi, a wtedy "okazaSo si, Ve bySy pod ni krte schody. WTwczas "zwrTciS si do niewiasty dajc jej znak i mTwic: XOto masz, co wybraSaR Y, a ona zeszSa po owych schodach w dTS, on zaR odwrTciS si do mnie i rzekS: XSynu mego stryja, wypeSnij twoje przysigi i #kiedy ja juV tam zejd, poSTV kamieU z powrotem, zasyp ziemi tak, jak bySo, i w ten sposTb speSni si twoje dobrodziejstwo. A z tego gipsu, ktTry jest w worku, i z wody, ktTra jest w garnku, wymieszaj zapraw; zalep ni szczeliny pomidzy kamieniami, aby wszystko bySojak przedtem i aby nikt nic nie"zauwaVyS i nie powiedziaS: ]Tojest nowy otwTr, a grobowiec jest stary. ^ Przez caSy rok bowiem przygotowywaSem tu !coR, o czym wie tylko Allach. I to juV jest wszystko, czego od ciebie potrzebuj. YA potemjeszcze dodaS: XNiech Allach sprawi, abyR si nie martwiS moj nieobecnoRci, synu mego stryja! Y, i zszedS po schodach. Gdy tylko zniknS mi!z oczu, wstaSem, poSoVySem z powrotem kamieU i uczyniSem, co mi przykazaS, tak Ve grobowiec wygldaS jak !przedtem. PTWniej wrTciSem dopaSacu mego stryja. Stryj byS wtedy na polowaniu iSowach, ja zaR przespaSem noc, a kiedy nastaS ranek, przypomniaSem sobie ubiegSy !wieczTr i to, co wydarzySo siw tym czasie pomidzy mn a synem mego stryja. I VaSowaSem tego, co uczyniSem, ale Val byS juV daremny. Potem poszedSem na cmentarz i szukaSem tego grobowca, ale nie mogSem go rozpoznaZ i chociaV nie ustawaSem w poszukiwaniach aV do zapadnicia nocy, nie znalazSem go jednak. PowrTciSem wic do paSacu, nie mogSem jeRZ ani piZ, a myRli moje zajte bySy synem mego stryja, gdyV nie !wiedziaSem, co si z nim dalej !staSo. MartwiSo mnie to wielce,spdziSem noc w smutku aV dorana i poszedSem po raz drugi na cmentarz, rozmyRlajc nad tym, co uczyniS syn mego stryja, i VaSujc, Ve go usSuchaSem. ObejrzaSem wszystkie grobowce, ale nie rozpoznaSem pomidzy nimi tamtego, i choZ przez siedem dni trwaSem w poszukiwaniach, nie odnalazSem do niego drogi. WTwczas wzmTgS si mTj smutek, tak Ve bySem bliski szaleUstwa i nie znalazSem innego wyjRcia jak wyjazd i powrTt do mego ojca. Ale kiedy przybySem do stolicy mego ojca, rzuciS si na mnie oddziaS czuwajcy przy bramie i zwizano mi rce na plecach. ZdziwiSem si tym niezmiernie, bo przecieV bySemsynem wSadcy tego miasta, a oni byli sSugami mego ojca i moimi poddanymi. Lecz ogarnS mnie wielki strach przed nimi i rzekSem do siebie: XCo teV zdarzySo si memu ojcu? Y Potem spytaSem tych ludzi, ktTrzy mi zwizali, o przyczyn tego wszystkiego, oni jednak nie dali mi odpowiedzi. Dopiero pTWniej rzekS do mnie jeden z nich, niegdyR mTj sSuVcy: XLos zdradziS twego ojca. SprzeniewierzySo mu si wojsko, a wezyr zabiS go. My zaR oczekiwaliRmy tu na twoje przybycie. Y I prowadzili mnie nieprzytomnego po usSyszeniu tej wiadomoRci o losie mego ojca, aV stanSem przed wezyrem, ktTry go zabiS. Pomidzy nami istniaSa dawna !nieprzyjaWU, ktTrej przyczyna bySa taka: BySem kiedyR rozmiSowany w strzelaniu z kuszy i zdarzySo si pewnego dnia, Ve ja staSem na tarasie mego paSacu, a wezyr u siebie.I wtem jakiR ptak usiadS na tarasie paSacu wezyra, !chciaSem wic ustrzeliZ ptaka, lecz pocisk chybiS i trafiS w oko wezyra, wybijajc je, takjak chciaS tego los i przeznaczenie. A poeta tak o tym rzecze: ZgTdW si z twoim przeznaczeniem, czyU wedle swej woli, A dziaSanie losu twego niech ci zadowoli. Niczym nie martw si zanadto i niczym si nie ciesz, Nie jest bowiem wiekuista Vadna rzecz na Rwiecie. A inny powiada: KaVdy kroczy RcieVk, co mu przeznaczona, Jako los nam kaVe, przez Vycie idziemy. Gdy los pisaS komuR, Ve tu kiedyR skona, Tego RmierZ nie spotka w Vadnej innej ziemi. I Vebrak mTwiS dalej: Kiedy wybiSem wezyrowi oko, Tw nie!mTgS nic powiedzieZ, bo ojciec"mTj byS krTlem tego kraju, ale staSo si to przyczyn nieprzyjaWni pomidzy nami. Gdy wic stanSem zwizany przed wezyrem, rozkazaS !RciZ mi gSow. RzekSem mu wtedy: XCzy chcesz mnie niewinnego zabiZ? Y OdrzekS; XJakaV wina jest wiksza od tej? Y, i wskazaS na swTj pusty oczodTS. RzekSem do niego: XUczyniSem to niechccy! Y, a wezyr powiedziaS; XJeVeli nawet uczyniSeR to niechccy, ja uczyni ci to naumyRlnie! YPotem rzekS jeszcze: XPodprowadWcie go do mnie! !YSSudzy speSnili polecenie, a wezyr signS palcem ku mojemu lewemu oku i wySupiS je. Od tego to czasu jestem jednooki, tak jak mnie widzicie. Potem wezyr kazaS mnie jeszcze zwizaZ, wSoVyZ do !skrzyni i rzekS do kata: XWeW go i wynieR za miasto. Tam wyjmij miecz, zabij go i rzuZ zwierztom na poVarcie! YWyruszyS wic kat wraz ze mn i szedS tak dSugo, aV znalazS si poza miastem. Tam wyjS mnie ze skrzyni (a miaSem skrpowane obie rce i#obie nogi)i chciaS mnie zabiZ. I zapSakaSem, a potem wypowiedziaSem ten oto wiersz: MiaSem was za pancerz wSasny, tarcz przed strzaS wraV, "A wy byliRcie strzaSami, ktTre we mnie raV. Wam ufaSem byS, podlegSy zSego losu gniewom, Prawej rce si zdawaSo, VeRcie rk lew. Niechby usta wasze ganiZ juV mnie zaprzestaSy, WrTg jedynie niechby miotaS we mnie zgubne strzaSy. !Gdy nikczemnoRZ nieprzyjaciTSjeno zSo mi czyni, Wy choZ staUcie na uboczu: nize mn, ni z nimi. MTwiSem takVe i te wiersze: Bracia, com ich miaS za puklerz mnie osSaniajcy, Dla mych wrogTw byli najlepszym z puklerzy. UwierzySem, Ve s strzaS niechybn a celn [ Byli strzaS, ktTra w moje serce mierzy. !Skoro kat usSyszaS mTj wiersz [a byS on przedtem katem u mojego ojca, ja zaR wyRwiadczaSem mu nie raz #Sask [ rzekS: XO panie mTj, cTV mog uczyniZ? Jestem niewolnikiem, ktTremu wydano rozkaz! YPTWniej jednak powiedziaS do mnie: XUchodW zVyciem i nie wracaj do tej ziemi, bo zginiesz sam i zgubisz mnie wraz z sob, takjak mTwi poeta: "Gdy nieszczRcie ci dopadSo, uchodW, bracie, caSo, A dom niechaj opSakuje jeno budowniczy. W zamian za tw ziemi znajdziesz innych ziem niemaSo, Lecz za Vycie w zamian Vycia nikt ci nie uVyczy. Tym dziwuj si, co Vyj w poniVenia domu, A nie w wolnej i rozlegSej Allacha krainie. JeRli tutaj, nie gdzie indziej RmierZ pisana komu, Tego RmierZ dogoniZ moVe w tej ziemi jedynie. "Nie nabdzie lew potgi ni siSy nie wznieci, PTki groWbie, co naU czyha, nie wyjdzie naprzeciw. Y Kiedy powiedziaS mi to, ucaSowaSem mu rce i nie wierzySem w swe ocalenie, dopTki nie oddaliSem si, a strata oka wydaSa mi si bez znaczenia wobec tego, Ve uniknSem Rmierci. I wdrowaSem, aV w koUcu przybySem do miasta mego !stryja. WstpiSem do paSacu i powiadomiSem stryja o tym, cospotkaSo mego ojca, a takVe o tym, co mnie si przydarzySo, i Ve wySupiono mi oko. I zapSakaS mTj stryj gorzko, a potem rzekS: XDodaSeR oto trosk do mojej troski i smutek do mego smutku. Syn mTj zniknS bowiem przed wielu dniami i nie wiem, co mu si przytrafiSo, a nikt nie moVe mi udzieliZ o nim wiadomoRci. YI pSakaS, aV straciS przytomnoRZ. A gdy przyszedS do siebie, rzekS: !XSynu, martwi si ogromnie z powodu mojego syna, a ty, opowieRci o tym, co zdarzySosi twemu ojcu i tobie, "dodaSeR jeszcze jedn boleRZ !do mej boleRci. JednakVe, mTj synu, straciSeR tylko oko, a nie Vycie! Y Po tym, co rzekS mi stryj, nie mogSem juV milczeZ o sprawie jego syna i opowiedziaSem [ mu wszystko, co si zdarzySo. !A stryj mTj ucieszyS si, gdy mu to powiedziaSem, bo oto $usSyszaS wreszcie jakR wieRZ o swoim synu i rzekS: XPokaV mi ten grobowiec. YOdparSem: $XStryju, kln si na Allacha, Venie trafi do niego, bo wiele razy chodziSem tam po tym zdarzeniu, aby go odszukaZ, i nie rozpoznaSem go! YPotem poszliRmy, ja i mTj stryj, na cmentarz. Tam rozgldaSem sina prawo i lewo i nagle rozpoznaSem Tw grobowiec, kunaszej wielkiej radoRci. PodeszliRmy do grobu, usunliRmy ziemi, podnieRliRmy kamieU i zeszliRmy wraz ze stryjem w dTS po piZdziesiciu stopniach. A skoro dotarliRmy "do koUca schodTw, wzniTsS si przed nami dym i zasSoniS nam oczy. Wtedy stryj mTj wyrzekSsSowa, ktTre sprawiaj, Ve ten, kto je wypowie, nie lka "si niczego: XNie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Y Potem poszliRmy dalej i znaleWliRmy si w komnacie wypeSnionej mk, zboVem, VywnoRci i innymi rzeczami, a poRrodku dostrzegliRmy zasSon opuszczon nad SoVem. Stryj #mTj zajrzaS do SoVa i znalazS tam swego syna i niewiast, ktTra zeszSa tu wraz z nim. LeVeli w swoich objciach, zmienieni w czarny wgiel, jakgdyby zostali wrzuceni w pSonc studni. Stryj, ujrzawszy to, plunS swemu synowi w twarz i rzekS: XZasSuVySeR na to, nikczemniku! Lecz jest to dopiero kara z tego Rwiata, a pozostaje jeszcze kara na tamtym Rwiecie, ciVsza i wieczna... YPotem stryj mTj obut stop kopnS swego syna, ktTry leVaS jak czarny wgiel, ja zaR bySem zdumionytym, Ve go kopnS, i zasmuciSo mnie, Ve syn mego stryja zmieniS si wraz z t dziewczyn w czarny wgiel. Potem rzekSem: XNa Allacha, stryju, usuU gniew z twego serca! Serce moje i myRl ogarnS smutek z powodu tego, co zdarzySo si twemu !synowi i Ve zostaS z niego i z tej dziewczyny czarny wgiel. CzyV nie wystarczy ci to, co go spotkaSo, Ve jeszcze kopiesz go trzewikiem? Y RzekS stryj: XBratanku, ten oto mTj syn od mSodych lat pSonS miSoRci do swojej siostry. TrzymaSem go wic z dala od niej, ale w duchu myRlaSem, Ve s jeszcze dzieZmi. Lecz kiedy doroRli, dopuRcili si czynu ohydnego, a gdy usSyszaSem o tym, nie mogSem uwierzyZ. ZganiSem mego syna ostro i powiedziaSem mu: ]Wystrzegaj si tego czynu haniebnego, ktTrego nie "popeSniS nikt przed tob i nie popeSni nikt po tobie, inaczej bowiem bdziemy zhaUbieni "pomidzy krTlami i poniVeni aVdo Rmierci, a wieRZ o nas rozniesie si wraz z karawanami. UwaVaj wic, abyR si znTw nie dopuRciS podobnego czynu, bo rozgniewam si na ciebie i kaV ci zabiZ! ^ Potem "rozSczySem ich, ale ta podSa kochaSa swego brata wielk !miSoRci, a szejtan opanowaS "ich oboje. Gdy zaR mTj syn si przekonaS, Ve oddzieliSem go od niej, przygotowaS to miejsce ukryte pod ziemi i naznosiS do niego VywnoRci, ktTr tu widzisz. Potem wykorzystaS moj !nieobecnoRZ, kiedy udaSem sina polowanie, i przyszedS !tutaj z siostr. Ale dosigSa ich sprawiedliwoRZ Allacha SSawionego i NajwyVszego "[spaliS ich oboje, lecz kara na !tamtym Rwiecie bdzie ciVszajeszcze i wieczna! YPotem "stryj zapSakaS, a ja pSakaSem "razem z nim. I rzekS: XTeraz ty jesteR moim synem zamiast !niego! Y A ja dumaSem chwil oRwiecie i jego sprawach, o zabTjstwie mego ojca dokonanym przez wezyra, ktTry zajS potem jego miejsce, o stracie oka i o tym,co z najdziwniejszych przypadkTw przytrafiSo si synowi mego stryja. I znTw #zapSakaSem. PTWniej wyszliRmy,poSoVyliRmy z powrotem kamieU i zasypaliRmy ziemi, !zostawiajc grTb tak, jak byS przedtem, i udaliRmy si do naszego paSacu. Zaledwie tam usiedliRmy, gdy oto usSyszeliRmy dWwiki !bbnTw i trb i szczk broni !wojska, a Rwiat napeSniS si kurzem i pySem spod kopyt "koni. I zamciS nam si rozum, zania, iec, st liwie, 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB<p~C = c >I c I?-H c @u) c A4 ^ r!bo nie wiedzieliRmy, co zaszSo,a gdy krTl spytaS o wieRci, powiedziano mu, Ve wezyr i zabTjca jego brata zebraS !wojsko i przyszedS wSaRnie ze swoj armi, aby uderzyZ niespodziewanie na miasto, a mieszkaUcy nie posiadajc !siSy, aby ich odeprzeZ, poddaliim si. I rzekSem do siebie: XJeVeli wpadn w jego rce, zabije mnie! YOgarnS mnie strach, przypomniaSem sobie, co zdarzySo si memu ojcu i matce, i nie wiedziaSem, co czyniZ. Gdybym si bowiem pokazaS, poznaliby mnie ludziew mieRcie, a VoSnierze mego ojca chcieliby mnie zabiZ i zgSadziZ. I nie znalazSem innego ratunku jak zgolenie brody. ZgoliSem j wic, zmieniSem strTj i opuRciSem miasto, udajc si do tego grodu w nadziei, Ve moVe ktoRzaprowadzi mi do WSadcy Wiernych, ktTry jest namiestnikiem Pana _wiatTw, abym mu opowiedziaS moje przygody i co mnie spotkaSo. PrzybySem do waszego miasta tej wSaRnie nocy i stanSem bezradny, nie wiedzc, dokd "mam iRZ dalej. I oto zatrzymaS si przy mnie ten Vebrak. PozdrowiSem go i rzekSem: XJestem tu obcy Y, on zaR !odparS: XJa takVe jestem obcy.YA podczas gdy my rozmawialiRmy w ten sposTb, "zbliVyS si do nas trzeci nasz towarzysz, pozdrowiS nas i rzekS: XJestem tu obcy. Y OdpowiedzieliRmy mu: XI my jesteRmy obcy Y, po czym ruszyliRmy dalej razem. Ale zaskoczySa nas ciemnoRZ, a los przywiTdS nas ku wam. Oto jaka bySa przyczyna tego, Ve brod mam zgolon i wySupione oko. I rzekSa dziewczyna: $XPrzygSadW sobie gSow i idW! %YOdrzekS: XNie pTjd, pTki nie usSysz opowieRci tamtych. YWszyscy byli zdumieni "opowieRci Vebraka, kalif zaR rzekS do DVafara: XNa Allacha, nie widziaSem nigdy czegoR takiego, jak to, co przydarzySo si temu Vebrakowi. Y Potem wystpiS drugi Vebrak, ucaSowaS ziemi i mTwiS: Opowiadanie drugiego Vebraka O pani, ja takVe nie urodziSemsi Rlepy, lecz przeVySem niezwykS przygod. A gdyby #j zapisaZ igS w kciku oka, bySaby przestrog dla tego, kto wziSby j sobie za przykSad. Ja takVe bySem !krTlem i synem krTla. CzytaSemKoran wedSug siedmiu przekazTw i ksigi najwikszych mdrcTw, studiowaSem nauk o gwiazdach i sSowa poetTw i zajmowaSem si rTVnymi gaSziami wiedzy, aV przeRcignSem ludzi moich czasTw, a moje pismo przewyVszaSo pismo innych %kaligrafTw. I rozeszSa si wieRZo mnie po rozmaitych prowincjach i krajach, i !dotarSa do rTVnych wSadcTw. UsSyszaS o mnie takVe krTl Indii i wysSaS do mego ojca posSa z darami i kosztownoRciami godnymi krTlTw, proszc, abym go odwiedziS. Ojciec przygotowaS dla mnie szeRZ statkTw, ktTrymi podrTVowaliRmy po morzu przez caSy miesic, aV dopSynliRmy do ldu. Wtedy wyprowadziliRmy konie, ktTre mieliRmy z sob na statku, i objuczyliRmy dziesiZ wielbSdTw darami. A ledwie uszliRmy niewielki kawaSek drogi, gdy oto pojawiSa si chmura pySu, wzniosSa si, !zawirowaSa i wypeSniSa caS okolic, pozostajc tak przez chwil. Potem pyS opadS, a spod niego wynurzySo si szeRZdziesiciu jeWdWcTw, podobnych srogim lwom. PrzygldnliRmy si im i spostrzegliRmy, Ve byli to koczownicy uprawiajcy rozbTj na drogach. Oni zaR !ujrzeli, Ve jest nas niewielu i Ve mamy z sob dziesiZ #jukTw z darami dla krTla Indii, iprzygalopowali ku nam, kierujc wSTcznie w nasz stron. I jliRmy dawaZ im znaki palcami, a potem zawoSaliRmy do nich: XJesteRmy posSami do wielkiego krTla Indii, nie czyUcie nam krzywdy! Y Ale tamci odrzekli: XNie jesteRmy w jego kraju anipod jego panowaniem Y, i zabili czRZ niewolnikTw, a reszta uciekSa. Ja takVe im uszedSem, choZ otrzymaSem "ciVk ran, ale beduini juV nie zwracali na nas uwagi, !zajci mieniem i darami, ktTre wieWliRmy z sob. I szedSem tak, nie wiedzc, dokd si udaZ. Przedtem bySem moVny, teraz zostaSem poniVony. WdrowaSem wic, aV dotarSem do szczytu pewnej gTry i znalazSem tam schronienie w jaskini aV do nadejRcia dnia. Potem wdrowaSem dalej, aV przybySem do miasta piknie zabudowanego, ktTre opuRciSajuV zima wraz z chSodem, a zawitaSa tam wiosna z kwiatami. UcieszySem si, Ve przyszedSem do tego miasta, bo bySem juV zmczony drog i pobladSy ze zmartwienia, gdyV losy moje ulegSy odmianie!i nie wiedziaSem, dokd by si udaZ. WSaRnie przechodziSem obok krawca siedzcego w swym kramie i pozdrowiSem go,a on oddaS mi pozdrowienie, !powitaS mnie i poczS ze mn Vyczliwie rozmawiaZ. SpytaS mnie o przyczyn, dla ktTrej opuRciSem rodzinny kraj, a ja opowiedziaSem mu o tym, co mi si zdarzySo od pocztku do koUca. Krawiec zatroskaS si bardzo z mego powodu i rzekS: XMSodzieUcze, nie rozpowiadaj o twoich przypadkach, lkam si bowiem o ciebie, dlatego Ve krTl tego miasta jest jednym znajwikszych wrogTw twojego ojca i poprzysigS mu zemst !krwi. YPotem krawiec przyniTsS!mi poVywienie i napTj. JadSem tedy, a on jadS wraz ze mn i rozmawialiRmy do nadejRcia nocy. Wtedy uprztnS dla mnie miejsce w swoim warsztacie i przyniTsS mi potrzebne rzeczy, a "mianowicie SoVe i przykrycie. I pozostawaSem u krawca trzy dni, po czym powiedziaS do mnie: XCzy nie znasz jakiego rzemiosSa, aby zaczZ zarabiaZ? Y OdrzekSem: XJestem prawnikiem, uczonym, kaligrafem i matematykiem Y, a krawiec powiedziaS: XZaprawd, na twoje umiejtnoRci nie ma popytu w naszym mieRcie, jak i nie ma unas nikogo, kto by znaS nauki !lub sztuk pisania; ludzie tutajpotrafi jedynie zarabiaZ pienidze. YZawoSaSem: XNa Allacha, ja nie umiem nic prTcztego, co wymieniSem Y, a krawiec powiedziaS: XPrzepasz si tedy, weW siekier i powrTz i zbieraj w stepie "drzewo na opaS, abyR si mTgSwyVywiZ, do czasu kiedy uwolni ci Allach. I nie opowiadaj nikomu o sobie, bo ci zabij. YPotem krawiec kupiS mi siekier i powrTz i wysSaS mnie wraz z kilkoma drwalami, zlecajc im opiek nade mn. ChodziSem wic z nimi, zbieraSem drzewo i powracaSem z Sadunkiem na gSowie, sprzedawaSem to za !pTS denara i czRZ tej sumy wydawaSem na poVywienie, a %czRZ odkSadaSem. I spdziSem w ten sposTb caSy rok. A gdy po upSywie roku poszedSem pewnego dnia jak "zwykle w step i zagSbiSem siweU, aby zbieraZ drzewo, napotkaSem tam zaroRla krzewTw, a w nich wiele chrustu na opaS. WszedSem w owe zaroRla, zbliVySem si do jakiegoR drzewa i zaczSem kopaZ wokTS niego, odrzucajc ziemi od korzeni, kiedy nagle siekiera moja uderzySa w miedzian obrcz. OczyRciSem j z ziemi i zobaczySem, Ve tkwi w spuszczanych drewnianych drzwiach. PodniosSem te drzwi, a pod nimi ukazaSy si schody. "ZszedSem wic po nich na dTS iujrzaSem bram, a gdy j minSem zobaczySem zamek solidnej budowy, w nim z aR z nal azS em dziewczyn podobn wspaniaSej perle. Widok jej oddalaS od serca wszystek smutek, trosk i zmartwienie. A skoro ujrzaSem j, padSem na kolana przed jejStwTrc, w podziwie dla !piknoRci i wdziku, ktTrych #jej udzieliS. Ona zaR spojrzaSa !na mnie i rzekSa: XCzy jesteR czSowiekiem, czy dVinnem? Y OdparSem: XJestem czSowiekiem Y, a ona pytaSa %dalej: XKtTV przywiTdS ci w tomiejsce, gdzie przebywam juV dwadzieRcia piZ lat, a nie zdarzySo mi si w tym czasie ujrzeZ tu czSowieka? Y Gdy usSyszaSem jej sSowa, odkrySem, Ve s peSne sSodyczy, i rzekSem: XO pani !moja, Allach przywiTdS mi do twej siedziby, aby rozproszyZ mTj smutek i trosk. YI opowiedziaSem jej, co mi si przydarzySo od pocztku do koUca, a dziewczyna zapSakaSa, bo poSoVenie, w !jakim si znalazSem, wzbudziSow niej wspTSczucie. Potem rzekSa: XJa takVe opowiem ci moj przygod. Wiedz zatem, Ve jestem cTrk#krTla najdalszych czRci Indii, pana Wysp Hebanowych. "Ojciec mTj zaRlubiS mi synowimego stryja, ale w noc zaRlubin porwaS mnie ifrit imieniem DVardVaris ibn !RadVmus ibn Iblis i uleciaS ze mn w powietrze, a potem wyldowaS w tym oto miejscu. PrzyniTsS tu wszystko potrzebne z ozdTb, szat, !tkanin, sprztTw, poVywienia inapojTw i przychodzi do mnie #raz na dziesiZ dni, by spdziZ przy mnie jedn noc. A umTwiS si ze mn, Ve gdybym czegoRpotrzebowaSa we dnie albo w nocy, mam dotknZ rk tych !dwu linijek pisma nad wnk. I "nim podnios rk, juV widz go przy sobie. DziR wSaRnie minSy cztery dni, od kiedy ifrit byS u mnie, a jeszcze szeRZ dni pozostaSo do jego przyjRcia. Czy chcesz zostaZ u!mnie przez piZ dni i odejRZ dopiero dzieU przed jego przybyciem? YUradowaSem si iodpowiedziaSem: XTak! YWtedy dziewczyna #wstaSa, wziSa mnie za rk i poprowadziSa przez sklepione odrzwia do piknej i miSej !SaWni. Ujrzawszy t SaWni zdjSem szaty, a dziewczyna zrzuciSa swoje rTwnieV i usiadSa na macie, a mnie posadziSa obok siebie. Potem przyniosSa sorbet i daSa mi "piZ, a pTWniej podaSa jedzenie#i zaczliRmy jeRZ rozmawiajc.Wreszcie dziewczyna rzekSa do mnie: X_pij teraz i odpoczywaj, bo przecieV jesteR zmczony. Y PoSoVySem si tedy, o pani, zapominajc zupeSnie o tym, co mi si bySo zdarzySo, i dzikujc owej dziewczynie. Akiedy si obudziSem, zobaczySem, Ve rozciera moje nogi. "ZawoSaSem na ni i usiedliRmy rozmawiajc przez chwil. Potem rzekSa: XNa Allacha, nudziSam si sama pod ziemi "przez dwadzieRcia piZ lat, niemajc w tym czasie nikogo, kto by ze mn porozmawiaS. Przeto niech bdzie chwaSa Allachowi, ktTry ci do mnie przysSaS. YI powiedziaSa: Wiedzc, Ve przyjdziecie do nas, rozpostarlibyRmy wiernie Wntrze serca wam pod stopy albo oczu naszych czernie, RozpostarlibyRmy lica goRciom,ktTrzy ku nam krocz, Aby droga wasza prosto wiodSawas ku naszym oczom. Gdy wysSuchaSem wiersza dziewczyny, podzikowaSem jej, a w moim sercu wezbraSa !miSoRZ do niej, troska zaR i smutek opuRciSy mnie. I !siedzieliRmy pijc wino aV do wieczora. Potem spdziSem z dziewczyn noc i doprawdy nie widziaSem w moim Vyciu podobnej do niej [ a rano "zbudziliRmy si szczRliwi. I rzekSem: XCzy mam wyrwaZ cispod ziemi i uwolniZ od tego $dVinna? Y, ale ona zaRmiaSa si!i rzekSa: XBdW zadowolony i nie mTw nic, bo z kaVdych !dziesiciu dni jeden tylko jest dla ifrita, a dziewiZ dla ciebie. XJa zaR, opanowany "namitnoRci, rzekSem: XW tejchwili zniszcz wnk, nad ktTr wyryty jest ten napis. Niech przyjdzie ifrit, abym go zabiS, bo przeznaczeniem !moim jest zabijanie ifritTw! Y A gdy dziewczyna usSyszaSa moje sSowa, wypowiedziaSa takie wiersze: O dVcy do rozSki, pora wstrzymaZ za ni poRcig, Pora wreszcie juV poSoVyZ kres rozSce. BdW cierpliwy, wszak na Rwiecie wiele bywa niewiernoRci, A rozSka zawsze jest przyjaWni koUcem. WysSuchawszy tego wiersza, niepomny jej sSTw, kopnSem mocno we wnk. Kobieta zawoSaSa: XIfrit juV do nas !przybyS! CzyV nie ostrzegaSam !ci? Na Allacha, wyrzdziSeR mi krzywd, ale teraz ratuj przynajmniej sam siebie i !wyjdW t sam drog, ktTr tu przyszedSeR! Y I z wielkiego strachu zapomniaSem moich trzewikTw i siekiery. A kiedy juV wyszedSem na schody, odwrTciSem si jeszcze, aby zobaczyZ dziewczyn z !ifritem, i ujrzaSem, jak ziemia #si rozstpiSa i wyszedS z niejifrit o szpetnym wygldzie, i rzekS: XCo to byS za haSas, ktTrym mnie zaniepokoiSaR? Co$ci si staSo? Y OdrzekSa: XNic !mi si nie staSo poza tym, Ve !bySo mi duszno i chciaSam si napiZ wina, aby odetchnZ swobodniej. WstaSam wic, aby to uczyniZ, lecz upadSam $na wnk. Y I krzyknS na ni ifrit: XKSamiesz, ladacznico! !YRozejrzaS si po komnacie, a zauwaVywszy trzewiki i !siekier, rzekS do dziewczyny: XTe przedmioty naleVeZ mog tylko do czSowieka! Kto przyszedS do ciebie? Y OdrzekSa: XNie widziaSam tegowczeRniej jak dopiero w tej "chwili. MoVe to ty przyniosSeR te przedmioty z sob? Y RzekS na to ifrit: XNie zwiod mnie te chytre sSowa, ty ladacznico! Y Potem rozkrzyVowaS dziewczyn pomidzy czterema palami i "zaczS j biZ, chcc zmusiZ do wyznania, co si staSo. Ja zaR nie mogSem sSuchaZ jej pSaczu i wyszedSem po schodach, drVc ze strachu. A gdy dotarSem na powierzchni ziemi, poSoVySem podnoszone drzwi na powrTt, tak jak bySy,i przykrySem ziemi. \aSowaSem bardzo mego czynu, wspominajc ow dziewczyn, jej urod i to, jak j biS ten przeklty, z ktTrym przeVySa dwadzieRcia piZ lat. A biS j tylko z mojego powodu. PrzypomniaSem sobie takVe mego ojca i jego krTlestwo, i to, jak staSem si drwalem. I wypowiedziaSem ten oto wiersz: JeRli los ci dnia pewnego nieszczRciem ugoRci, Wiedz, bywaj dni rozpaczy i dni szczRliwoRci. Potem szedSem, aV przybySem do mojego przyjaciela, krawca, i zastaSem go, gdy oczekujc mnie siedziaS jak na rozVarzonych wglach. "RzekS: XSpdziSem wczorajsz noc sercem przy tobie i lkaSem si o ciebie przez wzgld na dzikie zwierzta i inne niebezpieczeUstwa. ChwaSa niech bdzie Allachowi za twoje ocalenie! YPodzikowaSem krawcowi za troskliwoRZ, jak mnie otaczaS, wszedSem do mojej izby i zaczSem rozmyRlaZ o tym, co mi si zdarzySo, wyrzucajc sobie, Ve kopnSem w ow wnk, gdy nagle mTj przyjaciel, krawiec, wszedS do mnie i rzekS: XW !sklepie jest jakiR Pers, ktTry ci poszukuje i ma z sob twoj siekier i trzewiki. PrzybyS z tymi przedmiotami do drwali i powiedziaS im, Ve wyszedS w czasie, kiedy muezzin nawoSywaS do porannej modlitwy i znalazS te rzeczy , ale nie wie, do kogo !naleV. Po czym zaVdaS, by go zaprowadzono do wSaRciciela sandaSTw i siekiery, a drwale przywiedli go do ciebie. Siedzi teraz w moim kramie, wic wyjdW do niego, podzikuj i odbierz twoj wSasnoRZ. Y Gdy usSyszaSem te sSowa, zbladSem i nastrTj mTj si zmieniS. A gdy trwaSem w tym !stanie, rozwarSa si oto ziemia w mojej izbie i wyszedS z niej !Pers [ a byS nim tamten ifrit. BiS ow dziewczyn straszliwie, ale ona nie wyznaSa mu nic. WziS wic #siekier i sandaSy i rzekS jej: XJakem DVardVaris, potomek Iblisa, przyprowadz ci $wSaRciciela siekiery i sandaSTw.Y Potem poszedS z tym podstpnym zamiarem do drwali, dotarS do mnie i nie zwlekajc ani chwili porwaS mi, uniTsS si ze mn, !pofrunS i wyldowaS. Po czymzapadS si pod ziemi i przybyS ze mn do owej komnaty, w ktTrej bySem juV przedtem. A ja ze strachu nie wiedziaSem, co si ze mn dzieje. I ujrzaSem t dziewczyn obnaVon, a krew wyciekaSa jej z bokTw. I #popSynSy mi Szy z oczu. Ifrit zaR chwyciS dziewczyn i zawoSaS: XDziewko, oto jest twTj kochanek! Y SpojrzaSa na mnie i rzekSa do !ifrita: XNie znam go i widz go po raz pierwszy w tej chwili. Y"Ifrit zawoSaS: XPomimo tej karynie chcesz si przyznaZ! Y OdrzekSa: XNie widziaSam go nigdy w Vyciu, Allach zaR nie !pozwala mi o nim skSamaZ. Y I %rzekS do niej ifrit: XJeRli go nieznasz, weW ten miecz i zetnij !mu gSow! YDziewczyna wziSamiecz, podeszSa do mnie i stanSa nad moj gSow. DaSem jej znak brwi, a Szy !pSynSy mi po policzkach, ona zaR zrozumiaSa mi, odpowiadajc znakiem, ktTry #mTwiS: XTo ty uczyniSeR mi to wszystko! YOdpowiedziaSem znakiem: XOto jest czas przebaczenia. Y A opisaZ moVna by to tymi sSowy: um, zania, iec, st liwie, 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBBp c C L c 3D7 c E ! c F+ c \Gs7E Moje oczy s dla mego jzyka tSumaczem, !One objawiaj miSoRZ, co mi wsercu pSacze. KiedyR, kiedy z naszych oczu spadSo Sez niemaSo, Ja milczaSem, lecz spojrzenie wszystko powiedziaSo. Gdy mrugnSa na mnie ledwie, pojSem bez sSowa, !DSoU uniosSem [ zrozumiaSa, czym jest dSoni mowa. Wic oczyma wszystko sobie powiadamy wzajem. I milczymy. Serce sercu wszystko niech wyznaje. A gdy dziewczyna zrozumiaSa moje znaki, wypuRciSa miecz z!rki. Wtedy, o pani moja, ifrit podaS mnie Tw miecz i rzekS: !XZetnij jej gSow, a puszcz ci wolno i nie bd ci #drczyS. Y OdrzekSem: XDobrze Y, wziSem miecz do rki, zbliVySem si szybko do !dziewczyny i uniosSem rk. A ona przemTwiSa do mnie !znakiem brwi: XPrzecieV ja nie RciSam tobie gSowy! Y WTwczas popSynSy mi z oczu Szy, odrzuciSem miecz i #zawoSaSem: XO potVny ifricie i dzielny bohaterze, jeRli kobieta, majc niedoskonaSy rozum i wiar, uznaje, Ve Rcicie mi gSowy jest niedozwolone, jakVe ja miaSbym jej to uczyniZ, zwSaszcza Ve nie widziaSem jej nigdy w Vyciu? Nie zrobi tego nigdy, nawet gdybym #miaS wychyliZ kielich Rmierci i zguby! Y #I zawoSaS ifrit: XMiSoRZ was "Sczy! Y Po czym wziS miecz i uderzywszy w rk dziewczyny, odrbaS j, potem uczyniS tak samo z jej drug rk, a w koUcu "odrbaS jej praw, a pTWniej lew nog. I tak obciS dziewczynie cztery koUczyny czterema ciciami miecza. A jawidziaSem to na wSasne oczy i!bySem juV pewny swej Rmierci. Dziewczyna zaR mrugnSa do mnie okiem, a ifrit widzc to zawoSaS: XZdradzasz mnie twym okiem! Y, i uderzeniem miecza obciS jej gSow. Potem zwrTciS si do mnie i rzekS: XCzSowiecze, nasze prawo zezwala nam zabiZ "Von, jeRli zdradzi. PorwaSem t dziewczyn w noc jej zaRlubin, a ona miaSa wtedy dwanaRcie lat i nie znaSa nikogo prTcz mnie. I przychodziSem do niej pod !postaci Persa co dziesiZ dnina jedn noc. Ale skoro przekonaSem si, Ve mnie "zdradziSa, zabiSem j. Co zaR do ciebie, to nie mam pewnoRci, czy oszukiwaSeR mnie z ni razem, ale na pewno nie puszcz ci wolno. MoVesz jedynie prosiZ mnie o coR. YUcieszySem si tym, o moja pani, i zapragnSem otrzymaZ przebaczenie. !RzekSem wic do ifrita: XO co mog ci prosiZ? Y OdparS: XWybierz postaZ, w jak mam ci zaczarowaZ: w #psa, osSa czy teV w maSp? Y IrzekSem do niego, pragnc, aby mi przebaczyS: XNa Allacha, jeVeli mi wybaczysz, Allach daruje ci twoje winy za to, Ve przebaczySeR muzuSmaninowi, ktTry ci nie skrzywdziS. Y UkorzySem si przed nim gSboko i pozostajc w pokSonie, rzekSem jeszcze: #XDzieje mi si krzywda! Y Ifrit !odrzekS: XNie przedSuVaj tej "rozmowy i nie bTj si Rmierci, ale teV nie oczekuj przebaczenia, bo nie uniknieszzaczarowania. Y Potem rozwarSziemi i uleciaS ze mn w powietrze tak wysoko, Ve Rwiat pode mn wygldaS jak miska wody. Wreszcie ifrit postawiS mnie na jakiejR !gTrze, zgarnS troch ziemi, pomruczaS nad ni, wypowiedziaS zaklcie i posypaS mnie t ziemi #mTwic: XOpuRZ t postaZ, i wejdW w postaZ maSpy! YI od #tej chwili staSem si stuletni maSp. A skoro ujrzaSem si w tej ohydnej postaci, zaczSem "pSakaZ nad sob, ale znosiSem cierpliwie przeciwnoRci losu, bo wiedziaSem, Ve los nie sprzyja stale jednemu. ZszedSem tedy ze szczytu owej gTry do jej stTp i wdrowaSem z tego miejsca przez caSy miesic, aV przybySem na brzeg sSonego morza. A kiedy staSem tam juV chwil, ujrzaSem na Rrodku morza statek, pdzony pomyRlnym wiatrem i zmierzajcy do ldu. UkrySem !si za skaS na brzegu morza, a gdy statek przybiS, pobiegSem ku niemu, by dostaZ"si na pokSad. I rzekS jeden z tych, co byli na statku: XZabierzcie std to zwierz "przynoszce nieszczRcie! Y, a$ktoR inny rzekS: XZabijmy je! Y,!a jeszcze ktoR: XZabij je tymoto mieczem! Y, wtedy zSapaSem za koniec miecza i zaczSem szlochaZ, a Szy "pSynSy mi z oczu. I ulitowaS si nade mn kapitan statku, irzekS do tamtych: XO kupcy, ta maSpa szuka u mnie schronienia! Oto bior j pod opiek i odtd jest juV pod moj piecz. Niech jej tedy nikt nie krzywdzi i nie !dokucza! YI byS dla mnie dobry Tw kapitan, a cokolwiek mTwiS, rozumiaSem go, speSniaSem wszystko, czego #VdaS, i bySem jego sSug na tym statku. !Wiatr sprzyjaS nam przez piZ !dni, aV zarzuciliRmy kotwic w pobliVu duVego miasta, ktTre miaSo tak wielu mieszkaUcTw, "Ve zliczyZ ich iloRZ mTgSby tylko Allach NajwyVszy. A skoroprzybiliRmy do brzegu i zakotwiczyliRmy nasz statek, przyszli do nas mamelucy krTlatego miasta, a pozdrowiwszy, Vyczyli kupcom szczRcia, po czym rzekli: XNasz krTl przesySa wam pozdrowienia wraz z tym oto zwojem Papieru i prosi, aby kaVdy z was napisaS na nim jedn linijk Y, wTwczas, choZ miaSem postaZ maSpy, wstaSemi wyrwaSem zwTj z rk kupcTw, a oni przestraszyli !si, Ve go podr i wrzuc do "morza, zaczli wic SajaZ mniei chcieli mnie zabiZ. Ja jednak daSem im znak, Ve !pragn takVe pisaZ, a kapitan rzekS: XPozwTlcie mu, niech pisze! JeVeli nie potrafi, wygnamy go, ale jeVeli pisze Sadnie, uznam go za syna, bo zaiste nie widziaSem jeszcze maSpy rozumniejszej od niego! Y WziSem wic piTro, umoczySem je w inkauRcie i napisaSem linijk rodzajem pisma zwanym rika. A byS to taki oto wiersz: JuV pisaSo przeznaczenie o szlachetnych ludzi czynach, Lecz o twej dobroci milczy, o twych cnotach nie wspomina. Gdyby Allach zabraS ciebie, caSy Rwiat by osierociS, Bo zaiste ojcem jesteR SaskawoRci i dobroci. I napisaSem pismem rihani: "Ma piTro, ktTre po caSej ziemi Szerzc szczRliwoRZ dobra rozdaje, "A palce jego to piZ strumieni. Dobro z nich spSywa we wszystkie kraje. I napisaSem pismem sulus: Nie ma w Rwiecie pisarza, ktTry by nie umarS, Ale czas to, co po nim zostaSo, ochrania, !Nie napisz rk swoj Vadnej rzeczy, ktTra Nie cieszySaby ciebie w chwili zmartwychwstania. I napisaSem poniVej pismem miszk te wiersze: OtwTrz kaSamarz siSy oraz szlachetnoRci, By weU wlaZ atramentu dobroci, hojnoRci, I pTki moVesz, napisz nim rzecz dobr, ktTra Bdzie zasSug twoj i twojego piTra. Potem oddaSem kupcom zwTj papieru, a oni poszli z nim do krTla. A skoro krTl obejrzaS linijki pisma na zwoju, nie spodobaSo mu si Vadne pismo,tylko moje. I rzekS do swej Rwity: XIdWcie do tego, kto to !napisaS, ubierzcie go w t oto szat, posadWcie na muSa i przyprowadWcie go do mnie przy dWwiku trb! YA gdy ludzie z krTlewskiej Rwity usSyszeli jego sSowa, rozeRmiali si, krTl zaR wybuchnS gniewem i rzekS: XJakVe to? Ja daj wam rozkaz, a wy si ze mnie Rmiejecie?! Y Odrzekli: XO krTlu, nie Rmiejemy si z !twoich sSTw, lecz dlatego, Ve "ten kto to pisaS, jest maSp, anie czSowiekiem, i naleVy do "kapitana statku. YI zdumiaS si krTl ich sSowami, zadrVaS z zachwytu i zawoSaS: %XChciaSbym kupiZ t maSp! Y, po czym wysSaS na statek #posSTw, a z nimi muSa i szat, mTwic im; XMusicie ubraZ "maSp w t szat, posadziZ namuSa i przyprowadziZ tutaj! YUdali si tedy posSowie na statek, wzili mnie od kapitana i ubrali w ow szat,a kupcy przygldali mi si w zdumieniu. A kiedy przybyli ze mn do krTla i gdy ujrzaSem go, ucaSowaSem przed nim ziemi trzy razy. I krTl rozkazaS mi !usiRZ, wic przysiadSem na kolanach, a obecni zadziwili si moim dobrym zachowaniem,najbardziej zaR zdumiony byS sam krTl. Potem odprawiS wszystkich zebranych, a gdy odeszli, pozostaS tylko on, eunuch, pewien mSody mameluk i ja. Wtedy krTl poleciS przygotowaZ posiSek. Ustawiono stTS, na ktTrym bySy potrawy pobudzajce smak i cieszce oko, a krTl !daS mi znak, abym jadS z nimi. PowstaSem wic, ucaSowaSem przed nim ziemi siedem razy izasiadSem razem z nim do jedzenia. W koUcu stTS usunito, a ja poszedSem umyZrce, po czym wziSem kaSamarz, piTro i papier i napisaSem te oto wiersze: Baranina, jako lek jest, ktTry krzepi siSy, Lecz od misa baraniego sSodk straw wol. Widok stoSu nakrytego jakVe mi jest miSy, Gdy kunafa z miodem, z masSem stoi na tym stole. I napisaSem takVe te wiersze: Wzdycham cigle za kunaf, wic mi j przynieRcie, Brak mi ciebie, o kunafo, dSuVej czekaZ nie chc. Ani we dnie, ani w nocy nie przestan jeRZ ci, Bowiem dobry jest mi smak twTj, co mi jzyk Sechce. !PTWniej powstaSem i usiadSem w pewnej odlegSoRci. A krTl spojrzaS na to, co napisaSem, przeczytaS, zadziwiS si i $zawoSaS: XSkd bierze si u tej maSpy tak czysty jzyk i takiepismo? Na Allacha, zaiste to jest cud cudTw! Y Potem przyniesiono krTlowi szachy, aon rzekS do mnie: XCzy chciaSbyR zagraZ ze mn? Y OdrzekSem skinieniem gSowy: XTak Y, zbliVySem si, ustawiSem szachy i graSem z krTlem dwa razy, pokonujc go, on zaR popadS w zmieszanie i rzekS: XGdyby ta !maSpa miaSa postaZ czSowieka,przeRcignSaby wszystkich ludzi swego czasu! YPotem rzekS do eunucha: XIdW do twojej pani i powiedz jej: "]PrzyjdW pomTwiZ z krTlem ^,aby mogSa zarazem zobaczyZ $t niezwykS maSp. YPoszedS wic eunuch i wkrTtce powrTciS, a z nim jego pani, cTrka krTla. A gdy tylko spojrzaSa na mnie, zakrySa !twarz i rzekSa: XO mTj ojcze, dlaczego przyszSo ci na myRl posSaZ po mnie i pokazaZ obcemu czSowiekowi? !YOdrzekS: XCTrko moja, nie matu u mnie nikogo, poza tym maSym mamelukiem, eunuchem,ktTry ci wychowaS, i t maSp [a ja jestem twym ojcem! Przed kim wic zasSaniasz twarz? Y OdparSa: XTa maSpa jest krTlewskim synem. Imi jego ojca brzmi Ajmar, wSadca Wewntrznych Wysp Hebanowych. MSodzieniec jest zaczarowany,a zaczarowaS go ifrit #DVardVaris, potomek Iblisa. Ifrit$ten zabiS sw maSVonk, cTrkkrTla Aknamusa, a ten oto, ktTrego uwaVasz za maSp, jest mdrym i uczonym czSowiekiem. Y I zadziwiSy krTla sSowa jego cTrki, "spojrzaS na mnie i spytaS: XCzyto prawda, co powiedziaSa o tobie? YPrzytaknSem skinieniem gSowy i zapSakaSem, a krTl rzekS do swej cTrki: XPo czym poznaSaR, Ve jest zaczarowany? Y OdrzekSa: XOjcze, gdy bySam maSa, czuwaSa nade mn staruszka, mdra czarodziejka, ktTra nauczySa mi sztuki czarowania. ZachowaSam w #pamici jej nauki, zgSbiSam i poznaSam sto siedemdziesit sposobTw spoRrTd wszystkich rodzajTw zaklZ. Za pomoc najprostszego z nich mogSabym przenieRZ kamienie twego miasta poza gTr Kaf, miasto przemieniZ w morsk $gSbin, a ludzi w ryby poRrTd jej fal. Y RzekS na to krTl: !XZaprawd, imi Allacha niech bdzie z tob! Uwolnij nam tego mSodzieUca, abym mianowaS go moim wezyrem. A skdVe to w tobie te zalety, oktTrych nic nie wiedziaSem? Uwolnij. wic krTlewicza, abymgo uczyniS moim wezyrem, bo doprawdy jest mdrym i miSymmSodzieUcem! Y OdrzekSa: #XChtnie i z przyjemnoRci. Y Potem, o pani, cTrka krTla $wziSa do rki nTV, na ktTrym bySy wypisane hebrajskie sSowa, zakreRliSa nim krg poRrodku komnaty i napisaSa jakieR imiona i tajemne znaki, wymawiajc przy tym niezrozumiaSe wyrazy i zaklcia. A po chwili pociemniaSo przed nami i #wokTS nas, aV myRleliRmy, Ve Rwiat zawali si nad nami, i wtem zjawiS si ifrit w najohydniejszej swej postaci, z rkami jak widSy, nogami jakmaszty i oczami jak dwie pSonce Vagwie. $PrzeraziliRmy si, a cTrka krTlazawoSaSa: XNie ma tu dla ciebie powitania ani pozdrowienia! Y "RzekS na to ifrit (a przemieniS si byS w postaZ lwa): XZdrajczyni, czemu zSamaSaR przysig? CzyV nie przyrzekliRmy sobie, Ve nie bdziemy wystpowaZ jedno przeciw drugiemu? Y OdparSa: XPrzeklty, skd tobie do przysig? Y Ifrit "rzekS: XPrzyjmij wic teraz to, co ci spotka! Y, po czym lew,w ktTrego byS przemieniony, skoczyS, otworzyS paszcz i !rzuciS si ku dziewczynie. Lecz ona ubiegSa go, wziSa bowiemdo rki jeden ze swych "wSosTw, coR poszeptaSa i wSos staS si zaraz ostrym mieczem.Dziewczyna uderzySa owym mieczem lwa, a on rozpadS si na dwie czRci, gSowa jego zaR staSa si skorpionem. Wtedy dziewczyna zamieniSa si w wielkiego wVa i podpeSzSa ku temu przekltemu, ktTry miaS postaZ skorpiona, po czym #stoczyli z sob ciVk walk. #PTWniej ifrit przemieniS si w orSa, a wV w spa, ktTry wzleciaS ponad orSa, i tak Rcigali si przez godzin. !Wreszcie orzeS staS si kotem,a dziewczyna wilkiem, i walczyli w komnacie przez pewien czas, prowadzc z sob zacity bTj. A gdy kot pojS, Ve zostaS pokonany, przemieniS si w wielki czerwony owoc granatu, ktTrywpadS do sadzawki. Wilk podbiegS ku niemu, a on wzleciaS w powietrze, spadS na"posadzk komnaty i rozbiS si. I ziarna jego rozsypaSy si, kaVde osobno, aV caSa posadzka komnaty peSna bySa ziarenek. Wtedy wilk zamieniS si w koguta po to, by mTc zebraZ ziarna granatu, tak by nie pozostaSo z nich ani jedno.Ale zrzdzeniem losu jedno ziarno ukrySo si przy brzegu fontanny, a kogut zaczS krzyczeZ i biZ skrzydSami, dajc nam znaki dziobem, ale my nie rozumieliRmy, co chce nam powiedzieZ. Potem krzyknS do nas tak strasznym krzykiem, Ve myRleliRmy, iV zwali si na nas komnata. ZaczS teV biegaZ po caSej komnacie, aV wreszcie dostrzegS ziarenko, ktTre ukryte bySo u brzegu sadzawki. Kogut rzuciS si wic ku niemu chcc zebraZ je dziobem, ale wTwczas ziarenko wpadSo do wody w sadzawce i staSo si ryb, ktTra pSywaSa w tej wodzie. Kogut przemieniS si takVe w !wielk ryb, skoczyS za tamti znikS na chwil. I oto usSyszeliRmy straszny krzyk i zadrVeliRmy, a zaraz potem z wody wyszedS ifrit jak pSonca pochodnia, z ust buchaSy mu pSomienie, a z oczu i nozdrzy wystrzelaS ogieU i dym. Dziewczyna przemieniSa si takVe w potVny pSomieU, my zaR chcieliRmy wskoczyZ do wody, w obawie, Ve zginiemy. Nim "jednak spostrzegliRmy si, ifritwydaS okrzyk spomidzy $pSomieni i znalazS si koSo nas w komnacie, ziejc nam ogniem w twarze. Dziewczyna dogoniSa go i dmuchnSa mu ogniem w twarz, nas zaR dosigSy iskry od niej i od niego. Jej iskry nie czyniSy nam krzywdy, lecz co do iskierpochodzcych od ifrita, to jedna z nich dosigSa mnie i wypaliSa mi oko [a bySem jeszcze w postaci maSpy. TakVe krTla dosigSa iskra ifrita, padSa mu na twarz i $spaliSa jej doln czRZ, wraz z brod i podniebieniem, a takVewybiSa mu dolne zby. Jedna !iskra spadSa na pierR eunucha iw tejVe chwili stanS on w ogniu i zginS. ByliRmy juV pewni naszej zguby i #straciliRmy nadziej na Vycie. Ioto gdy trwaliRmy w tym stanie, gSos jakiR zawoSaS: "XAllach jest Wielki! Allach jest Wielki! ZwyciVyS i daS zwycistwo, i pognbiS tego, kto odszedS od wiary Muhammada, Pana prorokTw. !YA byS to gSos cTrki krTla, ktTra spaliSa ifrita. SpojrzeliRmy na niego i zobaczyliRmy, Ve staS si garstk popioSu. Potem dziewczyna podeszSa do nas i rzekSa: !XPodajcie mi misk wody! Y, i !przynieRli jej misk, a cTrka krTla wypowiedziaSa nad ni sSowa, ktTrych nie rozumieliRmy, po czym skropiSamnie wod i rzekSa: XZa spraw Allacha i moc jego imienia, wrTZ do swej !poprzedniej postaci! YI staSem si znTw czSowiekiem, jak przedtem, ale oko moje um, zania, iec, st liwie, 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBH c I  c gJ3 KP& c Lv# c ;M/ c N:* pozostaSo wypalone. Potem dziewczyna zawoSaSa: XOjcze !mTj, ogieU! OgieU! Nie bd dSuVej VySa, bo oto wybiSa godzina mej Rmierci! Gdyby on byS czSowiekiem, zabiSabym go zaraz na pocztku. A osSabSam!dopiero, kiedy rozbiS si owoc granatu i zbieraSam jego ziarna, a przeoczySam ziarenko, w ktTrym zaklta bySa dusza dVinna. Gdybym je #bySa zebraSa, ifrit zginSby odrazu. Ale zrzdzeniem losu i przeznaczenia nie widziaSam go. A pojSam to dopiero !wTwczas, gdy znTw zjawiS si "ifrit i wypadSa mi z nim ciVkawalka pod ziemi, w powietrzui w wodzie. I za kaVdym razem,kiedy prTbowaS przeciwko mnie nowego sposobu, znajdowaSam na niego sposTb #potVniejszy, aV uVyS przeciw mnie ognia. Przeznaczenie pomogSo mi tak, Ve ja go spaliSam pierwszego i zmusiSam do wypowiedzenia wyznania wiaryislamu, ale teraz umieram i niech wam Allach mnie zastpi! YI nie przestawaSa bSagaZ o pomoc przeciw ogniowi. Nagle czarne iskry ogarnSy jej "piersi i dosigSy twarzy. A gdy juV bySy przy twarzy, !dziewczyna zapSakaSa i rzekSa:XWyznaj, Ve nie ma boga prTcz Allacha, a Muhammad jest Jego Prorokiem. YZaraz potem spojrzeliRmy na ni i zobaczyliRmy, Ve staSa si garstk popioSu, tuV obok !popioSu ifrita. I ogarnS nas smutek, a ja zapragnSem byZna miejscu dziewczyny i nie widzieZ, jak owa miSa twarz, !ktTra okazaSa mi tyle dobroci, staSa si popioSem. "A skoro krTl ujrzaS, Ve cTrka #jego staSa si garstk popioSu,wyrwaS sobie resztki brody, %jS biZ si po twarzy i rozdarS swoje szaty, a ja uczyniSem podobnie i razem opSakiwaliRmy dziewczyn. Potem przyszli szambelanowie i moVni kraju i ujrzeli wSadc zranionego, a przy nim dwie !garRci popioSu. Zadziwili si tym i chodzili chwil wokTS krTla, a on, gdy tylko przyszedS do siebie, opowiedziaS im, co zdarzySo "si jego cTrce z ifritem. Kiedy dowiedzieli si o tym, wielka bySa ich boleRZ, kobiety i !niewolnice zaczSy krzyczeZ i !opSakiwaZ cTrk krTla przez siedem dni. Potem krTl rozkazaS, aby zbudowano nad popioSami jego cTrki wielki grobowiec i zapalono w nim "Rwiece i lampy. A popioSy ifrita rzucono na wiatr, aby przeklS go Allach. PTWniej krTl zachorowaS i przez t chorob, ktTra $trwaSa caSy miesic, bliski byS Rmierci. A kiedy wrTciSo mu zdrowie, kazaS mnie wezwaZ i "tak mi rzekS: XO mSodzieUcze, pdziliRmy nasze dni Vyjc szczRliwie i w poczuciu bezpieczeUstwa wobec przeciwnoRci losu, aV przyszedSeR do nas ty, a razem z tob troski. ObyRmy ci nigdy nie byli ujrzeli i obyRmy nie byli ujrzeli twej wstrtnej postaci, za ktTrej przyczyn doszliRmy do takichstrat! Po pierwsze bowiem !utraciSem moj cTrk, wart tyle co stu innych ludzi, a po drugie zdarzyS mi si Tw przypadek z ogniem i straciSem zby, i jeszcze !zginS mTj eunuch. Jednak nie w twojej mocy bySo zmieniZ cokolwiek i tak oto wypeSniSo si nad nami i nad tob przeznaczenie Allacha. !Dziki niech bd Allachowi zato, Ve cTrka moja uratowaSa ci, choZ sama przez to zginSa. A teraz, synu mTj, odejdW z mego kraju! Starczy juV tego, co staSo si za twoj przyczyn, a co bySo nam i tobie przeznaczone. OdejdW w pokoju! Y "I opuRciSem krTla, o pani moja,nie RmiaZ nawet wierzyZ w moje ocalenie i nie wiedzc, dokd zwrTciZ swe kroki. Potem przypomniaSem sobie wszystko to, co mi si zdarzySo: jak pozostawili mnie na drodze rozbTjnicy, jak ocalaSem z ich rk i jak wdrowaSem przez caSy miesic. PrzypomniaSem sobie, jak wszedSem do miasta jako obcy czSowiek, wspomniaSem spotkanie z krawcem i spotkanie z dziewczyn pod !ziemi i jak uwolniSem si od ifrita, ktTry juV miaS mnie zabiZ. I tak po kolei przypomniaSem sobie wszystko, co mnie spotkaSo, od pocztku do koUca, po czym dzikowaSem Allachowi mTwic: XZapSaciSem okiem, ale nie Vyciem! YA zanim opuRciSem miasto, wstpiSem !do SaWni i zgoliSem brod. I wyruszySem, o pani moja, a kaVdego dnia pSakaSem i !rozmyRlaSem o nieszczRciach,ktTrych skutkiem bySa utrata oka. A ilekroZ wspominaSem, comi spotkaSo, pSakaSem i wypowiadaSem ten oto wiersz: Kln si na MiSosiernego [ciVko mi i smutno. Nie wiem, skd ten smutek przyszedS z niedol okrutn. Wytrwam w mojej cierpliwoRci i w cichej pokorze, Niechaj widzi Rwiat, jak czSowiek byZ cierpliwym moVe. PTki Pan nie postanowi, co size mn stanie, CTV jest lepsze nad poboVne, cierpliwe czekanie? Moje myRli zawieraj serca tajne sSowa. JeRli serce me dla ciebie tajemnice chowa, GTra by si zawaliSa w tak wielkiej udrce, OgieU wygasSby, a wiatr by nie mTgS wiaZ juV wicej. Ten, co rzekS, Ve w Vyciu bywa niejedna rzecz sSodka, Bardziej gorzki niWli mirra dzieU na pewno spotka. Potem wdrowaSem poprzez !rTVne kraje i wstpowaSem do wielkich miast, zdVajc do Przybytku Pokoju [Bagdadu, wierzc, Ve dostan si do WSadcy Wiernych i opowiem mu o moich przygodach. I tej wSaRnie nocy dotarSem do Bagdadu, i spotkaSem tego otomego pierwszego towarzysza, "ktTry staS bezradnie. RzekSem: #XPokTj z tob Y, i zaczSem znim rozmow. Wtedy zbliVyS si do nas trzeci nasz towarzysz i rzekS: XPokTj z wami! Jestem tu czSowiekiem obcym. Y PowiedzieliRmy mu: XMy teV jesteRmy obcy, a tu przybyliRmy tej oto bSogosSawionej nocy. YI poszliRmy dalej we trzech [ a Vaden z nas nie znaS przypadkTw drugiego [ i losy zaprowadziSy nas pod t bram, i wstpiliRmy do was. Oto jaka bySa przyczyna, dla ktTrej mam obcit brod i wypalone oko. I rzekSa dziewczyna: XZaiste, opowieRZ twoja bySa niezwykSa! A teraz przygSadW #sobie gSow i idW swoj drog.YDrugi Vebrak odparS: XNie !wyjd, aV usSysz opowieRZ mego towarzysza. Y !Potem wystpiS trzeci Vebrak i mTwiS: Opowiadanie trzeciego Vebraka O dostojna pani, opowieRZ moja nie jest podobna do opowieRci tamtych, lecz jest od nich jeszcze bardziej niezwykSa, a to dlatego, Ve towarzyszy moich dosign! los i przeznaczenie, co do mnie zaR, to mam zgolon !brod i utraciSem oko dlatego, Ve sam sprowadziSem na siebie tak dol, a sercu zgotowaSemsmutek. A bySo to tak: BySem krTlem i synem krTla. Ojciec mTj zmarS, ja zaR objSem po nim wSadz, rzdziSem sprawiedliwie i bySem dobrym dla moich poddanych. A miaSem wtedy zamiSowanie do morskich podrTVy. Miasto moje leVaSo nad morzem, morze bySo rozlegSe, a wokTS nas bySo wiele obronnych wysp. I zapragnSem kiedyR obejrzeZ te wyspy, wyruszySem wic w dziesiZ statkTw, zabrawszy z#sob VywnoRZ na caSy miesic.PSynliRmy tak juV przez dwadzieRcia dni, gdy oto pewnej nocy powiaSy przeciw nam niepomyRlne wiatry, ktTreucichSy dopiero z nastaniem poranka. A skoro wiatr ustaS, !uspokoiSo si morze i wzeszSo %sSoUce. WkrTtce zbliVyliRmy si do jakiejR wyspy, wyszliRmy na"ld i ugotowaliRmy sobie coR z zapasTw, zjedliRmy i pozostaliRmy tam jeszcze dwa !dni. Po czym znTw pSynliRmy dwadzieRcia dni, gdy nagle wody wydaSy si zmienione nam i kapitanowi, ktTry nie znaS tego morza. RzekliRmy tedy do wartownika:XRozejrzyj si uwaVnie po morzu! Y, a on wszedS na maszt. Kiedy zaR zszedS, rzekS do kapitana: XKapitanie, po prawej stronie widziaSem ryby na powierzchni wody, a gdy spojrzaSem ku Rrodkowi morza,zobaczySem w oddali coR, co mieniSo si raz biaSo, a raz czarno. YA skoro kapitan usSyszaS sSowa wartownika, rzuciS zawTj na pokSad, !zaczS szarpaZ sobie brod i "woSaS do ludzi: XCieszcie si radosn wieRci, Ve wszyscy zginiemy! Nikt z nas nie "ocaleje! YI zaczS pSakaZ, a my wszyscy takVe pSakaliRmy nad sob. Wreszcie ja spytaSem: XKapitanie, opowiedz nam, co ujrzaS wartownik?! Y Kapitan rzekS: XO, panie mTj, wiedz, Ve !zbSdziliRmy juV w owym dniu,kiedy napotkaliRmy przeciwne wiatry, a wichura ucichSa dopiero z nastaniem dnia. Wtedy zatrzymaliRmy si na dwa dni, a potem znTw bSdziliRmy po morzu. I bSkamy si tak nieustannie !juV jedenaRcie dni, liczc od tamtej nocy. Nie sprzyja nam wiatr, gdyV nie kieruje nas tam, gdzie zdValiRmy poprzednio. A jutro dotrzemy do gTry z czarnego kamienia, zwanej GTr Magnetyczn. Wody ponios nas ku tej gTrze wbrew naszej woli, statek rozpadnie si na czRci, a wszystkie jego gwoWdzie polec ku owej "gTrze i przylgn do niej. AllachumieRciS bowiem w kamieniu magnetyczn tajemn moc, "ktTra sprawia, iV kaVde Velazo cignie ku niemu. Na gTrze tej$jest tak wiele Velaza, Ve iloRZ jego zna tylko Allach NajwyVszy, od najdawniejszych bowiem czasTw za jej przyczyn "rozbijaj si statki. Od strony tego morza widaZ na GTrze Magnetycznej kopuS z mosidzu, wspart na dziesiciu kolumnach, a na niej siedzi na miedzianym koniu jeWdziec i dzierVy w !rku miedzian wSTczni. Na !piersi jeWdWca zwisa oSowiana tabliczka, na ktTrej wyryte s"jakieR imiona i zaklcia. I jak dSugo, o krTlu, jeWdziec Tw bdzie siedziaS na koniu, rozbije si kaVdy statek, ktTry tdy przepSynie, a wszystko Velazo z niego "przylgnie do gTry. I nie bdzie na to rady, dopTki Tw !jeWdziec nie spadnie z konia. YPotem, o pani moja, kapitan zapSakaS gorzko, a my !upewniliRmy si, Ve jesteRmy bez wtpienia zgubieni, i kaVdy z nas VegnaS swego przyjaciela. A skoro nastaS !ranek, byliRmy blisko owej gTryi wody popchnSy nas ku niej przemoc. Kiedy zaR statki #podpSynSy caSkiem blisko GTryMagnetycznej, rozpadSy si i wszystko Velazo uciekSo z nich w jej kierunku. I aV do wieczora krVyliRmy wokTS gTry, statki rozpadSy si, !jedni spoRrTd nas zatonli, a !inni uszli caSo. Ale liczniejsi byli ci, co utonli. Ci zaR, ktTrzy uratowali si, nie wiedzieli nic jedni o drugich, gdyV fale i przeciwne wiatry oszoSomiSy ich. Co do mnie, o pani moja, to zachowaS mnie Allach NajwyVszy, bym doRwiadczyS nieszczRZ, mk i niedoli, ktTre mi bySy przeznaczone. WylazSem na jakR desk, a wiatr i fale rzuciSy mnie na skaS. I znalazSem drog wiodc do szczytu, w postaci stopni wyciosanych w skale. Potem wezwaSem imienia Allacha, zasySaSem do niego modSy, prosiSem go w pokorze i usiSowaSem wspiZ si na gTr po stopniach, ktTre tam bySy. I w tejVe chwili Allach uciszyS wiatr, i pomTgS mi wspinaZ si, tak Ve w koUcu wyszedSem bezpiecznie na t skaS, opanowany wielk !radoRci z mego ocalenia. Dalejdroga prowadziSa tylko do kopuSy, wic wszedSem do nieji wykonaSem tam dwa modlitewne pokSony, dzikujcAllachowi za ocalenie. Potem !zasnSem pod t kopuS, a we#Rnie usSyszaSem gSos mTwicy:XO synu Chasiba, skoro zbudzisz si ze snu, rozkop ziemi pod twymi nogami, a znajdziesz miedziany Suk i trzy strzaSy z oSowiu, na ktTrych wyryte s zaklcia. #WeW Tw Suk i strzaSy, wypuRZ jedn strzaS do jeWdWca, !ktTry znajduje si na kopule, iuwolnij ludzi od tej wielkiej plagi! Gdy strzelisz, jeWdziec runie do morza, a tobie Suk !wypadnie z rki. Ale podnieR goi zakop tam, gdzie byS poprzednio. Skoro tylko to uczynisz, morze wzburzy si, "wzniesie i zrTwna si z gTr. !Wtedy podpSynie do niej STdW, a w niej postaZ z miedzi, inna "niV ta, do ktTrej strzelaSeR. I postaZ owa zbliVy si do ciebie, dzierVc w rku !wiosSo, ty zaR wsidW wraz z ni do Sodzi, lecz nie wymieniaj imienia Allacha NajwyVszego. I powiezie ci ta postaZ, a bdzie pSynSa z tob przez dziesiZ dni, aV znajdziesz si na bezpiecznymmorzu. Kiedy juV dotrzesz tam,spotkasz kogoR, kto zaprowadzi ci do twego !kraju. Wszystko to speSni si, jeVeli tylko nie wezwiesz imienia Allacha. Y Potem obudziSem si ze snu, wstaSem szybko i uczyniSem tak, jak to powiedziaS Tw gSos. StrzeliSem do jeWdWca, ugodziSem go, a on runS do morza, mnie zaR Suk wypadS z rki. PodniosSem go jednak z powrotem i zakopaSem, a wtedy morze wzburzySo si i podniosSo, aV jego poziom $zrTwnaS si z gTr, na ktTrej "staSem. I czekaSem nie dSuVej niV chwil, gdy oto ujrzaSem na peSnym morzu STdW zbliVajc si do mnie i podzikowaSem Allachowi !NajwyVszemu. A skoro STdW do mnie dotarSa, zobaczySem w niej postaZ z miedzi, a na jej piersi zwisajc tabliczk oSowian z wyrytymi imionami "i zaklciami. WsiadSem do Sodzi milczc i nic nie mTwiSem. I wiTzS mi Tw ktoR jeden dzieU, drugi i trzeci, aV "upSynSo dni dziesiZ. Wtedy ujrzaSem Wyspy Ocalenia. I ucieszySem si ogromnie, i z tej wielkiej radoRci wspomniaSem Allacha, i zawoSaSem: XW imi Allacha! Nie ma boga prTcz Allacha! "Allach jest Wielki! Y A kiedy to uczyniSem, tamten wyrzuciS mi z Sodzi do wody, po czym #zawrTciS i odpSynS na morze. UmiaSem pSywaZ, pSynSem wic caSy ten dzieU do wieczora, aV wreszcie zmczySy si moje ramiona i bySem bliski zguby. Potem wypowiedziaSem wyznanie wiary, pewny juV, Ve umr, a morze burzySo si cigle od "silnego wiatru. I przyszSa fala, olbrzymia jak twierdza, "uniosSa mi i rzuciSa mn tak silnie, Ve znalazSem si na brzegu, tak jak chciaS Allach. WyszedSem tedy na ld, wyVSem moje szaty, rozSoVySem je, aby wyschSy, po czym spdziSem tam noc. A skoro nastaS ranek, wdziaSem szaty i poszedSem rozejrzeZ "si, dokd mam iRZ. UjrzaSem !jakR dolin, podVySem ku !niej i obszedSem j w koSo, i odkrySem, Ve miejsce, w !ktTrym si znajdowaSem, bySo maS wysp otoczon morzem.RzekSem do siebie: XIlekroZ wyratuj si z jakiegoR nieszczRcia, wpadamw gorsze od niego! Y A gdy tak rozmyRlaSem nad swoim losem i VyczySem sobie Rmierci, ujrzaSem oto statek, na ktTrym byli ludzie. PowstaSem wic i wdrapaSem si na drzewo. Statek zaR przybiS do brzegu i wyszSo z niego dziesiciu niewolnikTw z"Sopatami. I szli, aV dotarli do Rrodka wyspy, a tam zaczli kopaZ ziemi i odkryli spuszczane drzwi. PodnieRli te drzwi, po czym wrTcili na statek i przynieRli z niego chleb i mk, masSo, owoce i miTd, i wszystko, czego mTgSby potrzebowaZ ktoR tam mieszkajcy. I niewolnicy chodzili tam i z powrotem pomidzy statkiem a spuszczanymi drzwiami, wracali ze statku i wstpowali w te drzwi, aV przenieRli wszystko, co bySo na statku. PTWniej znTw si pokazali, niosc najpikniejsze, jakie istniej, szaty, a midzy niewolnikami szedS starzec bardzo zgrzybiaSy, sdziwy, osSabiony wiekiem i jakby juV nieVyjcy. DSoU tego starca spoczywaSa w dSoni mSodzi eUca, ktTry byS jak odlany z !formy piknoRci i nosiS szaty najdoskonalsze z piknych, a uroda jego mogSa staZ si przysSowiowa. PrzypominaS delikatny pd roRliny, zniewalaS kaVde serce swoim !urokiem i porywaS kaVd duszsw doskonaSoRci. I szli tak, o pani moja, aV doszli do owych drzwi, wstpiliw nie i zniknli mi z oczu. A gdy potem odpSynli, wstaSem, zszedSem z drzewa i zbliVySemsi do miejsca zasypanego ziemi. I odgrzebywaSem t ziemi, i przenosiSem j cierpliwie, aV usunSem wszystk i odsSoniSem drzwi. BySy one z drzewa i miaSy "wielkoRZ kamienia mSyUskiego. UniosSem je i zobaczySem pod nimi schody wyciosane z kamienia. ZdziwiSo mi to i zaczSem zstpowaZ po !stopniach, aV znalazSem si nadole i ujrzaSem tam pikne rzeczy. ZobaczySem jeden ogrTd, drugi, trzeci, aV zliczySem ich trzydzieRci dziewiZ. A w kaVdym ogrodziewidziaSem takie drzewa, iec, st liwie, 0n5rF(rkPDj=xk&k{AO c +P  Q N c R c S}#3 c [T. c U94 !strumienie i owoce, Ve ich opisywanie trwaSoby bez koUca. Potem ujrzaSem bram irzekSem do siebie: XCo moVe byZ za t bram? Musz j otworzyZ i zobaczyZ, co si tam znajduje! YOtworzySem bram i znalazSem tam !osiodSanego konia z zaSoVon uzd i sptanego. UwolniSem konia z pt i dosiadSem. A on wzniTsS si ze mn w powietrze i leciaS, aV wyldowaS na jakimR tarasie. Tam zrzuciS mi i uderzyS kopyt em, wybijajc mi oko, po czym uciekS. ZszedSem z tarasu i spotkaSem dziesiciu jednookich mSodzieUcTw, a gdy oni mnie ujrzeli, rzekli: XNie ma tu dla ciebie !powitania! Y I powiedziaSem im:XCzy przyjmiecie mnie, abym !posiedziaS z wami? Y Odrzekli: XNa Allacha, nie bdziesz z "nami siedziaS! YI odszedSem od nich ze smutnym sercem i zapSakanym okiem. Allach przeznaczyS mi jednak ocalenie, tak Ve w koUcu doszedSem do Bagdadu, !zgoliSem sobie brod i staSem si Vebrakiem. I spotkaSem tych dwu jednookich, pozdrowiSem ich i rzekSem im: XJestem tu obcy Y, a oni odparli: XI my jesteRmy obcy. YZ takiej to przyczyny "straciSem oko i zgoliSem brod.RzekSa dziewczyna: $XPrzygSadW sobie gSow i idW! YLecz Vebrak odparS: XNa #Allacha, nie odejd, aV usSyszopowieRci pozostaSych towarzyszy biesiady. Y Potem dziewczyna zwrTciSa si do kalifa, DVafara i Masrura mTwic: XOpowiedzciemi wasze dzieje. YWTwczas "wystpiS DVafar i opowiedziaS !przygod, ktTr przedtem juV,kiedy wchodzili, opowiedziaS byS odWwiernej. A gdy dziewczyna wysSuchaSa sSTw DVafara, rzekSa: XPozostawiam was samym sobie! YWyszli wic wszyscy i #znaleWli si na ulicy. I spytaS "kalif VebrakTw: XA wy, ludzie, "dokd idziecie? YOdparli: XNie wiemy, dokd si udaZ! YI "rzekS do nich kalif: XChodWcie,spdzicie noc u nas Y, DVafarowi zaR przykazaS: XZabierz ich z sob i przyprowadW do mnie jutro. Wtedy zobaczymy, co z tego wyniknie. YI zastosowaS si DVafar do rozkazu Haruna ar-Raszida. Potem kalif wszedSdo swego paSacu, ale sen nie nawiedziS go juV tej nocy. A kiedy nastaS ranek, Harun ar-Raszid zasiadS na tronie !paUstwa, a wokTS niego zebralisi moVni tego kraju. A gdy wyszli, kalif zwrTciS si do "DVafara i rzekS: XPrzyprowadW mi te trzy dziewczta, obie suki i VebrakTw. YDVafar wstaS, przywiTdS wszystkich przed kalifa, dziewczta wprowadziS za zasSon i !zwrTciS si do nich mTwic: XPrzebaczamy wam, poniewaV postpiSyRcie z nami dobrze, choZ nas nie znaSyRcie. A teraz wiedzcie, Ve stoicie oto przed pitym kalifem z rodu AbbasydTw, przed Harunem ar-Raszidem. I nie opowiadajcie mu niczego innego jak tylko zdarzenia prawdziwe. YA skoro dziewczta usSyszaSy sSowa DVafara, wypowiedziane w imieniu WSadcy Wiernych, najstarsza z nich powstaSa i rzekSa: XO WSadco Wiernych, przygoda moja jest taka, Ve gdyby j zapisaZ igS w kciku oka, bySaby przestrog!dla tego, kto wziSby j sobieza przykSad... Y Opowiadanie najstarszej dziewczyny Doprawdy, przygoda moja jest przedziwna. A oto ona: Te dwie suki s moimi siostrami z tego samego ojca, ale z innej matki, ja zaR bySam pomidzy nimi najmSodsza. I zmarS nasz ojciec, zostawiajc piZ tysicy denarTw. Siostry moje dostaSy posag, wyszSy za mV!i VySy razem z mVami jakiR czas. Potem obaj mVowie mych siTstr przygotowali towary, kaVdy wziS od swojejmaSVonki tysic denarTw i wyjechali wszyscy razem, a mnie zostawili. Przez cztery lata byli nieobecni, pTki !mVowie mych siTstr nie stracili majtku, po czym zginli, zostawiajc Vony w obcym kraju. Wtedy siostry wrTciSy do mnie jako dwie Vebraczki. Gdy je ujrzaSam, przelkSam si i nie poznaSam ich. Kiedy jednak rozpoznaSam je, spytaSam: XCTV to znaczy? !YOdrzekSy: XO siostro, sSowa na nic si teraz nie zdadz. To, co zaistniaSo, bySo nam pisane, bo tak chciaS Allach. !YPosSaSam je tedy do SaWni, odziaSam w nowe szaty i rzekSam do nich: XSiostry, wy jesteRcie starsze, a ja mSodsza. JesteRcie mi ojcem i matk! Dziedzictwu, ktTre przypadSo nam razem, pobSogosSawiS Allach, mTj !dochTd wzrTsS juV dwukrotnie i poSoVenie moje jest korzystne, a pomidzy mn a wami nie ma rTVnic! YI postpowaSam wobec nich z najwiksz dobroci, mieszkaSy u mnie przez peSny rok i otrzymaSy dochody z !mego majtku. PTWniej rzekSy #mi kiedyR: XMaSVeUstwo bySobydla nas rzecz dobr! Nie "moVemy tak VyZ bez mVTw. YPowiedziaSam im na to: XSiostry moje, nie znajdziecie !szczRcia w maSVeUstwie, bo zaprawd, dobry czSowiek jest obecnie rzadkoRci. PrzecieV $prTbowaSyRcie juV maSVeUstwa! YAle one nie zwaVaSy na moje sSowa i wyszSy za mV bez mego pozwolenia, ja zaR wyprawiSam im wesele za mojepienidze i sprawiSam im szaty. Potem siostry moje odeszSy wraz ze swymi mVami i mieszkaSy z nimi przez krTtki czas, aV zostaSy przez nich oszukane. MVowie zabrali im "to, co posiadaSy, porzucili je i odjechali. PrzyszSy tedy do mnie prawie nagie i usprawiedliwiaSy si mTwic: XNie bierz nam tego za zSe! Ty jesteR mSodsza od nas wiekiem, ale dojrzalsza rozumem. Nigdy juV nie bdziemy wspominaZ o maSVeUstwie! Y RzekSam: XWitajcie, siostry moje, nie mam nikogo droVszego od was!#Y PrzyjSam je i bySam dla nichnadzwyczaj wspaniaSomyRlna. TrwaSo to przez caSy rok. Potem postanowiSam wyprawiZdo Basry statek. PrzygotowaSam statek wielki, kazaSam zaSadowaZ towary i rTVne rzeczy na sprzedaV, a takVe wszystko, co mogSo byZpotrzebne na statku, i rzekSam: XSiostry, czy chceciepozostaZ w domu aV do mego powrotu, czy teV wolicie jechaZ ze mn? Y OdrzekSy: XChcemy jechaZ z tob, bo $nie mogSybyRmy znieRZ rozSki.Y ZabraSam je wic z sob i popSynSyRmy. A przedtem podzieliSam mTj majtek na dwie poSowy i jedn z nich wziSam w podrTV, a drug schowaSam mTwic: XStatkowi !moVe si coR przydarzyZ, a myVyZ bdziemy nadal. JeVeli wtedy powrTcimy, znajdziemy tu coR, co si nam przyda. Y "I pSynSyRmy dniami i nocami, aV kiedyR pobSdziS nasz statek, bo kapitan zmyliS "drog i wpSynS na inne, niV chcieliRmy, morze. Ale my nie wiedzieliRmy o tym przez pewien czas, wiatr sprzyjaS nam bowiem dziesiZ dni, aV ukazaSo si w oddali jakieR miasto. SpytaSyRmy, kapitana: XJaka jest nazwa tego miasta,do ktTrego si zbliVamy? Y !OdrzekS: XNa Allacha, nie wiem!Nie widziaSem go nigdy i nigdyw moim Vyciu nie pSynSem wodami tego morza. Ale sprawadoczekaSa si szczRliwego zakoUczenia i nie pozostaje nam nic innego, jak wejRZ do tego miasta i wySadowaZ tam wasze towary. JeVeli zdarzy si wam korzystna sprzedaV, sprzedajcie towary i !poczyUcie zakupy. A jeVeli nie trafi si wam sposobnoRZ, odpoczniemy dwa dni, zaopatrzymy si w VywnoRZ i #odpSyniemy. Y I wpSynliRmy doportu tego miasta, kapitan zszedS na ld, jakiR czas go nie bySo, po czym wrTciS do nas i rzekS: XWstaUcie i zejdWcie do miasta podziwiaZ, co uczyniS Allach swoim stworzeniom. StrzeVcie si jego gniewu! Y ZeszliRmy redy do miasta i zobaczyliRmy, Ve wszyscy jego mieszkaUcy zamienieni byli w czarne !kamienie. I zdumieliRmy si tym!wielce. SzliRmy ulicami bazarTw i znajdowaliRmy towary, zSoto i srebro, pozostawione tak, jak bySo. UradowaSo nas to i !mTwiliRmy: XZapewne zdarzySa "si. tu jakaR niezwykSa sprawa!"Y RozproszyliRmy si po ulicach miasta i kaVdy straciS z oczu towarzyszy, oszoSomiony kosztownoRciami i tkaninami, ktTre tu bySy. Ja natomiast udaSam si do zamku i zobaczySam, Ve jest to twierdza obronna. WeszSam do paSacu krTlewskiego i znalazSam tam wszelakie naczynia ze zSota i srebra. Potem ujrzaSam krTla siedzcego na tronie, a przy nim jego szambelanTw, namiestnikTw i wezyrTw. KrTl miaS na sobie strTj z gatunku tych, ktTrych przepych mci umysS, a gdy !zbliVySam si, spostrzegSam, Ve siedzi na tronie wysadzanym perSami i #klejnotami. KaVda perSa lRniSa jak gwiazda, a krTlewska szata przetykana bySa zSotem.WokTS wSadcy staSo piZdziesiciu mamelukTw, ubranych w rozmaitego rodzaju jedwabie, ktTrzy trzymali w rkach obnaVone miecze. A kiedy spojrzaSam na to wszystko, zmciS si mTj rozum. Potem poszSam dalej i wstpiSam do jednej z komnatharemu. Na Rcianach ujrzaSam zasSony z jedwabiu i zobaczySam tam teV krTlow, ktTrej szaty zdobione bySy !lRnicymi perSami, na gSowie miaSa koron wysadzan wkoSo rTVnymi rodzajami klejnotTw, a na szyi naszyjnikii SaUcuchy. I wszystko, co miaSa na sobie krTlowa ze !strojTw i klejnotTw, pozostaSonie zmienione, ona sama zaR zmieniona bySa w czarny kamieU. Dalej znalazSam otwart bram, przekroczySamj i zobaczySam schody o siedmiu stopniach. WstpiSam !po nich na gTr i ujrzaSam tamsal wykSadan marmurem, pokryt wyszywanymi zSotem kobiercami, a w niej marmurowe SoVe, wysadzane perSami i drogimi kamieniami. Aw jednym miejscu zauwaVySam"promieniejc jasnoRZ, udaSamsi tam i znalazSam kamieU bSyszczcy, rozmiarTw strusiego jaja, spoczywajcy "na niewielkim tronie. JarzyS sion jak Rwieca, a jego blask rozprzestrzeniaS si daleko. Nakrycie na wspomnianym SoVubySo utkane z rozmaitych gatunkTw jedwabiu i wprawiaSo w zdumienie kaVdego, kto na nie spojrzaS. A kiedy obejrzaSam to wszystko, zadziwiSam si. I dostrzegSam jeszcze w tej sali#pSonce Rwiece, i pomyRlaSam: %XZ pewnoRci ktoR je zapaliS! YPotem powdrowaSam dalej, wchodziSam do innych pomieszczeU i zwiedzaSam inne miejsca, zapominajc o sobie wRrTd niezwykSych tych "spraw, ktTre mnie oszoSomiSy. I!moje myRli bySy zajte aV do zapadnicia nocy. A gdy zapragnSam wyjRZ, nie !wiedziaSam, gdzie znajduj si#drzwi, zabSdziSam i wrTciSam do komnaty, w ktTrej widziaSam zapalone Rwiece. !UsiadSam na SoVu, przykrySam si nakryciem i wypowiedziawszy jakiR ustp z Koranu, chciaSam zasnZ, ale opanowana niepokojem, niemogSam. A gdy nadeszSa "pTSnoc, usSyszaSam, Ve ktoR czyta Koran gSosem miSym i delikatnym. ZbliVySam si do jednego z pomieszczeU i zauwaVySam, Ve drzwi jego sotwarte. WeszSam przez nie i zobaczySam, Ve miejsce to jest przybytkiem modlitwy. WisiaSy tam pSonce lampy i rozesSany byS modlitewnik, na ktTrym siedziaS piknie wygldajcy mSodzieniec. ZaciekawiSo mnie, w jaki sposTb on jeden spoRrTd mieszkaUcTw miasta uratowaS si, podeszSam i pozdrowiSam go. MSodzieniec podniTsS wzrok i oddaS mi pozdrowienie, a ja rzekSam do niego: XZaklinam #ci na prawd, ktTr czytaSeRz Ksigi Allacha, abyR mi odpowiedziaS na moje pytanie! $YAle on uRmiechnS si tylko i rzekS: XTo ty opowiedz mi najpierw, z jakiej przyczyny weszSaR w to miejsce, a wtedyja odpowiem ci na pytanie, ktTre mi zadasz. YI opowiedziaSam mu moj przygod, a mSodzieniec zdumiaS si ni, po czym ja zapytaSam go o dzieje tego miasta. !OdrzekS: XDaj mi troch czasu Y, potem zamknS Koran, wSoVyS go do atSasowej sakiewki i posadziS mnie koSo siebie. SpojrzaSam na mSodzieUca, a byS on jak "ksiVyc w peSni, miaS pikne rysy i miSe usposobienie, dumny wygld i smukS postaZ, policzki gSadkie i czarowne lica, jak gdyby byS stworzony wedSug tego wiersza: Noc razu pewnego zobaczyS astronom PostaZ pikn i dumn w szaty ustrojon. WSosy jej Saturn czerni przepikn obdarzyS I przydaS barwy piVma jej szlachetnej twarzy. Mars nie skpiS czerwieni dla jej ust wspaniaSych, Zasi `ucznik jej spojrzeU ofiarowaS strzaSy: Merkury [ rozum, ktTrym wszech wobec zachwyca, A zawiRZ odwrTciSa od niej NiedWwiedzica, PogrVyS si astronom w wielkie zadziwienie, Bo i ksiVyc u stTp jej ucaSowaS ziemi. A gdy raz jeden popatrzySam !na mSodzieUca, wyrwaSo mi sitysic westchnieU, a w sercu #moim zapSonS ogieU. I rzekSamdo niego: XPanie mTj, opowiedz mi o tym, o co ci pytaSam! Y OdrzekS: XSSysz i jestem posSuszny! Wiedz zatem, Ve miasto to naleVaSo do mego ojca razem ze wszystkimi jegomieszkaUcami i z caS "ludnoRci. On wSaRnie jest tym!krTlem, ktTrego widziaSaR na tronie zamienionego w kamieU.KrTlowa zaR, ktTr !zobaczySaR, jest moj matk. Byli oni mazdaistami i czcili ogieU zamiast KrTla Wszechmocnego. Przysigali na&ogieU i RwiatSo, na cieU i Var, ina obracajcy si firmament. Ojciec mTj dSugo nie miaS syna, a mn zostaS obdarzony u schySku Vycia. WychowywaS mnie, aV wyrosSem, a szczRcie sprzyjaSo mi. BySa u nas pewna staruszka w podeszSym juV wieku, muzuSmanka, wierzca w skrytoRci duszy w Allacha i Jego Proroka, chociaV na zewntrz przyznawaSa si do wiary, ktTr wyznawaS mTj !lud. Ojciec mTj ufaS jej przez wzgld na wiernoRZ i uczciwoRZ, jak w niej !widziaS, i szanowaS j a jego szacunek dla tej staruszki stale wzrastaS, mniemaS bowiem, Ve ona wyznaje jego !wiar. Kiedy podrosSem, ojciec powierzyS mnie owej staruszce mTwic: ]WeW go, wychowuj i wyucz zasad naszej wiary. Daj mu poznaZ dobre obyczaje i usSuguj mu! ^ Staruszka zabraSa mnie i nauczySa wiary islamu, reguS czystoRci i przepisTw dotyczcych ablucji, a takVe modlitw i Koranu na pamiZ. A gdy juV si tego wyuczySem, staruszkarzekSa do mnie: ]Synu mTj, zachowaj te sprawy w tajemnicy przed ojcem i nie mTw mu o tym, aby ci nie zabiS. ^ I zataiSem to przed ojcem, a w kilka dni pTWniej staruszka zmarSa. I wRrTd ludnoRci miasta coraz wicej !bySo pogaUstwa, zuchwaSoRci ibSdTw. I trwali tak w tym stanie, aV oto usSyszeli pewnego dnia herolda, woSajcego donoRnym gSosem,podobnym do huczcego !grzmotu, tak Ve sSyszeli go ci,co byli blisko, i ci, co byli daleko. A herold woSaS: ]O mieszkaUcy tego miasta, porzuZcie oddawanie czci ogniowi i sSuVcie KrTlowi Wszechmocnemu! ^ I ogarnS !ludzi strach, zgromadzili si u mego ojca, krTla tego miasta, #i pytali go: ]Co to byS za gSos przeraVajcy, ktTry usSyszeliRmy? NapdziS nam strachu, tak peSen byS grozy! #^ I rzekS mTj ojciec: ]Niechaj !was nie przeraVa ten gSos i niestraszy, a wy nie odwracajcie si od naszej wiary! ^ Serca poddanych ulegSy sSowom mego ojca i nadal oddawali czeRZ ogniowi, i trwali w swoim baSwochwalstwie przez caSy nastpny rok. AV znTw nadszedS taki dzieU, jak wtedy, gdy usSyszeli gSos po raz pierwszy, i daS si on !sSyszeZ powtTrnie. A wreszcie poddani mego ojca usSyszeli Tw gSos po raz trzeci jeszcze,w trzecim roku, gSos bowiem przemawiaS raz w roku. Ludzie nie przestali jednak zajmowaZ si tym, co zawsze, aV pewnego dnia, o wschodzie, dosigSy ich gniew i zemsta niebios, i wszyscy zostali zamienieni w czarne kamienie. To samo spotkaSo nawet "zwierzta i bydSo i nie ocalaS z ludnoRci tego miasta nikt prTcz mnie. A ja od dnia, w ktTrym zdarzySo si to nieszczRcie, trwam w tym oto stanie, modlc si, poszczc i czytajc Koran. Alejestem juV znuVony samotnoRci, nie mam bowiem nikogo, kto dotrzymaSby mi towarzystwa. Y WTwczas rzekSam do niego: XMSodzieUcze, czy !zechciaSbyR udaZ si ze mn do Bagdadu, ujrzeZ tam mdrcTw i uczonych w prawie i rozszerzyZ sw wiedz i znajomoRZ zasad wiary? Ja bd twoj niewolnic, chociaV mam swoich poddanych i wSadz nad ludWmi, sSuVb i eunuchami. Mam tu ze sob statek naSadowany towarami. Los rzuciS nas do tego oto miasta ist liwie, 0n5rF(rkPDj=xk&k{AVpC c UW "J X cY{ ceZ ) c[4 a+staS si przyczyn, Ve poznaliRmy wasze sprawy. A nasze spotkanie teV bySo nam przeznaczone. YI nie przestawaSam prosiZ !mSodzieUca, aby si wybraS zemn w podrTV, aV wyraziS zgod. Kiedy nastaS ranek, !podnieRliRmy si z posSania, weszliRmy do skarbcTw i zabraliRmy to, co miaSo maSy ciVar, a wielk cen, po czym zeszliRmy z twierdzy do miasta i spotkaliRmy tam niewolnikTw i kapitana, ktTrzymnie szukali. A skoro mnie zobaczyli, uradowali si i spytali o przyczyn mojej nieobecnoRci. Wtedy opowiedziaSam im, co widziaSam, jakie bySy dzieje mSodzieUca, jaka przyczyna zaczarowania ludnoRci tego miasta i co tych ludzi spotkaSo, a moi towarzysze zadziwili si nad tym. Kiedy !zaR moje siostry ujrzaSy mnie, a ze mn mSodzieUca, pozazdroRciSy mi go, wpadSy w#zSoRZ i zaczSy knuZ przeciw mnie podstp. Potem weszliRmy na statek, a ja cieszySam si ogromnie, najbardziej zaR z towarzystwatego mSodzieUca. I staliRmy przy brzegu oczekujc wiatru.!A kiedy zaczS wiaZ pomyRlny dla nas wiatr, rozwinliRmy "Vagle i wypSynliRmy na morze.Moje siostry usiadSy z nami i rozmawialiRmy, a one rzekSy do mnie: XSiostro, co chcesz uczyniZ z tym piknym mSodzieUcem? Y OdparSam: XPragn pojZ go za !maSVonka. YPotem odwrTciSam si, podeszSam do niego i "rzekSam: XO panie mTj, chc cicoR powiedzieZ, ale nie "sprzeciwiaj mi si. Y OdrzekS: #XSSysz i jestem posSuszny. Y Wtedy zwrTciSam si do moich"siTstr i powiedziaSam im: XMniewystarczy ten mSodzieniec, a wszystkie zdobyte bogactwa s dla was. YZawoSaSy: XO jakVe piknie czynisz! Y Ale pomimo to czuSy do mnie zSoRZ. "I nie przestawaliRmy pSynZ z umiarkowanym wiatrem, aV wypSynliRmy ze zSowieszczego morza i znaleWliRmy si na morzu bezpiecznym. Potem pSynliRmyjeszcze kilka dni, aV "przybliVyliRmy si do Basry, a gdy juV mogliRmy rozpoznaZ jej budowle, zaskoczyS nas wieczTr. A kiedy sen nas zmorzyS, moje siostry wstaSy, podniosSy mnie i mSodzieUca razem z naszym posSaniem i wrzuciSy do morza. "MSodzieniec nie umiaS pSywaZ, wic utonS, Allach bowiem zaliczyS go pomidzy mczennikTw. Mnie zaR bySo pisane naleVeZ do uratowanych i kiedy wpadSam do morza, Allach obdarzyS mniekawaSkiem drewna, na ktTrym usiadSam, a fale popychaSy mnie, aV w koUcu wyrzuciSy nabrzeg jakiejR wyspy. I szSam bez ustanku, postpujc w gSb tej wyspy przez reszt nocy, a kiedy zaRwitaS ranek, #ujrzaSam RcieVk, na niej zaR Rlady stTp, podobne do #ludzkich [ a RcieVka ta biegSa od brzegu wyspy do jej wntrza. Gdy wzeszSo sSoUce, wysuszySam moje szaty w jegopromieniach, weszSam na !RcieVk i szSam dopTty, aV zbliVySam si do miejsca, na ktTrym leVaSo miasto. Lecz nagle zobaczySam przed sob #Vmij peSznc ku mnie. JzykzwisaS jej z paszczy na skutek wielkiego zmczenia, a"za ni sunS wV, chcc j &zabiZ. I ogarnSa mi litoRZ nadVmij, podniosSam z ziemi kamieU i uderzySam nim wVa "w gSow, a on zginS od razu, Vmija zaR rozpostarSa dwa skrzydSa i uleciaSa w powietrze. ZadziwiSo mi to, ale poniewaV bySam zmczona,zasnSam na chwil w tym miejscu. Kiedy si obudziSam, zauwaVySam u moich stTp dziewczyn, ktTra rozcieraSa "mi nogi. I zawstydziSam si jej,usiadSam i spytaSam: XKto jesteR i czego chcesz? YOdrzekSa: XO jakVe prdko zapomniaSaR o mnie ty, ktTra wyRwiadczySaR mi dobrodziejstwo i zabiSaR mego wroga! Jestem t Vmij, ktTr "ocaliSaR przed wVem, i jestemdVinnij, a Tw wV byS dVinnem, moim wrogiem i nie uratowaSabym si przed nim, gdyby nie ty. A kiedy mnie wybawiSaR, poleciaSam z wiatrem, zmierzajc na ten statek, z ktTrego wyrzuciSy ci twoje siostry. Wszystko, co na nim bySo, przeniosSam do twego domu, astatek zatopiSam. Co zaR do twoich siTstr, to zaczarowaSam je w suki z gatunku czarnych psTw, bo ja wiem o wszystkim, co ci od nich spotkaSo, i o tym, Ve mSodzieniec utonS. Y Potem podniosSa mnie razem z tymi sukami i opuRciSa na taras mego domu. A w domu znalazSam wszystko, co z bogactw bySo na statku, i nie brakowaSo z tego nic. "PTWniej rzekSa do mnie Vmija: XPrzysigam na napis wyryty na pi eczci Sulejmana, Ve jeRli kaVdej z tych suk nie wymierzysz codziennie trzystuuderzeU rTzg, przybd natychmiast i zaczaruj ci tak jak twoje siostry! !YOdrzekSam wic: XSSysz i "jestem posSuszna! Y, i stale, o WSadco Wiernych, biSam je w ten sposTb, lecz rTwnoczeRnielitowaSam si nad nimi. I zdumiaS si tym kalif, po czym rzekS do drugiej dziewczyny: XA z jakiej przyczyny na twoim ciele widoczne s Rlady razTw? Y Dziewczyna zaczSa opowiadaZ: Opowiadanie drugiej dziewczyny O WSadco Wiernych, miaSam ojca, ktTry zmarS, pozostawiajc wielki majtek. OdczekaSam tedy czas jakiR po jego Rmierci i poRlubiSam mVczyzn najbogatszego z ludzi owego czasu. \ySam z nim razem przez caSy rok, aV zmarS, a ja odziedziczySam po nim osiemdziesit tysicy denarTw, zgodnie z tym, co prawnie przypadSo mi w spadku. I uszySam sobie #dziesiZ szat, kaVd za tysicdenarTw. Pewnego dnia, gdy siedziaSam tak sobie, weszSa do mnie jakaR leciwa kobieta ztwarz pokryt bruzdami i bezbrwi. Oczy jej patrzySy bezczelnie, zby miaSa wyszczerbione, nos ciekncy, a kark zgity, tak jak mTwi o tym poeta: To zSowroga jest starucha, niewybaczy jej nikt wicej Ani oszustw, ani szalbierstw jej bez liku. Sprytem poprowadziZ umie na niteczce, na pajczej Tysic muSTw, co uciekSy od mulnikTw. A skoro owa stara weszSa, pozdrowiSa mnie i rzekSa: XMam u siebie dziewczyn ![sierot, ktTrej wyprawiam tejnocy wesele. ChciaSabym, abyRsobie zyskaSa zapSat i nagrod za dobry czyn i bySa obecna na jej weselu. Dziewczyna bowiem zamartwiasi, poniewaV nie posiada nikogo oprTcz Allacha NajwyVszego. YPotem starucha#zapSakaSa i jSa caSowaZ moje!nogi, a mnie zebraSy litoRZ i wspTSczucie i rzekSam: XBardzo chtnie! YWtedy powiedziaSa: XPrzygotuj si, a ja przyjd wieczorn por i zaprowadz ci Y, po czym ucaSowaSa moj dSoU i odeszSa. PowstaSam wTwczas, a ledwie przygotowaSam si i przysposobiSam, juV przyszSa staruszka i rzekSa: XO pani, niewiasty przybySy juV do mnie z miasta, wic powiadomiSam je o tym, Ve przyjdziesz, a one uradowaSy si i czekaj na ciebie. YWstaSam przeto, wystroiSam si, wziSam ze sob swoje niewolnice i szSyRmy, aV "dotarSyRmy do ulicy, na ktTrej powiewaS RwieVy wietrzyk, a tam ujrzaSyRmy bram sklepion z marmurow kopuS, zbudowan okazale, a poza ni paSac wyrastajcy z !ziemi i sigajcy chmur. Skoro przybySyRmy tam, stara zastukaSa, a brama otwarSa !si przed nami i weszSyRmy, i zobaczySyRmy korytarz wysSany kobiercami, a w nim Rwiecce lampy i pSonce Rwiece, jak teV porozwieszaneklejnoty i drogie kamienie. SzSyRmy tym korytarzem, aV znalazSyRmy si w komnacie, ktTra nie miaSa podobnej sobiei wyRcielona bySa jedwabnymi kobiercami. WisiaSy w niej "takVe zapalone lampy i pSonSyRwiece. PoRrodku tej komnaty staSo SoVe z marmuru, ozdobione perSami i drogimi kamieniami, a nad nim zwisaSa atSasowa zasSona. I oto zza owej zasSony wyszSa dziewczyna jak ksiVyc i !rzekSa do mnie: XWitaj, bdW pozdrowiona i czuj si jak w domu, o siostro moja, uradowaSaR mi bowiem i #pocieszySaR! Y I odezwaSa si mTwic te wiersze: Dom radowaSby si, wiedzc, Ve weU wnijdzie czSowiek, Potem by caSowaS miejsce, gdzie stanSa noga. I oznajmiSby z radoRci w swojej niemej mowie: XWitaj i bdW pozdrowiony w mych goRcinnych progach! Y Potem dziewczyna usiadSa i !rzekSa do mnie: XO siostro, ja mam brata, mSodzieUca pikniejszego ode mnie, ktTry ujrzaS ci na jakiejR uroczystoRci i serce jego pokochaSo ciebie wielk "miSoRci, zapSaciS wic tej staruszce za to, Ve pTjdzie dociebie i za pomoc tego podstpu umoVliwi mu spotkanie z tob. Brat mTj pragnie poRlubiZ ci wedSug przepisTw ustanowionych przez Allacha i Jego Proroka [ a w sprawach dozwolonych niema nic wstydliwego. YGdy usSyszaSam sSowa dziewczyny i pojSam, Ve jestem uwiziona w tym domu, odrzekSam; XSSysz i jestem posSuszna Y, ona zaR uradowaSa si, klasnSa w dSonie i otwarSa drzwi. WyszedS z nich mSodzieniec, podobny ksiVycowi, tak jak mTwi poeta: PomnoVycielowi pikna, Allachowi, chwaSa! Jego stwTrcza moc urod mSodzieUcowi daSa. W swej postaci wszelk piknoRZ mSodzian Tw jednoczy I ku sobie zewszd zwraca zachwycone oczy. Bowiem pikno wypisaSo na obliczu jego: #X_wiadcz, Ve RrTd ludzi nie masz odeU pikniejszego. Y A gdy spojrzaSam na !mSodzieUca, skSoniSo si ku niemu moje serce, on zaR #podszedS i usiadS. I oto pojawiSsi kadi, a z nim czterech RwiadkTw, pozdrowili nas, usiedli, po czym spisali dla mnie i mSodzieUca umow #Rlubn i odeszli. A on zwrTciS si do mnie i rzekS: XNiech ta nasza noc bdzie #bSogosSawiona! Y, i powiedziaS jeszcze: XO pani moja, stawiam ci jeden warunek. !YSpytaSam: XJakiV to warunek,panie mTj? YWtedy !mSodzieniec wstaS, przyniTsS %Ksig i rzekS: XPrzysignij mi,Ve nie wybierzesz sobie nikogo"poza mn i nie skSonisz si ku nikomu prTcz mnie. YPrzysigSam mu, a on ucieszyS si wielce i objS mnie. I miSoRZ ku. niemu zawSadnSa caSym moim sercem. Potem przygotowano "dla nas posiSek, a my jedliRmy ipili, aV nasyciliRmy si i nadeszSa noc. Wtedy mSodzieniec posiadS mnie i !spaS ze mn w jednym SoVu, i obejmowaS mnie aV do rana. I #VyliRmy w szczRciu i radoRci przez caSy miesic. !Po miesicu poprosiSam mVa, aby pozwoliS mi udaZ si na bazar i kupiZ sobie tam stroje,a on wyraziS zgod. PrzywdziaSam tedy moje szaty, zabraSam ze sob ow staruszk i udaSam si na bazar. Tam usiadSam przy kramie mSodego kupca, znajomego staruszki, o ktTrymona mi powiedziaSa: XByS maSym chSopcem, gdy ojciec jego zmarS i pozostawiS mu !wielki majtek. YPotem rzekSa do kupca: XPokaV tej dziewczynie najdroVsze tkaniny, jakie posiadasz. Y OdrzekS: XSSysz i jestem posSuszny. Y A staruszka zaczSa wychwalaZ kupca, ja zaR rzekSam jej: XNie trzeba nam sSuchaZ twych pochwaS o nim! Mamy tylko wziZ od niego to, co jest nam potrzebne, i wrTciZ do domu! YI przyniTsS nam kupiec wszystko, czego poszukiwaSyRmy, a myRmy podaSy mu pienidze. On !jednak wzbraniaS si przyjZ #cokolwiek i rzekS: XTo jest dziRmTj dar dla was. Y Wtedy "rzekSam do starej: XJeVeli nie chce pienidzy, zwrTZ mu jego"tkaniny Y, ale kupiec zawoSaS: XNa Allacha, nie wezm od ciebie nic! To wszystko jest podarunkiem za jeden pocaSunek, bo jest mi on droVszy nad wszystko, co !znajduje si w moim kramie! YI !rzekSa starucha: XCTV zyskaszprzez jeden pocaSunek? Y, po czym powiedziaSa do mnie: !XCTrko moja, czy sSyszaSaR, co rzekS ten mSodzieniec? Nie stanie ci si przecieV nic, jeVeli weWmie od ciebie jeden pocaSunek, a ty zabierzesz sobie wtedy to, co zechcesz! YOdparSam: XCzyV nie wiesz, Ve zSoVySam przysig? Y !RzekSa: XPozwTl mu pocaSowaZ!si i nie mTw nic! Wtedy nic ci!si nie stanie i weWmiesz sobiez powrotem pienidze! YI nie przestaSa namawiaZ mnie do tego, aV wpadSam w sidSa i zgodziSam si na ten sposTb. WTwczas zakrySam sobie oczyi zasSoniSam si z jednej strony izarem przed ludWmi, a on przySoVyS pod izarem usta do mego policzka. Ale caSujc ugryzS mnie tak mocno, Ve wyszarpaS mi kawaSek ciaSa z policzka. ZemdlaSam, a staruszka chwyciSa mnie w ramiona. Kiedy si ocknSam, spostrzegSam, Ve kram jest !zamknity, stara zaR wyraVaSa"mi swTj Val i powiedziaSa: XI tak Allach odwrTciS jeszcze wiksz groWb! Y Potem rzekSa do mnie: XChodWmy do domu. Ty udawajniezdrow, a ja przyjd do ciebie i przynios lekarstwo, ktTrym uleczysz to ugryzienie,i prdko wyzdrowiejesz. YWstaSam wic po chwili ze swego miejsca, a bySam bardzo zaniepokojona i opanowaS mnie strach. SzSam jednak, aV dotarSam do domu, gdzie oznajmiSam, Ve jestem chora. Wtedy przybyS mTj mV#i spytaS: XCTV to, o pani moja,przydarzySo ci si na tej przechadzce? Y OdrzekSam: #XCzuj si niezdrowa Y, a mV$spojrzaS na mnie i spytaS: XCTVmasz za ran na policzku, w tak delikatnym miejscu? Y OdparSam: XKiedy otrzymaSam od ciebie pozwolenie i wyszSam dziR, aby kupiZ $tkaniny, potrciS mi wielbSd obSadowany drzewem, rozdarS mi zasSon i skaleczyS, jak widzisz policzek, bo doprawdy,ulice w tym mieRcie s zbyt #wskie! YRzekS: XJutro pTjd do namiestnika i poskarV mu si, a on kaVe powiesiZ wszystkich sprzedawcTw drzewa z tego miasta! Y[XNa "Allacha [zawoSaSam [nie bierz na siebie grzechu przez jednego czSowieka, bo naprawd to jechaSam na oRle,ktTry si spSoszyS, a ja upadSam na ziemi i wtedy to uderzyS mi kawaSek drzewa, rozdzierajc mi szat i kaleczc policzek. YRzekS: XJutro pTjd do DVafara al-Barmaki, opowiem mu t przygod, a on kaVe zabiZ wszystkich poganiaczy osSTw z tego miasta. YSpytaSam: XCzy chcesz zabiZ wszystkichtych ludzi z mojej przyczyny iz powodu tego, co mnie spotkaSo z wyroku Allacha i zajego postanowieniem? Y !OdparS: XTak musi byZ! Y, po czym przemTwiS do mnie ostro,wstaS szybko i krzyknS groWnie. Na to otwarSy si drzwi i wyszSo z nich siedmiu czarnych niewolnikTw, ktTrzy 'Rcignli mi z SoVa i rzucili napodSog poRrodku komnaty. Wtedy mV rozkazaS jednemu z niewolnikTw chwyciZ mi za ramiona i siRZ przy mojej gSowie, a drugiemu poleciS, aby usiadS mi na kolanach i trzymaS mi za nogi. WTwczas "zbliVyS si trzeci niewolnik z mieczem w rku, a temu mV "mTj rzekS: XPrzyjacielu, uderz w ni mieczem i przetnij na dwie poSowy, a kaVdy z tych dwu towarzyszy weWmie jedn poSow i wrzuci do Tygrysu [ niech j zjedz ryby! Taka jest kara dla tego, kto zerwie przysig i miSoRZ. Y To rzekSszy powiedziaS ten oto wiersz: Gdybym ja w miSoRci swojej posiadaS wspTlnika, WyrwaSbym namitnoRZ z duszy, Rwiata bym unikaS. RzekSbym: XDuszo, bdW szlachetna albo nie Vyj wcale, ZSe jest bowiem miSowanie dzielone z rywalem. Y Potem rzekS do niewolnika: XUderz j, o Saadzie! Y, a niewolnik obnaVyS miecz i powiedziaS do mnie: XMTw wyznanie wiary i powiedz mi, !jeRli chciaSabyR, aby jakieR twoje Vyczenie zostaSo speSnione, bo oto nadszedS !kres twojego Vycia! YRzekSam: XO dobry niewolniku, daj mi troch czasu, abym powiedziaSa wyznanie wiary i wydaSa ci polecenia! Y Potem podniosSam gSow i zobaczySam, jakie jest moje poSoVenie i jak z najwyVszegoszczRcia stoczySam si w najgSbsze poniVenie. `zy popSynSy mi z oczu, zapSakaSam gorzko i wypowiedziaSam ten oto wiersz: #Sercu memu miSoRZ wziSeR, by z miSoRci zostaZ wSasn. Oczom moim sen odjSeR, ale sam potrafisz zasnZ. Twoje miejsce jest najbliVsze sercu memu i mym oczom [ Serce nie zapomni ciebie, a spod powiek Szy si tocz. $PrzysigaSeR mi sw wiernoRZ, ale zwiedzion chci zdradn "Wnet zSamaSeR sw przysig, skoroR sercem mym zawSadnS.CzyliV nie masz zmiSowania, serca dla miSoRci mojej I czyV w losTw przeciwnoRciach moVesz znaleWZ sw ostoj? [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB\ c] S c^ cR_u!n`! ca, c b6M BSagam, byR na moim grobie takie mi wypisaS zdanie: !XNiewolnica swej miSoRci tu mawieczne spoczywanie. Y MoVe ten, kto zna udrk miSowania nieustann, Ulituje si przechodzc i do Boga westchnie za mn. A kiedy skoUczySam mTj wiersz, zapSakaSam znowu. A "gdy mV usSyszaS ten wiersz i ujrzaS mi pSaczc, rozgniewaS si jeszcze bardziej i powiedzi aS ten wiersz: !Nie rzuciSem ukochanej, Ve siserce ni znuVySo, Ale winy jej sprawiSy, Vem opuRciS moj miS. ChciaSa oprTcz mnie mieZ jeszcze do miSoRci swej wspTlnika, Ale wiara serca mego od tych spTSek precz umyka. !A gdy skoUczyS swTj wiersz, jaznTw zaczSam pSakaZ i bSagaSam go o litoRZ, a do siebie rzekSam: XUkorz si przed nim i uSagodz go sSowami, moVe chociaV zachowa mnie od Rmierci, !jeRliby nawet chciaS zabraZ miwszystko, co posiadam. Y UValiSam mu si wic na wszystko, co wycierpiaSam, i powiedziaSam te wiersze: "JeRli bySbyR sprawiedliwy, nie zabijaSbyR mnie przecie. JeRli rozstaZ si musimy, to bezprawie wSada w Rwiecie. ObarczySeR mnie brzemieniem kary i przygniotSeR bTlem, A ja nie mam dosyZ siSy, aby wSasn nieRZ koszul. Lecz nie dziwi si, Ve w "Vyciu nic mi juV nie pozostaSo,Jeno [ jak po twym odejRciu rozpoznaj moje ciaSo?? A gdy skoUczySam mTj wiersz, zapSakaSam, on zaR spojrzaS na mnie, zaczS krzyczeZ i SajaZ mi, a w koUcu wypowiedziaS te wiersze: Dla innego miSowania odwrTciSaR si ode mnie, Do rozstania nas przywiodSaR. Jam nie dziaSaS tak nikczemnie. Wic porzuc ci tak samo, jak ty mnie rzuciSaR pierwej, Tak odejd, jak odeszSaR, niechaj zwizek nasz si zerwie. Bd inn kochaS, jako tyR innego pokochaSa, Ale wiedz to, Ve nie we mnie, ale w tobie wina caSa. A kiedy skoUczyS wiersz, !zawoSaS na niewolnika i rzekS mu: XPrzetnij j na dwie !czRci, bo nie ma juV dla nas poVytku z niej. Y Gdy "niewolnik zbliVyS si do mnie, !bySam juV pewna Rmierci, Val mi bySo Vycia i powierzySam swoje sprawy Allachowi NajwyVszemu, ale oto weszSa tamta starucha, rzuciSa si mSodzieUcowi do nTg, !ucaSowaSa je i rzekSa: XSynu mTj, na wychowanie, ktTre ci daSam, zaklinam ci, przebacz tej dziewczynie, bo nie popeSniSa grzechu, ktTry "czyniSby t kar konieczn. TyjesteR bardzo mSodym czSowiekiem, a ja boj si, abyR przez t kobiet nie obarczyS si win. Y Potem pSakaSa i nie przestawaSa nalegaZ na mSodzieUca, aV rzekS: XWybacz jej, ale "musz zostawiZ jej Rlad, ktTrybdzie widoczny przez reszt jej Vycia! Y Potem rozkazaS niewolnikom, aby zdjli ze "mnie szaty, przyniTsS rTzg z pigwy i zaczS opuszczaZ j na moje ciaSo, bijc mi po plecach i bokach tak dSugo, aVomdlaSam od gwaStownych !razTw i zwtpiSam, Ve jeszcze$bd VySa. PTWniej mV mTj rozkazaS niewolnikom, aby natychmiast po zapadniciu nocy zabrali z sob t staruch jako przewodnika i !by odnieRli mnie, i wrzucili do domu, w ktTrym mieszkaSam poprzednio. Niewolnicy wykonali polecenie swego pana, porzucili mnie w moim domu, a ja sama zatroszczySam si o siebie i opatrywaSam moje rany, aV wyzdrowiaSam. Ale moje boki, "jak widziaSeR, zachowaSy RladyuderzeU rTzg. Cztery "miesice leVaSam leczc si, przykuta chorob do SoVa, a gdy wyzdrowiaSam, poszSam !tam, gdzie zdarzyS a mi si ta przygoda, i znalazSam dom zniszczony, uliczk zburzon od pocztku do koUca, a na miejscu domu rumowisko. Nie dowiedziaSam si jednak, jaka bySa tego przyczyna. Potem poszSam do mojej siostry ze strony ojca i zobaczySam u niej te dwie suki. PozdrowiSam siostr i opowiedziaSam jej moje dziejei wszystko, co mi si przydarzySo. A ona rzekSa do mnie: XCzyV jest ktoR, kto uszedSby bezpiecznie przeciwnoRciom losu? Niech !dziki bd Allachowi, ktTry szczRliwie zakoUczyS t spraw. YPTWniej siostra opowiedziaSa mi swoje przygody i wszystko, co spotkaSo j ze strony jej "siTstr. I VySyRmy odtd obie razem, w rozmowach naszych nie wspominajc nawet o maSVeUstwie. $PTWniej przySczySa si do nasta oto dziewczyna, ktTra zaSatwiaSa nam sprawunki [ wychodziSa kaVdego dnia i kupowaSa to wszystko, czego !nam bySo trzeba. I VySyRmy w ten sposTb aV do ubiegSej nocy, kiedy to siostra nasza wyszSa, aby kupiZ wszystko, czego potrzebowaSyRmy, tak jak to miaSa w zwyczaju. A wtedy zdarzySo nam si to, cosi zdarzySo, wskutek przybycia tragarza, VebrakTw i was, przebranych za kupcTw.A potem, skoro nastaS dzieU, znalazSyRmy si przed tob. Oto jest nasza opowieRZ. Kalif zdumiaS si tym opowiadaniem i doSczyS je doinnych opowieRci, ktTre przechowywaS w swym skarbcu, po czym rzekS do pierwszej dziewczyny: XCzy wiesz, gdzie jest dVinnija, ktTra zaczarowaSa twoje siostry? YDziewczyna odparSa: XO WSadco Wiernych, ona !daSa mi troch swoich wSosTw i powiedziaSa: ]JeVeli zapragniesz, abym przybySa, spal czRZ tych wSosTw, a zjawi si u ciebie natychmiast, nawet gdybym bySa za gTr Kaf. ^ "YRzekS kalif: XPrzynieR mi te wSosy! Y Dziewczyna przyniosSa je, a kalif wziS %wSosy i spaliS czRZ. Gdy tylko rozszedS si swd palonych %wSosTw, paSac zadrVaS, daS si#sSyszeZ huk i Soskot i pojawiSasi dVinnija. BySa ona muzuSmank, wic rzekSa: XPokTj tobie, namiestniku $Allacha! YKalif odparS: XI tobie niech bdzie pokTj i miSosierdzie Allacha, i jego bSogosSawieUstwo! YRzekSa dVinnija: XWiedz, Ve ta dziewczyna postpiSa wobec mnie szlachetnie, a ja nie jestem w stanie wynagrodziZ jej tego w peSni; uratowaSa mnie bowiem od Rmierci, gdyV zabiSa mego wroga. Ale widziaSam, co uczyniSy z ni jej siostry, i uwaVaSam, Ve moim obowizkiem jest !zemRciZ si na nich. Najpierw chciaSam je zabiZ, ale w obawie, Ve dziewczynie bdzieto zbyt trudno znieRZ, zaczarowaSam je w suki. JeVelijednak Vyczysz sobie tego, WSadco Wiernych, uwolni siostry tej dziewczyny z szacunku dla ciebie i dla niej, jestem bowiem muzuSmank. Y RzekS kalif: XZdejmij z nich czary, potem zaR zajmiemy sispraw tamtej dziewczyny, !ktTra bySa bita, i zbadamy jej #przypadek. JeVeli okaVe si, Veto wszystko prawda, wezm odwet na tym, kto j $skrzywdziS! YI rzekSa dVinnija: XO WSadco Wiernych, ja !wskaV ci tego, kto postpiS w ten sposTb z t dziewczyn, kto skrzywdziS j i zagarnS jej majtek. Lecz jest on tobie najbliVszy z ludzi. Y !Potem dVinnija wziSa czark wody, wymTwiSa zaklcia i skropiSa sukom pyski, mTwic do nich: XPowrTZcie do waszych poprzednich ludzkich !postaci! YI suki staSy si na powrTt dziewcztami [chwaSa niech bdzie za to StwTrcy. Potem rzekSa dVinnija: XWSadco Wiernych, tym, kto !biS t dziewczyn, jest twTj syn al-Amin. UsSyszaS on kiedyR o piknoRci i urodzie tej dziewczyny. YI opowiedziaSa kalifowi wszystko, co spotkaSo bySo !dziewczyn, a on zadziwiS si tym. Potem rzekS: XChwaSa niech bdzie Allachowi, Ve za moj przyczyn zdjty zostaSczar z tych suk Y, nastpnie zaR poleciS zawezwaZ przed siebie swego syna al- Amina i spytaS go o spraw drugiej dziewczyny. I al-Amin powiedziaS prawd. Wreszcie kalif wezwaS kadich i RwiadkTw, wezwaS teV trzech VebrakTw i pierwsz z dziewczt z jej siostrami, ktTre bySy dotd zaczarowanew suki i zaRlubiS te trzy dziewczyny trzem Vebrakom, "poniewaV okazaSo si, Ve byli "krTlami. Kalif uczyniS ich swymiszambelanami, daS im wszystko, co bySo im potrzebne, i pozwoliS zamieszkaZ w bagdadzkim paSacu. Dziewczyn ze Rladamibicia zwrTciS swemu synowi al-Aminowi, darowaS jej wielki majtek i rozkazaS, aby odbudowano tamten dom !pikniejszy jeszcze, niV byS. !Sam zaR poRlubiS dziewczyn, ktTra zajmowaSa si zakupami,!i spaS z ni tej nocy. A kiedy nastaS ranek, przeznaczyS dla niej dom i niewolnice do usSug,wyznaczyS teV owej dziewczynie dochody i wybudowaS paSac. Lud podziwiaS wielkodusznoRZ !kalifa, jego szczodrobliwoRZ i rozum, on zaR sam przykazaS spisaZ wszystkie te opowiadania i umieRciZ je w krTlewskim skarbcu... OpowieRZ o dwu wezyrach i o Anis al-DValis WieRZ niesie, o krTlu !szczRliwy, Ve VyS w Basrze pewien krTl miSoRciwy dla VebrakTw i ndzarzy, ktTry obchodziS si Sagodnie z poddanymi i szczodrze udzielaSswych bogactw wyznawcom Muhammada [ niech Allach go !strzeVe i bSogosSawi. ByS on taki, jak mTwiS ktoR wysSawiajc go: UczyniS z lanc swe piTra, papier z serca wroga. Swe zwycistwa [ na sercach krwi ich wraV spisaS. "MyRl wic, Ve chcc uczciZ dzielnoRZ jego srog, "StaroVytni nadali lancy imi [ spisa. KrTla tego zwano Muhammad ibn Sulejman az-Zajni. MiaS on dwTch wezyrTw. Jeden z nich nazywaS si al-Muin ibn Sawi, drugi zaR al-Fadl ibn Chakan. Fadl ibn Chakan byS najszlachetniejszym z ludzi swoich czasTw. _ladem jego szSy najpikniejsze czyny, jednoczyS on rozmiSowane w sobie serca, a radom jego posSuszni byli mdrcy. I wszyscy modlili si o dSugie Vycie dla Fadl ibn Chakana, poniewaV krzewiS on dobro, a tpiS zSo i wystpki. Wezyr Muin ibn Sawi zaR nienawidziS ludzi, stroniS od cnoty i przysparzaS zSa, jak mTwi o nim ten, kto go opisywaS: By nie splamiS mnie dotkniciem, odszedSem bez zwSoki, Na koU wsiadSem, by uchroniZ przed nim moje kroki. Na Allacha! Gdybym jeno tu w przebraniu goRciS, Nie zapragnSbym z nim zgoSa zawrzeZ znajomoRci. A o tych obu wezyrach mTwi poeta: Powierzaj przyjaWU sw szlachetnym szlachetnych ojcTw dobrym synom, Bowiem szlachetni potomkowieszlachetnych szlachetnoRci sSyn. Lecz okaV wzgard sw nikczemnym nikczemnych ojcTw podSym synom, Bowiem nikczemni potomkowienikczemnych z nikczemnoRci sSyn. I sprawiS Wszechmocny, Ve jak kochali ludzie Fadl ad-Dina ibn Chakana, tak nienawidzili al-Muina ibn Sawi. I zdarzySo si pewnego dnia, Ve krTl Sulejman az-Zajni, zasiadSszy na tronie krTlewskim w otoczeniu dostojnikTw paUstwowych, wezwaS swego wezyra al-Fadl ibn Chakana i rzekS do niego: XZaiste, chciaSbym mieZ niewolnic tak, aby nie bySo #pikniejszej nad ni wRrTd jej wspTSczesnych, aby niezrTwnanej bySa urody, doskonaSych ksztaStTw mSodych i Veby jej urok caSy zasSugiwaS na pochwaSy. Y I rzekli dostojnicy paUstwa: XTakiej nie znajdziesz za cen"niVsz niV dziesiZ tysicy !denarTw. YWezwaS wic suStanskarbnika i rzekS: XZanieR dziesiZ tysicy denarTw do domu al-Fadl ibn Chakana. YSkarbnik wypeSniS rozkaz, wezyr zaR oddaliS si, wysSuchawszy jeszcze polecenia suStana, aby codziennie zachodziS na targowisko, jak teV, aby zobowizaS poRrednika w imieniu wSadcy do wstrzymaniasi ze sprzedaV niewolnic, ktTrych cena przekraczaSaby tysic denarTw, zanim nie pokaVe ich wezyrowi. I nie sprzedali poRrednicy Vadnej niewolnicy, ktTrej nie widziaSby przedtem wezyr. A ten wiernie wypeSniaS rozkaz suStana, lecz mijaS czas, a Vadna z niewolnic nie mogSa go zadowoliZ. AV oto pewnego dnia jeden z poRrednikTw przyszedS do domu wezyra al-Fadl ibn Chakana w chwili, gdy ten dosiadaS wSaRnie !konia, aby udaZ si do paSacu krTla. WTwczas zatrzymaS wierzchowca wezyra i wypowiedziaS takie oto dwuwiersze: "Ty, ktTryR wskrzesiS krTlestwospoczywajce w ruinie, Wezyrze, Allach pomocny przenigdy ci nie pominie, Ty odrodziSeR szlachetnoRZ, ktTra umarSa wRrTd ludzi. Oby twTj trud u Allacha sSawion byS zawsze i ninie. Po czym rzekS: XO panie mTj! PojawiSa si niewolnica wSaRnie taka, dla jakiej wydano owo uroczyste rozporzdzenie. YI rzekS do niego wezyr: XPrzyprowadW j do mnie. YPrzeto poRrednik $zniknS na chwil i zjawiS si z niewolnic wysmukSego ciaSa, co foremn i krgS pierR miaSa, oczy okolone $czerni, a lica gSadkoRZ miaSy niezmi ern. BySa cienka wielce w pasie, w biodrach #ociVaSa zasi. Odziana bySa wnajpikniejsze z szat, miaSa usta sSodsze niV syrop, a postaZ jej mogSa zawstydziZ gaSzki wierzbiny, mowa jej zaR bySa delikatniejsza niV zefir przelatujcy nad kwiatami w ogrodzie. BySa taka, jak mTwi o niej wiersze jednego z tych co j opiewali: Do najgSadszego jedwabiu podobne jej mSode ciaSo, Jej mowa jak rbek mikka [ nie nazbyt i nie za maSo. $RzekS Allach: XStaUcie si! Y, !oczom. I staSo si oczu dwoje, I przenikaj do serca, jak winne czyni napoje. Oby co noc si we mnie umiSowanie wzmagaSo! Obym aV po dzieU sdu rozkoszy doznawaS niemaSo! Jej sploty s nocy podobne, a czoSo jej jaRniejce, Jako jutrzenka promienna, ktTra zwiastuje sSoUce. Gdy j wezyr ujrzaS, zachwycony zwrTciS si do !poRrednika pytajc: XJaka jestcena tej niewolnicy? Y A Tw rzekS: XCen ustalono na dziesiZ tysicy denarTw, a !wSaRciciel jej przysiga, Ve !dziesiZ tysicy denarTw nie pokrywa nawet ceny kurczt, #ktTre spoVySa, i szat, ktTrymi !obdarowaS byS jej nauczycieli. Niewolnica posiadSa bowiem sztuk pisania , znajomoRZ gramatyki i klasycznego jzyka, poznaSa zasady prawa i religii, sztuk objaRniania Koranu, a takVe wiedz lekarsk, geografi i gr na instrumentach muzycznych. "YRzekS wic wezyr: XSprowadW do mnie jej pana. YPrzeto poRrednik nie zwlekajc natychmiast go przyprowadziS."ByS to Pers, tak juV stary, Ve !pozostaSy z niego skTra tylko ikoRci, jak mTwi o tym poeta: "To czas sprawiS, Ve dygoc. [ CTV to za trzsienie!! Czas jest panem siS i mocy, onczSowiekiem wSada. !NiegdyR mogSem si poruszaZ, chodziZ niestrudzenie, "A dziR juV nie mog chodziZ. Obiada mi, biada! RzekS do niego wezyr : XCzy "zadowoli ci dziesiZ tysicy denarTw od suStana Muhammada ibn Sulejmana az-Zajni jako zapSata za t niewolnic? YA Pers odrzekS: XJeRli przeznaczona jest suStanowi, to moim obowizkiem jest ofiarowaZ mu j w podarunku, nie biorczapSaty. YRozkazaS zatem wezyr, aby przyniesiono pienidze, a gdy mu je podanoi odwaVyS denary dla Persa, !zbliVyS si do niego handlarz niewolnic i rzekS: XPowiedziaSbym coR, gdyby pozwoliS na to pan mTj, wezyr.!Y [ XMTw Y [ rzekS wezyr. %XMyRl [ozwaS si tamten [Ve #nie powinieneR iRZ dzisiaj z t niewolnic do suStana. Ma ona bowiem za sob podrTV, powietrze jest tu inne i !znuVySa j droga. PowinieneR zatrzymaZ j dziesiZ dni u siebie w paSacu, aV odpocznie i aV rozkwitnie jej uroda. !Potem zaprowadW j do SaWni iubierz w najpikniejsze szaty,a gdy j wTwczas powiedziesz do suStana, spotka ci jeszcze wikszy zaszczyt. YRozwaVyS wezyr sSowa handlarza niewolnic i uznaS, Ve s rozsdne. WprowadziS wic niewolnic do swego paSacu i wydzieliwszy dla niej komnat,dobieraS i dostarczaS jej kaVdego dnia odpowiednie jadSo, napoje i inne rzeczy. I niewolnica VySa czas jakiR w tym zbytku. A wezyr al-Fadl ibn Chakan miaS syna, ktTry byS jak ksiVyc Rwieccy w peSni, o twarzy jasnej jak RwiatSoRZ ksiVyca i o rTVanych licach, na policzku miaS znami podobne do kropelki ambry i delikatny meszek, jak o kimR podobnym mTwi wiersze poety: Niby grona daktylowe [ policzkTw rumieUce. Dusza szepce, by je zerwaZ, jak si owoc zrywa. Napastuj nas, choZ nasze niesignSy rce, Jeno oczy swe zwracamy ku daktylom onym. Twarde serce twe, lecz mikkie biodra twoje mSode. eWZ sw ostoj? [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{Acp{ c d c1!em c!f?# c!g.. cZ"h8<"!Czemu WdWbSa mikkoRci owej do serca nie wszczepisz. Gdyby serce jego miaSo mikkoRZ jego bioder, Przyjaciela by nie zdradziS, krzywdy nie wyrzdziS. #Ty, coR zganiS mnie za miSoRZ do ciebie, mTj miSy, "Daruj, bowiem ktTV sSaboRci wypeSniS me ciaSo? Grzech mTj w tym jest, co me serce i oczy zgrzeszySy. JeRli one nie s winne, to i jam bez winy. !MSodzieniec nie wiedziaS nic o niewolnicy, wezyr zaR uprzedziS j tymi sSowy: XWiedz, moja cTrko, Ve kupiSem ci po to tylko, byR zostaSa naSoVnic suStana Muhammada ibn Sulejmana az-Zajni. Lecz ja mam syna, ktTry nie darowaS ani jednej dziewczynie w dzielnicy. StrzeV si go wic i bacz, abyR nie pokazaSa mu twarzy lub by nie posSyszaS twej mowy. Y I rzekSa niewolnica: #XSSysz i jestem posSuszna. Y Po czym wezyr opuRciS j i odszedS. !I zdarzySo si za zrzdzeniem losu, Ve pewnego dnia "niewolnica wstpiSa do SaWni, ktTra bySa w tym domu, a tam kilka niewolnic wykpaSo j, potem odziaSy j we !wspaniaSe szaty, tak Ve staSa si jeszcze pikniejsza, i weszSa do Vony wezyra. !UcaSowaSa rk Vony wezyra, $ta zaR rzekSa: XPomyRlnoRci, o $Anis al-DValis! Jak czuSaR si wkpieli? Y OdrzekSa; XNie brakowaSo mi niczego oprTcz twej obecnoRci, o pani moja. YRzekSa wic Vona wezyra do niewolnic: XWstaUcie i chodWcie wraz ze mn do SaWni. YPrzeto posSuszne rozkazowi poszSy, a ich pani pomidzy nimi, a drzwi komnaty, w ktTrej przebywaSa"Anis al-DValis, poleciSa pieczy dwTch mSodych niewolnic mTwic im: XNikogo nie wpuszczajcie do tej dziewczyny. Y OdrzekSy obie: XSSyszymy i jesteRmy posSuszne. YA gdy Anis al-DValis spoczywaSa w komnacie, wszedS syn wezyra,!ktTrego imi brzmiaSo Ali Nur ad-Din, pytajc o sw matk idomownikTw. I rzekSy mu $niewolnice: XWeszli do SaWni. Y SSowa Alego Nur ad-Dina, syna wezyra, usSyszaSa niewolnica "Anis al-DValis znajdujca si wkomnacie i rzekSa sobie w !duszy: XOch! Jaki teV jest ten mSodzieniec, o ktTrym wezyr "mTwiS mi, Ve nie pozostawiS w spokoju Vadnej dziewczyny w tej dzielnicy, nim jej nie zdobyS? Na Allacha, chciaSabym go ujrzeZ. Y Po czym wstaSa [ a ciaSo jej nosiSo jeszcze Rlady kpieli [podeszSa do drzwi komnaty i popatrzySa na Alego Nur ad-Dina. MSodzieniec podobny "byS ksiVycowi w peSni i widokjego wyzwoliS w dziewczynie #tysic westchnieU. I bSysnSo !spojrzenie, ktTre rzuciS w jej stron mSodzieniec, a gdy j dostrzegS, jej widok i jemu #przyniTsS tysic westchnieU. I oto kaVde z nich dwojga wpadSo w sidSa wzajemnego poVdania. Przeto mSodzieniecpodszedS do dwTch niewolnic strzegcych drzwi i krzyknS na nie tak, Ve umknSy przed nim, a zatrzymawszy si w !pewnej odlegSoRci, patrzySy naniego, chcc zobaczyZ, jak postpi. On zaR podszedS do drzwi komnaty, otworzyS je i zbliVywszy si do niewolnicy $spytaS: XCzy jesteR t, ktTr kupiS dla mnie mTj ojciec? Y OdrzekSa mu: XTak. Y Wtedy mSodzieniec [a byS on pijany [ zbliVyS si do dziewczyny i ujwszy obie jejnogi opasaS si nimi wokTS bioder, ona zaR zaplotSa mu rce na szyi przyjmujc od niego pocaSunki, zaloty i !westchnienia. SsaS jej jzyk i ona ssaSa jego jzyk, aV wreszcie zabraS jej dziewictwo. Kiedy niewolnice ujrzaSy, Ve mSody ich pan wszedS do komnaty Anis #al-DValis, zaczSy krzyczeZ. A mSodzieniec zaspokoiwszy sw Vdz, wyszedS spiesznie, w ucieczce szukajc ocalenia przed nastpstwami czynu, ktTrego si dopuRciS. UsSyszawszy krzyk niewolnic pani domu, ociekajca potem, wybiegSa z SaWni pytajc: XJaka jest przyczyna krzykTw, ktTre sSychaZ w caSym domu? YA gdy stanSa przed niewolnicami, ktTre pozostawiSa na straVy u drzwi komnaty, rzekSa do nich: XBiada wam! Co si staSo? YNiewolnice zaR ujrzawszy sw pani rzekSy obie: XOto nasz Pan Ali Nur ad-Din #przyszedS i biS nas, uciekSyRmywic przed nim, a on wszedS do komnaty Anis al-DValis i #objS j. Nie wiemy, co czyniS potem, kiedy zaR podniosSyRmy krzyk wzywajc ciebie, uciekS.YPani domu podeszSa zatem do%Anis al-DValis i spytaSa: XCo sistaSo? YOdrzekSa: XO pani moja, spoczywaSam wSaRnie, kiedy wszedS do mnie mSodzieniec o piknej postaci i zapytaS: ]Czy jesteR t, ktTr kupiS dla mnie mTj ojciec? ^ Wic odrzekSam: ]Tak. ^ Na Allacha, pani moja, pewna bySam, Ve mTwi prawd."I wtedy podszedS i objS mnie. YRzekSa pani domu: XCzy !uczyniS ci coR jeszcze oprTcz "tego? Y OdparSa: XTak, wziS ode mnie trzy pocaSunki. YPani!domu zawoSaSa: XNie odszedS, zanim nie pozbawiS ci $dziewictwa! Y, i pSakaSa, i biSasi po twarzy, a wraz z ni niewolnice, w obawie, Ve ojciec zabije Alego Nur ad-Dina. Gdy tak rozpaczaSy, nadszedS wezyr i zapytaS, co si im przydarzySo. PowiedziaSa mu Vona: XPrzyrzeknij, Ve wysSuchasz tego, co powiem. YRzekS tedy: !XDobrze Y, a Vona powiadomiSago o tym, co uczyniS jego syn.Wezyr, opanowany smutkiem, rozdarS szaty, biS si po twarzy i rwaS wSosy z brody. !RzekSa przeto jego Vona: XNie zabijaj si. Dam ci z mego !majtku owe dziesiZ tysicy denarTw, ktTre stanowi jej cen. Y A wezyr, uniTsSszy gSow, rzekS do Vony: XNieszczsna! Ja nie potrzebuj pienidzy, lecz !boj si, Ve utrac Vycie i "caSy mTj majtek. Y ZapytaSa !tdy: XO panie mTj, jakVe to #si staZ moVe? Y RzekS: XCzy nie wiesz, Ve dybie na nas wrTg imieniem al-Muin ibn Sawi? Niech tylko dowie si o tej sprawie, a pTjdzie do suStana i powie mu: ]Wezyr twTj, ktTremu wierzysz, Ve ci miSuje, wziS od ciebie "dziesiZ tysicy denarTw i za nie kupiS niewolnic tak pikn, iV nikt podobnej nie widziaS. A gdy wzbudziSa jego zachwyt, rzekS do swojego syna: XWeW j ty, godniejszy jej jesteR niV suStan. A Tw wziS j i dziewictwa !pozbawiS. I tak oto staSa si #jego niewolnic. YKrTl rzeknie: ]KSamiesz! ^, a Tw powie mu wtedy: ]JeVeli pozwolisz, wtargn do niego i przywiod tobie niewolnic. ^ I pozwoli mu krTl na to, a wTwczas al-Muin ibn Sawi wtargnie do naszego domu, porwie "niewolnic, a przywiTdSszy j przed suStana, zapyta j, ona zaR nie bdzie mogSa zaprzeczyZ. A on powie suStanowi: ]O panie mTj, widzisz, Ve jestem twym rzetelnym doradc, choZ nie znajduj Saski w twych oczach. ^ I ukarze mnie suStan dla przykSadu, a ludzie bd przychodzili mnie ogldaZ i postradam Vycie. Y RzekSa mu Vona: XNie mTw nikomu o tej sprawie, bo przeszSa ona niepostrzeVenie i zawierz j $Allachowi. Y I uciszySo si serce!wezyra, i spokTj ogarnS jego wzburzone myRli. Oto jakie bySy sprawy wezyra. Co zaR si tyczy Alego Nur ad-Dina, to lkajc si nastpstw tej sprawy, spdzaSon caSy dzieU w ogrodzie i opuszczaS go dopiero pod koniec nocy, aby udaZ si do matki, u ktTrej sypiaS. WstawaS zaR przed Rwitem, tak Ve nikt go nie widziaS. I czyniS tak caSy miesic, nie ogldajc twarzy ojca. RzekSawreszcie matka jego do wezyra: XO panie mTj, czy mamy utraciZ i niewolnic, i syna? Bo jeVeli Ali dSuVej w takim stanie VyZ bdzie, strawi go ten pSomieU. Y !ZapytaS wezyr: XCTV wic mam!robiZ? Y RzekSa: XCzuwaj tej nocy, a gdy nadejdzie, zatrzymaj go, aby si z nim pojednaZ, i daj mu t !niewolnic, bo przecieV on j kocha, a ona jego. A ja zwrTcci pienidze, ktTre na ni wydaSeR. Y I czuwaS wezyr przez caS noc, a gdy nadszedS jego syn, chwyciS go#i chciaS poderVnZ mu gardSo. Lecz matka Alego spostrzegSa to i spytaSa: XCo zamierzasz z"nim uczyniZ? YOdrzekS: XChc #go zabiZ. YI rzekS syn do ojca: "XCzyV ja nic juV dla ciebie nieznacz? Y, a oczy wezyra #zasnuSy si Szami i powiedziaS:XO mTj synu, jakVe maSo znaczySy dla ciebie moje Vyciei mTj majtek! YI rzekS mSodzieniec: XPosSuchaj, ojcze, co mTwi poeta: Daruj mi przewiny moje, niechaj kary mnie omin, Mdrzy wybaczaj ludziom pokalanym grzeszn win. CzyV mam oto oczekiwaZ na wystpku mego plony, !Gdym si w poniVeniu znalazS, a ty jesteR wywyVszony? Y WysSuchawszy tego wezyr wstaS z piersi swojego syna i ulitowaS si nad nim. WstaS zatem i mSodzieniec i !ucaSowaS rk ojca, ten zaR rzekS: XSynu mTj, gdybym wiedziaS, Ve obejdziesz si uczciwie z Anis al-DValis, daSbym ci j. Y OdparS Ali: XOjcze, jakVe mTgSbym postpiZ z ni nieuczciwie?! !YRzekS mu wezyr: XPrzykazuj !ci, abyR nie zaRlubiaS innej, $byR nie braS juV drugiej Vony i "nie sprzedaS Anis al-DValis. Y OdparS: XOjcze, mog ci #przysic, Ve nie oVeni si z Vadn inn i Ve jej nie sprzedam. Y !Potem zSoVyS przysig, Ve postpi tak, jak obiecaS, i !udaS si do swej niewolnicy. I $spdziS z ni rok caSy, a Allach!NajwyVszy sprawiS, Ve suStan zapomniaS o niewolnicy i jej sprawie. A Muin ibn Sawi dowiedziaS si o tym, lecz wezyr Fadl ibn Chakan tak wielkie miaS powaVanie na dworze, Ve tamten musiaS $milczeZ. A gdy juV rok upSynS,!udaS si kiedyR wezyr Fadl ad- Din ibn Chakan do SaWni i gdy j opuszczaS spocony, powiew!ogarnS jego ciaSo. I musiaS spoczywaZ, w SoVu trawiony bezsennoRci, a choroba wzmagaSa si nieustannie. Przeto zawezwaS swego syna Alego Nur ad-Dina, a skoro !stanS przed ojcem, Tw rzekS mu: XSynu mTj, odmierzono juV!siSy mego Vywota i RmierZ mi w tej godzinie wrota swoje !otworzySa. A nikt przecieV nie moVe uchyliZ si od wypicia pucharu Rmierci. Y I wypowiedziaS takie wiersze: Kogo dzisiaj RmierZ minSa, temu jutro pora. WszakVe kaVdy czSowiek pije z zagSady jeziora. _mierZ wielkiego zrTwna z maSym, ktTry byS w pogardzie,I nie pofolguje nawet czczonemu najbardziej. \yZ nam wiecznie nie dozwala,wszystkich sroga zmiecie, KrTla ni proroka nawet nie minie na Rwiecie. !Po czym rzekS: XSynu mTj, nie mam dla ciebie Vadnych poleceU, pragn jedynie, byR czuS bojaWU przed Allachem, myRlaS o nastpstwach swych "czynTw i VebyR si opiekowaS niewolnic Anis al-DValis. Y RzekS Ali Nur ad-Din: XO mTj #ojcze, ktTV moVe si rTwnaZ ztob? SSyniesz ze szlachetnych czynTw i "kaznodzieje bd za tob sSalimodSy z kazalnic. Y OdrzekS: XMTj synu, mam nadziej, Ve przyjmie mnie Allach NajwyVszy. Y To rzekSszy wezyr wypowiedziaS dwukrotne wyznanie wiary, poczym wyzionS ducha i wpisany zostaS w poczet szczRliwych. WTwczas paSac #wypeSniS si pSaczem, VaSobnawieRZ dotarSa do suStana i ludnoRci caSego miasta oznajmiono o Rmierci al-Fadla ibn Chakana, a w szkoSach opSakiwaSa go mSodzieV. I zajS si syn jego Ali Nur ad-Din przygotowaniami do pogrzebu. Przybyli emirowie, wezyrowie i dostojnicy paUstwa, a w gronie uczestnikTw VaSobnego pochodu znajdowaS si takVe wezyr Muin ibn Sawi. Gdy orszak opuszczaS dom, jeden zobecnych wyrzekS te wiersze: Obmywajcemu ciaSo, leVce bez ducha, RzekSem, aby mojej rady cierpliwie wysSuchaS: Wylej wod, przyjacielu, umywaj go Szami, KtTre z oczu mych spSynSy, gdy pSakaSem za nim. Zostaw balsam, precz go odrzuZ, woU mi jego zbrzydSa,Jeno niech go balsamuj pochwaS mych pachnidSa. RozkaV ponieRZ jego ciaSo szlachetnym anioSom, "By go uczciZ. CzyR nie widziaS ich krVcych w koSo! Nie obciVaj karkTw ludzkich zmarSego niesieniem, Niech im starczy jego Saski dobrotliwe brzemi. Po stracie ojca Ali Nur ad-Din dSugo oddawaS si rozpaczy. AV oto gdy pewnego dnia siedziaS w ojcowskim domu, zapukaS ktoR do bramy. A skoro Ali Nur ad-Din wstaS i otworzyS wrota, okazaSo si, Ve byS to jeden z powiernikTwi przyjaciTS jego ojca. !UcaSowaS on rk Nur ad-Dina i rzekS: XO panie mTj, nie umarS, kto pozostawiS podobnego tobie nastpc. Takie jest prawo, ustanowioneprzez Pana tych, co byli na pocztku, i tych, co bd na koUcu. Panie mTj, pociesz sw dusz i porzuZ juV smutki! YWysSuchawszy tych sSTw Ali "Nur ad-Din wstaS i udaS si do "sali przyjZ, a gdy zgromadziS tam wszystko, co bySo "potrzebne, zaprosiS przyjaciTS "i sprowadziS swoj niewolnic. !I przybySo do niego dziesiciu synTw kupieckich. #PTWniej jadS i piS i uczt za uczt wydawaS, rozdajc podarunki i darzc goRci !Saskami. AV przyszedS kiedyR do niego jego zarzdca i rzekSmu: XAli Nur ad-Dinie, mTj panie, czy nie znasz przysSowia: Ci, ktTrzy nie "liczc wydaj, ndzarzami si staj? Co ozdobniej ujS twTrca tych wierszy: DirhemTw strzeg i chroni, tedy na zawsze mi starcz, Wiem dobrze bowiem, Ve one s mieczem moim i tarcz. A kiedy je wrogom moim przekaV w swojej hojnoRci, Tedy miast szczRcia mojego, !nieszczRcie w sercu zagoRci. Trzeba jeRZ za nie i pijaZ, wTwczas nie dotknie juV biedaZ. Lecz nigdy nie byZ rozrzutnymi nawet miedziaka nie daZ. Dirhemy chroni przed zSymi i musz ustrzec je od nich, Bowiem szczodrobliwoRci mojejnie stali si godni. Chtniej to czyni, niV !miaSbym do takich zniVyZ si przemTw: ]PoVycz mi dirhem do jutra, a piZ dostaniesz dirhemTw. ^ CzSowiek odwrTciSby twarz sw na znak pogardy ode mnieI bySbym tak odtrcony, jak pies, co prosi daremnie. JacyV niemocni s ludzie, co nie wSadaj pienidzmi! ChoZby jak sSoUce ich cnota $bSyszczaSa, jakVe s ndzni! Y!Nastpnie rzekS: XPanie mTj, wielkie wydatki i kosztowne podarunki wyczerpuj majtek. Y WysSuchawszy zarzdcy Ali Nur ad-Din spojrzaS na niego i rzekS: XNie chc sSyszeZ wicej ani sSowa o tym wszystkim, o czym mTwiSeR. "CzyV nie pikniejsze s sSowa poety: !JeRlibym posiadaS krocie, a nierozdaS bogactw, Niechaj uschnie moja rka, zesztywnieje noga! GdzieV jest sknera, co mu skpstwo chwaSy przysporzySo? GdzieV rozrzutnik, co by umarSprzez rozrzutnoRZ miS? Y Potem rzekS: XWiedz, mTj zarzdco, Ve Vyczeniem moim jest, abyR nie kazaS mi si troszczyZ o wieczerz, gdy masz jeszcze tyle, by wystarczySo na obiad. Y I odszedS zarzdca swoj !drog, Ali Nur ad-Din zaR dalejVyS tak samo jak przedtem. I kaVdemu ze swych przyjaciTS, !ktTry mu powiedziaS: XZaiste, "ta rzecz jest Sadna Y, mTwiS: XNaleVy ona do ciebie. Y Albo gdy jakiR inny mTwiS: XPanie mTj, zaprawd, ten !dom jest pikny Y, odpowiadaS: XJest to podarunek dla ciebie. YNiezmiennie wydawaS Ali Nur ad-Din kaVdego dnia w jego pocztku i na jego schySku uczty dla przyjaciTS i towarzyszy biesiad i VyS tak przez okrgSy rok. AV pewnegodnia w czasie biesiady niewolnica Anis al-DValis wypowiedziaSa takie wiersze: "DobrzeR myRlaS o dniach, ktTremijaSy w swym piknie, Lecz i zSych kolei losu dusza si nie zlknie. Noce niosSy ukojenie, urzekS ci ich urok, Lecz przejrzyste noce mog byZ zaZmione chmur. A gdy skoUczySa swoje "wiersze, rozlegSo si koSataniedo drzwi. I wstaS Ali Nur ad-Din, a jeden z biesiadnikTwchySkiem poszedS za nim. OtwarSszy wrota Ali ujrzaS swego zarzdc. ZapytaS wic: XJakie masz "wieRci? Y A Tw rzekS: XPanie mTj, spotkaSo ci to, czego najbardziej si dla ciebie $lkaSem. YRzekS tedy: XCo si #staSo? Y OdparS: XWiedz, Ve zewszystkiego, co bySo pod moim zarzdem, nie pozostaSoci nic, co by miaSo wartoRZ jednego dirhema lub mniejsz nawet niV dirhem. Oto ksigi wypSat, ktTre czyniSem, i ksigi twego dawnego majtku. YWysSuchawszy tych sSTw spuRciS Ali Nur ad-Din !gSow ku ziemi i rzekS: XNie Z sw ostoj? [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBipd c"j [ c\#k/ c#l! c"$m\-i c$n89$ma potgi ni siSy poza !Allachem! Y A gdy usSyszaS to Tw czSowiek, ktTry wyszedS po kryjomu za Alim, aby go RledziZ, powrTciS do swych towarzyszy i rzekS im: "XZastanTwcie si, co poczZ, bo Ali Nur ad-Din nie ma juV nawet miedziaka. Y A gdy powrTciS do nich Ali Nur ad-Din, zauwaVyli trosk malujc si na jego twarzy. WTwczas powstaS jeden z biesiadnikTw, spojrzaS na Alego Nur ad-Dina i rzekS: "XPanie mTj, prosz, pozwTl mi odejRZ. Y ZapytaS Ali Nur ad-Din: XDlaczegTV odchodziszdzisiaj tak wczeRnie? Y !Tamten zaR rzekS: X\ona moja ma rodziZ tej nocy, pragn !wic pTjRZ tam, by byZ przy !niej. Y Ali zgodziS si, lecz zaraz wstaS inny przyjaciel mTwic: XPanie mTj, Nur ad-Dinie, chciaSbym byZ dzisiaj u mego brata, ktTry Rwici obrzezanie swego syna. YI tak jeden po drugim towarzysze prosili, aby im Ali !pozwoliS odejRZ, i odchodzili swoj drog, aV wyszli wszyscy, i Ali Nur ad-Din pozostaS sam. PrzywoSaS wTwczas swoj niewolnic i rzekS do niej: !XAnis al-DValis, czy wiesz, co !mnie spotkaSo? Y I powtTrzyS jej sSowa zarzdcy. XO panie !mTj [odrzekSa [od kilku nocy miaSam ci zamiar o tym !donieRZ, lecz sSyszaSam, jak mTwiSeR te wiersze: Gdy Rwiat jest Saskawy dla ci, serce najSaskawsze Miej dla ludzi, nim fortuna rzuci ci na zawsze. Bowiem szczodroRZ jej nie zgubi, gdy ci sprzyja ninie, Ni jej nie przywrTci sknerstwo, gdy fortuna zginie.A skoro usSyszaSam, jak je wypowiadasz, zamilkSam i nic #juV nie rzekSam. YI powiedziaS Ali Nur ad-Din: XO Anis al-DValis, ty wiesz, Ve nie roztrwoniSem majtku na nic innego, jak tylko na moich !przyjaciTS, i sdz, Ve nie pozostawi mnie oni bez pomocy. YRzekSa Anis al- DValis: XNa Allacha, to nie !przyniesie ci wielkich korzyRci.!YNur ad-Din zaR odpowiedziaS: "XA ja nie mieszkajc pTjd do nich i zakoSatam do ich drzwi,a byZ moVe otrzymam od nich coR, z czym bd mTgS przystpiZ do prowadzenia sprzedaVy i kupna, a wtedy poniecham zabaw i uczt. Y Po czym nie tracc ani chwili wstaS i szedS tak dSugo, aV zaszedS na ulic swoich dziesiciu przyjaciTS [ wszyscy oni mieszkali bowiem !przy jednej ulicy. I podszedS dopierwszej bramy, zastukaS i wyszSa do niego niewolnica "pytajc: XKto tam? YRzekS jej:XPowiedz swemu panu, Ve u jego wrTt stoi Nur ad-Din i !mTwi: ]TwTj niewolnik caSuje rce twoje i oczekuje twej szczodrobliwoRci. ^Y Przeto niewolnica weszSa do domu i powtTrzySa to swemu panu. aw zaR krzyknS na ni i zawoSaS: XWracaj i powiedz mu: ]Nie ma pana! ^Y Niewolnica wrTciSa wic do Alego Nur ad-Dina i rzekSa mu: XPanie, mego pana nie ma w domu. YOdszedS zatem Ali Nur ad-Din, mTwic do siebie w duszy: XJeVeli ten syn wszeteczeUstwa zaparS si sam siebie, to drugi moVe nie !bdzie taki. Y PodszedS wic do nastpnych drzwi i powiedziaS to samo co za pierwszym razem, lecz drugi "przyjaciel rTwnieV zaparS si siebie. WTwczas Ali wypowiedziaS taki wiersz: Poszli ci, ktTrzy powinni, gdy stoimy u ich bramy, Dobro RwiadczyZ, gdyV si tego po szczodroRci spodziewamy. A gdy skoUczyS swoje wiersze,powiedziaS: XNa Allacha, wszystkich ich musz poddaZ prTbie, moVe przecieV jest pomidzy nimi jeden, ktTry stanie za wszystkich. YObszedS tedy wszystkich dziesiciu, lecz nie znalazS !wRrTd nich ani jednego, ktTry by otworzyS drzwi i wyszedS do niego lub poleciS daZ choZby bochenek chleba. !PowiedziaS wic Ali te wiersze:Gdy ktoR Vyje w dobrobycie, zdrzewem go porTwnam snadnie:Po owoce drzewa tego ludzie schodz si gromadnie. A gdy na gaSziach jego juV owocTw nie ma wcale, CiVba wnet odchodzi odeU, aby inne drzewo znaleWZ. Niechaj kltwa ich powali, zguba bdzie ich udziaSem. WRrTd dziesiciu ni jednego szlachetnego nie ujrzaSem. Nastpnie wrTciS do swej niewolnicy w wikszym jeszcze smutku pogrVony. I rzekSa mu: "XPanie mTj, czyV nie mTwiSam,!Ve to nie przyniesie ci wielkich#korzyRci? Y RzekS: XNa Allacha,nie bySo midzy nimi nawet takiego, ktTry pokazaSby mi sw twarz. Y PowiedziaSa mu wTwczas: XPanie mTj, sprzedawaj wszystko z domu, jedno po drugim, aby bySo na Vycie. Y #I jS sprzedawaZ, aV sprzedaS wszystko, co bySo w domu, i nic mu juV nie pozostaSo. Przeto spojrzawszy na Anis "al-DValis zapytaS: XCo czyniZ !dalej? Y A ona rzekSa: XPanie "mTj, ja radz, abyR udaS si ze mn w tej chwili na rynek isprzedaS mnie. Wiesz zapewne, Ve ojciec twTj kupiS mnie za dziesiZ tysicy denarTw, !moVe wic Allach da ci chociaV#czRZ tej sumy. A jeRli Allach zechce znTw nas poSczyZ, "spotkamy si. Y RzekS jej: XO Anis al-DValis, nieSatwo mi !rozstaZ si z tob choZby na "jedn chwil. YOdpowiedziaSa: !XI dla mnie nie jest to Satwe, lecz los wydaS wyrok, jak mTwipoeta: S przypadki, ktTrych biegu Vadn miar nie odmieni, Co zmuszaj, bym si wadziS zmoim dobrym uSoVeniem. Bez przyczyny tych postpkTw Sacno nikt nie przedsibierze, Jeno w sprawach, ktTrym warto zSoVyZ tak daU w ofierze. Y !WziS wic Anis al-DValis, a Szy spSywaSy mu po twarzy i wypowiedziaS te wiersze: !StTjcie! Dajcie mi na drog swespojrzenie i nadziej, Bym swe serce wspomTgS, ktTre w ten rozSki czas boleje. A jeVeli po rozstaniu rozpSomieni mnie tsknot Ten ostatni podarunek, wy si.nie troskajcie o to. PTWniej poszedS i przekazaS niewolnic poRrednikowi pytajc: XCzy znasz wartoRZ tego, co masz wywoSywaZ? Y A poRrednik odrzekS: XPanie mTj, Ali Nur ad-Dinie, szlachetne pochodzenie zachowuje si w pamici. YI !dalej mTwiS: XCzy nie jest to $Anis al-DValis, ktTr kupiS ode mnie twTj ojciec za dziesiZ tysicy denarTw? YOdparS; XTak. YWtedy udaS si poRrednik do kupcTw, lecz spostrzegS, Ve jeszcze nie wszyscy przybyli. CzekaS wic cierpliwie, aV zgromadz si wszyscy. I wypeSniSy rynek niewolnice wszystkich odmian: Turczynki, Greczynki, Czerkieski, Gruzinki i Etiopki. Gdy poRrednik ujrzaS bazar "przepeSniony ludWmi, podniTsS si i zawoSaS: XO kupcy! O wielmoVni! Nie wszystko, co "krgSe [ to orzech, podSuVne nie tylko bananem byZ moVe! Nie wszystko biaSe tSuszczem si nazywa, nie wszystko czerwone [ winem bywa! Nie wszystko jest misem, co ma barw purpurow, nie wszystko, co brunatne, to daktyla owoc! O kupcy! Oto perSa niezrTwnana, ktTrej wartoRci Vadne pienidze nie odmierz! Jak sum otwieracie? YRzekS jeden z kupcTw: XCzterema tysicami i piciuset denarami. Y Lecz oto zjawiS si na bazarzewezyr al-Muin ibn Sawi i ujrzawszy stojcego tam Alego Nur ad-Dina, rzekS sobie w duszy: XPo co on tu stoi? WszakVe nie pozostaSo mu juVnic, za co mTgSby kupiZ niewolnic. YA rozejrzawszy $si usSyszaS poRrednika, ktTry wywoSywaS, stojc na bazarzew otoczeniu kupcTw. RzekS wic sobie w duszy, wezyr: "XSdz, Ve jest on niechybnie zrujnowany i przyszedS ze sw#niewolnic, aby j sprzedaZ. YI#rzekS jeszcze do siebie: XJeRli to prawda, jakieV to zadoRZuczynienie dla mego serca! Y Nastpnie wezwaS poRrednika. Gdy zaR ten przyszedS i ucaSowaS przed wezyrem ziemi, Tw rzekS: XChc mieZ t niewolnic, ktTr wywoSywaSeR. Y PoRrednik nie mogc sprzeciwiZ si wezyrowi przyprowadziS niewolnic i pokazaS mu j. A skoro j wezyr zobaczyS i zauwaVyS #gSadkoRZ jej smukSej postaci i !mikkoRZ jej wymowy, ogarnS go zachwyt. I zapytaS: XJak "wysokoRZ osignSa jej cena? YOdparS poRrednik: XCztery "tysice i piZset denarTw. Y Kupcy sSyszeli to, przeto Vaden z nich nie RmiaS dorzuciZ nawet jednego dirhema czy denara, lecz wycofali si wszyscy znajc #zachSannoRZ i podSoRZ wezyra. SpojrzaS wic Muin ibn Sawi na!poRrednika i rzekS: XCzegTV sterczysz jeszcze? OdejdW, a niewolnic przyprowadW do mnie. Kupuj j za cztery tysice denarTw i piZset denarTw dla ciebie. Y PodszedS zatem poRrednik do Alego Nur ad-Dina i rzekS mu: XPanie mTj, stracona jest dla ciebie niewolnica bez Vadnej %zapSaty. Y SpytaS Ali: XZ jakiej to przyczyny? Y OdrzekS poRrednik: XOtworzyliRmy wSaRnie przetarg cen czterech tysicy i piciuset denarTw, kiedy nadszedS i stanS na bazarze ten ciemizca, Muin ibn Sawi. A gdy ujrzaS niewolnic, wzbudziSa w nim zachwyt i powiedziaS do mnie: ]ZastanTw si nad cen czterech tysicy denarTw i piciuset denarami dla ciebie. !^ Lecz sdz, Ve on po prostu wie, iV niewolnica jest twoj %wSasnoRci, i jeRli ci za ni w tej chwili zapSaci, to stanie si tak tylko dziki Sasce Allacha. Lecz ja, znajc jego !podSoRZ, pewien jestem, Ve daci zlecenie wypSaty do jednego ze swoich przedstawicieli, wysySajc rTwnoczeRnie do niego list z poleceniem: ]Nie dawaj mu nic.^ I za kaVdym razem, gdy przyjdziesz do nich po pienidze, bd mTwili: ]PrzyjdW jutro. ^ !I tak bd ci dzieU po dniu zwodziZ obietnicami upokarzajc tw dum. Gdy zaR ich w koUcu przynaglisz, powiedz: ]Daj nam to zlecenie. ^ A gdy wezm od ciebie kartk, podr j i "stracisz zapSat za niewolnic.YWysSuchawszy sSTw poRrednika Ali Nur ad-Din spojrzaS na niego i zapytaS: "XCTV wic mam zrobiZ? Y Ten $zaR rzekS: XDam ci dobr rad. !JeRli jej posSuchasz, to moVe "zamieni si twTj los na lepsze. #Y ZapytaS tedy Ali: XJakaV jest ta rada? Y !RzekS poRrednik: XZa chwil, gdy bd staS na bazarze, podejdW do mnie, zabierz ode mnie niewolnic, uderz j piRci i powiedz: ]Nieszczsna! Oto uczyniSem juV zadoRZ przysidze i wyprowadziSem ci na bazar. ObiecaSem ci bowiem, Ve wywiod ci na targowisko i oddam poRrednikom, by wystawili ci na sprzedaV. ^ JeRli tak uczynisz, to moVe "uda si podejRZ wezyra i ludzi,i moVe uwierz ci, Ve !przyprowadziSeR niewolnic na bazar jedynie po to, aby #dotrzymaZ przysigi. YI odrzekS$Ali: XTo dobry pomysS. YOddaliS si wic poRrednik, a wyszedSszy na Rrodek bazaru, ujS niewolnic za rk i skinS na wezyra Muina ibn !Sawi mTwic: XPanie mTj, oto #zbliVa si jej wSaRciciel. YI podszedS Ali Nur ad-Din do !poRrednika, wyrwaS niewolnic %z jego rk i uderzyS j piRciwoSajc: XBiada ci! !PrzywiodSem ci juV na bazar, jak przysigSem. A teraz wracaj do domu i nie !sprzeciwiaj mi si wicej! Nie potrzebuj pienidzy, abym ci miaS sprzedawaZ. Gdybym zechciaS sprzedaZ domowe sprzty i inne rzeczy, dostaSbym za nie o wiele #wicej niV za ciebie. YSpojrzaSal-Muin ibn Sawi na Nur "ad-Dina i rzekS: XNieszczsny! !A cTV to jeszcze zostaSo ci dosprzedania lub do kupienia? Y Po czym chciaS rzuciZ si na Alego, lecz wszyscy kupcy, ktTrzy lubili Nur ad- Dina, zwrTcili swTj wzrok ku niemu. On zaR rzekS do nich: XOto stoj przed wami, a wy znacie$przecieV jego podSoRZ. YRzekS wezyr: XNa Allacha, gdyby nie wy, zabiSbym go! YA kupcy porozumieli si, dajc jeden drugiemu znaki oczyma, i "rzekli: X\aden z nas nie bdziesi mieszaS w sprawy, ktTre wy macie midzy sob. YWobec tego mVny Ali Nur ad-Din podszedS do wezyra Muina ibn Sawi i Rcignwszy "z siodSa powaliS go na ziemi. A w tym miejscu peSno bySo rozrobionej gliny i wezyr !wpadS w sam jej Rrodek. Ali Nurad-Din zaczS go biZ piRciami, a jeden z ciosTw ugodziS wezyra w zby i brodajego spSynSa krwi. Wezyrowi towarzyszySo dziesiciu mamelukTw, a skoroujrzeli oni, jak Nur ad-Din !obszedS si z ich panem, oparlidSonie na rkojeRciach mieczTw chcc rzuciZ si na Alego Nur ad- Dina i zasiec go.Lecz obecni przy tym kupcy rzekli mamelukom: XTo jest wezyr, a to syn wezyra. MoVe oni si pogodz, a wtedy Rcigniecie na siebie gniew jednego i drugiego. Albo cios moVe ugodziZ wezyra, a wtedyzginiecie wszyscy najstraszniejsz Rmierci. Naszym zdaniem nie "mieszajcie si do nich. YGdy AliNur ad-Din przestaS biZ wezyra, zabraS niewolnic i poszedS do domu. Wezyr Muin ibn Sawi zaR podniTsS si natychmiast, a jego biaSa szata zabarwiona bySa teraz trojako: kolorem gliny, kolorem krwi i kolorem popioSu. Ujrzawszy si w takim stanie #wezyr wziS rogoV, zaSoVyS j sobie na szyj, a wziwszydo rki dwie wizki halfy, poszedS pod paSac, w ktTrym "mieszkaS suStan, i woSaS: XO krTlu czasu, jak podle ze mn postpiono! YI zaprowadzono go przed oblicze suStana, Tw zaR obejrzaS go uwaVnie, a upewniwszy si, Ve to jego wezyr Muin ibn Sawi, zapytaS: !XKto ci to uczyniS? Y A wezyr pSaczc i lamentujc wypowiedziaS te wiersze: CzyV czas mnie pognbiS, kiedy Vyjesz peSen chwaSy? Czy poksaS mnie pies, kiedy tyR jest lew wspaniaSy? Czyli wszystkich, ktTrzy pragn, WrTdSa twoje poj? TyR jest deszcz, a jam spragniony pod opiek twoj! "PTWniej rzekS: XO panie mTj, czy kaVdego, kto kocha i tobie sSuVy, spotyka los tak srogi? Y SuStan spytaS: XKto ci to uczyniS? Y OdrzekS wezyr: XWiedz, Ve wyszedSem dziR natarg niewolnic zamierzajc YkupiZ niewolnic zdatn na kuchark. I ujrzaSem na targu niewolnic tak, Ve podobnej jej nie widziaSem przez caSe moje Vycie, a poRrednik wyjawiS mi, Ve jest ona wSasnoRci Alego, syna Chakana, ktTremu pan nasz suStan daS kiedyR dziesiZ tysicy denarTw, aby mu kupiSza nie pikn niewolnic. I !kupiS Chakan t niewolnic, a gdy wzbudziSa ona zachwyt !jego syna, dal mu j. aw zaR, !gdy ojciec umarS, szedS drog marnotrawstwa, aV sprzedaS wszystkie swoje posiadSoRci, ogrody i sprzty. A gdy juV caSkiem zuboVaS i nie pozostaSo mu ani miedziaka, przyprowadziS na rynek "niewolnic, aby j sprzedaZ. I powierzyS j poRrednikowi, ktTry wystawiS j na sprzedaV, a kupcy podbijali #cen, aV osignSa wysokoRZ czterech tysicy denarTw. RzekSem sobie wtedy w duszy: ]Kupi j dla pana naszego, suStana, bo przecieV pierwsza zapSata za ni pochodziSa od niego. ^ !PowiedziaSem wic: ]Synu mTj,weW za ni cztery tysice denarTw. ^ A on, usSyszawszy moje sSowa, spojrzaS na mnie ikrzyknS: ]Wszeteczny starcze, raczej juV Vydom i chrzeRcijanom j sprzedam niV tobie. ^ RzekSem wic: ]Nie !kupuj jej dla siebie, lecz dla pana naszego suStana, naszego dobroczyUcy. ^ A gdyto usSyszaS, wpadS we %wRciekSoRZ, rzuciS si na mnie nie baczc na mTj podeszSy wiek, RcignS mnie z wierzchowca i biS tak dSugo, aV doprowadziS mnie do stanu,w jakim mnie teraz widzisz. A wszystko to spotkaSo mnie tylko dlatego, Ve poszedSem !kupiZ t niewolnic dla waszejmiSoRci. Y RzekSszy to wezyr rzuciS si na ziemi, trzsc si i !pSaczc. Gdy suStan zobaczyS, jak wyglda, i usSyszaS jego opowiadanie, wezbraSy mu z "gniewu VySy na czole i zwrTciSsi do stojcych przed nim dostojnikTw paUstwa. A bySo tam rTwnieV czterdziestu zbrojnych w miecze. I rozkazaSim suStan: XJedWcie w tej chwili do domu Alego, syna Chakana, spldrujcie go, a jego i niewolnic wleczcie twarzami po ziemi aV do mnie. Y Odpowiedzieli mu: XStanie si, jak rzekSeR. Y Potem "wyszli z paSacu i skierowali sido Alego Nur ad--Dina. A suStan miaS szambelana imieniem Alam ad-Din SandVar, ktTry uprzednio byS mamelukiem Fadla ibn Chakana, ojca Alego Nur ad-Dina. aw sSyszc rozkaz suStana i widzc wrogTw gotujcych RmierZ synowi jego!pana, nie mTgS si opanowaZ, dosiadS wierzchowca i ruszyS XNie Z sw ostoj? [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBop c!%p& I c%qo c%rE" cJ&s. c&t90'w kierunku domu Alego Nur !ad-Dina, aV stanS pod bram i zapukaS. WyszedS do niego Ali Nur ad-Din, a spojrzawszy poznaS Alam ad-Dina i chciaS go przywitaZ, lecz ten rzekS: XPanie mTj, nie jest to czas na powitania i rozmow. PosSuchaj, co mTwi poeta: ChroU tw dusz od groVcych jej podstpnych knowaU I dom porzuZ, rozpaczajc, VeR go wybudowaS. Jeszcze znajdziesz inn ziemi i krain rTVn. Ale innej duszy tobie szukaZ by na prTVno! Y ZapytaS wic Ali Nur ad-Din: !XCo si staSo, Alam ad-Dinie? Yaw rzekS: XWstawaj i ratuj si ucieczk wraz z niewolnic, Muin ibn Sawi bowiem chce was schwytaZ w zasadzk, a jeRli wpadniecie w!jego rce, zabije was. A suStanwysSaS juV wSaRnie po was czterdziestu zbrojnych, sdzwic, Ve musicie uciekaZ, zanim was nieszczRcie dosignie. Y Nastpnie wycignS SandVar do Nur "ad-Dina rk peSn denarTw, a!przeliczywszy je stwierdziS, Ve!jest ich czterdzieRci. RzekS muwtedy: XWeW je. Gdybym miaS przy sobie wicej, daSbym ci, lecz nie czas teraz na utyskiwania. YWobec tego Nur ad-Din pospieszyS do niewolnicy, a ona, gdy "opowiedziaS jej, co si staSo, bySa tym zaskoczona. Nie tracc zatem czasu wyszli oboje z miasta, a Allach skryS ich przed wrogiem. PrzyszedSszy nad brzeg rzeki, zastali tam statek gotowy do podrTVy. Kapitan staS na "Rrodku pokSadu woSajc: XKto chce si jeszcze poVegnaZ, uzupeSniZ zapasy lub kto zapomniaS czegoR potrzebnego, niech zaSatwi toniezwSocznie, poniewaV odpSywamy! YI rzekli wszyscy: XNie mamy juV nic do zaSatwienia, kapitanie. Y Wobec tego kapitan rzuciS zaSodze rozkaz: XDalej! OdwizaZ liny i wycignZ kotwic! Y I zapytaS Ali Nur ad-Din: XDokd to, kapitanie? YA on odrzekS: XDo Przybytku Pokoju, Bagdadu. YTedy Ali Nurad-Din wraz z niewolnic !wsiedli na statek i odpSynli. Rozwinito Vagle i statek posuwaS si szybko, niby ptak dwuskrzydSy, jak rzekS o tym poeta tymi sSowy: SpTjrz na statek; jego widok ujS ci w niewol srog. On w zawody z wiatrem w locie pdzi w dal otwart drog, Jakby ptakiem byS, co skrzydSa swe rozwinS byS wspaniale !I przyleciaS z wysokoRci, by nabystre opaRZ fale. "I pSynS statek unoszc ich na!pokSadzie, a wiatr im sprzyjaS."Oto jak ukSadaSy si ich losy. !JeRli zaR chodzi o czterdziestu"zbrojnych, ktTrych wysSaS byS suStan, to przybyli oni do domu Alego Nur ad-Dina, wySamali bramy i wtargnli do Rrodka. I przeszukali kaVdy zaktek, nie znajdujc Rladu po nich. Przeto zrabowali dom,a wrTciwszy powiadomili o !wszystkim suStana. I rzekS on: XSzukajcie ich wszdzie, !gdziekolwiek mogliby si skryZ.Y "Odpowiedzieli: XStanie si, jak !rzekSeR. YNastpnie odszedS wezyr Muin ibn Sawi do swojego domu, przedtem zaR suStan obdarzyS go jeszcze !honorow szat mTwic: XNikt"ciebie nie pomRci, jeRli ja tegonie uczyni. YWezyr VyczyS wic suStanowi dSugiego Vywota i uspokoiSo si jego serce. Nastpnie rozkazaS suStan ogSosiZ w mieRcie: XWszystkim mieszkaUcom podajemy niniejszym do wiadomoRci, Ve wedle rozkazu pana naszego suStana, ktokolwiek odnajdzie Alego Nurad-Dina i przyprowadzi go przed suStana, nagrodzony zostanie szat honorow i tysicem denarTw. Ten zaR, kto go ukryje lub znajc jego schronienie o nim nie doniesie,zasSuVy na kar naleVyt, !ktTrej nie ujdzie. YI zaczli ludzie szukaZ Alego Nur ad- Dina, lecz Rladu po nim nie !znaleWli. Oto co si tyczy ich spraw. JeRli zaR chodzi o Alego Nur ad-Dina i jego niewolnic, to przybyli oni bezpiecznie do Bagdadu. I rzekS kapitan statku: XOto jest Bagdad, miasto, ktTremu moVecie !zaufaZ. UszSa juV std zima, chSody juV za nami, a przybySa wiosna kwitnca rTVami, porozkwitaSy drzewa z!dnia na dzieU i pSyn rzeki w Bagdadzie. YAli Nur ad-Din zszedS ze statku ze swoj niewolnic i daS kapitanowi !piZ denarTw, potem zaR szli przed siebie, aV los zawiTdS ich pomidzy ogrody. ZnaleWli si w miejscu zamiecionym i zroszonym wod i ujrzeli tam dSugie Sawy i porozwieszane naczynia z wod, a nad nimi mat z trzciny biegnc wzdSuV zauSka. U wejRcia do tego zauSka znajdowaSa si brama ogrodu, bySa ona jednakzaryglowana. Ali Nur ad-Din rzekS do niewolnicy: XNa "Allacha, jakVe tu piknie! YOna!zaR powiedziaSa: XPanie mTj, !posiedWmy chwil na tej Sawie.Y Weszli wic i usiedli na jednej z Saw, a potem umyli twarze i rozkoszujc si podmuchem wiatru, zasnli [niech sSawiony bdzie Ten, ktTry nie Rpi nigdy. A byS to ogrTd zwany OgrodemWesela i mieRciS si w nim paSac zwany PaSacem Rozrywek, a wszystko to bySo wSasnoRci kalifa Haruna ar-Raszida. Gdy troski wypeSniaSy serce kalifa, przychodziS on do tego ogrodu, a wszedSszy do paSacu, przesiadywaS w nim. PaSac Tw miaS osiemdziesit okien, a w nich zawieszonych bySo osiemdziesit lamp, poRrodku zaR widniaS ogromny zSoty Rwiecznik. Gdy kalif przychodziS, rozkazywaS niewolnicom otwieraZ okna, a towarzyszowi zabaw Ishakowi kazaS RpiewaZ wraz z niewolnicami dla ukojenia serca. WTwczas opuszczaSy gotroski. A piecz nad ogrodem sprawowaS sdziwy starzec zwany szejchem Ibrahimem. I zdarzySo si, Ve pewnego razu, gdy wyszedS Tw szejch, aby zaSatwiZ waVne sprawy, zastaS potem w ogrodzie rozbawionych ludzi, a z nimi kobiety lekkich obyczajTw. I zawrzaS gwaStownym gniewem,lecz tSumiS go cierpliwie do dnia, w ktTrym pojawiS si u niego kalif. A gdy powiadomiS otym kalifa, Tw rzekS: XZ kaVdym, kogo znajdziesz pod bram ogrodu, moVesz postpiZ, jak zechcesz. Y A gdy nastaS dzieU, w ktTrym przybyS Ali Nur ad-Din z niewolnic, wyszedS zarzdca ogrodu Ibrahim poczyniZ konieczne zakupy, a wrTciwszy zastaS pod bram dwoje Rpicych, przykrytych jednym izarem. RzekS tedy: XCzyV nie wiedz, Ve kalif pozwoliS mi zabiZ kaVdego, kogo tu spotkam? Lecz ja !uderz ich tylko lekko zielon gaSzk palmy, aby juV nikt #nie zbliVaS si wicej do bramy#ogrodu. Y _ciS wic zielon !gaSzk z palmy, podszedS do !nich i zamierzyS si, wznoszcrk tak wysoko, Ve widaZ bySo biel jego pachy. I juV chciaS uderzyZ, lecz "zastanowiS si w duszy i rzekS: XO Ibrahimie! Chcesz ich biZ, nic o nich nie wiedzc. ByZ moVe oboje s cudzoziemcami "lub podrTVnymi i tu rzuciSo ichprzeznaczenie. Odkryj wic ich twarze i #przyjrz si im. XA uniTsSszy izar z ich twarzy, rzekS: XCi dwoje s tak pikni, Ve nie "godzi si ich biZ. YNastpnie zakryS im twarze z powrotem izbliVywszy si do nogi Alego #Nur ad-Dina potrciS j. Ali Nurad-Din zaR otworzyS oczy, a ujrzawszy sdziwego starca, zawstydziS si, podcignS nogi i usiadS wyprostowany, nastpnie zaR ujS rk "szejcha Ibrahima i ucaSowaS j.I spytaS szejch: XSynu mTj, #skd jesteRcie? Y OdrzekS Ali: XO panie mTj, jesteRmy tu obcy. YI Szy trysnSy mu z oczu. RzekS przeto starzec Ibrahim: XWiedz, mTj synu, Ve Prorok ![niech bSogosSawi mu Allach i da mu zbawienie! [ nakazaS goRcinnie przyjmowaZ "cudzoziemcTw. YI dodaS: XSynu mTj, czy nie zechciaSbyR wstaZ i wejRZ do ogrodu, aby !rozerwaZ si i uspokoiZ serce?!YZapytaS go Nur ad-Din: XPaniemTj, do kogo naleVy ten $ogrTd? YI rzekS mu: . Synu mTj, ogrTd ten odziedziczySem po !mojej rodzinie. Y A mTwiS tak jedynie w tym celu, aby ich uspokoiZ i by weszli do ogrodu.WysSuchawszy sSTw Ibrahima Nur ad-Din podzikowaS mu, wstaS wraz ze sw niewolnic i poprzedzani przez szejcha Ibrahima weszli do ogrodu. #CTV to byS za ogrTd! Wiodc "doU bram oplataSa winoroRl o gronach dwojakiej barwy: czerwonych jak rubin i czarnych niczym heban. Weszli"pod puSap z gaSzi i znaleWli tam owoce rosnce bliWniaczymi parami i pojedynczo. Ptak wszelki wywodziS swoje trele na ogrodowych gaSzkach, sSowikRpiewaS, z drzewa odzywaSy si turkawki, kosy gwizdaSy caSkiem jak ludzie, a goSb jak czSowiek podchmielony woSaS. Drzewa obwieszone bySyowocami swymi, a wszystkie one bySy jadalne i parzyste "jak bliWnita. BySy tam drzewa kamforowe, migdaSowe i chorasaUskie morele, i !przepiknego koloru Rliw wiele,wiRnie, na widok ktTrych nie sposTb wyjRZ ze zdumienia, i !figi czerwone, biaSe i zielone onajpikniejszych odcieniach. !Kwiaty bySy jak perSy i korale,rTVe czerwieni swoj zawstydzaSy lica paSajce rumieUcem, fioSki bySy jak siarka, gdy zaczyna pSonZ. BySy tam teV mirty, lewkonie, lawenda, a Szy obSokTw zdobiSy pSatki czerwonych "anemonTw. I RmiaSy si zbki stokrotek, a narcyzy patrzySy na rTVe czarnymi oczyma. Cytryny bySy jak kielichy, a pomaraUcze jak kule ze zSota. RTVnobarwne kwiecie ruU !okrySo mSod, przyszSa wiosna i wszystko lRniSo jej urod. Strumienie szemraSy, ptaki RpiewaSy, a wiatry szumiaSy. Czas byS nie nazbyt gorcy, awietrzyk rzeWwicy. Potem szejch Ibrahim wprowadziS ich do wysokiej komnaty i uradowaSo ich jej pikno, jak teV wypisane w niej osobliwe zdania. Usiedli przy jednym z okien, a wTwczas Ali Nur ad- Din, wspomniawszy minione przygody, rzekS; XNa Allacha, zaiste przedziwnie pikne to miejsce. WspomniaSem to, co juV minSo, i wygasS mTj smutek jak Var gorejcy. YA szejch Ibrahim podaS im !posiSek i jedli oboje do syta, a"nastpnie umyli rce. I usiadS Nur ad-Din w jednym z okien i "przywoSaS swoj niewolnic, a gdy podeszSa, zaczli przygldaZ si drzewom dWwigajcym przerTVne owoce.Potem Ali Nur ad-Din zwrTciS si do szejcha Ibrahima !mTwic: XO szejchu Ibrahimie, czy nie ma u ciebie jakiegoR napoju, wszak ludzie zwykli "pijaZ po jedzeniu. YPrzyniTsS tedy szejch Ibrahim sSodzonej zimnej wody, lecz Nur ad- Din rzekS mu: XNie takiego napoju pragnSem. Y ZapytaS: XCzy chcesz wina? Y I odrzekS Nur !ad-Din: XTak. YZawoSaS na to szejch: XNiech Allach strzeVe mnie przed winem! Nie tknSemgo od trzynastu lat, jako Ve Prorok [niech czuwa nad nim miSosierdzie i bSogosSawieUstwo Allacha [przeklS tego, ktTry by je $piS, tSoczyS lub roznosiS. Y I rzekS mu Ali Nur ad-Din: XPozwTl rzec dwa sSowa. !YPowiedziaS starzec: XMTw, comasz do powiedzenia. YRzekS: XCzy spadnie na ciebie "kltwa, jeRli nie bdziesz wina"tSoczyS, piS ani roznosiS? Y OdrzekS: XNie. Y [ YWeW tedy [rzekS Nur ad-Din [ te oto dwa denary i te dwa !dirhemy, dosidW tego osSa i zdaleka zawoSaj na jakiegokolwiek czSowieka, abyje kupiS. Powiedz mu: ]WeW sobie te dwa dirhemy, a za te dwa denary kup wina i wSTV ciVar na osSa. ^ I tak nie bdziesz ani tym, ktTry pije, !ani tym, ktTry tSoczy, roznosi i sprzedaje, i ominie ci "przekleUstwo groVce innym. YI rzekS szejch Ibrahim Rmiejc "si z tych sSTw: XNa Allacha, nie widziaSem sprytniejszego od ciebie i nie sSyszaSem skSadniejszej mowy! YI dodaS "Nur ad-Din: XStaSeR si naszymopiekunem i nie ma rady, musisz si z tym pogodziZ. PrzynieR nam wic wszystko, co potrzebne. Y RzekS szejch Ibrahim: XSynu mTj, oto piwnica przed tob Y[a bySa to spiVarnia przeznaczona dla WSadcy Wiernych. XWejdW tami bierz, co chcesz, a zaprawdjest w niej wicej, niV zapragnZ moVesz. YWszedS tedy Ali Nur ad-Din do spiVarni!i ujrzaS w niej naczynia zSote,srebrne i krysztaSowe, wysadzane przerTVnymi !klejnotami. I wybraS z nich te, ktTre mu si spodobaSy, a napeSniwszy winem dzbany i szklane flasze jS czerpaZ z nich wraz z niewolnic, oboje zdumieni piknoRci tego, co widzieli. Szej ch Ibrahim zaR, przyniTsSszy im obojgu pachnidSa, spoczS z dala od nich, A oni pili bez ustanku, oddajcsi najwyVszej radoRci, aV !wino owSadnSo nimi. Policzki mieli zarumienione, oczy wymieniaSy miSosne spojrzenia i rozsypaSy si im wSosy. Szejch Ibrahim rzekS sobie: XDlaczego miaSbym spoczywaZ "z dala od nich? Nie zasiRZ mi to z nimi? KiedyV znowu bdzie w naszym paSacu dwoje tak piknych jako dwa ksiVyce? YZbliVyS si tedy szejch Ibrahim i usiadS na skraju "wnki. I rzekS do niego Ali Nur ad-Din: XPanie mTj, zaklinam ci na moje Vycie, podejdW &bliVej ku nam! Y I zbliVyS si donich szejch Ibrahim, a Ali Nur ad-Din napeSniwszy puchar $spojrzaS na niego i rzekS: XPij, abyR poznaS jego wyborny smak. Y OdrzekS szejch Ibrahim: XNiech mnie Allach strzeVe! Wszak nie czyniSem tego trzynaRcie lat. Y Przeto Ali Nur ad-Din nie baczc na szejcha sam wychyliS puchar i osunS si na ziemi !wygldajc, jakby ogarnSo goupojenie. Wtedy spojrzaSa na !niego Anis al-DValis i rzekSa: XO szejchu Ibrahimie, zobacz, jak oto ze mn postpiS. Y "ZapytaS wic szejch: XCTV mu si staSo? YOdparSa: XTak zwykS zawsze ze mn czyniZ. Pije przez chwil i zasypia, a ja zostaj sama i nie mam nikogo, kto dotrzymaSby mi towarzystwa przy pucharze. I ktTV poda mi go, gdy piZ zapragn, ktTV bdzie sSuchaS, gdy zaRpiewam? Y A szejch Ibrahim, ktTrego czSonkom sSowa jej dodaSy mocy i ktTrego dusza poczSa !si ku niej skSaniaZ, rzekS: XNie uchodzi towarzyszowi byZ takim, jak on jest. YI napeSniSa niewolnica puchar, apatrzc na szejcha Ibrahima !rzekSa mu: XNa moje Vycie! Nieodmawiaj, weW, przyjmij puchar i wypij, a uradujesz moje serce! YA szejch Ibrahim wycignwszy rk wziS puchar i speSniS go. Niewolnica napeSniSa tedy drugi raz i podajc szejchowi,!rzekSa: XPanie mTj, to jeszcze tobie przypada. Y RzekS: XNa !Allacha, nie mog tego wziZ, wystarczy mi bowiem to, co juV wypiSem. YNiewolnica nalegaSa jednak: XNa Allacha, nie zdoSasz wymTwiZ si od tego. Y "WziS wic puchar i wychyliS, ona zaR podaSa mu po raz trzeci. I juV miaS Ibrahim wypiZ, gdy nagle Nur ad-Din $poruszyS si i usiadS, mTwic: !XO szejchu Ibrahimie, cTV to? Wszak zaklinaSem ci przed !chwil, a ty wzbraniaSeR si mTwic: ]Nie czyniSem tego od trzynastu lat. ^Y Wstyd ogarnS szejcha Ibrahima i rzekS: XNie ma w tym mojej winy, ona bowiem zmusiSa "mnie do tego. Y RozeRmiaS si Nur ad-Din i zasiedli znTw razem, a niewolnica rzekSa po cichu do swego pana: XPanie mTj, pij i nie namawiaj do picia szejcha Ibrahima, zanim nie dam ci znaku. YI poczSa !napeSniaZ puchar i poiZ swego pana, on zaR napeSniaS jej kielich i podawaS jej nawzajem, i czynili tak bez ustanku. Szejch Ibrahim spojrzaS wTwczas na nich i !rzekS: XCo to znaczy? CTV to z was za towarzysze biesiady?CzemuV to mnie nie czstujecie? PrzecieV jestem waszym przyjacielem?! Y I "zaRmiewali si z jego sSTw do utraty przytomnoRci. !A potem pili oboje i poili takVeszejcha Ibrahima, i ucztowali #tak, aV nastaSa trzecia czRZ nocy. I wtedy rzekSa niewolnica: XSzejchu Ibrahimie,pozwTl mi wstaZ i zapaliZ jedn z tych rzdem !stojcych Rwiec. YRzekS jej: XWstaU, lecz nie zapalaj "wicej niV jedn Rwiec. YA ona wstaSa i zaRwieciwszy jedn, nie spoczSa, aV zapaliSa wszystkie osiemdziesit Rwiec. A wtedy rzekS Nur ad-Din: XSzejchu Ibrahimie, a na jak ja u "ciebie zasSuVySem Sask? Czy pozwolisz i zapaliZ jedn z tych lamp? Y RzekS mu szejch !Ibrahim: XWstaU i zapal jedn lamp, lecz chociaV ty nie sprawiaj mi juV kSopotu. YWstaS wic Nur ad-Din, lecz poczwszy od pierwszej lampyzapaliS wszystkie osiemdziesit lamp. A wtedy wszystko wokTS roztaUczySo si od blasku. I rzekS szejch "Ibrahim, ktTrego ogarnSo juV upojenie: XWy oboje jesteRcie w ostoj? [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBup c@'v+ 5 c'w`c c(x" ci(y- c(z 9{5/)"bardziej lekkomyRlni niV ja Y, po czym wstaS i rozwarSszy wszystkie okna, usiadS przy Alim i jego niewolnicy, aby dalej ucztowaZ i mTwiZ wiersze. A wszystko wokTS "rozbrzmiewaSo ich wesoSoRci. I sprawiS Allach WszechsSyszcy i Wszechwiedzcy, ktTry stworzyS przyczyn kaVdej rzeczy, Ve kalif o tej godzinie"siedziaS w poRwiacie ksiVyca przy oknach wychodzcych kuTygrysowi i patrzyS w t stron. A spostrzegSszy RwiatSa lamp i Rwiec odbijajce si w rzece, !zwrTciS kalif oczy na paSac w !ogrodzie i zauwaVyS, Ve jarzy !si on od RwiatSa owych Rwieci lamp. RzekS tedy: XPrzyprowadWcie mi DVafara Barmakid Y, i w okamgnieniu zjawiS si DVafar przed WSadc Wiernych. aw zaR rzekS mu: XPsie spoRrTd wezyrTw, czy jeszcze mi sSuVysz?! Nie powiadomiSeR mnie bowiem, co dzieje si w Bagdadzie. YZapytaS DVafar: XJakaV jest przyczyna tych "sSTw? YRzekS kalif: XJeVeli Bagdad nie zostaS mi odebrany, to jak moVe PaSac !Rozrywek jarzyZ si RwiatSem lamp i Rwiec i jak mog byZ rozwarte jego okna? Biada ci! JeRli nie zostaSem pozbawiony wSadzy kalifa, to ktTV taki !RmiaSby wszystko to uczyniZ?! $YI rzekS DVafar, a ldWwie jegodrVaSy ze strachu: XKto doniTsS ci, Ve w PaSacu Rozrywek zapalono lampy i Rwiece i pootwierano okna? Y $OdparS kalif: XZbliV si do mnie"i patrz! YPodszedS wic DVafardo kalifa i spojrzawszy w stron ogrodu ujrzaS paSac podobny do ognistej pochodni,a blask bijcy od niego byS %silniejszy niV RwiatSo ksiVyca.WTwczas DVafar zapragnS wyjednaZ przebaczenie dla starego ogrodnika Ibrahima, !sdzc, Ve moVe pozwoliS na to wszystko chcc wynieRZ z tego jakR korzyRZ. RzekS wic: XO WSadco Wiernych, w zeszSym tygodniu mTwiS do mnie szejch Ibrahim: !]DVafarze, panie mTj, pragn za Vycia twego i WSadcy Wiernych sprawiZ radoRZ moimdzieciom. ^ ZapytaSem tedy: ]Co to za pragnienie, o !ktTrym mTwisz? Y I rzekS mi: ]ChciaSbym, abyR wyjednaS u kalifa pozwolenie, bym mTgS wyprawiZ uroczystoRZ obrzezania moich synTw w paSacu. ^ RzekSem mu wic: ]CzyU, jak chcesz, i spraw "radoRZ twoim dzieciom, a jeRli Allach zechce, spotkam si z kalifem i zawiadomi go o tym.!^ OpuRciS mnie wTwczas, a ja zapomniaSem ci o tym powiedzieZ. Y I rzekS kalif: !XDVafarze, miaSeR wobec mnie juV jedno przewinienie, a teraz oto dwukrotnie #popeSniSeR win. ZgrzeszySeR podwTjnie: po pierwsze, Ve niezawiadomiSeR mnie o tym, a podrugie, VeR nie wysSuchaS Vyczenia szejcha Ibrahima. Z pewnoRci bowiem nie po co innego do ciebie przyszedS i tomTwiS, tylko by ci daZ do zrozumienia, Ve prosi o trochpienidzy, aby przy ich pomocy osignZ to, czego !pragnie. A ty mu nic nie daSeR,a i mnie nie zawiadomiSeR, abym ja mu daS. Y I rzekS DVafar: XO WSadco Wiernych, zapomniaSem. YA kalif powiedziaS: XNa czeRZ moich przodkTw! Reszt tej nocy !spdz nie gdzie indziej, tylkou niego, jest to bowiem prawyczSowiek, ktTry czsto odwiedza szejchTw, troszczy si o biednych i opiek otacza ndzarzy. Sdz, Ve wszyscy oni s u niego tej nocy, !trzeba wic zajRZ tam, a moVektoR z nich ofiaruje za nas modlitw, ktTra zapewni nam pomyRlnoRZ na tym lub na tamtym Rwiecie. MoVliwe teV, Ve z mej obecnoRci wypSynie #jakaR korzyRZ dla Ibrahima i Veucieszy si tym on i jego przyjaciele. YRzekS DVafar: XWSadco Wiernych, minSa !wszak juV wiksza czRZ nocyi teraz z pewnoRci si "rozchodz. YLecz kalif odparS: XTrzeba tam jednak iRZ. $YZamilkS tedy DVafar i opuRciS rce, nie wiedzc, co robiZ. Kalif powstaS, DVafar ruszyS !wic przed nim, wzili ze sobtakVe sSuVcego Masrura. Ruszyli wszyscy trzej, !pogrVeni w zamyRleniu, wyszli z zamku i zaczli przemierzaZ ulice przebrani w szaty kupcTw, aV przybyli do bramy wspomnianego ogrodu. PodszedS kalif, a ujrzawszy, Ve ogrTd jest otwarty, zdumiaS si i rzekS: XPopatrzcie, jak to szejch Ibrahim pozostawiS bram otwart do tej pory, wbrew swoim zwyczajom. YPotem weszli w gSb ogrodu i wreszcie stanli przed paSacem. Kalif rzekS: XDVafarze, chciaSbym podgldnZ ich z ukrycia, zanim udam si do nich. Chc bowiem zobaczyZ, ktTrzy z bSogosSawionych i czynicych cuda szejchTw s u niego, bowiem sprawy ich bywaj zarTwno tajne, jak jawne. A teraz zaprawd nie sSyszymy !jakoR ich gSosTw i nie widzimyVadnych oznak ich obecnoRci. #YKalif rozejrzaS si, zobaczyS wysokie drzewo orzechowe i !rzekS: XChciaSbym, DVafarze, wejRZ na to drzewo i popatrzeZ na nich, bowiem jego gaSzie sigaj blisko "okien. Y Po czym wspiS si nadrzewo i przechodzc z konaru na konar dotarS do gaSzi znajdujcej si naprzeciw okna, siadS na niej i zajrzaS do wntrza. ZobaczyS dziewczyn i mSodzieUca, piknych jak dwa ksiVyce (chwaSa niech bdzie temu, ktTry ich stworzyS)oraz starego Ibrahima, ktTry siedzc z pucharem w rku mTwiS: XO wSadczyni piknoRci, picie bez muzyki i Rpiewu nie daje Vadnej rozkoszy. Czy nie sSyszaSaR sSTw poety: DozwTl, niechaj krVy wino w pucharach wRrTd goRci, "WeWmij kielich z rk ksiVyca peSnego RwiatSoRci! Ale nie pij bez muzyki, niech jej dWwiki dzwoni, Bo i konie chtniej pij, gdy si gwiVdVe koniom. Y Gdy kalif ujrzaS, co robi szejch Ibrahim, VySy napczniaSy mu z gniewu na czole, zszedS z drzewa i zawoSaS: XDVafarze, nie widziaSem jeszcze takich cudownych czynTw poboVnych ludzi, ktTre bySyby podobne dotego, co ujrzaSem tej nocy! WejdW i ty na drzewo i patrz, abyR nie straciS bSogosSawieUstwa poboVnych. #YSkoro DVafar wysSuchaS sSTw WSadcy Wiernych, zaniepokojony wspiS si na wierzchoSek drzewa, a gdy juVtam siedziaS, spojrzaS i zobaczyS Nur ad-Dina, niewolnic i szejcha Ibrahima zpucharem w rku. A ujrzawszy to wszystko, pewien byS swojej zguby. ZszedS tedy i stanS przed WSadc Wiernych. A kalif rzekS: XDVafarze! ChwaSa Allachowi za to, Ve uczyniS nas tymi, ktTrzy strzeg jawnych i nieskalanych praw i Ve uchroniS nas przed szpetot !drogi kSamstwa. Y A DVafar niemTgS przemTwiZ sSowa z piekcego wstydu. Kalif zaR !spojrzaS na niego i powiedziaS;XJak sdzisz, kto mTgS !sprowadziZ ich tutaj i wpuRciZdo mojego zamku? Bo o doskonalszym wzroRcie i proporcjach i rTwnych piknoRci i wdzikiem temu mSodzieUcowi i tej dziewczynie nie ogldaSy mojeoczy. Y I rzekS DVafar, w ktTrym obudziSa si nadzieja udobruchania kalifa: XMasz sSusznoRZ, o WSadco Wiernych. YI rzekS kalif: XDVafarze, wejdW ze mn na "t gaSW, rosnc naprzeciw okna, abyRmy ich lepiej obejrzeli. Y Wspili si wic obydwaj na drzewo i patrzc na tych dwoje usSyszeli, jak mTwiS szejch Ibrahim: XMoi paUstwo, wino, ktTrem piS, pozbawiSo mnie dostojeUstwa, ale rozkosz bdzie peSna, gdy. #zadWwicz struny. Y I rzekSa Anis al-DValis: XNa Allacha, szejchu Ibrahimie, gdyby si znalazS jakiR instrument, !radoRZ nasza bySaby zupeSna. Y WysSuchawszy sSTw niewolnicy podWwignS si szejch Ibrahim i stanS. I spytaS kalif DVafara: XJak !sdzisz, co on chce zrobiZ? Y "OdparS DVafar: XNie wiem. Y A !szejch Ibrahim znikS i po chwili#wrTciS niosc ze sob lutni. Kalif, przyjrzawszy si bacznie, poznaS lutni swego towarzysza biesiad, Ishaka, i rzekS: XNa Allacha, jeRli niewolnica zaRpiewa, a nie bdzie to pikny Rpiew, ukrzyVuj was wszystkich. A !jeRli zaRpiewa piknie, to im wybacz, a ukrzyVuj ciebie samego. YI rzekS DVafar: XO Allachu, spraw, aby jej Rpiew $nie byS pikny. YKalif zapytaS: XDlaczego? Y OdrzekS: XJeRli bowiem. ukrzyVujesz nas wszystkich, to jedno drugiemu dotrzymywaZ bdzie #towarzystwa. Y I rozeRmiaS si "kalif, lecz oto niewolnica ujSalutni, a nastroiwszy struny, uderzySa w nie, wydobywajc takie tony, Ve roztopiSyby oneVelazo, a gSupca napoiSy mdroRci, i zaRpiewaSa te strofy: Oto przyszedS czas rozSki, zamiast spotkaU i wesela, Kiedy si juV lek odnalazS, miSujcych los rozdziela. OdeszliRmy wzajem siebie, serce nasze z cierpieU ginie, PosmutniaSym od tsknoty pSacz pozostaS dziR jedynie. Zagniewali si wrogowie, !nasz miSoRZ widzc dobrze, !I Vdali Rmierci dla nas. Los jest sprawiedliwy. OdrzekS. XNie lkamy si, Ve zechc nas uRmierciZ w swoim domu, Lecz lkamy si, Ve krzywd nam wyrzdz po kryjomu. Y I rzekS kalif: XNa Allacha, DVafarze, nie sSyszaSem w !Vyciu podobnie piknego gSosu.Y DVafar powiedziaS: XMoVe "opuRciS juV kalifa jego gniew? Y OdparS kalif: XTak, juV opuRciS. Y Potem zeszli z drzewa, a kalif $zwrTciS si do DVafara mTwic:$XChc wejRZ tam, usiRZ przy nich i sSuchaZ, jak dziewczyna"Rpiewa. YDVafar zaR rzekS na to: XWSadco Wiernych, jeRli wejdziesz do nich, bd zatrwoVeni, a szejch Ibrahim z pewnoRci umrze ze strachu. Y PowiedziaS kalif: XDVafarze, musisz mi wymyRliZ jakiR podstp, za ktTrego pomoc dowiem si prawdy o tej sprawie, tak jednak, aby nie spostrzegli, Ve wiemy coR o nich. Y "PTWniej kalif udaS si wraz z DVafarem w kierunku Tygrysu, rozmyRlajc nad tym wszystkim, a tam staS rybak i SowiS. ZnajdowaS si on pod oknami paSacu, a zarzucaS &sieZ i SowiS, SowiS, by zarobiZ na utrzymanie. A kiedyR zdarzySo si, Ve kalif nakrzyczaS na szejcha Ibrahima i spytaS: XCo to za gSosy, ktTre sSysz pod oknami paSacu? Y, a szejch Ibrahim odparS: !XTo gSosy rybakTw Sowicych #ryby. YI rzekS kalif: XZejdW i zabroU im SowiZ tutaj! Y [ zabroniono wic rybakom SowiZ w tym miejscu. Lecz tej wSaRnie nocy przyszedS rybak imieniem Karim, a ujrzawszy otwart bram ogrodu, rzekS sobie w duszy: XO tej porze nikt nie zauwaVy, jeRli skorzystam ze sposobnoRci i &bd SowiS. YPotem wziS sieZ,wrzuciS j do rzeki i wypowiedziaS te wiersze: Ty, co poRrTd niebezpieczeUstw pSyniesz w dal po morzu, Chleba z pracy twej nie bdzie, przeto trudy porzuZ. Czy nie widzisz, jak si rybak przybliVa ku brzegom PoRrTd nocy, kiedy gwiazdy ponad gSow bieg? !_wiatSo jasne go ogarnia, fale bij w niego, A on jeno trwa wpatrzony w drganie swojej sieci, AV ogarnie go wesoSoRZ i szczRcie podnieci, Gdy nareszcie chwyci ryb w sw zasadzk zdradnie. !A pan zamku spaZ si kSadzie, kiedy noc zapadnie, I spokojnie usnZ moVe, gdy sen gSow skSania, A gdy ocknie si po nocy, witaczas czuwania. Ma on we wSadaniu swoim stada gazel zwinnych. ChwaSa Panu, ktTry daje i ktTry zabrania. Jeden czSowiek Sowi ryby, by je zjadaS inny. A kiedy skoUczyS swoje wiersze, stanS przed nim kalif, ktTry go rozpoznaS i zawoSaS; XKarimie! Y Rybak odwrTciS si sSyszc swoje imi, a gdy ujrzaS kalifa, "zadrVaSy mu ldWwie i rzekS: XNa Allacha, WSadco Wiernych,czyni to nie dlatego, iVbym lekcewaVyS twTj rozkaz, ale bieda i liczna rodzina doprowadziSy mnie do tego, co%widzisz. Y Kalif poleciS: XZSTw coR dla mnie Y, a rybak, "ogarnity najwyVsz radoRci,zarzuciS sieZ i odczekawszy, $aV caSa si zanurzySa i osiadSana dnie, przycignS j do siebie i wydobyS niezliczon iloRZ ryb. Uradowany tym kalif zaVdaS: XKarimie, zdejmij szaty! Y "I zdjS rybak ubranie [a miaS na sobie dVubb ze zgrzebnej weSny Satan w stu miejscach,peSn wszy, a pcheS bySo w niej tak wiele, Ve przy ich pomocy moVna si bySo niemal "posuwaZ po ziemi. ZdjS teV z gSowy zawTj, ktTrego nie rozwizywaS od trzech lat, tylko nawijaS naU znalezione kawaSki szmat. Kiedy zdjS #dVubb i zawTj, kalif rozdziaS !si z dwu szat, ktTre miaS na sobie z aleksandryjskiego baalbekaUskiego jedwabiu: #zdjS mallut i faradVij, po czym rzekS do rybaka: XWeW to i ubierz si. YNastpnie kalif wdziaS dVubb i zawTj rybaka, a przysSoniwszy twarzzasSon, rzekS mu jeszcze: XWracaj do swego zajcia. Y !Rybak ucaSowaS stop kalifa i dzikujc mu wypowiedziaS te wiersze: Wielkie s twe dobrodziejstwa, cTV ci po podzice? !TyR darowaS mi dTbr wszelkich od mych pragnieU wicej. %PTki Vycia bd dziki skSadaZtwej szczodroRci, A gdy umr, niech tw chwaSgSosz moje koRci. I nie skoUczyS jeszcze rybak swoich wierszy, gdy wszy #zaczSy rozSaziZ si po ciele !kalifa, a on poczS chwytaZ jena szyi to lew, to praw rk i wyrzucaZ. Wreszcie zawoSaS: !XRybaku, biada ci! IleV to wszymasz w dVubbie! YOdrzekS !rybak: XPanie mTj, w tej chwilisprawiaj ci one przykroRZ, ale niech tylko minie tydzieU, !a nie bdziesz ich juV czuS i !przestaniesz o nich myRleZ. Y RozeRmiaS si kalif i powiedziaS: XNieszczsny! MiaSbym znosiZ tak dSugo t !dVubb na moim ciele? YRzekS rybak: XPanie, chciaSbym ci coR rzec, lecz nie Rmiem wobec majestatu kalifa. YOdparS: XMTw, co masz do powiedzenia. YRzekS wic: XWSadco Wiernych, przyszSo mi na myRl, Ve ty pragniesz zaznajomiZ si z ryboSTwstwem, aby mieZ w !rku poVyteczny zawTd. JeRli tak wSaRnie jest, o WSadco Wiernych, to dVubba ta bdzie#dla ciebie odpowiednia. YI RmiaS si kalif ze sSTw rybaka, po czym Tw odszedS swoj drog.Kalif zaR wziS koszyk z rybami, uSoVyS na nich nieco liRci i poszedS z tym do DVafara. A gdy stanS przed nim, DVafar pewny, Ve to rybak Karim, i bojc si o "niego, rzekS: XKarimie, co ci tu sprowadza? Uciekaj, bo "kalif jest tu tej nocy. YA kalif,usSyszawszy sSowa DVafara, !ze Rmiechu upadS na ziemi. I "spytaS DVafar: XCzyVbyR byS naszym panem, WSadc "Wiernych? Y RzekS kalif: XTak, DVafarze, a ty jesteR moim wezyrem, ktTry przyszedS tu ze mn i nie poznaS mnie. JakVe wic ma mnie poznaZ szejch Ibrahim, ktTry jest pijany? Zaczekaj tutaj, dopTki#nie wrTc do ciebie. YI odrzekSDVafar: XSSysz i jestem !posSuszny Y, a kalif podszedS do bramy paSacu i zastukaS. WTwczas szejch Ibrahim wstaS"i zapytaS: XKto jest u bramy? Y"Kalif zaR rzekS: XTo ja, rybak "Karim. SSysz, Ve masz u siebiegoRci, przeto przyniosSem ci troch ryb, zaprawd piknych. YA Nur ad-Din i !niewolnica lubili ryby i skoro o "nich usSyszeli, ucieszyli si i prosili: XPanie, otwTrz mu i powiedz, aby wszedS do nas z rybami, ktTre przyniTsS. Y OtworzyS tedy szejch Ibrahim bram, a kalif w przebraniu rybaka wszedS z pozdrowieniem na ustach. I ozwaS si szejch Ibrahim: !XPowitaZ opryszka, zSodzieja ioszusta! ChodW no i pokaV nam ryby, ktTre przyniosSeR. YI pokazaS kalif ryby, a skoro tamci ujrzeli, Ve s jeszcze "Vywe i ruszaj si, niewolnica "rzekSa: XNa Allacha, panie mTj,jakVe pikne s te ryby! GdybyV jeszcze bySy usmaVone! YI rzekS szejch Ibrahim: XNa Allacha, masz "sSusznoRZ. YPo czym rzekS do kalifa: XRybaku, trzeba bySo !przynieRZ ryby juV usmaVone! IdW, usmaV je nam i wtedy %przynieR. YI rzekS kalif: XWedle !rozkazu! UsmaV je i przynios"Y, a tamci zawoSali: XPospiesz si ze smaVeniem i przynieR "ryby nie zwlekajc. YI pobiegS kalif, a gdy przybyS do DVafara, rzekS: XDVafarze, Vdaj ryb usmaVonych. Y DVafar powiedziaS: XWSadco Wiernych, daj mi ryby, usmaV#je. Y A kalif odparS: XNa groby moich przodkTw, nikt nie bdzie ich smaVyS, tylko ja wSasnymi rkami! Y Po czym udaS si kalif do chaty ogrodnika, a przeszukawszy j, znalazS tam wszystko, co bySo do smaVenia potrzebne, ? [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB{p cd)|] H c)} c**~  c*+t c*/7FSS+nawet sTl, tymianek i tym podobne. Stanwszy wic przypiecu, zawiesiS patelni i !usmaVyS ryby jak si patrzy, a!gdy bySy gotowe, uSoVyS je nabananowym liRciu. W ogrodzie !zerwaS nieco cytryn i zSoVyS to wszystko przed biesiadnikami. WTwczas mSodzieniec, dziewczyna i !szejch Ibrahim podeszli i jedli, !a gdy skoUczyli, umyli rce. I !rzekS Nur ad-Din: XNa Allacha, rybaku, zaiste zrobiSeR nam tej nocy przyjemnoRZ. YPo "czym signS rk do kieszenii daS kalifowi trzy denary z tych pienidzy, ktTre dostaS !byS od SandVara, gdy ruszaS w drog, i rzekS: XWybacz mi, rybaku, na Allacha, gdybym ciznaS przed tym, co mnie spotkaSo, z pewnoRci odjSbym twemu sercu gorycz ubTstwa. Lecz przyjmij to, na #co dzisiaj mnie staZ Y, i rzuciSdenary kalifowi. A kalif %podniTsS je, ucaSowaS i wSoVyS!do kieszeni. Lecz jako Ve kalif nie pragnS niczego innego, tylko posSuchaZ Rpiewu niewolnicy, przeto rzekS: XPostpiSeR ze mn wspaniaSomyRlnie i piknie, lecz pragnieniem moim, ktTre polecam twej bezgranicznej dobroci, jest, aby ta niewolnica zaRpiewaSa nam "jakR melodi i bym mTgS jej posSuchaZ. Y RzekS wic Ali Nur ad-Din: XAnis al-DValis Y, a ona odparSa: XTak? YPowiedziaS: !XNa moje Vycie, zaRpiewaj coR na proRb tego rybaka, ktTry !chciaSby ciebie posSuchaZ. Y !Gdy Anis al- DValis usSyszaSa sSowa swego pana, wziSa "lutni i nacignSa struny, a sprawdziwszy, zaRpiewaSa te strofy: Czubkami palcTw dziewczyna struny potrca, "I Vyciem dusz napeSnia lutnia dWwiczca. Kiedy zaRpiewa [ sSyszcym gSuchy si stanie, A niemy rzeknie: XJak pikne jest to Rpiewanie! Y I znowu uderzySa w struny czarownym sposobem, ktTry zsySa myRlom zapomnienie, i zaRpiewaSa takie oto dwa wiersze: CzeRZ wam dano, gdyRcie przyszli tu na nasz ziemi, A przymioty wasze nocy rozproszySy cienie. Tedy trzeba by mi przynieRZ dziR wonnoRci sporo, By zapachniaS dom rTVami, piVmem i kamfor. SSuchajc tego kalif wpadS w zachwyt i nie mogc w podnieceniu zapanowaZ nad "gwaStown radoRci zawoSaS: !XNiechaj ci Allach wynagrodzi! Niechaj ci Allach wynagrodzi! Niechaj ci Allach wynagrodzi! Y I spytaS Nur ad-Din rybaka: XCzy wprawiSy ci w podziw #niewolnica i biegSoRZ palcTw, zjak przebiera struny? #YOdparS kalif: XNa Allacha, jak jeszcze! YI rzekS Nur ad-Din: XOna jest podarunkiem dla ciebie, darem czSowieka szlachetnego, ktTry nigdy nie #odbiera tego, co daS! YPTWniej podniTsS si, a wziwszy "mallut, zarzuciS j na kalifa przebranego za rybaka i kazaSmu wyjRZ i odejRZ wraz z niewolnic. WTwczas niewolnica spojrzaSa "na niego i rzekSa: XPanie mTj, czyV mam odejRZ bez "poVegnania? JeRli tak juV musi byZ, to zaczekaj, aV ci poVegnam. YI zaRpiewaSa te oto dwa wiersze: JeRli naprawd si oddalisz, twoje mieszkanie We wntrzu piersi w sercu moim zawsze zostanie. Daj nam byZ razem! Oto proRbamoja gorca. A przecie Allach tak Varliwych prTRb nie odtrca. A gdy skoUczySa swoje wiersze, Nur ad-Din odpowiedziaS mTwic tak: !Kiedy nastaS dzieU rozstania i gdy mnie VegnaSa, RzekSa w smutku bolejca, stojc we Szach caSa: #XSkoro juV odejd ciebie, cTV poczynaZ bdziesz? Y RzekSem: XPytaj tego, ktTry jest wiecznie i wszdzie. Y WysSuchawszy tego kalif !uczuS, Ve ciVko by mu bySo byZ sprawc ich rozSki, zwrTciS si przeto do mSodzieUca i powiedziaS: XPanie mTj, czy lkasz si odpowiedzialnoRci za jakieR przestpstwo, czy moVe ciVyna tobie dSug u kogoR zacignity? YI rzekS Nur ad-Din: XO rybaku, zaprawd mnie i tej niewolnicy zdarzySa si dziwna i niezwykSa przygoda, a gdyby j spisaZ igS w kciku oka, z pewnoRci staSaby si pouczeniem dla kaVdego, kto pragnie si czegoR nauczyZ. YRzekS na to kalif: XCzy nie zechciaSbyR opowiedzieZ nam o tym wydarzeniu i zaznajomiZnas z twoimi przygodami? A nuV uzyskasz przez to jakR pomoc. MiSosierdzie Allacha !jest wszakVe blisko. YI rzekS Nur ad-Din: XO rybaku, czy chcesz usSyszeZ nasz opowieRZ w mowie wizanej czy proz? YA kalif odparS: XProza to sSowa, za zdaniem zdanie, ale poezja to pereS nizanie. Y PochyliS wic Nur ad-Din gSow ku ziemi i wypowiedziaS te wiersze: Oto sen mTj porzuciSem, miSy przyjacielu, Z dala od ojczyzny ciVko jestod smutkTw wielu. OtaczaSa mnie ojcowska piecza dobrotliwa, Ale ojciec odszedS dawno i w grobie spoczywa. Kiedy umarS, niepokoje weszSydo mej duszy; Od ciVkiego ich brzemienia serce mi si kruszy. Ongi kupiS ojciec dla mnie dziewczyn wspaniaS, Gibk, niby koSyszca si w powiewach gaSW. "I straciSem caS moj sched dla dziewczyny. W niej znalazSem mych serdecznych dVeU cel jedyny.Gdy mi j sprzedawaZ !przyszSo, troski mnie schyliSy "I cierpienie przy rozSce bySo ponad siSy. A gdy machlerz wywoSywaS cen na bazarze, !DawaS za ni wiele zSota zSy podstpny starzec. "AV ja nagle zSoRci zdjty i gniewnym zapaSem, M dziewczyn wSasn rk odeU odebraSem. PodSy, przeciw mnie obrTciS sw nikczemnoRZ wrog, !OgieU bezboVnoRci wiTdS go, Rwiecc jego drogom. #MiSoRZ mi kazaSa, aby tSukSy go me piRcie, !Lewa, prawa [aV wrTciSy sercumoc i szczRcie. Przeto powrTciSem do dom, pogrVony w trwodze, Wiedzc, Ve niebawem wrTg mTj uderzy mnie srodze. RozkazaS mnie wSadca kraju ujZ moim wrogom, Lecz szambelan przybyS prawy i uprzedziS pogoU, I daS znak mi, bym odjechaS, bym ratujc dusz, Przed nieprzyjaciTSmi swymi zmyliS trop i uszedS. WyszliRmy w ciemnoRciach nocy, umykajc zdradzie, Aby miejsca bezpiecznego poszukaZ w Bagdadzie. Nie mam przeto bogactw Vadnych, prTcz dziewczyny owej, #I j wSaRnie dzisiaj skSadam w darze rybakowi. Wic ci daj mego serca ukochanie caSe, !I wiedz, Ve ci nic innego, jeno serce daSem. A gdy Ali Nur ad-Din skoUczyS swe wiersze, rzekS kalif: XPanie mTj, przedstaw mi dokSadnie sw spraw. Y ZaznajomiS go wic ze swoj przygod od pocztku do !koUca. A gdy kalif poznaS bieg wydarzeU, spytaS: XDokd teraz zmierzasz? YOdparS: XSzeroka jest kraina Allacha. YRzekS przeto kalif: XSporzdz dla ciebie pismo, ktTre dorczysz suStanowi Muhammadowi ibn Sulejmanowi az-Zajni. Gdy je przeczyta, nie wyrzdzi ci krzywdy. Y RzekS wic Ali Nur ad-Din: XCzy istnieje na Rwiecie "rybak, ktTry pisuje do krTlTw? Zaiste, nigdy si coR takiego !nie zdarza. YI rzekS mu kalif: "XSSusznie, lecz zaraz wyjaRnici, jaka jest tego przyczyna. Wiedz, Ve obydwaj uczyliRmy !si czytaZ w jednej szkole i u jednego nauczyciela, a ja bySem jego arifem. Potem jego spotkaSo szczRcie i zostaS suStanem, mnie zaR Allach uczyniS rybakiem. Nie ma jednak sprawy, w ktTrej bym !si do niego zwrTciS, by mi w niej nie pomTgS. I choZbym codziennie posySaS do niego po tysic rzeczy, ktTre bym mieZpragnS, na pewno by mi nie odmTwiS. YSkoro Nur ad-Din !wysSuchaS tych sSTw, rzekS: XNapisz, niech to zobacz. "YWziS wic kalif kaSamarz i piTro i po sSowach: XW imi Allacha MiSosiernego i LitoRciwego Y, napisaS, co nastpuje: XOto jest list od Haruna ar-Raszida, syna al-Mahdiego, do Jego WysokoRci Muhammada ibn Sulejmana az-Zajni, ktTrego obdarzySem dobrodziejstwami iuczyniSem namiestnikiem w czRci mego krTlestwa. Wiedz,Ve oddawc niniejszego pisma jest przyjaciel Nur ad-Din, synwezyra Chakana. W chwili gdy stanie on przed twym obliczem, zdasz mu rzdy i posadzisz go na twoim miejscu, poniewaV mianowaSemgo namiestnikiem tak jak uprzednio ciebie. Nie waV si sprzeciwiZ memu rozkazowi i pokTj niech bdzie z tob. YPotem daS pismo Alemu Nur ad-Dinowi, ktTry wziS je i !ucaSowaS, a wSoVywszy midzyfaSdy zawoju, natychmiast ruszyS w drog. Oto co si jego sprawy tyczy. JeRli zaR chodzi o kalifa, przebranego za rybaka, to szejch Ibrahim spojrzaS na niego i zawoSaS: XO najpodlejszy z rybakTw, przyniosSeR nam dwie ryby warte dwadzieRcia miedziakTw, a wziSeR trzy denary i chcesz jeszcze zabraZ niewolnic! YA skoro "posSyszaS kalif sSowa Ibrahima,"krzyknS na niego i skinS na Masrura, ktTry wyszedS z ukrycia i przypadS do niego. DVafar zaR posSaS juV przedtem jednego z ogrodowych chSopcTw do odWwiernego paSacu po suknie dla WSadcy Wiernych. WszedS tedy Tw czSowiek, nioscy !szaty, i ucaSowaS ziemi przed kalifem, ktTry zdjwszy to, comiaS na sobie, wSoVyS nowe !suknie. Szejch Ibrahim siedziaS w tym czasie na podwyVszeniu, kalif zaR #stanS, patrzc, co si bdziedziaSo. A szejch Ibrahim osSupiaS na ten widok i ksajc palce ze wstydu zawoSaS: XPatrzcie! Sen to czy jawa?! #YSpojrzaS wic na niego kalif i rzekS: XSzejchu Ibrahimie, w jakim to stanie znajduj ciebie? Y Wtedy ocknS si szejch z zamroczenia i padSszy na podSog wypowiedziaS te wiersze: Daruj mi zbrodni grzech, na ktTrym potknS si zwykSy wdrowiec. TyR pan, wic sSowo wybaczenia niewolnikowi dziR powiedz. UczyniS on powinnoRZ swoj, grzechy wyjawiS otwarcie. A gdzie jest ten, ktTrego bSaga o wybaczenie i wsparcie? PrzebaczyS mu wic kalif i kazaS zaprowadziZ niewolnic do swego paSacu. A skoro tam przybySa, daS jej oddzielne pomieszczenie i wyznaczyS kogoR do posSug. I rzekS: XWiedz, Ve wysSaSem twego pana jako suStana do Basry i "jeRli Allach pozwoli, poRl mu tam szat honorow, z ktTr ty do niego pojedziesz. Y Oto co dziaSo si u nich. JeRli zaR chodzi o Alego Nur ad-Dina, syna Chakana, to nie!przerywajc podrTVy dotarS on!do Basry i udaS si do paSacu suStana. WTwczas krzyknS #gSoRno, aby usSyszaS go suStan!i dopuRciS przed swoje oblicze. A skoro Ali Nur ad-Din stanS przed nim, ucaSowaS ziemi, !wyjS pismo kalifa i podaS je suStanowi. A on, ujrzawszy !nagSTwek listu pisanego rk WSadcy Wiernych, porwaS si na nogi, ucaSowaS pismo #trzykrotnie i rzekS: XSSysz i jestem posSuszny Allachowi NajwyVszemu i WSadcy Wiernych. YNastpnie wezwaS czterech kadich i emirTw i juV chciaS zrzec si wSadzy, gdy oto zjawiS si wezyr Muin ibn !Sawi. PodaS mu tedy suStan listWSadcy Wiernych, a on, przeczytawszy, podarS pismo na strzpy, wSoVyS do ust, poVuS i wypluS. ZawrzaS gniewem suStan i krzyknS: %XBiada ci! CTV to skSoniSo ci do takiego czynu? Y OdrzekS: XNie spotkaS si on ani z kalifem, ani z jego wezyrem, azaiste jest warchoSem, szejtanem i oszustem, ktTremu wpadS w rce papier zpismem kalifa. SfaSszowaS go wic i napisaS na nim !wszystko, co chciaS. DlaczegTV to miaSbyR zrzec si wSadzy suStaUskiej, skoro kalif nie przysSaS do ciebie umyRlnego posSaUca z przeRwietnym swym pismem? Gdyby sprawa istotnie tak si miaSa, na pewno wysSaSby z nim szambelana lub wezyra, lecz ten oto przyszedS sam. "YZapytaS suStan: XCTV wic mam czyniZ? Y I rzekS wezyr: XWydaj mi tego mSodzika, a zabior go z sob, a skoro przejm od ciebie piecz nad nim, wyRl go w towarzystwie szambelana do Bagdadu. JeRli mTwi prawd, to przywiezie nam przeRwietne pismo i dokument nadania wSadzy, jeRli zaR sSowa jego nie s prawdziwe, to odeRl go nam wraz z szambelanem, a ja !bd mTgS wywrzeZ zemst namoim wrogu. Y WysSuchawszy sSTw wezyra #zgodziS si suStan postpiZ pojego myRli. PrzywoSaS niewolnikTw, a ci rzucili Nur ad-Dina na ziemi i bili go do utraty przytomnoRci. PTWniej wezyr rozkazaS, by zaSoVono Alemu na nogi kajdany i wezwaS nadzorc wizienia. StawiS si tedy Tw nadzorca imieniem Kutajt i ucaSowaS przed nim ziemi. I rzekS mu wezyr: XKutajt, weW go i wtrZ do najgSbszego z lochTw twojego wizienia i poddawaj go mczarniom noci dniem. YOdparS nadzorca wizienia: XSSysz i jestem posSuszny. YNastpnie zaprowadziS Nur ad-Dina do wizienia i zaryglowaS za nim drzwi. Po czym poleciS oczyRciZ Saw stojc za drzwiami, a wyRcieliwszy j kobiercem i poduszkami, posadziS na niej Nur ad-Dina, zdjS mu kajdany i obchodziS "si z nim Vyczliwie. A Ve wezyrzwykS kaVdego dnia posySaZ do nadzorcy wizienia rozkazy, aby go biS, przeto nadzorca, choZ nie wyrzdzaS Alemu krzywdy, udawaS, Ve zadaje mu mki. I postpowaS !w ten sposTb dni czterdzieRci. A gdy nadszedS dzieU czterdziesty pierwszy przyszedS podarunek od kalifa.Skoro suStan go ujrzaS, podarunek wzbudziS w nim !zachwyt, zwrTciS si wic do wezyrTw o rad, co teV z nim #naleVy poczZ. I rzekS jeden z nich: XMoVe ten dar przeznaczony byS dla nowego suStana? Y A wezyr Muin ibn Sawi powiedziaS: XZaiste, trzeba go bySo zgSadziZ w !dniu, w ktTrym tu przybyS. YI rzekS suStan: XNa Allacha, !przypomniaSeR mi o nim. IdW i przyprowadW go tutaj, bym %RciS mu gSow. Y RzekS wezyr:$XSSysz i jestem posSuszny. YI dodaS jeszcze: #XChciaSbym ogSosiZ w mieRcie: "]Kto pragnie ogldaZ Rcicie Nur ad-Dina, syna Chakana, niech przyjdzie do zamku. ^ Wszyscy wtedy pospiesz, aby na to patrzeZ, serce mojeuspokoi si i napeSni smutkiem tego, kto mi $zazdroRci. Y I rzekS mu suStan: XCzyU wedle swej woli. Y OdszedS tedy wezyr uradowany i zadowolony do naczelnika straVy, ktTremu "kazaS ogSosiZ to, o czym bySa mowa. A gdy to usSyszeli !poddani, smucili si i pSakali wszyscy, nawet malcy w szkole i kupcy w swoich !sklepach. I ubiegali si ludzie na wyRcigi o miejsca, z ktTrych mogliby zobaczyZ #Rcicie, a niektTrzy udali si !do wizienia, aby iRZ razem z Alim Nur ad- Dinem. I przybyS wezyr, a wraz z nim dziesiciumamelukTw do wizienia, a tam zapytaS nadzorca Kutajt: XCzego sobie Vyczysz, panie nasz wezyrze? Y I rzekS: XPrzyprowadW tego warchoSa. YRzekS nadzorca: XZaiste, znajduje si on w okropnym stanie, gdyV katowaSem go !czsto Y, nastpnie wszedS dowizienia, gdzie zastaS Nur ad-Dina wygSaszajcego te wiersze: KtTV jest ten, co w mym nieszczRciu przyjdzie mi z pomoc? Coraz wiksza sSaboRZ moja roRnie dniem i noc. Serce sSabnie od rozSki i osamotnienia. Tych, co byli przyjaciTSmi, czas we wrogTw zmienia! Ludzie! CzyliV przyjaciela nie odnajd wicej, Co by rozpacz m podzielaS, dopomTgS w udrce? "_mierZ mi bdzie lekka w caSejokrutnej postaci, Bom nadziej Saskawego VyciajuV utraciS. Na zwiastuna, przewodnika, co nam w sercach goRci, Na ordownikTw Pana, ocean wzniosSoRci, Zaklinam Ci, Panie; odpuRZ winy me i niechaj Troski me si oddalaj, a przyjdzie [ pociecha!! WTwczas nadzorca wizienia zdjS z niego odzienie, przebraS go w brudne suknie i "zawiTdS przed wezyra. I ujrzaS go Nur ad-Din, jak teV i ten, ktTry niestrudzenie nastawa! na jego Vycie, ujrzaS Nur ad-Dina. A wTwczas Nur ad-Din"zapSakaS i rzekS: XCzy pewien jesteR swego losu? Nie znasz sSTw poety: Dufni wSadcy si pysznili przemoc zuchwaS, A niebawem ani Rladu po nich nie zostaSo. Y I rzekS jeszcze: XWiedz, o wezyrze, Ve Allach SSawiony i NajwyVszy uczyni, jak zechce.Y OdrzekS wezyr: XAli, czy chcesz mnie przestraszyZ mTwic to? Zaiste, dzisiaj zetniemy twoj gSow na przekTr mieszkaUcom Basry. I ku sSowom poety skSoni si raczej niV do twej rady: PozwTl, niechaj dni, co zechc, ze sob przynios, Przyjm wyroki przeznaczenia iraduj si losom. A jakVe pikne s sSowa innego poety: enia potrzebne, ? [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB| c+ c ,4l,4 c,O&/ c-~1l cf-;#-Kto przeVyje o dzieU jeden wrogiego mu czSeka, Ten ziszczenia swoich pragnieU za Vycia doczeka. Y Potem rozkazaS wezyr swoim pachoSkom, aby posadzili AlegoNur ad-Dina na grzbiecie muSa."Lecz im ciVko bySo wypeSniZ rozkaz i rzekli do Alego Nur ad-Dina: XPozwTl nam ukamienowaZ go i posiekaZ na kawaSki dla ukojenia serc naszych. YLecz Ali Nur ad-Din "rzekS: XNie czyUcie tego! CzyV!nie sSyszeliRcie sSTw poety: Nie umknZ juV od wyrokTw, co s mi sdzone, Kiedy dni si juV wypeSni, kres nadejdzie zgonem. Gdy mnie porwaS lew drapieVnyi ukryS w gstwinie, Nie wypuRci mnie, dopTki czasmTj nie przeminie. Y Wobec czego sSuVcy wezyra rozgSaszali, wiozc Alego Nur ad-Dina na mule; XOto najmniejsza kara dla tego, !ktTry sfaSszowaS pismo kalifa do suStana. Y Obwozili go tak "po caSej Basrze, aV przywieWli go pod okna paSacu i postawili$na miejscu kaWni. I zbliVyS si kat mTwic: XJestem niewolnikiem rozkazTw, lecz jeRli potrzebujesz czegoR, powiedz, abym mTgS pomTc tobie. Bo VyZ bdziesz tylko dotd, dopTki suStan nie ukaVe w oknie swej twarzy. Y !RozejrzaS si wic Nur ad--Dinna prawo i lewo i wyrzekS te wiersze: Czy jest czSowiek wspTSczujcy, ktTry mi pomoVe? Zechciejcie mi odpowiedzieZ, bSagam w imi BoVe. Oto mija czas Vywota i RmierZjuV nadchodzi. Kto chce ulVyZ mi w cierpieniach znoszonych w pokorze? Kto zlituje si nade mn, abymgo nagrodziS? Kto Syk wody da, by przygasS bTl, co we mnie gorze? Wzruszyli si ludzie nad jego losem do Sez, a kat wstaS i zaczerpnS nieco wody, aby mu j podaZ. Lecz wezyr podbiegS ze swego miejsca, "wytrciS kubek z wod i rozbiSgo, a krzyknwszy na kata, rozkazaS mu RciZ Nur ad-Dina. Przeto kat zawizaS mu oczy. I zaczli ludzie burzyZ si przeciw wezyrowi i jli wykrzykiwaZ na niego, i wiele bySo gadaniny i zamieszania. A gdy tak krzyczeli, wzbiSa si nagle chmura pySu, powietrze "wypeSniSo si kurzaw, ktTra przysSoniSa widnokrg. Gdy ujrzaS to suStan, spoczywajcy w paSacu, poleciS swym ludziom zbadaZ, co si staSo. I rzekS wezyr: XPierwej zetniemy tego oto. YLecz suStan odparS: "XZachowaj cierpliwoRZ, dopTki nie usSyszymy, co zaszSo. Y !A chmur t wznieciS DVafar, wezyr kalifa, wraz ze swym pocztem. PrzybywaS zaR z takiej przyczyny: Oto kalif przez trzydzieRci dni nie myRlaS o sprawie Alego, syna Chakana, a nikt mu teV jej nieprzypomniaS. AV pewnej nocy udaS si do komnaty Anis $al-DValis i usSyszaS jej pSacz, jak teV sSowa poety, ktTre wypowiadaSa mikkim gSosem: CzyR jest blisko, czy daleko, widz ci, o panie, A mTj jzyk ci wspominaZ nigdy nie przestanie. I zaniosSa si jeszcze gwaStowniejszym Skaniem, leczoto kalif otworzyS drzwi i zobaczyS Anis al-DValis #pSaczc. Kiedy ujrzaSa kalifa,przypadSa do jego nTg i ucaSowawszy je trzykrotnie wyrzekSa te dwa wiersze: O ty szlachetnego rodu, wielkich ojcTw synu, !O gaSzi, ktTra rodzisz owoce najsSodsze, Przypominam obietnic tw wspaniaSomyRln, "KtTra uszSa ci z pamici, skoroon std odszedS. ZapytaS tedy kalif: XKim jesteR? Y OdrzekSa: XJestem podarunkiem, ktTry otrzymaSeRod Alego, syna Chakana, a pragn, abyR dotrzymaS obietnicy, Ve wyRlesz mnie do niego z ceremonialnym podarunkiem. A oto juV !trzydzieRci dni tu jestem i nie zaznaSam smaku snu. Y WezwaS wic kalif DVafara Barmakid i rzekS: XOd trzydziestu dni. nie miaSem wiadomoRci o Alim, synu Chakana, i sdz, Ve suStan go zgSadziS. Lecz na m gSow, na groby moich ojcTw i#dziadTw, jeRli spotkaSo go coR zSego, zgSadz sprawc, chociaVby naleVaS do najbardziej cenionych przeze mnie ludzi! Udasz si wic natychmiast do Basry i przywieziesz mi wiadomoRZ, jak postpiS suStan Muhammadibn Sulejman az-Zajni z Alim, synem Chakana. YDVafar !usSuchaS rozkazu i pojechaS, abdc juV blisko miasta, zauwaVyS zamieszanie, zgieSk i zbiegowisko. ZapytaS wic ludzi: XCo oznacza ta ciVba? !Y, a ludzie powiadomili go, Ve sprowadziSa ich tutaj sprawa Alego Nur ad-Dina, syna Chakana. Gdy DVafar to usSyszaS, pospieszyS do suStana, a pozdrowiwszy go, opowiedziaS, po co przybyS. WyjawiS teV, Ve jeRli Alemu Nur ad-Dinowi coR zSego si stanie, kalif niechybnie zgSadzi sprawc tego. Nastpnie DVafar pojmaS suStana i wezyra al-Muina ibn Sawi, zaR Alego Nur ad-Dina !kazaS uwolniZ i wprowadziS go jako suStana na miejsce Muhammada ibn Sulejmana az-Zajni. I zabawiS DVafar w Basrze trzydni, tyle ile wynosi czas goRciny. A gdy nastaS ranek "dnia czwartego, zwrTciS si Ali Nur ad-Din do DVafara mTwic: XStskniSem si za widokiem WSadcy Wiernych. YWTwczas DVafar rzekS do suStana Muhammada ibn Sulejmana az-Zajni: XPrzygotuj si do drogi, bo gdy tylko odmTwimy porann modlitw, ruszamy do Bagdadu.Y OdrzekS: XSSysz i jestem posSuszny Y, po czym odmTwiliporann modlitw i dosiedli koni. A pojechaS z nimi takVe wezyr al-Muin ibn Sawi, ktTry VaSowaS teraz swych czynTw. Ali Nur ad-Din, syn Chakana, jechaS u boku DVafara. I nie przerywajc podrTVy przybyli do Bagdadu, Przybytku !Pokoju, i stanli przed kalifem.!A skoro znaleWli si u niego i opowiedzieli mu przygod Nur ad-Dina, kalif podszedS doU i rzekS mu: XWeW ten miecz i zetnij nim gSow twego wroga."Y WziS przeto Ali Tw miecz i zbliVyS si do al--Muina ibn Sawi, lecz ten spojrzaS na niego i powiedziaS: XJa postpowaSem tak, jak mi nakazywaSa moja natura, postp i ty tak, jak ci "nakazuje twoja. YI wysunS siNur ad-Dinowi miecz z rki, a "on popatrzyS na kalifa i rzekS: XWSadco Wiernych, zaiste on mnie rozbroiS. Y Po czym wypowiedziaS sSowa poety: JakVe zmyRlnie go ujSem chytr mow; Szlachetnego zawsze ujmie celne sSowo. #I rzekS mu kalif: XZostaw go. Y Po czym zwrTciS si do Masrura: XWstaU ty i zetnij mu!gSow. YWstaS wic Masrur i #RciS gSow al-Muina ibn Sawi,a wTwczas odezwaS si kalif do Alego, syna Chakana: XWyjaw mi teraz jakieR "Vyczenie. Yaw zaR rzekS: XO !panie mTj, nie pragn wSadaZ Basr, nie pragn niczego, "chc tylko, bym mTgS ogldaZ oblicze Waszej WysokoRci. YI !rzekS kalif: XNajchtniej i z caSego serca. Y A potem przywoSaS kalif niewolnic. A gdy stanSa przed nim, obsypaS oboje dobrodziejstwami, ofiarowaS im jeden z paSacTw Bagdadu, zapewniS dostatek, Alego zaR uczyniS towarzyszem swych biesiad. !I VyS Ali u jego boku, dopTki nie dosigSa go RmierZ. Opowiadanie o lisie, wilku i czSowieku #Wiedz, o krTlu, Ve kiedyR VyS lis z wilkiem pospoSu i mieli !wspTln nor. Spdzili w ten sposTb jakiR czas, wszelako %wilk ciemiVyS lisa. AV zdarzySo!si pewnego razu, Ve lis jS nakSaniaZ wilka, by przestaS $go drczyZ i zaniechaS zSoRci itak rzekS do niego: XJeVeli bdziesz trwaS w swej zuchwaSoRci, moVe si zdarzyZ, Ve Allach podda ci wSadzy czSowieka, ktTry skSonny jest do podstpTw, "przebiegSoRci i faSszu. Chwyta on ptaki z powietrza i ryby z morza, rozbija gTry i przenosi je, a wszystko to czyni dziki swej przebiegSoRci. Postpuj wic sprawiedliwie i porzuZ zSoRZ i przemoc, bo zaiste bdzie to lepsze dla twego Vywota. Y Wilk jednak nie usSuchaS jego sSTw i odpowiedziaS mu szorstko: XJakieV ty masz prawo mTwiZ o rzeczach wielkich i waVnych? Y, po czym uderzyS lisa tak, Ve ten upadS bez przytomnoRci. Kiedy zaR odzyskaS przytomnoRZ, uRmiechnS si do wilka proszc, by mu wybaczyS krzywdzce sSowa, i wypowiedziaS takie wiersze: JeRlim skrzywdziS miSoRZ nasz, pogrVony w grzechach, !JeRlim nawet byS zSoczyUc, ty gniewu zaniechaj. Bom skruszony i VaSuj, Vem pogardziS cnot. Wybacz winy grzesznikowi, gdy ci bSaga o to! !Wilk przyjS usprawiedliwienie %lisa, stSumiS gniew i rzekS: XNiemTw o tym, co ci nie dotyczy, abyR nie usSyszaS #czegoR, co ci nie ucieszy. Y I $powiedziaS lis: XSSysz i jestemposSuszny, a od wszystkiego, co nie jest ci miSe, bd !stroniS. Bo powiadaj mdrcy: ]Nie mTw o tym, o co ci nie pytaj, i nie odpowiadaj, jeVeli ci do tego nie zachcaj. Pozostaw w spokoju te sprawy, ktTre ci !nie dotycz, a zajmij si tymi,"ktTre ci dotycz. Nie udzielaj teV rad zSym, bo zaiste zSem ci to wynagrodz. XA gdy usSyszaS wilk sSowa lisa, "uRmiechnS si do niego, ale wduszy knuS przeciw niemu podstp i mTwiS do siebie: "XMusz si o to postaraZ, aby doprowadziZ tego lisa do zguby! YLis natomiast znosiS cierpliwie krzywdy, ktTre mu "wilk wyrzdzaS, i mTwiS sobie w duchu: XPycha i kSamstwo przynosz zgub i wtrcaj wnieszczRcie. Jest bowiem powiedziane: ]Kto jest pyszny[ traci, kto jest gSupi [ !VaSuje, a kto si boi [ jest bezpieczny. SprawiedliwoRZ jest cnot szlachetnych, a dobre obyczaje s najznakomitsz zalet. ^ Mamzamiar uknuZ podstp przeciw temu ciemiVycielowi, a wTwczas na pewno zdechnie. "YPTWniej zaR rzekS do wilka: XPan przebacza swemu niewolnikowi i okazuje mu $Sask, jeRli ten popeSni grzech.A ja jestem tylko sSabym niewolnikiem i zawiniSem radzc ci samowolnie. GdybyR jednak wiedziaS, jak zabolaSo mnie twoje uderzenie, $wiedziaSbyR rTwnieV, Ve sSoU nawet by go nie wytrzymaS i nie mTgSby go znieRZ. Nie #skarV si jednak na bTl, jaki sprawiSo mi to uderzenie, albowiem doznaSem dziki temu radoRci. Bo chociaV przejSo mnie wielce, wynik jego jest korzystny. PowiedziaS pewien mdrzec: ]Uderzenie otrzymane od nauczyciela jest z pocztku bardzo przykre, pTWniej jednak sSodsze jest od wyklarowanego miodu. ^Y I rzekS wilk: XOdpuRciSem ci twoj win i przebaczySem !bSd, lecz teraz ostrzegam ci przed moj siS. Poddaj si mej wSadzy, poznaSeR juV bowiem, jakie skutki mego gniewu ponosi ten, kto wystpuje przeciw mnie. YI pokSoniS mu si lis z szacunkiem mTwic; XNiechaj #Allach da ci dSugie Vycie! ObyR nieustannie zwyciVaS twoich $wrogTw! YI nadal baS si wilka, i schlebiaS mu. !PTWniej udaS si lis pewnego dnia do winnicy i ujrzaS w murze otwTr. ByS jednak podejrzliwy i rzekS sobie w duchu: XOtwTr ten musi mieZ jakR przyczyn. Powiedziano bowiem: ]Kto widzi szczelin w ziemi, a nie omija jej, lecz chce podejRZ do niej, ten !zwodzi sam siebie i naraVa si na zgub. ^ Wiadomo, Ve niektTrzy ludzie ustawiaj w winnicy postaZ lisa i kSad przed nim na misach !winogrona, aby ujrzaS to jakiR lis, podszedS do tamtego i !wpadS w puSapk. Sdz, Ve otwTr ten kryje w sobie jakiR "podstp. Powiadaj: ]CzujnoRZjest poSow mdroRci. ^ Z ostroVnoRci wic zbadam ten otwTr i zobacz, czy znajd wnim jak zasadzk, ktTra mogSaby mnie doprowadziZ do zguby. Nie skSoni mnie do tegoSakomstwo, abym zgotowaS !sobie zgub. YTo rzekSszy lis #zbliVyS si do otworu, obszedS "go ostroVnie dookoSa i zajrzaS do Rrodka. A bySa to wielka jama, ktTr wykopaS wSaRciciel chcc schwytaZ w "ni zwierzta, ktTre niszczySymu winnic. Na otworze jamy #zaR lis ujrzaS cienk pokryw. I odskoczyS w bok mTwic: XChwaSa niech bdzie Allachowi za to, Ve si ustrzegSem! Mam nadziej, Ve wpadnie w t jam mTj wrTg, wilk, ktTry mi zatruwa Vycie. Wtedy bd miaS winnic dla #siebie i bd sobie w niej VyS #spokojnie. YPotrzsnS gSow,zaRmiaS si gSoRno i zanuciwszy, wypowiedziaS ten oto wiersz: Obym zaraz ujrzaS wilka w studni na dnie! !JakVe czsto serce moje raniS zdradnie, Jak czsto mi dawaS smakowaZ gorycze! "Sobie Vycia, zasi jemu Rmierci Vycz . Natenczas winnica bdzie wolna odeU, A w niej Supy sobie zdobd w nagrod. Kiedy zakoUczyS swTj wiersz, ruszyS prdko z powrotem, a gdy przybyS do wilka, rzekS mu: XAllach daS ci wstp do winnicy usuwajc trudnoRci Xmasz bowiem szczRcie. Niechaj poVytek przyniesie ci !to, czym ci Allach obdarzyS, iniech ci On udzieli Satwej zdobyczy i obfitego poVywienia bez Vadnej &trudnoRci. YI spytaS wilk lisa: XAcTV wskazuje na to, co powiedziaSeR? YOdrzekS lis: XPrzyszedSem do winnicy i !znalazSem tam jej wSaRciciela martwego, a na krzewach !widziaSem wspaniaSe owoce. YI zaufaS wi lk sSowom lisa, opanowaSo go Sakomstwo, !wyruszyS w drog i szedS, aV doszedS do wspomnianego !otworu. A Sakomstwo zaRlepiSo go. Lis zaR poSoVyS si wyprVony, jakby byS martwy,i wypowiedziaS ten oto wiersz:"Chcesz z Leil si poSczyZ? Tedy powiem coR ci: Nic tak karku nie ucina jak poVdliwoRci. A kiedy wilk doszedS do otworu, rzekS mu lis: XWejdW do winnicy, zostaS ci zaoszczdzony trud pokonywania muru! Allach posiada moc wyRwiadczania !dobrodziejstw. Y I ruszyS wilk przed siebie chcc wejRZ do winnicy, a gdy stanS na Rrodku pokrywy zakrywajcej jam, wpadS w puSapk. I opanowaSy lisa najwiksza radoRZ i wesele, a troska i zmartwienie opuRciSy go. ZanuciS wic melodi i wypowiedziaS te oto wiersze: #Los si ulitowaS w nieszczRciu nade mn, By udrka moja nie bySa daremn. #SprawiS, Ve si speSnia kaVde me pragnienie, Zasi troski wszelkie [ precz ode mnie Veni. Skoro si odmieniS, przeto z tej przyczyny Pragn mu wybaczyZ wszystkie jego winy. "I w niepamiZ puszczam, iV byS tak surowy, \e aV mi posiwiaS caSkiem czubek gSowy. !I juV wilk nie umknie, gdy si zguba skrada, Bo na miejscu straceU czeka go zagSada, ZaR winnica [ moja, w niej SupTw bez liku. Nie bd juV nigdy gSupich braS wspTlnikTw! Potem zajrzaS do jamy i zobaczyS wilka pSaczcego ze strachu i Valu nad sob. I zapSakaS lis wraz z nim, wilk $podniTsS wic gSow i spytaS: XO lisie chytry, czy pSaczesz $z litoRci nade mn? YOdparS lis:#XO nie! kln si na Tego, ktTrywtrciS ci do jamy, Ve pSacz, albowiem twoje przeszSe Vycie bySo tak dSugie, i martwi mnie, Ve nie wpadSeR do tej jamy juV wczeRniej. Bo gdyby to nastpiSo, zanim !ci spotkaSem, miaSbym spokTji wytchnienie. PozostaSeR jednak przy Vyciu do chwili, !gdy sdzone ci bySo umrzeZ, i nadszedS wyznaczony ci czas. Y #RzekS wilk: XZSy lisie, idW do mojej matki i powiadom j o tym, co mnie spotkaSo! MoVe "ona postara si mnie uwolniZ. Y!OdrzekS mu lis: XTwoje wielkie Sakomstwo i ogromna chciwoRZpopchnSy ci do zguby. WpadSeR bowiem do jamy, z "ktTrej nie moVesz wyjRZ! CzyVnie wiesz, gSupi wilku, Ve przysSowie powiada: ]Kto nie ma na uwadze nastpstw swych poczynaU, ten nie !uniknie zguby. ^Y RzekS wilk: XChytry lisie, okazywaSeR mi przywizanie, pragnSeR mej przyjaWni i baSeR si mojej !wielkiej siSy. Nie Vyw do mnie nienawiRci za to, co tobie uczyniSem, kto bowiem, bdcsilnym, przebacza, otrzyma od"Allacha zapSat. A poeta mTwi: Siej dobro, choZby ziemia bySazSa i marna. Nie zginie, gdy zasiane, losy go ustrzeg. Bo dobra, ktTre wzejdzie z posianego ziarna, Nie zbierze nikt krom ciebie, dobro siejcego. Y OdrzekS mu lis: XO najciemniejszy spoRrTd drapieVnikTw i najdurniejszy zdzikich zwierzt w tej !okolicy, czy zapomniaSeR juV oswojej dumie, swojej pysze i zarozumiaSoRci? Nie wypeSniaSeR przykazaU przyjaWni i nie przyjmowaSeR napomnieU wedSug sSTw poety: Nie czyU zSa, bo sam na siebiesprowadzisz nieszczRcie, Jako Ve zSy czyn jest rTwny nieuchronnej zemRcie. URniesz, ale uciRniony czuwa potrzebne, ? [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{Ap c-e | cO.y c.Z! c/, cx/7pH/niestrudzenie I zSorzeczy. Zasi Allach przenigdy nie drzemie. Y !RzekS wilk: XChytry lisie, nie karz mnie za dawne przewiny, bo od szlachetnych oczekuje si przebaczenia. Dobry czyn naleVy do najwikszych skarbTw, tak jak o tym piknie mTwi poeta: Skoro nadszedS czas sposobny, przeto dobrze czyniZ zda si, Bowiem do dobrodziejstw zdolnym jest si nie we wszelkim czasie. Y "I wciV korzyS si wilk przed #lisem, i mTwiS do niego: XMoVe zdoSasz uczyniZ coR, co by mnie ocaliSo od zguby? Y OdrzekS lis: XO wilku przebiegSy, faSszywy i zdradziecki, nie spodziewaj si ode mnie ratunku, jest to bowiem odwet i zapSata za twoje niecne postpowanie. Y Potem zaRmiaS si od ucha do ucha i wypowiedziaS te wiersze: OszukiwaZ mnie zaniechaj, Bowiem bdziesz zawiedziony. Nadaremnie mnie nie bSagaj, "SkoroR posiaS [ zbieraj plony. I rzekS wilk do lisa: XO !najSagodniejszy wRrTd dzikich zwierzt, jestem pewien, Ve nie zostawisz mnie w tej jamie! Y Co rzekSszy zaczS wylewaZ Szy z oczu i wypowiedziaS te wiersze: Ty, coR sSuVyS mi pomoc, przychylnoRZ miaS dla mnie, Ty, ktTrego dary rosn w liczb nieustannie, Nie miaSem ja w Vyciu moim dnia takiego jeszcze, W ktTrym byR mnie nie ochraniaS od groVcych nieszczRZ. !RzekS lis: XO wrogu niemdry, #jakiV si staSeR teraz pokorny i ulegSy, uniVony i zgodliwy, gdy przedtem rozpieraSy ci duma i wyniosSoRZ, pycha i skSonnoRci tyrana? Zaiste, li tylko ze strachu przed tw nienawiRci bySem twym przyjacielem i nie dla twej #Saski ci schlebiaSem. Teraz zaR na ciebie zstpiS strach i przyszSa kara. Y I lis wypowiedziaS te wiersze: Ty, coR jest w matactwach pierwszy i wszelakich zdradach, ZSo na ciebie spadSo wreszcie,jak na innych spada. SprTbuj, jak cierpienia gorzkiei jak Szy piekce. I pozostaU w samotnoRci, z wilkami w rozSce. "I powiedziaS wilk: XLisie, wszakjesteR Sagodny, nie przemawiaj zatem jzykiem wrogoRci i nie patrz jej okiem,ale bdW wierny przysidze przyjaWni, zanim minie sposobnoRZ pomocy! #IdW wic i przynieR mi powrTz, przymocuj jeden koniec do drzewa, a drugi spuRZ mnie, abym mTgS go chwyciZ. MoVe w ten sposTb wybawisz mnie z"ciVkiego poSoVenia, w ktTrymznalazSem si, a ja tobie oddam wszystkie skarby, jakie!posiadam. Y RzekS lis: XWiele juV narozprawiaSeR o tym, co ci nie przyniesie wybawienia. Nie spodziewaj si wic ode mnie pomocy i przypomnij sobie, jak niecnie dawniej postpowaSeR, a takVe, jak zdradliwie i chytrze ze mn si obchodziSeR. WkrTtce zostaniesz ukamienowany! Wiedz, Ve dusza twoja opuRci wnet Rwiat, zniknie z niego i odejdzie, spotka j zguba i zostanie strcona w najstraszliwsze miejsce. Y I rzekS wilk: XChytry lisie, zawrTZ na drog przyjaWni i porzuZ zSoRZ i nienawiRZ. Wiedz, Ve jeRli kto uratuje "jakR istot i zachowa j przyVyciu, to jak gdyby zachowaS przy Vyciu wszelkie stworzenie. Nie postpuj Wle, bo mdrcy tego nie doradzaj.A nie ma bardziej oczywistego"zSa jak to, Ve ja siedz w tej "jamie dSawic si Rmiertelnym strachem i oczekuj zguby, !choZ ty mTgSbyR wybawiZ mnie$z tego kSopotu. YI rzekS mu lis: XTy nieokrzesany gburze, twe pikne sSowa i nikczemne zamiary przywodz mi na myRl sokoSa i jego przygod z kuropatw. YSpytaS wilk: XA jaka bySa przygoda sokoSa i kuropatwy? YLis rozpoczS: WstpiSem pewnego dnia do winnicy, aby zjeRZ troch winogron, i ujrzaSem tam #sokoSa, ktTry pragnS zSowiZ kuropatw. I juV bySby j chwyciS, ale uciekSa mu, dopadSa swego gniazda i %ukrySa si w nim. A sokTS leciaS"za ni woSajc: XGSupia, oto "ujrzaSem ci na ziemi gSodn, #ogarnSa mnie litoRZ nad tob,zebraSem dla ciebie ziarno i "chciaSem ci chwyciZ, abyR je zjadSa. Lecz ty uciekSaR przede mn, nie mog wic wytSumaczyZ sobie twej ucieczki inaczej jak wstrzemiWliwoRci. WyjdW jednak, weW ziarno, ktTre ci przyniosSem, i zjedz je na zdrowie! YGdy kuropatwa usSyszaSa sSowa sokoSa, uwierzySa mu i wyszSa do niego, on zaR wbiS w ni szpony i przytrzymaS j. RzekSa kuropatwa: XCzy to rzekomo przyniosSeR mi ze stepu i to miaSeR na myRli mTwic: ]Zjedz na zdrowie i #niechaj ci sSuVy ^? OkSamaSeRmnie! Niech Allach zmieni moje ciaSo, ktTre zjesz, w Rmierteln trucizn w twoim %VoSdku. YI kiedy sokTS zjadS kuropatw, wypadSy mu piTra, opuRciSa go siSa i zmarS natychmiast. Potem rzekS lis: XWiedz, o wilku, Ve kto kopie dla swojego brata doSek, niebawem sam w niego wpadnie. To ty pierwszy postpowaSeR wobec mnie zdradliwie! Y I rzekS wilk do lisa: XZostaw t gadanin i !przestaU mTwiZ przypowieRci iprzysSowia. Nie wypominaj mi zSych uczynkTw, ktTre popeSniaSem przedtem, bo wystarczy mi tego nieszczRcia, jakie mnie dosigSo. PopadSem oto w tarapaty, w ktTrych wspTSczuSby mi nawet wrTg, aco dopiero przyjaciel! WymyRl mi przecieV jakiR sposTb, dziki ktTremu mTgSbym si uratowaZ, i bdW mi pomocny! A jeRli napotkasz przy tym #jak trudnoRZ, to pamitaj, Veprzyjaciel ponosi dla przyjaciela najwiksze trudy i zdolny jest nawet naraziZ si na RmierZ ratujc druha. Powiadaj, Ve troskliwy przyjaciel lepszy jest od rodzonego brata. JeVeli zatem przyczynisz si do mego ocalenia, wynajd dla ciebie rozmaite sposoby, ktTre bd tobie broni. Poza tym wyuczci niezwykSych podstpTw, ktTre otworz ci najurodzajniejsze winnice i bdziesz mTgS zbieraZ owoce z krzewTw. BdW wic pogodny&i dobrej myRli! YLis Rmiejc si odpowiedziaS mu: XJakVe pikne jest to, co powiedzieli mdrcy o gSupcu, takim jak ty!Y SpytaS wilk: XCTV takiego mTwi mdrcy? YLis odparS: XMdrcy powiadaj, Ve kto magrube ciaSo, ma teV grub dusz, daleko mu do rozumu, abliska mu jest gSupota. Doprawdy, gSupi oszuRcie, sSuszne s twoje sSowa, Ve przyjaciel powinien podjZ trud dla uratowania przyjaciela, ale wyjaRnij mi pomimo twojej gSupoty i braku rozumu, jak mog ci uwaVaZ za przyjaciela przy twojej zdradliwoRci? Ty masz mnie za przyjaciela, a ja jestem dla ciebie zSoRliwym wrogiem. Te sSowa wydaSyby ci si celniejsze od strzaSy z Suku, !gdybyR mTgS je zrozumieZ. Co zaR do twoich zapewnieU, Ve wynajdziesz dla mnie rozmaitesposoby, ktTre bd mi tarcz, i Ve nauczysz mnie podstpTw, dziki ktTrym bd miaS dojRcie do urodzajnych winnic i bd mTgS zbieraZ owoce z krzewTw, to dlaczego, zdradliwy oszuRcie, nie wymyRlisz teraz jakiegoR sposobu dla siebie, aby uniknZ zguby? Jak daleko ci do tego, aby sobie pomTc, i jakVe daleki jestem ja od przyjcia twojej rady! JeRli znasz jakieR wyjRcie, wykorzystaj je dla siebie, by ujRZ temu niebezpieczeUstwu. Ja jednak prosz Allacha, aby uniemoVliwiS ci ocalenie. ZastanTw si wic, gSupcze, czy masz sam dla siebie jakiR !sposTb, by uniknZ zagSady, apotem dopiero pouczaj kogo innego. Zaiste, przypomina mi to, jak pewnego czSowieka zmogSa choroba, a inny czSowiek, cierpicy na tak sam chorob, przybyS do niego, aby go leczyZ. I rzekS mu: ]Czy chcesz, abym ci wyleczyS? ^ OdpowiedziaS !chory: ]Dlaczego nie zaczSeRleczenia od siebie? ^, a !tamten zostawiS go i odszedS. Ity, wilku, jesteR taki sam. SiedW wic w jamie i znoR !swoj dol! YKiedy usSyszaS #wilk sSowa lisa, pojS, Ve nie moVe liczyZ na nic dobrego z !jego strony, i pSakaS nad sob!mTwic: XJakVe nieostroVnie postpowaSem! JeVeli jednak wybawi mnie Allach z tych kSopotTw, nie bd wicej wykorzystywaS mojej przewagiwobec sSabszych ode mnie, naSoV zgrzebn szat i osid na jakiejR gTrze !sSawic Allacha NajwyVszego i w trwodze oczekujc jego kary. Porzuc dzikie zwierzta i bd wspomagaS biednych i !tych, ktTrzy walcz za wiar! #Y Potem znTw pSakaS i uValaS si. WTwczas serce lisa ogarnSo wspTSczucie i gdy usSyszaS pokorne proRby i sSowa wilka Rwiadczce o tym, Ve Tw chcesi odwrTciZ od dzikoRci i #pychy, odczuS dla niego litoRZ. PodskoczyS tedy radoRnie i stanS na skraju jamy, a potem usiadS na tylnych "Sapach i spuRciS do wilka ogon.Wtedy wilk wstaS, signS przednimi Sapami ku ogonowi $lisa i RcignS go do siebie na $dTS. A gdy lis znalazS si razemz nim w jamie, rzekS mu wilk: "XO lisie, ktTry tak maSo znasz #litoRci, jakVe mogSeR pyszniZ si swym zwycistwem nade mn, skoro przedtem bySeR moim towarzyszem i w mojej mocy? Oto kara dosigSa ci !prdko i wpadSeR do tej samej jamy! Prawi bowiem mdrcy: !]JeVeli ktoR gani swego brata za to, Ve ssie suk, ten sam $j bdzie ssaS! A jakVe sSusznes sSowa poety: ZSy los ma nad nami sw zSowrog piecz, Lecz udrcza innych, gdy od nas uciecze. ]Baczcie dobrze! ^ [ powiedz drwicym z ciebie kpiarzom. "]Bo gnbice troski i was teV poraV. ^Y Potem rzekS jeszcze wilk do lisa: XMusz ci pozbawiZ !Vycia, byR nie ujrzaS, jak ja zostan zabity! YI pomyRlaS sobie lis: XOto wpadSem w zasadzk pospoSu z tym tyranem! W takim poSoVeniu potrzeba chytroRci i przebiegSoRci. Wszak powiadaj: ]Kobieta ma swojeklejnoty zawsze przygotowane!na dzieU uroczysty ^, a takVe:]`zo moja, chowam ci na czas nieszczRcia. ^ JeVeli wic nie wymyRl jakiegoR podstpu przeciw temu okrutnemu zwierzciu, zgin bez wtpienia. JakVe sSuszne s bowiem sSowa poety: BdW przebiegSy w czasach, gdy czyha zagSada, Bowiem ludzie s jak lwTw drapieVnych stada. Oszustwa strumienie niechaj bystro pSyn, By nie zbrakSo wody twego Vycia mSynom. Zbieraj owoc wszelki dla rozkoszy swojej, Gdy go zbraknie, trawa gSTd twTj zaspokoi. Y Potem tak powiedziaS lis do wilka: XNie spiesz si z zabijaniem mnie, o dzielne dzikie zwierz, posiadajce siS i wielk odwag, bo &mTgSbyR tego VaSowaZ! Ale jeRlipoczekasz i rozpatrzysz uwaVnie to, co ci powiem, poznasz mTj zamiar, ktTry chc przeprowadziZ. GdybyR si natomiast "poRpieszyS i zabiS mnie, nic natym nie zyskasz i umrzemy tutaj razem. Y I rzekS wilk: XO chytry oszuRcie, jak to masz nadziej uratowania siebie i mnie, Ve prosisz, abym ci udzieliS zwSoki? Powiedz mi, jaki jest Tw zamysS, ktTry !chcesz wykonaZ? YI rzekS lis: XCo do zamiaru, ktTry chciaSbym przeprowadziZ, to powinieneR mnie koniecznie dobrze za niego wynagrodziZ. SSyszaSem bowiem, co sobie #RlubowaSeR i jak przyznawaSeR si do twych dawniejszych !zSych czynTw, sSyszaSem teV twoje Vale nad tym, Ve nie znaSeR skruchy i dobrych uczynkTw. BySem Rwiadkiem, jak przyrzekaSeR sobie, Ve jeVeli ujdziesz caSo temu nieszczRciu, przestaniesz szkodziZ swoim przyjacioSom i wszystkim innym, zaniechasz jedzenia winogron i innych owocTw, bdziesz trwaS w pokorze, obetniesz sobie pazury, przywdziejesz zgrzebn szat i bdziesz skSadaS ofiary Allachowi NajwyVszemu. ZdjSa mnie przeto litoRZ nad tob, mimo Ve dawniej pragnSem twojej zguby. Kiedy jednak usSyszaSem twoje Vale i co obiecywaSeR, gdyby wybawiS ci Allach, zbudziSa si we "mnie chZ, by wycignZ ci z jamy, i spuRciSem ci ogon, "abyR si go uczepiS i wylazS. Ale ty nie porzuciSeR swoich przyzwyczajeU, pozostaSeR dziki i gwaStowny i nie szukaSeR ratunku i ocalenia w "przyjaWni, tylko pocignSeR mnie za ogon tak mocno, iV myRlaSem, Ve wyzion ducha. Siedz wic teraz razem z tob w miejscu zguby i Rmierci, a jedna tylko rzecz moVe uratowaZ mnie i ciebie [jeVeli mnie posSuchasz, wybawimy si obaj. Potem zaR "bdziesz musiaS speSniZ to, coprzyrzekaSeR, a wTwczas ja bd twoim przyjacielem. Y I spytaS wilk: XA co to za !warunek, ktTry mam speSniZ? Y$RzekS lis: XPodnieR si i staU wyprostowany, ja zaR wylez ci na gSow, by dosignZ krawdzi jamy. Gdy juV wyskocz na ziemi, pTjd i "przynios coR, czego mTgSbyR si chwyciZ i rTwnieV std !wyjRZ, Y I rzekS wilk: XNie ufam twoim sSowom, gdyV powiadaj mdrcy: ]Kto pokSada ufnoRZ tam, gdzie powinien VywiZ nienawiRZ, popeSnia bSd. ^ I mTwi jeszcze: ]Kto ufa takiemu, conie jest godny zaufania, bdzie oszukany, a kto wystawia na prTb takiego, cojuV zostaS wyprTbowany, ten bdzie godny wspTSczucia. TenzaR, kto nie widzi rTVnicy pomidzy rozmaitymi okolicznoRciami i nie oddaje kaVdemu stanowi tego, co mu si naleVy, a wszystkie sprawyocenia wedSug jednej miary, maSo znajdzie szczRcia, a sporo nieszczRcia. ^ I sSusznie mTwi poeta: Niechaj myRl twa jeno ku zSemu si skSania, !Bo zSa myRl ma siS mdrego dziaSania. \ycie nasze bywa w najwikszych opaSach, Gdy je myRl Vyczliwa i dobra pojmaSa. A oto sSowa innego: BdW zSego mniemania, a zSo ci ominie. Kto czujny, ten ustrzec moVe si jedynie. Witaj wrogTw twoich z rozjaRnion twarz, ZaR w sercu miej wojska, ktTre ich poraV. A inny mTwi: Wrogiem twym najwikszym ten jest, kto ci miSy. Zawsze mieZ winieneR obSud dla ludzi. Dobre myRli o nich odbieraj siSy, Przeto niechaj czSowiek zS myRl w tobie budzi. Y $I rzekS lis: XZSe pogldy nie w kaVdej chwili godne s pochwaSy, a dobre mniemanie naleVy do wSaRciwoRci doskonaSych i dziki niemu pierzchaj obawy. Trzeba ci, "wilku, wynaleWZ jakiR pomysS, jak wydostaZ si z tej jamy, tak abyRmy obaj ocaleli. To bdzie lepsze, niV gdybyRmy obaj zginli. PorzuZ wic te "zSe myRli i nienawiRZ. JeRli spojrzysz na mnie przychylnie,mog wyniknZ z tego dwie !rzeczy: albo przynios ci coR, czego bdziesz mTgS si uczepiZ, i wyleziesz dziki temu z jamy, albo oszukam cii sam si ocaliwszy, ciebie zostawi tutaj. To jednak jestwykluczone, bo nie bySbym pewny, czy nie zostan wystawiony na prTb, tak jak ty, i ukarany w ten sposTb za zdrad. MTwi bowiem przysSowie: ]WiernoRZ jest pikna, zdrada zaR odraVajca. ^ Trzeba przeto, abyR mi zaufaS, bo ja dobrze znam zrzdzenia losu. Nie opTWniaj wic tego sposobu naszego ocalenia, jest to bowiem sprawa zbyt naglca, aby przedSuVaZ rozmow o "niej. YI rzekS wilk: XNiewiele ufam twej wiernoRci, ale wiem,co sobie myRlisz i Ve chcesz mnie uratowaZ, albowiem poznaSeR moj skruch. MyRl wic sobie: JeVeli prawd jest, co lis utrzymuje [ to naprawi on zSo, ktTre uczyniS, a jeRli kSamie, otrzyma za to kar od Pana. UsSucham wic tego, co mi radzisz, a jeRli mnie oszukasz, stanie si to przyczyn twojejzguby. Y To rzekSszy wilk stanS w jamie wyprostowany, pozwalajc, by lis wlazS mu nabarki, tak Ve dosigaS krawdzi jamy, a wtedy wyskoczyS na gTr i upadS zemdlony. A wilk zawoSaS do niego: XPrzyjacielu mTj, nie zapomnij o mnie i przyjdW mi z$pomoc! Y ZaRmiaS si na to lis i zachichotaS, po czym rzekS: X_lepcze, tylko dlatego wpadSem w twoje rce, Ve VartowaSem z ciebie i wyRmiewaSem ci. A przyczynatego bySa taka: Gdy usSyszaSem, jak si kajasz, opanowaSa mnie wesoSoRZ i uradowany zataUczySem. WTwczas zwisS mi ogon do jamy, ty zaR mnie "pocignSeR, tak Ve wpadSem do Rrodka, potem jednak uwolniS mnie Allach NajwyVszy z twoich rk. Dlaczego wic nie miaSbym dopomTc ku twej zgubie, skoro naleVysz do zastpu szejtana? I wiedz, Ve wczoraj we Rnie widziaSem siebie taUczcego na weselu; opowiedziaSem to pewnemu wykSadaczowi snTw, a on wa potrzebne, ? [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB c#0E V0&4 c0Z d?1! cN1e-10/ c1L;M&02rzekS mi: ]Bdziesz miaS !kSopoty, ale wydobdziesz si z nich. ^ Teraz widz, Ve to, iV wpadSem w twoje rce i uszedSem ci, jest wyjaRnieniem mego snu. Ty !wiesz, zaRlepiony gSupcze, Ve jestem twoim wrogiem, jakVe wic mogSeR w swym !ograniczeniu i gSupocie liczyZ na to, Ve ci uratuj pomimo tych niecnych sSTw, ktTre od ciebie usSyszaSem? Dlaczego miaSbym si staraZ o twoje ocalenie? Wszak mTwi mdrcy: #]_mierZ zSoczyUcy, to spokTj dla ludzi i oczyszczenie dla ziemi. ^ Gdybym si nie obawiaS, Ve dochowujc tobie #wiernoRci, bd musiaS znosiZ od ciebie cierpienie wiksze od bTlu zdrady, z pewnoRci zdziaSaSbym coR, aby ci "uratowaZ. YA gdy usSyszaS wilk!sSowa lisa, z rozpaczy poczS gryWZ sobie Sap. Potem "zwrTciS si do lisa Sagodnymi sSowami, nic jednak przez to !nie osignS. RzekS wic do niego cichym gSosem: XCaSy wasz rodzaj lisi naleVy do tych, co maj najsSodszy jzyk i najlepiej potrafi $VartowaZ. To byS wSaRnie Vart z twej strony, ale nie kaVda chwila jest dobra dla zabawy i "Vartu! OdrzekS lis: XGSupcze, istniej dla Vartu granice, ktTrych Vartujcy nie przekracza. Nie licz teV, Ve Allach pozwoli ci zdobyZ wSadz nade mn, skoro juV raz wybawiS mnie z twoich $rk. Y RzekS wilk: XPowinieneR staraZ si mnie uratowaZ w imi braterstwa i przyjaWni, ktTre istniaSy przedtem midzy nami. A jeRli to uczynisz, z pewnoRci dobrze ci odpSac. YOdparS mu lis: XMdrcy powiadaj: ]Nie brataj si z gSupim i przewrotnym, on bowiem !okryje ci haUb i nie przyda tobie chwaSy. Nie brataj si teV z kSamc, bo gdy ten odkryje u ciebie zalety, zatai je, a jeRli znajdzie wady, rozgSosi o nich. ^ A inny mdrzec rzekS: ]Na wszystko jest sposTb, tylko nie na RmierZ, wszystko moVna naprawiZ oprTcz zSego charakteru, od wszystkiego !moVna si uwolniZ, ale nie od przeznaczenia. ^ A co do zapSaty, na ktTr, jak mTwisz, zasSuV sobie u ciebie, to przypominasz mi podtym wzgldem wVa, ktTry uciekS zaklinaczowi. WV Tw byS ogromnie przestraszony, gdy wtem ujrzaS go pewien !czSowiek i spytaS: ]Co si z "tob dzieje, wVu? ^ OdrzekS !wV: ]UciekSem od zaklinacza,a on mnie szuka. JeVeli uratujesz mnie przed nim i skryjesz u siebie, dam ci na pewno wspaniaS nagrod i wyRwiadcz ci wiele dobrego! "^ WziS go wic Tw czSowiek skuszony zapSat i marzc o nagrodzie wSoVyS wVa do swej torby. A kiedy zaklinacz przeszedS juV koSo nich i $oddaliS si, idc swoj drog, !i minSo niebezpieczeUstwo dla"wVa, rzekS do niego czSowiek:]Gdzie jest moja nagroda? UratowaSem ci wszak przed tym, czego si baSeR i od "czego pragnSeR uciec! ^ WV!odparS: ]Powiedz mi, w ktTr z koUczyn mam ci uksiZ? Wiedz bowiem, Ve my, wVe, nie znamy wikszej nagrody "niV ta. ^ To rzekSszy uksiS owego czSowieka, tak Ve Tw zmarS. PorTwnuj wic ciebie, gSupcze, do wVa, ktTry postpiS w ten sposTb z czSowiekiem. $CzyV nie sSyszaSeR sSTw poety:Nie wierz czSowiekowi, ktTry zSoRci pSonie, !Nie myRl, Ve zSoRZ jego jak przyszSa, tak mija. "Bo choZ Vmija gSadka, gdy si dotkniesz do niej, Przecie jad Rmiertelny kryje w sobie Vmija. Y #I rzekS do niego wilk: XO lisie, ktTry tak piknie przemawiasz i robisz pikne miny, niech ci si nie zdaje, Ve ja nie posiadam Vadnej mocy i Ve ludzie przede mn nie drV. Wiesz przecieV, Ve napadam na zagrody i niszcz winnice, czyU wic, co ci kazaSem, i stTj przede mn jak niewolnik przed panem! YOdpowiedziaS mu lis: XGSupcze, nie masz rozumu i pragniesz rzeczy niemoVliwych. Doprawdy, dziwi si twej gSupocie i hardoRci, z jak rozkazujesz #mi, abym ci sSuVyS i staS przedtob, jak gdybym byS twoim niewolnikiem. Ale wnet zobaczysz, co ci spotka. Otobowiem kamienie rozwal ci gSow i wybij twoje zdradzieckie kSy. Y Potem wspiS si lis na wzniesienie, ktTre gTrowaSo nad winnic i nieustannie przywoSywaS ludzi z winnicy, !aV go ujrzeli i ruszyli prdko ku niemu. A lis zaczekaS do #chwili, gdy zbliVyli si juV do niego i do owej jamy, w ktTrejsiedziaS wilk. WTwczas %odwrTciS si i uciekS. A ludzie zwinnicy zajrzeli do jamy i ujrzawszy w niej wilka, jli rzucaZ w niego wielkimi kamieniami. Ciskali bez przerwy kamieniami, bili wilka kijami i kSuli go ostrzami !wSTczni, aV wyzionS ducha. "Wtedy odeszli, lis zaR powrTciSku jamie, stanS nad miejscem, w ktTrym zginS wilk, i ujrzaS jego zwSoki. PotrzsnS wtedy gSow z !wielkiej radoRci i wypowiedziaSte oto wiersze: #WziS los Vycie wilka, odebraS mu dusz. Precz z tym, ktTry Vywy przedlosem nie uszedS. TakeR, wilku, przywieRZ mnie do zguby pragnS, #Ale oto ciebie los twTj strciS na dno. Bowiem wpadSeR w jam, w ktTrej sw nadziej KaVdy straci, gdy go dech Rmierci owieje. A potem lis zostaS w winnicy sam, bezpieczny i nie obawiajc si nieszczRcia. Takie oto bySy przygody wilka z lisem. Opowiadanie o myszy i Sasicy Opowiadaj, Ve w mieszkaniu pewnego czSowieka gnieWdziSy!si mysz i Sasica. A czSowiek Tw byS biedny. Pewnego razu, !gdy ktTryR z jego przyjaciTS zachorowaS, a lekarz zaleciS mu Suskany sezam, daS mu Tw !przyjaciel pewn iloRZ sezamu,aby mu go wySuskaS. aw biedny czSowiek zaR powierzySziarno sezamu swojej Vonie, polecajc jej, aby wykonaSa t prac, a ona speSniSa polecenie i przyrzdziSa sezam. Tymczasem skoro tylko Sasica spostrzegSa ziarna sezamu, podbiegSa i nieustajc przenosiSa ziarna do swojej nory przez caSy dzieU, aV przeniosSa tam wiksz jego czRZ. A gdy przyszSa Vona owego biednego czSowieka, zobaczySa, Ve sezamu z pewnoRci ubySo. !UsiadSa wic pilnujc, kto po niego przyjdzie, aby poznaZ przyczyn braku. Gdy zaR przybiegSa znowu Sasica, aby przenieRZ troch sezamu do swej nory, tak jak to przedtem czyniSa, ujrzaSa siedzc w mieszkaniu !niewiast i zauwaVySa, Ve onasi jej pilnie przyglda. !RzekSa tedy do siebie: XZaiste,mTj czyn mTgSby mieZ zSe nastpstwa! A kto nie. baczy na skutki, temu los nie jest przyjacielem! Boj si, bo ta kobieta mnie juV spostrzegSa! Nie mam wic innego wyjRcia, jak uczyniZ coR dobrego, przez co wykaV moj niewinnoRZ i usun w cieU !wszystko, co Wle zrobiSam! YI zaczSa wynosiZ z powrotem Tw sezam, ktTry zgromadziSa w norze. A gdy kobieta !zobaczySa, co robi Sasica, tak rzekSa do siebie: XTo nie ona jest sprawczyni tego braku, wynosi bowiem sezam z nory zSodzieja i skSada go tutaj. Oddaje nam przysSug wynoszc sezam z powrotem, a temu, kto dobrze czyni, nie pSaci si inaczej, jak tylko dobrym uczynkiem. Ta Sasica zpewnoRci nie zawiniSa, Ve ubySo sezamu! Jednak nie "odejd std i bd czatowaSa,aV przyjdzie zSodziej, i dowiem si, kto to taki. Y !A Sasica wyczuSa, co przyszSo na myRl kobiecie, pobiegSa prdko do myszy i powiedziaSajej: XSiostro moja, doprawdy, nic dobrego nie ma w takim, kto nie dba o ssiadTw i nie umacnia przyjaWni! YRzekSa !mysz: XTak, przyjaciTSko moja,ciesz si tob i twoim ssiedztwem. Ale z jakiej przyczyny mTwisz mi to? Y `asica rzekSa: XGospodarz tego domu przyniTsS sezam i jadS go, on i jego rodzina nasycili si i nie potrzebuj juV sezamu. Zostawili go przeto i zabraSy sobie z niego po trosze wszystkie Vyjce !stworzenia. JeVeli wic ty jakoostatnia weWmiesz coR z tego, bdziesz miaSa wiksze prawo $niV inni, ktTrzy juV korzystali! Y ZadziwiSa si mysz, podskoczySa i pomerdaSa ogonkiem, a Sakomstwo zaRlepiSo j. WstaSa natychmiast i wyszSa ze swej nory, i oto ujrzaSa sezam wySuskany i bSyszczcy biaSoRci. Kobieta zaR siedziaSa i pilnowaSa go, przygotowawszysobie kij. Ale mysz nie zastanawiaSa si nad nastpstwami i nie mogSa zapanowaZ nad sob, podbiegSa wic do sezamu i zaczSa jeRZ. WTwczas kobieta uderzySa j kijem i rozbiSa jej gSow. Przyczyn zguby myszy staSo "si jej Sakomstwo i to, Ve nie braSa pod uwag nastpstw swych czynTw. Opowiadanie o pawiu i wrTblu W tych samych czasach VyS wrTbel, ktTry odwiedzaS codziennie pewnego ptasiego krTla. A tak dSugo zawsze przebywaSu niego w goRcinie, Ve byS pierwszym, ktTry do krTla !przychodziS, i ostatnimi ktTry od niego wychodziS. !I zdarzySo si kiedyR, Ve na pewnej wysokiej gTrze zebraSasi gromada ptakTw i tak "midzy sob mTwiSy: XZaiste, rozmnoVyliRmy si i wzrosSa iloRZ sporTw pomidzy nami. Trzeba wic koniecznie, !abyRmy wybrali krTla, ktTry bymiaS baczenie na nasze sprawy. Wtedy zapanuje wRrTd"nas zgoda i ustan kSTtnie. YA"wSaRnie przelatywaS koSo nich Tw wrTbel i poradziS im, aby uczynili krTlem pawia; bo wSaRnie paw byS tym krTlem, ktTrego wrTbel tak czsto odwiedzaS. I ptaki wybraSy pawia czynic go swoim krTlem, a on wyRwiadczyS im wiele dobrodziejstw, wrTbla zaR mianowaS swym wezyrem i doradc. Lecz bywaSo, Ve wrTbel zaniedbywaS czasem swoje obowizki zajmujc si innymi sprawami. AV pewnego !razu opuRciS pawia, ktTrego tobardzo zaniepokoiSo, a gdy Tw trwaS w tym stanie, powrTciS nagle wrTbel. SpytaS go paw: XCTV ci zatrzymaSo z dala !ode mnie? I to wSaRnie ciebie, ktTry jesteR mi najbliVszy z dworzan? YOdrzekS wrTbel: Y XUjrzaSem coR, co wydawaSo !mi si podejrzane i napeSniSo mnie strachem! YPaw zapytaS: XA co takiego widziaSeR? Y OdrzekS wrTbel: XWidziaSem "czSowieka z sidSami. UstawiS jeprzy moim gnieWdzie, przymocowaS koSki, nasypaS do!Rrodka ziarna i usiadS obok, a ja usiadSem takVe, aby zobaczyZ, co bdzie robiS. A gdy tak patrzySem, wtem los i przeznaczenie zaprowadziSy !tam Vurawia i jego maSVonk, tak Ve wpadli w sam Rrodek sideS. Zaczli krzyczeZ, a !wtedy myRliwy wstaS i zSapaS ich oboje [i to mnie przeraziSo. Z takiej wSaRnie przyczyny nie bySo mnie przy "tobie, o krTlu czasu! Nie bd juV mieszkaS w tym gnieWdzie,gdyV wystrzegaZ si musz $sideS! YI rzekS mu paw: XNa nic si nie przyda ostroVnoRZ przeciw przeznaczeniu. Nie opuszczaj przeto swego miejsca! YWrTbel usSuchaS !rozkazu pawia i rzekS: XW imiposSuszeUstwa dla krTla "wytrwam i nie oddal si std! YLecz caSy czas wrTbel byS !ostroVny i uwaVaS. PrzynosiS pawiowi jedzenie, paw jadS dosyta, a potem piS wod [ wTwczas wrTbel odchodziS. A gdy pewnego dnia wyszedS od pawia, ujrzaS dwa wrTble #bijce si zawzicie na ziemi. I#rzekS do siebie: XJakVe bdc wezyrem krTla, mog patrzeZ na ptaki, ktTre si przy mnie bij? Na Allacha, zaprowadz "midzy nimi zgod! YI podszedSdo nich, aby je uspokoiZ, a !wtedy myRliwy zarzuciS sieZ nawszystkie trzy wrTble, a wezyr pawia wpadS w sam jej Rrodek. MyRliwy wstaS, chwyciS go, podaS swojemu towarzyszowi irzekS: XPilnuj go, bo jest tSusty, a Sadniejszego od niego nigdy nie widziaSem! YRzekS wTwczas do siebie wrTbel: XOto wpadSem w to, czego si obawiaSem! Bezpieczny bySem tylko u pawia! Nie pomogSa mi przeciw!przeznaczeniu ostroVnoRZ i niema od przeznaczenia ucieczki "w ostroVnoRZ! CTV bowiem jestsSuszniejsze od sSTw poety: Co si zdarzyZ nie ma, nigdy zdarzyZ si nie moVe, To zaR, co ma byZ, zaiste kiedyR bdzie. #Stanie si, co staZ si miaSo, we wSaRciwej porze, Ale gSupiec jeno podstp wszy wszdzie. Y RzekS krTl: XO Szeherezado, opowiedz mi wicej takich przypowieRci! YOdparSa: XNastpnej nocy, jeVeli pozostawi mnie przy Vyciu krTl [oby Allach uczyniS go jeszczepotVniejszym... Y Opowiadanie o sprztaczu rzeWni i maSVonce pewnego dostojnika ZdarzySo si kiedyR w czasie !pielgrzymki, gdy wierni wSaRnieokrVali Kaab i caSa przestrzeU wokoSo zatSoczona bySa ludWmi, Ve nagle jakiR !czSowiek uczepiS si zasSony "Kaaby, woSajc z gSbi serca: XBSagam Ci, o BoVe, spraw, by zapSonSa gniewem na swego mVa i zeszSa si ze mn. YSSowa te usSyszaSa grupa pielgrzymTw, ktTrzy chwycili go i zaprowadzili do emira pielgrzymki, nie !szczdzc mu razTw. I rzekli: XO emirze, zastaliRmy tego czSowieka w _witym Miejscu, wypowiadajcego takie a !takie sSowa. Y Emir pielgrzymkirozkazaS zatem, by go powieszono, lecz czSowiek Tw zawoSaS: XEmirze, na Proroka Allacha! [ Niech go BTg bSogosSawi i da mu zbawienie [ wysSuchaj mojej przygody, apotem uczyU ze mn, co zechcesz! Y RzekS mu emir: XOpowiadaj wic! Y, a czSowiek zaczS: Wiedz, emirze, Ve jestem sprztaczem i pracuj w rzeWni baranTw, wywoVc krew i odpadki na Rmietnik. A zdarzySo si pewnego dnia, gdy prowadziSem obSadowanego osSa, Ve zobaczySem uciekajcych !ludzi. Jeden z nich zawoSaS do "mnie: XWejdW w t uliczk, by $ci nie zabili! Y SpytaSem: XCo si staSo, Ve ludzie tak !uciekaj? Y OdrzekS mi jakiR niewolnik: XJedzie Vona pewnego !dostojnika i sSuVba przepdza ludzi z jej drogi. Bij wszystkich i nikogo nie !oszczdzaj. YWszedSem wic wraz z osSem w zauSek i przystanSem tam, oczekujc,aV tSum si rozejdzie. ZobaczySem sSuVcych z paSkami w rkach oraz !trzydzieRci niewiast, a wRrTd nich jedn niby wiotka trzcinajaRniejc peSni urody, pikna i wdziku. Wszystkie inne bySy do jej $usSug. Skoro przybliVySa si do bramy uliczki, w ktTrej staSem, spojrzaSa na prawo i lewo, po czym przywoSaSa eunucha. Gdy stanS przed !ni, szepnSa mu coR na ucho,on zaR podszedS do mnie i chwyciS mnie. Ludzie wokTS !rzucili si do ucieczki, a inny eunuch wziS mojego osSa i poprowadziS go. Ten, ktTry mnie chwyciS, zwizaS mnie "sznurem i cignS za sob. NierozumiaSem, co si dzieje, a ludzie krzyczeli za nami, woSajc: XCTV zawiniS ten biedak Rmieciarz? Dlaczego go zwizano? Y I woSali do eunuchTw: XUlitujcie si nad nim i uwolnijcie go, a wtedy Allach NajwyVszy ulituje si nad wami! Y Ja zaR mTwiSem sobie w duchu: XEunuchowie schwytali mnie, gdyV ich pani poczuSa wstrtny dla niej zapach nieczystoRci lub teV !jest brzemienn i zrobiSo si jej niedobrze. Nie ma potgi nisiSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Y I szedSem tak za !nimi, oni zaR zbliVyli si do bramy okazaSego domu i weszlitam, prowadzc mnie za sob.Po chwili znalazSem si w wielkiej komnacie [sam nie wiem, jak opisaZ jej pikno rzdzonej wspaniaSymi sprztami. Zwizany, staSem obok eunucha, gdy niewiasty wchodziSy do komnaty. PowiedziaSem sobie w duchu: XNa pewno bd mnie poddawali w tym domu mczarniom, dopTki nie umr. Nikt nawet nie dowie si o mojej Rmierci. Y Oni zaR wprowadzili mnie do SaWni, znajdujcej si wewntrz domu. Gdy si tam znalazSem, !weszSy trzy niewolnice, siadSy przy mnie i rzekSy: XZrzuZ swoje Sachmany. YZdjSem wic stare szmaty, ktTre miaSem na sobie, a wtedy jedna z niewolnic zaczSa mi myZ nogi, druga gSow, a trzecia poczSa masowaZ mnie. Gdy skoUczySy,podaSy mi zwinite szaty i powiedziaSy: XWdziej to Y, !lecz ja odparSem: XNa Allacha, nie wiem jak to uczyniZ! Y "PodeszSy wic bliVej i ubraSy mnie, podRmiewajc si ze mnie. Nastpnie przyniosSy dzbanki z wod rTVan i spryskaSy mnie, po czym wprowadziSy mnie do innej komnaty tak piknej, Ve [ na Allacha [nie wiem, jak opisaZ !j, a takVe ozdoby i sprzty, ktTre si w niej znajdowaSy. potrzebne, ? [ , 0n5rF(rkPDj=xk&ko cV2 c23* c3! c3- ^398XJC4Gdy wszedSem do tej komnaty,zobaczySem tam niewiast, siedzc na SoVu z trzciny bambusowej o nogach z koRci sSoniowej, a wokTS staSy niewolnice. Skoro mnie owa "kobieta ujrzaSa, podniosSa si !i skinSa na mnie. PodszedSem do niej, a ona kazaSa mi usiRZ. UsiadSem wic przy niej, a ona poleciSa niewolnicom przynieRZ jedzenie. PodaSy wyborne potrawy najrozmaitszych rodzajTw, ktTrych nawet z nazwy nie znam i w Vyciu !takich nie widziaSem. I zjadSemdo syta. Po odniesieniu pTSmiskTw i umyciu rk niewiasta zaVdaSa owocTw, ktTre natychmiast przed ni postawiono. KazaSa mi jeRZ, wic jadSem, a ledwie skoUczyliRmy, przyniesiono napoje najrozmaitszych rodzajTw i niewolnice spaliSy rTVnorodne wonne kadzidSa. Jedna z niewolnic, pikna jak ksiVyc, podniosSa si i podawaSa nam wino przy wtTrze strun. WkrTtce upiSem si ja i ta niewiasta, ktTra przy mnie siedziaSa. Kiedy !wszystko to si dziaSo, bySem "przekonany, Ve Rni. PTWniej kobieta kazaSa kilku !niewolnicom rozRcieliZ dla nas SoVe. Gdy uczyniSy tak, jak sobie VyczySa, wstaSa i poprowadziSa mnie za sob do SoVa i poSoVySa si, a ja !spaSem z ni do rana. IlekroZ "zaR przyciskaSem j do piersi, wdychaSem zapach piVma i "innych wonnoRci. SdziSem, Ve $znajduj si w raju lub Ve Rniprzepikny sen. Gdy nadszedS ranek, spytaSa mnie, gdzie mieszkam. OdpowiedziaSem: XW takim a takim miejscu. YKazaSami wTwczas odejRZ, a dajc mi zwizan chustk, haftowan srebrem i zSotem, %rzekSa: XPTjdW za to do SaWni. #Y UcieszySem si i pomyRlaSem:%XJeRli jest w niej piZ felsTw, to zjem dziR obiad. YWyszedSem od niej, jakbym "wychodziS z raju, i udaSem si do komTrki, w ktTrej mieszkam. RozwizaSem chustk i znalazSem w niej "piZdziesit zSotych miskali. ZakopaSem je i usiadSem w bramie, uprzednio zaR kupiSem za dwa felsy chleba i ostrej przyprawy i poVywiSem si. Potem zaczSem rozmyRlaZ o tym, co przeVySem, i tak spdziSem czas aV do wieczora. Wtedy przyszSa do mnie niewolnica i powiedziaSa: XMoja pani wzywa ci! Y PoszedSem wic za ni do bramy domu, wszedSem do Rrodka i padSem na twarz przed gospodyni. A ona posadziSa mnie przy sobie, kazaSa przynieRZ jedzenie i picie, potem zaR spaSa ze mnjak poprzedniej nocy. Gdy wstaSa rano, daSa mi znowu chustk z piZdziesicioma zSotymi miskalami, a ja !wziSem j, wrTciSem do mej komTrki i zakopaSem pienidze. Tak bySo przez osiem dni. KaVdego dnia przychodziSem do niej wieczorem i wychodziSem o Rwicie. Gdy spaSem u niej Tsmej nocy, wbiegSa nagle niewolnica "woSajc: XWstawaj i ukryj si w tej komnacie! YWszedSem wic do komnaty, poSoVonej od strony ulicy, i usiadSem tam. Wtem usSyszaSem zgieSk i ttent koUskich kopyt w uliczce, a Ve komnata miaSa okienko tuV nad bram domu, wyjrzaSem przez nie i zobaczySem mSodego jeWdWca. ByS on jak wschodzcy ksiVyc w noc peSni, a przed !nim szli mamelucy i VoSnierze. PodjechaS do bramy, zsiadS z konia i wszedS do komnaty, gdzie niewiasta siedziaSa na SoVu. UcaSowaS przed ni #ziemi, potem przybliVyS si i !pocaSowaS jej rk, lecz ona nie przemTwiSa do niego ani sSowa. MVczyzna korzyS si jednak przed ni tak dSugo, aV j "uSagodziS, po czym spaS z ni tej nocy. !Rano przyszli jego VoSnierze z koUmi i wyjechaS z nimi. Ona "zaR przyszSa do mnie i spytaSa:XWidziaSeR go? Y "PowiedziaSem: XTak. Y RzekSa: XTo mTj mV, opowiem ci, co mnie spotkaSo z jego strony: Pewnego razu siedzieliRmy razem w ogrodzie na wewntrznym dziedziUcu domu. !Nagle on wstaS i opuRciS mnie !na dSug chwil. CzekaSam na niego z niecierpliwoRci, !mTwic sobie, Ve z pewnoRciposzedS do wychodka. PoszSamwreszcie za nim, lecz nie zastaSam go tam. Wtedy zajrzaSam do kuchni, zobaczySam tam jakR niewolnic i spytaSam j o niego. A ona wskazaSa mi mego"mVa, ktTry leVaS z jedn z dziewek kuchennych. WTwczas!przysigSam sobie uroczyRcie, Ve oddam si najbardziej ndznemu i plugawemu czSowiekowi. Kiedy chwycili ci eunuchowie,byS to juV czwarty dzieU, odkd zaczSam krVyZ po mieRcie, szukajc kogoR takiego. I nie znalazSam nikogobardziej ndznego i plugawego od ciebie. Dlatego kazaSam ci !sprowadziZ tu i staSo si to, co nam przeznaczyS Allach. Takwic speSniSam przysig, ktTr sobie zSoVySam. Lecz gdyby mTj mV jeszcze raz #zbliVyS si do tej niewolnicy i gdyby z ni legS, dopuszcz ci znTw do tego, co bySo midzy nami. Y Kiedy usSyszaSem od niej te sSowa, strzaSy przeszSy mi serce, a "Szy popSynSy mi tak obficie, Ve moje oczodoSy staSy si ranami. I wypowiedziaSem sSowa poety: $DziesiZ pocaSunkTw zSoV na twej lewej rce, GdyV godniejsza jest od prawej, czci mam dla niej wicej. Ona to podjSa trudy oczyszczania ciaSa, I ablucji twych powszednich sama dokonaSa. "I niewiasta kazaSa mi odejRZ. A!ja uskSadaSem z jej pienidzy czterysta miskali, z ktTrych pokrywam teraz moje wydatki.I przybySem tutaj bSagaZ Allacha SSawionego i NajwyVszego, by jej mV raz jeszcze zbliVyS si do !niewolnicy, abym i ja wrTciS dotego, czego zakosztowaSem. !Skoro emir pielgrzymki usSyszaSopowieRZ tego czSowieka, !uwolniS go i rzekS do obecnych:!XNa Allacha, pomTdlcie si za niego, gdyV jest niewinny. Y A poRrTd licznych innych opowieRci jest jeszcze: Opowiadanie o Harunie ar-Raszidzie, Persie Alim i o tym, co wiVe si ze spraw sakwy i Kurda. Powiadaj, Ve pewnej nocy Harun ar-Raszid, nie mogc zasnZ, wezwaS swego wezyra, a gdy ten stawiS si przed nim, rzekS mu: XO DVafarze, gnbi mnie wielka bezsennoRZ i smutek opanowaSmoje serce. Chc wic, by za "twoj spraw rozerwaS si mTjumysS i rozweseliSa moja dusza. YDVafar odrzekS: XO WSadco Wiernych, mam przyjaciela Persa, imieniem Ali, ktTry zna rozmaite opowieRci iucieszne opowiadania, rozweselajce dusz i smutek !z serc przepdzajce. YRzekS "wic kalif: XPrzyprowadW mi go.!Y A wezyr odparS: XSSysz i jestem posSuszny. YPotem DVafar opuRciS wSadc, by odszukaZ Persa. PosSaS do "niego sSuVcych, a gdy zjawiS "si, rzekS mu: XIdW, speSnij Vyczenie WSadcy Wiernych! Y, na co Pers odrzekS: #XSSysz i jestem posSuszny. Y Potem udaS si z wezyrem do kalifa. Gdy stanS przed nim, kalif pozwoliS mu usiRZ, a skoro to uczyniS, rzekS mu: XAli, troska opanowaSa tej nocy moje serce. SSyszaSem, Ve znasz rTVne opowieRci i opowiadania, chciaSbym wic usSyszeZ od ciebie coR, co odegnaSoby odemnie smutek i rozerwaSo moje #myRli. YPers rzekS: XO WSadco Wiernych! CTV mam ci opowiedzieZ? Czy to, co na wSasne oczy widziaSem, czy to, co usSyszaSem na wSasne "uszy? Y Na to ozwaS si kalif: XJeRli widziaSeR coR ciekawego, opowiedz mi o tym.Y "Wic rzekS: XSSysz i jestem posSuszny. Y Wiedz zatem, o WSadco Wiernych, Ve pewnego roku "opuRciSem swTj grTd rodzinny, ktTrym jest Bagdad. TowarzyszyS mi pachoSek, nioscy pikn podrTVn sakw. Gdy dotarliRmy do pewnego miasta i poczliRmy wnim handlowaZ, nagle przypadS do mnie jakiR czSowiek, Kurd, bezczelny napastnik, i wyrwaS mi torb krzyczc: XTo moja torba, a wszystko, co si w niej znajduje, jest moj wSasnoRci. YWtedy zawoSaSem: XO muzuSmanie zgromadzeni tutaj! Wybawcie mnie z rk bezwstydnych kSamcTw, Y a ludzie rzekli: XIdWcie do kadiego, niech on "rozsdzi wasz spTr. YUdaliRmy si wic do kadiego. Ja szedSem do niego rad. Skoro dotarliRmy do niego i !stanliRmy przed nim, spytaS: XJak skarg chcecie mi przedstawiZ? YRzekSem: XZaistniaS midzy nami pewien spTr i do ciebie si zwracamy z proRb o wyrok, ktTry by nas obu zadowoliS. YKadi !spytaS: XKtTry z was dwu jest "oskarVycielem? Y Kurd postpiSbliVej i rzekS: XOby Allach wspomagaS pana naszego, kadiego! Zaprawd ta torba jest moj wSasnoRci, jak rTwnieV wszystko to, co si znajduje w jej wntrzu. UtraciSem j kiedyR, a oto dziR odnajduj j w rkach tego czSowieka. Y Kadi zapytaS: XKiedy j straciSeR? YKurd #odparS: XStaSo si to wczoraj. Nie znalazSszy zguby #spdziSem bez snu caS noc. Y !Wtedy kadi rzekS: XJeRli zatem!poznajesz, Ve to wSaRnie ona, powiedz, co si w niej znajduje! YKurd powiedziaS wic tak: XBySa w mej sakwie para srebrnych puzderek maSych, ktTre czernidSo do !oczu zawieraSy, i byS rcznik do rk biaSy. WSoVySem do !niej, po parze, kielichy zSote ilichtarze, bySy w niej takVe dwa namioty, dwa pTSmiski !zSote, dwie SyVki, poduszka i para kobiercTw skTrzanych, koza i dwa barany, krowa i dwa cielta, owca i dwa jagnita, dwa futra, opoUcza na sSoty i dwa zielone namioty, wielbSd i dwie wielbSdzice. MiaSem w mej sakwie dwa lwy i lwic, dwa lisy i niedWwiedzic, dwa buhaje i bawoSu, dwa SoVa i !krzesSo do stoSu. BySy w niej dwie komnaty i paSac, dwa krzesSa i sala wspaniaSa, kuchnia z dwoma drzwiami i gromada KurdTw, co bd Rwiadkami, Ve sakwa do mnie %naleVy. Y I zwrTciS si do mnie !kadi: XA cTV ty na to powiesz? Y PodszedSem wic do niego, oWSadco Wiernych, wstrzRnity tym, co powiedziaS Kurd, i rzekSem: XNiechaj Allach pomnoVy siSy naszego opiekuna, kadiego! W mej sakwie nie bySo nic innegojak domek zburzony i drugi bez drzwi, i buda, w ktTrej mieszkaj psy. BySa teV w mojej sakwie szkoSa dla uczniTw w kwiecie mSodoRci i mSodzieUcy grajcy w koRci, byS namiot i sznurTw wiW niemaSa, para miast [ Basra i Bagdad [w niej si znajdowaSa, zamek Szaddada, syna Ada, teV si w sakwie znalazS, byS w niej piec kowala, bySy sieci rybackie, kij i koSkTw wiele, byli chSopcy, dziewczta, takVe strczyciele, co zaRwiadcz, #Ve torba jest moj wSasnoRci. YKurd, posSyszawszy te sSowa, poczS pSakaZ i lamentowaZ mTwic: XO dobrodzieju nasz kadi! Zaiste torb m poznano i co w niej bySo, opisano. A s w niej jeszcze twierdze i gmachy, Vurawie i lwice, ludziegrajcy w szachy jak i !szachownice. Znajduj si teV w mojej torebce klacz i dwa Wrebce, dwa rumaki i ogier i "dwie wSTcznie srogie. ByS teV w niej lew i dwa zajce, miasto, dwie wioski, dziewka, dwaj szczwani rajfurzy, obojnak i dwu nicponiTw, Rlepy, dwaj bystroocy, kulawy i dwie kaleki, ksidz, dwaj diakoni, patriarcha i dwaj mnisi i jeszcze kadi i dwaj Rwiadkowie, ktTrzy zaRwiadcz, Ve torba ta do mnie naleVy. Y ZSoRZ mnie porwaSa, o WSadco Wiernych, wic podszedSem do niego bliVej, by rzec: XOby Allach pomnoVyS siSy kadiego, naszego opiekuna! MiaSem ja w!mej sakwie i pancerz, i orV, iz broni komor, tysic baranTw, ktTre bod, wraz z obc zagrod, psTw ujadajcych sfor, ogrody, winnice spore, kwiaty, figi i "pachnidSa, jabSka i malowidSa, kielichTw bySo tam wiele i posgTw, i butelek, peSno oblubienic i pieRniarek mSodych, i orszak idcy na gody, krzyk i harmider, i woSanie, krainy wielkie "niesSychanie, braZ rozbTjnikTwzdradziecka i kompania zbTjecka, niosca wiele mieczy i wSTczni wspaniaSych,#majca ze sob Suki i strzaSy. I przyjaciele, i bracia wszyscy,druhowie i bliscy, towarzysze z wiziennej ciemnicy i wspTSbiesiadnicy, flety i tamburyny, chorgwie i sztandary, mSodzieUcy, dziewczyny, narzeczone z "odsSonitym licem i Rpiewajce!niewolnice, piZ Abisynek, trzyHinduski, cztery Medynki, dwadzieRcia Greczynek, piZdziesit Turczynek, siedemdziesit Persjanek, osiemdziesit Kurdyjek, dziewiZdziesit Gruzinek, a poza tym Tygrys z Eufratem. I sieZ rybacka prawdziwa, krzemienie i krzesiwa, i Iram, co si Miastem Kolumn nazywa, i tysic nicponiTw, i rajfurTw, plac gier, stajnie, meczety i SaWnie. I murarz z cieRl byS tam na pewno, i Zwiek, i drewno, i czarny niewolnik grajcy wspaniale, dowTdca, masztalerz, peSno !miast, stolic i obszarTw, i sto tysicy denarTw, miasto Kufa iAnbar, a z tym dwieRcie !kufrTw tkanin i piZdziesit spichrzTw VywnoRci. Tam Gaza!i Askalon goRci, tam s ziemie od Damietty do Asuanu i paSac Kisry Anuszirwana, i krTlestwo Sulejmana, kraje od Wadi Numan aV do Chorasanu, ziemie Balchu i Isfahanu i obszary od kraju Hind aV po kraj Sudanu. Niech Allach dSugie Vycie zeRle naszemu opiekunowi, kadiemu! Jest tam, mog przysic, koszula, zawTj i ostrych brzytew tysic, ktTre brod kadiego $zgoliZ mog piknie, jeRli si sSTw mych nie zlknie i nie rozsdzi sporu jasno, Ve sakwa to moja wSasnoRZ. Y Kadi, sSuchajc tych sSTw, $straciS gSow i rzekS: XWidz oto przed sob dwu ludzi faSszywych bez miary, albo dwu kacerzy bez czci i wiary, "ktTrzy si nie lkaj kary, a tylko krotochwil swoj z sdziTw igraszki stroj. Albowiem nie opisali dziejopisowie, a sSuchajcy nie sSyszeli dotd dziwTw, o jakich ci dwaj plot, i w Vadnej ludzkiej opowieRci to, !co mi rzekli, si nie zmieRci. Na Allacha, zaiste od Chin do drzewa Umm Ghajlan, od PersjiaV do ziem Sudanu, od Wadi Numan do Chorasanu miejsca nie stanie na wszystko, co zawarSo wasze wyliczanie, a sSowom owym nikt wierzyZ niebdzie w stanie. Czy ta sakwajest bezdennym morzem, czy Dniem Sdu, w ktTrym zbior si prawi i grzesznicy? Y To rzekSszy kadi rozkazaS otworzyZ sakw, a gdy go usSuchano snadnie, zobaczyS w niej chleb, cytryny, oliwki i ser na dnie. Wtedy cisnSem torb Kurdowi pod nogi i oddaliSem si. A kalif, wysSuchawszy opowieRci Persa Alego, pokSadaS si ze Rmiechu i obdarowaS go piknym upominkiem. A poRrTd tego, co opowiadaj, jest jeszcze: OpowieRZ o Alim Szar i niewolnicy Zumurrud W dawnych czasach i minionych wiekach VyS w krajuChorasanu kupiec imieniem MadVad ad-Din. PosiadaS wiele bogactw, czarnych niewolnikTw, mamelukTw i sSuVcych, lecz mimo Ve #dobiegaS juV szeRZdziesitego roku Vycia, nie miaS potomstwa. Dopiero pTWniej obdarzyS go Allach NajwyVszy synem, ktTremu kupiec daS $imi Ali. Gdy chSopiec podrTsS, staS si jak ksiVyc w noc peSni, a osignwszy wiek mski, posiadaS juV wszelkie zalety. WTwczas ojciec jego "zasSabS Rmiertelnie, wezwaS dosiebie syna i rzekS: XO mTj synu, nadszedS czas mej "Rmierci, chc ci wic zostawiZdobre rady. Y Ali zapytaS: XJakie to rady, mTj ojcze? YOjciec odparS: XPrzestrzegam!ci, abyR nie przestawaS zbyt !blisko z nikim i trzymaS si z dala od tego, co przynosi zSo i$nieszczRcie. StrzeV si zSego przyjaciela, gdyV jest on jak $kowal [ jeRli nie spali ci jego ogieU, zadusi ci jego dym. A jakVe trafne s sSowa poety: Nie ma takich ludzi, co by szli staSoRci drog. Nie ma przyjaciela, jeRli zawiod ci losy. !\yj samotnie i pamitaj [ nie licz na nikogo. Tak rad z doRwiadczenia daj tobie. DosyZ. Lub sSowa innego poety: Ludzie to choroba skryta, Nie polegaj na nich. Bowiem zdrad i chytroRci Wszyscy s skalani. MTwi teV o tym inny poeta: Wiedz, ze wszelkich spotkaU zludWmi poVytek jest maSy, Bowiem w plotkach si nurzaji czczej gadaninie. Przeto rzuZ to, a do spotkaU takich dV jedynie, KtTre by ci VyZ pomogSy, wiedz pomnaVaSy. SSusznie bowiem mTwi poeta: Gdy si komuR rozumnemu ludzi poznaZ uda, Tak jak ja ich obnaVySem i rozgryzSem do cna, Ujrzy, Ve ich miSoRZ jeno w szalbierstwach jest mocna. "I spostrzeVe, Ve ich wiara [ totylko obSuda. Y ne, ? [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{A c4' c4 cS5 c5)h c63B c|6T>: 6Ali odpowiedziaS: XO mTj ojcze, sSysz i jestem posSuszny. A co jeszcze mam czyniZ? Y Ojciec mTwiS: XCzyU dobro w !miar swych moVliwoRci i nigdynie zapomnij postpowaZ z ludWmi szlachetnie. Korzystaj zkaVdej sposobnoRci i nie szczdW dobrych czynTw, gdyV proRby nie zawsze s !speSniane. A jakVe pikne s sSowa poety: Nie w kaVdej chwili, nie w kaVdym czasie Dobre uczynki wypeSniaZ da si. !Wic jeRli moVesz, Rpiesz do nich RmiaSo. Strzegc si przeszkTd, ktTrych niemaSo. Y Ali rzekS na to: XSSysz i jestem posSuszny, a co mi jeszcze radzisz? Y Starzec mTwiS: XMTj synu, zachowuj wiar Allacha, a i on ciebie zachowa, oraz chroU twTj "majtek. Nie trwoU go, bo jeRli go utracisz, bdziesz zaleVny od najpodlejszych ludzi. Wiedz, Ve wartoRZ mVa polega na tym, czym wSada jego prawica. CTV moVe byZ bardziej trafnego nad sSowa poety: Kiedy zmalaS mTj majtek, znikli moi przyjaciele, Gdy majtek si pomnoVyS, mam przyjaWni zewszd wiele! Dziki mym pienidzom przyjaWU wrTg okazaS mi niejeden. "ZaR przyjaciel wrogoRZ Vywi domnie, kiedy wpadSem w bied! Y Ali zapytaS: XI co jeszcze, "ojcze? Y, a Tw rzekS: XSzukaj rady, mTj synu, u starszego od!siebie i nie spiesz si zbytnio do tego, czego pragniesz. "BdW litoRciwy dla niVszego odsiebie, a wTwczas ten, kto jest wyVej od ciebie, okaVe tobie SaskawoRZ. Pamitaj, #VebyR nikogo nie ciemiVyS, boAllach zeRle ci kogoR, kto pognbi ciebie. Piknie zaR mTwi o tym poeta: Osd swTj porTwnaj z cudzym, dwom zaufaj zdaniom.%SSusznoRZ si nie skryje, jeRli aV dwTch baczy na ni. CzSowiek to zwierciadSo, w ktTrym lico si odbije, Ale gdy dwa lustra stawisz [ widaZ kark i szyj. A inny poeta powiada: StTj i nie ponaglaj sprawy, ktTra jest twym celem. BdW przyjazny, a i ty si spotkasz z przyjacielem. Nie ma rki, ponad ktTr Allach nie wzniTsS dSoni, Ni tyrana, ktTry by si przed tyranem schroniS. Inny poeta natomiast powiada: Nie gnb ludzi, bo ciemistwo wSadztwem jest zwodniczym. A wiedz o tym, Ve tyrania z mRciwoRci graniczy. Gdy twe oczy Rpi, przekleUstwem razi ciebie wSaRnie CiemiVony. #Zasi oko Allacha nie zaRnie. Y "I mTwiS ojciec dalej: XStrzeV si, synu, picia wina, gdyV jest ono pocztkiem wszelkiego zSa. Wino zaZmiewa!rozum i poniVa pijcego. JakVesSusznie mTwi o tym poeta: Na Allacha! Pijc wino, upojenia nie doznaSem, Bowiem sSowo me zwizane z sensem, zasi dusza [ z ciaSem. Nigdy mnie nie skusi wino i przenigdy nie upoi, I jedynie spoRrTd trzeWwych pragn mieZ kompanTw moich. Takie s moje rady dla ciebie, mTj synu. Miej je zawsze przed oczyma, a Allach niech ci otoczy swoj opiek. YStary kupiec straciS #przytomnoRZ i umilkS, a gdy siocknS, prosiS Allacha o zmiSowanie, wyrzekS sSowa wyznania wiary i odszedS do MiSosierdzia Allacha NajwyVszego. Syn opSakiwaS goi szlochaS nad nim, a potem przygotowaS wszystko, jak naleVaSo. W orszaku pogrzebowym szli wielcy i mali,a recytatorzy wygSaszali nad trumn urywki z Koranu. Ali nie!zaniedbaS niczego, co naleVaSouczyniZ. ZmTwili nad ojcem modlitwy i oddali go ziemi, a na grobie wypisali takie wiersze: !Z prochuR powstaS, byR mTgS si nacieszyZ Vywotem, I dar piknej wymowy posiadSeR po trochu. Lecz w proch si obrTciSeR, skoroR umarS potem. I jesteR, jakbyR nigdy nie wychynS z prochu. Ali Szar bolaS bardzo z powodu "Rmierci ojca, odprawiS VaSobneobchody, jak przystaSo ludziom szanownym, i trwaS w Valu i smutku po stracie ojca, !aV w niedSugim czasie umarSa ijego matka. WTwczas urzdziSwszystko tak, jak po Rmierci ojca, a potem zasiadS w !sklepie, zajmujc si handlem. "Nie zaprzyjaWniS si z nikim ze!stworzeU Allacha, postpujc, jak mu ojciec przykazaS. W tym stanie trwaS przez caSy "rok. PTWniej znaleWli do niego dostp synowie ladacznic, zaprzyjaWnili si z nim i Ali !zszedS na zSe drogi. PorzuciS uczciwe Vycie, kubkami piS wino i chodziS do piknoRci rano i wieczTr, mTwic sobie w duchu: XMTj ojciec dla mnie zgromadziS to bogactwo, jeRli wic ja go nie wydam, to komu je pozostawi? ... Na Allacha, bd postpowaS wedSug sSTw poety: JeRli Vycie obrTcisz na bogactw ciuSanie, Aby wszystko zagarnZ, co jest dookoSa, CzyliV przyjdzie czas taki, kiedy bdziesz w stanie RozkoszowaZ si wreszcie tym, coR zebraZ zdoSaS? Y "I trwoniS Ali Szar swTj majtekw nocy i we dnie, pTki nie wyczerpaS caSego. ZuboVaS i znalazS si w strasznym poSoVeniu. StraciS caSkiem rozum, sprzedaS sklep, dom i wszystko inne, sprzedaS nawetswoje szaty, pozostajc tylkow jednej. Gdy zaR minSo oszoSomienie i wrTciS mu rozsdek, wpadS w rozpacz i "siedziaS caSy dzieU, od rana dowieczora, bez jedzenia. Wreszcie pomyRlaS: XObejd tych wszystkich, na ktTrych niegdyR wydawaSem mTj majtek, moVe ktoR z nich nakarmi mnie dzisiaj. YObszedSwic wszystkich po kolei, a ilekroZ zastukaS do drzwi jednego z dawnych przyjaciTS,Tw udawaS, Ve go nie zna, i odchodziS od drzwi. Wreszcie, drczony gSodem, Ali poszedS na bazar. ZobaczyS tam gromad !tSoczcych si ludzi i rzekS sobie w duchu: XJaki moVe byZpowTd takiego zbiegowiska? Na Allacha, nie odejd std, zanim nie zobacz, co w tym krgu jest. Y !ZbliVyS si do krgu ludzi i ujrzaS wysok niewolnic, o smukSej kibici, rTVanych policzkach i wyniosSej piersi, ktTra przewyVszaSa ludzi swoich czasTw piknem, urodi okazaSym wygldem, jak powiedziaS jeden z tych, ktTrzy opisywali podobn do niej: !Jej ksztaSt zostaS tak odlany, jako sama chciaSa, W formie pikna. Niezbyt duVajest i nie za maSa. "AV si pikno zakochaSo w jej cudownych licach, W ktTrych duma, jak i skromnoRZ jednako zachwyca, Jej oblicze jest ksiVycem, gaSzk [ jej postaZ, Oddech [ piVmem. Nikt nie zdoSa jej w urodzie sprostaZ. Jak z perSowej jest macicy utworzona caSa, $KsiVyc pikna mieRci si jej wkaVdej czstce ciaSa. Niewolnica ta zwaSa si Zumurrud. Ali Szar spojrzaS na $ni i zdumiaSy go jej piknoRZ $i wdzik. PomyRlaS: XNa Allacha,nie odejd, zanim nie zobacz!Xjak wysokoRZ osignie jej !cena, i dopTki nie dowiem si, !kto j kupi. YStanS wic w grupie kupcTw, a oni sdzili, Ve bdzie chciaS j kupiZ, gdyV wiedzieli o jego majtku,ktTry. odziedziczyS po rodzicach. Po chwili wystpiS poRrednik, stanS przed niewolnic i zawoSaS: XO kupujcy, ktTrzy macie pienidze, kto ustali wywoSawcz cen tej niewolnicy, pani obu ksiVycTw, perSy peSnej blasku? Umie ona wyrabiaZ przepikne zasSony, jest marzeniem dla szukajcego, rozkosz dla pragncego! Zaczynajcie! Wolny bdzie od zarzutu i przygany ten, kto wywoSa cen. Y RzekS jeden z kupcTw: XPiZset denarTw. Y A inny dodaS: XI dziesiZ. Y Wtedy jakiR starzec zwany Raszid ad-Din, o niebieskich oczach i odraVajcym "wygldzie, zawoSaS: XI jeszcze!sto Y, a ktoR inny rzekS: XI #dziesiZ. Y PowiedziaS staruch:XTysic denarTw Y, a wtedy kupujcy powstrzymali swe #jzyki i zamilkli, poRrednik zaRpoczS naradzaZ si z "wSaRcicielem niewolnicy, ktTry "powiedziaS: XPrzysigSem, Ve sprzedam j tylko temu, ktTrego sama wybierze, przetoj pytaj! YPodszedS wic !poRrednik do Zumurrud i rzekS: XO pani ksiVycTw, ten oto starzec chce ci kupiZ Y, a niewolnica spojrzaSa na niego, a gdy zobaczySa, Ve jest taki,jak wspomnieliRmy, rzekSa do !poRrednika: XNie pozwol si sprzedaZ starcowi zgrzybiaSemu i obrzydliwemu. Na Allacha, jak sSuszne s te sSowa: !O caSusa j prosiSem, gdym jejmiSoRZ wyznaS, !Lecz j widaZ odstrczaSa odemnie siwizna, Bo choZ VySem w dobrobycie, takie rzekSa sSowa: ]Nie! Na tego, co rTd ludzki bytem obdarowaS! Bieli wSosTw posiwiaSych nie pragn zupeSnie! "CzyliV caSe Vycie usta nurzaZ mam w baweSnie? ^Y UsSyszawszy te sSowa, !poRrednik rzekS: XNa Allacha, jesteR wytSumaczona, a cena twoja powinna wynosiZ !dziesiZ tysicy denarTw. Y Potem oznajmiS jej panu, Ve nie zgodziSa si na tego !starca, a wSaRciciel niewolnicy!powiedziaS: XWybierz jej wic kogoR innego. YWtedy podszedS inny czSowiek mTwic: XDaj tyle samo, co Tw starzec, ktTrego nie chciaSa. Y Niewolnica spojrzaSa na niego izauwaVySa, Ve ma farbowan $brod, rzekSa wic: XAch, jakiV to wstyd i haUba, czerniZ swsiwizn Y, i grymasiSa, po czym wypowiedziaSa takie wiersze: Pewien czSowiek mi ukazaS obraz swTj ponury: Na Allacha! Kark szkaradny, sandaSami bity, I podbrTdek, gdzie najchtniejsiadaj moskity, RTg zagity, do ktTrego moVna wizaZ sznury. Moja kibiZ ci olRniSa oraz moje lico; ChciaSbyR przeto skryZ przedemn wady swe najbrzydsze, Wystpkami biel siwizny swej farbujc chytrze, A co jawne, chciaSbyR w strachu okryZ tajemnic. Gdy twa broda znika, druga wygld wnet odmieni, JakbyR byS postaci znan z widowiska cieni. Nastpnie wypowiedziaSa pikne sSowa poety: !RzekSa: XWidz, Ve farbujesz swoje wSosy siwe. Y RzekSem: XSSuchu mTj i wzroku, siwizny si boj! Y #RozeRmiaSa si i mTwi: XDziwy to prawdziwe, \e aV ci do wSosTw doszSo oszukaUstwo twoje! Y Skoro poRrednik usSyszaS te wiersze, powiedziaS do niej: $XMasz sSusznoRZ, na Allacha! Y Kupiec zaR spytaS: XCo powiedziaSa? Y Gdy poRrednik powtTrzyS mu wiersze, !przyznaS, Ve sSusznoRZ jest przeciw niemu i odstpiS od zamiaru kupna. ZbliVyS si wtedy inny kupiec i powiedziaS: XSpytaj, czy mnie !zechce, zapSac cen, ktTr #sSyszaSem. YPoRrednik zapytaS wic niewolnic, a ona przyjrzaSa si kupcowi i !stwierdziSa, Ve jest Rlepy na "jedno oko. ZawoSaSa wic: XTo jednooki, o ktTrym tak mTwi poeta: Z jednookim si nie brataj, ale go unikaj, Bowiem zSy jest i faSszywy, nie zapomnij o tym. Gdyby jednooki nie miaS duszy nikczemnika, Allach by na jego oko nie zesSaS Rlepoty. Y PoRrednik, wskazujc na kogoR innego, spytaS: XA czy chcesz, by kupiS ci ten czSowiek? Y Niewolnica spojrzaSa na tamtego i zobaczySa, Ve jest bardzo niski, broda natomiast zwisa mu aV do ppka. PowiedziaSa wic: XPoeta tak o tym mTwi: Przyjaciela mam, co nosi brod czarn. $Allach rosnZ jej pozwoliS [ nie wiem po co. Rzec by moVna: broda jest zimow noc [ DSuga, ciemna, jak mrok, ktTryRwiat ogarnS. Y Na to rzekS poRrednik: XMoja pani, zobacz, kto z obecnych ci si podoba, i namTw go, by #ci kupiS. YZumurrud rozejrzaSasi bacznie po krgu otaczajcych j kupcTw, przenoszc wzrok z jednego na drugiego. Gdy wzrok jej padS na Alego Szar, spojrzenie to wyrwaSo jej tysic westchnieU i serce jej !przylgnSo do Alego. OdznaczaSsi on bowiem wspaniaS "urod i milszy byS niV wietrzykpTSnocny. I niewolnica powiedziaSa do poRrednika; XMoVesz mnie sprzedaZ jedynie mojemu panu, temu o !piknej twarzy i gibkiej kibici, o ktTrym tak mTwi ci, co go opisuj: OdsSonili twoje urodziwe lica I ganili tego, ktTry si zachwyca. Wtedy bym uniknS obSudnej nagany, Gdyby mi twTj widok nie byS odsSaniany. On tylko bdzie mym "wSaRcicielem, gdyV ma gSadkie policzki, Rlina jego jest nektarem Salsabilu, ktTry uzdrawia chorych, a uroda jego oszaSamia zarTwno tego, kto nanizuje wiersze, jak i tego, kto ukSada mow niewizan. A poeta tak o nimmTwi: _lina jego jest winem, oddech piVmem, zasi URmiech jego dla oczu mych kamfor zda si. Riduan z domu go wygnaS, by si zbyZ kSopotTw, Bo hurysy swym czarem zniewoliZ byS gotTw. \e jest dumny, niejeden przygan go darzy, !A przecieV ksiVycowi z dum jest do twarzy. Ma on kdzierzawe wSosy, rTVane policzki i czarowne spojrzenie, o ktTrym tak mTwipoeta: ObiecaSa mi gazela schadzk [ja jej sSowom wierz. Niespokojne serce moje, oko zerka wciV w jej stron. Jej powieki zapewniaj, Ve mi przyrzekaSa szczerze, Lecz jak speSni obietnic, skoro tak s umczone? A inny poeta powiedziaS: Powiadaj: ]Smuga puszku jawi si na jego twarzy. Skoro puszek ma na licach, "ktTV pokochaZ go si waVy? ^RzekSem: ]ZaprzestaUcie wreszcie, doRZ juV przygan z waszej strony. JeRli puszku znak widzicie, to na pewno podrobiony. _wiadczy o tym ogrTd raju, coolRniewa w jego licach, W ustach zaR [ orzeWwiajca kausaryjskich wTd krynica. ^ PoRrednik wysSuchaS wierszy ozaletach Alego Szar, ktTre mTwiSa Zumurrud, zachwyconyczystoRci jej wymowy jak "teV blaskiem urody. WSaRciciel !zaR rzekS do niego: XNie dziw si jej urodzie, ktTra zawstydza sSoUce dnia, ani temu, Ve zna na pamiZ najbardziej wyszukane wiersze, gdyV poza tym recytuje ona Koran WzniosSy na siedem sposobTw, opowiadabaRnie i opowieRci o prawdziwych wydarzeniach, posSuguje si siedmioma rodzajami pisma i posiada wiedz w takich dziedzinach nauk, jakiej brak niejednemu uczone mu mdrcowi. Rce jej s cenniejsze od srebra i zSota, gdyV potrafi wyrabiaZ jedwabne zasSony, ktTre sprzedaje po piZdziesit denarTw za sztuk, a jedn tak zasSon wykonuje w cigu oRmiu dni. YPoRrednik zawoSaS na to: XAch jakie to !szczRcie dla tego, kto bdziej posiadaS w swoim domu! Bdzie dla niego ukrytym skarbem. YPan niewolnicy zaR !rzekS: XSprzedaj j temu, kogotylko bdzie chciaSa. Y #PoRrednik zwrTciS si wic do !Alego Szar, ucaSowaS mu rce ipowiedziaS: XKup t niewolnic, panie, ciebie bowiem wybraSa! Y WymieniS Alemu jej zalety i uzdolnienia irzekS: "XNiech ci szczRcie przyniesie!JeVeli j kupisz, zostaniesz obdarzony szczodrze przez tego, ktTry nie skpi darTw. YAli Szar skSoniS gSow ku ziemi na dSuVsz chwil, !Rmiejc si z samego siebie i mTwic sobie w duszy: XDo tejpory jestem bez Rniadania, a nie Rmiem przyznaZ wobec kupcTw, Ve nie posiadam pienidzy na kupno niewolnicy.Y Zumurrud natomiast, widzc go ze zwieszon gSow, powiedziaSa do poRrednika: XWeW mnie za rk i podejdWmy do niego. Gdy przednim stan, zapragnie mnie "kupiZ. A tylko jemu pozwol sisprzedaZ. YPodprowadziS j !wic poRrednik do Alego Szar i postawiS przed nim mTwic: XCo o niej sdzisz, panie? Y Gdy Ali Szar nic nie odpowiedziaS, przemTwiSa niewolnica: XPanie mTj i ukochany mego serca, czemu mnie nie kupujesz? Daj za mnie cen, jak chcesz, a stan si przyczyn twego szczRcia. YPodniTsS wtedy gSow i spytaS: XCzy siS zmusza si do kupna? Wszak ty kosztujesz tysic denarTw! "Y RzekSa: XO mTj panie, wic kup mnie za dziewiZset. YLecz on odpowiedziaS: XNie. "YRzekSa: XZa osiemset Y, a on odparS: "XNie! YWciV wic obniVaSa cen, aV doszSa do stu !denarTw. Na to powiedziaS Ali: XNie mam caSych stu denarTw. "YZapytaSa: XA ile brakuje ci do!stu? YWTwczas zawoSaS: XNie mam ani stu denarTw, ani !niczego zupeSnie! Kln si na Allacha, Ve nie posiadam czerwonego zSota ani biaSego srebra, ani denara, ani dirhema! Poszukaj sobie innego kupca! Y Lecz Zumurrud, dowiedziawszysi, Ve Ali nic nie posiada, rzekSa do niego: XWeW mnie za!rk, jak gdybyR chciaS mnie !lepiej obejrzeZ, i pocignij w t uliczk. Y A kiedy tak #zrobiS, wyjSa z kieszeni kiesz tysicem denarTw i powiedziaSa: XOdwaV z tego dziewiZset denarTw jako cen za mnie, a sto pozostaw.Y ne, ? [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{Ap c6a  cL7 c7Y!\ c8, cu8y7K8Bd nam potrzebne, Y Ali "uczyniS, jak mu kazaSa, i kupiSj za dziewiZset denarTw, zapSaciwszy pienidzmi z jej !kiesy, i poszedS z ni do domu.Kiedy weszli tam, dziewczyna zobaczySa pust komnat, w "ktTrej nie bySo nawet SoVa aninaczyU. DaSa wic Alemu !tysic denarTw i powiedziaSa: !XIdW na bazar i kup za trzysta denarTw sprzty i naczynia domowe. YSkoro to wykonaS, rzekSa: XKup teraz coR do jedzenia i picia za trzy denary. Y Kiedy powrTciS z tym, co mu kupiZ poleciSa, rozkazaSa: XA teraz kup mi jedwabn tkanin wielkoRci zasSony, kup srebrnych i zSotych nici, a takVe nici jedwabnych w siedmiu kolorach. YNabyS to wszystko, !a ona urzdziSa dom, zapaliSa Rwiece, po czym usiedli razem do jedzenia i picia. Potem $wstali, poSoVyli si na SoVu i zaspokoili swoje pragnienia. #PTWniej zasnli trzymajc si w objciach, ukryci za zasSonami, jak rzekSby o nich poeta: IdW do tego, kogo kochasz, sSTw nie sSuchaj zawistnika. MiSujcy wie, co czyni i zawiRci sSTw unika. We Rnie zobaczySam ciebie, SoVe dzielcego ze mn I z twych ust scaSowywaSam "chSTd najsSodszy noc ciemn.Wszystko to jest prawd !czyst, chc, by obraz ten si ziRciS. Dopn tego, nie zwaVajc na niegodny gSos zawiRci. Wszak obrazu pikniejszego nie stworzySy moce boVe Nad kochankTw dwojga widok,ktTrych jedno tuli SoVe. W swych objciach spoczywaj, kiedy rozkosz ich osSoni, A ich gSowy si wspieraj na ramieniu i na dSoni. Kiedy serca poSczone miSowaniem trwaj razem, Ludzie kuj zimne ostrze, aby raziZ ich Velazem. JeRli dla serc kochajcych jeno sSowa masz nagany, Czym ukoiZ zdoSasz boleRZ, czym zagoisz serca rany? !JeRli by choZ jeden tylko daS ci czyste miSowanie, \yj z nim jednym, niech twe serce tylko przy nim pozostanie. Spali tak, trzymajc si w objciach do rana, a miSoRZ zamieszkaSa w ich sercach. Potem Zumurrud wziSa "tkanin na zasSon i poczSa wyszywaZ j kolorowym jedwabiem i przetykaZ srebrnymi i zSotymi niZmi. ObszySa j pasem, na ktTrym wyhaftowaSa ptaki, a poRrodku zasSony wyszySa postaci dzikich zwierzt [a nie zbrakSo Vadnego zwierzcia istniejcego na Rwiecie, ktTrego by nie odtworzySa. PracowaSa nad t zasSon osiem dni, a kiedy !skoUczySa prac, wygSadziSa "zasSon, zwinSa i daSa swemupanu mTwic: XPTjdW z t !zasSon na bazar i sprzedaj jjakiemuR kupcowi za piZdziesit denarTw. Lecz !strzeV si, byR nie sprzedaS jej jakiemuR obcemu wdrowcowi, gdyV stanie si to powodem naszej rozSki! Mamy bowiem wrogTw, ktTrzy !o nas nie zapominaj. YAli SzarodrzekS: XSSysz i jestem posSuszny Y, i pospieszyS z "zasSon na bazar. SprzedaS j kupcowi , jak mu przykazaSa Zumurrud, i tak jak przedtem kupiS kawaSek jedwabiu, nici oraz potrzebn VywnoRZ, i przyniTsS jej to wszystko wraz!z reszt pienidzy. I Zumurrud dawaSa mu gotow zasSon co osiem dni, a on sprzedawaS j za piZdziesit denarTw i w "ten sposTb Vyli przez caSy rok. Po upSywie roku Ali Szar udaS si jak zwykle na bazar niosc$zasSon i daS j poRrednikowi. "JakiR chrzeRcijanin chciaS j kupiZ za szeRZdziesit denarTw, lecz Ali nie zgodziS si. ChrzeRcijanin cigle jednak podnosiS cen, aV doszSa do stu denarTw, poRrednika zaR przekupiS !dziesicioma denarami. ZwrTciSsi wic poRrednik do Alego Szar i oznajmiS mu o wysokoRciceny, poczS go teV chytrze namawiaZ, by sprzedaS "chrzeRcijaninowi zasSon za t"cen. MTwiS: XMTj panie, nie obawiaj si tego !chrzeRcijanina, nic zSego ci od niego nie spotka! YInni kupcy teV byli za chrzeRcijaninem, przeto ze !RciRnitym sercem sprzedaS mu$Ali zasSon, wziS pienidze i skierowaS si do domu. Wtedy "zauwaVyS, Ve Tw chrzeRcijaninza nim idzie. ZapytaS wic: !XDlaczego za mn podVasz? Y!Tamten odrzekS: XO panie, id w pewnej sprawie do koUca tej uliczki [niech Allach zachowa, abyR byS kiedykolwiek w potrzebie. YLecz skoro Ali Szar doszedS do swego mieszkania, a chrzeRcijanin jeszcze od niego$nie odstpiS, Ali rozgniewaS sii krzyknS: XPrzeklty, dlaczego cigle za mn idziesz? Y RzekS tamten: XO mTj panie, daj mi si napiZ choZ Syk wody, gdyV jestem spragniony,a Allach NajwyVszy ci wynagrodzi. YAli Szar rzekS sobie wtedy w duchu: XTen czSowiek jest pod opiek muzuSmanTw i przyszedS do mnie, chcc napiZ si wody. Nie mog wic, na Allacha, !zawieRZ jego nadziei. YWszedSzatem do domu, wziS dzban zwod, a wtedy zobaczySa go niewolnica Zumurrud. ZapytaSa:XCzy sprzedaSeR zasSon, ukochany? Y OdrzekS: "XTak. YPytaSa dalej: XKupcowi czy przybyszowi? Serce moje bowiem przeczuwa rozSk. Y Ali odpowiedziaS: XKupcowi. YLecz Zumurrud nalegaSa: XPowiedz mi prawd, a wtedy !powezm Rrodki ostroVnoRci w mojej sprawie. A dlaczego bierzesz dzban z wod? Y "OdpowiedziaS jej Ali: XAby daZ piZ poRrednikowi. YWTwczas rzekSa Zumurrud: XNie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym Y i wypowiedziaSa te dwuwiersze: Ty, co rozstania pragniesz, pamitaj, Niechaj nie zwiod ciebie uRciski. W czasie tkwi zawsze zdrada przeklta, A dzieU rozSki zawsze jest bliski. Gdy Ali Szar wyszedS z dzbanem, zobaczyS, Ve !chrzeRcijanin stoi juV w sieni domu. ZawoSaS wTwczas: XAV tu przyszedSeR, ty psie! Jak mogSeR wejRZ do mego domu bez pozwolenia? Y Tamten odrzekS: XO panie, jaka jest rTVnica midzy drzwiami a sieni? Z miejsca, na ktTrym #stoj, rusz si tylko w stronwyjRcia. Ty natomiast okaVesz szlachetnoRZ, pikny uczynek,szczodroRZ i zaskarbisz wdzicznoRZ. YPotem wziS dzban, wypiS z niego wod i !oddaS go Alemu, ktTry odebraS dzban i oczekiwaS, Ve chrzeRcijanin wstanie i odejdzie. On jednak nie ruszyS si z miejsca. Ali spytaS wTwczas: XCzemu nie wstajesz i nie idziesz swoj drog? YTamten odrzekS: XO mTj panie, nie bdW jak ten, ktTry swTj dobry uczynek wymawia, ani jak ten, o ktTrym mTwi poeta: !JuV odeszli ci, co szczodroRZ znali sam, !Dla twych pragnieU nie skpili ci dTbr wszelkich. !Inni zasi, kiedyR u ich drzwi przystanS, Nawet wody odmTwili ci kropelki. Y Potem rzekS: XO panie, ugasiSem pragnienie, lecz prosz, byR mnie nakarmiS, jeRli cokolwiek masz w domu. MoVe to byZ ks chleba, suchar lub cebula. Y Ali Szar rzekS: XWstaU i przestaU VebraZ, nie mam nic w domu! "YChrzeRcijanin powiedziaS: XO !mTj panie, jeRli nic nie masz wdomu, to weW te sto denarTw i!przynieR z bazaru coR dla nas. ChoZby jeden placek chleba, aby bySy midzy nami chleb i $sTl. Y Ali Szar pomyRlaS: XTen chrzeRcijanin jest gSupi. Wezm od niego sto denarTw, a przynios mu coR za dwa dirhemy. Y I zaRmiaS si z niego, a chrzeRcijanin powiedziaS: XPanie, pragn "tylko czegoR, co odpdzi gSTd.ChoZby jeden placek lub cebul. Jest duVo dobrych rzeczy, zaspokajajcych gSTd,ktTre nie s potrawami wyszukanymi. JakVe piknie mTwi o tym poeta: GSody wyVenie chleba kawaS suchy. CzemuV znam trwog, a nie znam otuchy? _mierZ [ sprawiedliwsza, bowiem jest jednaka Tak dla kalifa, jako dla biedaka. PowiedziaS mu tedy Ali Szar: XZaczekaj tu chwil! Zamkn !mieszkanie i pTjd przynieRZ "ci coR z bazaru. YChrzeRcijanin"odpowiedziaS: XSSysz i jestem#posSuszny. Y Ali wyszedS wic, zamykajc komnat na zamek u drzwi, a klucze zabraS ze #sob. UdaS si na bazar, kupiS tam smaVonego sera, biaSego miodu, chleba i bananTw i wrTciS z tym do domu. Kiedy chrzeRcijanin to zobaczyS, zawoSaS: XO panie, starczySoby tego na dziesiciuludzi, a ja jestem sam! MoVe zjesz ze mn? Y Ali odpowiedziaS mu: XJedz sam, ja jestem syty. Y Ale tamten mTwiS: XO panie, mdrcy powiadaj, Ve kto nie je ze swoim goRciem, jest dzieckiemrozpusty. Y Skoro Ali Szar to #usSyszaS, usiadS i zjadS z nim troch. WycignS rk, a chrzeRcijanin wziS banana, !odarS go ze skTrki, rozSamaS na dwie poSowy i poSoVyS na jedn z nich oczyszczony bandV zmieszany z opium. A jedna taka dawka powaliZ by mogSa sSonia. UmoczyS potem w miodzie t poSow banana i rzekS do Alego, Szar: XO mTj panie, zaklinam ci na prawd twej !wiary, zjedz to. YAli wstydziS si sprzeciwiZ takiemu "zaklciu, wziS wic od niego banana i przeSknS go. Zaledwie jednak banan znalazS#si w jego VoSdku, Ali upadS #jak dSugi i wygldaS jakby spaSod roku. Skoro to zobaczyS chrzeRcijanin, zerwaS si na rTwne nogi jak wyleniaSy wilk lub wszechwSadny los, zabraS Alemu klucz od mieszkania i pozostawiwszy go tak, jak leVaS, pobiegS do swojego brata, ktTrego o wszystkim powiadomiS. !Bratem zaR chrzeRcijanina byS Tw zgrzybiaSy staruch, ktTry chciaS kupiZ niewolnic Zumurrud za tysic denarTw, !lecz ona uniknSa tego dziki poezji. ByS on w gSbi duszy niewiernym, a udawaS muzuSmanina, uVywajc imienia Raszid ad-Din. Kiedy nie mTgS zdobyZ Zumurrud, poskarVyS si swojemu bratu !chrzeRcijaninowi, a ten poczSprzemyRliwaZ, jak w chytry sposTb odebraZ niewolnic !Alemu Szar, ktTry byS teraz jejpanem. Wreszcie Tw chrzeRcijanin [o imieniu Barsum [ powiedziaS do swojego brata: XNie troszcz #si o to, wymyRl sposTb taki, Ve dostaniesz j nie pSacc ani jednego denara, ani nawetdirhema... Y A byS Tw Barsum chytrym, podstpnym i rozpustnym czarownikiem. Tak dSugo motaSi knuS, aV udaS mu si podstp, o ktTrym, wspomnieliRmy. Potem zabraS klucz i pobiegS do swego brata, aby oznajmiZ mu, czegodokonaS. Staruch dosiadS swojej mulicy, wziS ze sob niewolnikTw i razem z bratem udaS si do domu Alego Szar. ZabraS teV ze sob kies z tysicem denarTw, aby przekupiZ walego, gdyby go przypadkiem spotkaS. Barsum otworzyS mieszkanie, a niewolnicy, ktTrzy z nim przyszli, dopadli Zumurrud i !siS j porwali, groVc jej Rmierci, gdyby wzywaSa pomocy. Mieszkanie Alego Szar pozostawili tak, jak je zastali,nic nie zabierajc, jego samego zaR zostawili uRpionego w przedsionku. Zamknli drzwi od mieszkania iwsunli mu klucz z powrotem do kieszeni. A staruch zabraS Zumurrud do !swojego paSacu i umieRciS j wRrTd swoich niewolnic i naSoVnic, mTwic: XTy ladacznico, ja jestem tym starcem, ktTry ci si nie "spodobaS, i nie pozwoliSaR, abyci mu sprzedano. A oto teraz !dostaSem ci, nie pSacc ani jednego denara, ani nawet dirhema! Y Oczy Zumurrud napeSniSy si Szami i powiedziaSa: XNiech ci Allach odpSaci, ty podSy staruchu, zato, Ve rozSczySeR mnie z moim panem! YStarzec krzyknS: XTy ladacznico, ty rozpustnico! Zobaczysz, jakie mczarnie tobie wymyRl! Przysigam na Mesjasza i #Dziewic, Ve jeRli nie bdzieszmi posSuszna i nie przyjmiesz mojej wiary, zamcz ci wymyRlnymi sposobami. !YZumurrud odparSa: XChoZbyR posiekaS moje ciaSo na kawaSki, nie porzuc wiary islamu. MoVe Allach NajwyVszy zeRle mi szybkie wyzwolenie, gdyV On moVe wszystko, co zechce. Mdrcy zaR powiadaj: ]NieszczRcie moVe spotkaZ "ciaSo, lecz wiary nie dosignie. ^Y Staruch zakrzyknS wtedy na sSuVb i niewolnice i #rozkazaS im: XRozcignijcie j #na ziemi! Y Powalili j wic, a on poczS j biZ dSugo i okrutnie, ona zaR krzyczaSa wzywajc ratunku, lecz Vadnapomoc nie nadeszSa. Potem przestaSa juV woSaZ, tylko !jczaSa: XDosyZ, na Allacha, dosyZ. Y Wreszcie oddech jej si urwaS i jki ustaSy. Kiedy ucichSa wRciekSoRZ panujca w sercu starucha, rozkazaS on sSugom: XWywleczcie j za nogi i rzuZcie w kuchni! A nie dawajcie jej nic do jedzenia! $YPrzeklty staruch poSoVyS sipotem spaZ, a gdy wstaS rano,zaVdaS, by mu przyprowadzono Zumurrud i biSj znowu, po czym rozkazaS sSugom, aby j rzucili w tym samym miejscu. Uczynili, jak kazaS, a skoro ciosy ustaSy, ona powiedziaSa: XNie ma bogaprTcz Allacha, a Muhammad jest Jego Prorokiem! Allach jestmoim oparciem i najlepszym opiekunem. YPotem bSagaSa pomocy Pana naszego Muhammada [ niech go Allach bSogosSawi i da mu zbawienie. Tyle o jej sprawach. A co do spraw Alego Szar, to spaS on bez przerwy aV do nastpnego dnia, kiedy to uleciaS bandV z jego gSowy. OtworzyS wtedy oczy i zawoSaS Zumurrud, lecz nikt mu nie odpowiedziaS. WszedS wic do mieszkania i zobaczySpust przestrzeU, cel zaR pielgrzymki daleki. ZrozumiaS, Ve przyczyn tego, co go spotkaSo, nie byS nikt inny, tylko Tw chrzeRcijanin, i poczS rozpaczaZ, pSakaZ, #jczeZ i zawodziZ. `zy polaSy mu si z oczu i wypowiedziaS takie wiersze: O, miSoRci! Nie masz dla mnie znikd zmiSowania. Serce moje w utrudzeniu i trwodze si sSania. O, wSadczyni! OkaV litoRZ i przywrTZ nadziej, WzbogaZ niewolnika, ktTry w smutkach uboVeje. Gdy wrogowie s w pobliVu, cTV z Sucznikiem bywa? Chce wypuRciZ strzaS, ale pka mu ciciwa. Gdy juV troski i udrki mSodzieUca obarcz, Gdzie si przed swym losem skryje, kto mu bdzie tarcz? Przed rozSk mnie zaprawd ostrzegano nieraz, Lecz gdy przyjdzie przeznaczenie, to nam wzrok odbiera. SkoUczywszy te wiersze westchnS ciVko i wypowiedziaS jeszcze takie: ZostawiSa dom w gTrzystej ziemi, RrTd bezdroVy. "PrTVno dVy doU, a serce jenosmutek Rciska. PopatrzySa ku domowi. _lad obozowiska Ledwie widny [ wzmTgS !tsknot i bTlem zatrwoVyS. JSa pytaZ si o niego, odrzekS jej gSos echa, Ze juV do spotkania Vadna nie powiedzie droga. Jeszcze blask swTj zeRle niby bSyskawica sroga. Po czym zniknie juV na zawsze i RwieciZ zaniecha. %\aliS si tak Ali Szar, choZ nic mu to nie pomogSo. PSakaS, podarS swoje szaty, wziS w rce dwa kamienie i poczS #krVyZ po mieRcie, bijc si nimi w piersi i woSajc: XO Zumurrud! Y Dzieci biegSy za nim i #krzyczaSy: XSzalony! Szalony! Y A ludzie, ktTrzy go znali, pSakali nad nim mTwic: XTo przecieV Ali Szar, co mu si "staSo? YW ten sposTb krVyS aV do koUca dnia, a kiedy noc "zapadSa, przespaS j w jakimR zauSku. Rano wstaS i dalej wSTczyS si z owymi kamieniami po mieRcie aV do wieczora. Potem wrTciS do swojego mieszkania, aby tam zasnZ. ZobaczySa go wTwczas ssiadka, stara, dobra kobieta, i powiedziaSa: !XO mTj synu, niech ci Allach !wybawi, kiedy ogarnSo ci to szaleUstwo? Y OdpowiedziaS jej tymi wierszami: Rzekli: XPrzez t, ktTr kochasz, dusza w tobie oszaleje. Y OdrzekSem im: XRozkosz Vycia !jest szaleUcTw przywilejem. Y Dajcie szaleUstw mych przyczyn i dozwTlcie byZ szaleUcem. JeRli ona mnie uzdrowi, wy mnie juV nie tajcie wicej. Stara ssiadka pojSa wtedy, Ve jest on zakochany i tskni,powiedziaSa przeto: XNie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Chc, mTj synu, abyR mi opowiedziaS o twoim nieszczRciu. MoVe Allach pozwoli mi, bym ci !dopomogSa, jeRli takie s Jego wyroki. Y OpowiedziaS jej wic wszystko, co mu si wydarzySo z chrzeRcijaninem Barsumem, bratem czarownika,ktTry przyjS imi Raszid ad-Din. Gdy dowiedziaSa si o tym, rzekSa: XJesteR usprawiedliwiony, mTj synu. Y Potem uroniSa Sz z oka i wypowiedziaSa te dwuwiersze: Zakochani, zanim przyjdzie rozstaZ si z tym Rwiatem, Cierpi dosyZ. Po ich mkach nie trzeba im piekSa. Z miSowania zmarli, w duszy tajc je, a zatem S niewinni, o czym nieraz wieRZ prawdziwa rzekSa. w.Y ne, ? [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBpU c#9 c9o c9!@ cL:1- c:!8Q?; Gdy skoUczySa wiersz, rzekSa "do Alego Szar: XIdW teraz, mTj synu, i kup koszyk taki, jakich"uVywaj zSotnicy. Kup rTwnieVbransolety, pierRcienie, naszyjniki i nausznice, jakich uVywaj kobiety, nie #szczdzc pienidzy. WSTV to wszystko do koszyka i !przynieR mi. Ja zaR wezm Tw koszyk na gSow i jako !poRredniczka obchodziZ bd iprzeszukiwaZ wszystkie domy, dopTki nie dowiem si czegoR o twojej niewolnicy [ jeRli Allach NajwyVszy pozwoli. Y Ali Szar uradowaS si tymi sSowami, ucaSowaS rce ssiadki, po czym pobiegS !szybko i przyniTsS jej to, o co!prosiSa. Wtedy wstaSa, wdziaSapoSatan odzieV, osSoniSa #gSow VTStym izarem, wziSa "koszyk na gSow i kij do rki i#poczSa krVyZ po uliczkach i domach. Nieustannie wdrowaSa z miejsca na miejsce, z uliczki w uliczk i z zauSka w zauSek, pTki nie skierowaS jej Allach NajwyVszy pod paSac Raszid ad-Dina, przekltego chrzeRcijanina. Z wntrza $paSacu dobiegSy j jakieR jki,zastukaSa wic do bramy, a wTwczas zeszSa niewolnica, pozdrowiSa j, a staruszka powiedziaSa: XMam ze sob rTVne Sadne rzeczy na sprzedaV, czy znajdzie si ktoR u was, kto by je chciaS !kupiZ? Y Niewolnica odrzekSa: XTak Y, i wprowadziSa j do domu. Ledwie usiadSa, otoczySy j niewolnice, a kaVda z nich chciaSa coR kupiZ. Staruszka rozmawiaSa z nimi uprzejmie i Satwo obniVaSa cen, a one rade bySy z jej dobroci i miSych sSTw. Ona tymczasem rozgldaSa si po wszystkich ktach, aby zobaczyZ, kto tak jczy. Nagle wzrok jej padS na leVc dziewczyn, zwrTciSa si wic szybko do niewolnic i zajSa je przyjemn rozmow, a rTwnoczeRnie patrzyS a uwaVnie na leVc i rozpoznaSa w niej Zumurrud, niewolnic Alego Szar. RozpSakaSa si wTwczas i rzekSa: XO moje dzieci, czemu ta dziewczyna jest w takim stanie? Y Niewolnice opowiedziaSy jej wtedy o caSej sprawie mTwic: XNie robimy tego z wSasnej woli, lecz na rozkaz naszego pana, ktTry obecnie wyjechaS. YPowiedziaSa do nich staruszka: XO moje dzieci, chc was prosiZ, byRcie uwolniSy t biedaczk z wizTw do czasu powrotu waszego pana. A kiedy si dowiecie, Ve wraca, zwiVecie j, tak jak bySa. Uzyskacie zato nagrod Pana _wiatTw! Y Niewolnice rzekSy na to: XSSyszymy i jesteRmy posSuszne Y, po czym uwolniSyZumurrud, nakarmiSy j i napoiSy. Staruszka rzekSa: XObym nogi poSamaSa, zanim weszSam do !tego domu. YPTWniej podeszSa do Zumurrud mTwic: XO moja !cTrko, niech ci Allach otoczy opiek i wyzwoli! YSzepnSa jej rTwnieV, Ve przybywa od jej pana Alego Szar, i przykazaSa, aby nastpnej nocy bySa w pogotowiu i !wytVaSa sSuch. WyjaRniSa: XPan twTj przyjdzie pod paSac, usidzie na Sawie i zagwiVdVe. Kiedy go usSyszysz, odpowiedz gwizdniciem i zejdW po linie przez okienko. On ci zabierzei uciekniecie. YZumurrud podzikowaSa i staruszka wyszSa, udajc si do Alego Szar, i tak go pouczySa: XW poSowie nastpnej nocy udaj #si na tak a tak ulic, gdziejest dom tego przekltnika o takich a takich znakach szczegTlnych. StaU pod paSacem i zagwiVdV, a Zumurrud zejdzie do ciebie po linie. Zabierz j wtedy i uciekaj, dokd chcesz. YAli Szar dzikowaS jej za to, co dla niego uczyniSa, potem zaR #zalaS si Szami i wypowiedziaS takie, wiersze: DosyZ przygan i obmowy moje serce wycierpiaSo "I juV wielce jest znuVone, juV osSabSo moje ciaSo. Moje Szy, jak opowieRci, co !si z prawd wiV w jedno, Ledwo brocz, to znTw pSyn,twarz mi oblewajc biedn. "O ty, ktTrej myRl udrki mej i troski nie zna wcale, Nie dopytuj si o klski, co przypadSy mi w udziale. GibkoRZ ksztaStnej twej postaci, sSodycz warg i ciaSo mSode ZniewoliSy serce moje jako ulem, tak i miodem. Odkd znikSaR, cierpi serce, sen nie tyka Wrenic moich, "Ni nadzieja, ni wytrwaSoRZ juVmnie w troskach nie ukoi. ZostawiSaR mnie smutnego, przeto jestem zabSkany WRrTd zawistnych i tych, ktTrzy nie szczdzili mi nagany. Nie znam juV pociechy Vadnej,co by wiodSa ku radoRci, I nikt oprTcz ciebie jednej w moich myRlach nie zagoRci. !SkoUczyS wiersz, westchnS i Sz z oka uroniS, po czym wypowiedziaS te dwuwiersze: Niechaj Allach nagrodzi zwiastuna sowicie, Wszak radoRci przysporzyS, wieszczc twe przybycie. Dam mu Sachman, jeVeli przyjZ si nie wzbrania; Moje serce rozdarte w chwili poVegnania. Gdy wreszcie zapadSa noc i nadeszSa pora spotkania, Ali skierowaS si w uliczk opisan przez ssiadk, rozpoznaS paSac i usiadS pod nim na Sawce. OgarnSa go sennoRZ i zasnS [ a bSogosSawiony niech bdzie !Ten, ktTry nie Rpi [dSuVszy bowiem czas nie spaS z powodu swojej tsknoty i byS !jak obSkany. Kiedy tak spaS, pewien zSodziej obchodziS tej nocy najdalsze kraUce miasta, chcc coR ukraRZ, a przeznaczenie zawiodSo go pod paSac owego !chrzeRcijanina. ObszedS paSac dookoSa, lecz nie znajdowaS sposobu, by si do niego dostaZ. #KrVyS tak wokTS paSacu, aV doszedS do Sawki, na ktTrej ujrzaS Rpicego Alego Szar i zabraS mu zawTj. Ledwie naSoVyS go sobie na gSow, gdy oto wyjrzaSa Zumurrud i zobaczySa go stojcego w "ciemnoRci. SdziSa, Ve to jej pan, i gwizdnSa, a zSodziej odpowiedziaS jej gwizdniciem. SpuRciSa si wic po linie, zabrawszy ze sob worek !peSen zSota. Gdy j zobaczyS %zSodziej, pomyRlaS: XCTV to za dziwna sprawa, o nieznanej przyczynie. Y Potem wziS worek i Zumurrud na ramiona i uniTsS z szybkoRci bSyskawicy. Zumurrud "powiedziaSa do niego: XMTwiSa $mi staruszka, Ve straciSeR siSy z mojej przyczyny, a ty jesteRsilniejszy od konia. YNie sSyszc Vadnej odpowiedzi dotknSa jego twarzy i poczuSa na niej brod jak szczotka w SaWni. Jakby byS wieprzem i poSknS piTra, ktTrych koUce wystaj mu z gardSa. $PrzeraziSa si i zawoSaSa: XKimjesteR? Y, on zaR odparS: XJestem Kurd DVawan, rozbTjnik z bandy Achmada ad-Danaf, ty ladacznico! Jest nas czterdziestu takich i wszyscy zabawimy si z tob tej nocy, od wieczora do rana!Y UsSyszawszy jego sSowa, Zumurrud poczSa szlochaZ i biZ si po twarzy, gdyV zrozumiaSa, Ve zSy los j zwyciVyS i pozostaSa jej tylko ufnoRZ w Allacha NajwyVszego. NabraSa otuchy, powierzySa si boskim wyrokom i powiedziaSa: XNie !ma boga prTcz Allacha! IlekroZ !uwolni si od jakiejR biedy, wpadam w drug straszniejszod poprzedniej. Y !A Kurd DVawan znalazS si pod paSacem Raszid ad-Dina z nastpujcej przyczyny: PowiedziaS mianowicie do Achmada ad-Danaf: XWiedz spryciarzu, Ve bySem juV kiedyR w tym mieRcie i mam zamiastem jaskini, w ktTrej znajdzie si miejsce dla "czterdziestu ludzi. Chc zajRZ tam przed wami z moj matk i zawrTciZ jeszcze do mi asta,!by ukraRZ w nim, co si da, nawasze szczRcie. Zachowam todla was, na wasze przybycie, ibdziecie tego dnia moimi goRZmi. Y Achmad ad-Danaf rzekS mu: XCzyU jak chcesz. YDVawan pospieszyS wic naprzTd, przybyS przed towarzyszami do jaskini i umieRciS w niej matk. WyszedSszy ujrzaS "VoSnierza, ktTry spaS, a przy nim zobaczyS uwizanego konia. ZarVnS Rpicego, !zabraS konia i odzieV i ukryS to wszysto w jaskini u matki. Potem nastpiSo to, o czym uprzednio wspomnieliRmy: kradzieV zawoju Alego Szar i porwanie jego niewolnicy !Zumurrud. DVawan biegS z ni, a potem rzuciS j na ziemi przed swoj matk i powiedziaS: XPilnuj jej do czasu, gdy wrTc do ciebie jutro rano Y, i odszedS, a Zumurrud powiedziaSa sobie w duchu: XDosyZ juV $opieszaSoRci. Musz uwolniZ sijakimR sposobem. Czy mam czekaZ, aV przyjdzie tych czterdziestu mVczyzn i posid mnie wszyscy po kolei, czynic ze mnie statek toncy w morzu? Y ZwrTciSa si do starej matki Kurda DVawana i powiedziaSa: XCiotko moja, moVe wyjdziemy przed jaskini, to ci wyiskam"na sSoUcu? YStaruszka odparSa:XO tak, na Allacha, moja cTrko, juV tak dawno nie bySam w SaWni, gdyV te !wieprze nie przestaj wSTczyZmnie z miejsca na miejsce! Y WyszSy wic przed jaskini i "Zumurrud poczSa iskaZ star i zabijaZ wszy na jej gSowie, a star ogarnSa bSogoRZ i zasnSa. Wtedy Zumurrud zerwaSa si, wdziaSa szaty VoSnierza zabitego przez DVawana, przypasaSa jego miecz i zawizaSa zawTj upodabniajc si do mVczyzny. WskoczySa na konia, biorc ze sob worek ze zSotem, i powiedziaSa: XO dobry opiekunie, ochroU mnie dla zasSug Muhammada [ niechgo Allach bSogosSawi i da mu !zbawienie. Y Potem pomyRlaSa: "XJeRli wrTc do miasta, moVe mnie zobaczyZ ktoR z rodziny !VoSnierza i nie bdzie to dla mnie dobre. YPorzuciSa wic myRl, by wejRZ do miasta, i pojechaSa przez pustyni. PodVaSa tak konno z workiemzSota, Vywic si pSodami ziemi i karmic nimi konia, pijc teV wraz z nim wod ze !strumieni, przez dziesiZ dni. !Jedenastego dnia zbliVySa si do jakiegoR piknego miasta, ktTre bySo spokojne, bogate i warowne. OpuRciSa je wSaRnie pora zimowa ze swoim chSodem i nadeszSa wiosna z kwiatami i rTVami. RozwijaSy si kwiaty, wzbieraSy strumienie i RwiergotaSy ptaki. Gdy Zumurrud bySa blisko owego miasta i podjechaSa do jego bram, ujrzaSa przy nich wojsko, emirTw i dostojnikTw. ZdziwiS j ich widok i "pomyRlaSa: XNiewtpliwie musi "to mieZ jakiR powTd, Ve caSa ludnoRZ miasta wylegSa do bram. YSkierowaSa ku nim swego konia, a gdy si przybliVySa, VoSnierze wystpili naprzTd, zsiedli z koni, ucaSowali przed ni #ziemi i zawoSali: XNiech Allachobdarzy ci zwycistwem, nasz panie i wSadco. Y Dostojnicy stanli przed ni rzdem, a VoSnierze poczli ustawiaZ ludzi, woSajc do Zumurrud: XNiech ci Allach zeRle zwycistwo i uczyni tweprzybycie bSogosSawieUstwem dla muzuSmanTw, o wSadco wszystkich ludTw! Niech obdarzy ci moc, o krTlu czasTw, jedyny w swym stuleciu! Y Zumurrud spytaSa wreszcie: XCo tu si dzieje, ludzie? YJeden z dostojnikTw odpowiedziaS; XTen, ktTry darTw nie szczdzi, obdarowaS ci i uczyniS krTlem tego miasta, panem Vycia i Rmierci wszystkich jego mieszkaUcTw. Wiedz, Ve istnieje w tym mieRcie taki zwyczaj, iV gdy krTl zemrze bezpotomnie, wojska wychodz za miasto i oczekuj tam trzy dni. A ktokolwiek nadejdzie drog, ktTr ty przybySeR, tego czyni swym wSadc. ChwaSa Allachowi, ktTry zesSaS nam potomka TurkTw o piknej twarzy! Gdyby bowiem pojawiS "si ktoR gorszy od ciebie, teV zostaSby naszym wSadc. YZumurrud postpowaSa rozumnie we wszystkich swoich poczynaniach, wic rzekSa: XNie sdWcie, Ve pochodz z tureckiego pospTlstwa! Jestem synem szlachetnych, lecz rozgniewaS mnie mTj rTd i odszedSem, !porzuciSem ich. SpTjrzcie, oto worek zSota, ktTre zabraSem ze sob, by obdarzaZ nim biednych i nieszczRliwych przez caS drog. Y Ludzie wznosili wic modSy o "pomyRlnoRZ dla niej i cieszyli si, a i Zumurrud doznaSa radoRci z ich powodu. PomyRlaSa tylko: XSkoro juV !tyle osignSam, moVe pozwolimi Allach, bym spotkaSa si tutaj z moim panem, gdyV On moVe wszystko, co zechce. YPotem ruszySa przed siebie, aVoSnierze powiedli j do miasta, nastpnie zaR wprowadzili do paSacu. $KsiVta i dostojnicy wzili j pod rce, posadzili na tronie, ucaSowali przed ni ziemi i zgromadzili si przed ni. ZasiadSszy na tronie, ZumurrudkazaSa otworzyZ skarbiec i obdarowaSa z niego caSe wojsko, ktTre VyczySo jej dSugiego panowania. Potem !zSoVyli jej hoSd niewolnicy i wszyscy inni mieszkaUcy miasta. Zumurrud rzdziSa przez pewien czas, wydajc nakazy i zakazy, i zdobySa sobie w sercach ludzi wielkie powaVanie, dziki swej szlachetnoRci i umiarowi. ZniosSa podatki i niesprawiedliwoRci i uwolniSa tych, ktTrzy byli w wizieniach. Kochali j wszyscy, lecz ona, ilekroZ wspomniaSa swego pana, #pSakaSa i bSagaSa Allacha, aby pozwoliS jej go odzyskaZ. I zdarzySo si pewnej nocy, Ve wspominaSa Alego Szar i dnie "razem spdzone, uroniSa Sz z oka i wypowiedziaSa takie dwuwiersze: Mej tsknoty do ciebie Vaden czas nie zmniejsza. `zy rani moje oko i pSyn obficie. Gdy pSacz, to namitnoRZ pSacze najwierniejsza. Ten, kto kocha, w rozSce ciVkie wiedzie Vycie. Kiedy skoUczySa mTwiZ wiersze, otarSa Szy i weszSa do paSacu, kierujc si do haremu. Tam wydzieliSa osobne komnaty niewolnicom i naSoVnicom, ustanowiSa dla nich dochody i utrzymanie. ORwiadczySa, Ve chce przebywaZ sama, by poRwicaZ czas na sSuVb %boV, poRciSa i modliSa si. A emirowie mTwili: XTen wSadca ma niewzruszon wiar. Y Zumurrud miaSa przy sobie ze sSuVby tylko dwTch mSodych eunuchTw do posSugi. I zasiadaSa tak na tronie krTlewskim przez rok, nie sSyszc w tym czasie Vadnej wieRci o swoim panu ani nie natrafiwszy na jego Rlad. !OgarniaS j stale wyrastajcy niepokTj, aV wreszcie wezwaSa swoich wezyrTw i szambelanTw i rozkazaSa, by sprowadzili cieRli i budowniczych, tym zaR poleciSa zbudowaZ przed !paSacem dziedziniec dSugoRci iszerokoRci jednego farsacha. Uczynili to, czego sobie VyczySa, w bardzo krTtkim czasie, a kiedy dziedziniec bySgotowy, Zumurrud przyszSa tam i rozbito dla niej ogromny namiot, pod ktTrym ustawiono rzdem siedzenia dla emirTw. KazaSa wtedy wnieRZ nakryte stoSy, peSne wyRmienitych potraw rozmaitego rodzaju, i ustawiZ je na dziedziUcu. Uczyniono wszystko zgodnie zjej rozkazami, a wtedy ona zaprosiSa dostojnikTw swego paUstwa do jedzenia i wszyscy zaczli jeRZ z owych potraw. !Potem zwrTciSa si do emirTw %mTwic: XChc, byRcie ogSosili w caSym mieRcie, Ve na pocztku kaVdego miesica nikomu nie wolno otwieraZ sklepu, lecz wszyscy maj tu przybyZ i posilaZ si z !krTlewskiego stoSu. KaVdy, kto by postpiS inaczej, zostanie powieszony na drzwiach swego domu! Y Kiedy wic nastaS nowy miesic, uczynili wszyscy, jak im rozkazaSa, i postpowali wedle tego zwyczaju, aV nadszedS pierwszy miesic nowego roku. WTwczas Zumurrud zeszSa na !dziedziniec, a herold ogSosiS: "XSSuchajcie, ludzie! KaVdy, ktoby otworzyS swTj sklep, spichlerz lub dom, zostanie natychmiast powieszony na drzwiach swego mieszkania! Wszyscy macie obowizek przybyZ tutaj i jeRZ u "krTlewskiego stoSu! YGdy tylko skoUczyS ogSaszaZ, rozstawiono stoSy i grupami nadchodzili ludzie. Zumurrud kazaSa im zasiRZ przy stoSach i jeRZ do syta ze wszystkich rodzajTw potraw. "Zasiedli wic i poVywiali si, tak jak im poleciSa. A ona !zasiadSa na krTlewskim tronie ipatrzySa na nich, a kaVdy z siedzcych przy stoSach myRlaS sobie: XKrTl na mnie patrzy Y, i pilnie jedli. Emirowie powiadali do ludzi: "XJedzcie RmiaSo, to si podoba"krTlowi. YNajedli si wic do syta i odeszli bSogosSawic wSadcy. MTwili jedni do drugich: XPrzez caSe nasze !Vycie nie widzieliRmy wSadcy, ktTry by tak kochaS biedakTw #jak ten krTl. Y I modlili si o dSugie panowanie dla niego. Zumurrud poszSa do swego paSacu, zadowolona z tego, coprzygotowaSa, mTwic sobie w"duchu: XJeRli Allach NajwyVszy zechce, zdobd w ten sposTb wieRci o mym panu Alim Szar. YKiedy nadszedS miesic nastpny, uczyniSa zgodnie zezwyczajem to samo. Rozstawiono stoSy, Zumurrud zasiadSa na tronie i poleciSa ludziom, by jedli. Kiedy tak siedziaSa u szczytu rzekSa. w.Y ne, ? [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBpt cQ; c;z c<#Q cz<W. c<j9;@=stoSu, do ktTrego grupami i pojedynczo podchodzili ludzie,wzrok jej padS nagle na chrzeRcijanina Barsuma, ktTry !niegdyR kupiS zasSon od jej pana. PoznaSa go i pomyRlaSa: XTo pierwsza pociecha i #osignicie cel u. Y Barsum zaR!zbliVyS si i usiadS razem z ludWmi do jedzenia. ZobaczyS pTSmisek sSodkiego ryVu posypanego cukrem dosyZ "daleko od siebie, docisnS si jednak do niego, wycignS rce, chwyciS pTSmisek i postawiS przed sob. CzSowieksiedzcy obok niego !powiedziaS: XDlaczego nie jesz tego, co masz przed sob? To nieSadnie wycigaZ rk do rzeczy stojcych daleko. WstydW si! Y OdpowiedziaS mu Barsum: XBd jadS tylko to! Y "CzSowiek Tw rzekS: XWic jedzi niech ci Allach nie udzieli przez to Saski. YJakiR inny czSowiek, uVywajcy haszyszu, wtrciS si: "XPozwTl mu jeRZ, to i ja zjem razem z nim. Y Pierwszy zawoSaS: XO ty, najndzniejszy z haszyszowych braci! To nie jest jedzenie dla was, to ksiVca potrawa. Zostawcie j, niech wraca do swoich #wSaRcicieli, by j spoVyli! Y Lecz Barsum sprzeciwiS si temu. WziS garRZ ryVu i %wSoVyS sobie do ust. SigaS juVpo nastpn garRZ, gdy Zumurrud, ktTra patrzySa na niego przez caSy czas, przywoSaSa kilku VoSnierzy rozkazujc im: XPrzyprowadWcie mi tu czSowieka, przed ktTrym stoi !pTSmisek ze sSodkim ryVem, i nie pozwTlcie mu zjeRZ tego, co ma w garRci! Y PodbiegSo wic czterech "VoSnierzy, przewrTcili Barsuma na twarz, wytrciwszy mu przedtem z rki ryV, powlekli za sob i postawili przed $krTlem. A ludzie przestali jeRZ imTwili midzy sob: XNa Allacha, to niegodziwiec, nie !chciaS jeRZ potraw, ktTre my jemy! Y JakiR czSowiek powiedziaS: XMnie bardzo smakowaS ten kiszk stojcy przede mn. YPalacz haszyszu zawoSaS: "XDziki Allachowi, Ve nie daS mi skosztowaZ sSodkiego ryVu !z tego pTSmiska! CzekaSem, aV"on skoUczy, i pTSmisek, ktTry trzymaS przed sob, odda mnie, abym wtedy dopiero #zaczS jeRZ. I oto patrzcie, co!go spotkaSo! Y A inni mTwili: XZaczekajmy i zobaczmy, co si z nim stanie. Y Gdy przyprowadzili Barsuma przed Zumurrud, powiedziaSa: "XBiada ci, niebieskooki! Jak sinazywasz i po co przybySeR donaszego kraju? Y A Tw #przeklty miaS na gSowie biaSy zawTj i zataiS swoje imi. PowiedziaS: XO krTlu, mam na imi Ali, jestem tkaczem i przybySem do tego miasta w sprawach handlowych. YZumurrud rozkazaSa: XPrzynieRcie mi desk z piaskiem i miedziane piTro! Y PrzynieRli jej natychmiast, czego VdaSa, a ona wziSa #desk i sypnSa na ni garRZ piasku, po czym nakreRliSa na piasku piTrem postaZ maSpy. PodniosSa wreszcie gSow i !przygldaSa si przez chwil Barsumowi, a potem zawoSaSa: XTy psie! Jak Rmiesz kSamaZ przed krTlem! JesteR chrzeRcijaninem, na imi masz Barsum, a przybySeR tu w pewnej sprawie, szukajc kogoR! Powiedz mi natychmiastprawd, bo jeRli nie, to przysigam na czeRZ mojego #krTlestwa, Ve zetn ci gSow! YChrzeRcijanin zaczS coR !beSkotaZ, lecz emirowie i inni !ludzie powiedzieli: XNasz krTl !zna si na wrTVbach z piasku. ChwaSa Temu, ktTry nam go #daS! Y Zumurrud zaR krzyknSa:!XWyznaj prawd albo kaV ci$straciZ! Y ChrzeRcijanin poczSwTwczas bSagaZ: XPrzebacz !mi, o krTlu czasu, gdyV prawdmTwi twoja wrTVba z piasku estem chrzeRcijaninem. YWszyscy obecni, emirowie i inni ludzie podziwiali wTwczas "doskonaS umiejtnoRZ krTla "we wrTVeniu z piasku i mTwili: !XNasz krTl jest astrologiem, nacaSym Rwiecie nie majcym rTwnego sobie. YZumurrud zaR kazaSa obedrzeZ chrzeRcijanina ze skTry, wypchaZ t skTr sSom i powiesiZ na bramie dziedziUca, a nastpnie wykopaZ dTS pozamiastem, spaliZ w nim jego miso i koRci i przysypaZ je Rmieciem i nieczystoRciami. SSuVcy odpowiedzieli: XSSyszymy i jesteRmy posSuszni Y, i wykonali wszystko tak, jak im kazaSa Zumurrud. Kiedy ludzie zobaczyli, jaki losspotkaS chrzeRcijanina, powiedzieli: XTak nagrod !otrzymaS, na jak zasSuVyS. Nieszczsna bySa dla niego ta #garRZ ryVu. Y JakiR czSowiek zawoSaS: XPrzysigam na rozwTd i niechAllach uchowa! Przez caSe Vycie nie wezm do ust sSodkiego ryVu. YPalacz haszyszu krzyczaS: XDziki !niech bd Allachowi, Ve mnie ocaliS od tego, co si z tamtym staSo, powstrzymujc mnie od spoVycia ryVu. YPotemci ludzie wyszli, a nastpni uwaVali, by nie siRZ przy !pTSmisku ze sSodkim ryVem, namiejscu opuszczonym przez chrzeRcijanina. Gdy nadszedS trzeci miesic, zgodnie ze zwyczajem rozstawiono stoSy i napeSniono!pTSmiski. Zumurrud zasiadSa na"tronie, a przy niej ustawili si VoSnierze, peSni lku i szacunku wobec jej wSadzy. Jak zawsze, przybyli mieszkaUcy miasta i otoczyli stoSy, zerkajc na miejsce, #gdzie staS pTSmisek z ryVem. I #rzekS ktTryR do drugiego: XEj, HadVdVu Chalafie! Y !Tamten spytaS: XSSucham ci, HadVdVu Chalidzie? Y aw rzekS: XUnikaj pTSmiska ze sSodkim ryVem i nie jedz go. GdybyR przeSknS odrobin ryVu, zostaniesz powieszony! YPotem zasiedli do stoSTw i poVywiali si, a Zumurrud siedziaSa przy nich. Nagle ujrzaSa jakiegoR czSowieka wbiegajcego przez bram. PrzyjrzaSa mu si uwaVnie i poznaSa Kurda DVawana, zSodzieja, ktTry zamordowaS "kiedyR VoSnierza. A powTd jegoprzybycia byS nastpujcy: Kiedy zostawiwszy matk w jaskini, wrTciS do swoich towarzyszy, powiedziaS: XZdobySem wczoraj pikny ksek! ZabiSem VoSnierza i zagarnSem jego konia, a tej nocy przypadS mi jeszcze w udziale worek zSota i dziewczyna, o wikszej jeszcze wartoRci niV zSoto w worku! Wszystko to zostawiSem w jaskini przy mojej matce. YRozbTjnicy bardzo byli z tegoradzi i pod koniec dnia udali si do jaskini. Kurd DVawan wszedS do Rrodka pierwszy, chcc im pokazaZ to wszystko, o czym mTwiS, lecz znalazS tylko puste miejsce. "ZapytaS matk, co si staSo, akiedy opowiedziaSa mu o !wszystkim, poczS gryWZ sobie!rce z rozpaczy i woSaS: XNa Allacha, odszukam t ladacznic i porw z kaVdego miejsca, w ktTrym bdzie, choZby si skrySa w skorupce fistaszka, i zaspokoj swoj Vdz! Y WyruszyS wic na poszukiwanie i krVyS po caSym kraju, aV wreszcie przybyS do miasta, w ktTrym panowaSa Zumurrud. Kiedy tam wszedS, nie znalazS nikogo na ulicach i zapytaS o przyczyn jedn z kobiet wygldajcychprzez okna. Od niej dowiedziaS si, Ve na pocztku kaVdego !miesica krTl kaVe zastawiaZ stoSy i wszyscy ludzie przychodz do niego na uczt, i wskazaSa mu krTlewski dziedziniec. PrzybiegS wic tam Kurd DVawan, ale nie znalazS juV innego wolnego miejsca poza miejscem przy wspomnianym pTSmisku. UsiadS wic, a widzc przed sob pTSmisek, wycignS ku niemu rk. Ludzie zawoSali wtedy do niego: XO bracie, co ty robisz?#Y, a on odparS: XChc najeRZ #si do syta z tego pTSmiska. Y $KtoR powiedziaS: XJeRli z niego bdziesz jadS, zostaniesz powieszony! YLecz DVawan "krzyknS na niego: XMilcz i niewymawiaj takich sSTw! Y $WycignS rk po pTSmisek i przysunS go do siebie. Kiedy zobaczyS to wspomniany przedtem palacz haszyszu siedzcy obok DVawana, haszysz uleciaS mu z gSowy, palacz uciekS ze swego miejsca i usiadS daleko mTwic: XNie mam nic !wspTlnego z tym pTSmiskiem! Y Kurd DVawan zaR pogrVyS w pTSmisku palce o ksztaScie szponTw kruka, a gdy wycignS dSoU z powrotem, bySa jak kopyto wielbSda. "ObracaS ryV w dSoni, aV staS si niby ogromna pomaraUcza, a wtedy bSyskawicznie wrzuciSgo do ust. RyV znikS w jego gardle, wydajc Soskot podobny do gromu, a w miejscu, skd DVawan "zaczerpnS ryVu, ukazaSo si dno pTSmiska. Jeden z "ssiadTw powiedziaS; XChwaSa #Allachowi, Ve mi nie kazaS jeRZz tob. Za jednym ksem %oprTVniSeR pTSmisek! Y Palacz haszyszu powiedziaS: XPozwTlcie mu jeRZ, juV go sobie wyobraziSem jako "wisielca. Y Potem zwrTciS si do DVawana i rzekS: XJedz i niech ci Allach nie obdarzy zato dobrem! YMimo to DVawan "wycignS rk po nastpn "garRZ ryVu, by ugnieRZ j w dSoni jak poprzednio, lecz Zumurrud przywoSaSa swych "VoSnierzy i tak im powiedziaSa:XPrzyprowadWcie mi tu szybko tego czSowieka i nie #pozwTlcie, by zjadS ryV, ktTry trzyma w garRci! Y \oSnierze podbiegli do DVawana pochylonego nad pTSmiskiem, chwycili go i postawili przed krTlem, ludzie zaR cieszyli si z jego "nieszczRcia i mTwili jeden do drugiego: XZasSuVyS sobie na to! RadziliRmy mu dobrze, a on nasnie sSuchaS. To miejsce sprowadza RmierZ na kaVdego,kto je zajmie, podobnie jak "pTSmisek przynosi nieszczRciekaVdemu, kto z niego je. Y A Zumurrud spytaSa Kurda DVawana: XJak si nazywasz, jaki jest twTj zawTd i po co przybySeR do naszego miasta? YOdparS: XO nasz panie i wSadco! Na imi mam Osman, az zawodu jestem ogrodnikiem. PrzybySem tu w poszukiwaniu pewnej rzeczy, ktTra mi zginSa. Y Zumurrud rozkazaSa: XPrzynieRcie mi desk z piaskiem. YA kiedy speSniono Vdanie, wziSa rylec i !rozsypaSa piasek, patrzySa naUprzez chwil, po czym !podniosSa gSow i zawoSaSa: XBiada ci, ty przewrotny! ORmielasz si kSamaZ przed krTlem? Ten piasek mTwi mi, Ve jesteR Kurdem o imieniu DVawan i zSodziejem z zawodu!Zabierasz bogactwa ludziom i mordujesz ich, mimo Ve Allach !zabroniS bezprawnie zabijaZ. YI krzyknSa: XTy wieprzu! Powiedz mi zaraz prawd, bo "jeRli nie, zetn ci gSow! Y Kiedy Kurd DVawan usSyszaS tesSowa, twarz mu zbladSa, a !zby poczSy szczkaZ, lecz sdziS, Ve wyratuje si mTwic prawd, powiedziaS #wic: XPrawd mTwisz, o krTlu, lecz VaSuj tego wszystkiego przed tob i powrTc od tej chwili do Allacha NajwyVszego. YLecz Zumurrud rzekSa: XNie godzi si pozostawiaZ takiej zarazy na drodze muzuSmanTwY, a do swych ludzi powiedziaSa: XWeWcie go, obedrzyjcie ze skTry i uczyUcie z nim to samo, co zrobiliRcie z takim samym jak on w ubiegSym miesicu. Y I wykonali, co im rozkazaSa. Palacz haszyszu natomiast widzc, Ve VoSnierze chwytaj DVawana, odwrTciS si plecami do pTSmiska z !ryVem i powiedziaS: XWstyd mi !siedzieZ do ciebie twarz. YA gdy ludzie skoUczyli jeRZ, rozeszli si do swoich domTw, Zumurrud zaR wrTciSa do paSacu i zwolniSa swych mamelukTw. Gdy rozpoczS si czwarty miesic, zgodnie ze zwyczajem przygotowano dziedziniec, przyniesiono potrawy i ludzie zasiedli oczekujc pozwolenia, by zaczZ jeRZ. NadeszSa Zumurrud, usiadSa na tronie i przygldaSa si ludziom. ZauwaVyS a, Ve cztery miejsca wokTS pTSmiska z ryVem s puste, i zdziwiSo j to. BSdzc tak wzrokiem, zobaczySa czSowieka wchodzcego spiesznie przez bram dziedziUca. DobiegS on do stoSTw, a nie znalazSszy Vadnego wolnego miejsca prTcz tych wokTS pTSmiska, usiadS tam. Zumurrud przyjrzaSa mu si uwaVnie i poznaSa przekltego chrzeRcijanina, ktTry nadaS sobie imi Raszid ad-Din. RzekSa sobie w duchu: XJakVe bSogosSawione jest to jedzenie, w ktTrego sieci wpadS i ten zdrajca. Y A przyczyna jego przybycia bySa bardzo dziwna: Kiedy mianowicie powrTciS z podrTVy, dowiedziaS si od swej sSuVby paSacowej, Ve Zumurrud zniknSa, a z ni razem worek zSota. RozdzieraS wTwczas szaty, biS si po twarzy i wyrywaS sobie wSosy z brody. Potem wysSaS swego brata Barsuma, aby jej szukaS po caSym kraju. Nie otrzymawszy dSugo od niego wieRci, wyruszyS sam w poszukiwaniu brata i Zumurrud, a losy rzuciSy go do jej miasta. PrzybyS tam w pierwszym dniu nowego miesica i szedS przez puste ulice z zamknitymi sklepami. Gdy zaR ujrzaS w oknach !kobiety, zapytaS je, co tu si staSo, a one odpowiedziaSy mu, Ve na pocztku kaVdego "miesica krTl zastawia stoSy i wszyscy mieszkaUcy "poVywiaj si przy nich, gdyV nikomu nie wolno wtedy pozostaZ w domu lub sklepie. WskazaSy mu dziedziniec, a skoro on tam przybyS, zobaczyS ludzi cisncych si do potraw i nie znalazS innego miejsca prTcz tego, gdzie staSpTSmisek z ryVem. UsiadS wic przy nim i wycignS rk, by nabraZ sobie nieco, lecz Zumurrud !przywoSaSa kilku VoSnierzy i rozkazaSa im: XDajcie mi tu tego, ktTry usiadS przy pTSmisku z ryVem! Y Schwycili go zatem i postawili przed ni, a ona zapytaSa: XJak si nazywasz, jakie jest twoje rzemiosSo i po co przybySeR do naszego miasta? YOdparS: XO krTlu czasu, na imi mam Rustam, a rzemiosSa nie uprawiam Vadnego, gdyV jestem ubogim derwiszem. Y WTwczas rozkazaSa Zumurrud: XDajcie mi desk z piaskiem i miedziany rylec. YA gdy przyniesiono to, czego &VdaSa, wziSa rylec, kreRliSa "nim na piasku i przygldaSa sitemu przez chwil, po czym "podniosSa gSow i krzyknSa: XTy psie! Jak Rmiesz kSamaZ przed krTlem? Twoje imi brzmiRaszid ad-Din, jesteR chrzeRcijaninem, a twoim rzemiosSem jest wymyRlanie podstpTw w celu odbierania niewolnic muzuSmanom. Podajesz si za muzuSmanina, a w duszy jesteR chrzeRcijaninem! Powiedz "prawd, bo jeRli nie, zetn ci gSow. YRaszid ad-Din !wybeSkotaS: XPrawd mTwisz, o krTlu czasu. Y Zumurrud kazaSa wTwczas rozcignZ go na ziemi i wymierzyZ mu w kaVd stop sto batogTw, a tysic w grzbiet, nastpnie zaR obedrzeZ go ze skTry, wypchaZ j pakuSami, wykopaZ dTS poza miastem, spaliZ w nim zwSoki i przysypaZ nieczystoRciami. Kiedy wypeSniono jej rozkazy, daSa ludziom znak, by przystpili do jedzenia. UsSuchali wic, a skoUczywszy, rozeszli si, kaVdy w swoj stron. Zumurrud wrTciSa do swojego paSacu i rzekSa sobie w duchu:"XDziki niech bd Allachowi, ktTry uwolniS mnie od ciemiVycieli. Y DzikowaSa StwTrcy ziemi i niebios, a potem wypowiedziaSa takie wiersze: Sprawowali rzdy swoje, panowali lat niemaSo, AV na koniec ich wSadanie, jako sprawiS los, ustaSo. Za uczynki sprawiedliwe [ !sprawiedliwoRZ jest zapSat. Oni byli ciemizcami [ los inaczej pSaci za to. Tak to si im przydarzySo, jako dziR nam wieRci nios: XWet za wet. Tak rzdz losy. Nie ma co przyganiaZ losom. Y SkoUczywszy te wiersze, przypomniaSa sobie swojego pana Alego Szar i zapSakaSa rzewnymi Szami. Po chwili opanowaSa si i pomyRlaSa: "XMoVe Allach, ktTry daS mi mocpokonania mych nieprzyjaciTS,!okaVe mi sw Sask i zwrTci ukochanego? YBSagaSa wic Allacha PotVnego i WspaniaSego mTwic: XOby Allach pozwoliS mi niedSugo poSczyZ si znTw z moim ukochanym Alim Szar. Co bowiem On zechce, to moVe, !dla sSug swoich jest Saskawy i wie o wszystkim. Y Potem "wysSawiaSa Allacha, bSagaSa Goo przebaczenie i poddaSa si zrzdzeniom losTw, w przekonaniu, Ve wszystko, co miaSo pocztek, musi mieZ swTj koniec. A pTWniej wypowiedziaSa sSowa poety: Nie udrczaj si i swoim nie niepokTj stanem, Bo koleje Vycia w rkach Boga s jedynie. Nie zagraVa ci nic z tego, co nieprzewidziane, Ale co jest przeznaczone, to ciebie nie minie. A potem wypowiedziaSa sSowa innego poety: DozwTl dniom mijaZ jak czas chyVym, Ale omijaj trosk siedziby. Bywa, Ve to, co nie chce przybyZ, Jeden szczRliwy traf przybliVy. I jeszcze wypowiedziaSa takie sSowa poety: `agodny bdW, gdy gniewny los ciebie druzgoce, Gdy ci jakieR nieszczRcie spotka, bdW cierpliwy. Zaiste, w naszych czasach [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBp c{= c= cA>`" c>:.Q?27BLX?brzemienne s noce, !A z kaVdej z nich, ciVarnej, zrodz si nam dziwy. I wypowiedziaSa sSowa innego poety: Miej cierpliwoRZ, w niej jest dobro. GdybyR wiedziaS o nim, %\ySbyR w szczRliwoRci, ktTra wszelki bTl wyVenie. #JeRli si ku wytrwaSoRci dusza twa nie skSoni, "Bdziesz cierpiaS, porTVniony ze swym przeznaczeniem. SkoUczySa mTwiZ wiersze, po czym przez caSy miesic od tego wieczoru rzdziSa i rozkazywaSa ludziom za dnia, "nocami zaR pSakaSa i szlochaSaza swoim panem Alim Szar. A !gdy si zaczS nowy miesic, jak zawsze kazaSa rozstawiZ "na dzi edziUcu stoSy i usiadSa przy ludziach, a oni oczekiwalina znak od niej, by rozpoczZjedzenie. Miejsce wokTS !pTSmiska z ryVem bySo puste, Zumurrud siedziaSa u szczytu stoSu, wytVajc wzrok w kierunku bramy wejRciowej, aby widzieZ kaVdego, kto wejdzie. MTwiSa sobie w duchu:"XO Ty, ktTry wrTciSeR Jusufa Jakubowi i uwolniSeR od !cierpieU Ajjuba, okaV mi swoj Sask i zwrTZ mi mego pana, Alego Szar, przez Twoj moc i "wspaniaSomyRlnoRZ! Ty moVesz wszystko, o Panie _wiatTw, Przewodniku bSdzcych, WysSuchujcy gSosTw i Odpowiadajcy na bSagania, speSnij moj proRb, Panie _wiatTw! YNie skoUczySa jeszcze swoich modSTw, gdy przez bram dziedziUca wszedS jakiR czSowiek, o postaci jak gaSzka banu. Mimo wychudSego ciaSa i bladoRci byS poRrTd mSodzieUcTw najpikniejszy, "przeRcigajc ich dokonaSoRciumysSu i wychowania. WszedSszy, nie znalazS innego wolnego miejsca, jak tylko "przy pTSmisku z ryVem. UsiadS wic tam, a gdy Zumurrud go ujrzaSa, serce jej zatrzepotaSo, utkwiSa w nim wzrok i poznaSa w nim swojego pana, Alego Szar. ChciaSa krzyknZ z radoRci, lecz powstrzymaSa si od tegoze wstydu przed ludWmi. ChociaV wic wszystko w niej drVaSo i tSukSo si serce, zataiSa swoje uczucia. A przyczyna przybycia Alego Szar bySa taka: Kiedy zasnS na Sawce, a Zumurrud zeszSa po linie i porwaS j Kurd "DVawan, Ali Szar ocknS si w chwil po jego odejRciu i #zauwaVyS, Ve ma goS gSow. "ZrozumiaS, Ve ktoR wyrzdziS mu krzywd, zabierajc zawTj podczas snu. WypowiedziaS wic sSowa, ktTre dodaj otuchy temu, kto je wymawia: XNaleVymy doAllacha i do Niego wszyscy !powrTcimy. YNastpnie poszedSdo starej ssiadki, ktTra !przyniosSa mu bySa wiadomoRZ o miejscu pobytu Zumurrud, i zastukaS do jej drzwi. Gdy wyszSa do niego, poczS "pSakaZ przed ni, aV wreszcie upadS zemdlony. Odzyskawszy przytomnoRZ opowiedziaS jej owszystkim, co si zdarzySo. "Staruszka zganiSa go i zSajaSa za to, co uczyniS, woSajc: XSam jesteR winien swojego $nieszczRcia i biedy! YI wciV mu wymyRlaSa, aV wreszcie krew pociekSa mu z nosa i "straciS przytomnoRZ. Kiedy j odzyskaS, zobaczyS, Ve staruszka pSacze nad nim, ronic Szy z oczu. Rozpacz go ogarnSa i wypowiedziaS te dwuwiersze: W czym si wicej goryczy mieRci niV w rozSce? CTV sSodsze niV zbliVenia chwila upragniona? Allachu! PoScz wszystkie serca kochajce I bdW mi ku pomocy, bowiem rychSo skonam. Staruszka powiedziaSa litujc si nad nim: XPosiedW tu i $czekaj. Id zasignZ wieRci i wrTc szybko. YAli Szar "odpowiedziaS: XSSysz i jestemposSuszny. YPozostawiSa go wic i odeszSa. Nie bySo jej przez pTS dnia, a potem #wrTciSa i powiedziaSa: XO Ali, sdz, Ve umrzesz z rozpaczyi nie ujrzysz juV swojej ukochanej przed Rmierci. Kiedy bowiem mieszkaUcy paSacu zbudzili si rano, znaleWli okno wychodzce na ogrTd otwarte, a Zumurrud przepadSa i z ni razem worekzSota naleVcy do chrzeRcijanina. Wchodzc tamzauwaVySam walego, ktTry staS przed bram paSacu z gromad ludzi. Nie ma potgi !ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Y "Skoro Ali Szar usSyszaS od niej te sSowa, RwiatSo przed jego oczyma zmieniSo si w mrok, !utraciS nadziej Vycia i pewny#byS Rmierci. PSakaS, pTki nie upadS zemdlony, a kiedy odzyskaS przytomnoRZ, %powaliSy go miSoRZ i rozSka i ciVko zaniemTgS. Nie opuszczaS swego mieszkania, a ssiadka sprowadzaSa mu lekarzy, poiSa napojami i przyrzdzaSa mu jedzenie przez caSy rok, aV wreszcie znTw duch w niego wstpiS. Wtedy natychmiast naszSy go wspomnienia tego, co minSo, iwypowiedziaS te wiersze: Troska biegnie za trosk w rozstania godzinie, #OgieU pali si w sercu i za SzSza pSynie. Nie znajcy wytchnienia sSabnie w duszy swojej; "ZgnbiSa go tsknota, drcz niepokoje. O, Panie! Ratuj! Niech Ci nie bSagam daremnie, DopTki iskra Vycia tli si jeszcze we mnie. Z pocztkiem nastpnego rokustaruszka powiedziaSa do Alego: XMTj synu, przez to, Ve si pogrVasz w smutku i rozpaczy, nie odzyskasz swojej ukochanej! WstaU, pokrzep serce i ruszaj na poszukiwanie Zumurrud. Wdrujc po krajach moVesz $natrafiZ na wieRci o niej. YI nieprzestawaSa dodawaZ mu !otuchy i siS, aV wreszcie duch w niego wstpiS. KazaSa mu %wTwczas pTjRZ do SaWni, poiSa go rosoSem i karmiSa kurami. PostpowaSa z nim tak codziennie, przez miesic, aV #nabraS siS i wyruszyS w drog. #JechaS i jechaS, aV przybyS do miasta Zumurrud, a tam wszedS na dziedziniec, usiadS "przy stole i signS rk po jedzenie. Lecz biesiadnicy $uValili si nad nim i powiedzieli: XMSodzieUcze, nie jedz z tego!pTSmiska, gdyV nieszczRcie spotyka kaVdego, kto z niego je! Y Ali Szar odparS jednak: XPozwTlcie mi zjeRZ, niech czyni ze mn, co zechc, moVe uwolni si od tego ciVkiego Vycia. Y Po czym !wziS pierwsz garRZ ryVu. Zumurrud chciaSa, by go przedni przyprowadzili, lecz pomyRlaSa, Ve jest na pewno gSodny, i rzekSa sobie w duchu: XZaczekam, aV si naje. Y JadS wic Ali Szar, a ludzie patrzyli na niego w osSupieniu !i czekali, co si z nim stanie. Kiedy juV zjadS do syta, Zumurrud powiedziaSa do kilku eunuchTw: XIdWcie do #mSodzieUca, ktTry jadS ryV, i przyprowadWcie go do mnie, ale Sagodnie! Powiedzcie mu tak: ]WstaU i chodW porozmawiaZ z krTlem, ktTry chce ci o coR Saskawie !zapytaZ i prosiZ o odpowiedW. ^Y !Odparli: XSSyszymy i jesteRmy posSuszni Y, po czym podeszli do Alego Szar, a stanwszy przed nim, powiedzieli: XO panie, pozwTl, porozmawiaj z !krTlem i bdW spokojny. YAli odrzekS: XSSysz i jestem "posSuszny Y, wstaS i poszedS zeunuchami, a ludzie powiadali jeden do drugiego: XNie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Ciekawe, co!teV krTl z nim uczyni? Y Inni !zaR mTwili: XNie zrobi mu nic !zSego. Gdyby chciaS wyrzdziZmu krzywd, nie zostawiSby go"przy stole, aV si naje do syta.Y Stanwszy przed Zumurrud, Ali!Szar pozdrowiS j i ucaSowaS przed ni ziemi, a ona powitaSa go i przyjSa z szacunkiem mTwic: XJak si nazywasz, jakie jest twoje rzemiosSo i po co przybywasz do naszego miasta? "YOdpowiedziaS: XO krTlu, moje !imi jest Ali Szar, pochodz z Chorasanu, kraju kupcTw. PrzybySem do tego miasta, szukajc niewolnicy, ktTra mi $zginSa, a bySa mi droVsza niV wzrok i sSuch. Dusza moja jestcigle przy niej, odkd j utraciSem. Taka jest moja sprawa. YPotem wybuchnS pSaczem i zemdlaS. Zumurrud kazaSa spryskaZ mu twarz wod rTVan, spryskiwali go wic wod rTVan, aV si ocknS. Kiedy przyszedS do siebie, rozkazaSa: XDajcie mi desk z piaskiem i miedziany #rylec! Y PrzynieRli jej to, czego!VdaSa, a ona wziSa rylec, rozsypaSa piasek i patrzySa naniego przez chwil, a potem powiedziaSa do Alego Szar: XTwoje sSowa s prawdziwe, aAllach pozwoli ci spotkaZ twoj niewolnic w niedSugim "czasie, wic bdW spokojny! Y KazaSa nastpnie jednemu z szambelanTw, by zaprowadziS go do SaWni, przyodziaS w pikn szat krTlewsk, wybraS mu konia z najlepszych"okazTw stadniny krTla i wrTciSz nim do paSacu pod koniec dnia. Szambelan odrzekS: XSSysz i jestem posSuszny. "YZabraS Alego Szar i odszedS z nim, a ludzie mTwili midzy !sob: XCo to znaczy, Ve krTl taki Saskawy dla tego "mSodzieUca? Y JakiR czSowiek !powiedziaS: XCzy nie mTwiSem,Ve nie zrobi mu nic zSego? Wyglda wszak tak piknie! #JuV kiedy krTl pozwoliS mu si najeRZ, przeczuwaSem to. YKaVdy z nich omawiaS to wydarzenie, a pTWniej wszyscyodeszli swoj drog. Zumurrud nie mogSa uwierzyZ, Ve z nadejRciem nocy spotka si w odosobnieniu z ukochanym swego serca. Gdy noc zapadSa, weszSa do swojej"sypialni i udaSa, Ve ogarnSa j sennoRZ. A taki byS jej zwyczaj, Ve nikt u niej nie sypiaS prTcz dwTch maSych chSopcTw do posSugi. Kiedy !wic zostaSa sama, posSaSa poswego ukochanego Alego Szar iusiadSa na SoVu, u ktTrego wezgSowia i w nogach paliSy si Rwiece, a zSote lampy oRwietlaSy komnat. Skoro $ludzie usSyszeli, Ve posSaSa po Alego Szar, byli zdziwieni i kaVdy z nich zaczS sobie rTVne rzeczy wyobraVaZ i wygSaszaZ swoje zdanie. KtoR powiedziaS, Ve krTlowi #spodobaS si ten chSopiec i Ve uczyni go nazajutrz dowTdc wojsk. A gdy Ali Szar wszedS do komnaty Zumurrud, ucaSowaS przed ni ziemi i upraszaS Allacha o Saski dla niej. Ona $zaR pomyRlaSa sobie: XPodrcz#si z nim troch, nie dajc si$poznaZ Y, gSoRno zaR spytaSa: !XCzy bySeR w SaWni, Ali? Y "OdrzekS: XTak, o mTj panie Y, a ona powiedziaSa: XZjedz !wic nieco tej kury i misiwa isprTbuj tego napoju, gdyV jesteR zmczony, a potem przyjdW tutaj. YAli odparS: $XSSysz i jestem posSuszny Y, iuczyniS, co mu kazaSa. Kiedy skoUczyS jeRZ i piZ, powiedziaSa do niego: XChodW tu do mnie na SoVe i pomasuj !mnie! Y Ali Szar poczS wic masowaZ jej nogi i kolana i poczuS, Ve s gSadsze niV jedwab. RozkazaSa mu: XMasuj wyVej! YLecz Ali rzekS: XWybacz, panie mTj , nie posun si powyVej kolan. YZawoSaSa: XSprzeciwiasz mi si zatem. ZSowieszcza bdzie dla ciebie ta noc! Lecz jeRli mnie posSuchasz, bdziesz moim ukochanym i uczyni ci emirem. YZapytaS Ali Szar: XO krTlu czasu, w czym mam "ci byZ posSuszny? Y RozkazaSa:#XZdejmij szaty i poSTV si na #brzuchu! Y Ali zawoSaS: XNigdy w Vyciu tego nie robiSem, oskarV ci przed Allachem w Dniu Sdu o przymuszanie do tego! Zabierz wszystko, co mi daSeR, i pozwTl mi opuRciZ !twoje miasto. YPotem pSakaS i szlochaS, lecz Zumurrud znTw zawoSaSa: XZrzuZ mi zaraz "szaty i poSTV si na brzuchu, %bo jeRli nie, zetn ci gSow! Y SpeSniS wic rozkaz, a ona poSoVySa si mu na plecach. PoczuS wtedy coR mikkiego, gSadszego niV jedwab i delikatniejszego niV olej sezamowy, i pomyRlaS sobie: XTen krTl jest lepszy od wszystkich kobiet. YZumurrud "leVaSa chwil na jego plecach, po czym zsunSa si na podSog. Ali Szar zaR powiedziaS sobie w duszy: "XChwaSa Allachowi, Ve si nie podnieciS. Y Lecz ona rzekSa: XAli, mTj "czSonek prVy si tylko wtedy,gdy go pocieraZ dSoni. Pocieraj go wic, aby powstaS,#a. jeRli tego nie zrobisz, zabij&ci! YTo rzekSszy poSoVySa si na plecach, chwyciSa go za rk i poSoVySa j sobie midzy uda, a on poczuS pod rk coR mikszego niV jedwab, biaSego i nabrzmiaSego, coR, co przypominaSo gorcem Var SaWni lub serce kochanka ogarnitego namitnoRci. PomyRlaS sobie: XCTV to za dziwy, krTl posiada to, co #maj kobiety! Y, i ogarnSa go "taka Vdza, Ve czSonek mu si wyprVyS . Kiedy Zumurrud to zauwaVySa, zaRmiaSa si i !zachichotaSa mTwic: XO mTj panie, do tego juV doszSo, a ty jeszcze mnie nie poznaSeR? #YZapytaS: XA kimVe ty jesteR, krTlu? Y OdpowiedziaSa: XJestem Zumurrud, twoja niewolnica. Y Gdy si Ali o tym dowiedziaS, ucaSowaS j, pochwyciS w $objcia i rzuciS si na ni jak lew na owc. PoznaS, Ve jest "ona jego niewolnic, i opuRciSygo wszelkie wtpliwoRci. WsunS swTj miecz do jej pochwy, staS si odWwiernym jej wrTt i imamem w jej mihrabie, a ona wraz z nim klkaSa, biSa pokSony, podnosiSa si i siadaSa, a modSom tym towarzyszySy ruchy i miSosne westchnienia. PosSyszeli to eunuchowie, "przybiegli i poczli podgldaZ zza zasSony. Zobaczyli krTla leVcego i unoszcego si nad nim Alego Szar, zauwaVyli, Ve krTl $pojkuje i wije si. MTwili wicmidzy sob: XTak si nie zachowuje mVczyzna! Czy moVe to byZ, Ve krTl jest kobiet? Y Zataili jednak t spraw i nie wyjawili jej nikomu. Rankiem Zumurrud posSaSa po wszystkie swoje wojska i dostojnikTw swego paUstwa, !kaVc im przybyZ do siebie, a #gdy si stawili, rzekSa: XChc wyjechaZ do kraju tego czSowieka. Wybierzcie wic sobie namiestnika, ktTry by rzdziS do czasu mojego powrotu. Y !Odpowiedzieli jej: XSSyszymy i "jesteRmy posSuszni. YPTWniej Zumurrud zajSa si przygotowaniami do podrTVy. WybraSa sobie zapasy VywnoRci, drogocenne przedmioty, towary i podarunki, wielbSdy i muSy, po czym opuRcili miasto. !Jechali, dopTki nie przybyli do miasta Alego Szar. Gdy Ali wszedS do swego domu, poczS obsypywaZ ludzi darami, rozdawaZ jaSmuVn i nie szczdziS datkTw. Zumurrud urodziSa mu dzieci i "Vyli w nieustajcym szczRciu,!aV przyszSa do nich ta, ktTra przerywa rozkosze i rozdziela wizi. ChwaSa niech bdzie Temu, ktTry jest Wieczny i nie ma kresu: chwaSa Allachowi w kaVdym stanie rzeczy. A poRrTd tego, co opowiadaj,jest jeszcze: OpowieRZ o niewolnicach rTVnych kolorTw KsiV Wiernych al-Mamun, zasiadSszy dnia pewnego w swoim paSacu, wezwaS do siebie wszystkich dostojnikTw paUstwa i moVnych krTlestwa. RozkazaS rTwnieV, by stawili si przed nim poeci i towarzysze biesiad, do ktTrych naleVaS jego przyjaciel, zwany Muhammad "al-Basri. Al-Mamun zwrTciS si "do niego i powiedziaS: XPragn,Muhammadzie, abyR opowiedziaS mi natychmiast coR takiego, o czym nigdy jeszcze nie sSyszaSem. Y aw !spytaS: XO KsiV Wiernych, czy chcesz, bym ci opowiedziaS o wydarzeniu, o ktTrym sSyszaSem na wSasne uszy, czy o zajRciu, ktTre widziaSem na wSasne oczy? Y al -Mamun odparS: XOpowiedz mi, Muhammadzie, o czymR jeszcze dziwniejszym. Y Muhammad al--Basri zaczS: Wiedz zatem, o KsiV Wiernych, Ve w minionych czasach VyS pewien czSowiek, z moVnych tego Rwiata. Ojczyzn jego byS Jemen, wyjechaS jednak pewnego razudo Bagdadu i tak sobie upodobaS pobyt w tym #mieRcie, Ve przeniTsS si tam wraz ze swoj rodzin, majtkiem i potomstwem. A miaS on szeRZ niewolnic podobnych ksiVycom: jedna bySa biaSa, druga brunatna, trzecia pulchna, czwarta wysmukSa, pita VTSta, a szTsta czarna. PosiadaSy one pikne twarze, doskonaSe wyksztaScenie, umiejtnoRZ Rpiewu i sztuk gry na instrumentach. ZdarzySo si pewnego dnia, Ve czSowiek Tw wezwaS do siebie "te niewolnice i kazaS przynieRZ potrawy i wino. Ucztowali i pili!radujc si i weselc, po czym#pan napeSniS kielich, wziS go do rki i skinS biaSej niewolnicy mTwic: XO ty, !ktTra masz lica jak ksiVyc nanowiu, daj nam posSyszeZ rozkoszne jakieR sSowa. YNiewolnica wziSa lutni, !nastroiSa j, wydobySa z niej kilka tonTw, od ktTrych caSe to miejsce zawirowaSo, a potem zanuciSa, przygrywajcna lutni, takie wiersze: PostaZ mego najmilszego w oczach w kaVdej mam godzinie, ZaR we wszystkich czSonkach moich jest ukryte jego imi. CaSa w serce si przemieniam, gdy zatskni jeno za nim, w naszych czasach [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB c? c@l cj@3 c@) c0A 3^ cAh=$AA gdy si wpatruj w niego, caSa staj si oczami. Gdy spytaj, czy zapomn jego czuSe miSowanie, !To odrzekn im: XTak nie jest iprzenigdy si nie stanie. Y Zechciej odejRZ, ty, co ganisz, i przygany juV mi nie czyU I nie staraj si umniejszaZ tego, co maSoRci przeczy. RozradowaS si pan niewolnic, $wychyliS kielich i podaS teV im. Potem znTw napeSniS czar, #wziS j do rki i skinS na brunatn niewolnic mTwic jej: XO RwiatSo pochodni i wonny oddechu, daj nam posSuchaZ twego piknego gSosu, ktTry oczarowuje kaVdego, kto go sSucha. Y !Dziewczyna wziSa wic lutni!i zagraSa na niej kilka tonTw, tak Ve radoRZ ogarnSa wszystkich, ktTrzy si znajdowali w tym miejscu, oczarowaSa serca swymi spojrzeniami i wypowiedziaSa takie wiersze: Na twarz twoj! Ty jedynie masz nad sercem moim wSadz.MiSowania jedynego aV do Rmierci mej nie zdradz. O ksiVycu jaRniejcy, coR piknoRci jest otoczon, Wszystkie blaski i piknoRci pod sztandarem twoim krocz.\aden spoRrTd urodziwych wdzikiem nie przewyVszySby ci. Na Allacha, Pan dwu RwiatTw obdarowaS ci obficie! Pan niewolnic, uradowany "wielce, wychyliS swTj kielich i napoiS dziewczta, potem %znTw napeSniS czar, wziS j do rki i skinS na pulchn niewolnic, kaVc jej !zaRpiewaZ na inn melodi. A #ona wziSa lutni i zagraSa na niej rozpraszajc troski, po czym wypowiedziaSa takie wiersze: #JeRliR szczRliw, ty, ktTrego oto pragn nieustannie, Bd si radowaZ, choZby Rwiat zapaSaS gniewem na mnie. Gdy ukaVesz mi swe lica urodziwe nieodmiennie, !CTV mi, choZby si krTlowie odwrTcili dziR ode mnie. Celem moim twoja miSoRZ, tobie daj si w ofierze, Ty, z ktTrego caSej ziemi pikno swTj pocztek bierze. I ta pieRU ucieszySa pana, wziS wic kielich i podaS niewolnicom, potem napeSniS go ponownie, wziS do rki i "skinS na wysmukS niewolnicmTwic: XO huryso raju, daj nam posSyszeZ pikne twoje sSowa. YNiewolnica wziSa "lutni, nastroiSa j, zagraSa kilka tonTw i zaRpiewaSa te dwuwiersze: "Na Allacha! CTVeR, miSy mTj, uczyniS ze mn? Porzuciwszy, daSeR jeno tsknot daremn. Gdyby sdzia miSoRZ moj osdziZ byS w stanie, Mnie by sSusznoRZ przyznaS, tobie zasi [ pokajanie. "UradowaS si ich pan i wychyliSkielich. Potem napeSniS go, wziS do rki i skinS na $niewolnic VTSt mTwic: XO "sSoUce dnia, daj nam usSyszeZ "mile brzmice wiersze. YWziSa wic lutni, zagraSa na niej przepiknie i wypowiedziaSa takie wiersze: Ukochany, gdy przed sob stanZ da mi, Swoich oczu wskroR przeszywamnie mieczami. Umniejsz jego moc nade mn, wielki BoVe, Skoro z Vyciem mym poczynaZ chce najsroVej. !Wszak mTwiSam: XSerce! DoRZ juV miSowania. Y Ale ono si ku niemu tylko skSania. %MiSoRZ doU przejSa dusz m gSboko I zazdroRci mi go nawet czasu oko. Pan niewolnic uradowany napiS!si i napoiS dziewczta. Potem"napeSniS kielich, wziS go do rki i skinS na czarn niewolnic: XO Wrenico oka, daj nam usSyszeZ choZ dwa sSowa. Y "Wtedy wziSa lutni, nastroiSa#j, szarpnSa struny i zagraSa na nich na kilka rTVnych sposobTw. Potem wrTciSa do sposobu pierwszego, zanuciSa melodi i zaRpiewaSa takie wiersze: Oko moje, ty mi gorzkich Sez swych nie szczdW, "Gdy namitnoRZ mnie strciSa w otchSaU nieszczRZ. Wszystek gniew ukochanego kornie dWwigam, ChoZ zawistny mi nie skpi swoich przygan I rTVami lic najmilszych jest oburzon, !ChociaV serce moje skSania si ku rTVom. NiegdyR tam pucharTw si wznosiSo wiele Przy muzyce i przy lutni najweselej, On si zbliVyS, ja ku niemu szSam ochoczo, !Gwiazda szczRcia zajaRniaSa naszym oczom. ChciaS rozSki, choZ nie zawiniSam w niczym. W czymVe wicej niV w rozstaniu jest goryczy? Oto juV zerwane rTVe jego lica. BoVe, jakVe rTVa jego lic zachwyca! JeRli wolno padaZ przed kimR na kolana Krom Allacha, przed nim bym uklkSa sama! Nastpnie wszystkie niewolnice podniosSy si, ucaSowaSy ziemi przed swoim panem i rzekSy: XRozsdW midzy nami, o panie! Y SpojrzaS wtedy ich pan na piknoRZ ich, urod i rTVnorodnoRZ barw i dziki !zSoVyS Allachowi NajwyVszemu, wysSawiajc go. Potem rzekS: XKaVda z was czytaSa Koran, umie rozmaite melodie, zna !histori staroVytnych i dzieje dawnych narodTw. ChciaSbym, aby kaVda wskazaSa rk swoj przeciwniczk, to jest biaSa brunatn, pulchna #wysmukS, a VTSta czarn, by kaVda wychwalaSa siebie, "ganic przeciwniczk. PTWniej wystpi owa przeciwniczka i uczyni to samo wobec tamtej. Lecz dowody powinny byZ przytaczane ze _witego Koranu, z historii i poezji, abyRmy mogli oceniZ wasze wyksztaScenie i pikno waszych sSTw. YOdpowiedziaSymu: XSSyszymy i jesteRmy posSuszne. YPotem podniosSa si pierwsza z nich, biaSa niewolnica, i wskazujc na czarn, powiedziaSa: XBiada ci, ty czarna! Powiadaj, Ve biel mTwiSa: ]Ja jestem #RwiatSem jaRniejcym, peSni ksiVyca, barwa moja jest jasna, moje czoSo jest WrTdSem blasku. ^ A o piknoRci mojej tak rzekS poeta: %BiaSa jest, o licach, ktTre lRni najSadniej, Niby perSa utajona w morzu nadnie. $KibiZ jej jak ]alif ^ ksztaStTwswych nie kryje, Usta jej do ]mim ^ podobne, do ]nun ^ brwi jej. `uk jej brwi strzaSami spojrzeU wokTS miota !I zadaje RmierZ, gdy przyjdzie jej ochota. Gdy ukaVe twarz i kibiZ, lica gSadkie S bazyli, mirtem, rTV i bSawatkiem. _rTd ogrodTw wiotka gaSW wzrok zachwyci, Ale ileV jest ogrodTw w twej kibici! Moja barwa jest jak #szczRliwy dzieU, RwieVy kwiat!i jaRniejca gwiazda. I rzekS kiedyR Allach NajwyVszy w swojej _witej Ksidze do swego proroka Musy [ pokTj mu: ]WSTV rk swoj w zanadrze, a wyjmiesz j biaS, nie uszkodzon. ^ PowiedziaS teV Allach NajwyVszy: ]Ci zaR, ktTrych twarze bd biaSe, zaznaj !miSosierdzia Allacha i cieszyZ "si bd nim wiecznie. YBarwa moja jest cudem, piknoRZ niezna rTwnej, a urok mTj jest nieskoUczony. Na takiej jak japikna jest kaVda szata i ku mnie skSaniaj si serca. Liczne zalety ma biel: wszak z nieba Rnieg pada biaSy. Zapisano w ksigach, Ve biel jest najpikniejszym kolorem. MuzuSmanie szczyc si biaSymi zawojami. Gdybym zaczSa wymieniaZ wszystkie pochwaSy biaSoRci, dSugo trwaSoby to wyliczanie. To bowiem, co jest krTtkie, a wystarcza, lepsze jest od tego, co jest dSugie, a mami. Dlatego zaczn teraz ganiZ ciebie, ty czarna, o barwie nawozu, sadzo z kuWni, ty gbo kruka rozSczajcego zakochanych. Tak oto rzekS poeta chwalc biel i ganiaZ czerU: PerSa dla swej bieli czystej rTwnych w cenie nie ma, Gdy czarnego wgla worek daj za dirhema. Wiedz, Ve biaSym nic nie wzbrania przystpu do raju, Zasi czarne twarze jeno piekSo wypeSniaj. Podaj teV w przekazywanychopowieRciach o najlepszych z ludzi, Ve Nuh [pokTj mu [ zasnS pewnego dnia, a dwaj jego synowie Sem i Cham siedzieli u jego wezgSowia. Wtem powiaS wiatr, podniTsS szat Nuha i obnaVyS go. SpojrzaS na niego Cham i #rozeRmiaS si, lecz nie zakryS go. Wtedy wstaS Sem i uczyniS !to. Gdy ojciec ich obudziS si ze snu, na wieRZ o tym, jak postpili jego synowie, wznosiS modSy za Sema i przeklS Chama. I staSa si biaSa twarz Sema, a spoRrTd jego dzieci wyszli prorocy, kalifowie prawowierni i krTlowie. Twarz Chama natomiast staSa si czarna, odszedS wic, szukajc ucieczki w kraju Habasz i od niego pochodz Czarni. Wszyscy ludzie zgodni s co do znikomego rozumu Czarnych, a przysSowie mTwi: ]GdzieV moVna znaleWZ rozumnego Czarnego? ^Y Pan niewolnic rzekS na to: XSiadaj, wystarczy, nieledwie przebraSaR miar. Y Potem !skinS na czarn niewolnic, "ktTra wstaSa i wskazujc rk#na biaS, tak rzekSa: XCzy nie wiesz, Ve w Koranie, objawionym Prorokowi i PosSannikowi Allacha, zapisanotakie sSowa NajwyVszego: ]Przysigam na noc przysSaniajc wszystko i na !dzieU jaRniejcy blaskiem. ^ Gdyby noc nie bySa najwspanialsza, Allach nie zaklinaSby si na ni i nie wymieniSby jej przed dniem. Zgodni s co do tego ludzie mdrzy, o bystrych umysSach. Czy nie wiesz, Ve czerU jest ozdob mSodoRci, a kiedy !nadchodzi siwizna, minSy juV rozkosze i zbliVa si czas Rmierci? A gdyby czerU nie bySa najwspanialsz rzecz, nie umieRciSby jej Allach w gSbi serca i oka. CTV jest pikniejszego od sSTw poety: Kocham smagSych, bowiem w nich si zawsze pali Blask mSodoRci, ciemne ziarno jest w ich twarzach. "Nie daruj biaSym nigdy, Ve sbiali, Bowiem caSun i siwizna mnie przeraVa. A oto sSowa innego: W moim sercu s nie biali, ale smagli, Ich uroda do miSoRci serca nagli. "SmagSoRZ to jest barwa Vycia, to ust szkarSat, !ZaR kolorem jest liszajTw biel umarSa. I sSowa innego: Czarna jest, lecz jasne czyny jej jak sSoUce, Niby oczy RwiatSem swym promieniejce. Gdy szaleUstwa miSowania mnie ogarn, Wiedzcie o tym, Vem szalony jest przez czarn. Barw moj [ czerU podobna nocnym mrokom, Dziki ktTrym ksiVyc moVe lRniZ wysoko. Poza tym, czyV moVe byZ pikniejsze spotkanie kochankTw niV w nocy? NiechVe wystarczy ci ta "zaleta i korzyRZ. CTV osSoni kochankTw przed plotkarzami ioszczercami, tak jak czerU ciemnoRci? Wykrycia obawiaZ si musz tylko w Rwietle !poranka. IleV zalet ma czerU i #cTV jest pikniejszego od sSTwpoety: Gdy przychodz, nocy czerU mTj krok osSania, Gdy odchodz, biaSoRZ zdradza mnie Rwitania. A oto sSowa innego: IleV nocy ukochany spdziS razem ze mn Gdy nas mrok otaczaS zewszd, gdy w krg bySo ciemno! Gdy jutrzenka przyszSa, z lkiem popatrzySam na ni I ukochanemu rzekSam, Ve magowie kSami. I sSowa innego: PrzyszedS do mnie, osSoniwszysi koszul mroku, ByS ostroVny, przelkniony i przyspieszaS kroku. RozRcieliSam mu swe lica, stskniona ogromnie, Aby stpaS po nich w drodze, co go wiodSa do mnie. ZalRniS ksiVyc i nieomal zdradziS nasz spraw, Ostry byS i wziuteUki jak paznokcia skrawek. Potem bySo to, co bySo. Prawda jest ukryta. Dobrej myRli bdW i o nic wicej mnie nie pytaj. I sSowa innego: Tylko noc czas sposobny jestna schadzk wszelk: SSoUce jest donosicielem, noc zaR strczycielk. I sSowa innego: Nie pokocham biaSoskTrych, w ktTrych roRnie sadSo, Lecz szczupSego kocham tylko, co ma skTr smagS. Jam rczego dosiadS Wrebca, co jak wicher goni, Gdy tymczasem inni ciVkich dosiadaj sSoni. I sSowa innego: Kiedy noc wszystko w krg ucichSo, PrzyszedS do mnie w ciemnoRciach kochanek. Przytuleni usnliRmy rychSo !I rozdzieliS nas zbyt wczeRnie ranek. Wic Allacha bSagam dziR w pokorze: ]ZnTw nas poScz, gdy si stanie ciemno! ^ Noc nam przedSuV, o wszechmocny BoVe, "By mTj miSy dSuVej leVaS ze mn! Gdybym zaczSa wspominaZ wszystkie pochwaSy czerni, dSugo trwaS oby wyliczanie, lecz to, co jest krTtkie, a wystarcza, lepsze jest od tego, co jest dSugie, a mami. Co zaR do ciebie, ty biaSa, !kolor twTj jest kolorem trdu, a zbliVenie z tob nieszczRciem. ZostaSo nam teV przekazane w podaniach, Ve grad i szron s w piekle, aby drczyZ lud zSa. Zalet czerni jest i to jeszcze, Ve z niej jest atrament, ktTrym zostaSy zapisane sSowa Allacha. A gdyby nie czerU piVma i ambry, nie bySoby wonnoRci dla krTlTw. Trudno wspomnieZ, ile powodTw do dumy ma czerU! A cTV jest pikniejszego nad sSowa poety: CzyV nie widzisz, jak wysoka piVma cena! WTr biaSego wapna daj za dirhema. JakVe mSode oczy szpeci brzydkie bielmo. Tylko czarne oczy raV strzaS celn! Y WTwczas rzekS do niewolnicy jej pan: XUsidW, tyle wystarczy. YUsiadSa wic, on zaR skinS na niewolnic pulchn, ona zaR podniosSa si, wskazujc rk na wysmukS, odsSoniSa swoje !nogi i przeguby rk, obnaVySa brzuch ukazujc jego faSdy i "okrgSe wgSbienie ppka, po czym zaSoVySa koszul tak cienk, Ve widaZ bySo przez ni caSe jej ciaSo, i powiedziaSa: !XChwaSa Allachowi, ktTry mnie stworzyS, obdarzajc pikn postaci, i upikszyS pulchnymi ksztaStami, czynicmnie podobn do grubego konara, i zwielokrotniS m urod i wdzik. Dziki Mu za to, czym mnie obdarzyS, i za to, Ve zaszczyciS mnie wspominajc o mnie w swej WspaniaSej Ksidze. RzekS w niej bowiem NajwyVszy: ]I podaS tSuste ciel ^. UczyniS mnie na podobieUstwo ogrodu peSnego brzoskwiU i granatTw. !MieszkaUcy miast pragn jeRZ tSuste ptactwo, a nie lubi ptakTw chudych. I w ogTle wszyscy potomkowie Adama #chc jeRZ tSuste miso. IleV $zalet ma tSustoRZ! I jak pikniemTwi o tym poeta: \egnaj ukochan twoj, karawana rusza. !JakVe moVna j poVegnaZ, gdyboleje dusza! Tak chodziSa w mym ssiedztwie niezliczone razy, Jakby bySa tSust kurk bez wady i skazy. Nie widziaSam nikogo, kto by, przystanwszy przed sklepem rzeWnika, nie prosiS go o tSuste miso. A mdrcy powiadaj: ]Rozkosz jest w trzech rzeczach: w jedzeniu misa, ujeVdVaniu misa i w "Sczeniu misa z misem. ^ A co do ciebie, ty chuda, to nogi masz jak wrTble lub pogrzebacz. JesteR drzewem dla krzyVowanego i ciaSem paralityka. Nie ma w tobie niczego, co by rozweseliSo myRli, i tak mTwi o tobie poeta: StrzeV mnie, BoVe! Niechaj z SoVa mojego umyka Kochanica chuda na ksztaSt palmowego Syka! KaVdym czSonkiem by mnie bodSa niby rogiem we Rnie, CiaSo moje by osSabSo obudzone wczeRnie. Y #Jej pan rozkazaS: XUsidW, tylewystarczy. YSiadSa, a on skinS na szczupS. Ta podniosSa si jak gaSzka banu, jak trzcina indyjska lub "SodyVka bazylii i powiedziaSa: !XChwaSa Allachowi, ktTry mnie stworzyS, obdarzajc piknoRci, i uczyniS upragnionym celem kaVdego wiW miSosn ze mn. UpodobniS mnie do gaSzki, do#ktTrej skSaniaj si serca. Gdywstaj, wstaj lekko, gdy siadam, siadam wdzicznie. Jestem pSocha w Vartach, wesoSa w zabawie. Nie widziaSam nikogo, kto opisujc swoj ukochan, mTwiSby: ]Moja ukochana jestciVka jak sSoU ^, lub ]podobna rozlegSej, wysokiej gTrze ^, lecz powie on: ]Mojaukochana ma wiotk kibiZ i gibk postaZ. ^ Wystarczy mi kruszyna poVywienia, napoi mnie odrobina wody. Moje igraszki s lekkie, Varty dowcipne. Jestem Vwawsza od wrTbla, lVejsza w ruchach od szpaka. ZbliVenie ze mn jest marzeniem pragncego i rozkosz proszcego. Z !wiotk m postaci i piknym uRmiechem jestem jak gaSzkabanu, trzcina indyjska lub SodyVka bazylii. Nie ma nikogo rTwnego mi urod, jak rzekS o tym ktoR: Jam tw kibiZ porTwnaS do trzciny. TyR jest wSaRnie losem mym jedynym. "MiSujcy, jam za tob biegaS, W trwodze, by ci ktoR nie przydaS szpiega. Za takimi jak ja szalej kochankowie i trac rozum "tsknicy. JeRli przytuli mnie !ukochany, tul si do niego, a $jeRli pragnie, bym skSoniSa si ku niemu, skSaniam si ku niemu, nie zaR w przeciwn #stron! A ty masz tSuste ciaSo. To, co jesz, jest straw "sSonia, nie nasyci ci duVo ni !maSo! A przy zbliVeniu z tob nie wypocznie kochanek i nie znajdzie drogi do zaspokojeniapragnieU. WielkoRZ twego brzucha nie pozwoli mu na wiW miSosn, a gruboRZ h czasach [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{A c B 7 clBP cB= n$2C#E ^VC-C cC39U6D twoich ud nie dopuRci, by ci !posiadS. CTV jest piknego w "twojej otySoRci i cTV miSego czy wspaniaSego w twym prostactwie? TSuste miso !nadaje si jedynie na rzeW, niema w nim nic godnego #pochwaSy. JeRli ktoR zaVartuje !z ciebie, zSoRcisz si, a gdy igra z tob, jesteR smutna. Gdy chcesz si przypodobaZ, chrapiesz, idc sapiesz, jedzc nie bywasz syta. JesteR ciVsza niV gTry, a brzydsza od nieszczRcia i zgryzoty. Nie ma w tobie VywotnoRci ani bSogosSawieUstwa. Nie znasz innego zajcia prTcz jedzenia i spania. Kiedy siusiasz [ !pryskasz, gdy si wyprTVniasz [stkasz, jakbyR bySa bukSakiem nadtym lub sSoniempotwornym. Kiedy idziesz na stron, chcesz mieZ przy sobiekogoR, kto by ci obmyS i wyskubaS wSosy, a to jest szczytem lenistwa i przykSadem prTVniactwa. KrTtko mTwic, nie ma w tobieniczego godnego pochwaSy, a poeta tak rzekS o podobnej tobie: CiVka jak pcherz rozdty moczem, KaVde jej biodro jest gTrskim zboczem. Gdy na Zachodzie idzie przed siebie, Na Wschodzie gSos jej krokTw Somocze! Y !RzekS jej pan: XUsidW, tyle wystarczy. Y SiadSa, a on #skinS na VTSt niewolnic, "ktTra wstaSa, sSawiSa Allacha NajwyVszego, dziki Mu "zSoVySa i wznosiSa do niebios modSy za najlepsze spoRrTd Jego stworzeU. Potem wskazaSa rk na brunatn niewolnic i powiedziaSa: XWspomniano o mnie w Koranie, a MiSosierny opisaS %mTj kolor i wyrTVniS go spoRrTdinnych kolorTw, mTwic w #swojej Jasnej Ksidze: ]\TSta o jasnym odcieniu, ktTra wzbudza radoRZ u patrzcych.^ Moja barwa jest cudowna, piknoRZ siga szczytu, a uroda bezkresna, gdyV kolor mTj posiadaj: denar, gwiazdy,"ksiVyc i jabSka. PostaZ moja jest postaci wszystkich piknoRci, a kolor szafranu przeRciga wszystkie inne barwy. Moja postaZ jest niezwykSa, a barwa cudowna. Mam gSadkie ciaSo i wysok cen, zawieram w sobie caS istot pikna. Kolor mTj posiada na tym Rwiecie !wartoRZ czystego zSota. IleV mam zalet! A o takiej jak ja rzekS poeta: "\TStej barwy jest jak sSoUce promienne bez miary, jaRniejca blaskiem swoim jak zSote denary. Nawet szafran nie wyrazi, jak pikne ma lica. O, nie! Ona jest pikniejsza stokroZ od ksiVyca! A teraz zaczn ganiZ ciebie, ty brunatna, o barwie bawoSu! Na twTj widok wzdragaj si dusze. JeRli jakaR rzecz posiada twTj kolor, jest ona pogardzana, a jeRli ma go jedzenie, jest ono zatrute. W twojej barwie jest !obrzydliwoRZ brzowych psTw. Brz jest kolorem zakSopotania i oznacza smutek. Nigdy nie sSyszaSam o brunatnym zSocie, perle lub drogocennych klejnotach. Gdy odchodzisz za potrzeb, zmieniasz swoj barw, a wrTciwszy, stajesz si jeszczebrzydsza niV poprzednio. Nie jesteR ani czarna, tak by ci "moVna bySo poznaZ, ani biaSa, by o tobie pisano. Nie ma w !tobie Vadnej zalety, jak rzekS o tym poeta: !Kolor pySu jest jej barw, a to barwa ziemi, Niby kurz, co bruka stopy przechodzcych ludzi. !Ile razy spojrz na ni, smutek mnie oniemi, Urastaj moje troski i rozpaczsi budzi. Y !RzekS jej pan: XUsidW, tyle !wystarczy. Y SiadSa, a on daS znak brunatnej, ktTra posiadaSa urod i wdzik. Wysokiego wzrostu, ksztaStna, promienna i bez skazy. MiaSa gSadkie ciaSo i czarne jak wgiel wSosy, wysmukS postaZ, rTVowe i krgSe policzki, podczernione oczy, przyjemn twarz, bySa wymowna, o smukSej kibici i "ciVkich biodrach. PowiedziaSa: XDziki Allachowi, ktTry nie stworzyS mnie grub i godn przygany, ani chud i such, %ani biaS jak trd, ani VTSt jak cierpicy na kolk, ani czarn jak sadza, lecz daS mi barw ulubion przez tych, ktTrzy posiadaj rozum. Wszyscy poeci chwal smagSych wszelkimi jzykami i przekSadaj ich barw nad inne kolory. Brunatna barwa mawychwalane zalety, a jakVe trafnie ktoR rzekS: Wielkie w Rniadych s zalety, gdybyR byS to pojS, Nie patrzySoby twe oko gdzie indziej, lecz na nich. Oczu wdzikiem, gSadk mow, wytwornoRci swoj NauczySyby Haruta paraZ si czarami. A oto sSowa innego: Kto przywiedzie mi smagSego, co go ujrzeZ musz, KtTry wSTczni samharyjskiej smukSoRZ ma wyniosS. KtTry senne ma powieki, jedwabisty puszek? W sercu, ktTre go miSuje, wSasne ma domostwo. I sSowa innego: SmagSe znami jego twarzy jakVe mnie zachwyca! "Niechaj wszelka biaSoRZ bdziezaszczytem ksiVyca. Gdyby mSodzian zamiast !smagSej nosiS plamk biaS, Jego pikno najstraszliwsz haUb by si staSo. Ja nie winem si upijam, to kdziory swymi On upoiS mnie, tak bowiem ze wszystkimi czyni. Tak zazdroszcz sobie wzajemkrasy jego ciaSa, \e byZ puszkiem jego lica kaVda z nich by chciaSa. I sSowa innego: Czemu puszek jego lica tak spodobaS mi si, Gdy pojawiS si na smagSym, jak na ciemnej spisie? WszakVe szczytem piknych zalet, najwznioRlejszych marzeU Dla poetTw bywa mrTwka gdzieR na nenufarze. I ogromnym si rozpala dusza miSowaniem, Gdy nad czarnym okiem ujrzy malusieUkie znami, Gdy mi powie ktoR: ]WytSumacz ciemn mow twoj! ^ Uwolnijcie mnie od gSupca, ktTry nic nie pojS! PostaZ moja jest pikna, a kibiZ gitka. Mojego koloru pragn krTlowie i kocha go kaVdy, bogacz i wSTczga. Jestem powabna, zgrabna, Sadna i wdziczna, mam "gSadkie ciaSo, a cen osigam wysok. Posiadam peSni urody, wyksztaScenia i piknejwymowy. Mam pikny wygld, wymowny jzyk, mTj dowcip !jest lekki, a Varty wdziczne. A ty podobna jesteR do muluchiji przy Bal-al-Luk, $VTStej i wSTknistej. Biada ci, ty garnku rzeWnika, rdzo na miedzi, podobna wygldem sowie, a smakiem owocom drzewa Zakkum. Serce si Rciska temu, kto Rpi z tob, jest on jak gdyby pogrzebany w mogile. Nie ma w tobie Vadnych piknych zalet. A o podobnej tobie rzekS poeta: ChoZ nie jest chora wcale, VTSknie coraz bardziej, "AV serce mi si Rciska od tego VTSknienia. Nie zazna dusza szczRcia? Majc j w pogardzie, #CaSowaZ bd VTSt na znak poniVenia. Y !Kiedy skoUczySa mTwiZ wiersz,!rzekS jej pan: XUsidW, tyle wystarczy. YNastpnie pogodziS je wszystkie midzy sob, przybraS je we wspaniaSe szaty i obdarzyS drogocennymi kamieniami ze !wszystkich ldTw i mTrz. A nie!widziaSem, o KsiV Wiernych,nigdy w Vadnym miejscu nic pikniejszego od tych Rlicznych niewolnic. Skoro al-Mamun usSyszaS t opowieRZ od Muhammada $al-Basri, zbliVyS si do niego i zawoSaS: XO Muhammadzie, czy znasz miejsce, w ktTrym przebywaj te niewolnice i ich pan? I czy moVesz kupiZ je dlanas od ich pana? Y OdrzekS Muhammad: XO KsiV Wiernych, doszSo do mnie, Ve !pan ich kocha je i nie zniTsSby!rozSki z nimi. YRzekS na to al-Mamun: XWeW ze sob dla ich pana po dziesiZ tysicy !denarTw za kaVd niewolnic, razem szeRZdziesit tysicy denarTw, idW z tym do jego domu i kup od niego te dziewczta. YWziS wic Muhammad al-Basri od kalifa t sum i odszedS. Przybywszydo wSaRciciela owych niewolnic, oznajmiS mu, Ve KsiV Wiernych chce kupiZ od niego niewolnice za tak a #tak cen, a Tw zgodziS si jesprzedaZ, by speSniZ wol !Ksicia Wiernych, i odesSaS muje. !Kiedy niewolnice znalazSy si ukalifa, Tw przygotowaS dla nich przyjemn komnat i zasiadS w niej razem z nimi. One podawaSy mu napoje, on zaR podziwiaS ich urod i #wdzik, rTVnorodnoRZ kolorTw !i pikno ich sSTw. TrwaSo to jakiR czas, lecz potem ich pierwszy pan, ktTry je sprzedaS, nie mTgS znieRZ &rozSki i wysSaS list do Ksicia Wiernych al-Mamuna i wyValaS !mu si na udrk tsknoty za niewolnicami. List ten zawieraStakie wiersze: Wdzicznych dziewczt zachwyciSo mnie szeRcioro. Niechaj moje pozdrowienie w zamian bior. W nich jest sSuch mTj, wzrok mTj, caSe Vycie moje, !One s mi szczRciem, jadSem i napojem. Pikno ich niepokTj w sercu moim czyni, Dobrodziejstwo snu odeszSo w Rlad za nimi. JakVe dSugo mi tsknota serce gniecie! !Obym nigdy nie byS zrodziS si na Rwiecie! Z oczu, ktTre spod ich powiek spogldaSy, UgodziSy mnie jak z SukTw celne strzaSy. Kiedy pismo to dotarSo do rk kalifa al-Mamuna, przystroiS niewolnice w uroczyste szaty, "obdarzyS je szeRZdziesicioma tysicami denarTw i odesSaS do ich pana. WrTciSy wic do niego, a on uradowaS si nimi ogromnie, wicej niV bogactwem, ktTre uzyskaS. PozostaS z nimi, pdzc najsSodsze i najszczRliwsze !Vycie, aV wreszcie przyszSa donich ta, ktTra przerywa rozkosze i rozdziela zwizki. !A poRrTd innych opowieRci jest jeszcze: Opowiadanie o biedaku i jego szlachetnym przyjacielu Opowiadaj, Ve pewien czSowiek byS niegdyR wSaRcicielem wielkiego majtku, ale straciS go i pozostaS bez niczego. WTwczas poradziSa mu Vona, aby poprosiS ktTregoR ze swoich przyjaciTS o coR, co wspomogSoby ich w niedoli. UdaS si tedy do jednego ze !swych przyjaciTS i opowiedziaSmu o swoich kSopotach, a ten !poVyczyS mu piZset denarTw,aby mTgS rozpoczZ handel przy ich pomocy. A czSowiek Tw byS dawniej zSotnikiem. Gdy wic wziS od swego "przyjaciela pienidze, udaS si!na bazar zSotnikTw i otworzyS tam sklep, aby prowadziZ w nim kupno i sprzedaV. Kiedy !zasiadS w sklepie, przybySo do niego trzech ludzi i pytali o jego ojca. I powiadomiS ich o #jego Rmierci. A oni pytali dalej: XCzy pozostawiS jakie potomstwo? Y OdrzekS: XZostawiS tego oto waszego #sSug, ktTry stoi przed wami. Y Spytali: XA kto wie o tym, Ve jesteR jego synem? YOdrzekS: XLudzie na bazarze. Y Rzekli: XPrzywoSaj ich, aby poRwiadczyli, Ve jesteR jego "synem. YPrzywoSaS wic ludzi, ktTrzy to poRwiadczyli. WTwczas owi trzej mVczyWni przynieRli sakw, w ktTrej bySo trzydzieRci tysicy denarTw, a takVe klejnoty i cenne metale. I rzekli: XPrzechowywaliRmy to dla twego ojca. Y I odeszli. Potem przyszSa do niego pewna kobieta i chciaSa kupiZ !spoRrTd tych klejnotTw jakiR przedmiot, ktTrego wartoRZ wynosiSa piZset denarTw. Kobieta jednak dawaSa zSotnikowi za to trzy tysice denarTw, a on sprzedaS jej Twprzedmiot za t cen. Potem powstaS, wziS piZset !denarTw, ktTre poVyczyS byS od swego przyjaciela, zaniTsS #mu je i rzekS: XWeW te piZset denarTw, ktTre poVyczySem odciebie, bo obdarowaS mnie "Allach i ulVyS mojej doli. Y I rzekS mu przyjaciel: XPodarowaSem ci je i zrzekSem si ich wobec Allacha. Zabierz #je wic i weW takVe t kartk, ale nie czytaj jej, aV dopiero gdy bdziesz w domu i postp wedle tego, co na niej jest "napisane. YWziS tedy zSotnik pienidze i kartk i poszedS do swego domu. A gdy rozSoVySpapier, znalazS na nim wypisane te oto wiersze: Ze mn byli spokrewnieni ci, co w domu twym bywali: #ByS to ojciec mTj i stryj mTj, iwuj Salih ibn Ali. To, coR sprzedaS, moja matka zakupiSa potajemnie, ZaR pienidze i klejnoty przynoszono ci ode mnie. Nie pragnSem ciebie przez to ni poniVyZ, ni omamiZ, Jeno ci pragnSem ustrzec przed wszelkimi nieszczRciami. A poRrTd tego, co opowiadaj,jest jeszcze: Opowiadanie o Wardanie-rzeWniku MTwi, Ve w Kairze VyS w czasach al-Hakima bi-Amrillacha pewien czSowiek imieniem Wardan, ktTry byS !rzeWnikiem i sprzedawaS miso baranie. KaVdego dnia przychodziSa do niego pewna kobieta z denarem, ktTrego waga zbliVona bySa do wagi !dwTch i pTS denara egipskiego,$i mTwiSa mu: XDaj mi jagni. Y A przyprowadzaSa ona ze sobzawsze tragarza z koszem. RzeWnik braS od niej denara i !dawaS jej jagni, ktTre potem niTsS Tw tragarz, a ona odchodziSa z nim razem do swego mieszkania. Na drugi dzieU przychodziSa znowu i rzeWnik Tw otrzymywaS od niejcodziennie denara. Tak !postpowaSa przez dSugi czas. Pewnego dnia Wardan-rzeWnik rozmyRlaS o tej kobiecie i rzekS sobie w duchu: XTa kobieta codziennie kupuje odemnie miso za denara i dziwne, Ve nigdy jeszcze nie !pomyliSa si, by kupiZ u mnie za dirhemy. Y KiedyR wic zapytaS tragarza pod nieobecnoRZ kobiety: XDokd odchodzisz codziennie!z t kobiet? YI odrzekS mu: XZadziwia mnie bardzo ta niewiasta, kaVdego bowiem dnia kaVe mi zabieraZ od ciebie jagni, ponadto kupuje inne rzeczy potrzebne do jedzenia, kupuje owoce, Rwiece i smaVone w cukrze migdaSy za drugiego denara, od pewnego chrzeRcijanina bierze dwie flasze wina i daje !mu denara, i kaVe mi nieRZ to wszystko, a ja id z ni do OgrodTw Wezyra. Tam zawizuje mi oczy, tak Ve odtd nie widz na ziemi miejsca, w ktTrym postawi stop, bierze mnie za rk i tak mnie prowadzc, idzie w niewiadomym kierunku. Potem !mTwi: ]PoSTV to tu. ^ A ma ona u siebie drugi kosz, daje mi wic ten pusty. PTWniej bierze mnie za rk i prowadziz powrotem do miejsca, gdzie przedtem zawizaSa mi oczy, zdejmuje z mych oczu przepask i daje mi dziesiZ dirhemTw. YI powiedziaS rzeWnik: XBTg z ni Y, ale myRlaS coraz wicej o tej sprawie, coraz bardziej si "dziwiS i spdziS noc w wielkim "niepokoju. I opowiadaS pTWniej sam Wardan-rzeWnik: Skoro nastaS dzieU, przyszSa do mnie jak zwykle, daSa mi denara, wziSa jagni i wSoVywszy je tragarzowi do kosza, odeszSa. Ja zaR powierzySem piecz nad sklepem pewnemu mSodemu czSowiekowi i postpowaSem "za ni w takiej odlegSoRci, by "mnie nie widziaSa, i RledziSem j bez przerwy, aV opuRciSa mury Kairu i podVySa do OgrodTw Wezyra, a ja tuV za !ni. Potem ukrySem si, a ona zawizaSa tragarzowi oczy, poczym znTw postpowaSem za ni z miejsca na miejsce, aV weszSa pomidzy pagTrki. Gdy przybySa do miejsca, w ktTrym#byS wielki kamieU, zdjSa kosz z plecTw tragarza. PoczekaSemwTwczas, aV wrTciSa, a odprowadziwszy tragarza i wyjwszy wszystko, co bySo w koszu, oddaliSa si na chwil. Wtedy podszedSem do owego kamienia, odsunSem go, wszedSem i znalazSem za nim opuszczane drzwi z miedzi, ktTre bySy otwarte, i zobaczySem stopnie prowadzce w dTS. SchodziSem z wolna tymi schodami, aV dotarSem do dSugiego korytarza, jasno oRwietlonego, i szedSem nim, !aV zobaczySem coR na ksztaSt drzwi komnaty. Uchyliwszy drzwi, zobaczySem nisz ze schodami wiodcymi do drzwi komnaty. WspiSem si wic po nich i zobaczySem inn maS nisz, a w niej okno wychodzce na komnat. ZajrzaSem do komnaty i !zobaczySem t kobiet, ktTra !wziSa juV jagni i oddawszy najlepsze czRci z misa, przygotowywaSa je w garnku. Reszt zaR rzuciSa wielkiemu niedWwiedziowi o potVnym cielsku, a on zjadS wszystko, podczas gdy ona gotowaSa. Skoro juV przyrzdziSa sobie miso i najadSa si do syta, wySoVySa owoce, i smaVone w cukrze migdaSy, po czym !wyjSa wino i zaczSa piZ z kielicha sama, i poiSa niedWwiedzia ze zSotego kubkatak dSugo, aV wino ich "oszoSomiSo. WTwczas zdjSa z #siebie szaty i poSoVySa si, a #niedWwiedW zaR podszedS i legSna niej, a ona daSa mu to, co cTry czSowiecze maj najpikniejszego. Gdy zaR #niedWwiedW skoUczyS, usiadS i odpoczywaS, po czym znTw podszedS, legS na niej i zaVywaS z ni rozkoszy, a gdy"skoUczyS, usiadS i odpoczywaS."I czyniS tak dziesiZ razy, po czym oboje stracili "przytomnoRZ i leVeli bez ruchu.A ja powiedziaSem do siebie: XOto jest czas, by wykorzystaZ nadarzajc si sposobnoRZ Y, i wszedSem. A miaSem ze sob nTV do oddzielania misa od koRci. RZ h czasach [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{Ap cMD 2Dv{ cD cEE(L cE4g ` FGdy wic staSem tak przed nimi, a oni leVeli bez ruchu, gdyV zmogSo ich zmczenie, wbiSem nTV w gardSo niedWwiedzia i ciSem, aV oddzieliSem mu gSow od tuSowia. NiedWwiedW wydaS przy tym potVny ryk, podobny do grzmotu, a wtedy obudziSa si przeraVona kobieta. Skoro zobaczySa, Ve "niedWwiedW leVy zarVnity, a ja stoj przy nim z noVem w rce, krzyknSa gSosem tak wielkim, Ve pomyRlaSem, iV wydaSa ostatnie tchnienie. I rzekSa do mnie: XWardanie, czy to jest zapSata za moj dobroZ? Y OdrzekSem jej: XO ty, ktTra sobie samej jesteR wrogiem, czyV za maSo jest #mVczyzn, Ve dopuRciSaR si czynu tak haniebnego? Y A ona schyliSa gSow ku ziemi, nie dajc odpowiedzi, i patrzySa na niedWwiedzia, "ktTry leVaS z odcitym Sbem. Potem spytaSa: XO Wardanie, co jest milsze dla. ciebie? Czy wolisz wysSuchaZ mego opowiadania i zyskaZ w ten sposTb ocalenie, i VyZ w bogactwie przez reszt twoichdni, czy teV sprzeciwisz mi si, a to bdzie przyczyn twej zguby? Y OdrzekSem: XWysSucham twoich sSTw, !powiedz mi wic, co chciaSaR. Y Wtedy rzekSa: XZabij mnie, !tak jak zabiSeR niedWwiedzia, weW z tego skarbu tyle, ile potrzebujesz, i odejdW swoj drog. YRzekSem jej: XJa jestem lepszy od tego niedWwiedzia. NawrTZ si na Allacha NajwyVszego, i VaSuj za grzechy, a ja poRlubi ci i spdzimy reszt naszego Vywota w tym skarbcu. %YPowiedziaSa: XPorzuZ t myRl. !JakVe ja mog VyZ bez niego? Na Allacha, jeRli mnie nie zabijesz, przerw niezawodnie twoje Vycie! Nie sprzeciwiaj misi wic, bo zginiesz, a to jest moje nieodwoSalne postanowienie. YRzekSem: XJa zabij ci, Allach zaR ci przeklnie. Y Po czym chwyciSem j za wSosy i zabiSem j, i zostaSa wtrcona do piekSa, na !potpienie Allacha, anioSTw i wszystkich ludzi. A potem rozejrzaSem si w tympomieszczeniu i znalazSem w nim tyle zSota, pierRcieni i pereS, Ve nie bySby w stanie zgromadziZ ich Vaden krTl. WziSem wic kosz tragarza i !napeSniSem go iloRci, jak bySem w stanie unieRZ. Nastpnie okrySem kosz jedn z szat, ktTre miaSem na sobie,podniosSem go i wyszedSem z kryjTwki. SzedSem tak bez ustanku, aV dotarSem do bram Kairu, gdy oto zbliVySo si dziesiciu ludzi ze Rwity al-Hakima bi- Amrillacha, a z nimi sam al-Hakim, ktTry rzekSdo mnie: XEj, Wardanie! Y #OdparSem: XDo usSug, krTlu! Y $SpytaS: XCzy zabiSeR kobiet i niedWwiedzia? Y OdrzekSem: XTak. Y PowiedziaS: !XZdejmij kosz z gSowy i bdW dobrej myRli, gdyV wszystko, !co niesiesz, naleVy do ciebie i nikt nie odmTwi ci do tego prawa. Y WTwczas poSoVySem przed nimkosz, a on odkryS go i obejrzawszy jego zawartoRZ, rzekS: XOpowiedz o tych dwojgu, chociaV ja o wszystkim wiem, tak jakbym byS z wami. Y I opowiedziaSem mu o wszystkim, co si wydarzySo, "a on rzekS: XPrawd rzekSeR. YPotem dodaS: XWstaU, Wardanie, i zaprowadW nas do "skarbca. YI udaSem si z nimi, a gdy kalif zobaczyS, Ve drzwiopuszczane s zamknite, !rzekS: XPodnieR je, Wardanie, nikt bowiem nie ma mocy otworzenia tego skarbca poza !tob, gdyV jest on zaklty na twoje imi i twoj osob. YOdrzekSem: XNa Allacha, nie mog go otworzyZ. YWtedy !powiedziaS: XPodejdW i zaufaj bSogosSawieUstwu Allacha. YPodszedSem wic i wyrzekSemi mi Allacha NajwyVszego, i !wycignSem rk ku drzwiom,a one uniosSy si, jak gdyby to bySa najlVejsza spoRrTd istniejcych rzeczy. Wtedy rzekS al-Hakim: XZejdW i wynieR wszystko, co jest w tym skarbcu. Nikt poza tob nie moVe tam "pTjRZ, od kiedy niedWwiedW i ta kobieta zostali zabici twoimi rkami. Wszystko to bySo u mnie zapisane i oczekiwaSem tego wydarzenia, aV si wreszcie ziRciSo. Y I mTwiS dalej Wardan: ZszedSem i wyniosSem wszystko, co bySo w skarbcu. Potem al-Hakim kazaS przyprowadziZ muSy i objuczyZ!je, mnie zaR zostawiS mTj koszwraz z tym, co w nim bySo. I "wziSem kosz, i udaSem si do mego domu, po czym otworzySem sobie nowy sklep na bazarze. A bazar ten istnieje do tej pory i znany jest jako Bazar Wardana. !A poRrTd innych opowieRci jest jeszcze: OpowieRZ o hebanowym koniu Opowiadaj, Ve w dawnych #czasach VyS krTl potVny i panwielmoVny, ktTry miaS trzy cTrki, podobne bSyszczcym #ksiVycom w peSni, i miaS teV syna, o ktTrym mTwiono, Ve jest podobny ksiVycowi w dniu czternastym. I oto pewnego dnia, podczas gdy krTl siedziaS na tronie swego krTlestwa, weszSo do niego trzech mdrcTw. Jeden z nich miaS zSotego pawia, drugi "spiVow trb, a trzeci konia z koRci sSoniowej i hebanu. I "spytaS ich krTl: XCo to s za rzeczy i jaki z nich jest #poVytek? Y OdrzekS wSaRciciel pawia: XPoVytek z niego jest taki, Ve za kaVdym razem, gdyupSynie godzina dnia czy teV nocy, paw wybija j swymi skrzydSami i krzyczy. #YWSaRciciel trby powiedziaS: 'XJeVeli poSoVy si t trb na bramie miasta, bdzie ona na niej jako straVnik. IlekroZ bowiem podejdzie ku miastu wrTg, ona zagra przeciwko niemu i wrTg zostanie rozpoznany i zatrzymany. YI rzekS wSaRciciel konia: XO panie mTj, poVytek z tego konia jest taki: jeVeli dosidzie go jakiR czSowiek, koU zaniesie go do kaVdego kraju, do ktTrego czSowiek ten bdzie chciaS si udaZ. YRzekS im na to krTl: XNie obdarz was moj Sask wczeRniej, aV wyprTbuj uVytecznoRZ tych przedmiotTw Y, po czym !wyprTbowaS pawia i stwierdziS, Ve jest taki, jak mTwiS jego wSaRciciel. WyprTbowaS teV trb i stwierdziS, Ve jest taka, jak powiedziaS jej #wSaRciciel. RzekS tedy krTl do obydwu mdrcTw: XProRcie !mnie o jakR Sask Y, a oni odrzekli: XProsimy ci, abyR daS kaVdemu z nas jedn z !twoich cTrek. YI daS im krTl dwie cTrki za Vony. Potem wystpiS trzeci mdrzec [wSaRciciel konia, "ucaSowaS ziemi przed krTlem i!tak mu rzekS: XO krTlu czasu, udziel mi Saski, tak jak udzieliSeR jej moim towarzyszom. Y KrTl jednak rzekS: XDopiero wtedy to uczyni, gdy wyprTbuj to, coprzyniosSeR. YWTwczas wystpiS syn krTla i powiedziaS: XOjcze mTj, ja !dosid tego konia, wyprTbuj go i zbadam jego uVytecznoRZ."YOdrzekS krTl: XWyprTbuj go, synu mTj, tak jak sobie tego Vyczysz. Y PowstaS wic krTlewicz, dosiadS konia i #RcisnS go nogami, ale koU nie !ruszyS si ze swego miejsca. I #rzekS krTlewicz: XGdzieV jest, o mdrcze, zachwalana przez ciebie szybkoRZ twojego rumaka? Y, mdrzec zaR podszedS do krTlewicza, pokazaS mu Rrub, ktTra $sprawiaSa, iV koU unosiS si w powietrze, i powiedziaS: XPrzekrZ t Rrub. Y "KrTlewicz przekrciS j i oto nagle koU drgnS, uniTsS krTlewicza aV do chmur na niebie i nie przestawaS wznosiZ si, aV zniknS wszystkim z oczu. WTwczas ogarnSo krTlewicza przeraVenie i VaSowaS, Ve dosiadS konia, potem zaR rzekS: XZaiste, mdrzec ten uknuS podstp, by mnie zgubiZ! Lecz nie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym. YPTWniej jS ogldaZ wszystkie czSonki konia i gdy "tak je ogldaS, dostrzegS naglena prawej Sopatce coR podobnego do gSowy koguta i to samo na lewej Sopatce. "PomyRlaS sobie: XNie widz na nim nic poza tymi dwoma "guzikami. Y PrzekrciS guzik naprawej Sopatce, a koU jeszczeszybciej poczS unosiZ go w powietrze. PuRciS wic ten guzik i zwrTciS si ku lewej Sopatce konia, patrzc na Tw guzik. PrzekrciS go, a wtedy ruchy konia zmieniSy si i z wolna zaczS opadaZ w dTS. Tak oto koU powoli opadaS z nim ku ziemi, podczas gdy on martwiS si o swe Vycie. Gdy jednak zauwaVyS, Ve opada !coraz niVej, pojS, jakie s !wSaRciwoRci konia. Serce jego napeSniSo si radoRci i weselem i dzikowaS Allachowi NajwyVszemu za to, co mu wyRwiadczyS, ratujc go od #zguby. KoU zaR wciV opadaS i !czyniS to przez caSy dzieU, w !czasie wzlatywania oddaliS si bowiem bardzo od ziemi. KrTlewicz natomiast kierowaS !koniem, w jak stron chciaS. "To zniVaS jego lot, to wznosiS si na nim wedle upodobania. Gdy juV koU wykonaS wszystko, czego chciaS krTlewicz, zbliVyli si ku powierzchni ziemi i mSodzieniec ogldaS z gTry wszelkie kraje i miasta, "ktTrych nie znaS i nie widziaS ich nigdy przedtem w swym Vyciu. Midzy innymi ujrzaS miasto zabudowane najpikniejszymi domami. LeVaSo ono poRrTd zielonych poSaci ziemi bogatejw kwiaty, drzewa i rzeki. PomyRlaS sobie przeto i !zawoSaS: XO gdybym wiedziaS, jak zwie si to miasto i w "jakim kraju leVy! Y Potem jS zataczaZ nad nim krgi i ogldaZ je z prawa i z lewa. "Ale Ve dzieU juV odchodziS, a sSoUce zniVaSo si ku zachodowi, rzekS do siebie: XZaiste, nie znajd pikniejszego miejsca do spdzenia nocy niV to miasto. Zostan tu na noc, a rankiem powrTc do mojej rodziny i mego paSacu krTlewskiego. Oznajmi mojej rodzinie i ojcuo tym, co mi si zdarzySo, i opowiem im, co widziaSem wSasnymi oczyma Y, i zaczS rozgldaZ si za miejscem, w ktTrym bySby bezpieczny on i jego koU i gdzie by go nikt nie%ujrzaS. I gdy si tak rozgldaS, dostrzegS poRrodku miasta zamek wzniesiony wysoko w gTrze, a otaczaS go mur szeroki z wysokimi blankami. I rzekS do siebie krTlewicz: XZaiste, to jest miejsce przyjemne. YPrzekrciS zatem "guzik, ktTry sprawiaS, Ve koU %opadaS. I tak dSugo si zniVali, aV osiedli rTwno na tarasie zamku. KrTlewicz zsiadS wTwczas z konia, wzniTsS modSy do Allacha NajwyVszego, a pTWniej poczS obchodziZ !konia wokoSo, ogldaS go, a w !koUcu powiedziaS: XNa Allacha, ten, ktTry wykonaS ci w ten sposTb, byS zrcznym mistrzem! JeVeli Allach NajwyVszy przedSuVy jeszcze moje Vycie i w zdrowiu pozwolimi wrTciZ do mego kraju i mojej rodziny, i poSczy mnie z moim ojcem, z pewnoRci udziel temu mdrcowi kaVdej Saski i dam mu najwspanialszy dar. Y Potem siedziaS jeszcze !na tarasie tak dSugo, aV miaS "pewnoRZ, Ve ludzie posnli. A doskwieraS mu gSTd i pragnienie, bo odkd opuRciS swego ojca, nie jadS Vadnego "posiSku. RzekS przeto do siebie:XW takim paSacu jak ten nie brak na pewno poVywienia. Y PozostawiS konia na tarasie i odszedS w poszukiwaniu czegoR do jedzenia. OdnalazS !schody, zszedS po nich na dTS i ujrzaS komnat wySoVon marmurem. ZachwyciS si tym pomieszczeniem i piknoRci jego budowy, ale nie usSyszaS w caSym tym paSacu Vadnego !gSosu ani nie spotkaS Vadnego czSowieka. StanS wic bezradny, rozgldaS si w prawo i w lewo i nie wiedziaS, !dokd ma iRZ. W koUcu rzekS #do siebie: XPostpi najlepiej, gdy wrTc do mego konia na taras i przenocuj tam. A gdy !zaRwita ranek, dosid konia i!odjad. YPodczas gdy tak staS i przemawiaS do siebie tymi sSowami, ujrzaS RwiatSo zbliVajce si do jego !kryjTwki. PopatrzyS uwaVnie i !stwierdziS, Ve pochodziSo ono od grupy dziewczt, wRrTd ktTrych bySa jedna szczegTlnie urodziwa, o "postaci smukSej jak litera alif, podobna bSyszczcemu ksiVycowi w peSni, tak jak mTwi o tym poeta: PojawiSa si znienacka, kiedy noc zapadSa wokTS, !Jako ksiVyc, ktTry wzeszedS ponad horyzontem mroku. "SmukSa bySa; gdzieV na Rwiecie#mTgSby istnieZ czSowiek, ktTryJej urodzie by dorTwnaS, czy harmonii jej natury? ZawoSaSem, bom olRniony byS widokiem jej urody: XChwaSa Temu, ktTry stworzySwszystkich ludzi z kropli wody.Y Przed zSym chroni j spojrzeniem, niechaj nic jej nie zatrwoVy. Wic uciekam si do Pana ludzi i porannej zorzy. BySa to cTrka krTla tego miasta. Ojciec kochaS j wielk miSoRci i z tej przyczyny wybudowaS dla niej Tw zamek. Zawsze gdy bySa smutna, udawaSa si tam ze swymi sSuVebnymi i pozostawaSa dzieU, dwa dni $lub dSuVej. PTWniej wracaSa do krTlewskiego paSacu. #I tak si zdarzySo, Ve przyszSatam owej nocy dla !rozweselenia i rozrywki. I szSa pomidzy sSuVebnymi, a przy niej kroczyS rzezaniec z przypasanym mieczem. Skoro weszli do zamku, rozpostarli kobierce i zapalili wonne $kadzidSa, bawili si i radowali. Ioto nagle, gdy zajci byli uciechami i zabaw, krTlewicz!rzuciS si na owego rzezaUca, uderzyS go mocno, powaliS na ziemi i wyrwaS mu z rki miecz. Potem skoczyS ku sSuVebnym otaczajcym krTlewn i rozpdziS je na wszystkie strony. KrTlewna zaR, gdy spostrzegSa jego piknoRZ i urod, spytaSa: XCzy jesteR moVe tym, ktTry prosiS wczoraj ojca o moj rk, lecz ojciec odmTwiS tobie, a mnie powiedziaS, Ve wstrtnie wygldasz? Na Allacha, ojciec mTj skSamaS mTwic te sSowa! Ty jesteR przecieV pikny! Y A rzeczywiRcie o jej rk prosiS syn krTla Indii, lecz ojciec krTlewny odmTwiS mu dla jego wstrtnego wygldu. Ona zaR pomyRlaSa teraz, Ve #to ten, ktTry chciaS j pojZ za Von. ZbliVySa si zatem do niego, #objSa go, ucaSowaSa i usiedli !obok siebie, a sSuVebne rzekSydo niej: XO pani, to nie jest #ten, ktTry prosiS krTla o twojrk. Tamten bowiem byS "wstrtny, ten zaR jest pikny. Tamten starajcy, ktTrego twTj ojciec przepdziS, nie !jest godny byZ sSug u tego i zaiste, o pani, mSodzieniec ten jest kimR znacznym. Y Nastpnie zwrTciSy si sSuVebne ku rozcignitemu na ziemi rzezaUcowi, a gdy ocuciSy go, on podskoczyS przestraszony i jS szukaZ miecza, ale nie znalazS go. SSuVebnice powiedziaSy mu "wtedy: XTen, ktTry wziS twTj"miecz i powaliS ci na ziemi, siedzi teraz z krTlewn! YA krTl zleciS temu wSaRnie rzezaUcowi opiek nad sw cTrk, lkajc si przeciwnoRci losu i nieszczRliwych zdarzeU. ToteV rzezaniec podbiegS "spiesznie ku zasSonie, podniTsSj i ujrzaS krTlewn i krTlewicza siedzcych i zajtych rozmow. A skoro #ujrzaS ich, rzekS do krTlewicza:XO panie mTj, czy jesteR czSowiekiem czy dVinnem? YKrTlewicz zaR wykrzyknS: XBiada ci, najndzniejszy niewolniku! Jak Rmiesz porTwnywaZ potomka krTlTw perskich z niewiernym szejtanem? YPotem ujS mieczw dSoU i dodaS: XJestem ziciem krTla. OddaS mi on swoj cTrk za Von i rozkazaS mi speSniZ maSVeUstwo. YGdy usSyszaS !rzezaniec te sSowa, rzekS: XO panie mTj, jeVeli jesteR czSowiekiem, tak jak to oRwiadczySeR, to zaiste, ona jest odpowiednia tylko dla ciebie i ty masz do niej prawo "wiksze niV ktokolwiek inny. Y Potem jednak pobiegS do krTla krzyczc, rozdzierajc szaty isypic sobie pyS na gSow. Gdy zaR krTl usSyszaS jego #krzyki, zapytaS: XCo si staSo?Opowiedz mi prdko i w zwizSych sSowach, bo #sprawiSeR, Ve drVy moje serce! YRzekS na to rzezaniec: XO !krTlu, pospiesz do twej cTrki! #ZawSadnS ni szejtan spoRrTddVinnTw, pod postaci czSowieka i o wygldzie krTlewicza. StrzeV si go! "YKrTl, usSyszawszy jego sSowa,"postanowiS go zabiZ i krzyknSdo niego: XDlaczego nie uwaVaSeR na moj cTrk i #dopuRciSeR, by j coR takiego spotkaSo?! YI pospieszyS do zamku, w ktTrym znajdowaSa si jego cTrka. Gdy przybyS na miejsce, zobaczyS stojce tam "sSuVebne i spytaS: XCo staSo !si mojej cTrce? Y OdrzekSy: XO krTlu, gdy siedziaSyRmy wraz z ni, nic nie przeczuwajc, napadS na nas ten mSodzieniec, a byS jako ksiVyc w peSni i nigdy nie widziaSyRmy nikogo o obliczu pikniejszym od jego oblicza. W rku dzierVyS obnaVony miecz. ZapytaSyRmy, kim jest, a on powiedziaS, Ve ty RZ h czasach [ , 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBp ckF> = cF{ c1G6# cG. cG:+ZH"poRlubiSeR go swej cTrce. Nic ponadto nie wiemy. Nie wiemy nawet, czy jest on czSowiekiem czy dVinnem. Ale jest przyzwoity, dobrze "uSoVony i nie czyni nic zSego. Y UsSyszawszy ich sSowa krTl ostygS w swym gniewie i powoli rozsunS zasSon, a wtedy zobaczyS krTlewicza i sw cTrk, ktTrzy siedzieli rozmawiajc. Twarz krTlewicza"bySa jak ksiVyc bSyszczcy, a postaZ miaS niezwykSej $piknoRci. KrTl jednak nie mTgS!uspokoiZ swej troski o cTrk. PodniTsS zasSon, wszedS, trzymajc w rce obnaVony miecz, i runS na nich, jak gdyby byS demonem. Na jego widok krTlewicz spytaS dziewczyn: XCzy to jest twTjojciec? YOdrzekSa: XTak. YWTwczas krTlewicz skoczyS na rTwne nogi, chwyciS miecz w obie rce i krzyknS tak $straszliwie, Ve przeraziS krTla, zwSaszcza Ve podniTsS miecz "na niego. PojS tedy krTl, Ve krTlewicz jest silniejszy od niego, schowaS swTj miecz do pochwy i stanS spokojnie, czekajc, aV zbliVy si do niego mSodzieniec, po czym przemTwiS uprzejmie i rzekS !mu: XMSodzieUcze, czy jesteR czSowiekiem czy dVinnem? Y OdrzekS krTlewicz: XGdybym "nie dbaS o prawa goRcinnoRci i !czeRZ twej cTrki, przelaSbym twoj krew! Jak mogSeR zaliczyZ mnie do zSych duchTw? Ja jestem potomkiem krTlTw perskich, a oni, gdyby tylko chcieli, zagarnliby twoje krTlestwo, pozbawiliby "ci tronu i wSadzy, i zabraliby wszystko, co jest w twoich krajach. Y #Skoro usSyszaS krTl jego sSowa,przestraszyS si o siebie i ogarnSa go trwoga. RzekS przeto: XJeVeli jesteR potomkiem krTlTw, tak jak twierdzisz, to dlaczego wszedSeR do mego zamku bez pozwolenia, uchybiSeR mojej !czci i siedzisz z moj cTrk? PowiedziaSeR, Ve jesteR jej mVem, twierdzc, Ve ja j "tobie poRlubiSem, a ja zabiSem #juV wielu krTlTw i krTlewskich #synTw, ktTrzy starali si o jej "rk. KtTV wyzwoli ci z mej mocy? JeVeli zakrzykn na !moich niewolnikTw i sSuVb i rozkaV im zabiZ ci, natychmiast to uczyni. KtTV !ocali ci z moich rk? YSkoro !usSyszaS te sSowa krTlewicz, !odrzekS: XDziwi si tobie i znikomoRci twego rozsdku. Czy moVesz dla twej cTrki pragnZ mVa pikniejszego ode mnie? Czy widziaSeR kogoRo sercu bardziej staSym i posiadajcego wiksze $paUstwo, armi i Rwit niV ja? Y "OdrzekS krTl: XNa Allacha, nie widziaSem! Ale jednak Vycz sobie, mSodzieUcze, abyR staraS si o ni przy "Rwiadkach, bym mTgS ci z nioVeniZ. Gdybym ci j bowiem oddaS bez RwiadkTw, potajemnie, zhaUbiSbyR przez !to i mnie, i j. YRzekS na to krTlewicz: XSSusznie to powiedziaSeR, ale wiedz, o !krTlu, Ve jeVeli zwoSaSbyR przeciwko mnie twoich niewolnikTw i sSugi, i twoj !armi, a oni zabiliby mnie, tak jak to przedtem powiedziaSeR,sam zhaUbiSbyR siebie, a z twoich poddanych jedni !wierzyliby tobie, inni zaR nie. WedSug mego zdania, "winieneR, o krTlu, uczyniZ tak,"jak ja ci radz! YRzekS krTl: XPowiedz, co masz do powiedzenia Y, a krTlewicz rzekS: XOto co chc tobie powiedzieZ: MoVemy stanZ jeden przeciw drugiemu, a ktTry zabije swego przeciwnika, bdzie miaS wicej prawa i bardziej bdziegodny panowania. Albo teV daj mi spokTj tej nocy, a gdy nadejdzie ranek, wyprowadW przeciwko mnie twoje wojsko, twoich VoSnierzy i sSugi i "podaj mi ich liczb. Y OdrzekS krTl: !XIloRZ ich jest czterdzieRci "tysicy jeWdWcTw, nie liczc "mej sSuVby i ich sSug, rTwnych"im liczb. YKrTlewicz odparS: XSkoro wic wzejdzie dzieU, wyprowadW ich przeciwko mniei powiedz im: ]Ten oto czSowiek stara si o moj cTrk. Lecz ja mu j oddam pod warunkiem, Ve stanie do walki z wami wszystkimi, a on zapewnia, Ve pobije was i zwyciVy, a wy mu nie dacie rady. ^ Potem pozwTl mi stanZ do walki. JeVeli mnie zabij, ukryje to najlepiej twoj tajemnic i zachowa twoj czeRZ, ale jeRli "zwyciV ich i pobij, kaVdy krTl moVe takiego jak ja pragnZ za zicia. Y Gdy #usSyszaS krTl te sSowa, uznaS !jego pomysS za dobry i przyjS"jego rad, chociaV uwaVaS to, co rzekS krTlewicz, za dziwne i przeraVaS go Tw zamiar zmierzenia si z caSym wojskiem, jak mu to przedstawiS. Potem usiedli obaj i rozmawiali, a po chwili krTl wezwaS rzezaUca i posSaS go do wezyra z poleceniem, by zgromadziS on caSe wojsko, uzbrojone i na koniach. PobiegS wic rzezaniec do wezyra i powtTrzyS mu krTlewski rozkaz. Wezyr wezwaS zatem dowTdcTw armii i moVnych paUstwa i rozkazaS im, aby dosiedli swoich koni uzbrojeni i gotowi do boju. Takie bySy ich sprawy. A co do krTla, to nadal rozmawiaS on z krTlewiczem, zachwycony jego mow, rozumem i dobrym wychowaniem. A gdy tak rozmawiali, zaRwitaS ranek, $krTl powstaS wic i udaS si doswojej siedziby, rozkazaS swojej armii dosiRZ koni, poleciS teV przygotowaZ dla krTlewicza wspaniaSego rumaka spoRrTd najlepszych "krTlewskich koni i naSoVyZ mu "pikn uprzV. Ale krTlewicz %rzekS: XO krTlu, ja nie dosid wierzchowca, dopTki nie zobacz wojska i nie obejrz "go. YA krTl odrzekS: XBdzie tak, jak chcesz. Poszli tedy !razem, krTl z mSodzieUcem, aV dotarli na majdan, gdzie ujrzaSkrTlewicz wojsko i jego olbrzymi liczb. Wtedy krTl zawoSaS: XO wszyscy tu zebrani! PrzybyS do mnie ten "mSodzieniec staraZ si o moj cTrk. Nie widziaSem nigdy pikniejszego od niego ani bardziej dumnego i odwaVniejszego. !ORwiadczyS oto, Ve zwyciVy was i pokona sam, i nawet gdybyRcie byli w liczbie stu tysicy, nie bySoby to dla niego wiele. Skoro stanie z wami do walki, weWcie go na ostrza waszych wSTczni i klingi waszych mieczy. Zaiste, #podjS si wielkiego zadania! YPotem rzekS krTl do "mSodzieUca: XNuVe, synu mTj, czyU z nimi, co zechcesz. YOdrzekS krTlewicz: XNie jesteR, krTlu, dla mnie sprawiedliwy. JakVe mam stanZ z nimi do walki? Ja jestem pieszo, a twoi ludzie siedz na koniach. YKrTl odparS: XKazaSem ci przecie dosiRZ konia, ale ty nie chciaSeR. Masz tu rumaki, wybierz sobie spoRrTd nich, ktTrego zechcesz! Y OdrzekS krTlewicz: XNie odpowiada mi Vaden z twoich koni i nie dosid z nich Vadnego, tylko tego, na "ktTrym tu przyjechaSem. Y KrTl"spytaS: XGdzieV jest ten twTj #koU? Y OdrzekS krTlewicz: XNa "twoim zamku. YKrTl pytaS dalej:XW ktTrej czRci, mego !zamku? Y, a krTlewicz odparS: $XNa tarasie. YGdy usSyszaS krTl jego sSowa, rzekS: XOto jest pierwszy objaw twego "szaleUstwa. Biada ci! JakVe koU!moVe znaleWZ si na tarasie? Zaraz jednak sprawdzimy, czy mTwisz prawd, czy kSamiesz. $YI zwrTciS si krTl do jednego ze swych dworzan mTwic: XIdW do mego zamku i wrTZ z tym, co znajdziesz na tarasie. YA ludzie byli zdziwieni sSowami mSodzieUca i mTwili midzy sob: XJakVe zejdzie ten koU z tarasu schodami? Zaiste, nie sSyszeliRmy o podobnej sprawie! YTen zaR, "ktTrego krTl wysSaS do zamku, wszedS na dach i ujrzaS stojcego tam konia, od ktTrego pikniejszego nie widziaS Tw czSowiek nigdy. #ZbliVyS si do niego, obejrzaS go i stwierdziS, Ve zrobiony jest z hebanu i koRci sSoniowej. A wraz z nim poszSodo zamku jeszcze kilku innychzaufanych ludzi krTla. Ujrzawszy owego konia, Rmiali #si i mTwili: XWic to o takim koniu opowiadaS ten mSodzieniec! On jest chyba obSkany! Ale wnet pokaVe nam, co potrafi. MoVliwe, Ve jest w tym coR niezwykSego. YPotem podnieRli konia i dWwigali go na ramionach bez ustanku, dopTki nie stanli przed krTlem, a wtedy postawili przed nim konia. I zeszli si ludzie, by go obejrzeZ, i podziwiali, jak piknie jest wykonany i jak wspaniaSe ma siodSo i uzd. TakVe krTl uznaS piknoRZ konia i ogarnSo go wielkie zdziwienie, po czym rzekS do !krTlewicza; XMSodzieUcze, czyto jest twTj koU? Y !OdrzekS: XTak, krTlu, to mTj koU i wkrTtce pokaVe ci on dziwne sprawy. Y RzekS tedy krTl: "XWeW go przeto i dosidW! YA mSodzieniec odpowiedziaS: XDopiero wtedy go dosid, $gdy oddal si odeU VoSnierze. YRozkazaS wic krTl #VoSnierzom, ktTrzy stali wokTSkonia, aby oddalili si na odlegSoRZ lotu strzaSy, a wTwczas krTlewicz wypowiedziaS przed krTlem te "sSowa: XO krTlu, oto dosid mego konia i uderz na twoje wojska. Rozprosz je na wszystkie strony i rozpSatam ich serca! YOdrzekS mu krTl: XCzyU, co chcesz, i nie oszczdzaj ich, bo zaiste, oni nie bd oszczdzaZ ciebie! YWTwczas podszedS krTlewicz ku swemu koniowi i dosiadS go,a wojsko ustawiSo si w szyk bojowy przeciwko niemu, i mTwili jedni do drugich: XGdy wejdzie Tw mSodzieniec pomidzy szeregi, weWmiemy !go na ostrza wSTczni i gSownie!mieczy. YA jeden z nich rzekS: XNa Allacha, to jest "nieszczRcie! JakVe nam zabiZ tego mSodzieUca o piknym obliczu i wiotkiej postaci? Y #Inny zaR rzekS: XNa Allacha, niepokonacie go inaczej, jak tylko z wielkim trudem, bo mSodzieniec ten na pewno czyni to wszystko, znajc #swoj walecznoRZ i zrcznoRZ!Y KrTlewicz zaR, usadowiwszy $si na koniu, przekrciS Rrub "sSuVc do wznoszenia si, a wszystkie oczy skierowane bySy ku niemu, wszyscy bowiem chcieli dojrzeZ, co bdzie czyniS. A koU zaczS podrygiwaZ i wykonywaZ najosobliwsze ruchy, jakie koU kiedykolwiek wykonuje. Wntrze jego wypeSniSo si powietrzem, po !czym wzniTsS si i uleciaS w gTr. KrTl zaR, widzc konia wznoszcego si i wzlatujcego, zawoSaS do swego wojska: XBiada wam! Trzymajcie go, zanim ucieknie!YRzekli mu na to jego wezyrowie i namiestnicy: XO krTlu, czyV moVe ktoR schwytaZ leccego ptaka? TenmSodzieniec jest wielkim czarownikiem, od ktTrego uwolniS ci Allach, i chwaSa niech Mu bdzie za to, Ve ocaliS ci z jego rk! Y Po tym, co zdarzySo si z krTlewiczem, wrTciS krTl do swego zamku. Przybywszy tampospieszyS do swojej cTrki, chcc opowiedzieZ jej o tym, co miaSo miejsce na majdanie. "ZastaS j pogrVon w wielkimValu za krTlewiczem, aV wskutek rozSki z nim #zachorowaSa ciVko i leVaSa naposSaniu. Kiedy j ujrzaS ojciec w takim stanie, przycisnS j do piersi, "pocaSowaS midzy oczy i rzekS:XO cTrko moja, chwal Allacha NajwyVszego i dzikuj mu za to, Ve uwolniS nas od tego "podstpnego czarownika. YI jS opowiadaZ jej o krTlewiczu to,co byS widziaS, opisujc, w !jaki sposTb wzniTsS si on w powietrze. KrTlewna jednak "wcale nie sSuchaSa sSTw ojca, !tylko coraz rzewniej pSakaSa i biadaSa, a w koUcu rzekSa do %siebie: XKln si na Allacha, Ve nie zjem Vadnej potrawy i nic "nie wypij, dopTki nie poSczymnie z nim Allach. YTak tedy !nastaS dla krTla czas wielkiej troski z tego powodu. MartwiS si on stanem swej cTrki i smutek przepeSniaS jego serce.A wszystko, czym j pocieszaS, wzmagaSo tylko jej "wielk tsknot do krTlewicza.!Takie bySy sprawy krTla i jego cTrki. A co do spraw krTlewicza, to wzbiS si on na swym koniu w powietrze, a gdy byS juV sam, przypomniaS sobie o urodzie dziewczyny i jej wdziku. Przed odlotem spytaS dworzan krTla o nazw miasta, imi krTla i imi jego cTrki i dowiedziaS si, Ve miasto to jest miastem Sana. Potem krTlewicz zwikszyS szybkoRZ rumaka, aV wreszcie przyleciaS nad miasto swojego !ojca. OkrVyS miasto wkoSo i skierowaS swTj lot ku zamkowiojca. WyldowaS na tarasie, pozostawiS tam konia i udaS si do krTla. Gdy wszedS, zastaS go zasmuconym z "powodu ich rozSki. A gdy krTl ujrzaS swego syna, podbiegS, $objS go i przycisnS do piersi,i cieszyS si nim wielk "radoRci. A gdy juV krTlewicz przywitaS si ze swym ojcem, spytaS go o mdrca, ktTry wykonaS konia, i rzekS: XOjcze, co uczyniS z nim los? YOdrzekS krTl: XNie "pobSogosSawiS Allach mdrcowi ani godzinie, w ktTrej go "ujrzaSem, bo on to wSaRnie bySprzyczyn twojej rozSki z nami. Jest uwiziony, mTj synu, od dnia, w ktTrym nas opuRciSeR. Y RozkazaS wTwczas krTlewicz !uwolniZ mdrca, wypuRciZ go zwizienia i przyprowadziZ !przed krTla. A gdy zjawiS si przed nimi mdrzec, krTl podarowaS mu pikn szat honorow i okazaS mu wielk "SaskawoRZ, lecz cTrki swej nieoddaS mu za Von. Mdrzec zapSonS z tego powodu wielkim gniewem i VaSowaS swego czynu, bo wiedziaS, Ve krTlewicz poznaS juV tajemnic konia i sposTb kierowania nim. Potem rzekS !krTl do swego syna: XRadz ci,$abyR nie zbliVaS si juV po tymwszystkim do swego konia i byR nie dosiadaS go od dziR dnia nigdy, bo nie znasz !wszystkich jego wSaRciwoRci i moVesz byZ przezeU naraVony na niebezpieczeUstwo. YKrTlewicz zaR opowiedziaS swemu ojcu o tym, co przydarzySo mu si z cTrk krTla, wSadcy tamtego miasta, jak teV o przygodach z krTlem.I rzekS mu jego ojciec: "XGdyby zechciaS Tw krTl zabiZ"ci, zabiSby ci na pewno, ale czas twej Rmierci jeszcze nie nadszedS. Y PTWniej jednak opanowaS !krTlewicza smutek z miSoRci docTrki krTla, wSadcy Sany. !ZakradS si do konia, dosiadS &go i przekrciS Rrub sSuVc do wzlatywania, a koU wzleciaS z nim w powietrze i wzniTsS si aV do chmur na niebie. Gdy nastaS ranek, "szukaS go ojciec i nie znalazS. WyszedS tedy zatroskany na taras zamku i ujrzaS, jak jego syn wznosi si w powietrze. ZasmuciSo go ponowne #rozstanie i VaSowaS wielce, Ve nie zabraS konia i nie ukryS przed synem, po czym rzekS sobie w duchu: XPrzysigam na!Allacha, Ve jeVeli powrTci do mnie mTj syn, nie pozostawi tu tego konia, aby moje serce bySo o niego spokojne. YPotemznTw zaczS pSakaZ i lamentowaZ za swoim synem. Takie to bySy jego sprawy. A co dotyczy spraw jego syna,to tak dSugo leciaS na swym koniu w powietrzu, aV zatrzymaS si nad miastem Sana. WyldowaS w tym samymmiejscu, co za pierwszym !razem, i szedS ukrywajc si, aV dotarS do mieszkania krTlewny. Ale nie znalazS ani jej, ani jej sSuVebnych, ani rzezaUca, ktTry czuwaS nad ni wtedy, i to go zmartwiSo. !JS przeto krVyZ po zamku, szukajc krTlewny, i znalazS j w innej komnacie, nie w !tej, w ktTrej przebywaS z ni wTwczas. LeVaSa na SoVu, a !wokTS niej staSy sSuVebne i piastunki. KrTlewicz wszedS pomidzy nie i pozdrowiS je. Dziewczyna zaR, usSyszawszy jego gSos, podniosSa si, objSa go i zaczSa go caSowaZ pomidzy oczy i "przyciskaZ do piersi. I rzekS do!niej: XO pani moja, rozSka z tob bySa dla mnie udrczeniem przez caSy ten czas! YOdrzekSa: XTo twoja nieobecnoRZ tak mnie drczySa, Ve gdyby nie bySo ci przy mnie jeszcze troch dSuVej, umarSabym bez wtpienia! Y SpytaS krTlewicz: XO pani moja, co myRlisz o tym, co zaszSo pomidzy mn i twoim ojcem, i o tym, co mi on !uczyniS? Gdyby nie miSoRZ do !ciebie, o cudzie poRrTd ludzi, zabiSbym go na pewno i uczyniS odstraszajcym przykSadem dla obecnych. A jednak dziki tobie, kocham #go. Y RzekSa: XJak mogSeR mnieopuRciZ! CzyV bowiem Vycie moje moVe byZ szczRliwe z dala od ciebie? Y RzekS jej tedy: XCzy wysSuchasz mnie i !postpisz wedle moich sSTw? Y OdrzekSa: XPowiedz, czego pragniesz, a ja zgodz si na wszystko, czego bdziesz chciaS, i w niczym ci si nie sprzeciwi. #YRzekS wic do niej: XJedW ze mn do mego kraju i mego krTlestwa! Y, a krTlewna #odparSa: XZ najwiksz chcii radoRci! Y Skoro usSyszaS krTlewicz jej sSowa, uradowaS si wielce i #ujwszy j za rk, kazaS jej 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBp cH cH cKIb# cI/ cJ:)tJprzysic na Allacha NajwyVszego. Potem wyszedS z ni na gTr, na taras zamku, dosiadS swego konia, a j posadziS na koniu za sob. !Nastpnie przycignS j do siebie i przywizaS mocnym sznurem, po czym przekrciS na Sopatce konia Rrub sSuVc do wzlatywania. I wzbiS si z nimi koU w powietrze, a sSuVebne podniosSy krzyk i powiadomiSy ojca krTlewny i jej matk, ci zaR wybiegli w poRpiechu na taras zamku. A gdy krTl spojrzaS na niebo i zauwaVyS konia hebanowego leccego z tym dwojgiem w powietrzu, przeraziS si i trwoga jego wciV rosSa, wreszcie krzyknS i zawoSaS: XKrTlewiczu, bSagam ci na #Allacha, miej litoRZ nade mn i nad moj maSVonk i nie porywaj nam naszej cTrki! YAle krTlewicz nie odpowiedziaS mu.Potem jednak pomyRlaS sobie, Ve moVe dziewczyna boleje nad rozstaniem ze swym ojcem!i matk, i spytaS: XO. cudzie czasu, czy chcesz, abym !wrTciS z tob do twej matki i ojca? Y OdrzekSa mu: XO panie mTj, nie chc tego. Moim Vyczeniem jest byZ z tob, gdziekolwiek ty bdziesz, bo z miSoRci do ciebie wyrzekSam si wszystkiego, nawet ojca i matki! Y A krTlewicz, usSyszawszy jej sSowa, wielce %byS rad i sprawiS, Ve koU leciaSz nimi lotem spokojnym, nie chciaS bowiem przestraszyZ dziewczyny. "I leciaS wraz z ni tak dSugo, #aV ujrzaS Sk zielon, a na !niej bijce WrTdSo wody. Tam %wyldowali, posilili si i ugasili pragnienie, po czym krTlewicz dosiadS hebanowego konia, posadziS dziewczyn za sob, #a bojc si o ni, przywizaS !j sznurami. I poleciaS, i nie przerywaS lotu w powietrzu, aV dotarS do miasta swego !ojca. Wtedy radoRZ jego staSa si jeszcze wiksza i zapragnS pokazaZ dziewczynie przybytek wSadzyi krTlestwo swego ojca, a takVe przekonaZ j, Ve potga jego ojca jest wiksza!niV potga jej ojca. OpuRciS si wic na ziemi w jednym zogrodTw, w ktTrym ojciec jegoprzebywaS dla rozrywki, i wprowadziS dziewczyn do altany przeznaczonej dla jego ojca. Konia hebanowego postawiS przy wejRciu do altany i polecajc dziewczynie, aby go pilnowaSa, rzekS do niej: !XPozostaU tu, aV przyRl do !ciebie mego posSaUca, a ja iddo ojca, aby przygotowaZ dla !ciebie paSac i pokazaZ ci moj!wSadz! YKrTlewna ucieszySa %si, sSyszc te sSowa i rzekSa: XCzyU, jak chcesz Y, gdyV !sdziSa, Ve wejdzie do miasta z honorami i wRrTd uroczystoRci, jak przystaSo takim jak ona. KrTlewicz tymczasem, pozostawiwszy krTlewn, szedS, aV dotarS do miasta i wszedS do swego ojca. A skoro"ujrzaS go ojciec, ucieszyS si jego przybyciem, przyjS go i "powitaS, krTlewicz zaR rzekS: XWiedz, Ve przywiozSem krTlewn, o ktTrej ci opowiadaSem. ZostawiSem j poza miastem w jednym z ogrodTw i przyszedSem powiadomiZ ci o tym, abyR mTgS zgromadziZ orszak, wyjRZ jej na spotkanie i pokazaZ twoj potg, twoje !wojska i straV przyboczn. YI "rzekS mu krTl: XZ chci i z przyjemnoRci Y, po czym rozkazaS swym poddanym natychmiast przystroiZ miasto piknymi ozdobami, sam zaR, wygldajc wspaniale i ubrany"w najpikniejszy strTj, jechaS konno, a z nim caSe jego wojsko i moVni jego paUstwa, wszyscy inni dostojnicy i #sSudzy. KrTlewicz zaR wyniTsS ze swego paSacu klejnoty i stroje, i wszystko, co zgromadzili poprzedni krTlowie,i przygotowaS dla krTlewny palankin z zielonego, czerwonego i VTStego brokatu,a w nim posadziS niewolnice indyjskie, rumijskie i abisyUskie. I wyjS ze skarbcTw najcudowniejsze przedmioty. Potem zostawiS lektyk wraz z tym, co w niej bySo, i pospieszyS przed wszystkimi do owego ogrodu. WszedS do altany, w ktTrej #zostawiS krTlewn, i szukaS jejtam, ale nie znalazS ani dziewczyny, ani konia. Wtedy zaczS biZ si po twarzy, rozdarS na sobie szaty i w "stanie oszoSomienia jS biegaZwkoSo po ogrodzie. PTWniej jednak przyszedS do siebie i rzekS: XJakVe mogSa poznaZ !tajemnic tego konia, jeVeli janie nauczySem jej tego? MoVe to perski Tw mdrzec, ktTry zrobiS konia, zaskoczyS j i porwaS w odwet za to, co uczyniS mu ojciec mTj? Y PoszukaS wic krTlewicz straVnikTw tego ogrodu i chcc wiedzieZ, czy kto obok !nich przechodziS, spytaS: XCzy"widzieliRcie, by ktoR koSo was przechodziS i wstpowaS do tego ogrodu? YOdrzekli: XNie widzieliRmy nikogo wchodzcego do tego ogrodu oprTcz mdrca perskiego, #ktTry pragnS nazbieraZ ziTS leczniczych. YI upewniS si krTlewicz, usSyszawszy te sSowa, Ve tym, kto porwaS krTlewn, byS Tw mdrzec. StaSo si bowiem za spraw przeznaczenia, Ve gdy "krTlewicz zostawiS krTlewn w ogrodowej altanie, a sam udaS si do zamku swego ojca, aby wszystko przygotowaZ, wszedS do ogrodu perski mdrzec, chcc nazbieraZ nieco ziTS leczniczych. I poczuS zapach piVma i pachnideS, ktTrymi przesyconebySo to miejsce [a woU ta pochodziSa od krTlewny. PoszedS przeto mdrzec w kierunku tego zapachu i dotarS do altany, a tam ujrzaS konia, ktTrego wykonaS byS wSasnymi rkami, a ktTry staS teraz u wejRcia. Gdy wic go ujrzaS, serce jego napeSniSo si !radoRci i weselem, VaSowaS bowiem bardzo, Ve wypuRciS konia z rk. PodszedS do konia, obejrzaS wszystkie jego$czRci i stwierdziS, Ve jest nieuszkodzony. I juV chciaS dosiRZ go i odjechaZ, ale rzekS jeszcze do siebie: XMusz sprawdziZ, co teV "przywiTzS krTlewicz na koniu i pozostawiS tutaj wraz z nim! YTo rzekSszy wszedS do altanyi zobaczyS siedzc tam dziewczyn, niczym sSoUce bSyszczce na bezchmurnym niebie. A skoro ujrzaS j, pojS, Ve jest to dziewczyna wysokiego rodu i Ve krTlewicz "porwaS j, i przybyS z ni na koniu, a zostawiwszy j w tej!altanie, udaS si do ojca, aby przygotowaZ jej orszak i wprowadziZ j do miasta uroczyRcie i z honorami. WszedS wic mdrzec do !altany i ucaSowaS ziemi przedkrTlewn, a ona podniosSa oczy, spojrzaSa na niego i !spostrzegSa, Ve jest brzydki i "niemiS ma postaZ. SpytaSa go:XKto jesteR? Y OdrzekS: XO pani moja, jestem"posSaUcem krTlewicza. PosSaS mnie do ciebie i rozkazaS mi, abym ci przeniTsS do innego "ogrodu bliVej miasta. YGdy zaR dziewczyna usSyszaSa te #sSowa, spytaSa: XA gdzieV jest.krTlewicz? YOdpowiedziaS: XKrTlewicz jest na zamku u swego ojca i zaraz przyjdzie do ciebie ze wspaniaSym orszakiem. YRzekSa do niego: $XEjVe, czyV krTlewicz nie mTgS znaleWZ kogoR innego, aby go !posSaZ do mnie? Y RozeRmiaS si mdrzec na jej sSowa i "rzekS: XO pani moja, niech ci nie zwiedzie brzydota mej twarzy i szpetny mTj wygld. GdybyR otrzymaSa ode mnie to, co daSem krTlewiczowi, wychwalaSabyR mnie z pewnoRci. Ale krTlewicz wysSaS mnie do ciebie wSaRnie dla mego wstrtnego wygldu i strasznej postaci, bo miSujc !ci, jest o ciebie zazdrosny. A mamelukTw i niewolnikTw, "sSuVby, rzezaUcTw i Rwity ma tyle, Ve ich nie zliczysz! Y Kiedy usSyszaSa krTlewna !sSowa mdrca, przemTwiSy jej one do przekonania i uwierzySa mu. PowstaSa wic, "podaSa mu sw dSoU i rzekSa: XJakiego przywiodSeR z sob dla mnie, ojcze, wierzchowca, abym mogSa na nim pojechaZ? !YOdrzekS: XPojedziesz, o pani moja, na koniu, na ktTrym tu !przybySaR. YOna zaR rzekSa: XNie umiem jechaZ na nim sama! Y, a mdrzec, usSyszawszy to, uRmiechnS #si i zrozumiaS, Ve juV j ma w swej mocy. I rzekS: XJa pojad z tob Y, po czym dosiadS konia i posadziS dziewczyn za sob, przycignS j do siebie i silnie przywizaSa a ona nie przeczuwaSa, co chce z ni uczyniZ. PTWniej mdrzec przekrciS "Rrub sSuVc do wznoszenia si, powietrze wypeSniSo !wntrze konia, ktTry drgnS, #zadrVaS i uniTsS si wysoko w !przestworza. I leciaS z nimi tak#dSugo, aV oddaliS si sporo od miasta. Wtedy rzekSa krTlewna:"XEjVe, czSowieku, gdzieV jest prawda twoich sSTw o krTlewiczu? TwierdziSeR !przecie, Ve to on wysSaS ci do mnie! Y Mdrzec odparS: XNiechaj Allach okryje haUb krTlewicza! On jest zSy i nikczemny! Y, a krTlewna krzyknSa: XBiada ci! Jak RmiaSeR zmieniaZ rozkazy, ktTre daS ci twTj pan! Y OdrzekS: XOn nie jest moim panem! Czy wiesz, kto ja jestem? Y RzekSa: XWiem tylkoto, co mi sam o sobie "powiedziaSeR. YWTwczas rzekS:XTo, co opowiadaSem ci o sobie, to tylko podstp uknutyprzeciw tobie i krTlewiczowi. DSugi czas martwiSem si o tego konia, ktTrego masz pod sob. Jest on moim dzieSem, ale byS we wSadzy krTlewicza. Teraz jednak odzyskaSem go i ciebie takVe dostaSem w swe rce, a jego serce zSamaSem, tak jak on zS amaS moje. Konia tego !nie dostanie juV nigdy wicej. Ty zaR bdW dobrej myRli i #raduj si, bo zaiste, ja bd cibardziej przydatny niV on. YSkoro usSyszaSa krTlewna $sSowa mdrca, zaczSa biZ si po twarzy i zawoSaSa: XO biada mi! Nie zdobySam mego ukochanego, a utraciSam ojca #i matk! YI pSakaSa gorzko nad tym, co j spotkaSo, a mdrzec nieustannie jechaS z ni do kraju Rum, aV w koUcu wyldowaS na zielonej Sce, na ktTrej bySy strumienie i drzewa. `ka ta leVaSa w !pobliVu miasta, zaR w mieRcie tym panowaS potVny krTl. A zdarzySo si w owym dniu, Ve krTl tego miasta wyruszyS dla rozrywki na polowanie i $przejeVdVaS przez t Sk. I ujrzaS mdrca stojcego tam, a przy nim konia i dziewczyn.I oto ani si spostrzegS mdrzec, kiedy go sSudzy !krTlewscy otoczyli i pojmali, a z nim dziewczyn i konia, i przywiedli ich wszystkich "przed krTla. A gdy ujrzaS krTl wstrtny wygld i brzydot mdrca, a takVe piknoRZ i urod dziewczyny, rzekS do niej: XO pani moja, jakiV zwizek istnieje midzy tob a tym starcem? Y I pospieszyS mdrzec z odpowiedzi "mTwic: XOna jest moj Von i cTrk mego stryja. YDziewczyna zaR, sSyszc te sSowa, zarzuciSa mu kSamstwo %i rzekSa: XO krTlu, kln si na Allacha, Ve nie znam go. On niejest moim maSVonkiem, ale porwaS mnie przemoc i przez podstp! YI rozkazaS krTl, usSyszawszy te sSowa, aby wymierzono mdrcowi chSost,#i bili go tak, Ve omal nie umarS. Potem rozkazaS krTl zanieRZ go do miasta i wtrciZ do wizienia. I uczyniono wedle rozkazu wSadcy, Tw zaR zabraS ze sob dziewczyn i konia. Nie znaS jednak !wSaRciwoRci konia ani sposobu wprawienia go w ruch. Tak miaSa si sprawa z mdrcem i krTlewn. A co do krTlewicza, to przywdziaS on strTj podrTVny, zabraS tyle !pienidzy, ile bySo mu trzeba, i wyruszyS w drog w wielkim smutku. WdrowaS szybko od kraju do kraju i z miasta do miasta, szukajc RladTw mdrca i krTlewny i rozpytujc o hebanowego konia. A kaVdy, "kto sSyszaS od niego opowieRZ o koniu hebanowym, dziwiS sii uwaVaS sSowa jego za niezwykSe. PodrTVowaS w ten sposTb przez dSugi czas i pomimo czstego pytania i poszukiwaU nie trafiS na wiadomoRZ o nich. Potem przybyS do miasta ojca "krTlewny i pytaS o ni tam, ale"nie usSyszaS Vadnej wieRci, a tylko spotkaS krTla zasmuconego utrat cTrki. ZawrTciS wic do kraju Rum i "tam zaczS szukaZ ich RladTw i dowiadywaZ si o nich. I zdarzySo si kiedyR, Ve stanS w pewnym zajeWdzie, gdzie ujrzaS grup kupcTw, siedzcych i rozmawiajcych. UsiadS w pobliVu nich i usSyszaS, jak jeden z nich mTwiS: XPrzyjaciele moi, widziaSem raz dziw nad dziwy Y, a oni spytali: XCTV takiego widziaSeR? Y RzekS: XBySem w pewnym kraju, w takim to a takim mieRcie [ tu wymieniS nazw miasta, w ktTrym przebywaSa krTlewna [ i sSyszaSem, jak jego mieszkaUcy opowiadali tak oto zadziwiajc przygod: Pewnego dnia krTl owego miasta wyruszyS na polowanie i Sowy, a z nim zastp jego dworzan i moVnych jego paUstwa. Gdy juV wyszli na otwarte pole i przejeVdVali przez zielon "Sk, spotkali tam czSowieka, u jego zaR boku niewiast, a opodal zobaczyli konia z hebanu. Co do tego czSowieka, to wygld jego byS wstrtny, a postaZ odpychajca. Niewiasta natomiast bySa urodziwa, posiadaSa wdzik, "doskonaS postaZ i wspaniaS budow. Co zaR do konia hebanowego, to byS to cud cudTw i nikt z obecnych przy tym nie widziaS nigdy pikniejszego i doskonalej zbudowanego. YI spytali kupcy:!XA co uczyniS z nimi krTl? Y OdrzekS opowiadajcy: XOwego czSowieka zatrzymaS ispytaS go o dziewczyn, on !zaR oRwiadczyS, Ve jest jego Von i cTrk jego stryja. Dziewczyna jednak zadaSa kSam jego sSowom, krTl wic uwolniS j od niego i kazaS wychSostaZ go i wtrciZ do wizienia. A co do konia hebanowego, to nic o nim wicej nie wiem. Y !Gdy usSyszaS krTlewicz sSowa !kupca, zbliVyS si do niego i zaczS go wypytywaZ ostroVnie i uprzejmie, aV powtTrzyS mu kupiec nazw miasta i imi jego krTla. Dowiedziawszy si w ten sposTb nazwy miasta i imienia #krTla, mSodzieniec spdziS noc w radoRci, a gdy zaRwitaS ranek, opuRciS zajazd i !wyruszyS w drog. I wdrowaS bez przerwy, pTki nie dotarS do owego miasta, lecz gdy juV!miaS wejRZ do bram, pochwyciligo straVnicy i chcieli zaprowadziZ przed krTla, aby go zapytaS o jego sprawy, o przyczyn jego przybycia do tego miasta i o rzemiosSo, jakie wykonuje. BySo bowiem zwyczajem owego krTla pytaZ obcych o ich stan i rzemiosSo. !Ale poniewaV krTlewicz przybySdo miasta wieczorn por, a byS to czas, kiedy nie moVna juV bySo iRZ do krTla ani !naradzaZ si z nim, straVnicy bram zabrali go wic i zawiedlido wizienia, aby go tam "umieRciZ. StraVnicy wizienia wszakVe, ujrzawszy jego "piknoRZ i wdzik, nie byli w stanie wtrciZ go do ciemnicy !i zezwolili mu siedzieZ wRrTd nich przed wizieniem. A gdy przyniesiono im posiSek, jadS razem z nimi do syta. Po skoUczonym posiSku zaczli rozmawiaZ, po czym zwrTcili "si do krTlewicza i spytali go: XZ jakiego jesteR kraju? YOdrzekS: XJestem z Farsu, z kraju krTlTw sasanidzkich! Y UsSyszawszy jego sSowa #straVnicy zaRmiali si, a jeden z nich rzekS: XPotomku SasanidTw! SSyszaSem opowieRci rTVnych ludzi i wiadomoRci, ktTre podawali. !BySem teV Rwiadkiem rTVnych ich spraw, ale nie spotkaSem wikszego kSamcy od tego potomka SasanidTw, ktTrego mamy tu u nas w wizieniu. Y A inny rzekS: XNie widziaSem oblicza brzydszego nad jego oblicze i postaci "wstrtniejszej niV jego postaZ!Y !I spytaS krTlewicz: XNa jakim kSamstwie zSapaliRcie go? Y Odrzekli: XTwierdzi, Ve jest lekarzem. KrTl spotkaS go w drodze, jadc na polowanie. BySa z nim niewiasta, cud "piknoRci, urody, doskonaSoRcii wdziku, Sadnego wzrostu i nienagannej budowy. ByS z nimi takVe hebanowy czarny koU. Pikniejszego konia nigdynie widziaSem! Co zaR do dziewczyny, to jest ona teraz!u krTla, ktTry j kocha, lecz ona jest obSkana. Gdyby wic Tw czSowiek byS lekarzem, takjak twierdzi, uleczySby j $przecie! KrTl stara si odpdziZod niej chorob, gdyV Vyczeniem jego jest wyrwanie dziewczyny ze stanu, w jakim si znajduje. KoU hebanowy natomiast zostaS umieszczony w skarbcu krTlewskim, a Tw czSowiek o wstrtnym wygldzie, ktTry byS razem z dziewczyn, przebywa u nas w wizieniu. Gdy zapada noc, "pSacze i skarVy si, biadajc nad sob i nie daje nam spaZ. Y Gdy straVnicy wizienni opowiedzieli krTlewiczowi o przypadku perskiego mdrca, "ktTry byS u nich w wizieniu, io tym, Ve on tam pSakaS i skarVyS si, przyszSo krTlewiczowi na myRl, by zaS jej 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB cJP cK? ccK#'HK ,? cLK6qLM6G PsLuknuZ podstp i przy jego !pomocy osignZ swTj cel. Gdy#zaR straVnicy zapragnli spaZ, odprowadzili krTlewicza do wizienia i zamknli za nim #bram. I usSyszaS, jak mdrzec pSakaS i biadaS nad sob w perskiej mowie, mTwic w swoich skargach: XBiada mi, VezgrzeszySem przeciwko sobie iprzeciw krTlewiczowi, Ve tak postpiSem z dziewczyn! Nie pozostawiSem jej w spokoju, !ale teV nie osignSem tego, czego pragnSem. A wszystko to przez moje gSupie postpowanie, bo poVdaSem "tego, co mi si nie naleVy i co nie przystoi takiemu jak ja. Kto bowiem pragnie tego, co mu nie przystoi, wpada w !takie nieszczRcie, w jakie ja wpadSem! Y Kiedy usSyszaS krTlewicz sSowa mdrca, odezwaS si do niego po persku, mTwic: XJak dSugo trwaZ bdzie ten pSacz i to zawodzenie? Czy myRlisz, Ve spotkaSo ci coR, co nie zdarzySo si nikomu przedtem?!Y Mdrzec zaR, sSyszc jego sSowa, nabraS do niego zaufania i wylaS przed krTlewiczem wszystkie Vale naswoje poSoVenie i na nieszczRcie, ktTre go spotkaSo. A kiedy zaRwitaS ranek, odWwierni wzili krTlewicza, zawiedli go do swego krTla i oznajmili mu, Ve mSodzieniec przybyS do miasta wieczorem, w czasie kiedy nie moVna juV bySo przyprowadziZ go do "krTla. WSadca zaczS stawiaZ krTlewiczowi pytania i rzekS: XZ jakiego jesteR kraju i jak masz na imi? Jakie znasz rzemiosSo i z jakiej przyczyny przybySeR do tego miasta? Y "OdrzekS krTlewicz: XMoje imi jest perskie i brzmi HardVa, a ojczyzn moj jest Fars. NaleV do ludzi uczonych, a szczegTlnie dobrze znam naukilekarskie i uzdrawiam chorych i obSkanych. Dlatego teV wdruj po krajach i miastach,aby wzbogacaZ moj wiedz przez doRwiadczenie. Gdy widz chorego, lecz go. Oto jakie jest moje rzemiosSo. Y UsSyszawszy jego sSowa krTl $ucieszyS si wielce i rzekS: XO szlachetny mdrcze, przybySeRdo nas w chwili, gdy bardzo ci potrzebujemy. Y OpowiedziaS mu nastpnie o krTlewnie i dodaS: "XJeVeli wyleczysz j i uwolniszod szaleUstwa, otrzymasz ode mnie wszystko, o co poprosisz.YI rzekS krTlewicz, gdy usSyszaS te sSowa: XNiech Allach obdarzy krTla potg! Opisz mi, panie, wszystkie objawy jej szaleUstwa, jakie zauwaVySeR, i powiedz, jak dawno dotknSo j to optanie, a takVe, jak ta dziewczyna, koU i mdrzec dostali si w twe rce. Y I opowiedziaS mu krTl t przygod od pocztku do koUca, po czym dodaS, Ve mdrzec jest teraz w #wizieniu. SpytaS krTlewicz: XO$krTlu szczRliwy, co uczyniSeR !z koniem, ktTry byS z nimi? Y !OdrzekS krTl: XMam go u siebiedotychczas, przechowuj go w!jednej z komnat. YI rzekS sobiew duchu krTlewicz: XWydaje misi, Ve przede wszystkim musz odszukaZ konia i #obejrzeZ go; jeVeli jest caSy i nic mu si nie staSo, dokonam wszystkiego, czego chc. A %jeVeli stwierdz, Ve straciS juV sw zdolnoRZ ruchTw, bd !musiaS wynaleWZ inny podstp,!aby wyjRZ z tego caSo. YPotem#zwrTciS si do krTla i rzekS: XMusz koniecznie zobaczyZ tego konia, o ktTrym wspomniaSeR. MoVe znajd w nim coR, co pomoVe mi wyleczyZ chorob dziewczyny.Y OdparS krTl: XZ chci i z przyjemnoRci Y, po czym wstaS i wziwszy krTlewicza za rk, zaprowadziS go do konia. I poczS krTlewicz obchodziZ konia wokoSo, badaSgo i sprawdzaS jego stan, i "stwierdziS, Ve jest caSy i nic "mu si nie staSo. UcieszySo go to bardzo i rzekS: XNiech Allach umocni wSadz krTla! Chc iRZ teraz do dziewczyny, aby zobaczyZ, co jej dolega i pokSadam ufnoRZ !w Allachu, Ve j wylecz przy pomocy konia, jeVeli Allach NajwyVszy zezwoli. YI kazaS !strzec konia. KrTl udaS si z nim do komnaty, w ktTrej bySadziewczyna. A gdy weszli do "niej, zobaczyli, Ve bije si po twarzy i tarza si po podSodze, jak to czyniSa przezcaSy czas. Nie bySa jednak szalona, a czyniSa tak tylko po to, aby nikt nie mTgS si do !niej zbliVyZ. KrTlewicz zaR, ujrzawszy j w tym stanie, "rzekS jej: XNic ci nie grozi, o cudzie poRrTd ludzi! Y, po czym zaczS przemawiaZ do niej w sposTb miSy i przyjaznyi daS si jej poznaZ. A gdy go poznaSa, krzyknSa #gSoRno i straciSa przytomnoRZ z wielkiej radoRci, ktTrej #doznaSa. KrTl natomiast myRlaS,Ve dostaSa ataku ze strachu przed nim. Potem krTlewicz przySoVyS usta do jej ucha i #rzekS: XO cudzie poRrTd ludzi! Ocal moje i twoje Vycie! Miej !cierpliwoRZ i wytrwaj! Zaiste, w miejscu tym trzeba !cierpliwoRci i dokSadnie trzebaprzemyRleZ podstp, aby uwolniZ si od tego "krTla-tyrana. Podstp zaR jest taki: ja wyjd do krTla i powiem mu: ]Jej choroba pochodzi od marida spoRrTd dVinnTw, lecz przyrzekam ci, Ve zostanie wyleczona. ^ Postawi mu teV warunek, by uwolniS ci z wizTw, i przyrzekn mu, Ve wTwczas !opuRci ci ten marid. Gdy zaR przyjdzie do ciebie krTl, rozmawiaj z nim przyjaWnie, !aby nabraS przekonania, Ve cijuV wyleczySem. Wtedy bowiemspeSni on wszystkie nasze %Vyczenia. Y OdparSa: XSSysz i jestem posSuszna! YWyszedS #tedy od niej, udaS si do krTla uradowany i rzekS: XO krTlu szczRliwy! RozpoznaSem na szczRcie jej chorob i wyleczySem j dla ciebie! PowstaU teraz przeto, idW i przemTw do niej miSymi "sSowami, bdW dla niej Sagodnyi przyrzeknij jej coR, co j ucieszy, a ona z pewnoRci speSni to, czego ty od niej "zechcesz. YPowstaS wic krTl iposzedS do dziewczyny, a gdy go ona ujrzaSa, pospieszySa kuniemu, ucaSowaSa przed nim ziemi i powitaSa go. KrTl uradowaS si tym wielce, po czym rozkazaS sSuVebnicom i rzezaUcom, aby stanli przed ni do usSug, by zaprowadzili "j do SaWni i przygotowali dla niej ozdoby i stroje, a oni "speSnili krTlewskie polecenie i pozdrowili j, ona zaR odwzajemniSa pozdrowienie najuprzejmiejszymi wyrazami inajmilszymi sSowami. Potem sSuVebne ubraSy j w szaty krTlewskie, naSoVySy jej naszyjnik z drogich kamieni, a"wreszcie zawiodSy j do SaWni !i usSugiwaSy jej tam. W koUcu wyszSa z SaWni, pikna niby "ksiVyc w peSni. Gdy przybySa do krTla, pozdrowiSa go i ucaSowaSa przed nim ziemi, jego zaR opanowaSa z tego powodu wielka radoRZ i tak rzekS do krTlewicza: XWszystko to staSo si za spraw twego bSogosSawieUstwa! Oby Allach pomnoVyS nam twoje dobrodziejstwa! Y "OdpowiedziaS: XO krTlu, jeRli chcesz, aby dziewczyna wyzdrowiaSa caSkowicie i by juV na zawsze opuRciSa j choroba, musisz wyjRZ ze wszystkimi twymi straVami i wojskiem na miejsce, w #ktTrym j znalazSeR. I niechaj bdzie tam rTwnieV koU hebanowy, ktTry byS tam wtedy, a ja uwolni j tam ostatecznie od marida, uwiV go i zabij, aby nigdy juV do niej nie powrTciS. Y KrTl odparS: XZ chci i radoRci Y, po czym kazaS wynieRZ konia hebanowego na Sk, na ktTrej go znalazS wraz z krTlewn i perskim mdrcem, sam zaR dosiadS konia i poleciS swym wojskom !uczyniZ to samo. ZabraS teV ze sob dziewczyn, a ludzie nie wiedzieli, co chce uczyniZ. I kiedy juV przybyli na ow Sk, krTlewicz, ktTry podawaS si za lekarza, rozkazaS, aby postawiono dziewczyn wraz z koniem takdaleko od krTla i wojska, jak "siga wzrok, i rzekS do krTla: "XPozwTl mi zapaliZ kadzidSo i wypowiedzieZ zaklcie. Chc bowiem schwytaZ marida, aby #juV nigdy do niej nie powrTciS. Potem dosid hebanowego konia i posadz dziewczyn za sob. Gdy to uczyni, poruszy !si koU i zacznie iRZ, a gdy dojdzie do ciebie, wszystko bdzie skoUczone. PTWniej uczynisz z ni, co bdziesz !chciaS. Gdy usSyszaS krTl te sSowa, uradowaS si wielce, !krTlewicz zaR dosiadS konia i posadziS dziewczyn za sob, a krTl i caSe jego wojsko patrzyli na to. PTWniej przycignS dziewczyn do !siebie, przywizaS j mocno i wreszcie przekrciS Rrub sSuVc do wznoszenia si. KoU wzleciaS z nimi w powietrze, a wojsko RledziSo !ich wzrokiem, pTki nie zniknliim z oczu. KrTl czekaS pTS dnia, wygldajc ich powrotu,%ale oni nie wrTcili. StraciS wic nadziej, VaSowaS wielce i bolaS nad rozstaniem z krTlewn. Wreszcie zebraS swoje wojsko i powrTciS do miasta. Takie bySy jego sprawy. "A co do krTlewicza, to zdVaS on ku miastu swego ojca, uradowany i szczRliwy, i $wciV leciaS, aV wyldowaS na tarasie swego zamku. Potem zaprowadziS dziewczyn do wntrza i zostawiS w bezpiecznym miejscu, po czym!udaS si do swego ojca i matki.PowitaS ich i powiadomiS o przybyciu dziewczyny, a oni byli bardzo z tego radzi. Tak wygldaSy sprawy krTlewicza, konia i dziewczyny. KrTl kraju Rum natomiast "powrTciS do miasta i udaS si do swego zamku smutny i ponury. I przyszli doU jego wezyrowie i!zaczli go pocieszaZ, mTwic "tak: XZaiste, ten, ktTry porwaSdziewczyn, byS czarownikiem, i chwaSa niech bdzie Allachowi za to, Ve ustrzegS ci przed jego !czarami i przebiegSoRci. YI tak dSugo do niego przemawiali, aV pocieszyli go. A co do krTlewicza, to przygotowaS on wielk uczt dla mieszkaUcTw miasta, ktTratrwaSa przez caSy miesic. Potem speSniS maSVeUstwo z krTlewn i oboje wielce si sob radowali. Takie bySy ich sprawy. Ojciec krTlewicza zaR zniszczyS hebanowego konia, by nie moVna bySo wicej na nim lataZ. Potem krTlewicz !napisaS list do ojca swej Vony,donoszc mu o jej losie. #PowiadomiS go, Ve oVeniS si zni i Ve przebywaj razem w najwikszej pomyRlnoRci. "WysSaS ten list przez posSaUcawraz ze wspaniaSymi darami i kosztownoRciami. A gdy posSaniec dotarS do miasta, w ktTrym panowaS ojciec krTlewny, to jest do Sany w Jemenie, oddaS krTlowi list i dary. KrTl przeczytaS list i #ucieszyS si wielce, wziS daryi przyjS posSa z honorami. Potem zaR przygotowaS wspaniaSe dary dla krTlewicza,swego zicia, i wysSaS tym samym posSaUcem, ktTry "powrTciS z nimi do krTlewicza i oznajmiS mu o radoRci krTla, #jego teRcia, na wieRZ o cTrce. SprawiSo to krTlewiczowi "wielk radoRZ i co roku pisaS !do swego teRcia, i posySaS mu dary. $I pdzili takie Vycie, aV zmarS !ojciec krTlewicza i Tw objS po nim panowanie. ByS sprawiedliwy wzgldem poddanych i postpowaS z nimidobrotliwie. Rozmaite kraje podporzdkowywaSy si jego wSadzy, a poddani okazywali !mu posSuszeUstwo. Tak oto VyliszczRliwie, w dobrym zdrowiu, aV przyszSa do nich ta, ktTra kaVe umilknZ radoRci i rozdziela zwizki, burzy zamki, a buduje grobowce. A chwaSa niech bdzie Wiecznie \ywemu, ktTry nie umiera, ktTry w swym rku dzierVy wSadz na tym i przyszSym Rwiecie. A poRrTd rozmaitych innych opowieRci jest jeszcze: O Harunie ar-Raszidzie i Zubejdzie w kpieli Powiadaj, Ve kalif Harun ar-Raszid kochaS pani Zubejd wielk miSoRci i przysposobiS dla niej miejsce odpowiednie do przechadzek. ByS tam stawek z wod, okolony drzewami i zasilany wod ze wszystkich stron. Drzewa nad stawkiem rosnce "tak bySy gste, Ve caSkowicie !zasSaniaSy tego, kto si w nim kpaS. Pewnego dnia przybySa tam pani Zubejda i stanwszy nad stawkiem rozkoszowaSa si piknem tego miejsca. OczarowaSa j poSyskliwoRZ wody i gsto rosnce wokTS drzewa, a Ve dnia tego panowaS wielki upaS, zdjSa szaty i weszSa do stawku. StaSa tak w wodzie, nie doRZ wszakVe gSbokiej, by przykryZ tego, kto w niej #staS, poczSa wic napeSniaZ wod srebrny dzbanek i polewaSa ni swoje ciaSo. A kalif, zwiedziawszy si o tym, wyszedS ze swego paSacu, aby podgldaZ j spoza liRci. I ujrzaS j nag, a wszystko, co zwykle bySo ukryte, moVna bySo teraz zobaczyZ. Gdy paniZubejda zauwaVySa WSadc Wiernych wygldajcego zza !drzew, pojSa, Ve podpatrywaSjej nagoRZ. !ObrTciSa si wic ku niemu i popatrzySa naU, lecz rumieUcem wstydu pSonc, #prTbowaSa dSoUmi osSoniZ swe !Sono. Nie mogSa go oczywiRcie "osSoniZ caSkowicie, gdyV bujnebySo i wydatne. WSadca Wiernych zaR staS zachwyconyi odezwaS si wierszem: UjrzaSy j oczy moje, napeSniSy mnie tsknot, Ale od rozSki z miS spotVniaSo me pragnienie... Tu przerwaS, nie wiedzc, co dalej powiedzieZ, i rozkazaS, by przywoSano Abu Nuwasa. Gdy ten si zjawiS, rzekS mu kalif: XDokoUcz mi wiersz tak rozpoczty: UjrzaSy j oczy moje, napeSniSy mnie tsknot, Ale od rozSki z miS !spotVniaSo me pragnienie. Y !I rzekS Abu Nuwas: XSSysz i jestem posSuszny Y, i w okamgnieniu poczS takie wiersze ukSadaZ: UjrzaSy j oczy moje, napeSniSy mnie tsknot, Ale od rozSki z miS spotVniaSo me pragnienie, Od rozstania si z gazel, co mnie uraczySa oto, Kiedym spostrzegS j okryt lotosowym cieniem. Dzban ze srebra zanurzaSa i czerpaSa wod, Potem ze srebrnego dzbana polewaSa ciaSo, Gdy ujrzaSa mnie, zakrySa dSoUmi Sono mSode, Lecz i spoza dSoni jeszcze do mnie wyzieraSo. Ach, jakVe jest dusza moja niezmiernie spragniona, Bym mTgS chwilk lub dwie chwile byZ u tego Sona! I uRmiechnS si WSadca Wiernych, uradowany sSowami poety, a Ve wspaniaSomyRlnoRci swojej mu $nie poskpiS, wic oddaliS si Abu Nuwas zadowolony. O zSodzieju i gSupcu Opowiadaj teV, Ve pewien gSupiec szedS, trzymajc w rku powrTz, na ktTrym #cignS za sob swego osSa. I zobaczySo go dwTch zSodziei, a jeden z nich rzekS do swego towarzysza: XZabior osSa temu !czSowiekowi. YSpytaS na to tendrugi: XJak to zrobisz? Y PowiedziaS mu [ XChodW za !mn, to zobaczysz. YI poszedS Tw drugi zSodziej. Pierwszy &zaR zbliVyS si do osSa, zdjS mu z szyi powrTz i kazaS zwierz prowadziZ swemu !towarzyszowi. Sam zaR naSoVyS!sobie na szyj powrTz i szedS za gSupcem tak dSugo, aV upewniS si, Ve jego !towarzysz zdoSaS juV oddaliZ !si z osSem. Wtedy stanS, a "gSupiec cignS go za powrTz,ale on nie ruszaS z miejsca. "WTwczas odwrTciS si gSupiec i zobaczyS, Ve cignie na powrozie czSowieka. I zapytaS "go: XCzym ty jesteR? YZSodziej odparS: XJestem twoim osSem, a zdarzySa mi si rzecz dziwna. MiaSem mianowicie matk, poboVn staruszk, i przyszedSem do niej pewnego dnia pijany, a ona powiedziaSa:]Synu mTj, nawrTZ si do Allacha NajwyVszego, porzuZ grzech! ^ ChwyciSem lask i !zbiSem matk. Wtedy przeklSamnie i Allach NajwyVszy zamieniS mnie w osSa, oddajc!w twoje rce. SpdziSem caSy !ten czas u ciebie, aV do dziR, kiedy to moja matka przypomniaSa sobie o mnie. Allach bowiem napeSniS jej serce tsknot do mnie i wznosiSa modSy, a Allach !przywrTciS mi ludzk postaZ, "jak miaSem przedtem. YI rzekSna to gSupiec: XNie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Na "Allacha, bracie mTj, odpuRZ mi "to, co z tob robiSem, odpuRZ mi, Ve jeWdziSem na tobie i wszystko inne. Y Potem pozwoliS odejRZ zSodziejowi swoj drog, sam zaR wrTciS do swego domu, pijany od smutku i troski. A w "domu spytaSa go Vona: XCTV cisi przydarzySo i gdzie jest osioS? Y OdpowiedziaS: XTy nic nie wiesz o sprawie osSa, wic ci o tym opowiem. YI opowiedziaS jej wszystko. WTwczas rzekSa:XBTjmy si kary Allacha NajwyVszego! JakVe mogliRmy przez caSy ten czas wysSugiwaZ si czSowiekiem jako zwierzciem! Y Potem "rozdawaSa jaSmuVn i prosiSa Allacha o przebaczenie. A jej "mV siedziaS przez dSugi czas w domu bez Vadnej roboty, aV"kiedyR rzekSa mu Vona: XDokd zaS jej 0n5rF(rkPDj=xk&k{ALX cL  9M; [EM?R bM# cNz. ceN99Nbdziesz siedziaS tak w domu !bez Vadnego zajcia? IdWVe natarg i kup nam nowego osSa do!pracy. YPoszedS wic gSupiec na targ, zatrzymaS si przy pewnym oRle i stwierdziS, Ve to wSaRnie jego osSa sprzedaj. Skoro go rozpoznaS,podszedS do niego i przySoVywszy usta do jego ucha, powiedziaS mu: XBiada ci, nieszczsny. "Z pewnoRci wrTciSeR znTw do#pijaUstwa i zbiSeR sw matk. $O, juV ja ci nigdy nie kupi. Y To rzekSszy odwrTciS si od osSa i odszedS. O Anuszirwanie i kobiecie Opowiadaj teV, Ve sprawiedliwy krTl Kisra Anuszirwan wyjechaS pewnego dnia na polowanie i odSczyS si od swoich towarzyszy, $Rcigajc gazel. I kiedy j tak RcigaS, spostrzegS w niewielkiej odlegSoRci maS wieR. A Ve byS bardzo spragniony, podjechaS do owejwsi i skierowaS si do wrTt domu, ktTry staS pierwszy na jego drodze, a tam zaVdaS wody, by ugasiZ pragnienie. WyszSa do niego dziewczyna i zmierzySa go spojrzeniem, po czym wrTciSa do domu i "wycisnSa dlaU jedn Sodyg trzciny cukrowej, a to, co !wycisnSa, zmieszaSa z wod iwlaSa do kubka, wreszcie posypaSa to czymR wonnym, co wygldaSo jak proszek, i podaSa Anuszirwanowi. aw zajrzaS do kubka i zobaczyS tam coR podobnego do pySu, i #zaczS piZ po trosze, aV wypiSwszystko. Potem rzekS do dziewczyny: XDziewczyno, !jakVe dobra i sSodka bySaby tawoda, gdyby nie Tw proszek, "ktTry j zmciS. YDziewczyna odrzekSa: !XGoRciu, naumyRlnie wsypaSam proszek, ktTry zmciS wod. YKrTl zapytaS: XDlaczego to uczyniSaR? YOdparSa: XPoniewaV widziaSam, Ve jesteR bardzo spragniony, i baSam si, Ve wypijesz wod jednym haustem, a potem "bdzie ci suszySo. I gdyby niebySo w wodzie proszku, zapewne wypiSbyR j szybko, duszkiem, po czym suszySoby ci. YSSowa tej dziewczyny i "bystroRZ jej umysSu zadziwiSy sprawiedliwego krTla !Anuszirwana i wiedziaS, Ve to, co powiedziaSa, wypSywaSo z rozsdku, mdroRci i znakomitoRci jej umysSu, i #rzekS do niej: XWycisnSaR tensok z jednej Sodygi? Y OdparSa: XTylko z jednej Sodygi. YZadziwiS si Anuszirwan i zaVdaS, by mu podano list podatkTw Rciganych z owej wsi, i stwierdziS, Ve s one maSe. PostanowiS wic, Ve skoro wrTci do swojej siedziby, podniesie wysokoRZ podatkTw tej wsi i powiedziaS sobie w !duchu: XJakVe wieR, w ktTrej jedna Sodyga trzciny cukrowejdaje tyle soku, moVe pSaciZ podatki w tak niskim wymiarze? YPotem wrTciS na polowanie, a pod koniec dnia znTw przyjechaS do owej wsi, podszedS do tych samych !drzwi i zaVdaS wody do picia.I wyszSa znowu ta sama dziewczyna, popatrzySa na niego i poznaSa go, po czym zawrTciSa, aby przygotowaZ mu napTj, lecz dSugo nad tym zabawiSa. Anuszirwan ponaglaS j i rzekS: XCzemu to tak dSugo trwa? Y A ona odparSa: !XPoniewaV z jednej Sodygi nie wyszSo tyle soku, ile potrzebujesz. WycisnSam !wic trzy Sodygi, ale i z nich nie wyszSo tyle, ile przedtem zjednej. YZapytaS wic krTl Anuszirwan: XJaka jest tego przyczyna? YOdparSa: XPrzyczyn jest to, Ve "zmieniSy si zamiary wSadcy, Y!SpytaS: XSkd ci to przyszSo do gSowy? Y OdpowiedziaSa: XMdrzy ludzie!mTwi, Ve gdy zmieniaj si zamiary wSadcy w stosunku dopoddanych, ustaje teV bSogosSawieUstwo i malej dobra. YRozeRmiaS si Anuszirwan i wygnaS z duszy zamiar, jaki VywiS w stosunku do nich. A dziewczyn zaraz !poRlubiS, gdyV zachwyciSa go niespotykanym rozsdkiem, bystroRci umysSu i pikn mow. O kobiecie i kSamliwych starcach Opowiadaj teV, Ve w dawnych czasach i minionych "wiekach VyS a wRrTd plemienia IzraelitTw bogobojna kobieta. Kobieta owa bySa cnotliwa i poboVna i codziennie chodziSa !do Rwityni. A obok Rwityni #byS ogrTd i kiedy ona szSa si pomodliZ, wstpowaSa do tego ogrodu, by tam dokonaZ ablucji. W ogrodzie zaR przesiadywali dwaj st arcy, kt #Trzy go strzegli. I zakochali si!oni w tej kobiecie, i usiSowali !j uwieRZ, ale odmTwiSa im. #Rzekli wic do niej: XJeRli nie bdziesz nam powolna, bdziemy RwiadczyZ, Ve "dopuRciSaR si wiaroSomstwa. YOdparSa: XBTg wybawi mnie od waszego zSa. YWtedy oni otwarli wrota ogrodu i zaczli !krzyczeZ. Zewszd zbiegli si #do nich ludzie i pytali: XCo si wam staSo? Y Starcy #powiedzieli: XPrzySapaliRmy t kobiet z mSodym czSowiekiem, gdy uprawiali nierzd. MSody Tw czSowiek uciekS nam. YA w owych czasach istniaS zwyczaj, Ve trzymano wiaroSomc przez trzy dni, pod prgierzem, a potem go kamienowano. RozgSaszano wic o wystpku owej bogobojnej kobiety przeztrzy dni, a obaj starcy przychodzili do niej !codziennie, kSadli rce na jej "gSowie i mTwili: XChwaSa Bogu za to, Ve zesSaS na ciebie "pomst. Y A kiedy juV miano jukamienowaZ, poszedS za nimi Danijal, ktTry miaS wTwczas dwanaRcie lat, i byS to pierwszy jego cud [pokTj i bSogosSawieUstwo jemu i naszemu Prorokowi. I Danijal "szedS za ludWmi tak dSugo, aV !ich doRcignS, a wtedy rzekS im: XPowstrzymajcie si od ukamienowania tej kobiety, aVrozsdz midzy nimi. Y Postawili mu wic krzesSo, a on usiadS i rozSczyS obu starcTw [a byS on pierwszym, $ktTry rozSczyS RwiadkTw [ i spytaS jednego z nich: XCo widziaSeR? YI starzec "opowiedziaS mu, co si dziaSo. ZapytaS go wic Danijal: XW ktTrym zaktku ogrodu miaSo to miejsce? YStarzec odparS: XWe wschodniej stronie pod !grusz. YPotem Danijal zapytaSdrugiego, co widziaS, a Tw opowiedziaS o tym, co zaszSo. ZapytaS go wTwczas Danijal: XW ktTrym miejscu ogrodu? Y Starzec odpowiedziaS: XW zachodniej stronie pod "jabSoni. YGdy to wszystko sidziaSo, niewiasta staSa z gSow i rkoma wzniesionymi ku niebu i bSagaSa Boga o wybawienie. I BTg NajwyVszy zesSaS nagle z nieba grom zemsty, ktTry spaliS owych dwTch starcTw. I udowodniS BTg NajwyVszy niewinnoRZ bogobojnej kobiety. A byS to pierwszy z cudTw, jaki prorok "boVy Danijal sprawiS [ i niech mu bdzie pokTj. O trojgu nieszczRliwie zakochanych Opowiadaj teV, Ve al-Utbi mTwiS: SiedziaSem pewnego dnia w otoczeniu osTb wyksztaSconych i przypominaliRmy sobie opowiadania o rozmaitych ludziach. Wspomnienia te naprowadziSy nas na opowieRcio zakochanych i kaVdy z obecnych coR o tym opowiedziaS. A byS w naszym gronie pewien starzec, ktTry milczaS przez caSy czas, i dopiero gdy inni nie mieli juV nic do powiedzenia, on spytaS: XCzy chcecie usSyszeZ o przypadku,o jakim jeszcze nigdy nie sSyszeliRcie? Y OdparliRmy: !XTak Y, a on zaczS wTwczas mTwiZ: Wiedzcie, Ve miaSem cTrk, ktTra pokochaSa pewnego mSodzieUca, a my o tym nie wiedzieliRmy. MSodzieniec Tw !zaR kochaS pewn Rpiewaczk,a ta z kolei kochaSa moj cTrk. Pewnego dnia bySem obecny na towarzyskim zebraniu, na #ktTrym zjawiS si rTwnieV Tw mSodzieniec i owa Rpiewaczka. _piewaSa ona wSaRnie te oto wiersze: Zdradz miSosnych mk najwicej `zy przelewane po kryjomu. Lecz ten w najsroVszej jest udrce, Kto si wyValiZ nie ma komu! I rzekS do niej mSodzieniec: XNa Allacha, jakVe piknie RpiewaSaR, o pani. Czy pozwolisz mi umrzeZ? Y A Rpiewaczka odparSa spoza zasSony: XTak, o ile jesteR naprawd zakochany. Y MSodzieniec poSoVyS zatem gSow na poduszce i zamknS oczy. A kiedy dotarS do niego puchar, trciliRmy go, a wtedy"stwierdziliRmy, Ve byS martwy. !OtoczyliRmy go wic, a radoRZ!nas opuRciSa, spochmurnieliRmy!i rozeszliRmy si zaraz. Skoro przyszedSem do domu, rodzina moja peSna bySa podejrzeU, !dlaczego wrTciSem o innej niV zwykle porze. I opowiedziaSem im, co si przydarzySo mSodzieUcowi, chcc ich tym zadziwiZ. A opowieRZ t usSyszaSa teV moja cTrka i wyszSa z komnaty, w ktTrej siedzieliRmy, i przeszSa do innej, a ja wszedSem tam za ni. I znalazSem ja z gSow uSoVon na poduszce, caSkiemtak samo, jak w moim opowiadaniu o mSodzieUcu. $PotrzsnSem ni, ale bySa juVmartwa. ZaczliRmy wic przygotowywaZ j do "pogrzebu, ktTry miaS odbyZ sinastpnego dnia. A w tym samym dniu mieli pochowaZ rTwnieV mSodzieUca. A kiedy szliRmy drog na cmentarz, spotkaliRmy oto trzeci orszak. SpytaliRmy, kogo to nios, i "okazaSo si, Ve byS to pogrzebRpiewaczki. Kiedy bowiem posSyszaSa ona wiadomoRZ o !Rmierci mojej cTrki, uczyniSa podobnie jak ona i takVe umarSa. PogrzebaliRmy wic wszystkich troje w jednym dniu. Jest to najdziwniejsza z opowieRci o zakochanych, jak kiedykolwiek sSyszano. O miSoRci Abu Isy do Kurrat al-Ajn MTwi teV, Ve Amr ibn MasadaopowiadaS: Abu Isa, syn ar-Raszida. brat al-Mamuna, byS zakochany w Kurrat al-Ajn, niewolnicy Alego ibn Hiszama, a ona rTwnieV bySa wnim zakochana. Ale Abu Isa nie dawaS nic poznaZ po sobie, nie!rozgSaszaS tego, nie skarVyS !si nikomu i nikomu nie odkryS swojej tajemnicy, a wszystko to z powodu dumy i mskich cnTt. I staraS si usilnie odkupiZ niewolnic od jej pana wszelkimi sposobami, ale niczego nie wskTraS. A skoro juV straciS cierpliwoRZ, a namitnoRZ nie dawaSa mu spokoju i nie znajdowaS juV z tego wyjRcia, poszedS pewnego Rwitecznego dnia do al-Mamuna, gdy juV wszyscy inni si rozeszli, i rzekS: XWSadco Wiernych, gdybyR zechciaS dziR niespodziewanie wystawiZ na prTb twych zarzdcTw i namiestnikTw, przekonaSbyR si, ktTry z nich jest czSowiekiem szlachetnym, a ktTry nie, jak teV, jak godnoRZ kaVdy z nich powinienpiastowaZ stosownie do posiadanych zalet. YAbu Isa !zmierzaS, mTwic te sSowa, do!tego, aby osignZ t drog moVnoRZ przebywania z Kurratal-Ajn w domu jej pana. al-Mamun zaR odrzekS: XIstotnie, pomysS ten jest "sSuszny. YNastpnie rozkazaS, aby przygotowano mu STdW, "ktTr nazywano X_migSa Y, a gdy. bySa gotowa, wsiadS do niej z grup ludzi ze swej Rwity. Pierwszym paSacem, do ktTrego weszli, byS paSac Hamida at-Tawil at-Tusi. Weszli tam niespodziewanie dla pana domu i zastali go siedzcego na trzcinowej macie. Przed nim zaR znajdowali si Rpiewacy z instrumentami muzycznymi [z lutniami i fletami w rkach. al-Mamun usiadS na chwil, a natychmiast pojawiSy si przed nim rozmaite potrawy, ale bySo tam jedynie miso czworonogTw, Vadnego natomiast ptactwa. al-Mamun nie tknS Vadnej z tych potraw. RzekS tedy Abu Isa: XWSadco Wiernych, weszliRmy tu nieoczekiwanie i gospodarz "nie wiedziaS, Ve przybdziesz. ChodWmy wic do takiego domu, ktTry jest zawsze przygotowany na twoje przybycie jak naleVy. Y !PodniTsS si zatem kalif, a z nim jego Rwita i jego towarzysz, i brat Abu Isa i udali si do domu Alego ibn Hiszama. A skoro si Tw dowiedziaS o przybyciu kalifa, !powitaS ich uroczyRcie i padS na twarz przed kalifem, po czym poprowadziS ich do wntrza paSacu i otworzyS komnat, tak pikn, Ve podobnej nie widziaS jeszcze "nikt. PodSoga, RcianyS kolumny bySy tam wySoVone rTVnobarwnym marmurem, a Rciany bySy ponadto pokryte rozmaitymi rumijskimi malowidSami. PodSoga wyRcielona bySa matami z Sindu, a na nich leVaSy basryjskie kobierce, zakrywajce dokSadnie caS powierzchni posadzki. Al-Mamun siedziaS przez jakiR czas, przygldajc si owej komnacie, jej sufitowi i Rcianom, a potem rzekS: XDaj nam coR do zjedzenia. Y I przyniesiono mu natychmiast okoSo stu potraw: drTb i inne ptactwo, ponadto zaR saridy, pieczyste i zimne dania. A "skoro kalif zjadS, rzekS: XDaj nam coR do picia, Ali. YI przyniesiono mu wino trzyletnie, podgrzane i przyprawione owocami i wonnymi korzeniami. Podano wino w naczyniach ze zSota, "srebra i z krysztaSu gTrskiego. $A sSuVcy, ktTrzy przynieRli towino, byli mSodzieUcami podobnymi do ksiVycTw. Ubrani byli w aleksandryjskie szaty, przetykane zSotem, a na piersiach mieli krysztaSowe flakoniki z wod rTVan, zmieszan z piVmem. al-MamunbyS wielce zdziwiony tym, co zobaczyS, i zawoSaS: XAbu #bl-Hasanie! Y, a Tw podbiegS dokobierca, na ktTrym siedziaS kalif, i padS przed nim na twarz; po czym stanS przed wSadc wyprostowany i rzekS: XJestem do usSug, WSadco Wiernych. YRzekS mu kalif: XDaj nam posSuchaZ jakichR wesoSych pieRni. Y $OdparS Abu bl-Hasan: XSSysz i jestem posSuszny, o WSadco Wiernych. YPo czym zwrTciS si do jednego ze swoich sSuVcych: XPrzyprowadW Rpiewaczki. Yaw odrzekS: #XSSysz i jestem posSuszny Y, wyszedS na chwil, a potem wrTciS z dziesicioma #sSuVcymi nioscymi dziesiZ !zSotych krzeseS. Gdy postawili !je, weszSo dziesiZ niewolnic !niczym jaRniejce ksiVyce w !peSni i kwitnce ogrody. BySy odziane w czarny, jedwabny brokat, a na gSowach miaSy korony ze zSota. I kroczySy przed siebie, aV usiadSy na krzesSach, a potem RpiewaSy rTVne pieRni. al-Mamun popatrzyS na jedn z nich i !oszoSomiSy go jej czar i uroda.SpytaS j wic: XJak si nazywasz, dziewczyno? YOdparSa: XImi moje jest SadVach, o WSadco Wiernych. YRzekS do niej: XZaRpiewaj nam, SadVach. Y A ona uderzySa w struny i wypowiedziaSa takie oto wiersze: ZbliVaSem si do ukochanej, lkiem przejty srodze, SpSoszonym krokiem tego, ktTry lwy ujrzaS na swej drodze. Pokora mieczem mym i serce, co w trwodze mi koSacze, Bojc si, by go nie odgadli zawistni podgldacze. !AV odnalazSem najpikniejsz ze wszystkich dziewczt w Rwiecie, Jak Sani poRrTd wzgTrz piaszczystych, co postradaSa dzieci. I rzekS do niej al-Mamun: XPiknie Rpiewasz, dziewczyno. Czyj to wiersz? Y OdparSa: XAmra ibn Madikarib az-Zabidi,a melodia Mabada. Y al-Mamun,Abu Isa i Ali ibn Hiszam pili. Potem te dziewczta odeszSy,!a przyszSo dziesiZ nowych, a kaVda z nich miaSa na sobie jemeUskie szaty przetykane "zSotem. UsiadSy na krzesSach i RpiewaSy rTVne pieRni. I popatrzyS al-Mamun na jedn z nich, podobn do Sani z pustyni, i spytaS: XJak si zowiesz, niewolnico? Y OdparSa: XImi moje brzmi Zabja, o WSadco Wiernych. YRzekS do niej: XZaRpiewaj nam, Zabjo. Y A dziewczyna zaRpiewaSa cudownie jak ptak takie oto dwuwiersze: JakVe otwarcie patrz dziewczta, gdy bezwstyd myRli im nie plami: Jako gazele z Mekki, na ktTre nie wolno Sowcom ruszaZ w poRcig. Okras s wszelakich biesiad iRwiata ulubienicami, !A Islam, ktTry jest ich wiar, !wstrzymuje je od rozwizSoRci. Skoro skoUczySa RpiewaZ Tw wiersz, al-Mamun rzekS do niej: XOd Allacha dany ci jest ten dar. A czyj jest ten #wiersz? Y OdrzekSa: XDVarira, a melodia jest Ibn SurajdVa. YI al-Mamun ze swymi towarzyszami piS dalej. Potem te dziewczta odeszSy, a po !nich przyszSo dziesiZ innych podobnych do hiacyntTw. Odziane bySy w czerwone brokaty, przetykane zSotem i naszywane perSami i drogimi kamieniami, a gSowy miaSy !odkryte. UsiadSy na krzesSach iRpiewaSy rTVne pieRni. Al-Mamun popatrzyS na jedn z nich, podobn do sSoUca !jasnego dnia, i spytaS: XJakie jest twe imi, niewolnico? Y "OdparSa: XImi moje jest Fatin,o WSadco Wiernych. Y RzekS "jej: XZaRpiewaj nam coR, Fatin.YUderzySa zatem w struny i zaRpiewaSa te oto wiersze: !Podaruj mi sw bliskoRZ, czas juV na to wielki. Mam juV dosyZ rozSki, mej utrapicielki. TyR to wszelkie przymioty zebraS w swej osobie, Wszelako wiele cierpieU zawdziczam dziR tobie. \ycie moje oddaSam tobie. GdybyV za to MogSaby twa wzajemnoRZ staZna: XDokd zaS jej 0n5rF(rkPDj=xk&k cO; 3 cdOn:O X P$( c!YP/ c!Po:-!Qmi si zapSat! RzekS wTwczas al-Mamun: !XAllach obdarzyS ci sowicie, !Fatin Y, po czym spytaS: XCzyj!to wiersz? Y OdrzekSa: XAdiego ibn Zajda, a melodia jest stara. YI al-Mamun, Abu Isa i Ali ibn Hiszam pili dalej. Potem te dziewczta odeszSy, a po nichprzyszSo dziesiZ innych podobnych perSom, a na sobie miaSy one szaty przetykane czerwonym zSotem. PrzepasanebySy pasami wysadzanymi drogimi kamieniami. UsiadSszy "na krzesSach, RpiewaSy rTVne pieRni. I rzekS al-Mamun do jednej z nich, podobnej do gaSzki wierzby: XJak si zowiesz, dziewczyno? Y OdrzekSa: XImi moje jest Rasza, o WSadco Wiernych. Y RzekS tedy kalif: XZaRpiewaj nam, Raszo. Y A ona uderzywszy w struny, zaRpiewaSa te oto wiersze: !Piknooki niby rTVdVka leczy namitnoRci moje I miSosne sSowa gSosi swym uRmiechem i oczyma. PiSam wino, przytulona doU, nie sycc si napojem, Jeno chciaSam mu odebraZ !puchar, ktTry w dSoni trzymaS.AV legS ze mn i noc caS przepdziliRmy we dwoje. Przeto powiedziaSam sobie: XOto jest marzenie moje. Y "I rzekS jej al-Mamun: XPiknie RpiewaSaR, dziewczyno, zaRpiewaj nam jeszcze. Y A ona podniosSa si i padSszy przed kalifem na twarz zaRpiewaSa taki wiersz: WyszSa si przypatrzeZ uczciei biesiadnym goRciom Strojna w szaty przepojone cudown wonnoRci. Al-Mamunowi spodobaS si bardzo ten wiersz. A kiedy dziewczyna spostrzegSa jego radoRZ, powtTrzySa wiersz jeszcze kilka razy. Potem al-Mamun rzekS: XSprowadWcie $mi ]_migS ^. Y ChciaS bowiem#wsiRZ do Sodzi i odpSynZ. WTwczas wstaS Ali ibn Hiszam i rzekS: XWSadco Wiernych, !mam niewolnic, ktTr kupiSem!za dziesiZ tysicy denarTw. ZabraSa mi ona caSe moje serce i chciaSbym j przedstawiZ WSadcy Wiernych.!JeRli spodoba mu si i uraduje !go, otrzyma j w darze, a jeRlinie, to tylko posSucha jej Rpiewu. YRzekS tedy kalif: XPokaVcie mi j. YI weszSa dziewczyna podobna do gaSzki wierzby. Oczy miaSa oszaSamiajce, [ a brwi jak dwa Suki. Na gSowie miaSa koron z czerwonego zSota, wysadzan perSami i drogimi kamieniami, a pod koron przepask na czole, z wierszem wypisanym na niej literami z chryzolitu: !DVinnija ma dVinna, ktTry j uczy dziwu nad dziwy Jak raziZ serca z Suku, choZ Suk ten nie ma ciciwy. I dziewczyna owa szSa niczym gazela, budzc pokusy nawet w sercach poboVnych. I szSa tak, aV wreszcie usiadSa na krzeRle. A skoro ujrzaS j al-Mamun, zdziwiS si jej $urod i piknoRci, Abu Isa zaR"poczS drVeZ z namitnoRci, #pobladS i zmieniS si na twarzy.SpytaS go al-Mamun: XCo z tob, Abu Iso, dlaczego "pobladSeR? YOdparS: XWSadco Wiernych, przyczyn tego jest choroba, ktTra nawiedza "mnie czasem. YRzekS doU kalif: XCzy znaSeR t dziewczyn wczeRniej? YOdrzekS: XTak, WSadco Wiernych. CzyV da si ukryZ ksiVyc? Y Potem al-Mamun zapytaS dziewczyn:XJak si nazywasz? YOdpowiedziaSa: XImi moje jest Kurrat al-Ajn, o WSadco Wiernych. YRzekS kalif: XZaRpiewaj nam coR, Kurrat !al-Ajn Y, a ona zaRpiewaSa te oto dwuwiersze: Ukochani ci odeszli, gdy sSoUce zagasSo, "A o Rwicie wyruszyli, kdy szli pielgrzymi. PoRrTd kopuS przystanli z namiotami swymi I ukryli si tam w cieniu brokatowych zasSon. !I rzekS do niej kalif: XAllach obdarzyS ci sowicie. Czyj to wiersz? Y OdparSa: XDibila al-Chuzai, a melodia az-Zarzura MSodszego. Y !SpojrzaS na ni Abu Isa tonc #we Szach, tak Ve aV dziwili sitemu uczestnicy zebrania. Wtedy dziewczyna zwrTciSa si do al-Mamuna i spytaSa: XO WSadco Wiernych, czy pozwolisz mi zmieniZ w "wierszu sSowa? YI odrzekS jej: X_piewaj, jak chcesz. Y UderzySa tedy w struny i zaRpiewaSa te oto wiersze: JeRli si wzajemnie sob w swej przyjaWni radujecie, "To sw miSoRZ kryjcie w sobie,zachowajcie j w sekrecie. !PoSTV kres zawistnym gSosom, bowiem zazdroRnicy wSaRnie "Do rozSki dowieRZ mog, gdy wszczynaj swoje waRnie. GdyR jest blisko ukochanej, nuda w duszy twej zagoRci, A jeVeliR jest daleko, wtedy leczysz si z miSoRci. !ChoZ leczyliRmy si wszystkim,nic choroby nie odmienia, Bowiem zawsze bliskoRZ domu lepsza jest od oddalenia. %AleV na cTV zda si bliskoRZ i dom na co si przydaje, JeRli twTj umiSowany nie miSuje ciebie wzajem? A skoro skoUczySa RpiewaZ, Abu Isa rzekS: XWSadco Wiernych, kiedy odkrywamy nasze tajemnice, przynosi namto ulg. Czy pozwolisz mi, abym jej odpowiedziaS? Y I rzekS mu kalif: XTak, powiedz jej, co chcesz. YA wtedy Abu Isa, powstrzymujc Szy, wypowiedziaS takie oto dwuwiersze: O swoim wielkim miSowaniu niepowiedziaSem ani sSowa, Przed sob samym ukrywajc, "Vem si zaprawd rozmiSowaS. A jeRliby t miSoRZ moj wydaSy na jaw moje oczy, !To by znaczySo, Ve Rwietlisty ksiVyc gdzieR nie opodal kroczy. Wtedy Kurrat al-Ajn wziSa lutni, uderzySa w struny i zaRpiewaSa te oto wiersze: Gdyby w tym, co gSosisz, szczeroRZ bySa prawa, Na pragnieniach samych byR nie poprzestawaS, Z dala od dziewczyny nie trwaSbyR wytrwale, _wiadom jej urody i najwyVszych zalet. Lecz z upewnieU twoich prawda nie wynika, Bo s niczym wicej, niV mow jzyka. A kiedy Kurrat al-Ajn skoUczySa RpiewaZ wiersze, Abu Isa zaczS pSakaZ, szlochaS, gwaStowny bTl nim !zawSadnS i namitnoRZ nim !targaSa. Potem uniTsS ku niej gSow i ciVko wzdychajc wypowiedziaS te oto wiersze: Pod odzieniem moim jest znuVone ciaSo, Serce mi si trudzi udrk wytrwaS, A mam serce chore [ czyliV nie widzicie, Jak Szy z moich oczu spSywaj obficie? Gdy mnie mdry ujrzy, oblanego Szami, Karci mnie za Szy te i za miSoRZ gani. O Panie, siS nie mam, niechajby ucichSo Me cierpienie, albo RmierZ mi zeRlij rychS! Kiedy Abu Isa skoUczyS swTj wiersz, Ali ibn Hiszam przypadSdo jego stTp i ucaSowawszy je, rzekS mu: XPanie mTj, !Allach wysSuchaS twe proRby i zesSaS ci ratunek. Ona si zgodziSa, abyR j zabraS ze wszystkim, co do niej naleVy z!ozdTb i podarkTw, jeRli tylko WSadca Wiernych nie upatrzyS jej sobie. YI rzekS al-Mamun: XGdybyRmy nawet j sobie upodobali, oddalibyRmy pierwszeUstwo Abu Isie i pomoglibyRmy mu osignZ jego cel. YPo czym al-Mamun podniTsS si i wsiadS do X_migSej Y, Abu Isa zaR pozostaS, czekaS bowiem na Kurrat al-Ajn. I zabraS j, i odszedS z ni do swego mieszkania z radoRci w sercu.Oto jak wspaniaSomyRlny byS Ali ibn Hiszam. Y Opowiadanie o Anuszirwanie Opowiadaj teV, Ve sprawiedliwy krTl Anuszirwan udaS pewnego dnia, Ve jest chory, i rozesSaS swoich zarzdcTw i ludzi zaufanych po kraju, nakazujc im przemierzyZ wszystkie dzielnice jego krTlestwa i wszystkie jego prowincje w poszukiwaniu starej glinianej cegSy ze zburzonej osady, abymTgS wyleczyZ si przy jej pomocy, gdyV [jak nadmieniS otym swoim towarzyszom [przepisali mu to lekarze. I przemierzali ludzie krTla Anuszirwana dzielnice jego krTlestwa i wszystkie jego prowincje, a gdy powrTcili do swego wSadcy, rzekli: XNie znaleWliRmy w caSym twym krTlestwie opuszczonej osady "ani teV starej glinianej cegSy. Y Anuszirwan ucieszyS si t wiadomoRci i podzikowawszy za to Allachowi, powiedziaS: XZaiste, chciaSem tylko zbadaZ i poddaZ prTbie moje !krTlestwo, by dowiedzieZ si, czy na ziemiach podlegSych mej wSadzy pozostaSo jeszczejakieR miejsce opuszczone i w ruinach, abym je odbudowaS. Skoro jednak wszystkie osiedlas zamieszkaSe, znak to, Ve dobrze si dzieje w mym paUstwie, najlepszy porzdek panuje we wszystkich dziedzinach, a rozkwit osignS peSni. I wiedz, o krTlu, Ve owi staroVytni wSadcy tylko "dlatego tak pilnie starali si o rozkwit swych krajTw, iV wiedzieli, Ve im wikszy jest dobrobyt w kraju, w tym wikszej mierze zasobny jest on w to, czego ludzie "poVdaj. WSadcy ci wiedzieli takVe, iV bezsporn prawd jest to, co mTwi uczeni i !gSosz mdrcy, Ve mianowicie !religia jest zaleVna od krTla, krTl od wojska, wojsko od skarbu paUstwa, skarb paUstwa od rozkwitu kraju, a rozkwit kraju od sprawiedliwoRci w stosunku do poddanych. Nie popierali wobectego tyranii i niesprawiedliwoRci, nie zezwalali teV na gwaScenie praw swoich poddanych, wiedzc, Ve pomyRlnoRZ poddanych wyklucza tyrani, !Ve kraj i jego osiedla popadajw ruin, kiedy rzdz nimi ciemizcy, a mieszkaUcy ich !rozpraszaj si, uciekajc do !krajTw innych wSadcTw. Ale to z kolei sprowadza ndz na krTlestwo, zmniejszaj si dochody kraju, skarbce staj si puste, a wesoSe Vycie poddanych ulega zmianie na gorsze. Poddani bowiem nie lubi tyrana, co wicej, nieustannie zasySaj do nieba modSy przeciw niemu, tak Ve krTlowi jego wSadza nie przynosi poVytku i wnet dosiga go zSy los. Opowiadanie o kowalu i cnotliwej dziewczynie Opowiadaj, Ve pewien poboVny mV posSyszaS wiadomoRZ, Ve w mieRcie takim a takim jest kowal, !ktTry moVe wSoVyZ rk do ognia i wycignZ ni rozpalone Velazo, a ogieU nie wyrzdza mu krzywdy. I !czSowiek ten udaS si do owej miejscowoRci, a tam zapytaS okowala i zaprowadzono go doU.!A kiedy go Tw mV zobaczyS i pilnie patrzyS mu na rce, przekonaS si, Ve istotnie potrafi dokonaZ tego, o czym opowiadano. PoczekaS tedy, aV kowal skoUczy sw robot, po czym podszedS do niego i rzekS: XChciaSbym byZ twoim goRciem dzisiejszej nocy. YA kowal odparS na to: XZ przyjemnoRci, czuj si zaszczycony. Y I zaprowadziS goRcia do swego mieszkania, i zjedli razem wieczerz, po !czym poSoVyli si obaj spaZ. Ale goRZ nie zauwaVyS, aby kowal wstawaS noc na modlitw, ani teV nie dostrzegS jakichkolwiek. innych oznak szczegTlnej poboVnoRci. RzekS wic do #siebie: XByZ moVe kryje si on przede mn. Y I spdziS u kowala jeszcze drug i trzeci noc, i stwierdziS, Ve kowal prTcz obowizkowych modlitw speSnia jedynie uczynki !szczegTlnie Bogu miSe i Ve na krTtko tylko wstaje do nocnych modSTw. I rzekS do "kowala: XBracie mTj, sSyszaSemo Sasce, jak obdarzyS ci Allach, i widziaSem jej dowody na wSasne oczy. Potem sprawdzaSem twoj gorliwoRZ w sSuVeniu Allachowi, ale nie dostrzegSem w twoim postpowaniu niczego, co wskazywaSoby, Ve jesteR czSowiekiem naznaczonym przez Allacha cudown moc. Skd wic masz ten dar? YOdrzekS na to kowal: XOpowiem ci, jak do tego "doszSo. OtTV kiedyR VywiSem gorce uczucie do pewnej dziewczyny i tak bySem w niejzakochany, Ve niejednokrotnieprTbowaSem j uwieRZ. #Ale nie udaSo mi si, gdyV bySato dziewczyna bardzo poboVna!i pilnie strzegSa swej cnoty. I zdarzySo si, Ve nastaS rok suszy, gSodu i ndzy, brak bySo VywnoRci i gSTd wszystkim dokuczaS. I kiedy siedziaSem wTwczas u siebie, ktoR zapukaS niespodziewanie do drzwi, a gdy wyszedSem, zobaczySem sw dziewczyn, ktTra staSa u mych drzwi mTwic: ]Bracie mTj, jestem !straszliwie gSodna i patrz ku tobie bSagalnie, abyR mi coR daS do jedzenia na miSoRZ bosk. ^ RzekSem jej na to: ]Czy nie wiesz, jak bardzo sikocham i co wycierpiaSem z twego powodu? Nie dam ci wic nic do jedzenia, dopTki mi si nie oddasz. WTwczas dziewczyna powiedziaSa: ]Wol RmierZ od !nieposSuszeUstwa Allachowi. ^ To rzekSszy odeszSa, ale wrTciSa po dwTch dniach i przemTwiSa do mnie tak samo jak wtedy, gdy bySa u mnie poraz pierwszy. Ja zaR daSem jej odpowiedW podobn jak wTwczas. Dziewczyna weszSa tedy i usiadSa w mieszkaniu, bliska Rmierci. A kiedy przygotowaSem i podaSem jej jedzenie, oczy jej zaszSy Szami i rzekSa: ]Daj mi to !jedzenie przez miSoRZ Allacha Wszechmocnego i SSawionego! Y Lecz ja powiedziaSem: ]Nie, na Allacha! Dam ci je tylko pod warunkiem, Ve mi si oddasz. ^ WTwczas dziewczyna #zawoSaSa: ]_mierZ lepsza jest dla mnie od kary Allacha NajwyVszego! ^, i wstaSa, zostawiajc nietknite jedzenie, i wyszSa nic nie "zjadSszy, a idc mTwiSa takie oto wiersze: Ty, ktTrego Saska wszelkie stworzenie ogarnia, SSyszysz skargi me i widzisz, Ve gin w mczarniach. Jam pojmana jest przez ucisk,jam jest ndzy wiWniem. Nim bym czstk bied wyznaSa, w gardle gSos ugrzWnie. Jestem jako czSek spragniony,ktTry widzi w dali Wod, ale wzrok nie gasi pragnienia, co pali. Popycha mnie dusza moja do bSogoRci strawy, Ale minie smak [ zostanie jenobunt nieprawy. I znowu nie bySo jej przez dwadni, a potem przyszSa i zastukaSa do mych drzwi. Gdy wyszedSem, zauwaVySem, Ve zgSodu ochrypSa, ale jakoR zdoSaSa przemTwiZ do mnie: ]Bracie mTj, straciSam juV wszystkie siSy. Nie mog juV pokazaZ si na oczy Vadnemu czSowiekowi prTcz ciebie. Czy nakarmisz mnie przez miSoRZ dla Allacha NajwyVszego? ^ A "ja odpowiedziaSem: ]Nie, jeRli mi si nie oddasz. ^ WeszSa tedy do domu i usiadSa. Ale ja nie miaSem Vadnej gotowej strawy, a gdy jedzenie bySo juV gotowe i nakSadaSem je do drewnianej miski, Allach NajwyVszy !obdarzyS mnie swoj Sask, a wtedy powiedziaSem sam do siebie: ]Biada ci! Ta dziewczyna, ktTrej nie dostaje rozumu i wiary, wstrzymuje si od jedzenia, #chociaV nie ma juV siS VyZ bezstrawy, gdyV z gSodu wprost pada z nTg. A mimo to odrzucatwoje wzgldy raz za razem. Ty natomiast nie odwracasz si od nieposSuszeUstwa wobec Allacha NajwyVszego. ^ Po czym dodaSem: ]BoVe mTj, przed Tob wyraVam skruch iVal z powodu poVdania, co zagnieWdziSo si w mojej duszy. ^ Zaraz teV wziSem straw, a gdy podszedSem do dziewczyny, powiedziaSem jej:]Jedz, nie masz wobec mnie Vadnych zobowizaU, gdyV karmi ci przez wzgld na Allacha Wielkiego i Mocnego. ^WTwczas dziewczyna podniosSa oczy ku niebu i !rzekSa: ]BoVe mTj, jeRli to prawda, spraw, aby ogieU nie czyniS mu szkody ani na tym, ani na tamtym Rwiecie! Zaiste,Ty jesteR Wszechmocny, a jeRli chcesz wysSuchaZ "modSTw, proRba jest speSniona!^Y I mTwiS kowal: XWtedy zostawiSem j i poszedSem, aby nabraZ Varu z naczynia, bySa to bowiem zimowa pora i zimno bySo. Lecz przy tym upadS rozVarzony wgiel na mnie, a ja nie poczuSem [za spraw Allacha Wielkiego i Mocnego [Vadnego bTlu i w duszy mojej zrodziSa si RwiadomoRZ, Ve modlitwa owejdziewczyny zostaSa wysSuchana. WziSem tedy "rozVarzony wgiel do rki, ale !nie paliS mnie. WrTciSem zatemdo dziewczyny i powiedziaSem:!]Raduj si! Allach wysSuchaS !juV tw modlitw. ^ Na to onawypuRciSa z rki jedzenie i "rzekSa: ]BoVe mTj, skoro juV speSniSeR moje Vyczenie w zwizku z tym czSowiekiem i wysSuchaSeR mojej modlitwy zaniego, prosz ci teraz: zabierz do siebie moj dusz. WszakVe ty jesteR Wszechmocny. ^ I Allach zabraS jej dusz w tej samej !chwili. Niech Allach bdzie dla $niej miSoRciwy! YA jzyk chwili wypowiada o tym takie oto dwuwiersze: !Pan wysSuchaS jej, gdy sSaSa doU gorce modSy. Przeto dziki niej na drog cnoty wkroczyS podSy. "Tak przejawiS BTg sw Sask, speSniS jej pragnienie, Nie odmTwiS proRbom, ktTre sSaSa niestrudzenie. PoszSa do nawrTconego tym zrzdzeniem boskim, "PodVaSa doU z nadziej, Ve si zbdzie troski. A on sprzyjaS zSym zamysSom, ku Vdzom si skSaniaS, Sdzc, Ve nadeszSa chwila ich zaspokajania. ChoZ nie wiedziaS, Ve mu Allach naznaczyS odmian, "Przecie si ukorzyS, jako bySo Z staZna: XDokd zaS jej 0n5rF(rkPDj=xk&k{Ay!LQ a c"SQj c"Q c"R""|R"$ c#R.e c#RE:Q.#US mu pisane. Allach darTw swych nie zsySa cnotliwym jedynie, "IdW doU, wierzc, Ve i ciebie Saska nie ominie. Opowiadanie o bogobojnym Izraelicie i chmurze Opowiadaj, Ve byS niegdyR wRrTd IzraelitTw pewien bogobojny mV, znany z tego,#Ve gorliwie sSuVyS Bogu i byS mu we wszystkim posSuszny, a ponadto odznaczaS si wielk wstrzemiWliwoRci. Kiedy modliS si do swego Pana, On zawsze go wysSuchaS, a jeRli "prosiS Go o coR, BTg dawaS mu "to i speSniaS jego Vyczenia. A czSowiek Tw miaS zwyczaj wdrowaZ po gTrach i czuwaZ w nocy, odprawiajc modSy. A Allach SSawiony, NajwyVszy oddaS mu na rozkazy chmur, ktTra wdrowaSa razem z nim wszdzie, dokdkolwiek szedS,i hojnie obdzielaSa go wod, !tak Ve mTgS dokonywaZ ablucjii piZ. !W ten sposTb czSowiek Tw VySdSugi czas, aV oto pewnego razu opuRciS si troch w zwykSej pilnoRci i Allach rozkazaS chmurze odejRZ !odeU, i przestaS wysSuchiwaZ go. Wielki staS si smutek Izraelity i dSugo byS zmartwiony, nie przestawaS tskniZ do czasTw, kiedy okazywana mu bySa Saska w postaci owej chmury i speSnianych prTRb. WzdychaS wic, biadaS i opSakiwaS strat. A pewnej nocy, kiedy $zasnS, usSyszaS we Rnie gSos mTwicy do niego: #XJeRli chcesz, aby BTg zwrTciS ci twoj chmur, to udaj si do takiego to a takiego krTla, w takim a takim kraju, i poproR go, aby modliS si za ciebie. WTwczas Allach SSawiony, NajwyVszy odda ci twoj chmur. BSogosSawieUstwo poboVnej modlitwy owego krTla sprawi bowiem, Ve chmura znTw zostanie nad tob rozpostarta. YI zaraz potem gSos Tw jS wypowiadaZ takie oto wiersze:Do naboVnego idW ksicia i pana I w sprawie swojej przedstaw proRby sSowa. Gdy si pomodli, bdzie ci oddana Ta, ktTrejR pragnS, twa chmura deszczowa. PrzewyVsza krTlTw, a moc ma nie lada. GdzieV taki, co by zalet miaS tak wiele? To on speSnieniem pragnieU twoich wSada, !On ci nadarzy radoRZ i wesele. Wic doU przemierzaj stepy i pustynie, Niech za przebyt [ nowa droga minie. I powiadaj, Ve Izraelita wyruszyS w drog i przemierzaS ziemie tak dSugo, aV przybyS do miasta, ktTre nazwane mu zostaSo we Rnie. Tam rozpytywaS o wspomnianego krTla, a gdy wskazano mu drog, poszedS prosto do krTlewskiego zamku. Lecz przy paSacowej bramie zobaczyS niewolnika, siedzcego na wielkim krzeRle,odzianego w szat nakazujc szacunek. I zatrzymaS si przy nim Izraelita, i pozdrowiS go, a niewolnik oddaS mu pozdrowienie i zapytaS: XCzego pragniesz? Y OdparS !Izraelita: XJestem czSowiekiem,ktTrego spotkaSa !niesprawiedliwoRZ, i przybySemdo krTla, aby przedstawiZ mu moj spraw. YRzekS mu "niewolnik: XDzisiaj nie bdziesz!mTgS stanZ przed nim, krTl bowiem ustanowiS dla tych, ktTrzy mu chc przedstawiZ swe proRby, jeden dzieU w tygodniu. WTwczas tylko ludzie ci przychodz do niego,a jest to dzieU taki a taki. OdejdW wic w pokoju swoj drog i poczekaj, aV $nadejdzie Tw dzieU. Y Izraelit zgniewaSo to, Ve krTl tak !odgradza si od ludzi, i rzekS sobie w duchu: XJakVe on moVe byZ jednym ze Rwitych Boga Wszechmocnego i SSawionego, skoro postpuje wten sposTb? Y I odszedS, by zaczekaZ, aV nadejdzie oznaczony dzieU. Potem opowiadaS on sam: A kiedy nastaS Tw dzieU wymieniony przez odWwiernego, poszedSem tam znTw, lecz zastaSem przy bramie wielki tSum ludzi, oczekujcych chwili, gdy pozwol im wejRZ. I staSem razem z nimi, aV wyszedS wezyr, odziany w szaty budzce szacunek, a otaczali go sSudzy i niewolnicy. Wezyr zawoSaS: XNiech wchodz ci, ktTrzy maj #przedstawiZ jakieR proRby! Y, iludzie weszli, a ja wszedSem razem z nimi. I oto zobaczySemkrTla siedzcego w otoczeniu moVnych jego krTlestwa, ktTrzy zajmowali miejsca wedSug stanu i godnoRci. Wezyr takVe stanS na swoim miejscu i wzywaS przed krTla jednego po drugim tych, #ktTrzy mieli jakieR proRby, aV przyszSa kolej na mnie. A gdy !wezyr kazaS mi podejRZ, krTl popatrzyS na mnie i rzekS: !XWitaj, panie chmury, usidW i zaczekaj, aV bd miaS czas dla ciebie. YZaskoczySy mnie jego sSowa, lecz musiaSem uznaZ jego wysok godnoRZ i przewag. Gdy wreszcie !wysSuchaS wszystkich prTRb i !skoUczyS posSuchanie, wstaS, a wezyr i moVni krTlestwa wyszli . WTwczas krTl wziS mnie za rk i zaprowadziS mnie do wntrza swego paSacu. I zobaczySem przy wewntrznejbramie czarnego niewolnika odzianego we wspaniaSe szaty.Ponad jego gSow wisiaSa broU, a po jego prawej i lewej #rce widniaSy pancerze i Suki. Iniewolnik wstaS ujrzawszy krTla, gotTw natychmiast wykonywaZ jego rozkazy i !speSniaZ jego Vyczenia. Potem otworzyS bram paSacow i "krTl wszedS, cigle trzymajc mnie za rk, i oto staliRmy obaj przed niskimi drzwiami. !KrTl otworzyS je sam i wszedS do rozwalonej, opuszczonej budowli i wstpiS do pomieszczenia, w ktTrym nie bySo nic prTcz modlitewnego kobierca i dzbana do ablucji oraz kilku mat z liRci palmowych. WTwczas krTl !zdjS z siebie szaty i wdziaS zgrzebn dVubb z biaSej weSny, a na gSow wSoVyS wysoki filcowy koSpak. Potem usiadS i mnie takVe #poleciS usiRZ, i zawoSaS na sw Von, wymieniajc jej imi. A ona odrzekSa: XDo "usSug. YKrTl spytaS wTwczas: XCzy wiesz, kto jest dzisiaj naszym goRciem? Y !OdrzekSa: XTak, pan chmury. Y !PowiedziaS: XChodW tu do nas, !nie musisz si go wstydziZ! Y Izraelita mTwiS dalej: XI zobaczySem kobiet niczym senne marzenie , o twarzy !promieniejcej niby nTw. MiaSa na sobie weSnian dVubb, a "na twarzy zasSon. YI zapytaS mnie krTl: XBracie mTj, czy chcesz poznaZ nasze dzieje, czy teV wolisz, abyRmy od razu zaczli modliZ si za "ciebie, aVebyR mTgS odejRZ? "OdparSem: XAleV nie! ChciaSbymusSyszeZ wpierw o waszych dziejach. Bardzo tego pragn. $Y I rzekS krTl: XOtTV ojcowie moi i dziadkowie wSadali kolejno krTlestwem i przekazywali je z ojca na syna, aV poumierali wszyscy i ja otrzymaSem w dziedzictwie tron. Wprawdzie umiSowanie Allacha czyniSo mi panowanie nienawistnym, chtniej zostaSbym pielgrzymem wdrujcym po ziemi i rad bym byS zostawiS rzdy poddanym. !Ale obawiaSem si, Ve mogSobyto doprowadziZ do zamieszek iobalenia wszelkich praw, a takVe do zagroVenia jednoRci religii . UtrzymaSem wic w mocy panujce obyczaje i wyznaczySem kaVdemu z szejchTw plemiennych Rrodki utrzymania. PrzywdziaSem szaty krTlewskie i kazaSem niewolnikom siedzieZu bram, by odstraszyZ zSych, a chroniZ prawych, a takVe, by chroniZ ustanowione prawa.Gdy juV tego wszystkiego dokonaSem, udaSem si do tego oto paSacu i zdjSem szaty krTlewskie, a przebraSem si w te, ktTre na mnie teraz widzisz. A ta oto kobieta, cTrka mego stryj a, wraz ze mn wyrzekSa si Rwiata i wiernie dotrzymuje mi kroku wsSuVbie boVej. W cigu dnia wyplatamy takie oto maty z palmowych liRci i dopiero wieczorem przerywamypost, Vywic si tym, co uzyskujemy za sprzedane maty. W ten sposTb Vyjemy juV okoSo czterdziestu lat. ZostaU u nas [ i niech BTg "okaVe ci swe miSosierdzie [ aVsprzedamy nasze maty z palmowych liRci. WTwczas "posilisz si z nami i spdzisz u!nas noc. Jutro zaR, gdy speSni $si twe Vyczenie [ jeRli Allach zechce [odejdziesz sw drog. Y I opowiadaS pan chmury: XA !skoro nadszedS wieczTr, zjawiSsi pachoSek majcy wzrostu zaledwie piZ pidzi. WszedSszy do izby, zabraS to, co tych dwoje wyplotSo z palmowych liRci, poszedS z tymna bazar i sprzedaS to za jednego kirata. Za uzyskane !pienidze kupiS chleba i bobu i przyniTsS to nam. I jadSem z nimi, i spdziSem u nich noc. #Ale o pTSnocy oni wstali, modlilisi i wylewali Szy. A skoro !zajaRniaS Rwit, krTl rzekS: XBoVe mTj, oto sSuga twTj prosi ci, abyR zwrTciS mu jego chmur, a Ty przecieV !moVesz to uczyniZ. BoVe mTj, racz wysSuchaZ go i bdW Saskaw zwrTciZ mu jego "chmur. Y A krTlowa dodaSa na zakoUczenie jego modlitwy: XAmin. Y I wtem zjawiSa si na niebie chmura, a krTl rzekS do mnie: XOto radosna nowina. YI poVegnaSem ich, i odszedSem, a chmura towarzyszySa mi jak dawniej. A ilekroZ potem prosiSem Boga o cokolwiek w imi tych dwojga, zawsze speSniaS on moje proRby. Wtedy uSoVySem i wypowiedziaSem takie oto wiersze: JeRli Pan mTj wRrTd sSug swoich serce wierne ma i bliskie, To ogrody Jego Saski serc tychstaj si siedliskiem. CiaSa ich spokojnie trwaj, milczy niewzruszone lico, Bowiem serca przepeSnione maj wieczn tajemnic. Oto widzisz ich milczcych i poddanych boVej pieczy, Bo tajemne rzeczy widz, jak si jawne widzi rzeczy. Opowiadanie o !chrzeRcijaUskiej ksiVniczce nawrTconej na islam Opowiadaj teV, Ve Sidi Ibrahim ibn al-Chauwas [ oby !Allach ulitowaS si nad nim [ mTwiS: Dusza moja gnaSa mnie kiedyR do kraju niewiernych. I prTbowaSem wyprzeZ z duszy to pragnienie, lecz ono nie daSo si ani zwalczyZ, ani #stSumiZ. TrudziSem si bardzo, #chcc przepdziZ t myRl, leczona nawiedzaSa mnie bezustannie. WyruszySem wic!w drog i przemierzaSem rTVne kraje, krVySem po rTVnych okolicach. A przez caSy ten czas Saska Allacha dodawaSa mi odwagi, a Jego dobroZ !otaczaSa mnie opiek. IlekroZ spotykaSem jakiegoR chrzeRcijanina, opuszczaS on wzrok na mTj widok i oddalaS si spiesznie. Tak bySo niezmiennie, aV przybySem do jednego z wielkich miast. Tam przy jego bramie zastaSem grup niewolnikTw, odzianych w zbroje i dzierVcych w rkachVelazne maczugi. Skoro zobaczyli mnie, poderwali si na nogi i zapytali: XCzy jesteR lekarzem? Y !OdrzekSem: XTak. Y Powiedzieli#wTwczas: XKrTl ci wzywa Y, i zaprowadzili mnie do swego wSadcy. A byS to krTl wielce godny i pikne miaS oblicze. Gdy przyprowadzono mnie do niego, popatrzyS na mnie i !spytaS: XCzy jesteR lekarzem? "Y OdparSem: XTak. YWtedy krTlrzekS: XZaprowadWcie go do niej, lecz zanim wejdzie do komnaty, powiedzcie mu o warunku. YI wyprowadzili mnie,#objaRniajc mi po drodze: XKrTlma cTrk, ktTr dotknSa straszliwa choroba, i lekarze wyczerpali juV wszystkie sposoby, prTbujc j wyleczyZ. Ale do tej pory nie bySo lekarza, ktTryby, przyszedSszy do krTlewskiej "cTrki, zamierzajc przywrTciZ jej zdrowie, zastosowaS skuteczny lek. I krTl ich !wszystkich zabiS. ZastanTw si wic, zanim poweWmiesz jakieR postanowienie. Y OdparSem im: XKrTl posSaS mnie do niej, zaprowadWcie mnie wic. Y I zawiedli mnie do drzwi jej komnaty. A kiedy tam przybySem, zapukali i z !wntrza daS si sSyszeZ jej gSos: XWprowadWcie do mnie lekarza, pana dziwnej tajemnicy! Y I wypowiedziaSa takie oto wiersze: Drzwi otwTrzcie, bowiem lekarz wSaRnie u drzwi moich stanS. SpTjrzcie na mnie, bom posiadSa tajemnic niesSychan. !Czsto bliskim jest ten, ktTry jest daleko i najdalej, Ten zaR, co w pobliVu bywa, czasem nie jest bliskim wcale. JakVe poRrTd was samotnie, jakVe obco mi si VySo, Ale Allach mnie pocieszyS i obdarzyS now siS. PoSczySo nas ze sob to, VeRmy pokrewni w wierze; Widzisz wszak, kto [ "miSujcy, a kto z nas [ miSuje szczerze. Na spotkanie mnie przyzywaS, lecz nam wSaRnie w onej chwiliPodpatrywacz i ganicy spotkaZ si nie dozwolili, !DoRZ juV przygan i wyrzutTw, !nie chc sSuchaZ ich, albowiemJa zaiste na przygany ani sSowa nie odpowiem. Ja nie zwracam si do tego, co trwaZ dSuVej nie jest w stanie. !Cel mTj trwaSy jest i nie wie, co oznacza przemijanie. I ibn Chauwas mTwiS dalej: WTwczas jakiR wielki starzec otworzyS pospiesznie drzwi do komnaty chorej i rzekS: XWejdW. YWszedSem wic do komnaty peSnej rTVnego rodzaju zapachTw. W jednym jej kcie wisiaSa wspaniaSa zasSona, a zza niej dochodziS mnie sSaby gSos i rozpaczliwe westchnienia, dobywajce si z wyndzniaSego ciaSa. !UsiadSem przed zasSon i juV chciaSem wypowiedzieZ muzuSmaUskie pozdrowienie, gdy wtem przypomniaSem sobiesSowa Proroka [ niechaj go Allach bSogosSawi i da mu zbawienie [: XChrzeRcijan i VydTw nie zaszczycajcie pierwsi pozdrowieniem pokoju! A gdy spotkacie ich na ulicy, spychajcie ich na sam brzeg! YWobec tego powstrzymaSem #si. Lecz ksiVniczka zawoSaSaspoza zasSony: XGdzieV jest muzuSmaUskie pozdrowienie zjednania i szczerego oddania,al-Chauwasie? Y !Ibn al-Chauwas cignS dalej: ZdziwiSo mnie to i spytaSem; !XSkd mnie znasz? Y OdrzekSa:"XKiedy czyste s serca i myRli,to najtajniejsze zaktki dusz przemawiaj gSadkim jzykiem.ProsiSam Go wczoraj, aby posSaS mi jednego ze swoich Rwitych, abym z jego rk otrzymaSa wyzwolenie. A wTwczas usSyszaSam z ktTw mej komnaty gSosy mTwice: ]Nie martw si, poRlemy bowiem do ciebie Ibrahima ibn al-Chauwasa. ^Y I zapytaSem: XCo tobie dolega? Y OdpowiedziaSa mi: XJuV czterylata temu objawiSa mi si Oczywista Prawda. PoznaSam Go [ zwiastuna i zaufanego przyjaciela, przybliVajcego cel, i niezawodnego towarzysza. Moi bliscy nie spuszczali mnie odtd z oczu, Vywili wobec mnie rTVne podejrzenia, a nawet sdzili, Ve optaS mnie szejtan. A kaVdy z tych lekarzy, ktTrzy tu do mnie przychodzili, zasmucaS mnie tylko, ci zaR, co mnie odwiedzali, wywoSywali tylko zamt w mejduszy. Y I spytaSem: XA kto prowadziS ci do poznania tej wiedzy, ktTr posiadasz? YRzekSa: XJego prawdziwe dowody i Jego jasne znaki. A kiedy tylko wyraWnie zobaczysz drog, od razu moVesz zrozumieZ dowTd i Tego, kto go przedstawia. Y Ibn al-Chauwas mTwiS dalej: Kiedy tak rozmawiaSem z ksiVniczk, wszedS wtem starzec opiekujcy si ni i rzekS do niej: XCo zdziaSaS twTj lekarz? Y OdrzekSa: !XRozpoznaS chorob i znalazS odpowiednie lekarstwo. YI zobaczySem [ mTwiS al-Chauwas [ Ve ogarnSa go radoRZ i wesele i przejawiaS wobec mnie przyjazne uczuciai serdeczne. Potem poszedS do krTla i powiadomiS go o tym, !co zaszSo, a krTl poleciS mu, aby obchodziS si ze mn z szacunkiem. I pozostaSem tam,odwiedzajc chor, przez siedem dni. A ktTregoR dnia !spytaSa mnie ksiVniczka: XO Abu Ishak, kiedy udamy si do krajTw islamu? YRzekSem: XJakVe ty si std wydostaniesz? Kto si na coR podobnego odwaVy? YOdparSa: #XTen, ktTry przysSaS mi ciebie i wprowadziS do mnie. Y I rzekSem: XJakVe pikne jest !to, co powiedziaSaR! YA skoro nastaS ranek, wyszliRmy oboje do bramy zamkowej, a On osSoniS nas przed oczyma "wszystkich zasSon, gdyV jeRliOn czegoR chce, wystarczy, by wydaS rozkaz, mTwic: XBdW! Y, a to jest. I Ibn al-Chauwas opowiadaS dalej: I nie widziaSem wytrwalszej od owej ksiVniczki w postach i odprawianiu modSTw. PozostawaSa przy _wityni Allacha przez siedem lat. PotemzakoUczySa swTj Vywot i spoczSa w grobie, w ziemi "Mekki. Oby Allach zesSaS na ni swe Saski, a swe miSosierdzie na tego, kto uSoVyS te wiersze: Gdy przywiedli mi lekarza, juV widniaSy na mym ciele _lady Sez przelanych w smutkui sSaboRci oznak wiele. "ZdjS zasSon z mojej twarzy izobaczyS, co skrywaSa: Me westchnienia, co bez !duszy si ostaSy i bez ciaSa. !RzekS: XNieSatwe uzdrowienie, !choZ sSaboRci to czSowiecze. MiSoRZ ma sw tajemnic, ktTrej rozum nie dociecze. Y #Rzekli: XJeRli nikt nie odgadS, na co czSowiek Tw jest chory,I ty o chorobie jego teV nic nie wiesz do tej pory, Zna: XDokd zaS jej 0n5rF(rkPDj=xk&ky#S c$S  $S' c%SB c%\T.#4%T( c&T3g c&VU ?&UJakieV go uzdrowi leki, kto uleczyZ go jest w stanie? Ja sprTbuj, bo nie rozum rzdzi moim poczynaniem. Y Opowiadanie o sprawiedliwoRciAllacha Opowiadaj teV, Ve jeden z prorokTw [ niech Allach bSogosSawi ich wszystkich i da im zbawienie [oddawaS czeRZ Allachowi na wysokiej gTrze, a!u jej podnTVa pSynS obfity strumieU wody. Za dnia prorok Tw zwykS byS siadywaZ na szczycie gTry, gdzie nie mogli dostrzec go ludzie, on zaR !sSawiS Allacha NajwyVszego, a "gdy spogldaS w dTS, widziaS ludzi, ktTrzy przybywali do strumienia. I kiedy tak pewnego dnia siedziaS, patrzc na strumieU, spostrzegS wtem, jak jakiR %jeWdziec zbliVyS si i zsiadSszyze swego konia, zdjS z jego grzbietu torb podrTVn, a potem wypoczywaS, napiS si wody i wreszcie odjechaS dalej, zostawiwszy torb. A bySy w niej denary. WkrTtce potem nadszedS jakiR inny czSowiek, by napiZ si wody ze strumienia. WziS on Tw worek z pienidzmi, ugasiS pragnienie, odszedS w poRpiechu. Po nim zaR !przyszedS tam drwal z ciVk wizk drzewa na plecach i usiadS nad strumykiem, chcc si napiZ wody. Lecz rTwnoczeRnie nadjechaS Tw jeWdziec, ktTry tam byS pierwszy, i zmartwiony spytaS drwala: XGdzie jest torba $podrTVna, ktTra tu leVaSa? Y Adrwal odrzekS: XNic o niej nie wiem. YJeWdziec wycignS wtedy miecz, ugodziS nim i zabiS drwala, po czym przeszukaS jego odzienie, lecz nic nie znalazS. ZostawiS wic zabitego i ruszyS w swoj drog. A prorok rzekS wTwczas: XO Panie, jeden ukradS tysic denarTw, a drugi zostaS za to niesSusznie zabity! Y Lecz Allach objawiS mu takie oto sSowa: Zajmuj si tym, co do $ciebie naleVy [ sSuVb boV. Bo kierowanie Rwiatem nie twoj jest spraw! Wiedz, Ve ojciec jeWdWca zrabowaS tysic denarTw ojcu tego !czSowieka, ktTry tu przyszedS jako drugi. Dlatego pozwoliSem synowi zawSadnZ pienidzmi jego ojca. Drwal zaR pozbawiS Vycia ojca owego jeWdWca, wic daSem synowi moVnoRZ pomszczenia go. YI rzekS prorok: XNie ma boga prTcz Ciebie! ChwaSa niechaj Ci bdzie, Ty bowiem znasz ukryte tajemnice. Y A jeden z poetTw takie oto wiersze o tym uSoVyS: !Bacznie si przygldaS prorok temu, co si dziaSo, Proszc, by mu odsSonito tajemnic caS. Kiedy ujrzaS sprawy, ktTrych pojZ sam nie zdoSaS, #MTwi: XPanie mTj! Zabity [ jestniewinnym zgoSa!! Ten zaR, co si trudTw ustrzegS [ oto jest bogaty. #A kto zjawiS si [ ubogie bySy na nim szaty!! aw jest martwy, choZ przed chwil Vyw byS midzy nami, ChociaV go, o StwTrco ludzi, Vaden grzech nie splamiS! Y A denary te, zaiste, bySy wprzTdy mieniem Ojca czSeka, co bez trudu wziS je nad strumieniem. "Drwal zaR [ ojca jeWdWca tego zabiS byS zuchwale, Wic za RmierZ rodzica jeWdziec pomst wziS nad drwalem. RzuZ, nasz sSugo, dociekania, bowiem wiedz, czSowiecze: S na Rwiecie sprawy, ktTrychumysS nie dociecze. Naszym poddaj si wyrokom, wol nasz ziRcij, Bowiem ona straty zsySa, jakoteV korzyRci. OpowieRZ o Sindbadzie \eglarzu WieRZ niesie, o krTlu szczRliwy, Ve za panowania WSadcy Wiernych Haruna ar-Raszida VyS w mieRcie Bagdadzie pewien czSowiek, ktTrego zwano Sindbadem Tragarzem. ByS on ubogiego stanu i aby zarobiZ, nosiS na gSowie ciVary. Pewnego dnia wypadSo mu w czasie wielkiego upaSu ogromny ciVar dWwigaZ. Zmczony tym ciVarem i utrudzony spiekot przechodziS koSo bramy pewnego kupca. A przed bramt ziemia bySa zamieciona i skropiona wod, powietrze #bySo RwieVe i nie opodal staSa "szeroka Sawa. Tragarz poSoVyS na niej swe brzemi, aby odsapnZ chwil i oddech zSapaZ. A wtedy przez ow bram doleciaS doU rozkoszny powiew i jakiR zapach sSodki. SprawiSo mu to tak przyjemnoRZ, Ve na skraju Sawy przysiadS, a wtedy z wntrza domu posSyszaS delikatne tony harfy i lutni jakteV jakieR czarowne, rozRpiewane gSosy. Do tego #doSczyS si jeszcze Rwiergot ptakTw sSawicych rozmaitymijzykami i gSosami Allacha [oby wywyVszone bySo Jego imi. BySy tam turkawki, "sSowiki, kosy, szpaki, goSbie grzywacze i kuropatwy. Tragarz zdumiaS si i wielkim wzruszeniem przejty, "podszedS bliVej. W gSbi domu znalazS wspaniaSy dziedziniec,a na nim rzezaUcTw, !niewolnikTw i paziTw, a takVe przedmioty, jakie zazwyczaj znajduj si u krTlTw lub suStanTw. I poczuS tragarz zapachy potraw najprzedniejszych i napojTw najwykwintniejszych, a wtedy"oczy do nieba podniTsS i rzekS:XChwaSa Ci, o Panie i Stworzycielu, ktTry zsySasz swe dobrodziejstwa, darzc nimi swych wybraUcTw wedle upodobania! O BoVe, oto bSagam Ci o odpuszczenie wszystkich moich zSych postpkTw i ku Tobie si zwracajc, wyrzekam si mych grzechTw! BoVe, mocy Twoich postanowieU nic si nieostoi, Ty nikogo nie pytasz, co czyniZ, bo wSadz masz nad kaVd rzecz! ChwaSa Tobie, ktTry wedle swojej woli jednym bogactwo, innym niedostatek zsySasz i tego, kogoR sobie upodobaS, !wywyVszasz, innych zaR, jeRli zechcesz, poniVasz. Co wikszego jest nad Ciebie, co trwalszego nad Twe panowanie!i jakVe potVna Twoja wSadza!Oto nie poskpiSeR dobrodziejstw swoim sSugom, takim jak pan tego domu, ktTry w dostatki opSywa, raduje si smakowitymi zapachami, dobre ma jadSo i napoje wyszukane. Rzdzisz Twymi stworzeniami tak, jak chcesz, i s one tym, czym im"byZ kaVesz. S wic zmczeni i tacy, co wypoczywaZ mog, #s szczRliwi i tacy, co jak ja w udrce i upodleniu wiecznie trwaj. YTo rzekSszy dalej wierszem powiedziaS: Nie znaj chwili spoczynku biedni ndzarze, CieU im odjto Saskawy, ochSod w skwarze. Jam dziR obezwSadniony gorzkim zmczeniem, !I dziwne s losy moje i wielkie brzemi. $S obok ludzie szczRliwi, Vyj wesoSo, Ich barki trudu nie znaj, ni potu czoSo, Bo szczodrze los obdarowaS szczRliwcom Vycie Weselem i powaVaniem, jadSem i piciem. ChoZ z jednakiego nasienia wszyscy powstali: $I ja, i oni, i inni, wielcy i mali, Przecie odmienne s nasze dni, nasze noce, #Jako si rTVni od siebie wino i ocet. W tym, co tu prawi do Ciebie, nic Ci nie kSami. TyR sprawiedliwy i dobre Twoje wSadanie. SkoUczywszy mTwiZ wiersze, Sindbad Tragarz signS po %swTj tobTS i chciaS iRZ dalej, gdy z bramy wyszedS paW. MiaSon gSadkie lica, zgrabn postaZ i wytwornie byS odziany. UjS Tragarza za rami i powiedziaS: XWejdW, mTj pan wzywa ci i pragnie ztob porozmawiaZ. Y Tragarz poczS si wymawiaZ od wejRcia za paziem do !domu, ale byS to prTVny trud, "przeto zostawiS swTj ciVar w przedsionku u odWwiernego, a sam podVyS za mSodzieUcem w gSb domu. ZobaczyS, Ve jest to pikne domostwo, w #ktTrym znaZ bySo goRcinnoRZ iszlachetne obyczaje gospodarzy. I ujrzaS tam tragarz wielu czcigodnych "mVTw i rTVne osoby dostojne,i bySy tam kwiaty wonne, sSodycze, owoce i rTVnego rodzaju wykwintne potrawy, wina, instrumenty muzyczne i wesoSe, urodziwe dziewczta, a kaVda z nich godne siebie miejsce zajmowaSa. PoRrodku tego zgromadzenia staS mV dostojny, ktTrego posrebrzone skronie RwiadczySy, Ve wiele $przeVyS. MiaS on miS postaZ, twarz pikn i wzbudzaS szacunek sw powag, godnoRci i szlachetnym wygldem. Sindbad Tragarz widzc to wszystko zdumiaS $si i rzekS; XNa Allacha, albo to"jest raj, albo teV dostaSem si do paSacu jakiegoR krTla lub suStana. YPotem dobremu wychowaniu wyraz dajc, pozdrowiS ich i Vyczc im bSogosSawieUstwa boVego, ziemi przed nimi ucaSowaS i #stanS, pokornie chylc gSow.Pan domu pozwoliS mu !spoczZ, a gdy tragarz usiadS,#zbliVyS si do niego i poczS go bawiZ rozmow, odnoszc "si doU przyjaWnie. PodsunS mu potrawy wykwintne, drogie#i smaczne, wic przybliVyS si Sindbad Tragarz i rzekSszy: XW!imi Allacha Y, spoVywaS tak dSugo, aV zaspokoiS gSTd i nasyciS si. Potem rzekS: !XChwaSa Allachowi na wieki Y, umyS dSonie, podzikowaS za przyjcie, a pan domu wtedy !si odezwaS: XMiSo mi ciebie widzieZ i Vycz ci, aby dni twoje bSogosSawieUstwo BoVe wypeSniaSo. Jak ci na imi i czym si trudnisz? Y OdpowiedziaS: XPanie mTj, nazywam si Sindbad Tragarz, a zajciem moim jest "dWwiganie na gSowie ciVarTw innych ludzi, za co otrzymuj &zapSat. Y I uRmiechnS si pandomu, i powiedziaS: XWiedz zatem tragarzu, Ve imi masz takie samo jak ja. Nazywaj mnie bowiem Sindbad \eglarz. Ateraz, mTj tragarzu, daj mi raz jeszcze posSuchaZ "wierszy, ktTreR mTwiS stojc pod bram. Y I zawstydziS si Sindbad !Tragarz, i rzekS: XNa Allacha, !nie miej mi za zSe tych sSTw, ktTre wtedy powiedziaSem. WyrwaSy mi si, gdyV zaprawd zmczenie, trud i niedostatek nie ucz czSowieka ogSady, tylko gbura zeU czyni. YPan domu jednak !powiedziaS: XNie wstydW si, jesteR odtd moim bratem. PowtTrz te wiersze, bo zachwyciSy mnie, kiedy sSuchaSem ich, gdy wypowiadaSeR je stojc u bramy. YPowtTrzyS wic tragarz swoje wiersze, a pan domu wysSuchawszy ich !zdumiaS si i rozpromieniS, a potem rzekS: XWiedz, o tragarzu, Ve moje dzieje s niezwykSe. Dam ci je poznaZ, opowiadajc, co si ze mn "dziaSo i co mi si przydarzySo,zanim osignSem ten dobrobyt i zanim zamieszkaSem w tym domu, w ktTrym mnie teraz ogldasz. Zaprawd, do tego dobrobytu idomu doszedSem drog wielkich znojTw, trudTw i rozlicznych niebezpieczeUstw. #Ach, ileV udrki i nieszczRZ doRwiadczySem w mSodym wieku! OdbySem siedem podrTVy, a kaVda podrTV to opowiadanie, od ktTrego umysS!si mci. A wszystko to dziaSosi zgodnie z wyrokiem losu, albowiem nie ma ucieczki ani odwoSania od tego, co komu zostaSo zapisane. Y To rzekSszy Sindbad \eglarz rozpoczS: Pierwsze opowiadanie Sindbada\eglarza dotyczce podrTVy pierwszej Wiedzcie, o szlachetni panowie, Ve ojciec mTj byS jednym z najzamoVniejszych !kupcTw, miaS wiele pienidzy iznaczny majtek. ZmarS on, gdy bySem maSym chSopcem, pozostawiajc mi w spadku pienidze, kosztownoRci i wiejsk posiadSoRZ. Gdy podrosSem, na wszystkim tym #poSoVySem sw rk. JadaSem wykwintne potrawy, piSem wyszukane trunki, nie stroniSem od towarzystwa mSodzieVy i strojc si w pikne szaty, zabawiaSem si wraz z mymi przyjaciTSmi i towarzyszami. ZdawaSo mi si, !Ve bdzie to trwaSo wiecznie iwyjdzie mi na dobre. \ySem tak beztrosko przez pewien czas, a gdy mi wreszcie rozumwrTciS i opamitaSem si, spostrzegSem, Ve majtek mTjskurczyS si, a tym samym poSoVenie moje caSkiem si odmieniSo. RoztrwoniSem bowiem wszystko i gdy zdaSem!sobie z tego spraw, ogarnSy mnie zgroza i przeraVenie i wspominaSem zdanie, ktTre mi kiedyR ojciec powiedziaS. BySa to przypowieRZ pana naszego Sulejmana, syna Dauda [ pokTj im obu [a przypowieRZ ta mTwi: Trzy rzeczy lepsze s od trzech innych: dzieU Rmierci od dnia narodzin, pies Vywy od martwego lwa i grTb od ubTstwa. ZebraSem tedy, co mijeszcze pozostaSo z domowych sprztTw i szat, i sprzedaSem to wszystko. PTWniej sprzedaSem rTwnieV dom razem ze wszystkim, co jeszcze posiadaSem, i zebraSem w ten sposTb trzy tysice dirhemTw. Wtedy powstaS w mej gSowie pomysS, aby si udaZ w podrTV do obcych krajTw i ludTw, i przypomniaSem sobie wiersz pewnego poety, ktTry mTwiS: Kto swego trudu nie szczdzi, ten celu dopiZ jest mocen, Kto pragnie wznieRZ si wysoko, ten czuwa we dnie i w noce, Kto pereS szuka, ten w morskmusi pogrVyZ si wod, "A los mu za to fortun i sSaw daje w nagrod. Ale kto chciaSby zwyciVaZ, nie idc w znoje i trudy, Ten jeno Vycie utraci, nic nie znalazSszy krom zSudy. PowziSem wic postanowieniei poszedSem kupowaZ rTVne towary, sprzty i wszystko, co jest konieczne do drogi. Najbardziej odpowiadaSa mi podrTV morzem, przeto wsiadSem na statek i wraz z gromad innych kupcTw popSynSem ku Basrze. Potem !wiele dni i nocy spdziliRmy namorzu, mijajc wysp za wysp, pSync z morza na morze i od ldu do ldu, a w kaVdym miejscu, gdzieRmy si zatrzymywali, sprzedawaliRmy ikupowaliRmy, wymieniajc nasze towary na inne. Tak podrTVujc ujrzeliRmy pewnego razu wysp podobn do rajskiego ogrodu. Kapitan skierowaS nasz statek do brzegu, zarzuciS kotwic i spuRciS pomost. Wszyscy zeszli na ld, poczli przygotowywaZogniska i rozniecaZ ogieU. Jedni zajli si gotowaniem, inni przystpili do prania, a jeszcze inni zaVywali przechadzki. Ja bySem wRrTd tych, co brzegi wyspy zwiedzali. Gdy tak podrTVni spdzali czas zajci jedzeniem, piciem, zabaw i rozrywkami, kapitan stanS nagle przy burcie i wielkim gSosem zakrzyknS: XO beztroscy podrTVni, ratujcie si, spieszcie co tchu i wchodWcie na pokSad! Nie zwlekajcie, zostawcie wasze rzeczy, a uchodWcie z Vyciem,dusze wasze ratujc przed zagSad! Oto bowiem wyspa, !na ktTrej si znajdujecie, nie jest wcale prawdziw wysp, ale ogromn ryb, ktTra stoi na Rrodku morza od tak !dawna, Ve zdVyS j pokryZ piasek i drzewa na niej wyrosSy. Ale w chwili, gdy !roznieciliRcie na niej ogniska, "ryba poczuSa gorco, drgnSa iteraz oto razem z wami pogrVa si w wodzie. Potoniecie wszyscy, ratujcie wic dusze wasze przed zgub. Y PodrTVni, usSyszawszy sSowa kapitana, porzucili swe towary i rzeczy, kocioSki i ogniska i #spiesznie poczli cisnZ si na#statek. Jedni zdVyli wejRZ na "pokSad, ale byli i tacy, ktTrym to si nie udaSo. Tymczasem wyspa zadrVaSa i wraz ze wszystkim, co na niej bySo, pogrVySa si w odmty, a szumice morze przykrySo j spienionymi falami. Ja naleVaSem do tych, co pozostali na wyspie, i zalaSo mnie morze wraz z gromad innych, ktTrzy wnet utonli. Wszelako Allach NajwyVszy uratowaS mnie i wybawiS z topieli, darowujc mi wielki ceber drewniany, jeden z tych, w ktTrych moi wspTStowarzysze prali. ChwyciSem go obiema rkami i !usiadSem w nim, cieszc si w duszy z tego, ze Vyj. UderzaSem w wod obiema nogami, naRladujc nimi ruchy wioseS, lecz fale igraSy ze mn, raz w lewo, raz w prawo mnie rzucajc. Tymczasem kapitan rozwinS "juV Vagle i odpSynS z tymi, ktTrzy zdVyli wsiRZ na statek, nie ogldajc si na "tych, ktTrzy tonli. PatrzySem !na statek, dopTki nie zniknS mi sprzed oczu, i pomyRlaSem, Ve oto nadszedS mTj kres. W tym poSoVeniu zastaSa mnienoc i tak przetrwaSem j !caS, a potem nastpny dzieU,aV w koUcu fale i wiatr okazaSy mi sw SaskawoRZ i zaniosSy mnie ku brzegom wysokiej wyspy, porosSej drzewami, ktTrych gaSzie zwisaSy nisko nad powierzchni morza. ChwyciSem gaSW jednego z wysokich drzew i uczepiSem si jej, a bliski juV bySem zguby [po czym wspiSem si po niej i w ten sposTb mogSemwreszcie wdrapaZ si na wysp. Na obu stopach miaSemobrzmienia i Rlady ukszeU ryb, ktTrych przedtem nawet nie zauwaVySem, pogrVony w strachu, smutku i rozpaczy. PadSem na ziemi wyspy jak martwy, straciSem przytomnoRZ i padSem bez zmysSTw. Tak trwaSem aV do nastpnego dnia. Gdy si nazajutrz ocknSem, sSoUce staSo juV nade mn wysoko. Nogi majc popuchnite, w opSakanym stanie, poczSem posuwaZ si przed siebie, to peSznc, to znTw sunc na grzbiecie. Na wyspie bySy $WrTdSa ze sSodk wod i duVo XDokd zaS jej 0n5rF(rkPDj=xk&f c&U c&!V c&V)#' c&VP.2 c&JW9*&W >m'WrTVnych owocTw, wic "VywiSem si nimi. Tak minSo wiele dni i nocy, aV powoli dusza we mnie poczSa oVywaZ, siSy mi wracaSy, ruchy staSy si pewniejsze i mogSem pozbieraZ myRli. ZaczSem wdrowaZ po brzegach wyspy i spomidzy drzew spogldaSem na to, co stworzyS Allach NajwyVszy. AV pewnego dnia dostrzegSem podczas jednego z takich spacerTw jakR postaZ w oddali. !PomyRlaSem, Ve jest to dzikie zwierz albo jakiR morski stwTr. RuszySem w jego kierunku i bacznie mu si bez !przerwy przygldaSem. A byS toogromny koU, uwizany na skraju wyspy, nad brzegiem morza. Gdy znalazSem si blisko, zarVaS na mTj widok wielkim gSosem. PrzeraziSem si, ale nie chciaSem zawracaZ. Wtem spod ziemi wyszedS jakiR czSowiek, przywoSaS mnie do "siebie i zapytaS: XKim jesteR, skd przybywasz i w jakim celu przyszedSeR w to miejsce?YOdrzekSem: XPanie mTj, jestem cudoziemcem. PSynSemna pewnym statku, a potem z paru innymi podrTVnikami tonSem w morzu, lecz Allach podarowaS mi drewniany ceber,"a ja wsiadSem doU i pSynSem w nim, aV fale wyniosSy mnie na t wysp. WysSuchawszy, co rzekSem, czSowiek Tw chwyciS mnie za "rk i powiedziaS: XChodW ze mn. Y UsSuchaSem go, a on zaprowadziS mnie do wielkiej podziemnej komnaty, posadziS mnie na Rrodku, po czym "przyniTsS mi rTVne potrawy do jedzenia. BySem gSodny, wic jadSem tak dSugo, aV si nasyciSem. Potem czSowiek Tw poczS mnie wypytywaZ, jak si teraz czuj i co mnie spotkaSo, wic opowiedziaSem mu dokSadnie o wszystkich moich przygodach od pocztku do koUca. OpowieRZ moja wprawiSa go w zdumienie, a ja skoUczywszy #j, rzekSem: XNa Allacha [ oby On ci nie opuszczaS, o panie !mTj [ nie miej mi za zSe, ale skoro ja juV opowiedziaSem ci o moich losach i o tym, co mi #si przytrafiSo, chciaSbym si teraz dowiedzieZ, dlaczego siedzisz tu, w tej podziemnej komnacie, i dlaczego t klacz uwizaSeR nad brzegiem morza? Y Na to on mi odpowiedziaS: XWiedz, Ve naleV do grupy ludzi, ktTrzy przebywaj rozproszeni na tej wyspie, u jej brzegTw. JesteRmy koniuchami krTla MahradVana ipod nasz opiek pozostaj wszystkie konie, ktTre ten krTl posiada. KaVdego miesica, kiedy nTw si pokaVe, przychodzimy tu z klaczami, co rano uwizujemy je na brzegu wyspy, a sami chowamy si w tej komnacie pod ziemi tak, aby nikt nas dojrzeZ nie mTgS. Wtedy zwabione zapachem klaczy !pojawiaj si ogiery spoRrTd morskich koni, wychodz na $ld i rozgldaj si wokoSo, a nie widzc nikogo, pokrywaj klacze i zaspokajaj z nimi swe Vdze. Potem zeskakuj znich i chc je z sob uprowadziZ, ale one bdc na !uwizi, nie mog podVyZ za nimi. Ogiery krzycz na klacze, trcaj je Sbami, $wierzgaj i rV przeraWliwie. A gdy tylko my usSyszymy rVenie, wychodzimy wrzeszczc i ogiery przestraszone powracaj do morza, brzemienne klacze zaR pozostaj u nas i rodz potemWrebaki lub maSe kSaczki, !wartoRci caSego skarbu zSota. A podobnych nie ma na caSej powierzchni ziemi. Teraz wSaRnie jest pora, gdy maj si pojawiZ ogiery, a jeRli Allach zechce, zabior ci potem z sob do krTla MahradVana i pokaV ci nasz kraj. A wiedz, Ve gdybyR nas #tu nie spotkaS i nie przySczySsi do nas, nikogo innego nie znalazSbyR w tym miejscu i #zginSbyR marnie, a nikt by sio tobie nie dowiedziaS. Ja "postaram si jednak, abyR VyS !i abyR kiedyR mTgS do swojej ziemi rodzinnej powrTciZ. Y "ZwrTciSem si wic do Allacha !o bSogosSawieUstwo dla niego idzikowaSem mu za jego dobroZ i VyczliwoRZ. A gdy my byliRmy pochSonici rozmow, z morza wynurzyS !si ogier, zarVaS donoRnie i !zaraz pokryS klacz. A skoro juV uczyniS z ni, co zamierzaS, "zeskoczyS z niej i chciaS j z sob uprowadziZ. WierzgaS i rVaS na ni, a wtedy koniuch #ujS w dSonie miecz i tarcz i wybiegSszy z komnaty, poczSnawoSywaZ swych towarzyszy sSowami: XWychodWcie, dalej na ogiera! YI waliS mieczem w tarcz, aV nadbiegSa caSa wrzeszczca gromada z wSTczniami. Ogier wystraszyS !si i uciekS przed nimi, swoim zwyczajem wskakujc do morza i niczym bawTS bSotny zanurzyS si pod wod. WTwczas mTj towarzysz usiadS na chwil, aby odpoczZ, lecz wnet nadeszli jego towarzysze, a kaVdy z nich wiTdS z sob klacz. Gdy mnie zauwaVyli, zapytali, kim jestem, a ja opowiedziaSem imwszystko, tak jak juV przedtem opowiedziaSem tamtemu. PTWniej koniuszowie podeszli do mnie bliVej, rozpostarli obrus i zasiedli do !jadSa, zapraszajc mnie, wic jadSem z nimi. A gdy si #poVywili, wstali, dosiedli koni i zabrali mnie z sob, pozwoliwszy mi dosiRZ jednego z rumakTw. RuszyliRmy w drog i jechaliRmy przed siebie bez przerwy, aV wreszcie przybyliRmy do miasta krTla MahradVana. Moi towarzysze "podrTVy pospieszyli do krTla i opowiedzieli mu o moich przygodach, po czym krTl wezwaS mnie do siebie. Zaprowadzono mnie tedy przedkrTlewskie oblicze, ja !pozdrowiSem krTla, a on oddaS mi pozdrowienie i witajc mnie Vyczliwie, poczS wypytywaZ mnie o moje sprawy. OpowiedziaSem mu wszystko, "co mi si zdarzySo, mTwiSem o kaVdej przygodzie od "pocztku do koUca, a krTl byS zdumiony sSyszc to wszystko.!RzekS: XSynu mTj, na Allacha, ocalenie twoje bySo niezwykSe.Pisane ci jest zapewne dSugie Vycie, gdyV inaczej nie udaSoby ci si uniknZ !nieszczRcia. ChwaSa Allachowi za twe ocalenie! Y Potem krTl okazaS mi wielkie wzgldy i przychylnoRZ pozwalajc mi #usiRZ przy sobie, i gawdziS ze mn jak Vyczliwy przyjaciel. A potem powierzyS mi urzd zarzdzajcego morskim portem, gdzie miaSem spisywaZ wszystkie przybijajce do ldu statki. Tak wic pozostaSem tam i wypeSniaSem moje obowizki, #krTl zaR byS Saskaw dla mnie i obdarowywaS mnie przy kaVdej!nadarzajcej si sposobnoRci. DostaSem od niego pikne, wspaniaSe szaty i staSem si jednym z najwyVszych jego urzdnikTw, czuwajcych nad sprawami ludzi. I dSugi czas peSniSem t sSuVb, lecz ilekroZ znalazSem si na brzegu morza, rozpytywaSem !podrTVnych, kupcTw i Veglarzy!o miasto Bagdad. MyRlaSem, Ve "ktoR bdzie mTgS udzieliZ mi jakichR wiadomoRci, a wtedy moVe z nim razem pojechaSbym do tego miasta i wrTciSbym do rodzinnego kraju.Nikt jednak nic o Bagdadzie !nie sSyszaS ani teV nie znaS "takiego Veglarza, ktTry by si do Bagdadu wybieraS. PrzygnbiSo mnie to i pogrVySem si w smutku z powodu tak dSugotrwaSego oddalenia od mej ojczyzny. Zmartwienie to nie opuszczaSomnie przez dSugi czas, aV pewnego dnia zaszedSem do krTla MahradVana i zastaSem uniego gromad HindusTw. PozdrowiSem ich, a oni oddali mi pozdrowienie i po sSowach powitania poczli mnie !rozpytywaZ o mTj kraj, ja zaR spytaSem o ich ojczyzn. Hindusi powiedzieli mi, Ve naleV do rozmaitych kast, Vejedni z nich naleV do najszlachetniejszej kasty zwanej Szakirija i nie zadaj nikomu gwaStu ani nieprawoRci Vadnej nie wyrzdzaj. Inni, zwani braminami, nie pij !wina, a mimo to s szczRliwi,%wesel si i pdz Vycie wRrTdRpiewu i rozrywek, maj wielbSdy, konie i bydSo. Od nich dowiedziaSem si, Ve narTd hinduski dzieli si na siedemdziesit dwie kasty i zdumiaSo mnie to wielce. A w paUstwie krTla MahradVana ogldaSem jeszcze pewn wysp, naleVc do wysp archipelagu, zwan Kabil, na "ktTrej przez caS noc sSychaZbicie w bbny i tamburyny. Wyspiarze i podrTVni opowiadali jednak, Ve Vyj tam ludzie powaVni i rozumni. WidziaSem teV w owym morzu $ryb, ktTrej dSugoRZ wynosiSa "dwieRcie Sokci, widziaSem teV inn o pysku podobnym do sowiego. I widziaSem w czasie tej podrTVy rozliczne cuda i rTVne dziwy, ale gdybym o nich wszystkich chciaS wam opowiadaZ, opowieRZ moja bySaby nazbyt dSuga. Tak wic ogldaSem te wyspy iwszystko, co si na nich znajdowaSo, aV pewnego dnia,gdy wedle swojego zwyczaju staSem na morskim brzegu, dzierVc w dSoni lask, nadpSynS wielki statek wiozcy licznych kupcTw. WpSynwszy do portu naszego"miasta, kapitan opuRciS Vagle, zarzuciS kotwic przy brzegu iprzerzuciS pomost, a zaSoga poczSa wynosiZ wszystko, cobySo na statku. Pracowali powoli przy wySadunku, a ja staSem przy tym spisujc towary. Na koniec spytaSem kapitana: !XCzy nic wicej nie zostaSo natwoim statku? Y OdrzekS: XPanie mTj, s jeszcze u mniena statku towary, ale $wSaRciciel ich utonS w pobliVujednej z wysp, gdy my juV wypSynliRmy na morze. Jego towary pozostaSy u nas i przechowywaliRmy je z myRl, aby je sprzedaZ, biorc na ichcen pokwitowanie, a potem "chcieliRmy dorczyZ pienidze jego rodzinie w Bagdadzie, Przybytku Pokoju. YWtedy zapytaSem kapitana: XJak zwaS!si ten czSowiek, wSaRciciel towarTw? Y OdparS: XSindbad \eglarz miaS na imi ten !podrTVny, ktTry utonS nam w!morzu. YSSuchajc tych sSTw przyjrzaSem si kapitanowi bacznie, a gdy poznaSem go, zawoSaSem wielkim gSosem te sSowa: XWiedz, kapitanie, Ve to ja jestem wSaRcicielem towarTw, o ktTrych wspomniaSeR. Ja jestem Sindbad \eglarz, ten sam, co zszedS wTwczas razem z caS gromad kupcTw na wysp, ktTra bySa ogromn ryb. A gdy owa ryba drgnSa, ty zaR "krzyknSeR do nas, ocalaS ten #tylko, kto zdoSaS dostaZ si nastatek. Reszta natomiast utonSa w morzu, a ja bySem wRrTd tych,ktTrych pochSonSo morze. Lecz Allach NajwyVszy ocaliS mnie i uratowaS przed utoniciem darowujc mi wielki drewniany ceber, jeden z tych, w ktTrych podrTVni prali sw odzieV. WlazSem do niego i wiosSowaSem nogami, aVe fale i wiatr bySy mi przychylne, dopSynSem do tejoto wyspy. ZnalazSszy si na niej, znowu doRwiadczySem pomocy Allacha i przystaSem do koniuchTw krTla MahradVana. Oni to zabrali mnie z sob do tego miasta i przyprowadzili przed swego krTla. Gdym mu swe dzieje opowiedziaS, krTl obsypaS mnie dobrodziejstwamii mianowaS swym zarzdc portu tego miasta. StaraSem si byZ poVyteczny w owej sSuVbie i pozyskaSem sobie zaufanie krTla. Tak wic towary, ktTre masz pod pokSadem, s moimi towarami i mTj dobytek stanowi. !Kapitan zakrzyknS na to: XNiema potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym. NiemoVna mieZ o niczym pewnoRciani nikomu zaufaZ! YZapytaSem: XDl aczegTV to kapitanie? !PrzecieV sSyszaSeR, com ci o mych przygodach mTwiS! $YKapitan odrzekS: XSSyszaSeR, jak mTwiSem, Ve s u mnie towary, ktTrych wSaRciciel utonS, i teraz chcesz je sobie bezprawnie przywSaszczyZ, a tego nie wolno ci czyniZ! WidzieliRmy przecieV, jak czSowiek ten utonS. BySo z nim razem wielu innych "podrTVnych i Vaden z nich si nie uratowaS. JakVe wic Rmiesz podawaZ si za wSaRciciela tych towarTw? YRzekSem: XKapitanie, wysSuchaj moich sSTw, a gdy pojmiesz ich treRZ, Satwo z nich poznasz moj prawdomTwnoRZ, zaiste bowiem kSamstwo zdradza obSudnikTw. Y Potem opowiedziaSem mu wszystko, co przy godziSo mi si od chwili, gdy wraz z nim wyruszySem z Bagdadu, aV do przybycia na ow wysp, !ktTra bdc ryb, zanurzySa si z nami do morza. PrzypomniaSem mu rTwnieV pewne sprawy, ktTre zaszSy tylko midzy nami dwoma. Wtedy kapitan i kupcy przekonali si, Ve mTwi prawd, poznali mnie i wszyscy radowali si mym !ocaleniem mTwic: XNa Allacha,nie przypuszczaliRmy, VeR !uniknZ zguby potrafiS, a oto Allach podarowaS ci nowe Vycie! YPotem zwrTcili mi towary, na ktTrych znalazSem wypisane moje imi, a nic spoRrTd nich nie brakowaSo. RozpakowaSem je i wydobySemprzedmioty najcenniejsze, o wielkiej wartoRci, po czym poniosSem je wraz z kilkoma "ludWmi z zaSogi statku do krTlaMahradVana, aby mu te kosztownoRci zSoVyZ w podarunku. I powiedziaSem mu, Ve statek, ktTry wSaRnie przypSynS, jest tym samym, na ktTrym ja podrTVowaSem, powiadomiSem go teV, Ve moje!towary przybySy tu w caSoRci inienaruszone, a dary, ktTre przynosz, stanowi ich czRZ. KrTl zdziwiS si t spraw niesSychanie, a zarazem przekonaS si, Ve wszystko, co mu kiedyR opowiadaSem, bySo prawd. I pokochaS mnie #miSoRci jeszcze wiksz niV dotychczas, obsypaS mnie zaszczytami i w zamian za moje dary ofiarowaS mi wiele rozmaitych upominkTw. Ja zaR sprzedaSem wszystkie moje towary z bardzo wielkim zyskiem i zakupiSem w owym mieRcie mnogoRZ innych towarTw i rozmaitych rzeczy. A kiedy kupcy, ktTrzy tu przypSynli na owym statku, poczli gotowaZ si do odjazdu, zaSadowaSem i ja na statek wszystko, com miaS, i udaSem si do krTla. PodzikowaSem mu za jego SaskawoRZ i dobrodziejstwa i poprosiSem, aby mi pozwoliS wrTciZ do mego kraju i do moich ziomkTw. PoVegnaS mnie tedy krTl MahradVan i obdarowaS mnie na drog licznymi cennymi przedmiotami, ktTre w tym mieRcie wyrabiano. Potem rozstaSem si z krTlem, wsiadSem na statek i z woli Allacha NajwyVszego rozpoczliRmy podrTV, a szczRcie nam dopisywaSo i losy nam bySy Saskawe. Tak pSynliRmy bez ustanku dniami i nocami, aV pomyRlnie przybiliRmy do miasta Basry i wysiedliRmy na ld. Nie zabawiliRmy tam wszakVe dSugo, ja radowaSem si tym, Vem szczRliwie w rodzinne !strony wrTciS, i wkrTtce potemudaSem si do Bagdadu, Przybytku Pokoju. MiaSem ze sob wielk iloRZ jukTw z towarami i innymi przedmiotami, a wszystko to !posiadaSo duV wartoRZ. Gdy przybySem do mojej dzielnicy iwszedSem do mojego domu, caSa rodzina zebraSa si, by mnie powitaZ. Potem zaczSemkupowaZ rzezaUcTw, sSuVcych, mamelukTw, naSoVnice i niewolnikTw, aV wielk liczb ich miaSem w posiadaniu. NabySem teV domTw, placTw i wiejskich "posiadSoRci wicej nawet, niV ich przedtem miaSem. I odwiedzaSem przyjaciTS, i weseliSem si z mymi towarzyszami jeszcze bardziej, niV to dawniej bywaSo. ZapomniaSem o wszystkich trudach, jakich doznaSem na obczyWnie, a takVe o udrkach i niebezpieczeUstwach, jakich doRwiadczySem w podrTVy, i oddaSem si przyjemnoRciom i rozkoszom pSyncym z doskonaSego jadSa i wybornychtrunkTw, i dSugo w takim stanie trwaSem. Takie bySy przypadki pierwszej mojej podrTVy. Jutro, jeRli Allach NajwyVszy pozwoli, dam wam usSyszeZ drugie spoRrTd siedmiu opowiadaU o moich morskich podrTVach. Potem Sindbad Morski ugoRciS u siebie Sindbada Ldowego, !kazaS mu daZ sto miskali zSotai rzekS: XSprawiSeR mi przyjemnoRZ swoim towarzystwem. Y Tragarz podzikowaS wTwczas, zabraS dary i ruszyS w swoj drog, rozmyRlajc nad tym, co mu !si przydarzySo, i nad tym, co spotyka innych ludzi, i dziwowaS si wielce. A gdy !nastaS ranek, udaS si do domu Sindbada \eglarza i wszedS do !Rrodka. Gospodarz przyjS go zszacunkiem i ugoRciS wspaniale, usadowiwszy przy sobie. Potem przybySa reszta jego przyjaciTS, podano potrawy i napoje i w ten sposTb przyjemnie i radoRnie czas im pSynS, aV Sindbad \eglarz tymi sSowy o swych przygodach mTwiZ poczS: Drugie opowiadanie Sindbada \eglarza dotyczce podrTVy drugiej WieRZ niesie, o krTlu "szczRliwy, Ve gdy przyjaciele zebrali si u Sindbada !\eglarza, Tw tak im opowiadaS:Zaiste, wiodSem Vywot rozkoszny, ale pewnego dnia przyszSo mi na myRl, aby znTwudaZ si w podrTV do nieznanych krajTw i ludTw. Moja dusza podszeptywaSa mi,uVo XDokd zaS jej 0n5rF(rkPDj=xk&k{A pX c'W  v c'IX > c'X "b c'YH. c'rY(:U-'Yabym zajS si kupiectwem, gdyV w ten sposTb, zarabiajcna Vycie, mTgSbym ogldaZ !rTVne kraje i wyspy. PoczSemwic przygotowywaZ si do tego przedsiwzicia i z majtku swego wydaSem niemaSo na zakup towarTw i wszystkich innych rzeczy potrzebnych do drogi. Potem zapakowaSem to wszystko i udaSem si na wybrzeVe. Tam zastaSem nowy, okazaSy statek, oVaglowany pikn tkanin, majcy liczn zaSog, zasobny i we wszystko zaopatrzony, wic zaSadowaSem naU swoje rzeczy. Wraz ze mn bySa na statku spora gromada innych !kupcTw i odpSynliRmy jeszczetego samego dnia. PodrTV !ukSadaSa si nam pomyRlnie i "nie ustajc pSynliRmy z morzana morze i z wyspy na wysp, a w kaVdym miejscu, gdzieRmykotwic zarzucali, spotykaliRmy kupcTw i ludzi moVnych, sprzedajcych i kupujcych, i sami teV uprawialiRmy handel i wymienialiRmy towary. #Tak bySo, dopTki los nie rzuciS nas na pikn wysp, gdzie dojrzewaSy owoce soczyste, gdzie rosSo wiele drzew rosochatych i gdzie przepiknie pachniaSy kwiaty, gdzie bySa ptakTw Rpiewajcych przystaU, a w rzekach woda przeWroczysta. Nie bySo na niej tylko Vadnychdomostw ani nikogo, kto by rozpalaS ogniska. Kapitan zarzuciS przy owej wyspie kotwic, a kupcy i inni !podrTVni wysiedli na ld, aby popatrzeZ na ptaki i drzewa !tam rosnce, by sSawiZ AllachaJedynego, Wszechmogcego i podziwiaZ moc Pana PrzepotVnego. W tym samym celu i ja za innymi na wysp zszedSem i usiadSem nad jednym z przejrzystych WrTdeSpomidzy drzewami. MiaSem ze!sob jadSo, wic siedzc tam !spoVySem to, co mi daS Allach NajwyVszy. MuskaS mnie miSy wietrzyk, czas przyjemnie $pSynS i sennoRZ zaczSa mnie!morzyZ. LegSem tedy i we Rnie si pogrVySem, ukoSysany pieszczot Sagodnego wietrzyku i upojony sSodkimi woniami. Gdy potem wstaSem ze snu, Vywej duszy koSo siebie nie znalazSem. Statek wraz z "innymi podrTVnymi odpSynS, anikt spoRrTd kupcTw ani "wioRlarzy nie zatroszczyS si omnie, tak Ve na owej wyspie mnie pozostawili. RozgldaSem si na prawo i na lewo, ale nikogo poza mn tam juV nie bySo, przeto ogarnS mnie smutek tak ogromny, Ve trudno sobie wyobraziZ #wikszy i o maSo mi VTSZ nie pkSa od ogromnego Valu, rozpaczy i wielkiego utrapienia. W dodatku nie miaSem przy sobie Vadnych rzeczy potrzebnych czSowiekowi, nie miaSem jedzenia ani picia i staSem takw osamotnieniu, z dusz udrczon, i nad Vyciem swym bolaSem mTwic: XNie zawsze dzban pozostaZ moVe caSy! OcalaSem za pierwszym razem,gdyV spotkaSem kogoR, kto zabraS mnie z samotnej wyspy do zamieszkanego kraju. Ale teraz daleko, och jakVe dalekomi do tego, abym tu spotkaS jakiegoR czSowieka, ktTry by !mnie std wywiTdS do jakiegoR kraju, gdzie ludzie mieszkaj! !YI tak pSakaSem, i wzdychaSemnad sob, i w smutku winiSem si za to, co uczyniSem, i za to, Vem nowe podrTVe i trudy przedsiwziS zamiast w swoim domu wypoczywaZ i w kraju rodzinnym pozostaZ. BySem tam przecieV taki szczRliwy, raczySem si dobrym jadSem i napitkiem, miaSem pikne stroje i nie brakowaSo mi niczego: ani pienidzy, ani towarTw! I rozpaczaSem nad tym, Vem opuRciS Bagdad i znTw na morze si wypuRciSem, niepomny wszystkich trudTw, jakich doznaSem w mej pierwszej podrTVy, ktTrej "maSo Vyciem nie przypSaciSem. I rzekSem: XZaprawd, od Allacha pochodzimy i do Niego powrTcimy. Y Ale szaleUstwo juV mnie prawie ogarnSo, wstaSem wic i krVySem po wyspie to w prawo, to w lewo "si kierujc, gdyV nie bySem wstanie wytrzymaZ na jednym miejscu. Potem wspiSem si na wysokie drzewo i z wierzchoSka patrzySem na wszystkie strony. Z pocztku !nie widziaSem nic prTcz nieba iwody, drzew, wysp i piaskTw, ale potem, gdy lepiej wzrok natVySem, dostrzegSem w oddali na wyspie jakiR biaSy ksztaSt ogromnych rozmiarTw. ZlazSem z wierzchoSka drzewa, zwrTciSem si w stron tego czegoR biaSego i ruszySem ku niemu kroczc tak dSugo, aV do niego dotarSem. Jak si !okazaSo, bySa to wielka biaSa kopuSa, wysoko ku gTrze wzniesiona i bardzo wielka w obwodzie. PodszedSem bliVej i okrVySem t kopuS, ale nigdzie wchodu do niej nie znalazSem, a nie miaSem siSy !ani zwinnoRci, aby si na ni wdrapaZ, gdyV powierzchnia jej bySa niezwykle gSadka. OznaczySem wic sobie miejsce, w ktTrym staSem, i obszedSem kopuS wokoSo po !to, by wiedzieZ, ile jej obwTd #wynosi [a bySo to piZdziesitpeSnych krokTw. Gdy tak dumaSem nad sposobem dostania si do wntrza kopuSy, dzieU poczS si %koUczyZ i sSoUce pochyliSo si ku zachodowi. Potem sSoUce nagle znikSo, niebo pociemniaSo i RwiatSo !sSoneczne caSkiem skrySo si przed moimi oczami. PomyRlaSem, Ve to chmura !przykrySa sSoUce, i zdumiaSo mnie to, gdyV bySa to pora lata. PodniosSem gSow i szukajc przyczyny tego zjawiska, dostrzegSem ogromne ptaszysko o potVnym ciele i szeroko rozpostartych skrzydSach, ktTre lecc w "powietrzu przysSoniSo sSoUce, odbierajc wyspie jego RwiatSo. Moje zdumienie wzrosSo jeszcze bardziej i przypomniaSem sobie pewne opowiadanie, dawno zasSyszane od podrTVnikTw i pielgrzymTw, ktTrzy dalekie wyprawy odbyli. WedSug opowieRci tej na odlegSych wyspach Vyje ptak ogromnego wzrostu, zwany Ruch, ktTry swoje maSe karmi sSoniami. I !nabraSem pewnoRci, Ve kopuSa,ktTr wSaRnie zobaczySem, jest jajem Rucha, i podziw mnie ogarnS nad tym, co Allach NajwyVszy stworzyS. Gdym tak trwaS w zdumieniu owym, ptak opuRciS si na %kopuS, objS j skrzydSami, i nogi do tySu wycignwszy, zasnS [niechaj bdzie pochwalony Ten, ktTry nigdy "nie Rpi! Wtedy podniosSem si, zdjSem z gSowy turban, "rozSoVySem go i skrciSem na podobieUstwo powroza, opasaSem si nim i przy jego pomocy uwizaSem si mocnymwzSem do nogi tego ptaka. Wduszy mTwiSem sobie: XMoVe on zaniesie mnie do jakiegoR kraju, gdzie s miasta i gdzie ludzie mieszkaj. Zaprawd, tochyba bdzie lepsze niV pozostanie na tej wyspie. Y Noc t spdziSem czuwajc, wobawie, Ve ptak Ruch uniesie mnie i odleci ze mn, zanim "zdV si obudziZ. Gdy ranek "nastaS i zajaRniaS Rwit, ptak podniTsS si ze swego jaja, zakrzyczaS wielkim gSosem i uniTsS mnie w przestworza takwysoko, Ve myRlaSem, iV do kraUcTw nieba leci. Potem $obniVyS swTj lot, opuRciS si na ziemi i usiadS na jakimR stromym, wyniosSym miejscu. Ledwo poczuSem pod sob ziemi, poczSem pospiesznie odwizywaZ wzeS z jego nogi, tak aby mnie nie !zauwaVyS, gdyV baSem si go bardzo. RozpSatawszy turban "uwolniSem si od ptaka i drVcodszedSem z tego miejsca. Zaraz potem ptak porwaS coR z ziemi w swe szpony i odleciaS w gTr ku obSokom. PrzyjrzaSem si temu, co $niTsS, i zobaczySem, Ve byS to olbrzymi, dSugi wV. Ruch poszybowaS nad morze, a ja rozgldaSem si zdumiony po okolicy. BySem sam na wzniesieniu, a poniVej &cignSa si rozlegSa i gSbokadolina, otoczona wokTS ogromnymi, strzelistymi gTrami. BySy one tak wysokie, Ve nikt nie mTgSby dostrzec ich wierzchoSka, a bySy przy tym tak strome, Ve nikt by si na nie wdrapaZ nie powaVyS. I znTw poczSem robiZ sobie wyrzuty za to, com uczyniS. !MTwiSem: XAch, trzeba mi bySoraczej na tamtej wyspie pozostaZ, gdyV, zaiste, bySa ona chyba lepsza niWli tutejsze pustkowie! Na wyspie moVna bySo znaleWZcoR do jedzenia, gdyV bySy tam rTVne owoce i wod z jej strumieni piZ bySo moVna, tu $zaR na prTVno by si rozgldaZza drzewami, owocami i !rzekami! Nie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Oto ilekroZ z jednegonieszczRcia znajd wybawienie, zaraz wpadam w drugie, jeszcze wiksze i gorsze! YPotem wstaSem i zebrawszy caS sw odwag zszedSem w dolin. UjrzaSem tam ziemi pokryt diamentami, to znaczy kamieniami, ktTre sSuV do wiercenia otworTw w mineraSach i klejnotach, do !cicia porcelany i onyksu, i stak twarde i wytrzymaSe, Ve !nie skruszy ich ani Velazo, ani skaSa i nikt nie potrafi ich "SupaZ ani rozbijaZ inaczej, jaktylko przy pomocy oSowianego kamienia. %CaSa dolina roiSa si od wVy i Vmij, a kaVde z tych stworzeUbySo na ksztaSt palmy i ogromne takie, Ve gdyby nawet sSoU si zjawiS, z pewnoRci Satwo potrafiSoby go poSknZ. WVe te wychodz, kiedy noczapadnie, a na dzieU si chowaj. Zapewne boj si porwania i rozszarpania przez ptaka Rucha lub spy, nie wiem jednak z caS pewnoRci, dlaczego tak si dzieje. I staSem w tej dolinie rozpaczajc nad tym, co uczyniSem, i w duszy mTwiSem sobie: XNa Allacha, oto sam sobie zgotowaSem zgub. Y DzieU "chyliS si juV ku zachodowi, a "ja cigle krVySem po dolinie szukajc jakiegoR miejsca, w ktTrym mTgSbym noc przepdziZ. I zapomniaSem o jedzeniu i piciu, myRlaSem jedynie o Vyciu i o ratunku dlamej duszy. W koUcu dostrzegSem niedaleko miejsca, w ktTrym staSem, jakR jaskini. PodszedSem !bliVej i gdy zobaczySem, Ve maona ciasne wejRcie, !wRliznSem si do Rrodka, a !znalazSszy przy wejRciu wielki !gSaz, nasunSem go na wejRciezamykajc je w ten sposTb za"sob. ZnalazSszy si w Rrodku powiedziaSem do siebie: XTu jestem bezpieczny. Gdy dzieU wstanie, wyjd i zobacz, co dla mnie zgotowaS los. Y Potem rozejrzaSem si po wntrzu jaskini i nagle zobaczySem tam ogromn Vmij Rpic poRrodku na jajach. ZdrtwiaSem na ten widok i wznoszc gSow ku gTrze, poleciSem moje sprawy !losowi i Sasce OpatrznoRci. Noct spdziSem caS nie zmruVywszy oka, a gdy nastaS!ranek, odwaliSem gSaz, ktTrym zamknSem wejRcie do jaskini, i uciekSem z niej, od wysiSku czuwania, gSodu i strachu podobny do szaleUca lub pijanego. I gdy tak szedSem dalej przez dolin, upadSo nagle przede mn wielkie martwe zwierz, mimo Ve nikogo w okolicy nie bySo. ZdziwiSem si zdziwieniem niesSychanym i przypomniaSem "sobie opowieRZ zasSyszan juVdawno od kupcTw i podrTVnikTw, co dalekie wyprawy odbywaj. MTwili oni,Ve w GTrach Diamentowych czyhaj ogromne niebezpieczeUstwa i nikt nie jest w stanie tam si dostaZ, ale kupcy zdobywaj jednak stamtd diamenty posSugujc si chytrym sposobem. Bior mianowicie owc ze stada, zarzynaj j i obdzieraj ze skTry, potem Zwiartuj i ze szczytu gTry !zrzucaj w t dolin. Wilgotnemiso spada na dno doliny i przylepiaj si do niego kawaSki diamentowych kamieni. Kupcy czekaj tam dopoSudnia, to jest do czasu, gdy nadlatuj ptaki z gatunku#orSTw i spTw, ktTre porywajmiso w swe szpony i wynoszna szczyty gTr. Wtedy kupcy nadbiegaj i odstraszaj ptaki krzykiem, chcc, by odleciaSy.A gdy to si stanie, mog podejRZ bliVej. Zbieraj wTwczas kamienie poprzylepiane do misa, miso zaR pozostawiaj ptakom i dzikim zwierztom, a kamienie!wioz do swoich krajTw. I nikt nie moVe tych diamentTw uzyskaZ inaczej, jak tylko uVywajc tego podstpu. I cignS dalej: Gdy na owo martwe zwierz spojrzaSem, przypomniaSem sobie, co mi opowiadano. WstaSem wic, podszedSem doU, zabraSem duVo diamentTw i powsadzaSem je do kieszeni i w faSdy szat. Potem zbieraSem dalej, wpychaSem do kieszeni, za pas, w turban i w faSdy ubrania, a gdy to uczyniSem, upadSo u moich stTp znowu wielkie martwe zwierz. WtedyprzywizaSem si doU turbanem i poSoVySem si na !plecach, zwierz kSadc sobie !na brzuchu, tak Ve leVaSo ono nieco wyVej ponad ziemi. I rzuciS si na to zabite zwierz sp, chwyciS je w sweszpony i uniTsS w powietrze, podczas gdy ja bySem przywizany do zwierzcia. I nie ustawaS sp w swym locie, "aV dotarS na wierzchoSek gTry, a tam usiadS i przystpiS do poVerania misa. Ale z tySu daSy si sSyszeZ donoRne krzyki i odgSosy uderzania drzewem o skalne Rciany. Sp poderwaS si przestraszony i odfrunS pod obSoki, a ja oswobodziSem si od zabitego !zwierzcia i stanSem opodal. Tymczasem kupiec, ktTry #krzyczaS na spa, zbliVyS si do zabitego zwierzcia i wtedy zobaczyS mnie. Ale nie przemTwiS do mnie, tylko przeraVony podszedS do zwierzcia, przewracaS je to !na jedn, to na drug stron, a nic na nim nie znalazSszy, wydaS z siebie donoRny okrzyk!i zawoSaS: XCo za zawTd! Nie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Szukamy w Bogu ucieczki przed szejtanem przekltym! YI"rozpaczaS Tw czSowiek, i rce zaSamywaS wyrzekajc: XO $niedolo! CTV to si zdarzySo? YPodszedSem wTwczas do "niego, a on spytaS: XKim jesteRi po co tu przybySeR? Y "OdpowiedziaSem: XNie lkaj sii nie obawiaj, bo zaiste jestemczSowiekiem naleVcym do najlepszych ludzi. BySem rTwnieV kupcem, a opowieRZ omych dziejach jest dSuga i niezwykSa. TakVe przyczyna mego przybycia w te gTry jest"zadziwiajca. A ty si nie bTj,!bo przyniosSem dla ciebie coR, co dusz twoj rozraduje. Otomam przy sobie wielk iloRZ diamentTw i podaruj ci ich tyle, Ve bdziesz zadowolony, a kaVdy kamieU z tych, ktTre posiadam, jest pikniejszy od wszystkich, jakie mTgSbyR zdobyZ sam. BdW przeto !spokojny i nie trwTV si juV wicej. YWtedy kupiec "dzikowaZ mi poczS, upraszaSdla mnie bSogosSawieUstwa, niebios i rozmawiaS ze mn. WkrTtce inni kupcy posSyszeli nasz rozmow i rTwnieV do mnie podeszli, a kaVdy z nich rzuciS przedtem w dolin zabite zwierz. "ZbliVywszy si wic pozdrowili mnie, winszowali mi ocalenia, apotem zabrali mnie ze sob. I opowiedziaSem kupcom caS moj histori, wszystko, co w !tej podrTVy przecierpiaSem, i wyjawiSem im teV, jak si w tej dolinie znalazSem. Potem daSem wSaRcicielowi zwierzcia, do ktTrego si uwizaSem, znaczn iloRZ diamentTw, ktTre zabraSem ze#sob, a on byS rad, modliS si za mnie i dzikowaS mi, inni kupcy zaR mTwili: XZaiste, nowe Vycie bySo ci widocznie pisane, gdyV dotd nikt, kto w to miejsce zaszedS, nie zdoSaS si uratowaZ. Niech bd dziki Allachowi za twe "ocalenie! Y Noc przepdziliRmy w miSym i bezpiecznym miejscu wszyscy razem, przySczySem si bowiem do nich, uradowany wielce z tego, Ve jestem bezpieczny, "ocalaSem z Doliny WVTw i Ve znalazSem si oto w zamieszkanym kraju. Gdy #ranek nastaS, podnieRliRmy si i ruszyliRmy przez olbrzymie #gTry, spogldajc na kSbicesi w dolinie wVe. I nie ustawaliRmy w drodze, aVdotarliRmy do pewnego gaju nawielkiej i piknej wyspie, gdzie rosSy kamforowe drzewa, a w cieniu kaVdego takiego drzewa mogSoby si schowaZ stu ludzi. Gdy ktoR chce zdobyZ sobie kamfor, wierci dSugim narzdziem otwTr wysoko w pniu drzewa i zbiera to, co z niego wypSywa.A spSywajcy z otworu sok jest wSaRnie kamfor, ktTra krzepnie niczym guma. Potem takie drzewo usycha i sSuVy jako opaS. A na wyspie tej Vyje pewien gatunek dzikich zwierzt, ktTre zw nosoroVcami. Pas si one tampodobnie jak bawoSy i bydSo wnaszym kraju, ale ciaSo maj "wiksze od wielbSda i Vywi si pasz roRlinn. Jest to zwierz ogromne, ktTre poRrodku gSowy ma jeden !gruby rTg, dSugi na dziesiZ Sokci, a na nim wyobraVona jest postaZ ludzka. Na wyspie tej Vyje rTwnieV zwierz podobne z postaci do byka. "\eglarze, podrTVnicy i ludzie, ktTrzy wdruj przez gTry i #rTVne odlegSe ldy, opowiadali !mi, Ve ten dziki zwierz, ktTry XDokd zaS jej 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBL c'Z 'eZ # c(oZ+ c(Z# c(5[. c([91([nazywa si nosoroVec, moVe wielkiego sSonia na swTj rTg nadziaZ i nie zauwaVywszy go #nawet, dalej si pasie. aw sSoUna jego rogu umiera, a pod wpSywem sSonecznego upaSu topi si jego tSuszcz i kapie na gSow nosoroVca, zalewa mu oczy i oRlepia go. NosoroVec kSadzie si do snu na brzegu morza, a wtedy przylatuje ptak Ruch, chwyta go w szpony i zanosi swym dzieciom, ktTre poVeraj nosoroVca wraz ze sSoniem tkwicym na rogu. WidziaSem na tej wyspie rTwnieV liczne rodzaje i gatunki bawoSTw, jakich u nas nie spotkaSem nigdy. Z Doliny WVTw miaSem mnTstwo diamentTw, ktTre przyniosSem z sob schowane w kieszeniach. Ludzie !wymieniali je ze mn na rTVne towary i wyroby miejscowe, a takVe dawali mi za nie dirhemyi denary. Tak tedy podrTVowaSem z owymi kupcami, bez przerwy zwiedzajc rTVne krainy, poznajc rozmaitych ludzi i wszystko to, co Allach NajwyVszy stworzyS. I podrTVowaliRmy z doliny w dolin i z miasta do miasta, podrodze sprzedajc i kupujc, aV wreszcie przybyliRmy do Basry. Tam popasaliRmy niedSugo, po czym ja ruszySemw drog do miasta Bagdadu. Gdy powrTciSem ze swojej wyprawy do Bagdadu, Przybytku Pokoju, udaSem si do swojej dzielnicy i wszedSemdo swojego domu. A miaSem ze "sob wielk iloRZ diamentTw, pienidzy, kosztownoRci i rozmaitych towarTw przedniego gatunku. I zgromadziwszy caS rodzin i bliskich, obdarowaSem ich wszystkich hojnie i obsypaSembogactwami i podarunkami. I znTw poczSem dobrze jadaZ ipijaZ, wytwornie si odziewaSem, bawiSem si i od towarzystwa nie stroniSem, aVwreszcie zapomniaSem o wszystkim, co przecierpiaSem. \ycie pdziSem wRrTd rozkoszy, spokojnej bySem myRli i pogodnego ducha, weseliSem si i radowaSem, a kaVdy, kto usSyszaS o mym powrocie, zachodziS do mnie i pytaS o moje przygody i o to, co widziaSem w odlegSych krajach. OpowiadaSem tedy, comnie spotkaSo i com !przecierpiaS, a kaVdy sSuchaczpodziwiaS moje przypadki i cieszyS si z mego ocalenia. Oto koniec tego, co zdarzySo !mi si i przytrafiSo w drugiej mej podrTVy. I rzekS Sindbad swym wspTSbiesiadnikom: XJutro, !jeRli Allach NajwyVszy pozwoli,opowiem wam o przypadkach !mej trzeciej podrTVy. Y A gdy skoUczyS tymi sSowy swoje opowiadanie, wszyscy byli zdumieni, po czym podana zostaSa wieczerza. Potem Sindbad \eglarz kazaS daZ Sindbadowi Tragarzowi sto !miskali zSota, a on wziS Tw dar i wedle zwyczaju odszedS !swoj drog dziwic si temu,!co przeVyS Sindbad \eglarz, a "w domu bSogosSawiS mu i modliSsi za niego. A skoro nastaS "dzieU nastpny i gdy zaRwitaS brzask, Sindbad Tragarz wstaS,odprawiS poranne modSy i zgodnie z wol Sindbada \eglarza udaS si do niego w odwiedziny. WszedS do domu, pozdrowiS gospodarza, a Tw go"przywitaS i siedzieli razem, aV przyszSa reszta przyjaciTS i towarzyszy biesiady. Jedli wTwczas i pili, rozkoszowali !si, weselili i bawili, a potem Sindbad \eglarz znTw mTwiZ poczS: Trzecie opowiadanie Sindbada \eglarza dotyczce podrTVy trzeciej Bracia moi, wysSuchajcie mojej opowieRci i wiedzcie, Ve jest ona zaiste jeszcze cudowniejsza niV te, ktTre wam przedtem opowiedziaSem. Wszelako Allach jest Wszechwiedzcy i On jeden zna swe tajemnice ukryte. PowrTciwszy wic z mej drugiej podrTVy, VySem w wielkiej radoRci i szczRliwoRci, cieszc si tym, Ve ocalaSem. Jak juV zreszt wiecie z tego, co wczoraj wam opowiadaSem, dorobiSem si znacznego majtku i Allach zwrTciS mi wszystko, co z jego woli utraciSem. Przez pewien czas przebywaSem w Bagdadzie pogrVony w wielkim szczRciu, pogodzie, radoRciach i weselu. Wszelako dusza moja gorco zapragnSa podrTVy i ogldania dalekich krajTw i znTw postanowiSem "zajZ si handlem, zarabiaZ i mnoVyZ zyski. A Ve dusza ludzka skSonna jest do zSego, przeto po namyRle nakupiSem "wielk iloRZ towarTw i rzeczy potrzebnych do drogi, spakowaSem je i z tym wszystkim opuRciSem Bagdad udajc si do miasta Basry. PrzybySem na brzeg morza i ujrzaSem tam wielki statek, a na nim wielu kupcTw i "podrTVnikTw [ ludzi dobrych i miSych, zacnych, mdrych, poboVnych i prawych. Wraz z nimi wsiadSem na statek i wyruszyliRmy polecajc si bSogosSawieUstwu Allacha, Jego pomocy i opiece. $CieszyliRmy si pomyRlnoRci i bezpieczeUstwem i podrTVowaliRmy bezustannie z morza na morze, z wyspy na wysp i z miasta do miasta, a kaVde leVce na naszej drodzemiejsce zwiedzaliRmy, sprzedajc tam i kupujc, radoRni i weseli. AV pewnego dnia, gdyRmy pSynli przez spienione morze o falach bijcych jedna o drug, kapitan, stojcy przy burcie statku i rozgldajcy si na #rTVne strony, poczS nagle biZsi po twarzy, a potem rozkazaS zwinZ Vagle i !zarzuciZ kotwic. SzarpaS przy tym brod, rozdzieraS szaty i krzyczaS wielkim gSosem. "SpytaliRmy wic: XKapitanie, cosi staSo? YOdpowiedziaS: XWiedzcie, o podrTVni [ oby pokTj i bezpieczeUstwo bySy wam dane [ Ve wicher nas znosi i na Rrodek morza pdzi,a los nieszczRliwy pcha nas ku MaSpim GTrom. A jeszcze !nikt, kto tam si znalazS, nie uszedS caSo z tego miejsca i serce moje mTwi mi, Ve wszyscy poginiemy! Y I zaledwie kapitan skoUczyS mTwiZ te sSowa, nadbiegSy maSpy, otoczySy nasz statek i niczym szaraUcza zaroiSy si na caSym pokSadzie i na brzegu przy statku. My zaR "baliRmy si zabiZ, uderzyZ czychoZby odpdziZ ktTrR z !nich, gdyV bySo ich tak duVo, bowiem wielka liczba przewyVsza mstwo. I ze strachu patrzyliRmy biernie, gdy one rabowaSy nasz dobytek i towary. S to najszkaradniejsze zwierzta; sierRZ ich przypomina czarn pilRU, a widok budzi groz. Nikt teV ich mowy nie jest w stanie zrozumieZ i nic o nich nie wiadomo poza tym, Ve "nienawidz ludzi, maj VTSte oczy, czarne gby i nisk postaZ, a wzrost kaVdej z nich nie przekracza czterech pidzi. WlazSy owe maSpy na liny kotwicy, przegryzSy je swymi zbami i poprzecinaSy rTwnieV wszystkie inne okrtowe liny. Wtedy statek nasz poddaS si wiatrowi, "skierowaS si w stron MaSpichGTr i przybiS do ich brzegu. MaSpy rzuciSy si wtedy na kupcTw i podrTVnych i powynosiSy ich wszystkich na brzeg, statek zaR ze wszystkim, co na nim bySo, !porwaSy i oddaliSy si swoj drog, nas porzuciwszy na wyspie. Statek zniknS nam sprzed oczu, a my nawet nie wiedzieliRmy, dokd go maSpy porwaSy. ZnalazSszy na owej wyspie drzewa owocowe, zioSa i !jagody, poVywiliRmy si nimi, ugasiliRmy pragnienie wod ze strumieni, ktTre si tam znajdowaSy, a potem zauwaVyliRmy w gSbi wyspy jakieR domostwo. SkierowaliRmysi ku niemu, a gdy juV byliRmy blisko, zobaczyliRmy, Ve bySo to zamczysko o wyniosSych kolumnach i wysokich murach, majce dwuskrzydSow bram z hebanowego drzewa, a brama ta bySa otwarta. WeszliRmy wic przez t bram i zobaczyliRmy rozlegSy dziedziniec, podobny do !wielkiego placu, a wokTS bySy liczne wysokie drzwi. Naprzeciw wejRcia staSa szeroka Sawa, ponadto wisiaSynad paleniskami naczynia !kuchenne, a wokTS walaSo si duVo koRci. \ywej duszy w owym miejscu nie znaleWliRmy, !przeto zdumieliRmy si wielkim zdumieniem, ale usiedliRmy na dziedziUcu, by chwil odpoczZ. A potem sen nas zmorzyS i spaliRmy bez przerwyod poSudnia aV do zachodu sSoUca. Nagle ziemia si pod #nami zatrzsSa i rozlegS si w powietrzu wielki haSas. RTwnoczeRnie zeszSa ku nam zzamkowej wieVy jakaR postaZ ogromna, z ksztaStu podobna do czSowieka, ale czarna i wysoka jak olbrzymia palma. Oczy miaSa jak dwie pochodnie, kSy niczym u dzika, gb ogromn jak studnia, wargi na podobieUstwo warg wielbSda izwisajce na piersi, uszy na ksztaSt dwu pSacht, opadajce na ramiona, a paznokcie u rk tej postaci przypominaSy lwie pazury. GdyRmy ujrzeli tego potwora, potraciliRmy zmysSy, strach nas ogarnS potVny i zamarliRmy z okropnego przeraVenia, lku i obawy. Tymczasem stwTr zszedS na "ziemi, na chwil przysiadS na Sawie, a potem wstaS i podszedS do nas. ChwyciS mniei wycignS spomidzy mych towarzyszy kupcTw, a podniTsSszy mnie w gTr, obmacywaS mnie i obracaS, a ja bySem na jego dSoni niczym maSy ksek. MacaS mnie zupeSnie tak, jak rzeWnik maca owc przeznaczon do $zarVnicia, ale stwi erdziS, Ve jestem wtSy i wychudzony odwielu utrapieU i trudTw podrTVy. Nie znalazS na mnie !ani troch ciaSa, wic mnie z !rki wypuRciS, wybraS innego spoRrTd mych towarzyszy, obracaS i obmacywaS go tak jak mnie poprzednio, a potem ijego wypuRciS. Tak macaS i obracaS jednego po drugim, aVdoszedS do kapitana okrtu. "ByS to czSowiek tSusty, tgi, barczysty, silny i krzepki i zadowoliS potwora. aw ujS tedy kapitana niczym rzeWnik przystpujcy do zarVnicia #bydlcia, rzuciS go na ziemi i postawiwszy nog na jego karku, zmiaVdVyS mu go. Potem"przyniTsS dSugi roVen i wbiS naU kapitana, aV koniec roVnawyszedS mu przez tySek. I roznieciS wielkie ognisko, nad nim umieRciS roVen z nabitym naU kapitanem i nie przestawaS go obracaZ nad !pSoncymi wglami, aV miso dobrze si upiekSo. Wtedy zdjS roVen z Varu i umieRciwszy go przed sob, "dzieliS miso tak, jak czSowiek dzieli kurcz, i rozszarpywaS t pieczeU pazurami, i %poVeraS, aV zjadS caSe miso i "koRci poobgryzaS. I nie zostaSoz kapitana nic prTcz tych koRci, ktTre potwTr cisnS gdzieR pod mur. PTWniej potwTr posiedziaS jeszcze troch na Sawie, a nastpnie wycignS si na niej i zasnS, a chrapanie, ktTre poczS z siebie wydawaZ, podobne bySo do charczenia zarzynanego barana albo jakiegoR innego zwierzcia. SpaS tak bez przerwy do rana, a potem !wstaS i odszedS swoj drog. My zaR upewniwszy si, Ve odszedS daleko, poczliRmy rozmawiaZ, opSakiwaliRmy nasz#los i mTwiliRmy pomidzy sob: !XAch, czemuV nie utonliRmy wmorzu albo nie zginliRmy z rk maSp? BySoby to stokroZ lepsze od pieczenia na rozVarzonych wglach! Na Allacha, tego rodzaju RmierZ jest straszna, ale wszystko dzieje si tak, jak Allach zrzdzi, nie ma bowiem potgi!ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Na pewno pomrzemy tu w rozpaczy i nikt si o nas nie dowie! Nie ma dla nas ocalenia ani ucieczki z tego miejsca! YPotem wstaliRmy i #poczliRmy chodziZ i rozgldaZsi po wyspie, poszukujc jakiegoR miejsca, gdzie moVnaby si bySo schowaZ lub ktTrdy moVna bySoby uciec. KaVda RmierZ wydawaSa nam si lepsza od pieczenia w !ogniu, cTV, kiedy nie mogliRmyznaleWZ Vadnej kryjTwki. WieczTr zapadS i w wielkim strachu musieliRmy wracaZ do zamczyska. UsiedliRmy tam i oto znTw ziemia pod nami zadrVaSa, "pojawiS si Tw czarny potwTr, podszedS do nas, jednego za drugim obmacywaS tak, jak za pierwszym razem, i badaS nas, aV wreszcie wybraS z nas jednego i postpiS z nim tak, jak pierwszego dnia postpiS z"kapitanem. UpiekS go i poVarS, a potem spaS na Sawie caS noc, chrapic jak zarzynane zwierz. A gdy dzieU nastaS, "podniTsS si i poszedS swoj drog, nas pozostawiajc wedSug swego obyczaju. ZbiliRmy si wTwczas w gromad, naradzaliRmy si i mTwiliRmy jeden przez drugiego: XNa Allacha, lepiej bySoby rzuciZ si w morze i utonZ niV czekaZ na upieczenie, gdyV, zaiste, ten rodzaj Rmierci jest potworny! YJeden z nas rzekS: XPosSuchajcie mnie, uVyjmy jakiegoR podstpu i zabijmy tego potwora! Uwolnimy siebie w ten sposTb od jego przeRladowaU i innych muzuSmanTw wybawimy od !jego zSa i nieprawoRci. YWtedyja powiedziaSem: XSSuchajcie, o bracia moi, skoro nie ma innego ratunku i musimy go zgSadziZ, weWmy std najpierw nieco desek i drzewa, zgromadzimy to na brzegu i zbudujemy tratw obszern na podobieUstwo statku. Gdy potem uda si nasz podstp i uRmiercimy potwora, wsidziemy na ten statek i odpSyniemy std po morzu dokdkolwiek, gdzie tylko nas Allach poprowadzi. Albo teV bdziemy siedzieli tutaj, aV nas jakiR przepSywajcy tdy statek zabierze, A gdybyRmy nawet nie dali rady zabiZ potwora, toi tak na nasz STdW wsidziemy i umkniemy morzem. JeRli utoniemy, to przynajmniej w ten sposTb uwolnimy si od mk skrceniakarku i smaVenia na ogniu. !JeRli pisane nam jest ocalenie, czeka nas ratunek, a jeRli utoniemy, to zginiemy Rmierci mczennikTw. Y Wszyscy na to zawoSali: XNa Allacha, mdra to rada i sSuszna! Y I tak zgodni w swych postanowieniach, przystpiliRmy zaraz do roboty. WynieRliRmy z zamku drzewo i sporzdziwszy z niego statek, zawizaliRmy go !przy brzegu morza, zSoVyliRmy w nim nieco VywnoRci i powrTciliRmy na zamek. Gdy zapadS wieczTr, ziemia !zadrVaSa i nadszedS Tw czarnypotwTr, a byS ksajcy niczym pies. PoobracaS i poobmacywaS kaVdego z nas, a potem wybraS jednego i postpiS z nim tak jak z jego poprzednikami, potem go poVarS i zasnS na Sawie, wydajc z siebie chrapanie podobne do grzmotTw. Wtedy podnieRliRmy si szybko, ujliRmy dwa Velazne roVna spoRrTd tych, ktTre bySy pozawieszane w tym miejscu, iwsadziliRmy je w potVny !ogieU, aV rozVarzySy si do !czerwonoRci i staSy si niczym#wgle pSonce. Potem ujliRmy je mocnym uchwytem, podeszliRmy z nimi do czarnucha, ktTry spaS chrapic na Sawie i wetknliRmy mu roVny w oczodoSy, zanim zdoSaS si obudziZ. Wszyscy razem naciskaliRmy z caSych siS i mocy, aV wypaliliRmy mu oczy,a on, pozbawiony wzroku, !ryknS potVnie, serca nasze groz napeSniajc. Potem #zerwaS si z Sawy i poczS nasszukaZ, ale my rozbiegliRmy si, uciekajc przed nim na lewo i na prawo. _lepy olbrzym nie mTgS nas !znaleWZ, ale my i tak baliRmy si go strasznie i przekonani onieuchronnej zgubie, zwtpiliRmy w moVliwoRZ "ocalenia. On zaR skierowaS si ku bramie i wrzeszczc, wyszedS z niej po omacku. NasprzejmowaS potworny strach, !ziemia drVaSa pod nami od siSy!jego gSosu i RledziliRmy, jak olbrzym, nie przestajc nas tropiZ, odchodziS swoj zwykS drog. NiedSugo potemwrTciS jednak, a z nim przybySa samica, jeszcze wiksza niV on i o jeszcze dzikszym wygldzie. PrzeraziliRmy si strasznym przeraVeniem zobaczywszy ichoboje, gdyV samica, ktTr olbrzym przywiTdS z sob, bySa daleko potworniejsza niV on. DojrzaSa nas ona wSaRnie w chwili, gdy my poRpiesznie odczepiliRmy nasz STdW i wskoczywszy do niej, !zepchnliRmy j na wod. Leczolbrzymy miaSy ze sob ogromne kamienie, ktTrymi poczSy w nas rzucaZ, i pod ich uderzeniami wikszoRZ z nas zginSa. ZostaSo nas tylko trzech, mianowicie ja i jeszcze dwu #innych, i dopSynliRmy w Sodzi "na inn wysp. KrVyliRmy po niej aV do schySku dnia, a gdynoc nas zaskoczySa, #uSoVyliRmy si do snu. GdyRmy !si przebudzili, zobaczyliRmy, Ve ogromny i niezmiernie dSugiwV o wielkim cielsku i przepastnym brzuchu leVy, otaczajc nas pierRcieniem. Wtej samej chwili wV Tw podpeSzS ku jednemu z mych !towarzyszy i poSknS go aV do ramion, a zaraz potem poSknSgo do reszty. PosSyszeliRmy tylko trzask Veber w brzuchu !wVa, po czym oddaliS si on !swoj drog. ZdumieliRmy si !wielkim zdumieniem i uValiliRmysi nad naszym nieszczsnym towarzyszem, lecz zarazem ogarnS nas przemoVny strach #o wSasn skTr. ZawoSaliRmy: XNa Allacha, co za dziwy! KaVda nowa RmierZ, ktTrej XDokd zaS jej 0n5rF(rkPDj=xk&k{Ap| c(,\ \ c(\H2 c(\z"v c(U]- [(]7F)^jesteRmy Rwiadkami w czasie tej naszej podrTVy, wstrtniejsza jest od poprzedniej. RadowaliRmy si ocal eni em z rk czarnego !olbrzyma i tym, Ve uniknliRmyRmierci w odmtach, a oto "okazaSo si, Ve radoRZ nasza bySa przedwczesna. Nie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Allach nas wybawiS z rk czarnego olbrzyma i ocaliS od !zatonicia, lecz czyV istnieje moVliwoRZ ucieczki przed t #now zSowrTVbn plag? Y To rzekSszy wstaliRmy i chodziliRmy dal ej po wyspie, poVywialiRmy si owocami i popijaliRmy wod ze strumieni,i tak bySo aV do wieczora. Wtedy wyszukaliRmy wielkie, !wysokie drzewo, wspiliRmy si na nie [j a wdrapaSem si na najwyVsz gaSW [ i zasnliRmy. Gdy nastaSa noc i ciemnoRZ zapadSa, pojawiS si wV, peSzaS to w prawo, to w lewo, a potem ruszyS ku drzewu, na "ktTrym spaliRmy. WV wspiS si do mojego towarzysza i poSknwszy go po ramiona, tak si z nim razem wokTS pnia drzewa owinS. Zanim poSknS caSego mego towarzysza, sSyszaSem gruchotanie koRci w brzuchu wVa i musiaSem na to #patrzeZ. Potem wV zsunS siz drzewa i odszedS swoj !zwykS drog. Ja zaR reszt nocy spdziSem na tym drzewie, a gdy nastaS dzieU i "zaRwieciSo sSoUce, zlazSem z drzewa, Rmierci bliski od wielkiego strachu i przeraVenia. ChciaSem wskoczyZ do morza, aby odetchnZ od cierpieU tego Rwiata, ale duch si we mnie jakoR jeszcze trzymaS, bowiemVycie moc ma wielk. WTwczas wziSem szerok desk, przymocowaSem j sobie pod stopami, inn desk przywizaSem sobie do prawego boku i tak sam do boku lewego i jeszcze inn na brzuch, a wreszcie dSug i szerok desk przytroczySem w poprzek nad gSow, tak samo jak pod stopami. Tak otoznalazSem si w Rrodku tych desek otaczajcych mnie ze wszystkich stron. PrzywizaSem je bardzo mocno i z tym wszystkim rzuciSem sina ziemi, po czym zaraz zasnSem pomidzy tymi deskami, tworzcymi wokTS mnie coR na ksztaSt komTrki. Gdy zapadSa noc, pojawiS si zgodnie ze swoim obyczajem "wV. ZobaczyS mnie i zbliVyS si, ale nie mTgS mnie poSknZ, gdyV schowany bySem wRrTd desek zewszd "mnie osSaniajcych. I krVyS wokTS mnie Tw wV, ale nie "mTgS si do mnie dobraZ, a ja patrzySem naU zmartwiaSy ze "strachu i przeraVenia, wV zaR!nieustannie to si oddalaS, to przybliVaS do mnie, ale za kaVdym razem, gdy mnie prTbowaS poSknZ, udaremniaSy mu to deski, ktTre miaSem przytroczone ze wszystkich stron. TrwaSo to od!zachodu sSoUca aV do biaSego rana, gdy wzeszSo sSoUce i zaRwieciSo swym RwiatSem. Wtedy wV, dSawic si $bezsiln wRciekSoRci, odszedSswoj drog, a ja wycignSem rk i wyswobodziSem si spomidzy drewna, martwy prawie wskutek tego, com przez tego%wVa przeVyS. DWwignSem si jednak i poczSem iRZ przez wysp, i tak dotarSem do brzegu. PopatrzySem wTwczas na morze i dostrzegSem oto w oddali, na peSnym morzu, statek. ChwyciSem wielk gaSW i poczSem ni wymachiwaZ, krzyczc zarazem. Gdy mnie ujrzeli podrTVni, rzekli: XTrzeba zobaczyZ, co to takiego, moVe jest to czSowiek. YPodpSynli bliVej, a kiedy "usSyszeli moje woSanie, przybilido brzegu i zabrali mnie na swTj statek. I wypytywali mnieo moje przygody, wic opowiadaSem im od pocztku do koUca, co mi si przydarzySo i co od przeciwieUstw losu wycierpiaSem. Zdziwili si wielce, a potem darowali mi troch swoich szat, abym sw"nagoRZ zakryS, dali mi teV ze swych zapasTw coR do jedzenia, wic zjadSem do syta, a na koniec napoili mnie "zimn, sSodk wod. I odVyS we mnie duch, serce si uspokoiSo i doznaSem wielkiegoukojenia, Ve Allach wybawiS mnie od pewnej Rmierci i z powrotem umieRciS wRrTd Vywych. SSawiSem przeto Allacha NajwyVszego za #obfitoRZ Jego Sask i skSadaSemMu dziki. Niebawem odzyskaSem siSy i tak po chwilach, gdy juV we wszystkozwtpiSem, nadeszSy inne, kiedy to, co przeszedSem, wydaSo mi si tylko jakimR snem. Wiatr za przyzwoleniem Allacha byS nam przychylny, !pSynliRmy wic bez ustanku, aV przybiliRmy do brzegu pewnej wyspy, zwanej wysp as-Salahita, i przy niej nasz kapitan zatrzymaS statek. Wszyscy kupcy i podrTVni zeszli wTwczas na ld i wynieRli swe towary, aby je !sprzedaZ i wymieniZ. I mTwiS Sindbad \eglarz: !Kapitan statku zwrTciS si do #mnie i rzekS: XPosSuchaj, co ci powiem. JesteR obcym, ubogim czSowiekiem i opowiedziaSeR nam o rTVnych niebezpieczeUstwach, przez !ktTre przeszedSeR. ChciaSbym ci przeto jakoR poratowaZ i #pomTc ci, abyR mTgS wrTciZ do swego kraju, a ty bdziesz siza to modliS za mnie. YOdpowiedziaSem; XDobrze, odtd zawsze si bd za #ciebie modliS. Y On zaR mTwiS !dalej: XWiedz, Ve byS wRrTd nas pewien podrTVny, ktTry nam zginS. Nie wiemy, czy jeszcze Vyje, czy umarS, bo Vadna wieRZ o nim do nas nie dotarSa. Chc wic tobie przekazaZ jego towary, abyR je sprzedaS "na tej wyspie i byR zajS si sprawami tamtego. Za twTj trud i prac wynagrodzimy ci, oddajce! czRZ zysku, a co zostanie ze sprzedaVy tych towarTw, zatrzymamy u nas aV do naszego powrotu do Bagdadu. Tam odszukamy rodzin zaginionego i jej przekaVemy pozostaSe towary jak rTwnieV wszystek dochTd z tego, co zostanie sprzedane. Czy zgodzisz si na to i zejdziesz na wysp z tymi towarami, aby handlowaZ nimi tak, jak toczyni kupcy? Y OdrzekSem: "XSSysz i jestem posSuszny, o panie dobry i wspaniaSomyRlny Y, bSogosSawiSem mu i dzikowaSem. Potem kapitan rozkazaS tragarzom i wioRlarzom, aby wspomniane towary wynieRli na ld i przekazali je mnie. A pisarz portowy spytaS: XKapitanie, coto za towary wynosz majtkowie i tragarze na brzeg i ktTrego kupca imieniem mam je oznaczyZ? Y Kapitan odpowiedziaS: XWypisz na nich imi Sindbada!\eglarza. PodrTVowaS przedtemz nami, lecz utonS przy jednej z wysp. Od tego czasu nie mieliRmy o nim Vadnej wieRci i chcemy, a by ten cudzoziemiec sprzedaS towary Sindbada \eglarza i wziS za nie zapSat. Damy mu za to !tyle, ile wart bdzie jego trud przy dokonywaniu sprzedaVy, a co zostanie, weWmiemy ze sob, by po powrocie do miasta Bagdadu oddaZ towary wSaRcicielowi, o ile uda nam si go odnaleWZ. JeRli zaR nie bdziemy w stanie go odszukaZ, przekaVemy wszystko jego rodzinie w Bagdadzie. Y Pisarz !powiedziaS: XPikne s twoje sSowa i sprawiedliwa mowa. Y Gdy usSyszaSem, co mTwiS kapitan i jak oznajmiS, Ve towary maj byZ moim imieniem znaczone, rzekSem sobie w duszy: XNa Allacha, wszakVe to ja jestem Sindbadem \eglarzem i ja wpadSem do wody przy owej wyspie wraz z innymi "podrTVnymi, z ktTrych czRZ "poszSa na dno. YUzbroiSem si jednak w cierpliwoRZ i odczekaSem, aV kupcy zeszli ze statku i w gromadzie zaczli rozprawiaZ o sprawachkupna i sprzedaVy. Wtedy podszedSem do kapitana statku i zapytaSem go: XPanie mTj, czy wiesz, kim byS wSaRciciel towarTw, ktTre daSeR mi do sprzedania? Y Kapitan odparS: XNie znam jego stanu, ale wiem, Ve pochodziS z Bagdadu i Ve zwano go Sindbadem \eglarzem. GdyRmy przy pewnej wyspie kotwic zarzucili, wielu ludzi tam utonSo, a w ich liczbie byS on, i od tego czasu nie mieliRmy o nim Vadnej wiadomoRci. Y Wtedy krzyknSem wielkim gSosem: XKapitanie, niechaj pokTj z tob bdzie! Wiedz, Ve ja jestem Sindbadem \eglarzem i wcale nie utonSem. Wtedy, gdy przy brzegu wyspy zarzuciSeR kotwic, a kupcy i podrTVni zeszli na ld, ja wysiadSem "wraz z nimi. ZnalazSszy si zaRna brzegu wyspy, wyjSem jedzenie, ktTre z sob "miaSem, i przyjemnie pSynS mitam czas, ale potem ogarnSa !mnie sennoRZ, uSoVySem si wic i zasnSem. Gdym si !przebudziS, nie bySo juV przy brzegu statku i nikogo przy sobie nie znalazSem. Tak wic towary te, jak i caSy Tw dobytek naleV do mnie. Wszyscy kupcy dostarczajcydiamentTw widzieli mnie w Diamentowych GTrach i poRwiadcz, Ve jestem Sindbadem \eglarzem. OpowiedziaSem im bowiem swoj histori i wspomniaSem o tym, co mi si zdarzySo, gdybySem z wami na statku. OpowiedziaSem im, jak to zapomnieliRcie mnie Rpicego na wyspie i Ve gdy si potem przebudziSem, nie znalazSem juV nikogo z podrTVnych i przygodziSo mi si to, co mi si przygodziSo. Y Kupcy i inni wspTStowarzysze podrTVy sSyszc moje sSowa zgromadzili si przy mnie, a byli wRrTd nich tacy, co mi uwierzyli, i tacy, co wzili mnie za kSamc. I gdyRmy tak rozmawiali, jeden z kupcTw posSyszawszy, Ve wspomniaSem o Diamentowej Dolinie, wstaS, podszedS do mnie i powiedziaS: XZgromadzeni, posSuchajcie, co powiem. KiedyR wspominaSem wam o rTVnych dziwach, ktTre ogldaSem w swoich podrTVach. Midzy innymi opisywaSem, jak rzucaliRmy zabite zwierzta doDiamentowej Doliny i o tym, Vegdy zgodnie ze zwyczajem postpiSem jak inni kupcy i zrzuciSem tam swoje zwierz, uczepiS si doU pewien czSowiek i tak przybyS do mnie na gTr. Nie wierzyliRcie mi wtedy i pomawialiRcie mnie o kSamstwo. YRzekli: XTak, to prawda, opowiadaSeR nam o tym, a my nie daliRmy wiary twym sSowom. Y Kupiec !cignS: XOto jest wSaRnie !ten, ktTry uczepiS si mojego zabitego zwierzcia. DaS mi onpotem cenne diamenty, a rTwne im trudno bySoby znaleWZ. On zaR daS mi ich "wicej, niVbym mTgS zebraZ z mego zabitego zwierzcia. I zabraSem z sob tego czSowieka, a gdy przybyliRmy do miasta Basry, poVegnaliRmy si, po czym on ruszyS do swojego kraju, a my do swego."To wSaRnie jest Tw czSowiek i rzeczywiRcie nazywa si on Sindbad \eglarz, jak nam !mTwiS. OpowiedziaS on [i nam !o tym, Ve statek odpSynS bezniego, i o tym, jak pozostaS sam na wyspie. I wiedzcie, Ve czSowiek ten przyszedS tu do nas po to, byRcie nareszcie uwierzyli sSowom, ktTre wam niegdyR powiedziaSem. Wszystkie te towary s jego wSasnoRci bo i o tym nam wspomniaS, gdy do nas si przySczyS. Tym samym i jego sSowa okazuj si prawdziwe. Y Gdy kapitan wysSuchaS sSTw kupca, podszedS do mnie i chwil uwaVnie mi si przypatrywaS, a potem spytaS: XJak s oznaczone twoje towary? YOdpowiedziaSem: XWiedz, Ve znak na mych towarach jest taki a taki. YPotem przypomniaSem mu jeszcze o pewnych sprawach, ktTre zaszSy tylko midzy nami dwoma, gdy na jego statku wypSywaliRmy z Basry. Wtedy kapitan upewniS si, VerzeczywiRcie jestem Sindbadem \eglarzem, objS "mnie, pozdrowiS i cieszyS si zmego ocalenia mTwic: XNa Allacha, zaiste, twoja opowieRZ jest zdumiewajca, a przypadki twe s cudowne. I !niech Allachowi bd dziki za"to, Ve daS nam si spotkaZ, a tobie zwrTciS twe towary i dobytek. YSindbad mTwiS: Tak tedy rozporzdziSem swymi towarami, jak umiaSem, a one przyniosSy mi w tej podrTVy duVy zysk. RadowaSem si z "tego wielk radoRci, cieszc si bezpieczeUstwem i tym, VeodzyskaSem mTj majtek. I wciV sprzedawaSem i kupowaSem po drodze na wyspach, a gdy przybyliRmy dokraju Sind, i tam rTwnieV trudniliRmy si kupnem i sprzedaV. I widzieliRmy na morzu rozmaite dziwy i cudownoRci, ktTrych ani !zliczyZ, ani wyliczyZ si nie da. WRrTd wielu innych rzeczy,ktTre na tym morzu ogldaSem, bySa ryba z ksztaStu podobna do krowy i inne majce postaZ osSa. WidziaSem teV ptaki, ktTre wySaV z morskich muszli, znosz jaja i pisklta wysiaduj na powierzchni wody. A ptaki te nie wychodznigdy z morza na ld. I tak podrTVowaliRmy bez ustanku za Allacha NajwyVszego przyzwoleniem, wiatr nam sprzyjaS i podrTV bySa pomyRlna, i tak przybyliRmy doBasry. ZabawiSem tam niewiele dni, po czym ruszySem do Bagdadu, a gdy przybySem do mojej dzielnicy, wszedSem do swego domu, powitaSem rodzin, towarzyszy i %przyjaciTS. I cieszySem si, Ve znTw jestem bezpieczny i Ve wrTciSem do swego kraju, do rodziny, swojego miasta i domTw. RozdawaSem jaSmuVn,obdarowywaSem i odziewaSem wdowy i sieroty, a sam spdzaSem czas w otoczeniu towarzyszy bi esi ad i przyjaciTS, VySem w nieustannym zbytku jedzc, #pijc i weselc si. Ucztujc, zabawiajc si i przebywajc z towarzyszami, zapomniaSem "wkrTtce, co mi si przytrafiSo,co od przeciwieUstw losu wycierpiaSem i jakich zaznaSem niebezpieczeUstw. ZyskTw moich zaR z tej wyprawy ani zliczyZ, ani "wyliczyZ by si nie daSo. Takieto bySy osobliwe przygody, "ktTre miaSem w tej podrTVy. A jutro, jeRli Allach NajwyVszy zechce, przyjdziesz do mnie znowu, ja zaR opowiem ci o mojej czwartej podrTVy, jeszcze cudowniejszej od poprzednich. Potem Sindbad \eglarz kazaS daZ, zgodnie ze swoim obyczajem, sto miskali zSota Sindbadowi Tragarzowi i poleciS, aby obrusy rozpostarto. A gdy to si staSo, towarzystwo poczSo wieczerzaZ, dziwujc si zasSyszanej opowieRci i wszystkiemu temu Xco si w niej wydarzySo. Po wieczerzy wszyscy odeszli w swoje strony, a Sindbad Tragarz zabraS darowane mu zSoto i takVe odszedS swoj drog, oszoSomiony tym, co Sindbad \eglarz opowiedziaS. Noc spdziS w swoim domostwie, a gdy nastaS ranek%i zajaRniaS Rwit, podniTsS si Sindbad Tragarz, odprawiS poranne modSy i udaS si do Sindbada \eglarza. WszedS, pozdrowiS gospodarza, a Tw przyjS go radoRnie i przyjaWnie, kazaS mu koSo "siebie siadaZ i gawdziS z nim do czasu, gdy reszta towarzyszy si zjawiSa. Wtedypodano jadSo, a zebrani #poVywili si i popili w wesoSym nastroju, po czym Sindbad \eglarz czwarte opowiadanie rozpoczS: Czwarte opowiadanie Sindbada\eglarza dotyczce podrTVy czwartej Wiedzcie, o bracia moi, Ve powrTciwszy do miasta Bagdadu, znTw zgromadziSem wokTS siebie mych towarzyszy, rodzin i przyjaciTS i VySem poRrTd najwikszych rozkoszy, w zadowoleniu i dostatku. Otoczony nieprzeliczonym zbytkiem, zapomniaSem wkrTtce o tym, co bySo, i oddany rozrywkom, weselu i towarzyskim biesiadom, czerpaSem z Vycia wszystko, co najprzyjemniejsze. CTV, kiedy moja podstpna dusza szeptaSa mi o podrTVach w kraje nieznanych ludTw, tak Ve znTw zapragnSem !zobaczyZ innych ludzi i zajZ si handlem i zarabianiem. Opanowany t myRl, nakupiSem rTVnych cennych towarTw nadajcych si do morskiego handlu, spakowaSemjeszcze wicej niV zwykle toboSTw i z Bagdadu udaSem si do Basry. Tam zaSadowaSemswe rzeczy na statek i przySczySem si do grupy najzamoVniejszych kupcTw Basry. RuszyliRmy w drog, statek odbiS z nami od brzegu,"a Allach NajwyVszy bSogosSawiSnam pSyncym po wzburzonymmorzu, wRrTd fal jedna o drug bijcych. Wiele dni i nocy pSynliRmy szczRliwie z wyspy na wysp i z morza na morze, aV pewnego dnia zerwaS si przeciwny wiatr. Kapitan !zarzuciS kotwic i zat rzymaS st at ek poRrodku morza, bojc si, by w rozszalaSym Vywiole nie zatonS. My poczliRmy si modliZ i pokornie bSagaliRmy Allacha NajwyVszego, a gdy to czyniliRmy, znienacka uderzyS w nas potVny huragan, !poszarpaS Vagle, podarS je na strzpy i zmiTtS z pokSadu wszystkich ludzi wraz z ich dobytkiem i tym, co mieli spoRrTd towarTw i majtku. Tak wic i ja wpadSem do wody razem z innymi. Przez pTS dnia zdoSaSem si utrzymaZ na powierzchni morza, a kiedy zaczynaSem #juV traciZ przytomnoRZ, Allach NajwyVszy zesSaS mi jedn spoRrTd desek okrtowych. I wlazSem na ni, a za mn w jej 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBp c)Y^ c)^ c)_ ^#} c)_!. c)_"|: ,)H`!Rlad uczyniSo to jeszcze kilku #kupcTw. SkupiliRmy si na niej imocno si trzymajc, uderzaliRmy nogami jak wiosSami o wod. Takim to sposobem pSynliRmy, fale i wiatr nam sprzyjaSy i tak "minSy dzieU i noc. Nastpnegodnia przed poSudniem wiatr przybraS na sile, morze si spieniSo, fale urosSy i woda "wyniosS nas na jakR wysp. ByliRmy prawie martwi od bezsennoRci, zmczenia, zimna, gSodu, strachu i pragnienia. Chodzc po brzeguwyspy znaleWliRmy tam duVo !roRlin, wic jedliRmy je, aby si utrzymaZ przy Vyciu i wzmocniZ swoje siSy. Noc t spdziliRmy na brzegu !wyspy, a gdy zaczSo RwitaZ i!nastaS jasny ranek, wstaliRmy i poczliRmy chodziZ po wyspie !w prawo i w lewo. I ukazaSa sinam w oddali jakaR budowla, ruszyliRmy wic ku niej i szliRmy tak dSugo, aV znaleWliRmy si u jej wrTt. ZaledwieRmy tam stanli, z bramy wypadSa do nas gromada nagusTw, ktTrzy bez sSowa nas pochwycili i zawiedli!do swego krTla. aw zaR kazaS #nam usiRZ, wic usiedliRmy, awtedy podano nam jakiR pokarm nieznany, jakiego nie widzieliRmy jeszcze nigdy w Vyciu. Dusza moja wzdragaSa !si przed nim i nie zjadSem go ani troch w przeciwieUstwie do moich towarzyszy. `aska Allacha to sprawiSa, Vem tego #poVywienia nie tknS, i dziki temu Vyj po dziR dzieU. A zaledwie moi towarzysze skosztowali tylko troch podanej potrawy, potracili rozum i poczli jeRZ jak obSkani. Potem przyniesiono im kokosowy olej, podano im go do picia i natSuszczono ich nim, a wtedy oczy im si powywracaSy i znTw poczli zajadaZ t potraw, caSkiem inaczej, niV bySo ich zwyczajem. ZaniepokoiSem si o nich, smutek mnie ogarnS i wielki lk o wSasn skTr wRrTd tych nagich ludzi. PrzyjrzaSem im si przeto #bliVej [ byli to czciciele ognia,a krTlem w ich mieRcie byS jakiR ghul. Ktokolwiek do ich kraju przybywaS albo kogo w dolinie zobaczyli lub spotkali, tego do swego krTla prowadzili.Wszystkich teV karmili tym poVywieniem, natSuszczali kaVdego owym olejem, a wtedy brzuch mu od obfitoRci !jadSa pczniaS, rozum mu si "mciS i rozsdek go opuszczaS.A gdy taki czSowiek do szcztu ogSupiaS, dawali mu jeszcze wicej jedzenia i #picia, on zaR stawaS si tSusty i otySy. WTwczas zarzynali go, piekli i dawali swojemu krTlowi do jedzenia. Poddani tego krTla rTwnieV Vywili si ludzkim !misem, tylko go nie piekli ani nie gotowali. Gdym te ich obyczaje !podpatrzyS, zaniepokoiSem si bardzo o siebie i moich towarzyszy, oni zaR z nadmiaru strawy, co rozum !odbiera, caSkiem nie wiedzieli, co si z nimi dzieje. I powierzono ich jakiemuR czSowiekowi, ktTry co dzieU zabieraS ich i wyprowadzaS pasaZ jak bydSo. Tymczasem ja!ze strachu i gSodu osSabSem i staSem si taki chudy, Ve "ciaSo ledwie okrywaSo mi koRci.Gdy mnie takiego ujrzeli, zostawili mnie w spokoju i zapomnieli o mnie i Vaden z nich juV o mej osobie nie #myRlaS ani teV o ni me dbaS. Tak wic pewnego dnia wymknSem si chySkiem z tego miejsca i uciekSem, a gdym juV byS w pewnym oddaleniu, dostrzegSem jakiegoR pasterza, siedzcegona czymR wystajcym z morza.Gdy mu si dokSadnie !przyjrzaSem, poznaSem go. ByS to ten sam czSowiek, ktTremu kazano wypasaZ moich towarzyszy i wielu jeszcze takich jak oni. Skoro i on mnie "dojrzaS, pojS natychmiast, Vejestem przy zdrowych zmysSach, a nie optany jak !moi wspTStowarzysze podrTVy. SkinS na mnie z daleka i rzekS: XZawrTZ i idW dalej drog, ktTra biegnie po twojejprawej rce, a trafisz wTwczas na trakt suStaUski. "YObrTciSem si wic, tak jak mi ten czSowiek kazaS, i rzeczywiRcie po prawej stroniezobaczySem drog i poszedSemni. SzedSem bez przerwy, czasem ze strachu biegSem, to znTw zwalniaSem kroku, aby troch odpoczZ. Tak postpowaSem, aV straciSem z oczu pasterza, ktTry mi t drog wskazaS. Potem juV go wicej nie widziaSem ani on mnie juV nigdy w Vyciu nie ogldaS. SSoUce wreszcie zaszSo nade mn i ciemnoRZ nastaSa, usiadSem tedy, aby wytchnZ i przespaZ si troch. Ale sen mnie tej nocy nie chciaS ogarnZ, tak bySem przejty strachem, gSodny i zmczony. O pTSnocy wstaSem i poszedSem dalej w gSb wyspyi nie ustawaSem w drodze, aV dzieU poczS wstawaZ, zajaRniaS Rwit i sSoUce wzeszSo nad szczytami gTr i rTwninami. Strudzony gSodny i spragniony, poczSem zbieraZ #zioSa i inne roRliny rosnce na wyspie i jadSem je, aV nasyciSem si i zaspokoiSem gSTd. Potem znTw wstaSem i poszedSem przez wysp, i nie ustawaSem w drodze przez caSy dzieU i noc. Gdy bySem $gSodny, VywiSem si roRlinami, i tak przemierzaSem t wysp,przez siedem dni i siedem nocy. asmego dnia rano ukazaS"mi si z daleka jakiR ksztaSt. SkierowaSem si ku niemu i podVaSem doU bez ustanku, aV dopiero po zachodzie $sSoUca si do niego zbliVySem. A przez caSy czas, gdy jeszcze bySem daleko, przypatrywaSem si mu, a wielki lk przepeSniaS moje serce po tym wszystkim, co mi$si juV raz i drugi przytrafiSo. OkazaSo si, Ve to, co widziaSem z daleka, bySo gromad ludzi zbierajcych ziarna pieprzu. Gdy do nich podszedSem, a oni zauwaVyli mnie, zbliVyli si i otoczyli mnie ze wszystkich stron, pytajc: XKim jesteR i skd przybywasz? Y OdpowiedziaSem: XWiedzcie, o ludzie, Ve jestem biednym cudzoziemcem. YI dalej opowiedziaSem im o swoich przygodach, o tym, jakich niebezpieczeUstw doznaSem i co wskutek przeciwieUstw losuprzecierpiaSem. Oni wykrzyknli wTwczas: XNa Allacha, przedziwna to sprawa,!Ve z rk czarnych potrafiSeR #si uratowaZ i wydostaSeR si !z ich kraju, ktTry leVy na tej wyspie. Jest to zaiste liczne plemi ludoVercTw i prawie #nikt im ujRZ ani ich ominZ nie moVe. YWic opowiedziaSem imo tym, co przeVySem wRrTd ludoVercTw, jak porwali oni moich towarzyszy i nakarmili ich poVywieniem, ktTrego ja !nie tknSem. Ludzie zbierajcypieprz winszowali mi ocalenia idziwowali si wielce temu, co mi si przytrafiSo. Potem "prosili, bym zostaS z nimi, wicsiedziaSem przy nich, dopTki nie zakoUczyli swojej pracy. Wtedy podali mi dobre jadSo, aja zjadSem, bo bardzo bySem wygSodniaSy. Potem odpoczywaSem jeszcze przez czas jakiR, aV wreszcie oni mnie z sob zabrali, wsiedli wraz ze mn na statek i popSynli na swoj wysp, gdzie bySy ich osiedla. A tam przedstawili mnie swemu "krTlowi. PozdrowiSem krTla i onmnie powitaS, i Saskawie przyjS, wypytujc o moje sprawy. OpowiedziaSem mu o sobie wszystko, o tym, co mi "si przytrafiSo i co zaszSo od chwili, gdy opuRciSem miasto Bagdad, aV do pojawienia si przed nim. KrTl zdziwiS si wielce wysSuchawszy opowiadania o moich przygodach i zdumieli si rTwnieV wszyscy przy tym "obecni. PTWniej krTl kazaS mi usiRZ przy sobie, a gdy to uczyniSem, poleciS, aby przyniesiono jadSo, podano je wic, a ja najadSem si do syta. Potem umySem dSonie i Allachowi NajwyVszemu za jego dobroZ podzikowaSem, sSawic Go i gSoszc Jego chwaS. Wreszcie wstaSem i wyszedSem od krTla, aby $przejRZ si i miasto poogldaZ.ByS to ludny grTd, w ktTrym !VySo wielu mieszkaUcTw, byS bogaty, dobrze w VywnoRZ zaopatrzony i posiadaS spor liczb bazarTw z wielk il !oRci towarTw, jak teV ludzi kupujcych i sprzedajcych. I radowaSem si, Ve przybySem do tego miasta, odzyskaSem tam spokTj i do tamtejszych ludzi przywykSem, a oni i ich !krTl szanowali mnie i powaVali nawet wicej niV wSasnych wielmoVTw. ZauwaVySem wkrTtce, Ve wszyscy mieszkaUcy miasta, wielcy i mali, dosiadaj piknych i szlachetnych rumakTw, ale bez siodeS. Zdziwiony tym, zagadnSem kiedyR krTla: XCzemuV to, !panie mTj, nie uVywasz siodSa?Jest to rzecz bardzo wygodna !i jeWdziec duVo pewniej si w nim czuje. Y KrTl na to powiedziaS: XCTV to jest !siodSo? Nie widzieliRmy nigdy wVyciu takiego przedmiotu i nie!prTbowaliRmy na nim jeWdziZ. YWtedy spytaSem: XCzy !pozwolisz zrobiZ sobie siodSo, abyR mTgS jeWdziZ na nim i poznaZ, jaka to przyjemnoRZ? YKrTl odparS: XZrTb je. Y Wtedy rzekSem: XKaV dostarczyZ mi troch $drzewa. Y I poleciS krTl daZ mi wszystko, czego zechc, wiczaVdaSem, by mi zrcznego stolarza przyprowadzono, i zasiadSszy z nim, pokazaSem "mu, jak si robi szkielet siodSai nauczySem go tej sztuki. SamzaR wziSem weSn, wyczesaSem j i z niej utworzySem pilRU, potem przyniosSem skTr, obcignSem ni siodSo i wygSadziSem do poSysku. Po czym przymocowaSem do siodSa pas, dowizaSem rzemienie, A wezwaSem kowalai objaRniSem mu, jak si wykonuje strzemiona. Kowal wykuS par mocnych strzemion, a ja wypolerowaSemje i powlokSem cyn. Potem jedwabnymi chwastami !przystroiSem siodSo i wybraSemnajprzedniejszego z krTlewskich rumakTw, osiodSaSem go, przymocowaSemstrzemiona, zaSoVySem !wdzidSo i tak przed krTla go poprowadziSem. KrTl byS zachwycony. Wierzchowiec bardzo mu si spodobaS, krTl wic "podzikowaS mi i dosiadS konia.I cieszyS si tym siodSem wielce, a mnie hojnie wynagrodziS za to, com dla niego zrobiS. Gdy wezyr zobaczyS siodSo wykonane wedSug moich wskazTwek, poprosiS, abym i jemu takie samo zrobiS, a ja speSniSem jego Vyczenie. Potem i inni wielmoVe i dostojnicy "krTlewscy prosili mnie o siodSa,wic wykonywaSem je dla nich,wyuczywszy cieRl sztuki wyrabiania szkieletTw siodeS, a kowala wyrobu strzemion. Tak oto, wykonujc siodSa i strzemiona i sprzedajc je panom i wielmoVom, wkrTtce dorobiSem si znacznych bogactw, staSem si znany i "lubiany i cieszySem si wielkim powaVaniem u krTla i wRrTd jego otoczenia, u moVnych i dostojnikTw, zajmujc wRrTd nich wysokie stanowisko. AV oto gdy pewnego dnia siedziaSem u krTla zadowolony i otoczony szacunkiem, powiedziaS on do mnie: "XWiedz, Ve staSeR si jednym z nas i Ve cenimy i szanujemy "ci tak, iV nie potrafilibyRmy #juV si z tob rozstaZ ani nie moglibyRmy pogodziZ si z myRl, byR miaS z naszego miasta odejRZ. PragnSbym "przeto poprosiZ ci o coR, leczmusisz mnie posSuchaZ i uczyniZ to bez sprzeciwu. !YSpytaSem wTwczas: XCTV to takiego, czego ode mnie Vdasz, krTlu? Powiedz, a zaiste nie odmTwi twojemu Vyczeniu, bo ty jesteR moim "dobroczyUc i tylko SaskawoRZ!i wspaniaSomyRlnoRZ stale mi okazujesz, a ja [ chwaSa za to Allachowi [ jestem jednym z#twoich sSug. Y KrTl powiedziaS !na to: XPragn oVeniZ ci z dziewczyn pikn, dobr i gSadk, a przy tym wytworn $i majtn. OsidW wRrTd nas, amieszkanie dam ci w moim paSacu. Nie sprzeciwiaj si mojej woli i nie odmawiaj mi tego, o co prosz. YGdy wysSuchaSem sSTw krTla, zawstydziSem si tak, Ve nie mogSem z siebie sSowa wydobyZ, i wskutek tego zmieszania milczaSem, !zwlekajc z odpowiedzi. KrTl zapytaS: XSynu mTj, dlaczego nie odpowiadasz? Y Wtedy "rzekSem: XPanie mTj, Vyczenie twoje jest dla mnie rozkazem, o krTlu czasu. Y W tej samej chwili, nie zwlekajc, krTl "posSaS po RwiadkTw i kadiego, a gdy ich sprowadzono, oVeniSmnie z dostojn i szlachetnie urodzon niewiast. MiaSa ona bogactwo i znacznymajtek, dobra, domy, !posiadSoRZ, wywodziSa si z doskonaSego rodu i bySa niezrTwnanie pikna. Gdy. z "woli krTla zostaSem poRlubiony tej szlachetnej niewieRcie, krTl podarowaS mi osobny, wielki i pikny dom, daS mi sSuVb i niewolnikTw, wyposaVyS mnie wspaniale i wyznaczyS mi utrzymanie i staSe dochody. \ySem tedy w zupeSnym spokoju, w radoRci i weselu i zapomniaSem o wszystkich trudach, niedolach i niepowodzeniach, ktTrych dawniej doRwiadczySem. I mTwiSem sobie w duszy: XGdy zechc do mojego kraju pojechaZ, wezm Von ze !sob. YCTV, kiedy kaVdemu z gTry przeznaczony jest jego los, od ktTrego nie ma ucieczki i nikt nigdy nie wie, co mu si przy godzi. KochaSem swoj Von i ona #mnie wielk miSoRci darzySa, VyliRmy zgodnie, beztrosko i w!wielkich rozkoszach. DziaSo sitak przez pewien czas, aV oto#Allach zesSaS RmierZ na Von mojego ssiada i przyjaciela. PoszedSem do niego, aby go po stracie pocieszyZ, i zastaSem go w godnym poVaSowania stanie, smutnego, z sercem i umysSem peSnym boleRci. PocieszaSem go i tSumaczySem: XNie trap si i nie rozpaczaj tak po swojej Vonie. Na pewnoAllach obdarzy ci w zamian #lepsz i bdziesz wiTdS z ni dSugie Vycie, jeRli Allach NajwyVszy dozwoli. YAle on wybuchnS na to wielkim pSaczem i zawoSaS: XPrzyjacielu, jakVe mog !poRlubiZ inn, kiedy pozostajemi jeszcze zaledwie jeden dzieU Vycia?! !YOdpowiedziaSem: XBracie mTj,bdW rozsdny i nie mTw o #Rmierci. PrzecieV zdrTw jesteR i nic ci zSego nie grozi. YWdowiec powiedziaS: #XPrzyjacielu, obyR dSugo VyS, ale jutro mnie utracisz i nigdy wicej w Vyciu mnie nie zobaczysz. YSpytaSem: XJak to? Y, a on mTwiS dalej: XW dniu, w ktTrym moj Von pochowaj, i mnie z ni razemw grobie zamkn. W naszym kraju panuje bowiem obyczaj, Ve gdy kobieta zemrze, jej mVa wraz z ni Vywcem grzebi. A gdy mVczyzn RmierZ zabierze, Von z nim razem chowaj po to, aby Vadne z nich po odejRciu towarzysza dalej nie mogSo si!cieszyZ Vyciem. YUsSyszawszy to zawoSaSem: XCTV to za zwyczaj straszliwy! Czy nikt #si od niego nie moVe ocaliZ? YGdyRmy tak rozmawiali, nadeszSy z miasta tSumy ludzi,ktTrzy podzielajc jego Val nad strat Vony i nad nim samym, wedSug zwyczaju "oporzdzili zwSoki, przynieRli trumn i wynieRli w niej wreszcie zmarS kobiet. Za nimi poszedS jej mV. I wywiedli ich za miasto, poprowadzili w ustronne miejsce, do stTp gTry, nad morze. Skoro tam przybyli, %unieRli wielki gSaz i ukazaSa sipod nim otchSaU podobna do studni. Do owego niezwykle gSbokiego doSu wrzucili zmarS kobiet, po czym podprowadzili jej mVa, !przewizali go sznurem wpTS i spuRcili na postronku w gSb studni wraz z wielkim dzbanemsSodkiej wody i siedmioma plackami jczmiennymi. On si tam na dole odwizaS od sznura, ktTry tamci zaraz na gTr wycignli, otwTr studzienny z powrotem wielkimgSazem przywalili, a sami zwyczajnie odeszli w swoje strony, zostawiajc w dole mego przyjaciela razem z jegozmarS Von. RzekSem sobie wtedy w duszy: XNa Allacha, jego RmierZ bdzie duVo straszniejsza od Rmierci jego Vony. Y Potem udaSem si do krTla i zapytaSem: XPanie mTj, dlaczegTV to w waszym kraju Vywego wraz ze zmarSym chowaj? YOdrzekS: XWiedz, Ve w naszym kraju panuje obyczaj, ktTry kaVe pogrzebaZ Von Vyw, kiedy jej mV umrze, i podobnie w wypadku Rmierci niewiasty z ni razem Vywcem jej mVa chowamy. Dzieje si tak dlatego, Ve nie chcemy, by dwoje za Vycia zSczonych RmierZ miaSa rozdzielaZ. A zwyczaj ten przejliRmy od naszych przodkTw. Y "PytaSem dalej: XO krTlu czasu, czy z takim jak ja cudzoziemcem postpilibyRcie tak samo jak z tamtym czSowiekiem, gdyby mu Vona "umarSa? YKrTl odrzekS: XTak, pochowalibyRmy cudzoziemca razem z jego zmarS Von i uczynilibyRmy to samo, co wSaRnie widziaSeR. YGdy "usSyszaSem te sSowa, tak si o siebie zmartwiSem, Ve o maSo &VTSZ mi si nie rozlaSa, umysS mi si zmciS i strach mnie "ogarnS na myRl, Ve moja VonamoVe przede mn zemrzeZ, a wtedy mnie Vywego razem z ni pochowaj. WkrTtce jednak pocieszySem  w jej 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB#~ c)t`$ c)`%J c):a&#g c)a'.4)b(R4 c*4b)#?a*b si, Ve moVe akurat ja przed ni zemr, bo przecieV nikt nigdy nie wie, komu wczeRniej, a komu pTWniej !przychodzi umieraZ. I zajSem "si swoimi sprawami. Ale minSoniewiele czasu, gdy moja Vona"zasSabSa, chorowaSa kilka dni i umarSa. TSumy przychodziSy mi wspTSczuZ, jej rodzina mnie pocieszaSa, nawet sam krTl przyszedS, aby wedSug ich zwyczaju wyraziZ mi swTj Val z powodu jej Rmierci. A potem przyszSy kobiety umyZ moj Von, a gdy to uczyniSy, przyodziaSy j w najwspanialsze z jej szat i przybraSy w kosztownoRci, naszyjniki i drogocenne kamienie. Potem uSoVyli j w trumnie, wynieRli i poszli pod gTr, zdjli gSaz z otworu studni i wrzucili do niej zmarS. Wreszcie podeszli do mnie wszyscy moi przyjaciele irodzina mojej Vony i poczli si ze mn VegnaZ. A ja krzyczaSem: XJestem cudzoziemcem i nie obchodz mnie wasze obyczaje! YAle oni !nie sSuchali moich sSTw i nie zwaVali na moje woSania, tylkochwycili mnie, zwizali i przemoc [dodawszy siedem plackTw jczmiennych i dzban sSodkiej wody, tak jak kazaS !ich obyczaj [ spuRcili mnie do studni, ktTra na ksztaSt wielkiego doSu miaSa swe miejsce pod skaS. Potem #krzyknli do mnie: XOdwiV siod sznura! Y, a gdy nie !chciaSem tego zrobiZ, zrzucili na mnie sznur, otwTr studni przywalili gSazem, a sami zwyczajnie odeszli swoj drog. A ja zobaczySem na #dnie studni wielk iloRZ zwSok,od ktTrych biSa odraVajca woU. WTwczas jSem sam siebie przeklinaZ w duszy za to, co zrobiSem, i rzekSem: !XZaiste, zasSuVySem sobie na wszystko to, co mnie spotyka i czego doRwiadczam! YI przestaSem dzieU od nocy "odrTVniaZ, i jadSem niewiele, nie tykajc poVywienia do czasu, gdy juV prawie zaczynaSem z gSodu omdlewaZ,i piSem dopiero, gdy dotkliwe pragnienie poczynaSo mi doskwieraZ. BaSem si bowiem,Ve mi si skoUczy zapas jedzenia i wody, i mTwiSem: XNie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! CzemuV tak musiaSem ucierpieZ wskutek oVenku w tym mieRcie? IlekroZ sobie powiem, Ve uszedSem nieszczRciu, zaraz w inne, jeszcze gorsze tarapaty wpadam! Na Allacha, okropn "Rmierci przyjdzie mi umieraZ! Bodajbym byS utonS w morzu albo w gTrach zginS! Wszystko bySoby chyba lepszeod tego strasznego konania! Y I tak si bezustannie oskarVaSem w duchu, i sypiaSem na ludzkich koRciach,Allacha NajwyVszego na pomocprzyzywaSem i Rmierci jak wyzwolenia pragnSem, ale nieznajdowaSem jej w mym %ciVkim poSoVeniu. I tak si ze "mn dziaSo, aV gSTd znTw mi !wntrznoRci trawiZ poczS i dokuczaSo pragnienie. UsiadSem wic, po omacku "signSem po chleb i jadSem gopo kawaSeczku popijajc wod po kropli. Wreszcie jednak wstaSem i powlokSem si wzdSuV Rcian jaskini. ZobaczySem wTwczas, Ve !daleko rozciga si na boki, a wntrze ma puste, lecz na ziemi leV wszdzie niezliczone iloRci zwSok i prTchniejce koRci z dawnych czasTw. Z boku, w pewnym oddaleniu od RwieVszych zwSok, uczyniSem wic sobie #legowisko i tam si poSoVySem. Moje zapasy VywnoRci malaSy iw koUcu zostaSo mi ich tak niewiele, Ve mogSem jeRZ zaledwie raz na dzieU, albo i rzadziej, i raz dziennie tylko piSem, bojc si, Ve zanim umr, zabraknie mi tej wody i jadSa, ktTre mi dano. W takim trwaSem poSoVeniu aVdo pewnego dnia. SiedziaSem wSaRnie i rozmyRlaSem nad tym, co poczn, gdy skoUczy mi si woda i zapas jedzenia, gdy wtem odsunito gSaz z wejRcia do studni i padSa na !ziemi smuga RwiatSa. ZadaSemsobie w duchu pytanie: XCo to moVe znaczyZ? Y I wtedy nad otworem studni stanli ludzie ispuRcili w gSb zwSoki mVczyzny, a z nimi razem $Vyw kobiet, ktTra pSakaSa i rozpaczaSa nad sob. Za ni #spuRcili duVy zapas VywnoRci i wody. PatrzySem na t niewiast, sam przez ni nie bdc widziany, a tamci ludziena gTrze przywalili tymczasem !gSazem otwTr jaskini i wedSug zwyczaju poszli sobie swoj drog. Wtedy wstaSem, ujSemw dSoU piszczel po jakimR zmarSym czSowieku i podszedSszy do kobiety, uderzySem j w sam Rrodek gSowy. UpadSa na ziemi i straciSa przytomnoRZ, a ja uderzySem j po raz drugi, a potem trzeci, aV wyzionSa ducha. I zabraSem jej chleb i wszystko, co z sob miaSa, i ujrzaSem na niej wiele ozdTb, strojnych sukien, naszyjnikTw,klejnotTw i drogocennych kamieni. ZabraSem jej wod i VywnoRZ i z powrotem spoczSem na miejscu, ktTre sobie przysposobiSem do spania na skraju pieczary. SpoVywaSem to jadSo po troszeczce, tyle tylko, aby z siS nie opaRZ, aby mi nie zabrakSo poVywienia i abym "nie umarS z gSodu i pragnienia. Tak oto przez dSuVszy czas przebywaSem w tej jaskini i zakaVdym razem, gdy kogoR chowano, zabijaSem tego, kogo spuszczano ze zmarSym, zabieraSem mu jedzenie i wod, aby siebie przy Vyciu utrzymaZ. AV pewnego dnia wyrwaS mnie ze snu, w ktTrymtrwaSem pogrVony, jakiR !szelest zakSTcajcy cisz na "skraju jaskini. PomyRlaSem: XCoto moVe byZ? Y, wstaSem i poszedSem w tamt stron, "ujwszy w dSoU ludzk koRZ. JakaR istota czujc, Ve si !zbliVam, umknSa przede mn iznikSa [ a bySo to dzikie zwierz. PodVySem za nim w gSb jaskini i wtedy zobaczySem RwiateSko podobne do gwiazdy, raz si pojawiajce, raz gasnce. Ujrzawszy je skierowaSem ku niemu swe kroki i w miar jak $si doU przybliVaSem, RwiatSo stawaSo si jaRniejsze i wiksze. DoszedSem do przekonania, Ve musi tam byZ jakaR szczelina w skale prowadzca z jaskini na otwart przestrzeU. MTwiSem sobie w duszy: XBez wtpienia"jest tu jakieR przejRcie. MoVe to byZ drugi otwTr podobny dotego, przez ktTry mnie tu spuszczono, albo teV jest to zwykSe pknicie w skale. YChwil si nad tym zastanawiaSem, a potem znTw ruszySem ku temu RwiatSu. I rzeczywiRcie, byS to otwTr wygrzebany w stoku gTry przez dzikie zwierzta, ktTre !tdy dostawaSy si do wntrzajaskini, poVeraSy ciaSa zmarSych i nasycone wychodziSy t sam drog. Gdy to spostrzegSem, odzyskaSem spokTj, dusza uciszySa si we mnie, serce miozdrawiaSo, uwierzySem, Ve #Vycie moVe istnieZ po Rmierci, $i czuSem si tak, jak bym RniS. Potem nie bez trudu przecisnSem si przez t !szczelin i oto znalazSem si na brzegu sSonego morza, u stTp olbrzymiej gTry, ktTra wrzynaSa si midzy dwa morza i od wyspy i miasta je odgradzaSa, tak Ve nikt nie byS w stanie do niej dotrzeZ. SSawiSem przeto Allacha NajwyVszego, dzikowaSem Mui cieszySem si wielk radoRci, a serce moje odzyskiwaSo siSy. PTWniej "wrTciSem przez t szczelin z powrotem do jaskini i wyniosSem z niej wszystk wod i VywnoRZ, jak sobie !zaoszczdziSem. WziSem teV nieco odzienia ze zmarSych i wdziaSem je na to, co juV na sobie miaSem, zebraSem teV zezwSok wiele rozmaitych naszyjnikTw, klejnotTw, !sznurTw pereS, a takVe ozdTb srebrnych i zSotych, wysadzanych najprzerTVniejszymi klejnotamii drogocennymi kamieniami. ZawinSem to wszystko w szaty zmarSych i przez ow szczelin wyniosSem moj zdobycz na tySy owej gTry, i tam juV pozostaSem na morskim brzegu. Ale kaVdego dnia wchodziSem do jaskini, bykaVdemu Vywcem pogrzebanemu odebraZ VywnoRZ i wod, po czym wychodziSem z niej. ZabijaSem tych ludzi bez wzgldu na to, czy byS to mV, czy niewiasta, po czym wychodziSem z powrotem przez szczelin. W ten sposTb VySem przez czas jakiR. PowynosiSem z jaskini wszystko, co w niej znalazSemspoRrTd kosztownoRci i wszelkich innych cennych rzeczy, i tak pewien czas na brzegu morza przepdziSem. Pewnego dnia, gdy rozmyRlajc nad swymi sprawami siedziaSem na brzegu, ujrzaSem nagle statek pSyncy Rrodkiem spienionego morza, wRrTd fal bijcych jedna o drug. ChwyciSem wtedy do rki biaS sukni naleVc do odzieVy zmarSych, przymocowaSem j do kija i biegajc po brzegu poczSem ni dawaZ znaki tym, co pSynli na statku. ZwrTciSem wreszcie na siebie ich uwag i spostrzegli mnie, gdy tak staSem na skale. PodpSynli bliVej, a kiedy posSyszeli moje woSanie, $posSali do mnie STdW, w ktTrej "siedziaSo kilku ludzi ze statku. !A ci zbliVywszy si, zapytali: XKim jesteR, skd si tu $wziSeR i jak si dostaSeR na t gTr? Nigdy w Vyciu nie widzieliRmy nikogo, kto by na ni wyszedS. Y OdpowiedziaSem: XJestem kupcem. Statek, na ktTrym "pSynSem, zatonS, ja zaR z !czRci moich rzeczy wlazSem na desk i dziki pomocy Allacha, jak teV wskutek mych"wysiSkTw i zmyRlnoRci mogSem po przebyciu licznych trudTw wydostaZ si tutaj razem z moim dobytkiem. Y I zabrali mnie wioRlarze do "swojej Sodzi, i powieWli mnie z tym wszystkim, co wyniosSem z jaskini i poowijaSem w odzieV i caSuny. Skoro podpSynli do statku, wcignli mnie i moje rzeczy na pokSad i zaprowadzili mnie przed kapitana. Ten zapytaS: XCzSowieku, jakim cudem !znalazSeR si w tym miejscu, ustTp tej ogromnej gTry, za ktTr jest wielkie miasto? CaSe Vycie pSywam po tym morzu i mijam t gTr, a nie !zdarzySo mi si nikogo na niej widzieZ prTcz dzikich zwierzt i ptakTw. YNa to odpowiedziaSem: XJestem kupcem. PSynSem na wielkim statku, ktTry rozbiS si, a wszystkie moje rzeczy, tkaniny i ubrania wpadSy wraz ze mn do wody. To, co !widzisz, zdoSaSem wycignZ na wielk desk okrtow, a Ve los i przeznaczenie mi sprzyjaSy, wic wydostaSem "si na t skaS i czekaSem w !nadziei, Ve ktoR bdzie tdy przepSywaS i zabierze mnie z sob. YNie wspomniaSem mu o tym, co mi si przytrafiSo w mieRcie, a potem w jaskini, !gdyV baSem si, Ve na statku moVe byZ ktoR z tego miasta. Potem wybraSem dla kapitana statku troch z moich bogactw i powiedziaSem: XPanie mTj, sprawiSeR, Ve uszedSem z tej skaSy zVyciem,przyjmij przeto ten dar jako zapSat za dobry uczynek, "ktTry mi wyRwiadczySeR. YAle kapitan nie przyjS ode mnie tego podarunku, tylko rzekS: XOd nikogo nigdy Vadnej zapSaty nie bierzemy, chociaV zawsze, widzc rozbitka na wyspie czy na brzegu morza, zabieramy go z sob, karmimy i piZ mu dajemy, a jeRli jest nagi, odziewamy go. PTWniej zaR, kiedy juV przybywamy do jakiejR bezpiecznej przystani, dajemy mu coR z naszego wSasnego dobytku, postpujemy z nim wspaniaSomyRlnie i wielkodusznie na chwaS Allacha NajwyVszego. !YWysSuchaSem sSTw kapitana i#modliSem si o dSugi Vywot dla niego. I pSynliRmy bez ustanku z wyspy na wysp i z morza na morze, a we mnie rosSa nadzieja, Ve juV nareszcie jestem wolny od wszelkich niebezpieczeUstw, i radowaSem si myRl, Ve "ocaliSem Vycie. IlekroZ jednak wspomniaSem swTj pobyt ze zmarS Von w jaskini, opuszczaSy mnie zmysSy. I tak dziki wszechmocy Allacha bezpiecznie dotarliRmy do miasta Basry. Tam zszedSem nald i zabawiSem kilka dni, a potem wrTciSem do miasta Bagdadu. OdnalazSem swoj dzielnic, wszedSem do mego domu i powitaSem rodzin i #przyjaciTS. PytaSem, jak si im!wiedzie, a oni cieszyli si mni winszowali mi ocalenia. Wszystko, co w tej podrTVy zdobySem, zSoVySem w magazynach, a potem rozdawaSem jaSmuVn, obdarowywaSem i odziewaSem sieroty i wdowy, i bySem szczRliwy i zadowolony. I znTw, jak to bySo w moim zwyczaju, chodziSem w goRci, !bawiSem si i biesiadowaSem z mymi towarzyszami i przyjaciTSmi. Tyle jest najosobliwszych przygTd mej czwartej podrTVy. A teraz, bracie mTj, Sindbadzie, wieczerzaj u mnie i jak dotd czyniSeR, przyjmij ode mnie podarunek. Jutro zaR, gdy znowu do mnie przybdziesz, opowiem ci, co mi si przydarzySo i co przeVySem w czasie mej pitej podrTVy, bySa ona bowiem zaiste jeszcze dziwniejsza i !cudowniejsza niV te, ktTre j poprzedziSy. To rzekSszy Sindbad \eglarz rozkazaS daZ Sindbadowi Tragarzowi sto miskali zSota, apotem poleciS, aby rozpostartoobrusy. Po wieczerzy wszyscy jak zwykle rozeszli si w swoje strony w zdumieniu najwyVszym, bo rzeczywiRcie kaVda opowieRZ bySa dziwniejsza od tej, co j poprzedzaSa. Sindbad Tragarz powrTciS do swego domu i przepdziS noc w radoRci, zadowoleniu i podziwie. A kiedy Rwit zajaRniaS swym blaskiem i RwiatSo poranka rozbSysSo, Sindbad Tragarz #podniTsS si i odprawiS poranne modSy, po czym wyszedS i udaS si do Sindbada \eglarza. Gdy stanS przed nim, pozdrowiS go, Vyczc mu dobrego ranka,a Sindbad \eglarz powitaS !swego goRcia i prosiS, by przy "nim usiadS. WkrTtce teV zeszli si wszyscy inni biesiadnicy i podano do stoSu, jedli wic, %pili i weselili si, zajci w krgrozmow, a potem Sindbad \eglarz poczS opowiadaZ... Pite opowiadanie Sindbada \eglarza dotyczce podrTVy pitej Wiedzcie, o bracia moi, Ve powrTciwszy z mej czwartej podrTVy, rzuciSem si w wir zabaw, uciech i rozrywek i zadowolony z zyskTw, zdobyczy i SupTw wnet zapomniaSem o wszystkim, co przeszedSem, co przecierpiaSem od przeciwnoRci losu i czego doznaSem, a dusza moja znTw mnie kusiSa do nowej podrTVy,do ogldania nieznanych krajTw, ludTw i wysp. Podjwszy wic postanowieniewstaSem i nakupiSem cennych towarTw potrzebnych do morskiej podrTVy, zapakowaSem toboSy i z miasta Bagdadu udaSem si do miasta Basry. PoszedSem na brzeg rzeki i zobaczySem wielki, wysoki i pikny statek. ZachwyciSem si nim i kupiSem go. ByS on RwieVo oVaglowany, wic przyjSem tylko kapitana i zaSog, poleciSem teV mym !niewolnikom i sSugom peSniZ nastatku sSuVb, po czym zaSadowaSem naU swoje towary. Potem przybySa jeszcze gromada kupcTw, ktTrzy !pSacc mi za przewTz wnieRli na statek swoje mienie i odpSynliRmy dobrej myRli i zadowoleni wielce. Cieszc si na zyski spodziewane i tym, Ve nic nam nie zagraVa, podrTVowaliRmy bez ustanku od wyspy do wyspy i z morza na morze i ogldajc kraje i wyspy schodziliRmy na ld, aby sprzedawaZ i kupowaZ. I bySo tak przez jakiR czas, aV pewnego dnia przybiliRmy do brzegu wielkiej, bezludnej wyspy. Nie bySo na niej nikogoi wygldaSa na wymarS i opustoszaS, znajdowaSa si na niej tylko olbrzymia, potVna, biaSa kopuSa. "NiektTrzy z nas poszli j wic obejrzeZ [a bySo to ogromne jajo Rucha. Kupcy podeszli i patrzyli na t kopuS, a nie wiedzc, Ve jest ona jajem Rucha, poczli tSuc w ni kamieniami, aV j rozbili. Wtedy z jaja wyciekSa obfita iloRZ pSynu i oczom ich ukazaSo si piskl Rucha. Kupcy chwycili je, wywlekli ze !skorupy, zarVnli i wycili z niego duVo misa. Ja bySem w tym czasie na statku i o niczym nie wiedziaSem. Kupcy nie powiedzieli mi, co z tym jajemuczynili, dopiero jeden z podrTVnych rzekS do mnie: XPanie mTj, chodW i zobacz jajo, ktTre wziliRmy za $kopuS. YPodniosSem si tedy i poszedSem je ogldnZ, a wTwczas ujrzaSem kupcTw tSukcych jajo. KrzyknSem: XNie czyUcie tego, bo ptak Ruch nadleci, rozbije nasz statek i nas wszystkich #zgSadzi! Y Ale oni nie sSuchali !moich sSTw ani nie zaprzestali swego dziaSania. I oto nagle "sSoUce skrySo si przed nami, RwiatSo dnia poszarzaSo i !moVna bySo sdziZ, Ve niebo zasnuSa wielka chmura. PodnieRliRmy gSowy, by zobaczyZ, co przysSoniSo #sSoUce, i ujrzeliRmy, Ve bySo to skrzydSo ptaka Rucha, ktTre tak sSoneczny blask !zasSoniSo, Ve aV zapanowaSa ciemnoRZ. Gdy ptak Ruch #podleciaS bliVej, zobaczyS, Ve dnak pocieszySem  w jej 0n5rF(rkPDj=xk&k{A*p c*b+ c*b,vd c*`c-"c c*c.=. c*&d/92*d rozbiliRmy jego jajo, poczS krzyczeZ na nas, a wtedy przyfrunSa jego samica i oba ptaszyska jSy krVyZ nad naszym statkiem, wydajc wrzaski gSoRniejsze od piorunTw. WezwaSem wTwczas kapitana i#zaSog woSajc: XOdpSywajcie czym prdzej i ocalenia szukajcie na wodzie, zanim "nam przyjdzie zginZ! Y Zbieglisi tedy kupcy, a kapitan spiesznie odcumowaS statek i odbiliRmy od brzegu wyspy. Gdy Ruch ujrzaS, Ve si od brzegu oddalamy, zniknS na chwil z oczu, a my tymczasem rozwijaliRmy najwyVsz szybkoRZ, majc nadziej, Ve uda nam si oddaliZ od ich ziemi i przed ptakami uratowaZ. Ale one leciaSy za nami i coraz #bardziej si do nas zbliVaSy, a kaVdy z nich trzymaS w szponach ogromny kawaS skaSy. I cisnS na nas Ruch swTj skalny odSam, lecz kapitan odwrTciS szybko statek, tak Ve gSaz chybiS i runS w morze za nami. Ale !nasz statek uniTsS si wskutektego wysoko na fali, a potem #zjechaS w dTS tak gSboko, VemogliRmy dojrzeZ morskie dno #[z tak wielk siS spadSa owa skaSa. A wtem i samica Rucha "swTj gSaz na nas rzuciSa. ByS on mniejszy od tamtego, ale !los zrzdziS, Ve trafiS on w !ruf statku i strzaskaS j, a ster rozleciaS si na dwadzieRcia kawaSkTw. Wszystko, co bySo na statku, !pogrVySo si zaraz w morzu. \ycie bySo mi miSe, wic !prTbowaSem si ratowaZ, i otoAllach NajwyVszy zesSaS mi desk spoRrTd desek okrtowych. ChwyciSem j i wlazSem na ni, i nogami !poczSem wiosSowaZ, a fale i wiatr pomagaSy mi pSynZ. Statek zatonS wprawdzie na peSnym morzu, ale niedaleko znajdowaSa si wyspa i los !wyniTsS mnie na ni za AllachaNajwyVszego przyzwoleniem. Ukresu siS i prawie martwy z wysiSku, wyczerpania, gSodu i pragnienia wywlokSem si na ld. Na brzegu upadSem i leVaSem dobr chwil, aV dusza moja "si uciszySa i serce odzyskaSo spokTj. Potem poszedSem w gSb wyspy. WydaSa mi si podobna do rajskich ogrodTw, bo drzewa na niej bySy dojrzaSym owocem obwieszone, woda w strumieniach szumiaSa, a ptakiwysSawiaSy swym Rpiewem Wszechmocnego, do ktTrego wiecznoRZ naleVy. BySo tam mnTstwo kwiatTw, drzew i owocTw, wic do syta si najadSem, ugasiSem pragnienie wod ze strumieni i za to Allacha NajwyVszego sSawiSem i wychwalaSem. WieczTr zastaSmnie na tej wyspie i wkrTtce noc poczSa zapadaZ. "DWwignSem si zmartwiaSy od zaznanych trudTw i strachu, ale nie posSyszawszy na tej wyspie Vadnego gSosu ani teV nikogo na niej nie widzc, "uSoVySem si tam i spaSem do samego rana. Potem wstaSem i poszedSem przed siebie wRrTd drzew, aV wtem ujrzaSem przyWrTdle pSyncej wody czerpadSo i siedzcego opodal staruszka o miSym wygldzie, ubranego w szat z liRci drzew. PowiedziaSem sobie w duchu: XTen starzec jest na pewno rozbitkiem z jakiegoR zatopionego statku i std na tej wyspie si znalazS. Y PodszedSem do niego i pozdrowiSem go, a on milczc,skinieniem gSowy odwzajemniS mi pozdrowienie. ZapytaSem go:XSzejchu, co sprawiSo, Ve siedzisz na tej wyspie? YOn na"to potrzsnS smutno gSow i rk daS mi znak, jak gdyby mTwiS: XWeW mnie na plecy i przenieR mnie std na drug !stron strugi. Y W duszy sobie powiedziaSem: XWyRwiadcz mu to dobrodziejstwo i przenios go tam, gdzie pragnie, a moVe kiedyR mi za %to odpSaci. YI zbliVySem si do starca, dWwignSem go na ramiona i przeszedSszy tam, gdzie mi wskazaS, powiedziaSem: XZejdW teraz, gdzie chcesz. YAle on nie zszedS z moich ramion, tylko obie nogi wokTS mojej szyi !oplTtS. Wtedy spojrzaSem na tenogi i stwierdziSem, Ve s podobne do nTg bawoSu, czarne i szorstkie. PrzeraziSemsi i chciaSem go zrzuciZ z ramion, ale on moj szyj tak !mocno RcisnS, Ve poczSem #si dusiZ, Rwiat pociemniaS mi przed oczyma, straciSem zmysSy i nieprzytomny, prawiemartwy, zwaliSem si na ziemi. WTwczas starzec podniTsS nogi i poczS mnie biZ nimi po plecach i po ramionach, i tak wielki bTl mi zadawaS, Ve szybko si znTw poderwaSem, choZ on wciV siedziaS na mnie jak na wierzchowcu, a ja dWwigaSem go z trudem. Starzec daS mi rk znak, abym szedS pomidzy drzewa, tam gdzie bySy najlepsze owoce, a gdy mu si sprzeciwiaSem, tSukS mnie nogami zadajc mi razy boleRniejsze niV uderzenia biczem. Gdziekolwiek mi wic wskazaS rk i dokd tylko chciaS, tam z nim szedSem, a jeRli si ocigaSem lub okazywaSem niechZ, starzec biS mnie. Tak oto staSem si jego jeUcem. A podczas gdy biegaSem z nim po wyspie, starzec poczS w dodatku moczyZ mi kark i zanieczyszczaZ plecy i ani w nocy, ani w dzieU ze mnie nie schodziS. Gdy go sen morzyS, zaplataS nogi na mojej szyi i tak spaS, a gdy si budziS, znowu mnie biS. Wtedy szybko wstawaSem, bo nie bySem w !stanie mu si sprzeciwiZ, gdyVwtedy jeszcze bardziej si nade mn zncaZ poczynaS. CzyniSem sobie wic teraz wyrzuty, Ve go wziSem na ramiona i Ve mu litoRZ okazaSem. Ale musiaSem tak cierpieZ bez ustanku i bySem w strasznej niedoli. Wreszcie powiedziaSem sobie w duszy: XWyRwiadczySem temu staruchowi dobro, a on mi za !to zSem odpSaciS. Na Allacha, nigdy, jak dSugo bd VyS, !nikomu wicej serca nie okaV.YI przez caSy ten czas, o kaVdej godzinie prosiSem !Allacha NajwyVszego o RmierZ, tak bySem znkany i udrczony. Tak dziaSo si przez pewien czas; aV oto pewnego dnia zaszedSem ze starcem w jakieR miejsce, gdzie leVaSo !sporo dyU, a wRrTd nich wiele bySo caSkiem zeschnitych. !Jedn z nich, wielk i such, podniosSem, odkroiSem z wierzchu kawaSek i wydrVySem w Rrodku caS dyni. Potem poszedSem po winogrona i wypeSniSem nimi dyni, zakrySem otwTr odcitym wieczkiem i wystawiSem tak na sSoUce. Gdydynia postaSa w ten sposTb kilka dni, wytworzySo si w niej czyste wino, a ja z tego codziennie po trosze sobie popijaSem, aby siSy przez tegoprzekltego szejtana straconeodzyskaZ. Gdy bySem troch podpity, wracaSy mi siSy i odzyskiwaSem pogod ducha. Pewnego dnia, widzc, jak pij, starzec na migi mnie zapytaS: XCo to takiego? Y OdpowiedziaSem: XJest to rzecz wyRmienita, ktTra serce wzmacnia i umysS rozjaRnia. YTo rzekSszy, bdc lekko winem upojony, pobiegSem ze starcem i poczSem taUczyZ pomidzy drzewami. KlaskaSem #w dSonie, RpiewaSem i RmiaSem si, a on widzc, co si ze mn dzieje, zaVdaS, abym mu"t dyni podaS, bo chce si z niej rTwnieV napiZ. A Ve odczuwaSem przed nim strach,wic bez zwSoki podaSem mu dyni, a on wypiS wszystko, co w niej bySo, i pust na ziemi rzuciS. Wnet potem i jego wesoSoRZ "ogarnSa i poczS podrygiwaZ na moich ramionach, po czym !zawSadnSo nim oszoSomienie, jego miRnie i czSonki si $rozluWniSy i zaczS si kiwaZ na moich barkach. Widzc, Ve jest pijany i nieprzytomny, "rk signSem do jego nTg, !uwolniSem od nich moj szyj ipochyliwszy si ze staruchem ku ziemi, i siadSszy zwaliSem go na ni. Gdy pozbySem si tego szejtana z mych ramion, trudno mi bySo wprost uwierzyZ, Ve oto jestem wolnyod swojej niedoli. Bojc si jednak, Ve gdy starzec ochSonie z zamroczenia, gotTw mi znowu krzywd !wyrzdziZ, przyniosSem wielki kamieU spomidzy drzew i podszedSem z nim do uRpionego starucha, po czym uderzySem go tak mocno w gSow owym kamieniem, Ve aV miso mu si z krwi pomieszaSo i zginS [oby Allach nie miaS nad nim zmiSowania! Potem peSen najlepszych myRli szedSem !przez wysp, aV znalazSem sinad brzegiem morza, w tym samym miejscu, gdzie juV bySem. I tak na tej wyspie pozostaSem przez pewien czas, Vywic si owocami i pijc wod ze strumieni, i czekaSem na jakiR statek, !ktTry by tamtdy przepSywaS. I gdy tak pewnego dnia siedziaSem, rozmyRlajc nad swymi sprawami i przypadkami i w duszy si zapytywaSem: XJak sdzisz, czy Allach zachowa ci przy Vyciu i czy powrTcisz do swego kraju, czyspotkasz jeszcze swoj #rodzin i przyjaciTS? Y, nagle ujrzaSem statek, ktTry nadpSywaS z peSnego spienionego morza, o falach #jedna o drug bijcych. ZbliVaSsi on bez ustanku, aV wreszcie zakotwiczyS u brzeguwyspy i podrTVni wysiedli z niego na ld. PodszedSem wTwczas ku nim, a gdy oni mnie spostrzegli, podbiegli, obstpili mnie i pytali, kim jestem i po co na t wysp przybySem. OpowiedziaSem im o moich sprawach i o tym, co mi si "przytrafiSo, a oni zdumieli si wielce i powiedzieli: XZaiste, czSowiek, ktTrego obnosiSeR na swoich ramionach, nazywaSsi Starzec Morski i do tej pory z tych, ktTrych on dosiadS, nikt poza tob nie "potrafiS si od niego uwolniZ. ChwaSa Allachowi za twoje "ocalenie! Y Potem przynieRli mi !troch jedzenia, wic jadSem, aV si nasyciSem, dali mi !rTwnieV odzienie, ktTrym sw nagoRZ okrySem, po czym wzili mnie z sob na statek. #PSynliRmy dniami i nocami, aV los zaprowadziS nas do miasta o wysokich domach, ktTrych okna wszystkie wychodziSy namorze. GrTd ten byS znany jako Miasto MaSp. Gdy wieczTrzapada, wszyscy mieszkaUcy tego grodu wychodz z bram prowadzcych ku morzu i !wsiadaj do Sodzi i na statki, aby noc spdziZ na wodzie, gdyV boj si maSp, ktTre !mogSyby wtedy przyjRZ z gTr inapaRZ na nich. WysiadSem tam, chcc zwiedziZ to miast,tymczasem statek bez mojej wiedzy odpSynS. Majc w pamici los moich towarzyszy imoje wSasne przygody z maSpami za pierwszym i za drugim razem, poczSem #VaSowaZ, Ve tam wstpiSem, i usiadSem pSaczc w zasmuceniu. Wtedy podszedS do mnie jedenz mieszkaUcTw tego miasta i zapytaS: Panie mTj, wydaje si, Ve jesteR obcy w tym kraju? YOdparSem: XTak, jestem biednym cudzoziemcem.PrzybySem na statku, ktTry zarzuciS tu kotwic, i wysiadSem, aby ogldnZ wasze miasto. Gdy wrTciSem nabrzeg, nie zastaSem tam juV statku. YCzSowiek rzekS: XWstaU i chodW, wsidW z !nami do Sodzi, jeRli bowiem na noc pozostaniesz w mieRcie, przyjd maSpy i zginiesz. Y OdpowiedziaSem: XSSysz i jestem posSuszny Y, po czym zaraz wstaSem i nie zwlekajc, razem z innymi wsiadSem do Sodzi. Ludzie odepchnli STdW od brzegu i #wiosSowali, aV oddaliSa si od "ldu na odlegSoRZ mili. I tak wszyscy razem przepdziliRmy t noc na wodzie, a kiedy nastaS ranek, powrTciliRmy Sodzi do miasta i kaVdy z mieszkaUcTw udaS si do swoich zajZ. Tak bySo kaVdej nocy, a ktokolwiek pozostaS na noc w mieRcie, tego maSpy napadaSy i zabijaSy. Z nastaniem dnia maSpy opuszczaSy miasto, jadSy owoce z ogrodTw i spaSyw gTrach aV do wieczora, a potem powracaSy do miasta. A to miasto znajduje si w najdalszej czRci Kraju Czarnych. Co zaR do najdziwniejszej przygody, jak tam przeVySem, to bySa ona taka: Jeden z tych ludzi, z ktTrymi zwykle noc na Sodzi spdzaSem, zapytaS mnie kiedyR: XPanie mTj, jesteR obcy w tym kraju, ale czy nie masz jakiegoR zawodu, ktTry mTgSbyR wykonywaZ? YOdparSem: XNie, na Allacha, nie znam Vadnego rzemiosSa i nie wiem, co mTgSbym robiZ. BySem kupcem, miaSem towary i majtek i posiadaSem wSasny statek. ByS on wySadowany dobytkiem i towarami, ale rozbiS si na morzu i wszystko, co na nim bySo, zatonSo. Ja ocalaSem z woli !Allacha, bo Allach daS mi kawaS"deski, na ktTr si wdrapaSem, i dziki temu nie utonSem w morzu. YWTwczas czSowiek Tw"wstaS, przyniTsS mi baweSnianyworek i rzekS: XWeW ten worek, napeSnij go Vwirem krzemiennym, ktTry leVy wszdzie w tym mieRcie, a potem idW razem z gromad tubylcTw. Ja ci z nimi zaznajomi i polec ci ich pieczy, a ty czyU to samo, co !oni czyniZ bd. W ten sposTb!bdziesz miaS zajcie i moVe zdobdziesz Rrodki na dalsz podrTV, tak Ve kiedyR bdziesz mTgS powrTciZ do swojego kraju. Y To rzekSszy czSowiek ten zabraS mnie z sob i wyprowadziS za miasto. Tam nazbieraSem krzemiennego Vwiru i napeSniSem nim swTj worek. Tymczasem z miasta wyszSa gromada ludzi i ten, co byS ze mn, zaznajomiS mnie znimi, powierzyS mnie ich opiece i powiedziaS: XTo jest cudzoziemiec. Zabierzcie go z sob i nauczcie zbieraZ, aby mTgS zarobiZ na swe utrzymanie, a wy za to z pewnoRci od Boga"zapSat i nagrod dostaniecie. YOdpowiedzieli: XSSyszymy i jesteRmy posSuszni Y, i po sSowach powitania zabrali mnie z sob iposzliRmy, a kaVdy z tych ludzi miaS ze sob torb podobn do mojej, napeSnionkrzemiennym Vwirem. SzliRmy nie ustajc w drodze, aV przybyliRmy do rozlegSej doliny. RosSo w niej duVo drzew tak wysokich, Ve nikt !nie bySby w stanie wdrapaZ si na nie. W dolinie tej bySo pozatym mnTstwo maSp, ktTre spostrzegSszy nas, poczSy uciekaZ i wSaziSy na te drzewa. Moi towarzysze poczli wtedy rzucaZ w maSpy !kamieniami, ktTre przynieRli w swoich sakwach, maSpy zaR zrywaSy z drzew owoce i nimi nawzajem w ludzi ciskaSy. ObejrzaSem te owoce, ktTrymi!maSpy rzucaSy, i stwierdziSem,Ve bySy to orzechy kokosowe. Przyjrzawszy si, jak ci ludzieto czyni, wybraSem sobie ogromne drzewo, na ktTrym !siedziaSa caSa gromada maSp, izaczSem celowaZ w nie kamieniami, a one w zamian zrywaSy orzechy i rzucaSy nimiwe mnie, ja zaR zbieraSem owoce tak samo, jak tamci ludzie. I gdy kamienie z mej torby si wyczerpaSy, miaSem za to wielk iloRZ kokosTw. Gdy ludzie ukoUczyli sw prac, kaVdy zebraS to, co !zdobyS, i dWwignS na plecy, #ile zdoSaS, po czym wrTciliRmy wszyscy razem jeszcze za dnia do miasta. Ja poszedSem prosto do mego przyjaciela, czSowieka, ktTry zapoznaS mnie z gromad zbieraczy kokosTw, oddaSem mu wszystko, co uzbieraSem, dzikujc mu za jego dobroZ. Ale on rzekS: XWeW to i sprzedaj, a co za to uzyskasz,zachowaj dla siebie. YPotem wrczyS mi klucz od komTrki wswoim domu i dodaS: XOrzechy,ktTre ci zostan, skSadaj sobie w tym miejscu. I wychodW kaVdego dnia z #gromad, z ktTr dzisiaj bySeR na zbiorach. Z orzechTw, ktTreprzyniesiesz, wybierz gorsze, obSup ze skorup i sprzedaj, a uzyskane pienidze zuVyj na swoje potrzeby, reszt zaR orzechTw schowaj w tej komorze. XRzekSem mu: XNiechaj ci Allach NajwyVszy za to odpSaci. Y I postpiSem tak, jak mi mTj przyjaciel poradziS, i nie !opuRciSem Vadnego dnia, tylko codziennie worek napeSniaSem kamieniami i chodziSem z innymi ludWmi, i czyniSem to samo co oni. A oni polecali mnie jedni drugim i pokazywalimi drzewa, na ktTrych bySo duVo owocTw. Ja zaR bySem w pracy wytrwaSy i po pewnym czasie nazbieraSem wielk iloRZ dobrych kokosowych orzechTw, a gdy sprzedaSem je, zarobiSem na tym sporo. KaVd rzecz, ktTrej zapragnSem, kupowaSem sobie i VySem W tym mieRcie spokojnie, i rosSo we mnie poczucie szczRcia. I w takim trwaSem stanie, aV oto przypSynS do tego miasta "jakiR statek i zarzuciS kotwicu brzegu. Na jego pokSadzie byli kupcy, ktTrzy posiadali rozmaite towary i sprzedawali je, a od nas kupowali i wymieniali rTVne rzeczy na orzechy kokosowe. PoszedSem wTwczas do mojegoprzyjaciela, oznajmiSem mu o przybyciu statku i powiedziaSem, Ve chciaSbym na nim odjechaZ do swojego kraju. On rzekS: XCzyU, co zechcesz. YPoVegnaSem go wic i podzikowaSem za dobroZ, ktTrej od niego doznaSem, a potem udaSem sina statek, pomTwiSem z kapitanem i wynajSem sobie na statku miejsce. ZaSadowaSem naU, co miaSem, Ve dnak pocieszySem  w jej 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB0i c*d1 *e2 c+8e3 c+e4;%T c+e50+ c+af6; +forzechy i wszystkie inne rzeczy, a przedtem jeszcze doszedSem z kapitanem do porozumienia co do miejsca na statku. Statek odpSynS tego samego dnia i VeglowaliRmy bez ustanku od wyspy do wyspy i z morza na morze, a na kaVdej wyspie, u ktTrej brzegTw zarzucaliRmy kotwic,sprzedawaSem i wymieniaSem orzechy, Allach zaR daS mi za nie wicej, niWli dawniej miaSem i straciSem. !PrzepSywaliRmy w tej podrTVy koSo wysp, na ktTrych rTsS pieprz i cynamon, a ludzie tamtejsi powiadali, Ve znajduj przy kaVdej pieprzowej kiRci duVy liRZ, !ktTry ocienia j i chroni przeddeszczem, jeRli deszcz pada. Gdy zaR deszcz ustaje, liRZ odsSania kiRZ i zwisa u jej boku. Na tej wyspie wymieniSem czRZ orzechTw na wielk iloRZ pieprzu i cynamonu. "A przepSywaliRmy rTwnieV koSowyspy al-Asirat, na ktTrej rosn drzewa aloesu kumaryjskiego. Za ni, w odlegSoRci piciu dni drogi, znajduje si inna wyspa, na ktTrej rosn drzewa chiUskiego aloesu lepsze od gatunku kumaryjskiego. Ale mieszkaUcy tej wyspy pod wzgldem obyczajTw i wiary niVej stoj od ludnoRci zamieszkujcej wyspy poroRnite drzewem aloesu kumaryjskiego. Lubuj si oni #w rozwizSoRci, pij wino, nie znaj wezwania do modSTw ani obowizku ich odprawiania.Po jakimR czasie przybyliRmy do miejsca bogatego w perSy, gdzie daSem nurkom troch kokosowych orzechTw i rzekSem im: XNurkujcie na !moje szczRcie i na mTj zysk. YI zagSbili si nurkowie w "morzu, i wydobyli wielk iloRZ duVych, cennych pereS. Powiedzieli do mnie: XPanie nasz, na Allacha, twojeszczRcie jest zaiste nadzwyczaj ne. YPotem wszystko, co wySowili dla mnienurkowie, zabraSem na statek i dalej podrTVowaliRmy z bSogosSawieUstwem Allacha !NajwyVszego, i pSynliRmy bezprzerwy, aV przybyliRmy do miasta Basry. Tam wysiadSem i zabawiSem niedSugo, a potem ruszySem w drog do miasta Bagdadu. UdaSem si do mojej dzielnicy, wszedSem do mego domu i pozdrowiSem moj rodzin i towarzyszy. Oni winszowali mi ocalenia, ja zaR,zSoVywszy w magazynach wszystko, co przywiozSem z towarTw i dobytku, poczSem odziewaZ si eroty i wdowy, !rozdawaSem jaSmuVn i dary i obsypywaSem upominkami swoj rodzin, towarzyszy i przyjaciTS, jako Ve Allach w !czwTrnasTb mi zwrTciS to, co straciSem. I dziki zyskom i zarobkom rychSo zapomniaSem,co mi si przytrafiSo i co wycierpiaSem, i tak jak za dawnych czasTw bywaSo, !pdziSem wesoSe Vycie z mymi towarzyszami i przyjaciTSmi. Oto opowiedziaSem wam najciekawsze spoRrTd mych przeVyZ z okresu mej pitej podrTVy. Teraz wieczerzajcie, jutro zaR przyjdWcie do mnie znowu, a bd wam prawiS o tym, co mi si w mojej szTstej!podrTVy przydarzySo, bySa onabowiem jeszcze bardziej osobliwa niV poprzednie. Potem rozpostarto obrusy i wszyscy wieczerzali, a gdy skoUczyli, Sindbad \eglarz kazaS daZ Sindbadowi !Tragarzowi sto miskali zSota. I wziS je Sindbad Tragarz, i odszedS zdumiony. Noc t spdziS w swoim domu, a gdy ranek zaRwitaS, wstaS i poranne modSy odprawiwszy, poszedS znTw do Sindbada \eglarza, wszedS do jego domui VyczyS gospodarzowi dobrego poranka. Sindbad \eglarz kazaSmu przy sobie siadaZ i gawdziS z nim do czasu, gdy przyszli pozostali biesiadnicy. Gdy porozmawiali, nakryto do stoSu, po czym zgromadzeni jedli, pili, byli weseli i zadowoleni, a wreszcie Sindbad \eglarz podjS opowiadanie o swych dalszych przygodach. SzTste opowiadanie Sindbada \eglarza dotyczce podrTVy szTstej Wiedzcie, o moi bracia, towarzysze i przyjaciele, Ve powrTciwszy z mej pitej podrTVy, wnet dziki zabawom, rozrywkom, radoRci i weselu zapomniaSem, co w niej wycierpiaSem. BySem bardzo szczRliwy i zadowolony i trwaSem w tym stanie, aV oto pewnego dnia, gdy siedziaSem sobie wesoSy, uRmiechnity i zadowolony, przybySa do mnie grupka kupcTw. BySo po nich widaZ przebyte trudy podrTVy i ich widok przypomniaS mi dzieU mojego powrotu z ostatniej wdrTwki, moj radoRZ ze spotkania z rodzin, przyjaciTSmi i towarzyszami i to, co czuSem, gdy znTw wstpowaSem na sw ojczystziemi. Dusz moj porwaSa wTwczas tsknota za wSTczg i handlem i znowu postanowiSem wyruszyZ w drog. NakupiSem kosztownychtowarTw potrzebnych do morskiej podrTVy, spakowaSemje i z miasta Bagdadu udaSem si do miasta Basry. Tam ujrzaSem wielki statek, a na nim kupcTw i bogatych podrTVnikTw wiozcych cennetowary. ZaSadowaSem tedy na Tw statek rTwnieV moje Sadunki i pomyRlnie wyruszyliRmy z Basry, PSynliRmy nie ustajc z miejsca na miejsce i z miasta do miasta, ogldaliRmy obce kraje, po drodze kupujc i sprzedajc. SzczRcie nam w tej podrTVy sprzyjaSo i !zgarnialiRmy wielkie zyski, aV oto pewnego dnia kapitan poczS krzyczeZ i zawodziZ, rzuciS pod nogi swTj turban, biS si po twarzy i brod !szarpaS, aV w koUcu upadS na pokSad zrozpaczony i znkanyjakR wielk zgryzot. Wszyscy kupcy i podrTVni "otoczyli go i pytali: XKapitanie,co si staSo? Y, a on odpowiedziaS: XWiedzcie, wy wszyscy, Ve nasz statek pobSdziS. Oto opuRciliRmy morze, po ktTrym powinniRmy "byli VeglowaZ, i znajdujemy siteraz na morzu innym, ktTrego"drTg nie znamy. JeRli Allach niezeRle nam jakiejR pomocy, by nas z tego morza wyratowaZ, wszyscy zginiemy. Przyzywajcie wic Allacha NajwyVszego, by nas od tego nieszczRcia ocaliS! Y To powiedziawszy kapitan wstaS iwspiS si na maszt, aby "opuRciZ Vagle, ale wicher si #wzmTgS i dS z caS siS w statek, pchajc go do tySu, #aV ster roztrzaskaS si u stTp !jakiejR wysokiej gTry. Kapitan zsunS si wTwczas z masztu woSajc: XNie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! \aden czSowiek nie odmieni drTg przeznaczenia! Na Allacha, znajdujemy si w obliczu wielkiego niebezpieczeUstwa i nie ma dlanas przed nim ocalenia ni ratunku! Y Wtedy wszyscy podrTVni poczli pSakaZ nad sob, a widzc, Ve koniec ich Vycia #nieuchronnie si zbliVa, stracili#wszelk nadziej i Vegnali si jedni z drugimi. A statek wpadS$na t gTr i roztrzaskaS si nadrobne kawaSki. PoodczepiaSy si deska od deski i wszystko, co bySo na statku, utonSo w morzu, a kupcy takVe powpadali do wody. NiektTrzy z nich utonli zaraz, a inni #zdoSali si uczepiZ skaSy owej #gTry i wydostali si na ni. Ja naleVaSem do tych, co "wydrapali si na gTr. A bySa to wielka wyspa i musiaSo si przy niej rozbiZ juV wiele statkTw, bo na jej brzegach leVaSo duVo dobytku wyrzuconego przez morze z zatopionych statkTw, ktTrych $podrTVni zginli. I bySa to tak ogromna iloRZ rzeczy, towarTwi rozmaitych bogactw, wyrzuconych przez fale na brzeg tej wyspy, Ve aV si !rozum i myRli od tego mciSy. WspiSem si po stromych brzegach na wysp i wdrujc"po niej dalej, ujrzaSem w gSbistrug sSodkiej wody. WypSywaSa ona spod stTp gTryi znikaSa znowu po drugiej stronie doliny. Inni podrTVni weszli za mn na wysp i rozbiegli si po niej, oszoSomieni i obSkani od widoku tych bogactw i towarTw wyrzuconych na brzeg wyspy. Ja zaR zobaczySem na dnie strumieniamnTstwo najprzerTVniejszych klejnotTw, drogocennych kamieni, rubinTw i wielkich $krTlewskich pereS, ktTre leVaSyniczym Vwir w SoVysku strumienia. CaSe jego dno !poSyskiwaSo, tak wiele bySo w nim drogich kamieni i rTVnych innych kosztownoRci. I widzieliRmy na tej wyspie duVodrzewa aloesu chiUskiego i kumaryjskiego najprzedniejszego gatunku. BySo tam rTwnieV WrTdSo !surow ambr pSynce, ktTra od Varu promieni sSonecznych topi si jak wosk i wylewa, pSync dalej ku morzu. Z "morskich gSbin wynurzaj si pTWniej rozmaite potwory i !poSykaj t ambr, po czym z powrotem si w morzu !zanurzaj. Ale Ve ambra pali imwntrza brzuchTw, wic j przez paszcze z powrotem wypluwaj do wody. WTwczas na powierzchni wodyambra krzepnie, zmienia sw !barw i postaZ. Fale wyrzucajj na brzeg, a kupcy i podrTVnicy znajcy si na rzeczy zbieraj j tam i $sprzedaj. JeRli zaR idzie o t czRZ ambry surowej, ktTrej nie poSkn morskie stworzenia, to przelewa si ona przez brzegi WrTdSa i krzepnie na ziemi. Gdy zaR #sSoUce zacznie na ni RwieciZ,topi si i zapach podobny do piVma rozchodzi si od niej pocaSej dolinie, a gdy sSoUce zachodzi nad ni, ambra krzepnie na powrTt. Lecz do miejsca, w ktTrym ta surowa ambra si znajduje, nikt nie jest w stanie dotrzeZ ani trafiZ, gdyV wysp otaczaj ze wszystkich stron takie strome skaSy, Ve nie sposTb wspiZ si na nie. My wdrowaliRmy po tej wyspie, ogldaliRmy bogactwa, ktTre Allach NajwyVszy na niejstworzyS, i czuliRmy si bezradni w tym naszym poSoVeniu, i coraz wikszy strach nas ogarniaS. Na brzeguwyspy znaleWliRmy troch poVywienia, ale bySo go !niewiele, wic oszczdzaliRmy bardzo i jadaliRmy tylko jeden posiSek w cigu dnia albo nawet co dwa dni, bojc si, #Ve skoUczy si nam VywnoRZ i wtedy z gSodu i strachu marnie pomrzemy. KaVdego, kto z naszej gromadki umarS, obmywaliRmy i owijaliRmy w caSun i szaty wyrzucone przezfale na brzeg. WkrTtce wielu "spoRrTd nas umarSo i pozostaSajuV tylko nieliczna garstka ludzi, sSabncych i cierpicych na bTl brzucha od picia morskiej wody. Tak "VyliRmy przez krTtki czas, aV jeden po drugim wszyscy moi towarzysze pomarli [a !kaVdego, kogo RmierZ zabraSa,grzebaliRmy w ziemi. Wreszcie pozostaSem na tej wyspie sam,majc juV bardzo niewielkie !zapasy VywnoRci. PSaczc nad sob wyrzekaSem: XCzemuV nieumarSem przed moimi towarzyszami! Byliby mnie przynajmniej obmyli i pochowali! Wszelako nie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym. Y PrzetrwaSem tam w ten sposTbjeszcze niedSugi czas, a potem poczSem sobie kopaZ !na brzegu wyspy gSboki grTb. "MTwiSem sobie: XGdy zasSabn !i poczuj, Ve RmierZ si do #mnie zbliVa, poSoV si w tym grobie i umr w nim, a wiatr zasypie mnie i przykryje piaskiem, i tak bd pochowany. Y I w duszy czyniSem sobie wyrzuty za sw gSupot i za to, Ve wywdrowaSem z mojego rodzinnego miasta po to, by wybraZ si znowu do obcych krajTw, nie pamitajc o tym,co wycierpiaSem za pierwszym,drugim, trzecim, czwartym i pitym razem. Nie bySo !przecieV ani jednej podrTVy, w#ktTrej bym si nie nacierpiaS i w ktTrej nie zaznaSbym strachu i niebezpieczeUstw coraz to wikszych i dotkliwszych niV te, ktTre je poprzedzaSy. I przestaSem juV wierzyZ w "moVliwoRZ ratunku i ocalenia, i"VaSowaSem, Vem si w morsk #podrTV wybraS i podjS j na nowo, choZ nie brak mi bySo pienidzy i bogactw miaSem pod dostatkiem, a nawet wicej, tyle mianowicie, Ve dokoUca Vycia nie bySbym w stanie wydaZ ani przehulaZ nawet poSowy tego. RozmyRlaSem jeszcze o tym wszystkim i rzekSem wreszcie sobie w duchu: XNa Allacha, ten strumieU ma niewtpliwie !swTj pocztek i swTj koniec i gdzieR przecieV musi si znajdowaZ miejsce, gdzie z powrotem w jakiejR zamieszkaSej krainie wypSywa on na powierzchni. Y I wpadSem na pomysS, by !zbudowaZ maS tratw, tak, abym mTgS si na niej zmieRciZ. Wtedy spuRciSbym tratw na wod i odpSynSbym na niej. MoVe w ten sposTb znalazSbymocalenie i za Allacha NajwyVszego zezwoleniem uratowaSbym si. Gdybym zaR !nie miaS znaleWZ ocalenia, to lepsza juV bdzie dla mnie "RmierZ w odmtach rzeki niWli oczekiwanie jej tutaj. PowzdychaSem jeszcze nad !sob, a potem podniosSem si i spiesznie poczSem zbieraZ nawyspie drzewo aloesu saufijskiego i kumaryjskiego. Potem na brzegu morza powizaSem drzewo powrozami"i linami ze statkTw, ktTre si tam rozbiSy, naniosSem teV jednakowych desek okrtowych i uSoVySem je na "kSodach. I sporzdziSem tratwwedSug miary strumienia, tak Ve bySa wVsza niV jego szerokoRZ, po czym dobrze i mocno j zwizaSem. WziSemze sob sporo drogich kamieni i klejnotTw, kosztownoRci i pereS ogromnych, ktTrych bySo tam jak Vwiru, nabraSem takVeprzerTVnych innych rzeczy znajdujcych si na tej wyspie i troch surowej czystej ambry i wszystko to zSoVySem na tej tratwie. ZabraSem ze sob wszystko, co zgromadziSem sobie na wyspie, i umieRciSem to na !tratwie. WziSem teV ze sob resztki VywnoRci, jakie mi jeszcze pozostaSy, a potem !spuRciSem tratw na wod. Po obu stronach umocowaSem jeszcze dwa drgi, ktTre $miaSy mi sSuVyZ jako wiosSa, i "postpiSem wedSug sSTw poety:OdejdW std, gdzie ci pognbia dola twa surowa, PorzuZ dom i pSacz nad sob, VeR go wybudowaS. #Ziemi inn odnalazSeR, kiedyRz wSasnej uszedS. Ale gdzieV odnajdziesz drug, rTwn twojej, dusz. "ChociaV noc ci gnbi trosk, ty pozostaU wesTS, Bo nieszczRcie kaVde mija i dobiega kresu. A ten, komu RmierZ pisana, w jednej jest krainie, W Vadnej innej nie umiera, jeno w tamtej ginie. Nie zawierza posSaUcowi Vadnej waVnej sprawy; WSasnym swym doradc winienstaZ si czSowiek prawy. I popSynSem na mej tratwie po strumieniu rozmyRlajc nad tym, co si ze mn stanie. I pSynSem bez ustanku aV do miejsca, w ktTrym strumieU #ginS pod gTr Gdy wpSynSemna mej tratwie w to podziemie, ogarnSa mnie caSkowita ciemnoRZ, a prd unosiS mnie wskim korytarzem. Boki tratwy !poczSy si ocieraZ o brzegi strumienia, a moja gSowa zawadzaSa o sklepienie. Ale nie!mogSem juV stamtd zawrTciZ !i w duszy zaczSem si ganiZ za to, co znowu z sob $uczyniSem. MTwiSem: XJeRli Tw korytarz, ktTrym pSyn na tratwie, stanie si jeszcze wVszy, nie starczy miejsca, !aby dalej pSynZ, tym bardziejwic nie bdzie moVna zawrTciZ. Bez wtpienia przyjdzie mi tutaj marn Rmierci zginZ! YZmuszony ciasnot tego miejsca, przylgnSem twarz do tratwyi tak pSynSem, nie rozrTVniajc dnia od nocy wRrTd otaczajcych mnie ciemnoRci, a strach i trwoga !przed Rmierci nie opuszczaSy mnie. I tak pSynSem tym strumieniem dalej bez przerwy,a on to rozszerzaS si, to znTw zwVaS. CiemnoRZ bezustanna zmczySa mnie tak bardzo, Ve zasnSem wielce strapiony i spaSem, leVc twarz na "tratwie, ktTra pSynSa ze mn bez przerwy. I nie wiedziaSem, czym spaS dSugo czy krTtko, bo ocknSem si juV w Rwietle dnia, i gdy otworzySem oczy, ujrzaSem wokTS rozlegS przestrzeU. Moja tratwa bySa uwizana przy brzegu jakiejR wyspy, a wokTS mnie staSa gromada HindusTw i Eti opTw. Kiedy oni ujrzeli, Ve si przebudziSem, zbliVyli si i przemTwili do mnie coR w swoim jzyku. Nie zrozumiaSemtego, co powiedzieli, i %myRlaSem, Ve dalej Rni i Ve odtrosk i udrki, jakich zaznaSem, ukazuj mi si senne widziadSa. Tamci zaR pojli, Ve nie rozumiem ich mowy, i jeden z nich podszedSdo mnie i odezwaS si po !arabsku: XPokTj z tob, bracienasz. Kim jesteR, skd przybywasz i co ci tutaj przywiodSo? My posiadamy tu !ziemie i uprawne pola i wSaRnie przyszliRmy, aby je nawadniaZ,!gdy ujrzeliRmy ciebie Rpicegona tratwie. ZatrzymaliRmy j przeto i przycumowaliRmy tu, blisko nas, abyR si mTgS spokojnie przebudziZ. Opowiedz nam teraz, jak si tutaj znalazSeR. Y RzekSem: XAllach z tob, o panie. Ale pierwej przynieR mi coR do jedzenia, bo zaprawd gin z gSodu, a potem dopiero pytaj, o co zechcesz. Y Wtedy czSowiek podaS mi spiesznie k pocieszySem  w jej 0n5rF(rkPDj=xk&k{A7A c+f8 6 c+Gg9-+g:a c,g;5' c,:h<2h c,h=Z>. ,ipokarm, a gdy najadSem si dosyta, odetchnSem i uspokoiSem si, duch na powrTt we mnie wstpiS i sSawiSem Allacha NajwyVszego za wszystko, co mi daS, i !radowaSem si, Ve pSynSem po tej rzece i znalazSem si poRrTd tych ludzi. Potem opowiedziaSem im wszystko, co mi si przytrafiSo od pocztku do koUca, i o tym, co przecierpiaSem, pSync strumieniem w jego wskim korycie i opowiedziaSem im "caS swoj histori. Wtedy onipogadali coR midzy sob i rzekli: XTrzeba nam wziZ ze sob tego czSowieka i przedstawiZ go naszemu !krTlowi, by i jemu opowiedziaS o swoich przypadkach. Y Zabrali mnie wic ze sob i ponieRli za mn tratw ze wszystkim, co na niej bySo spoRrTd kosztownoRci, klejnotTw, drogich kamieni i zSotych ozdTb. Zaprowadzili mnie przed swego krTla i powiadomili go o moich !sprawach. KrTl mnie pozdrowiS ipowitaS, a potem zapytaS, kim!jestem i co mi si przydarzySo.OpowiedziaSem mu wtedy wszystko o sobie i o tym, co mi si przygodziSo od pocztku do koUca, a krTl "zadziwiS si wielce i winszowaSmi cudownego ocalenia. PTWniej podszedSem do mojej tratwy, wybraSem sporo drogocennych kamieni, klejnotTw, kawaSkTw aloesowego drzewa i surowej ambry i podarowaSem to wszystko krTlowi. On zaR przyjS ode mnie te dary, a mnie potraktowaS z wielk uprzejmoRci, a nawet daS mi u siebie goRcin. WkrTtce potem zaprzyjaWniSem si z miejscowymi dostojnikami i wielmoVami, a oni poczli mniedarzyZ szacunkiem i !powaVaniem. I tak sobie VySem nie wychodzc z krTlewskiego paSacu. Ludzie przybywajcy do tego kraju zapytywali mnie czsto o moj ojczyzn. WTwczas opowiadaSem o moimkraju, a sam z kolei dowiadywaSem si, jak oni Vyj u siebie, i ludzie ci opowiadali mi o tym. Pewnego dnia krTl zagadnS mnie o sprawy mego kraju i o to, jak nasz kalif w Bagdadzie sprawuje rzdy. OpowiedziaSem mu tedy szczerze o panowaniu naszego kalifa, a krTl si zdziwiS i rzekS do mnie; XNa Allacha, mdre s prawa i sprawiedliwerzdy twojego kalifa. Opowiadaniem swoim obudziSeRwe mnie miSoRZ ku niemu i pragn przygotowaZ mu od siebie podarunek, ktTry przez ciebie mu poRl. Y OdpowiedziaSem: XSSysz i jestem posSuszny, o panie nasz. PrzekaV mu twTj dar i powiem, jakie przyjazne uczucia dla niego Vywisz. Y Potem bawiSem jeszcze pewienczas u tego krTla i otoczony szacunkiem i powaVaniem wiodSem prawdziwie wykwintny Vywot. AV pewnegodnia, gdym sobie siedziaS w !krTlewskim paSacu, usSyszaSemwiadomoRZ, Ve jacyR ludzie przygotowuj do drogi statek !i zamierzaj udaZ si na nim wkierunku miasta Basry. I rzekSem sobie w duszy: XNie znajd dogodniejszej sposobnoRci nad podrTV z tymi!ludWmi. YI zaraz pospieszySem do krTla, i ucaSowawszy mu #dSoU oznajmiSem, Ve ogarnSa mnie tsknota za ojczyzn i rodzin i chciaSbym razem z kupcami wyruszyZ w podrTV !statkiem, ktTry oni wSaRnie dodrogi przygotowali. KrTl powiedziaS: XBdzie, jak zechcesz. GdybyR jednak wolaSpozostaZ w naszym kraju, wiedz, Ve zatrzymamy ci radzi z caSej duszy, bo cenimysobie twoj obecnoRZ. YRzekSem na to: XPanie mTj, na Allacha, bySeR !wspaniaSomyRlny dla mnie i nie "skpiSeR mi swojej dobroci, ale ja tskni do swoich ziomkTw,do ojczyzny i rodziny. Y Gdy krTl wysSuchaS tego, co mu powiedziaSem, wezwaS kupcTw, ktTrzy Tw statek przysposobili do drogi, powierzyS mnie ich opiece i obdarowaS mnie hojnie swymi skarbami. OpSaciS teV za mnie miejsce na statku i wrczyS mi bogaty podarunek dla kalifa Haruna ar-Raszida, panujcego w mieRcie Bagdadzie. PoVegnaSemtedy krTla i wszystkich moich przyjaciTS, z ktTrymi si czsto spotykaSem, wsiadSem razem z kupcami na statek i "odpSynliRmy. Wiatry bySy nam "przychylne, podrTV wiodSa si nam szczRliwie, a my "pokSadaliRmy ufnoRZ w Allachu SSawionym i Mocnym. I podrTVowaliRmy bez ustanku pSync z morza na morze i z wyspy na wysp, aV bezpiecznie, za przyzwoleniemAllacha NajwyVszego, przybiliRmy do portu miasta Basry. Tam zszedSem ze statkuna ld, wySadowaSem moje sakwy i przygotowaSem si do dalszej drogi, lecz zanim wyruszySem, par dni i nocy spdziSem jeszcze na basryjskiej ziemi. Wreszcie udaSem si do Bagdadu, Przybytku Pokoju, i przybywszy do kalifa Haruna ar-Raszida wrczySem mu daryi opowiedziaSem wszystko, co mi si przydarzySo. Potem zSoVySem w skarbcu swoje bogact wa, a w magazynach towary, i podVySem do mojej dzielnicy. PrzybySa do mnie moja rodzinai przyjaciele, a ja ich wszystkich obdzieliSem podarunkami, ponadto zaR dawaSem biednym jaSmuVn i rozmaite datki. A po pewnym czasie kalif wezwaS mnie do siebie i zapytaS, od kogo i skd pochodzi dar przeze mnieprzywieziony. OdpowiedziaSem: XO WSadco Wiernych, zaprawd, nie znamnazwy miasta, z ktTrego pochodzi ten dar, ani nawet nie wiem, ktTrdy droga do niego prowadzi. Gdy bowiem statek, na ktTrym pSynSem, !zatonS, ja wydostaSem si napewn wysp. Stamtd popSynSem na tratwie, przez siebie samego sporzdzonej, zbiegiem strumienia majcego swe koryto na owej wyspie. Y IopowiedziaSem kalifowi, co mi si dalej w tej podrTVy przydarzySo i jak zatrzymano mnie na brzegu, jak zaprowadzono mnie do miasta i o wszystkim, co mnie w tym "mieRcie spotkaSo. Kalif zdumiaSsi wielkim zdumieniem i kronikarzom swym kazaS zapisaZ moj opowieRZ, po czym owe zapisy poleciS schowaZ w skarbcu, aby !sSuVySy ku pouczeniu kaVdego, kto by je zechciaS przeczytaZ.I obszedS si ze mn kalif "wspaniaSomyRlnie, i odtd juV pozostawaSem w Bagdadzie, wiodc tak jak dawniej rozkoszne Vycie. Niebawem zapomniaSem wszystko, com byS od pocztku do koUca "przecierpiaS, i czas upSywaS miwRrTd zabaw i przyjemnoRci. Takie oto, bracia moi, bySy przygody, jakie przeVySem w !czasie mojej szTstej podrTVy, "a jutro, jeRli Allach NajwyVszy zezwoli, opowiem wam o mojej siTdmej podrTVy, ktTra jest zaprawd jeszcze osobliwsza icudowniejsza od tych, co j poprzedziSy. To rzekSszy Sindbad \eglarz rozkazaS, by rozpostarto obrusy, po czym wszyscy spoVyli wieczerz, a wtedy gospodarz poleciS wypSaciZ Sindbadowi Tragarzowi sto miskali zSota. I wziS je Tragarz i oddaliS si odchodzc swoj drog. I odeszli teV wszyscy inni biesiadnicy, wielce usSyszanymopowiadaniem zdumieni, w swoje strony. Sindbad Tragarz przepdziS noc w swoim domu,a potem, z nastaniem ranka, odprawiS poranne modSy i powrTciS do domu Sindbada \eglarza. Wnet zeszli si rTwnieV inni towarzysze tych biesiad, pogadali troch, a potem Sindbad \eglarz rozpoczS opowiadanie o swojej siTdmej podrTVy tymi sSowy: SiTdme opowiadanie Sindbada \eglarza dotyczce podrTVy siTdmej Wiedzcie, o zebrani, Ve gdy powrTciSem z mej szTstej #podrTVy, pogrVySem si, tak jak i dawniej bywaSo, w wirze zabaw i rozrywek, w przyjemnoRciach i weselu i takbySo przez pewien czas nieustannie, dniami i nocami. Ale cTV, kiedy, mimo Ve zarobki i zyski moje bySy nader obfite, dusza moja znTw si rwaSa do tego, by nieznanekraje ogldaZ, po morzach #pSynZ, VyZ wRrTd kupcTw i rozmaitych nowin sSuchaZ. !PrzystpiSem wic do dzieSa, zapakowaSem w sakwy cenne towary przydatne w czasie morskiej podrTVy i z miasta Bagdadu powiozSem je do miasta Basry. Tam ujrzaSem statek gotowy do drogi, a na nim gromad bogatych kupcTw.WszedSem na pokSad i wnet si z kupcami zaznajomiSem. I wyruszyliRmy w podrTV bezpiecznie i zdrowo. Wiatry !nam sprzyj aSy, aV przybyliRmydo miasta zwanego Madinat as-Sin. ByliRmy peSni najlepszych myRli i wesoSo rozprawialiRmy o sprawach podrTVy i handlowaniu, gdy nagle zerwaS si gwaStowny wicher, ktTry dS w dziTb okrtu, a potem spadS deszcz i zmoczyS nas i wszystkie nasze sakwy. W obawie, by deszcz nie zniszczyS nam towarTw, poprzykrywaliRmy je pilRniowymi pSachtami i workami. I przyzywaliRmy Allacha NajwyVszego bSagajc #Go, aby odwrTciS klsk, ktTrana nas spadSa. Kapitan wstaS, podkasaS suknie i podwinS rkawy, po czym wspiS si na maszt i "zaczS si rozgldaZ na prawoi na lewo. Potem spojrzaS w dTS na ludzi stojcych na "pokSadzie statku i poczS biZ "si po twarzy, i szarpaS brod.Gdy zapytaliRmy: XKapitanie, #co si staSo? Y, odpowiedziaS: XMTdlcie si do Allacha NajwyVszego, aby uratowaS nas od nieszczRcia, w !ktTreRmy wpadli! PSaczcie nad waszymi duszami i poVegnajciesi z sob nawzajem, wiedzciebowiem, Ve wicher, ktTry nami zawSadnS, zapdziS nas na morze leVce na kraUcu Rwiata! Y "To rzekSszy kapitan zsunS siz masztu, otworzyS swTj kuferi wydobyS z ni ego baweSnianyworeczek. WysypaS zeU trochjakiegoR proszku podobnego "do popioSu, zwilVyS go wod i odczekawszy chwil powchaS!go. Potem wyjS z kufra jakR"niewielk ksiVk, poczytaS wniej i rzekS: XWiedzcie, o "podrTVni, Ve w tej ksiVeczcespisane s rTVne sprawy zadziwiajce i wynika z nich, Ve ktokolwiek tu przybdzie, nie ocaleje z tej krainy, tylko RmierZ w niej znajdzie. A ziemia ta zwie si Krain !KrTlTw i na niej znajduje si grTb pana naszego Sulejmana, syna Dauda [ niechaj pokTj !bdzie nad nimi oboma! I Vyj tu wVe ogromne o straszliwym wygldzie, z gSbin zaR morza wypSywa ryba i poSyka kaVdy statek, ktTry w te okolice zabSdzi, razem ze wszystkim, co si na"nim znajduje. Y ZdumieliRmy sinajwyVszym zdumieniem posSyszawszy to, co nam kapitan powiedziaS, a ledwie skoUczyS, coR podrzuciSo statek razem z nami nad wod.Gdy statek opadS, posSyszeliRmy potVny ryk podobny do huku pioruna. OgarnS nas popSoch, a potemzamarliRmy, pewni, Ve za chwil zginiemy. A to ryba olbrzymia jak gTra podpSynSa pod nasz statek. StruchleliRmy, wybuchnliRmy wielkim pSaczem i poczliRmy si gotowaZ na RmierZ, a patrzc na t ryb, byliRmy !oszoSomieni jej przeraVajc postaci. Wtedy nadpSynSa druga ryba, jeszcze wiksza, a takiej nie widzieliRmy nigdy w Vyciu. PSaczc nad swymi "duszami poczliRmy si z sob VegnaZ, gdy wtem ukazaSa sitrzecia ryba, jeszcze ogromniejsza niV dwie #poprzednie. I opuRciSy nas siSy, zmysSy nam si pomieszaSy, a z trwogi i przeraVenia straciliRmy rozsdek. Trzy owe#ryby krVySy wokTS statku i tatrzecia, najwiksza z nich, #juV si rzuciSa, aby poSknZ statek ze wszystkim, co na !nim bySo, gdy nagle zerwaS sigwaStowny wicher, ktTry porwaS statek, rzuciS nim o wysok raf i roztrzaskaS go doszcztnie. RozleciaSy si wszystkie deski i w wodzie "pogrVySy si towary, kupcy i podrTVni. ZdarSem z siebie szaty, pozostajc w jednej jedynej koszuli, i pSynSem tak dSugo, aV zdoSaSem chwyciZ jedn z desek !okrtowych. Potem, cigle si jej trzymajc, wlazSem na wierzch i usiadSem na niej. "Fale i wiatr igraSy ze mn, ale ja trzymaSem si deski mocno,chociaV na grzbietach fal raz si wznosiSem wysoko, a raz opadaSem. BySem zmczony nieludzko, przestraszony, spragniony i gSodny. I !poczSem si ganiZ za to, co uczyniSem, a dusza moja po okresie uspokojenia znTw !popadSa w zamt. I mTwiSem dosiebie: XO Sindbadzie, o \eglarzu, nie narzekaj, bo przecieV za kaVdym razem ucierpiaSeR od przeciwieUstw #losu i doRwiadczySeR utrapieU, a mimo to od morskich podrTVy(si nie odVegnaSeR. A jeRliR si !od nich odwracaS, kSamaSeR i czyniSeR to tylko w obliczu wielkiego niebezpieczeUstwa. ZnoR wic teraz to, co ci spotkaSo, bo zaiste, !zasSuVySeR sobie na wszystko, co ci si przydarzySo i czego doRwiadczySeR. A wszystko taksi dzieje z przeznaczenia Allacha NajwyVszego po to, abyR od swej chciwoRci odstpiS. Wszystko, co !przecierpiaSeR, spotkaSo ci przez tw zachSannoRZ, chociaV tak wielkie bogactwa posiadaSeR. Y Skoro potem odzyskaSem rozsdek, powiedziaSem do "siebie: XZaiste, w tej podrTVy wyrzekam si naprawd wobecAllacha NajwyVszego wszelkiego podrTVowania i "pTki VyZ bd, w mowie ani w !myRlach nie wspomn o tym. YI przez dSugi czas pSakaSem i przed Allachem NajwyVszym sikorzySem, a potem w duszy poczSem snuZ wspomnienia, jak to sobie dawniej VySem w spokoju i radoRci, wRrTd zabaw, uciech i zadowolenia. Tak przeszedS jeden dzieU i drugi, aV w koUcu wydostaSemsi na ogromn wysp, na ktTrej bySo wiele drzew i strumieni. PoVywiSem si owocami z drzew, popiSem wody ze strumieni, a gdy juV bySem syty, odzyskaSem duchai siSy i radoRZ mi w serce wstpiSa. PoszedSem w gSb wyspy i po drugiej stronie zobaczySem !wielk rzek peSn sSodkiej wody, pSync wartkim strumieniem. Wtedy przypomniaSem sobie tratw, "na ktTrej kiedyR pSynSem, i powiedziaSem do siebie: XNie ma rady, musz sobie zrobiZ tratw podobn do tamtej, a moVe si na niej uratuj. JeRli z pomoc tej tratwy $ocalej, speSni swTj zamysS i przed Allachem NajwyVszym na!zawsze wyrzekn si podrTVy. JeRli zaR zgin, to przynajmniej serce moje po trudach i znojach nareszcie znajdzie ukojenie. Y PodniosSem si wic i poczSem zbieraZ gaSzie z drzew. BySo to doskonaSe drewno sandaSowe, ktTre nie ma sobie rTwnego, ale ja wtedy nie wiedziaSem nawet, co to jest. NazbieraSem tego drewna i przyszedS mi jeszcze do gSowysprytny pomysS: z gaSzek i trawy rosncej na tej wyspie ukrciSem sobie sznur i wzmocniSem nim tratw. "PowiedziaSem: XJeRli ocalej, "to dziki Allachowi Y, wsiadSemna tratw i popSynSem na niej po rzece, aV znalazSem si na drugim kraUcu wyspy. WkrTtce si od wyspy !oddaliSem i podrTVowaSem bez ustanku jeden dzieU, potem drugi i trzeci, a przez caSy ten czas, odkd opuRciSem "wysp, leVaSem, nie biorc nic!do ust, tylko pijc wod z tej rzeki, gdy bySem spragniony. I staSem si podobny do bezbronnego kurczcia, tak "mnie osSabiS dSugotrwaSy trud,gSTd i strach. Tymczasem tratwa dopSynSa ze mn do wysokiej gTry, a pod ni wypSywaSa rzeka. Ujrzawszy to przypomniaSem sobie wski "tunel, przez ktTry si niegdyR na tratwie przedzieraSem, i "zlkSem si bardzo, i chciaSemtratw zatrzymaZ, aby z niej wyjRZ na brzeg, ale woda mnieporwaSa i wraz ze mn "zaniosSa tratw w gSb gTry. Widzc to pewny juV bySem swojej zguby i zawoSaSem: XNie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Y A tratwa pSynSa jakiR czas pod ziemi, po czym wydostaSa si na otwart !przestrzeU w jakR rozlegS dolin. Rzeka huczaSa w niej niczym grzmoty, a prd niTsS z szybkoRci wichru. SiedziaSem na tratwie i kurczowo si jej trzymaSem, wobawie, bym nie wpadS do wody, a fale igraSy ze mn poRrodku rzeki, to na prawo, to na lewo mnie rzucajc. I takpSynSa moja tratwa w tej dolinie gnana prdem rzeki bezustanku, a ja nie bySem w stanie nad ni zapanowaZ ani do brzegu jej skierowaZ. Na !koniec tratwa zbliVySa si do wielkiego i ludnego miasta o wysokich domach. Gdy mnie jego mieszkaUcy dostrzegli pSyncego na tratwie i porywanego prdem rzeki, zarzucili na tratw sieZ i powrozy i wycignli j na brzeg. WTwczas upadSem koSo nich na ziemi jak martwy wskutek wielkiego gSodu, bezsennoRci i przeraVenia. I wystpiS ku mnie z grona zebranych na brzegu ludzi mVpodeszSego wieku, czcigodny starzec, ktTry powitaS mnie i podaS mi wiele piknych szat, tak Ve mogSem nimi sw pocieszySem  w jej 0n5rF(rkPDj=xk&k{A>pr c, i? o c,mi@Q. c,iA"^ c,3jB-^ T,jC;79H-jnagoRZ okryZ. Potem starzec ten zabraS mnie z sob, powiTdS do SaWni, podaS mi krzepice napoje i wonne pachnidSa. Gdy opuRciliRmy SaWni, starzec zabraS mnie do swego domu i wprowadziS mnie do Rrodka, a domownicy ucieszyli si moim widokiem. Starzec usadowiS mnie w piknej komnacie i kazaS podaZ wyRmienity posiSek, zjadSem "wic do syta i sSawiSem AllachaNajwyVszego za to, Ve mnie $ocaliS. SSuVebni chSopcy podali mi wTwczas ciepS wod, umySem wic dSonie, a niewolnice przyniosSy jedwabn chust, w ktTr rce i usta otarSem. Potem starzec wstaS i w jednym ze skrzydeS swojego domu przeznaczyS dla mnie osobn komnat, a sSuVcym i niewolnicom przykazaS, aby gotowi byli na kaVde moje skinienie i zadoRZ wszystkim moim potrzebom i Vyczeniom czynili. Troszczyli si o mnie bardzo i w ten sposTb przepdziSem w tym goRcinnymdomu trzy dni wRrTd miSych woni, przy dobrym jedzeniu i piciu. Duch we mnie tam wstpiS na nowo, strach mnie $opuRciS, a serce si uspokoiSo idusza doznaSa ukojenia. Czwartego dnia przyszedS do mnie mTj gospodarz i powiedziaS: XSynu mTj, radzi jesteRmy, Ve do nas przybySeR, i Allachowi dzikujemy za to, Ve ci %ocaliS. Czy chciaSbyR pTjRZ ze mn na brzeg rzeki, a potem na bazar, by towar swTj #sprzedaZ i wziZ zaU zapSat?MoVe za te pienidze kupisz potem coR, czym bdziesz mTgS handlowaZ. YMilczaSem chwil i w duchu zadawaSem sobie pytanie: XSkdVe mTgSbym mieZ jakiR towar? I czemu ten czSowiek tak do mnie przemawia? Y A starzec tymczasem dalej mTwiS: XSynu $mTj, nie trap si i dSuVej si nie zastanawiaj, tylko chodW znami na bazar. JeRli znajdziemy kogoR, kto ci za twTj towar dobrze zapSaci, "weWmiesz pienidze, a jeRli nicci nie zadowoli, swTj towar przechowasz u mnie w skSadzie i poczekasz ze sprzedaV na jakiR inny, szczRliwy dzieU. Y ZastanowiSem si i w myRli sobie powiedziaSem: XPosSuchaj tego czSowieka i zobacz, co to za towar Y, gSoRno zaR powiedziaSem do starca: XSSysz i jestem posSuszny tobie, mTj stryju i szejchu, bo czyny twoje s bSogosSawione i niepodobna ci !si sprzeciwiZ. YTo rzekSszy poszedSem z mym gospodarzemna bazar i ujrzaSem tam moj tratw z drzewa sandaSowego,t sam, na ktTrej tu przypSynSem. BySa ona rozebrana na czRci i starzec "przekazaS j juV poRrednikowi,a poRrednik wystawiS j na sprzedaV. Wnet teV przybyli "rTVni kupcy i zaczli podawaZ swe ceny, i podbijali je, aV cena mej tratwy osignSa sum tysica denarTw i na niej stanSa. Starzec zwrTciS si wTwczas "do mnie i rzekS: XSSuchaj, synu"mTj, cena ktTr ci dziR daj za twTj towar, jest dobra. Czychcesz go zaraz za ni sprzedaZ, czy teV si wstrzymasz i przechowasz towar u mnie do czasu, gdy zapotrzebowanie naU wzroRniejeszcze i dopiero wtedy ja sprzedam go dla ciebie? !YOdpowiedziaSem: XPanie mTj, rozkazuj, a ja uczyni, jak zechcesz. YStarzec odparS: XSynu mTj, sprzedaj mi wic to drzewo za cen o sto !denarTw wiksz od tej, jak daj tobie kupcy. YRzekSem: XZgoda, sprzedaj ci drzewo i przyjmuj za nie t cen. YWtedy on kazaS swoim sSugom przenieRZ drzewo do swych skSadTw, po czym razem wrTciliRmy do jego domu, a tam zasiedliRmy, i mTjgospodarz odliczyS mi caS $naleVnoRZ. PrzyniTsS sakiewki, wsypaS do nich zSoto i zamknwszy je nastpnie w skrytce opatrzonej zamkiem Velaznym, wrczyS mi od niej klucz. Po pewnym czasie, gdy znowu przeszSo par dni i nocy, starzec odezwaS si do mnie: XSynu mTj, chciaSbym ci przedstawiZ pewien swTj pomysS i pragn, abyR naU swoj zgod wyraziS. #YSpytaSem: XCTV to za zamysS? YOdpowiedziaS: XWiesz o tym, Ve jestem juV starym czSowiekiem i nie mam syna. Ale mam cTrk mSod, o bardzo piknych ksztaStach i wielce majtn, a takVe bardzo urodziw. ChciaSbym, abyR j za Von pojS i pozostaS z ni w naszym kraju, ja zaR dam ci wszystko,co posiadam i czym moja dSoU rozporzdza. Jestem juV stary i ty po mnie zajmiesz moje !miejsce. Y MilczaSem chwil i sSowem si nie odzywaSem, przeto on cignS dalej: "XUczyU zadoRZ mojej proRbie. Tak bdzie dobrze dla ciebie. &ZgTdW si i oVeU z moj cTr, a bdziesz mi synem i wszystko, co posiadam i czym !moja dSoU rozporzdza, bdzie twoje. Gdy zechcesz zajZ sikupiectwem lub do swojej ziemi wrTciZ, nikt nie sprzeciwi si tobie, gdyV bdziesz bogaty i wszystko bdzie zaleVaSo od ciebie. CzyU wic, jak zechcesz, i !wybieraj. Y I rzekSem mu: XNa Allacha, stryju mTj i szejchu, staSeR si dla mnie wprost ojcem. A ja przeVySem wiele niebezpiecznych przygTd i "dziR juV nie mam siSy myRleZ nad niczym i o niczym postanawiaZ. Ty umiesz rozkazywaZ, wic tobie wybTrpozostawiam. Y Wtedy starzec rozkazaS swoimsSugom, aby kadiego i RwiadkTw sprowadzili, a gdy !ich przywiedli, oVeniS mnie ze sw cTr, po czym wielk biesiad urzdziS i huczne gody nam wyprawiS. Gdy potemwprowadziS mnie do swej cTrki, zobaczySem, Ve jest niezrTwnanie pikna, !wysmukSa i ksztaStna. MiaSa nasobie przerTVne ozdoby i przybrania, drogocenne kamienie, zSoto, naszyjniki i "klejnoty takie, Ve wartoRZ ich przewyVszaSa chyba sum !tysica tysicy sztuk zSota i nikt nie bySby w stanie tego oszacowaZ. A gdy poSczySem si z ni, oczarowaSa mnie i zapaSaliRmy wzajemn $miSoRci. I tak spdziSem przy niej pewien czas w najwyVszym szczRciu i zadowoleniu. Tymczasem jej ojciec zostaS powoSany do MiSosierdzia Allacha, przysposobiliRmy go wic do pochTwku i pogrzebaliRmy, a "ja poSoVySem sw rk na tymwszystkim, co dawniej do niego naleVaSo. SSudzy jego !zostali moimi sSugami i przeszlipod moj wSadz i rozkazywanie, a kupcy uczynili mnie swym naczelnikiem, przekazujc mi jego godnoRZ, gdyV byS on wRrTd nich najznaczniejszy i nikt bez jego wiedzy i pozwolenia niczego nie mTgS poczynaZ, jako Ve byS on ich szejchem. Tak wic zajSem miejsce mego zmarSego teRcia. I oto po"jakimR czasie, gdy zVySem si juV z mieszkaUcami tego miasta, odkrySem, Ve na pocztku kaVdego miesica odmieniaj oni swoj postaZ. WyrastaSy im mianowicie skrzydSa i na nich ludzie ci wzlatywali ku obSokom, a w mieRcie nie pozostawaS wtedy nikt, tylko kobiety i dzieci. Razu pewnego powiedziaSem sobie w duchu: XGdy nadejdziepocztek miesica, poprosz !ktTregoR z nich, aby zaniTsS mnie z sob tam, gdzie si oniudaj. YA skoro nastaS pocztek nowego miesica, skTra ich si zmieniSa i przybrali inn postaZ. PoszedSem wTwczas do jednego z nich i powiedziaSem:XNa Allacha, prosz ci, zabierz mnie z sob, abym mTgS tam wszystko obejrzeZ, !a potem z tob wrTciZ. Y Leczon odrzekS: XNie, to "niemoVliwe Y, ale ja nalegaSem tak dSugo, aV w koUcu si zgodziS. Skoro doszliRmy do porozumienia, uwiesiSem si nanim, a on pofrunS ze mn w przestworza, podczas gdy niktz moich domownikTw, !przyjaciTS ani sSug o tym nie wiedziaS. aw czSowiek zaR, unoszc mnie na ramionach, leciaS bez przerwy, aV przybyS ze mn do nieba. WTwczas usSyszaSemw kopule sfer niebieskich pochwalne pienia anioSTw i wielce tym zdumiony zawoSaSem: XNiech bdzie Allach sSawiony! ChwaSa Allachowi! Y Zaledwie wypowiedziaSem te sSowa, gdy z nieba buchnS pSomieU i omal owych latajcych ludzi nie spaliS. Wtedy oni zniVyli szybko swTj lot, a mnie rzucili na jakR wysok gTr i opanowani wielkim gniewem oddalili si, zostawiajc mnie wSasnemu losowi. PozostaSem na tej gTrze samotny i poczSem sobie czyniZ wyrzuty z powodu mego postpku, i lamentowaSem: XNie ma potgi !ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Gdy tylko z jednego nieszczRcia uda mi si uratowaZ, zaraz w drugie jeszcze gorsze od tamtego wpadam! Y I wciV na owej gTrze siedziaSem, i nie wiedziaSem, w ktTr by si udaZ stron. Wtedy nadeszSo dwu mSodzieUcTw piknych niczym dwa ksiVyce, a kaVdy z nich #w rku dzierVyS lask ze zSotai opieraS si na niej. PodszedSem do nich z pozdrowieniem, gdy oni oddali mi pozdrowienie, zapytaSem: XNa Allacha, zaklinam was, powiedzcie, kim jesteRcie i co tutaj robicie? Y Odrzekli: XJesteRmy sSugami Allacha NajwyVszego, YTo rzekSszy wrczyli mi lask z czerwonego zSota, jedn z tych, ktTre mieli z sob, i poszli dalej swoj drog, a mnie pozostawili na miejscu. Wspierajc si na tej lasce, poczSem wic chodziZ po szczycie gTry i rozmyRlaSem nad przygod z tymi mSodzieUcami, gdy nagle spod "gTry wypeSzSa Vmija z jakimR czSowiekiem w paszczy. PoSknSa go juV prawie po "ppek, a on krzyczaS i woSaS: XKto mnie wybawi, tego Allach z kaVdego niebezpieczeUstwa wyratuje! YPodbiegSem wtedy do Vmii i uderzySem j m zSot lask w Seb, a ona wypluSa tego czSowieka z pyska. PodszedS on wTwczas do mnie i rzekS: XPoniewaV z twoich rk zyskaSem uwolnienie od tej strasznej Vmii, nigdy ci odtd nie porzuc. Bdziesz mym towarzyszem na tej gTrze! Y !OdpowiedziaSem: XWitaj mi Y, iposzliRmy dalej razem przez %ow gTr. AV oto nagle zbliVyli si do nas jacyR ludzie. Gdy popatrzySem na nich z bliska, rozpoznaSem wRrTd nich "czSowieka, ktTry niTsS mnie na swoich plecach i leciaS ze mn pod niebiosa. PrzystpiSem do niego z grzecznym usprawiedliwieniem i uprzejmiedo niego powiedziaSem: XPrzyjacielu mTj, tak nie postpuje si ze swymi !przyjaciTSmi. Y CzSowiek Tw odpowiedziaS: XTyR to niebezpieczeUstwo na nas sprowadziS wysSawiajc Allacha na moim grzbiecie. YRzekSem na to: XWybacz mi, uczyniSem to bezwiednie i teraz juV wicej si nie odezw ani sSowem. Y !Wtedy zgodziS si wziZ mnie z sob z powrotem, ale warunek mi postawiS, Ve imienia Allacha nie wypowiem ani Go sSawiZ na jego plecach nie bd. $I dWwignS mnie, i pofrunS ze mn tak samo jak za poprzednim razem, a potem domojego domu mnie zaniTsS. Moja Vona mnie powitaSa i pozdrowiSa, i uradowana moim #powrotem, mTwiSa: XStrzeV si w przyszSoRci owych ludzi, niewychodW i nie zadawaj si z nimi, bo s to bracia szejtanTw i nie s w stanie wypowiedzieZ imienia Allacha NajwyVszego. Y ZapytaSem: "XCTV wobec tego czyniS wRrTd nich twTj ojciec? YOdrzekSa: XZaprawd, ojciec mTj nie naleVaS do nich i nie postpowaS tak jak oni. Teraz,!gdy mTj ojciec umarS, myRl, Ve mTgSbyR sprzedaZ wszystko, co posiadamy, a za cen tych rzeczy nakupiZ towarTw i wtedy moglibyRmy pojechaZ do twojego kraju i do twojej rodziny. Ja pTjd zatob, gdyV zaprawd nie mam po co w tym mieRcie pozostawaZ, gdy ani matka "moja, ani mTj ojciec nie Vyj. Y WTwczas poczSem wyprzedawaZ wszystko, co miaS Tw szejch, mTj teRZ, rzecz po rzeczy, a przy tym szukaSem kogoR, kto by z tegomiasta jechaS do Bagdadu, abyz nim razem wyruszyZ w t drog. Gdy to czyniSem, spotkaSem w mieRcie gromadk#ludzi, ktTrzy chcieli si udaZ w podrTV, ale nie mieli statku. Nakupili wic drzewa i zbudowali wielki statek, a ja uzgodniSem z nimi wysokoRZ !opSaty za przejazd i uiRciSem !caS sum. Potem moj Von umieRciSem na statku, a nastpnie zaSadowaSem wszystko, coRmy posiadali, tylko nieruchomoRci i posiadSoRci ziemskie $pozostawiliRmy i odpSynliRmy. IpodrTVowaliRmy bez przerwy po morzu z wyspy na wysp i z morza na morze, a wiatry bySy nam przychylne i podrTV si szczRciSa, tak Ve bezpiecznie przybyliRmy do miasta Basry. Tym razem nie zatrzymaSem si tam wcale, tylko wynajSem inny statek i przeniosSem naU wszystko, co z sob miaSem, i zaraz ruszyliRmy do miasta Bagdadu. UdaSem si potem do mojej dzielnicy, wszedSem do mojego domu i przywitaSem si z mojrodzin, z towarzyszami i przyjaciTSmi, a wszystkie towary, ktTre z sob przywiozSem, zSoVySem w moich skSadach. Domownicy obliczyli okres mojej nieobecnoRci, to znaczy ten czas, gdym t moj siTdm "podrTV odbywaS, i stwierdzili, Ve trwaSo to dwadzieRcia siedem lat. Czyli tyle, Ve oni juV stracili nadziej, abym jeszcze kiedykolwiek miaS powrTciZ. Gdy wic do nich z powrotem przybySem i opowiedziaSem im wszystko, co si ze mn dziaSo i co mi si przytrafiSo, wszyscy ogromnie si zadziwili moj histori i winszowali mi ocalenia. I rzeczywiRcie wtedy wobec Allacha NajwyVszego wyrzekSem si na zawsze wszystkich podrTVy po ldach i po morzach, ta siTdma podrTV kres moim wyprawom i namitnoRci do podrTVy poSoVySa, a nawet caS #ochot do wSTczgi straciSem. "I odtd tylko sSawiSem Allacha Pochwalonego i dzikowaSem NajwyVszemu za to, Ve do mojej rodziny, do mojego kraju i do mojej ojczyzny powrTciZ mi pozwoliS. Oto, Sindbadzie Tragarzu, opowiedziaSem ci o wszystkim,co mi si zdarzySo i przytrafiSo, i przedstawiSem wszystkie moje przygody. I rzekS Sindbad Tragarz do !Sindbada \eglarza: XNa Allacha,!daruj mi, jeRli oceniaSem ci $niesprawiedliwie. Y I odtd Vyli w przyjaWni i serdecznej #zaVySoRci poRrTd zadowolenia, $szczRcia i radoRci wielkiej, aVprzyszSa do nich ta, ktTra kaVe umilknZ weselu i wszystkie zwizki rozdziela, zamki obraca w ruin i mogiSy buduje, ona, ktTra jest kielichem Rmierci. Niechaj sSawiony bdzie \ywy,ktTry nigdy nie umiera! A poRrTd tego, co opowiadaj,jest jeszcze: OpowieRZ o Miedzianym MieRcie W dawnych czasach, w minionych wiekach i latach VySw Damaszku syryjskim pewien "wSadca, kalif, ktTry zwaS si Abd al-Malik ibn Merwan. SiedziaS on pewnego dnia w otoczeniu moVnych swego paUstwa, wRrTd krTlTw i suStanTw. Rozmowa zeszSa na opowiadania o dawnych narodach i zebrani wspominali podania o panu naszym Sulejmanie, synu Dauda [ !pokTj z nimi oboma [i mTwili otym wszystkim, co Allach NajwyVszy mu daS: potg i !wSadz nad ludWmi, dVinnami, ptakami, dzikimi zwierztami oraz innymi stworzeniami. I "mTwiS krTl: XSSyszeliRmy od tych, ktTrzy przed nami Vyli, !Ve Allach NajwyVszy i SSawionynie daS Vadnemu innemu czSowiekowi tego, co daS panunaszemu Sulejmanowi, tak iV osignS on to, czego nikt inny nigdy nie osignS. UwiziS on nawet w dzbanach dVinny, maridy i szejtany, a otwory dzbanTw pozalewaS stopionym oSowiem i odcisnS na nim sw pieczZ. Y WTwczas Talib ibn Sachl poczS opowiadaZ: "ZdarzySo si kiedyR, Ve pewienmV wsiadS wraz z grup innych podrTVnych na statek i!odpSynli do kraju Hind. I nie "przestawali tak pSynZ, aV otozerwaS si przeciwny wiatr, ktTry pognaS ich ku jakiemuR nieznanemu ldowi Allacha !NajwyVszego [a dziaSo si to !wRrTd ciemnoRci nocy. A kiedy wstaS dzieU, z jaskini owego ldu wyszli do podrTVnych ludzie o czarnej skTrze i nagich ciaSach. Sprawiali wraVenie dzikich zwierzt nie umiejcych mTwiZ, gdyV nie rozumieli nic z tego, co do nich mTwiono. Mieli wszakVe krTla, takiego samego jak oni, i on jeden wRrTd nich znaS jzyk arabski. Skoro czarni ujrzeli statek i tych, ktTrzy !na nim byli, ich krTl wyszedS wgronie swoich towarzyszy do podrTVnych, pozdrowiS ich i powitaS, po czym zapytaS o "ich religi. Gdy juV podrTVni powiadomili krTla o swoich sprawach, on rzekS do nich: #XNie obawiajcie si. YKiedy zaRkapitan statku zapytaS o religi owych czarnych, !okazaSo si, Ve kaVdy z nich wyznawaS jedn wiar z tych,w pocieszySem  w jej 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBDpA c-2kE c-kF4y c-kG"D c-[lH,` c-lIQ7:I-!m ktTre istniaSy dawniej, przed islamem, zanim zostaS posSany pan nasz Muhammad [niechaj go Allach bSogosSawi i da mu zbawienie. WTwczas powiedzieli podrTVni: XNie pojmujemy tego, co mTwisz, ani teV nie wiemy niczego o takiej religii. YRzekS im wTwczas krTl czarnych: XPrzedwami nie dotarS do nas jeszcze Vaden z synTw Adama.$YTo rzekSszy krTl ugoRciS ich, podajc im miso ptactwa, dzikich zwierzt i ryb, gdyV prTcz tego ludzie ci nie znali innego poVywienia. Potem podrTVni zeszli ze statku na ld, aby obejrzeZ sobie miasto. I zobaczyli rybaka, ktTry zapuRciS w !morze sieZ, aby naSowiZ ryb. Agdy po pewnym czasie #wycignS sieZ, znajdowaS siw niej miedziany dzban, z otworem zalanym oSowiem i opatrzonym pieczci Sulejmana, syna Dauda [ pokTjz nimi. Rybak wyjS dzban z sieci i rozbiS go, a wtedy uleciaS z niego niebieski dym, ktTry wzbiS si wysoko do "nieba, podrTVni zaR usSyszeli przeraWliwy gSos mTwicy: XLitoRci, litoRci, o proroku $Allacha! YPTWniej utworzySa siz owego dymu postaZ o straszliwym wygldzie, ktTrej widok napeSniaS patrzcych groz, a gSowa tej postaci "sigaSa szczytTw gTr. WkrTtcejednak zjawa znikSa. Co do podrTVnych, to czuli si oni tak, jakby im wydarto serca z piersi. Czarni natomiast w "ogTle nie zwrTcili na to uwagi. Kapitan zwrTciS si tedy do krTla, pytajc o to zjawisko, a w odpowiedzi usSyszaS: XWiedz, Ve byS to jeden z tych dVinnTw, na ktTre rozgniewaS si Sulejman, syn Dauda. UwiziS on je w dzbanach, pozalewaS otwory oSowiem i wrzuciS dzbany do morza. I kiedy teraz jakiR rybak zarzuca w morze sieci, to najczRciej wyciga te dzbany, a gdy je rozbija, wychodz z nich dVinny, ktTremyRl, Ve Sulejman jeszcze !Vyje. ToteV chcc okazaZ swskruch, kaVdy taki dVinn woSa: ]LitoRci, litoRci, o proroku Allacha! ^Y SSowa te wprawiSy WSadc Wiernych Abd al-Malika ibn Merwana w zdumienie i powiedziaS: XChwaSa niech bdzie Allachowi! Zaiste Sulejmanowi dana bySa wielka wSadza. ! YA wRrTd tych, ktTrzy brali udziaS w owym zgromadzeniu, obecny byS takVe an-Nabigha az-Zubjani. PowiedziaS on: XTo prawda, co nam Talib opowiedziaS, a dowodem jego prawdomTwnoRci s sSowa staroVytnego mdrca: Oto Sulejman, ktTremu BTg takie przekazaS sSowa: ]WSadaj i sprawy rozsdzaj, bowiem masz moc namiestnika.SzanowaZ masz posSusznego, co wSadz tw uszanowaS, A do wizienia masz wtrciZ tego, co ciebie unika. ^ Sulejman zamykaS ich w dzbanach z miedzi i wrzucaS do morza. Y SpodobaSy si WSadcy Wiernych te sSowa i !rzekS: XNa Allacha, chciaSbym !ujrzeZ ktTryR z tych dzbanTw.YRzekS mu na to Talib ibn !Sachl: XMoVesz to osignZ, WSadco Wiernych, nie opuszczajc swego kraju. PoRlij tylko kogoR do twego brata Abd al-Aziza ibn Merwana, aby sprowadziS ci jez krainy Zachodu. Wystarczy bowiem, by twTj brat napisaS do Musy, aby ten wybraS si z krainy Zachodu do owej gTry, o ktTrej wspominaSem, a dostarczy ci tyle dzbanTw, ile zaVdasz, gdyV rubieVe jego prowincji przylegaj do tej gTry. Y I WSadca Wiernych uznaS za sSuszny jego pogld i rzekS: "XAbu Talibie, sSusznoRZ masz wtym, co mTwisz. Chc zatem, VebyR to ty byS moim wysSannikiem do Musy ben Nusajr w tej sprawie. Otrzymasz biaSy sztandar i wszystko, czego zaVdasz z majtku, zaszczytTw i temu !podobnych, ja zaR bd si w tym czasie opiekowaS twoj !rodzin. Y RzekS na to Talib: XBardzo chtnie, WSadco !Wiernych Y, a kalif powiedziaS:XRuszaj tedy z bSogosSawieUstwem Allacha NajwyVszego i z Jego pomoc.!YI rozkazaS, aby napisano list do jego brata Abd al- Aziza, namiestnika Egiptu, i drugi listdo Musy, jego namiestnika w krainie Zachodu, z rozkazem, by osobiRcie wyruszyS na poszukiwanie Sulejmanowych dzbanTw, pozostawiajc swego syna jako zastpc do zarzdzania krajem. W liRcie kalifa do Musy bySo teV polecenie, by zabraS ze sob przewodnikTw i nie szczdziS pienidzy, by wziS z sob dostatecznie wielu ludzi i nie prTbowaS ocigaZ si lub szukaZ wykrtTw. Potem zapiecztowaS oba pisma, "wrczyS je Talibowi ibn Sachl i nakazaS mu, by poRpieszaS w drodze, unoszc nad gSow "sztandary. PTWniej kalif daS mupienidze, jeWdWcTw i pieszych, aby mu byli pomoc w drodze, a wreszcie wyznaczyS na potrzeby jego rodziny znaczne sumy "pienidzy. I Abu Talib wyruszyS w drog, przemierzaS ze swymitowarzyszami ziemie Syrii, aV wjechali do Egiptu. Tu pospieszyS mu na spotkanieemir tego kraju i przyjS Taliba u siebie, okazujc mu przez caSy czas najwyVszy "szacunek. PTWniej daS Talibowi przewodnika, by mu towarzyszyS do GTrnego Egiptu i by go zawiTdS do emira Musy ben Nusajr. A skoro!doszSa doU wieRZ o przybyciu Taliba, Musa wyszedS mu naprzeciw, a gdy spotkaS go, !ucieszyS si nim. Talib podaS !mu pismo kalifa, a on wziS je,przeczytaS i zrozumiawszy !jego treRZ, dotknS nim swej #gSowy, po czym rzekS: XSSysz i jestem posSuszny WSadcy "Wiernych. YNastpnie wySoVyS Talibowi swTj pogld, iV !naleVaSoby zebraZ wielmoVTw jego kraju. A gdy si oni stawili, Musa zasignS ich rady w sprawie, ktTra zostaSa mu wyjawiona w piRmie, oni zaR odrzekli: !XJeRli potrzebujesz kogoR, ktoby ci wskazaS drog do owego miejsca, to trzeba, abyR sprowadziS szejcha Abd as-Samada ibn Abd al-Kuddus as-Samudi. Jest to bowiem $mV RwiatSy, wiele podrTVowaSi zna wszelkie stepy, pustynie i morza, zna mieszkaUcTw i osobliwoRci wszystkich ziem i krajTw. PowinieneR go tedy sprowadziZ, a on zawiedzie ci, dokd zechcesz. Y RozkazaS wic Musa przyprowadziZ szejcha i !speSniono jego polecenie. A bySto wielki starzec, osSabiony latami i prac. Emir Musa "pozdrowiS go i ozwaS si doU: XSzejchu Abd as- Samad, oto pan nasz, WSadca Wiernych Abd al-Malik ibn Merwan nakazaS nam to a to. Ale ja maSo wiem o tym kraju, a powiedziano mi, Ve ty znasz te ziemie i drogi tam wiodce. Czy chciaSbyR speSniZ Vyczenie WSadcy Wiernych? Y RzekS na to starzec: XWiedz, emirze, iV droga tam wiodca jest uciVliwa i dSuga, Ve prowadzi przez rozlegSe, bezludne ostpy, gdzie prawie #nie istniej przetarte szlaki. Y Musa zapytaS: XIle czasu zajmie przebycie tej drogi? Y OdparS starzec: XDwTch lat i kilku miesicy potrzeba, by dostaZ si tam, i tyleV, by przybyZ z powrotem. A na drodze tej peSno czyha niebezpieczeUstw i strachTw, dziwTw i cudTw. Lecz ty walczysz z niewiernymi, a krajnasz ssiaduje z wrogami, takVe w czasie twej nieobecnoRcimogliby wystpiZ przeciw nam !chrzeRcijanie. PowinieneR wicpozostawiZ w twoim krTlestwiekogoR, kto by nim zamiast ciebie zarzdzaS. Y WTwczas Musa powiedziaS: XDobrze Y, i mianowaS swym zastpc swego syna Haruna, odebraS od niego przysig wiernoRci i nakazaS wojsku, aby mu si nie sprzeciwiaSo i by go sSuchaSo we wszystkim, co im rozkaVe. Wojsko zaR wysSuchaSo sSTw Musy i obiecaSo posSuszeUstwo jego synowi. A Harun byS mVem o wielkiej odwadze, byS wielkoduszny, prawy, dzielny i wytrwaSy. I szejch Abd as-Samad !wyjaRniS Musie, Ve do miejsca,z ktTrego WSadca Wiernych czegoR potrzebuje, s cztery !miesice drogi, a znajduje si ono na brzegu morza, i Ve na caSej wiodcej tam drodze !leV jedno przy drugim osiedla,wRrTd nich zaR peSno jest zieleni i WrTdeS wody. Na koniec szejch dodaS: XDziki twemu bSogosSawieUstwu, o namiestniku WSadcy Wiernych,Allach uczyni nam t podrTV Satw. YRzekS mu na to emir Musa: XCzy wiesz, czy ktTryR !z krTlTw wkroczyS juV na t ziemi przed nami? Y OdparS: XTak, o namiestniku WSadcy Wiernych, ziemia ta naleVaSa do krTla Aleksandrii, Darana Rumijczyka. Y Potem ruszyli w drog i wdrowali bez wytchnienia, aV przybyli w pobliVe jakiegoR zamku. WTwczas szejch powiedziaS: XWstpmy do tego zamku, gdyV jest on ostrzeVeniem dla tych, ktTrzy pragn pouczenia. YI ruszyS naprzTd emir Musa, a za nim szejch Abd as-Samad i Rwita, skSadajca si z wybranych towarzyszy emira, i jechali tak, aV przybyli do wrTt zamku i zobaczyli, Ve s otwarte. A zamek Tw posiadaS wysokie kolumny i stopnie wiodce od bramy w gTr. WRrTd stopni tych bySy dwa szczegTlnie szerokie z kolorowego marmuru, ktTremu podobnego nikt nigdy nie widziaS. Stropy wntrz i Rciany wykSadane tu bySy zSotem, srebrem i innymi cennymi kruszcami, a nad wejRciem widniaSa tablica z napisem greckim. Szejch Abd as-Samad zapytaS: XCzy przeczytaZ ten napis, o emirze? Y OdparS emir: XPodejdW i przeczytaj go, i "niech ci Allach bSogosSawi. Nie udaSaby nam si ta podrTV, gdyby nie twoje !bSogosSawieUstwo. Y I szejch przeczytaS napis, a bySy to takie wiersze: Oto widzisz ludy mnogie, co stworzywszy sobie Dobra, pSacz teraz po nich i ton w tsknocie. Zamek, w ktTrym si znajduj dTbr wszelakich krocie, "Jest wSasnoRci panTw, ktTrzyspoczywaj w grobie. _mierZ zgSadziSa ich do !szcztu niszczycielsk siS, A to, co nagromadzili, w prochsi obrTciSo. RzekSbyR, domy i siedziby swe wznosili po to, By wypoczZ w nich i wrTciZ tu, gdzie leV oto. I zapSakaS emir Musa, aV !prawie straciS przytomnoRZ, poczym powiedziaS: XNie ma bogaprTcz Allacha \ywego, Wiekuistego, ktTrego trwanie nie ma koUca. YTo rzekSszy Musa wszedS do zamku i oszoSomiSo go pikno jego budowy, i ogldaS obrazy i "posgi tam si znajdujce. AV wtem zobaczyS wypisane takVe nad drug bram wiersze i powiedziaS: XPodejdW tu, szejchu, i przeczytaj. YPodszedS tedy szejch i przeczytaS wiersze, abySy one takie: IluV przebywaSo ludzi tu pod tymi kopuSami !Dawno temu [ i odeszli, i Rlad wszelki zginS po nich. Popatrz tylko, cne Vywoty innych takVe czas roztrwoniS Przypadkami swymi, ktTre wszystkim ludziom niesie w dani. Wszelkim dobrem si dzielili, ktTre zgromadzili sami. $I pozostawili radoRZ, i zniknli gdzieR w ustroni. "JakiV ich otaczaS zbytek, ktTVucztowaS tak jak oni? W grobie juV nie poVywaj, ale s dziR pozywani. I znTw gwaStownie zapSakaS emir Musa, i Rwiat pociemniaS mu przed oczyma. Potem rzekS: XZaiste, zostaliRmy stworzeni !do wielkich spraw. YI ogldali zamek, i przekonali si, Ve zostaS on opuszczony przez swych mieszkaUcTw i nie bySo w nim Vadnego Vywego stworzenia. Wszystkie dziedziUce i pomieszczenia, ktTre ich otaczaSy, bySy puste i zaniedbane. PoRrodku wznosiSa!si strzeliRcie ku niebu wysokakopuSa, a wokTS niej znajdowaSo si czterysta grobTw. Emir Musa podszedS "bliVej do owych mogiS i ujrzaS wRrTd nich grobowiec zbudowany z marmuru, a na nim wyryte takie oto wiersze: Ilem razy si wstrzymywaS, ilem razy w drodze padaS, IleV istot ogldaSem najpikniejszych i najgSadszych, IleV w Vyciu si najadSem i napiSem jak si patrzy, Ilem si narozkazywaS, ilem razy teV zabraniaS, Ile twierdz jest niedostpnych,ktTre w Vyciu oblegaSem, #By pldrowaZ je i grabiZ, Supy biorc z nich wspaniaSe, I pieRniarki wyRmienite uprowadzaZ bez wahania! Ale przez m nieRwiadomoRZ wczynach tych przebraSem miar, By zachcianki zaspokajaZ, gonic za tym, co przeminie. Tedy bacz, mSodzieUcze, na si, jedno Vycie masz jedynie,Zanim RmierZ nadejdzie, aby poiZ ciebie swym pucharem. I przysypie ciebie ziemi, pustka ci ogarnie gSucha !I pozbawieU bdziesz Vycia, i wyzioniesz wreszcie ducha. I znowu zapSakaS emir Musa i ci, ktTrzy z nim byli. Potem !emir zbliVyS si do kopuSy i zobaczyS, Ve miaSa ona oRmioro drzwi z sandaSowego drzewa, a drzwi te bySy ozdobione zSotymi gwoWdziamii srebrnymi gwiazdami i wysadzane rozmaitymi drogimi kamieniami. Na pierwszych drzwiach wypisane bySy te oto wiersze: Wbrew mej woli porzuciSem to,com musiaS rzuciZ. Los, co wSada Rmiertelnymi, wyrok swTj stanowi. A sprzyjaSo Rmiertelnemu szczRcie czSowiekowi, Gdym jak lew drapieVny broniS zakazanych chuci. Nic nie wstrzyma mnie i !wyrzec nie chc si ni kska, Gdy mam naU oskom, choZbym zginZ miaS w pSomieniach, Bo spotyka mnie zarTwno zwycistwo, jak klska Za zrzdzeniem Boga mego i Pana stworzenia. JeRli RmierZ mi jest pisana bliska, niedaleka, PrTVno chciaSbym j powstrzymaZ, bowiem RmierZ nie zwleka. Wojska, ktTre zgromadziSem, zdaSyby si na nic, Nie pomogliby ssiedzi ni przyjaciTS wielu. Moje Vycie, udrczone pogoni bez granic, W cieniu Rmierci przebiegaSo wsmutkach i weselu. Nim nastanie ranek, los ten innych ludzi dotknie. JuV tragarza i grabarza przywiedli ci oto. W DzieU, gdy stawisz si, napotkasz Allacha samotnie, Niosc brzemi win i !grzechTw, co ci dusz gniot. Bodaj Rwiat ci swym urokiem nigdy nie omamiS. Bacz, jak obszedS si z rodzin tw i ssiadami. Skoro emir Musa usSyszaS te wiersze, zapSakaS tak !gwaStownie, Ve aV zemdlaS. A kiedy si ocknS z omdlenia, wszedS do kopuSy i ujrzaS grobowiec dSugi i straszliwie !wygldajcy, a na nim tablic #z chiUskiego Velaza. I zbliVyS si do niej szejch Abd as-Samad, i odczytaS wyryty !na niej taki oto napis: XW imiAllacha, ktTry nie przemija i trwa poprzez wieki! W imi Allacha, ktTry nie zrodziS z siebie nikogo i sam nie zostaS zrodzony, ktTremu nikt nie jest rTwny. W imi Allacha, Pana PotVnego i WspaniaSego, w imi \ywego, ktTry nie umiera. Y Gdy szejch Abd as-Samad !przeczytaS to, co juV zostaSo wspomniane, zauwaVyS, iV na tablicy tej byS jeszcze inny napis: XO ty, ktTry w to miejsce przybdziesz, niechaj sSuVy ci za ostrzeVenie to, czego zaznasz spoRrTd !zmiennoRci losu i zdradliwoRci czasu. Nie daj si zwieRZ doczesnemu Rwiatu z jego urokami, kSamstwami, uSud i zwodniczym blaskiem. _wiat jest bowiem pochlebc podstpnym i zdradzieckim, wszystko, co si na nim znajduje, jest tylko dane do uVytku, a Dawca moVe kaVdej chwili odebraZ wszystko swemu dSuVnikowi. _wiat jest niczym majaki Rpicego i senne marzenia Rnicego albo jak miraVe na pustyni, ktTre spragniony uwaVa za wod, a tymczasem szejtan przystraja Tw Rwiat !dla czSowieka aV do Rmierci w faSszywe bSyskotki. Oto jakie s przymioty Rwiata; nie ufaj !mu i nie skSaniaj si ku niemu,gdyV oszuka on tego, kto na nim buduje i kto w swych sprawach zawierza mu. Nie daj!si schwytaZ w jego sieci i nieczepiaj si jego poSy. Ja miaSem niegdyR tysic gniadych rumakTw i paSac. #MiaSem tysic Von spoRrTd cTrkrTlewskich, dziewic o krgSych piersiach niczym ksiVyce, i zostaSem obdarzony tysicem synTw podobnych zuchwaSym lwom. PrzeVySem tysic lat ze spokojnym sercem i radosn myRl. ZgromadziSem skarby tak wielkie, jakich nie "posiadaS Vaden krTl na ziemi, iwyobraVaSem sobie, Ve moje szczRcie trwaZ bdzie bez ustanku. Lecz zanim si spostrzegSem, przyszSa do nasta, ktTra kSadzie kres rozkoszom, rozdziela zwizki, pustoszy osiedla, burzy domostwa i zabiera starych, mSodych, dzieci, ojcTw i matki. Albowiem podczas gdy !czuliRmy si pewni i spokojni wtym zamku, spadS na nas wyrok Pana _wiatTw, Pana !Niebios i Ziem, i dosigSo nas wezwanie Prawdy Oczywistej. Tak tedy umieraSo kaVdego dnia dwTch spoRrTd nas, aV odeszSa w ten sposTb liczna gromada. A kiedy ujrzaSem to zniszczenie, ktTre wtargnSo do naszych siedzib i zadomowiSo si u nas, pogrVajc nas w morzu Rmierci, kazaSem przyprowadziZ pisarza i poleciSem mu, aby uSoVyS te ej 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBJp c-jmK  c-mL)G c-0nMp! c-nNJ, c-nO7D-Yowiersze zawierajce ostrzeVenia i napomnienia, a potem kazaSem je wypisaZ rylcem na wszystkich tych drzwiach, tablicach i grobowcach. MiaSem teV !wojsko liczce tysic tysicy konnych, a byli to ludzie waleczni, z wSTczniami, w zbrojach, z ostrymi mieczami imocnymi ramionami. Im to rozkazywaSem, aby przywdziewali dSugie kolczugi, przypasywali ostre miecze, chwytali mocne, groWne !wSTcznie i dosiadali ognistych koni. A kiedy dosignS nas wyrok Pana _wiatTw, Pana Niebios i Ziem, rzekSem: ]\oSnierze i wojownicy, czy potraficie powstrzymaZ los, ktTry nam zesSaS WszechpotVny KrTl? ^ Ale moje oddziaSy i druVyny nie bySy w stanie uczyniZ tego i tak otrzymaSem odpowiedW: ]JakVe walczyZ bdziemy z Tym, ktTremu nie zabroni "wstpu Vaden straVnik i ktTry wchodzi do drzwi nie majcych odWwiernego? ^ RzekSem im tedy: ]PrzynieRciemi skarby! ^ A przechowywanote skarby w tysicu skarbcTw,#z ktTrych kaVdy mieRciS tysickintarTw czerwonego zSota i tyleV biaSego srebra, ponadto zaR rTVne rodzaje pereS i klejnotTw takich, jakich nie !posiadaS Vaden krTl na ziemi. Moi ludzie speSnili rozkaz, a kiedy zgromadzili przede mn wszystkie te skarby, zapytaSem ich: ]Czy jesteRciew stanie ocaliZ mnie przy pomocy tych skarbTw? Czy moVecie kupiZ mi za nie choZ jeden dzieU Vycia? ^ Ale oni nie mogli tego uczyniZ. Poddalisi wic zrzdzeniom losu i przeznaczenia, a i ja podporzdkowaSem si woli Allacha i znosiSem mTj los i przeznaczenie, aV zabraS On moj dusz i z Jego woli uSoVono mnie w grobowcu. A "jeRlibyR pragnS poznaZ moje imi, to jestem Kusz, syn Szaddada, wnuk Aada Starszego. Poza tym bySy na owej tablicy wypisane jeszczetakie oto wiersze: Skoro wspomnisz, gdy czas juVmnie ze Rwiata zmiecie, Min dni i zdarzenia w przeszSoRZ si przetocz, Wiedz, Ve jestem Ibn Szaddad,co wSadaS ochoczo !_miertelnymi i ziemi, kaVdym miejscem w, Rwiecie. Lwie druVyny mi bySy powolne bez miary I Syria od Egiptu aV do ziem Adnanu. BySem w mocy poniVaZ jej krTlTw i panTw, #A ludzie si lkali mej wSadzy ikary. Plemiona, wojownikTw widz wswoich rkach, Widz kraj i lud jego, ktTry si mnie lka. Gdy konia dosiadaSem, tom widziaS swe armie, Tysic tysicy jeWdWcTw na rczych rumakach. Ogromny zgromadziSem majtek, by wsparS mnie, Gdyby czas zechciaS ze mnie uczyniZ biedaka. I caSym mym majtkiem pragnSem zapSaciZ, By dusza ma nieprdko opuRciSa ciaSo. Lecz BTg chciaS, bym go jeno sSuchaS dusz caS. I otom sam dziR w grobie, z dala od mych braci! "PrzyszSa do mnie RmierZ, ktTraRmiertelnych poraVa, I spoRrTd moVnych wszedSem do maluczkich grona. !I zdarzySo si wszystko to, co si przydarza. ZakSadnikiem si staSem, bom w wystpkach skonaS. Przeto ceU sobie wielce zdrowie, co ci sprzyja, I drogi nieszczRZ wszelkich zaprawd omijaj. I rozpSakaS si emir Musa na widok tego ogromnego !cmentarza, tak Ve aV zemdlaS. A gdy potem zwiedzali wszystkie zaktki zamku i ogldali jego komnaty i ogrody, ujrzeli wtem stTS marmurowy wsparty na czterech nogach, a na nim napis: XPrzy tym stole biesiadowaSo tysic jednookich krTlTw i tysic krTlTw o zdrowych oczach, a "wszyscy oni opuRcili juV Rwiat doczesny przenoszc si do grobTw i mogiS. YEmir Musa zapisaS sobie to wszystko, a potem opuRciS zamek, nie zabrawszy stamtd niczego poza owym stoSem. CaSa gromada ruszySa tedy dalej, a szejch Abd as-Samad prowadziS ich, wskazujc drog, i szli przez caSy ten dzieU, a takVe przez dzieU !drugi i trzeci. Wreszcie dotarli do wysokiego wzgTrza, a gdy mu si przyjrzeli z bliska, zobaczyli tam jeWdWca, caSego$z miedzi. DzierVyS on wSTczni zakoUczon szerokim, lRnicym ostrzem, oRlepiajcym wzrok patrzcych, a na ostrzu byS napis: XO ty, ktTry do mnie przybywasz, jeRli nie znasz drogi do Miedzianego Miasta, potrzyj dSoU rycerza. WTwczas rycerz pocznie si obracaZ, a nastpnie znTw znieruchomieje. Wtedy obierz kierunek, ktTry wyznaczy ci "jego wzrok, nie lkaj si i nie "trap, tylko podVaj t drog, a zaprowadzi ci ona do Miedzianego Miasta. Y Kiedy emir Musa potarS dSoU miedzianego rycerza, Tw poczS obracaZ si niczym oRlepiajca bSyskawica, a potem znieruchomiaS, patrzc "w inn stron niV ta, w ktTrejsi znajdowali ludzie Musy. Wobec tego zwrTcili si w tamtym kierunku i ruszyli przed siebie [ a bySa to "wSaRciwa droga. I podrTVowali tak dniem i noc, i przemierzyli rozlegSy kraj. A pewnego dnia w czasie tej !podrTVy ujrzeli nagle kolumn z czarnego kamienia, w ktTrejaV po ramiona tkwiSa jakaR ludzka postaZ. MiaSa ona dwa olbrzymie skrzydSa i czworo ramion [ dwa z nich zakoUczone dSoUmi jak u czSowieka, a dwa przypominajce wygldem lwieSapy z pazurami. Na gSowie miaSa ta postaZ wSosy niczym koUskie ogony, miaSa teV dwoje oczu niczym rozVarzonewgle, a do tego jeszcze trzecie na czole, niby oko !pantery, z ktTrego sypaSy si iskry. Sama zaR postaZ bySa czarna, prostowaSa i "wycigaSa si wysoko w gTr, i wykrzykiwaSa: XChwaSa Panu memu za to, Ve mnie tak $ciVko doRwiadczyS i zesSaS na mnie t bolesn kar, ktTra trwaZ bdzie aV do Dnia Zmartwychwstania! YSkoro "wdrowcy ujrzeli t woSajc #postaZ, opuRciS ich rozsdek i oniemieli ze zdziwienia, a gdy !z bliska zauwaVyli jej wygld, rzucili si do ucieczki. Emir Musa spytaS szejcha Abd as-Samada: XCTV to jest? YTamten odparS: XNie wiem, co to takiego. Y RzekS tedy emir Musa: XZbliV si do niego i spytaj go o jego sprawy, a byZ moVe, wyjaRni ci to wszystko. YPowiedziaS na to szejch Abd as-Samad: XNiech Allach ma ci, emirze, w swej opiece! PrzecieV my si go boimy! YRzekS emir: XNie !lkajcie si, gdyV kolumna, w ktTrej on tkwi, trzyma go z dala od was i od wszystkich innych. YPodszedS zatem szejch Abd as-Samad i zapytaS: XEj ty, jak si nazywasz, co tu robisz i skd si tu wziSeR w tym poSoVeniu? Y A tamten odpowiedziaS: XWiedz, Ve jestem ifritem spoRrTd dVinnTw, a na imi mam Dahiszibn al-Amasz. ZostaSem tu uwiziony przez NajwyVsz Potg i przykuty przez Wszechmoc, a znosiZ bd m kar, dopokd Allach Wielki i Mocny zechc. YRzekS emir Musa: XSzejchu Abd as-Samadzie, zapytaj go, dlaczego zostaS uwiziony w tej kolumnie? YI szejch zadaS to pytanie, a ifrit zaczS mTwiZ: OpowieRZ moja jest dziwna, a oto ona: Jeden z synTw Ibisa miaS podobizn boVka, wykonan z czerwonego krwawnika, a moim zadaniem !bySo peSniZ przy niej straV. BoVka tego czciS jeden spoRrTd krTlTw morza, posiadajcy wielk moc i potVn wSadz [do jego rozkazTw bySy tysice !VoSnierzy spoRrTd dVinnTw, wycigajcych przed nim miecze i spieszcych na jego wezwanie w chwilach zagraVajcego niebezpieczeUstwa. Ja zaR bySem naczelnikiem owych dVinnTw, poddanych wspomnianemu krTlowi, i mnie bySy one posSuszne, postpujc wedSug moich poleceU. Lecz wszyscy oni byli zbuntowani przeciw Sulejmanowi, synowi Dauda [pokTj z nimi! A ja miaSem zwyczaj wchodzenia do brzucha owego boVka, kiedy wydawaSem dVinnom [ VoSnierzom polecenia lub zakazy. A cTrka owego krTla darzySa boVka miSoRci i czsto padaSa przed nim na "twarz, wiele si doU modliSa i gorliwie go czciSa. BySa ona "najpikniejsza poRrTd ludzi jej czasTw, posiadaSa wspaniaS urod, piknoRZ, powab i !wdzik. I opisaSem j kiedyR Sulejmanowi [ pokTj z nim [a on posSaS do jej ojca !posSaUca, ktTry przekazaS mu te sSowa: XOddaj mi twoj #cTrk za Von, rozbij boVka z krwawnika i wyznaj, Ve nie maboga prTcz Allacha i Ve Sulejman jest Jego prorokiem. Gdy to uczynisz, dzieliZ bdziemy wspTlnie i dobro, i #zSo. JeRli zaR nie przystaniesz na moj proRb, wyrusz przeciw tobie z wojskiem, ktTremu nie zdoSasz stawiZ oporu, a wtedy przygotuj si na sd przed Allachem i przywdziej dVilbab, stosowny na godzin Rmierci. Zaprawd bowiem przybd do ciebie z wojskiem, ktTre wypeSni !bezkresn rTwnin i przeniesie$ci do przeszSoRci, ktTrej juV nikt nie wskrzesi. Y A kiedy wysSannik Sulejmana [ "pokTj z nim [przybyS do krTla,#Tw staS si wyniosSy i butny, aserce jego napeSniSy pycha i duma. I krTl zapytaS swoich wezyrTw: XCo powiecie mi o Sulejmanie, synu Dauda? PrzysSaS on bowiem do mnie poselstwo Vdajc, abym mu oddaS m cTrk za Von, a ponadto, abym rozbiS mego boVka z krwawnika, a przyjS jego religi. Y Odrzekli doradcy: XKrTlu !potVny, czyV Sulejman bdzie!w stanie tak z tob postpiZ, kiedy przecieV ty przebywasz poRrodku tego ogromnego morza? A jeRliby nawet wyruszyS z wojskiem na "ciebie, to nie bdzie mTgS nic przeciw tobie zdziaSaZ, gdyV po twojej stronie walczyZ #bd maridy spoRrTd dVinnTw. A gdy do tego wezwiesz przeciw nim pomocy twego boVka, ktTremu oddajesz !czeRZ, on wesprze ci i da ci zwycistwo. SSuszn bySoby tedy rzecz zasignZ co do tego rady twego pana [przy czym mieli tu na myRli boVka zczerwonego krwawnika [ i posSuchaZ, jaka bdzie jego odpowiedW. JeRli doradzi ci, abyR z Sulejmanem walczyS, to!z nim walcz, a jeRli odradzi, to!nie walcz. Y KrTl wstaS w tej samej chwili i minucie i poszedS do swego boVka, a zSoVywszy mu ofiarne dary i zabiwszy zwierzta ofiarne, padS na kolana i pSaczc wypowiedziaS takie oto wiersze: Wiem, o panie, Ve wielka moc ci opromienia, Lecz Sulejman zapragnS twojego zniszczenia. DopomTV mi w zwycistwie nad wrogiem, o panie, Rozkazuj [ dla mnie prawem jest twe rozkazanie. #Ja zaR [ opowiadaS dalej ifrit, tkwicy do ramion w kolumnie,zwracajc si do szejcha Abd as-Samada oraz do tych, ktTrzy wokTS niego stali [wszedSem do brzucha boVka, czynic tak wskutek mego szaleUstwa i braku rozumu i lekcewaVc sobie sprawy Sulejmana, po czym zaczSem wygSaszaZ takie oto wiersze: Co do mnie, Vadnej przed nim nie czuj obawy, Bowiem dobrze poznaSem wszystkie Rwiata sprawy. Gdyby wojny chciaS ze mn, niechaj j rozpocznie, !A podpeSzn i dusz wydr mu niezwSocznie! Skoro krTl usSyszaS moj !odpowiedW, pokrzepiSo si jegoserce i postanowiS wyruszyZ na wojn i walczyZ z Sulejmanem, prorokiem Allacha #[ pokTj z nim. PrzywoSaS wic wysSannika Sulejmana, kazaS wychSostaZ go boleRnie rTzgami i daS mu obelVyw odpowiedW. Potem odesSaS go do Sulejmana wygraVajc mu i polecajc, aby przekazaS takie poselstwo: XDusza twoja podszepnSa ci prTVne marzenia! Czy groWby twoje sudawaniem? Albo moVe nie jesteR w ogTle w stanie do mnie przybyZ? W takim razie ja przybd do ciebie. Y WysSannik powrTciS do Sulejmana i powiadomiS go o wszystkim, co go spotkaSo i czego doRwiadczyS. A kiedy prorok Allacha, Sulejman, wysSuchaS tego, zapSonS straszliwym gniewem i powziSnatychmiast postanowienie w tej sprawie. UzbroiS i przygotowaS do walki swe "wojska spoRrTd dVinnTw, ludzi,dzikich zwierzt i ptakTw, i wszystkich poruszajcych si istot. RozkazaS teV swemu wezyrowi ad-Dimirjatowi, krTlowi dVinnTw, aby zebraS zewszd swoje wojska maridTw i wezyr zgromadziS szeRZset tysicy razy po tysic szejtanTw. Poza tym rozkazaS Sulejman Asafowi benBarachija, aby i on zebraS swe"wojska skSadajce si z ludzi, a liczba tych wojsk wynosiSa tysic tysicy lub wicej. Wszystkich wojownikTw wyposaVyS Sulejman w orV i zbroje, po czym wraz z caS #armi ludzi i dVinnTw poleciaS na swym cudownym kobiercu, podczas gdy ptaki frunSy !unoszc si nad jego gSow, adzikie zwierzta pdziSy po ziemi pod kobiercem. I leciaS tak, aV wyldowaS na morskim brzegu, naleVcym do naszegokrTla, otoczyS jego wysp i zapeSniS wojskiem wszystk ziemi. Kiedy prorok Allacha, Sulejman [pokTj z nim [wyldowaS ze swymi wojskami u brzegTw wyspy naszego krTla, wysSaS doU poselstwo i kazaS mu powiedzieZ: XOto przybySem do ciebie! OdwrTZ tedy groVce ci niebezpieczeUstwo,a jeRli nie potrafisz tego uczyniZ, poddaj si moim rozkazom i uznaj we mnie proroka. Zniszcz twego boVka ioddawaj czeRZ Jedynemu Bogu, a ponadto uczyU tw "cTrk moj prawowit Von i mTw wraz z caSym twym ludem: ]Wyznaj, Ve nie ma boga prTcz Allacha i wyznaj, Ve Sulejman jest prorokiem !Allacha. ^ JeRli to wypowiesz, zostanie ci zapewnione bezpieczeUstwo i pokTj. Lecz "jeRli si sprzeciwisz, daremnie bdziesz prTbowaS odeprzeZ na tej wyspie moje natarcie. Wiedz bowiem, Ve Allach SSawiony i Mocny nakazaS wiatrowi, aby mi byS posSuszny. Tak wic mog zaVdaZ od niego, aby mnie zaniTsS do ciebie na mym kobiercu, a wtedy uczyni ci ostrzeVeniem i odstraszajcymprzykSadem dla innych. Y !I przybyS do naszego krTla Tw wysSannik, i przekazaS mu poselstwo proroka Allacha, Sulejmana [ pokTj z nim. I odpowiedziaS mu krTl: XTo, czego ode mnie Vda twTj !pan, nigdy staZ si nie moVe. Powiadom go tedy, Ve wyjd do niego na pole walki. Y WTwczas wysSannik powrTciS do Sulejmana i przekazaS mu odpowiedW, a nasz krTl rozesSaS goUcTw do mieszkaUcTw swego kraju i przywoSaS do siebie wszystkie dVinny, ktTre miaS do swoich !rozkazTw [ a bySo ich tysic #tysicy [i przySczyS do nich jeszcze maridy i szejtany, zamieszkujce wyspy mTrz i wierzchoSki gTr. Potem !wyposaVyS sw armi w orV [otworzyS zbrojownie i rozdzieliS wszystko, co tam bySo, pomidzy swych wojownikTw. Co si zaR tyczy proroka Allacha, Sulejmana, to ustawiS on swoje wojska w szeregach i nakazaS dzikim "zwierztom, aby podzieliSy si i utworzySy dwa skrzydSa, po !prawej i lewej oddziaSTw ludzi.Ptakom nakazaS, aby !pozostaSy na wyspie, i poleciS im, aby w czasie natarcia wySupywaSy przeciwnikom oczy swymi dziobami i aby ich biSy skrzydSami po twarzach. Adzikie zwierzta otrzymaSy rozkaz, aby rzucaSy si na konie wrogTw i rozszarpywaSy je. Zwierzta powiedziaSy: XSSyszymy i jesteRmy posSuszne Allachowi i tobie, proroku Allacha. Y PTWniej rozkazaS Sulejman, prorok Allacha, by ustawiono mu tron z marmuru, wysadzanydrogimi kamieniami i wykSadany pSytkami z czerwonego zSota, i poleciS stanZ swemu wezyrowi Asafowi po swej prawicy, wezyrowi ad-Dimirjatowi zaR po lewicy. Podobnie ustawiS !krTlTw ludzi po prawej stronie,a krTlTw dVinnTw po lewej, !dzikie zwierzta zaR, Vmije i wVe zajSy miejsce przed nim. W takim szyku ruszySa caSa ta rzesza do natarcia i walczyli z nami na rozlegSym polu przez dwa dni. Trzeciego dnia spadSo na nas nieszczRcie i wyrok Allacha NajwyVszego zostaS na nas wykonany. Z pierwszym natarciem na Sulejmana ruszySem ja ze swymi wojskami. I zawoSaSem do moich towarzyszy: XPozostaUcie na waszych miejscach, a ja wyjd do nich sam i wyzw do walki !ad-Dimirjata! Y A oto i on juV wystpiS, podobny potVnej gTrze, a otaczaSy go pSomienie i buchaS z niego dym. PrzypdziS do mnie i rzuciS we mnie kilka pociskTw "ognia, i jego ogieU okazaS si silniejszy od mego. Dimirjat wydaS wic tak potVny !okrzyk, iV wydaSo mi si, Ve niebo spadSo na mnie, a od jego gSosu zadrVaSy gTry. Potem wydaS on swoim towarzyszom rozkaz i natarli na nas Saw, a my przypuRciliRmy atak do nich. Ludzie krzyczeli na ludzi, wybuchaSy ognie i unosiS si dym, a serca prawie pkaSy. Wojna staSa si powszechna. Ptaki walczySy w powietrzu, j 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBPp c-oQ M c-pR< c-cpS!5 c-pT(-_ c-)qU8=-q dzikie zwierzta na ziemi, a jawalczySem z ad- Dimirjatem, aV zmczyliRmy si obydwaj, lecz ja bySem sSabszy. Wreszcie opuRcili mnie moi towarzysze i moi VoSnierze i wszystkie moje oddziaSy rzuciSy si do ucieczki. WTwczas prorok Allacha, !Sulejman, krzyknS; XBierzcie tego tyrana, tego przekltego,podSego i godnego pogardy! Y Ale jeszcze walczyli ludzie przeciw ludziom, a dVinny przeciw dVinnom. W koUcu jednak nasz krTl zostaS pokonany i staliRmy si wszyscy zdobycz Sulejmana. Jego armie zaatakowaSy bowiem nasze wojska, majc po prawej i lewej dzikie zwierzta, podczas gdy ptaki krVySy ponad naszymi gSowami, wySupujc ludziom oczy juV to szponami, juV to dziobami, a skrzydSami bijc ludzi po twarzach. Dzikie zwierzta natomiast ksaSy konie i rozszarpywaSy ludzi tak, iV wreszcie wikszoRZ naszych wojownikTw leVaSa naziemi, niczym pnie Rcitych palm. Co si zaR tyczy mnie, to wymknSem si z rk ad- !Dimirjata, lecz on RcigaS mnie przez trzy miesice, aV mnie !dopadS i uczyniS ze mn to, co widzicie. Kiedy juV dVinn, uwiziony w kolumnie, opowiedziaS ludziom emira Musy swoj histori od pocztku aV do chwili uwizienia, zapytali go oni: XGdzie jest droga wiodca do Miedzianego Miasta? Y I wskazaS im drog, i okazaSo "si, Ve dzieliSo ich od miasta dwadzieRcia piZ bram, lecz Vadna nie bySa widoczna i nie moVna bySo zauwaVyZ nawet jej zarysTw, mury zaR wygldaSy niczym lita skaSa lub Velazo, ktTre odlano z jednej formy. Zsiedli tedy z koni jeWdWcy, zsiadS emir Musa, a takVe szejch Abd as-Samad i wytVali wzrok, aby zobaczyZ jakR bram lub chociaV "znaleWZ do niej drog, ale nie udaSo im si to. RzekS wTwczas emir Musa: XTalibie, jakiego uVyZ sposobu, aby wejRZ do tego miasta? Musimy przecieV koniecznie znaleWZ jakR bram, by przez ni wejRZ! YRzekS na to Talib: XNiech Allach obdarzy szczRciem emira! Niechby emir zarzdziS tu postTj na dwa lub trzy dni, a wtedy z woli Allacha NajwyVszego znajdziemy sposTb, by dotrzeZdo tego miasta i wejRZ do Rrodka. Y Wtedy emir Musa rozkazaS jednemu ze swoich mSodych "sSuVcych, aby na wielbSdzieobjechaS miasto wokTS, !sdzc, Ve moVe natknie si na Rlad bramy lub chociaV znajdzie jakiR niVszy odcinek muru od tego, przy ktTrym !rozbili obTz. DosiadS tedy Tw sSuVcy swego wierzchowca i jechaS dookoSa miasta przez dwa dni i dwie noce, kSusujc szybko i nie odpoczywajc po drodze. A kiedy nastaS dzieU trzeci, dotarS znTw do swoich towarzyszy, oszoSomiony wielkoRci obwodu miasta i duVym jego wzniesieniem, i rzekS: XO emirze, najlVej dostpne jest to miasto z tego miejsca, gdzie rozbiliRmy nasz obTz. YWTwczas zabraS emir Musa ze sob Taliba ibn Sachl i szejcha Abd as-Samada$i zaczli wspinaZ si na gTr, poSoVon naprzeciw miasta i przewyVszajc je. A kiedy juV stali na szczycie gTry, ujrzeli miasto tak wielkie i wspaniaSe, Ve wspanialszego !nie widziaSy oczy. PaSace bySy tam wysokie, kopuSy lRnice, domy jak gdyby peSne ludzi, oszaSamiajce ogrody, w kt Trych pSynSy strumienie i rosSy drzewa peSne dojrzaSychowocTw. ByS to grTd o bramach niedostpnych, lecz opuszczony i wymarSy, nie #rozlegaS si w nim Vaden gSos inie bySo w nim Vywego czSowieka. Tylko sowy pohukiwaSy we wszystkich zaktkach, a ptaki drapieVne !krVySy nad dziedziUcami, na drogach i ulicach zaR krakaSy !stada krukTw, opSakujc ludzi,ktTrzy tam kiedyR Vyli. I przystanS emir Musa, uValajc si nad brakiem jakichkolwiek ludzi w tym !mieRcie i nad tym, Ve zostaSo ono opuszczone przez mieszkaUcTw i wszystek lud. I rzekS: XChwaSa niech bdzie Temu, ktTry nie podlega zmiennoRci czasu, ktTry w swej Wszechmocy stworzyS Rwiat. Y I gdy tak emir Musa sSawiS Allacha Wielkiego i Mocnego, skierowaS przypadkowo swTj wzrok w inn stron i ujrzaS siedem tablic z biaSego marmuru jaRniejcych w dali. PodszedS tedy bliVej i zauwaVyS, Ve owe tablice pokryte s napisami. RozkazaS wTwczas szejchowi Abd as-Samadowi, by te napisy "odczytaS, a Tw wysunS si do!przodu, obejrzaS je dokSadnie i odczytaS. A jak si okazaSo, bySy to wskazania, pouczenia i ostrzeVenia dla ludzi obdarzonych roztropnym umysSem. Na pierwszej tablicy napisano pismem greckim: XO synu czSowieczy, dlaczego niemoVesz pojZ tego, co ci czeka? Wszystkie lata twego Vycia kazaSy ci o tym zapomnieZ. CzyV nie wiesz, Ve!twTj kielich Rmierci juV si wypeSniS i wkrTtce bdziesz go musiaS wychyliZ? ZastanTw si wic nad sob, zanim twe ciaSo zostanie zSoVone w grobie. GdzieV s ci, ktTrzy niegdyR tym krajem wSadali, ktTrzy wydawali rozkazy wojskom i zagraVali sSugom !Allacha? PrzyszSa do nich [ na Allacha [ ta, ktTra kaVe zamilknZ weselu, rozdziela zwizki i czyni spustoszenie wludnych miejscach. Ona to zabraSa ich z obszernych paSacTw i przeniosSa ich do ciasnych grobTw. Y A poniVej bySy na tej tablicy napisane takie oto wiersze: Gdzie przebywaj krTlowie i gdzie s mieszkaUcy ziemi? JuV opuRcili siedziby, domostwa swoje i sSaw. $I za to, co tu zdziaSali, s dziRgrobowym zastawem, #I rozkSadowi podlegli, i s juV unicestwieni. A gdzieV te wojska waleczne, co w ogieU bitew si rwaSy? !GdzieV to, co z ziemi zbierali? Co z ich dobytku i chwaSy? BoVy dosignS ich wyrok i poszli w drog odlegS. Ani majtek ich zbawiS, ani schronienie ustrzegSo. !Emira Mus oszoSomiSy napisy iwiersze, a po policzkach "potoczySy mu si Szy i rzekS: XNa Allacha, zaiste, wyrzeczenie si dTbr i uciech tego Rwiata pozwala oczekiwaZ najwyVszej nagrodyi jest ono najwyVsz "mdroRci! YZaraz teV kazaS przynieRZ inkaust i papier i odpisaS to, co bySo na pierwszej tablicy. Potem emir zbliVyS si do tablicy drugiej i zobaczyS wyryte na niej te sSowa: XO synu czSowieczy, jakVe !mogSeR si myliZ co do spraw wiecznoRci? Jak mogSeR zapomnieZ, Ve kres twTj !nadejRZ moVe w kaVdej chwili?#CzyV nie wiedziaSeR, Ve Rwiat doczesny jest przybytkiem przemijania i nikt tu nie znajdzie wiecznego trwania? AprzecieV patrzysz tylko na Rwiat doczesny i trzymasz si go kurczowo! GdzieV s #krTlowie, ktTrzy niegdyR Vyli wIraku i wSadali dalekimi !krajami? GdzieV s ci, ktTrzy zaludniali Isfahan i krainy Chorasanu? WezwaS ich gSos zwiastuna Rmierci, a oni odpowiedzieli na jego wezwanie. SkinS na nich zwiastun zagSady, a oni poszli za nim. I na nic im si wtedy nie zdaSo to, co zbudowali i co#wznieRli, jak teV nie ochroniSo ich to, co zdobyli i co "zgromadzili. YA poniVej bySy natablicy napisane te oto wiersze: "GdzieV dziR s ci, co wznosili pikne paSace na Rwiecie? Podobnych im byR nie znalazS na caSej szerokiej ziemi. Zbierali wojska z obawy przed poniVeniem, a przecie Z woli Allacha, za Jego zrzdzeniem s poniVeni. GdzieV s dziR Chosroesowie wraz z niewzruszon sw siS? Zniknli zewszd bez Rladu, jakby ich nigdy nie bySo. I zapSakaS emir Musa, po czym "rzekS: XNa Allacha, zostaliRmy st worzeni dla wielkich spraw. YPotem odpisaS sobie to, co bySo wyryte na tej tablicy, i $zbliVyS si do tablicy trzeciej, a na niej napisane bySo: XO synu czSowieczy, pogrVony "jesteR w miSoRci tego Rwiata, lecz nie przestrzegasz przykazaU twego Pana. KaVdego dnia upSywa jeden dzieU twojego Vycia, a ty jesteR z tego zadowolony i cieszysz si tym w duszy twojej. A powinieneR zbieraZ zapasy na DzieU Rozrachunku i sposobiZ si do zdania sprawy przed Panem sSug swych. YA u !doSu tablicy widniaSy takie oto wiersze: GdzieV s ci, co zaludniali przed latami ziemie caSe Sind i Hind, tak srodzy wielce, z mocy dumni, peSni sSawy? Ci, co ZandVTw i EtiopTw podbiZ mogli na sw chwaS, W Nubii bunty wszelkie zgnietli [ wyczyn to byS wielce krwawy ?? Nie oczekuj, Ve si dowiesz, co w ich grobach tu si mieRci, Bo nie spotkasz ludzi, co by "mogli przynieRZ od nich wieRci.Bowiem ich dosigSy losu nieszczsnego zSe wyroki, Nie ustrzegli si, choZ zamek byS warowny i wysoki. I emir Musa zapSakaS gwaStownie, po czym zbliVyS "si do czwartej tablicy i ujrzaSu gTry takie napisy: XSynu czSowieczy, jakVe dSugo ma citwTj Pan okazywaZ jeszcze "cierpliwoRZ, gdy ty nurzasz sicodziennie w morzu !lekkomyRlnoRci? Czy zostaSo cimoVe objawione, Ve nie umrzesz? O synu czSowieczy, nie daj si omamiZ zwodniczejgrze dni, nocy i godzin. Wiedz, Ve RmierZ czyha na ciebie i gotowa jest wskoczyZci na ramiona. Nie mija ani jeden dzieU, aby RmierZ nie !mTwiSa ci dzieU dobry rano, a dobry wieczTr wieczorem. StrzeV si tedy zaskoczenia przez ni i bdW na ni przygotowany. Spotka ci to samo, co mnie: zaprzepaRcisz caSe twoje Vycie i roztrwoniszwszystkie godziny radoRci. PosSuchaj zatem moich sSTw i zaufaj Panu panTw. _wiat doczesny nie jest trwaSy, jeston podobny do pajczej sieci. "Y A u doSu tablicy ujrzaS emir Musa napisane takie oto wiersze: GdzieV jest ten, co podwaliny kSadS gSbokie pod paSace, Po czym wznosiS je, podjwszy budowania wzniosS prac? GdzieV mieszkaUcy tych warowni, co je kiedyR zaludniali? !Wszyscy odejRZ std musieli i przepadli gdzieR w oddali. Stali si zastawem w grobach do dnia, gdyV za spraw Pana KaVda tajemnica bdzie wielkiej prTbie poddawana. Nic nie pozostanie, jeno Allach, Sdzia ponad Sdzie, Czci najwyVsz obdarzony jako byS, tak teV i bdzie. "I zapSakaS emir Musa i zapisaS sobie to wszystko. Potem !zszedS z gTry i caSy doczesny Rwiat stanS mu przed oczyma.A po powrocie do swych VoSnierzy pozostaS z nimi przez ten dzieU w tym samym miejscu, obmyRlajc sposTb $wejRcia do miasta. I zwrTciS si emir Musa o rad do Taliba ibn Sachl i innych swych zaufanych, ktTrych miaS przy !sobie: XJakiV istnieje sposTb wejRcia do tego miasta tak, abyRmy mogli popatrzeZ na jego cuda? A nie jest przecieVwykluczone, Ve w nim !moglibyRmy znaleWZ coR, przez co zyskalibyRmy przychylnoRZ WSadcy Wiernych! YTalib ibn Sachl odrzekS: XNiech Allach obdarzy emira trwaSym szczRciem! Zrobimy drabin i wejdziemy !po niej na gTr. W ten sposTb dotrzemy moVe do bramy od !wewntrz. Y RzekS na to emir: !XI mnie to przyszSo do gSowy. To jest najlepszy pomysS. Y Potem emir wezwaS cieRli i kowali i rozkazaS im, aby przygotowali drzewa i zrobili #drabin obit Velazn blach. !RzemieRlnicy wykonali t pracze znawstwem, a spdzili nad tym peSny miesic. Gdy nastpnie ustawiono drabin pionowo i oparto j o mur, !sigaSa ona dokSadnie do jego krawdzi, jak gdyby juV dawno sporzdzono j w tym celu. ZadziwiSo to emira i powiedziaS: XNiechaj was Allach bSogosSawi! MoVna by !bySo sdziZ, Ve zdjliRcie miar z muru, tak doskonaSe jest wasze dzieSo! YPTWniej emir Musa zapytaS swych ludzi:XKtTry z was wejdzie po tej drabinie na mur, a potem przejdzie po Jego krawdzi i dokona tego, Ve dostanie si do miasta, aby zobaczyZ, co tam si dzieje? Trzeba teV, aby nam daS znaZ, w jaki sposTb otworzyZ moVna bram.Y OzwaS si na to jeden z zebranych: XJa wejd na mur, !emirze, i zejd potem na dTS, aby wam bram otworzyZ. YRzekS mu emir Musa: XWchodW i niech ci Allach bSogosSawi. Y !I czSowiek Tw wspinaS si po drabinie, aV stanS na jej szczycie. Wtedy wyprostowaS si, wbiS wzrok w miasto, !klasnS w dSonie i krzyknS #tak gSoRno, jak tylko mTgS: XOpiknoRci! Y Potem skoczyS z gTry do miasta i zmieniS si tam w bezksztaStn mas. Emir Musa ujrzawszy to powiedziaS: XTak postpiS czSowiek rozsdny, !jakVe tedy postpiSby gSupi? JeRliby wszyscy nasi towarzysze uczynili tak samo, Vaden z nich nie pozostaSby przy Vyciu. A wtedy nie bylibyRmy w stanie przeprowadziZ naszego zamiaru ani teV wykonaZ polecenia WSadcy Wiernych. Gotujcie si do drogi. Nie chcemy mieZ z tym miastem wicej nic wspTlnego, Y Lecz jeden z ludzi rzekS: XMoVe ktTryR inny bdzie bardziej opanowany od tego pierwszego? Y Wobec tego wspiS si na mur drugi mV, a potem trzeci, czwarty i pity, i coraz to !inni wspinali si po drabinie namur, jeden za drugim, aV zginSo dwunastu mVTw, gdyV wszyscy postpowali tak samo jak Tw pierwszy. RzekS wTwczas szejch Abd as-Samad:XTylko ja jeden mog wykonaZto zadanie, gdyV doRwiadczony nie postpuje tak jak niedoRwiadczony! Y Na to odpowiedziaS emir Musa: !XNie czyU tego! Zreszt ja nie pozwol ci wejRZ na ten mur, gdybyR bowiem zginS, skaVesz tym samym nas wszystkich na RmierZ i nikt z nas nie pozostanie przy Vyciu. Ty przecieV jesteR naszym przewodnikiem. YOdpowiedziaS na to szejch Abd as-Samad: "XByZ moVe dzieSo to speSnionezostanie z woli Allacha moimi rkoma. Y Wszyscy wyrazili wic zgod, !aby si szejch wspiS na mur. WTwczas on wstaS i dodajc sobie odwagi, rzekS: XW imi Allacha LitoRciwego i MiSosiernego Y, po czym jS wspinaZ si po drabinie, bezustannie wzywajc imieniaAllacha NajwyVszego i wypowiadajc ajaty poddania #si OpatrznoRci, aV stanS na szczycie muru. Wtedy klasnS #w rce i patrzyS jak osSupiaSy przed siebie. Lecz wszyscy "stojcy na dole zawoSali: XNie czyU tego! Nie skacz z muru! Y, i dodali: XZaprawd, wszyscy jesteRmy stworzeniami Allacha i do Niego powrTcimy. A jeRli szejch Abd as-Samad spadnie, to zginiemy wszyscy. %YLecz on rozeRmiaS si i RmiaS #si coraz gSoRniej, i siedziaS dSug chwil na murze, wzywajc imienia Allacha NajwyVszego i wypowiadajc ajaty poddania si OpatrznoRci. Potem wstaS z #caS stanowczoRci i zawoSaS gSosem wielkim: XO emirze, nieobawiajcie si, gdyV Allach Wielki i Mocny odwrTciS juV ode mnie chytroRZ i podstpy szejtana wskutek bSogosSawieUstwa sSTw: ]W imi Allacha LitoRciwego i #MiSosiernego. ^Y I zawoSaS do niego emir Musa: XCo tam ujrzaSeR, szejchu? Y OdparS: XGdy wreszcie stanSem na krawdzi muru, !ujrzaSem dziesiZ dziewczt, !niczym ksiVyce, ktTre dawaSymi znaki rkami, jak gdyby #mTwiSy: ]PrzyjdW do nas! ^, i wydaSo mi si, Ve pode mn jest morze wody, i chciaSem $si rzuciZ w dTS, jak to czynilimoi poprzednicy. Lecz wtedy ujrzaSem ich martwych na ziemi i widok tenpowstrzymaS mnie od mego zamiaru. WypowiedziaSem teV kilka ajatTw z Ksigi Allacha NajwyVszego, a On odwrTciS ode mnie omamy szejtanTw i wszystkie przywidzenia pierzchSy. Tak doszSo do tego,"Ve nie skoczySem w dTS, gdyV Allach odpdziS ode mnie zSe czary i pokusy. A s to z pewnoRci podstpne czary mieszkaUcTw tego miasta, wymyRlone po to, aby oddaliZ odeU kaVdego, kto chciaSby tam wtargnZ i obejrzeZ je sobie. Dlatego teV nasi towarzysze leV tam teraz martwi. Y To rzekSszy szejch Abd "as-Samad jS iRZ po murze, aVdoszedS do dwu miedzianych baszt i zobaczyS przed nimi dwie bramy ze zSota, nie majce wszakVe zamkTw, a nic teV nie wskazywaSo na to,by je moVna bySo otworzyZ. Szejch postaS zatem chwil, tak dSugo, jak tego chciaS Allach, i wpatrywaS si w bramy, aV wreszcie zobaczyS poRrodku jednej z nich wizerunek jeWdWca z miedzi, #ktTry miaS wycignite rami, jak gdyby nim coR wskazywaS. A na powierzchni dSoni byS jakiR napis. I szejch Abd as-Samad przeczytaS go, a otojaka bySa jego treRZ: DwanaRcie razy potrzyj "gwTWdW, ktTry znajduje si w zySy w powietrzu, j 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBVp c-qW c-,rX c-rY!9 c-rZ- c-Us[8=-sppku jeWdWca, a wrota si $otworz. YSzejch jS si wic przygldaZ jeWdWcowi i wnet !ujrzaS w jego ppku gwTWdW, wielki, mocno tkwicy i porzdnie wykonany. PotarS godwanaRcie razy i wrota natychmiast si otwarSy, wydajc odgSos niczym grzmot, a szejch Abd as-Samad wszedS przez nie. A byS on mVem peSnym zalet, znajcym wszystkie jzyki i "rodzaje pisma. I kroczyS wciV przed siebie, aV wszedS w dSugi korytarz, a potem zszedSpo stopniach do obszernej komnaty z piknymi Sawami. Na nich siedzieli martwi ludzie,a nad ich gSowami wisiaSy kosztowne tarcze, ostre miecze i napite Suki ze strzaSami, spoczywajcymi na ciciwach. Za bram miasta zaR bySa wielka Velazna sztaba, duVe drewniane zasuwy, kunsztowne zamki i inne mocne zabezpieczenia. I powiedziaS sobie w duchu szejch Abd as-Samad: XMoVe klucze s u tych zmarSych ludzi. YI przyjrzaS im si "uwaVnie, i ujrzaS poRrTd nich !starca, ktTry zdawaS si byZ najstarszy z nich wszystkich, a siedziaS on na wysokiej "Sawie poRrTd innych zmarSych. Szejch Abd as-Samad mTwiS sobie dalej w duchu: XNie zdziwiSoby mnie to, gdyby si klucze znajdowaSy wSaRnie u tego starca. Prawdopodobnie jest to odWwierny bramy miasta, a tamci inni s jego podwSadnymi. YTo mTwic !zbliVyS si do owego starca i uniTsS jego szat, a wtedy ujrzaS klucze zawieszone u jego pasa. A skoro szejch Abd as-Samad ujrzaS klucze, ucieszyS si wielce i nieomal postradaS rozum z radoRci. $Potem wziS klucze, zbliVyS siz nimi do wrTt, otworzyS zamki, odcignS zasuwy, zdjS Velazn sztab i natychmiast otwarSy si wrotaz Soskotem podobnym do grzmotu. BySy to bowiem wrotaogromne i takie bySy wszystkie ich urzdzenia. Dumny poczuS si wTwczas szejch Abd as-Samad, a razemz nim radowali si i weselili wszyscy ludzie emira. CieszyS si teV emir Musa, a to z ocalenia szejcha Abd as- Samada, jak rTwnieV z otwarcia bramy miasta. Wszyscy zaR razem dzikowaliszejchowi za to, co uczyniS. !I zaraz teV poRpieszySo caSe wojsko, chcc wejRZ przez bram, ale emir Musa zawoSaS do nich gromkim gSosem: XLudzie, jeRli wejdziemy tam wszyscy naraz, nie bdziemy mogli mieZ pewnoRci, Ve nas "nie spotka jakieR nieszczRcie.Niechaj wic wejdzie poSowa, a poSowa niech pozostanie tutaj! YPotem wszedS emir Musa z poSow swych ludzi do miasta, a wszyscy byli dobrze uzbrojeni. A gdy ujrzeli za murami swoich martwych towarzyszy, pogrzebali ich zwSoki. I ujrzeli tam teV odWwiernych, sSuVb, szambelanTw i namiestnikTw leVcych na posSaniu z jedwabiu, a wszyscy oni byli martwi. Weszli teV ludzie emira!na bazar i stwierdzili, Ve jest bardzo wielki, z wysokimi budowlami, z ktTrych Vadna nie przewyVszaSa pozostaSych.Sklepy bySy pootwierane, a w nich wisiaSy wagi, przedmioty z miedzi uSoVone bySy w stosy, a magazyny staSy peSnewszelakich towarTw. WidaZ teV bySo martwych kupcTw, siedzcych przy swoich sklepach. SkTra na nich wyschSa, a koRci juV sprTchniaSy i stali si ostrzeVeniem dla tych, ktTrzy pozwalaj si ostrzec. Zobaczyli teV ludzie emira cztery inne bazary, ktTrych sklepy wypeSnione bySy wszelkim towarem, ale nie pozostawali tam, tylko od razuprzeszli na bazar tkanin, a tam ujrzeli jedwabie i brokaty,przetykane czerwonym zSotemi biaSym srebrem, w rTVnych "kolorach. WSaRciciele zaR tych towarTw leVeli martwi na skTrzanych matach i wygldali, jakby zaraz mieli przemTwiZ. Ludzie emira #opuRcili i ten bazar i udali si na bazar peSen klejnotTw, pereS i rubinTw, a stamtd poszli na inny jeszcze bazar, gdzie mieRciSy si kantory wymiany pienidzy. I tu $wSaRciciele byli martwi i leVeli !na posSaniu z rTVnego rodzaju jedwabiu i zSotogSowiu, kantory ich zaR peSne bySy zSota i srebra. Gdy i tych pozostawili ludzie emira, udali si na bazar handlarzy wonnoRciami. Zastali ich sklepypeSne rTVnego rodzaju pachnideS i korzeni: pcherzy z piVmem, ambry, drewna aloesu, naddu, kamfory i tym podobnych, wszyscy zaR kupcy byli martwi i nie bySo przy nich Vadnego poVywienia.A kiedy wyszli z bazaru handlarzy wonnoRciami, #znaleWli si w pobliVu paSacu, ozdobionego wszelkimi upikszeniami, wysokiego i mocno zbudowanego. Weszli wic do Rrodka i zobaczyli porozwieszane tam sztandary,obnaVone miecze, napite Suki, tarcze wiszce na zSotych i srebrnych SaUcuchach oraz heSmy pozSacane czerwonym zSotem. A w kruVgankach owego !paSacu staSy wszdzie Sawy z koRci sSoniowej, wykSadane lRnicym zSotem i zSotogSowiem, na Sawach zaR !siedzieli mVowie, na ktTrych wyschSa juV skTra. KtoR nierozumny uznaSby ich za "Rpicych, ale oni juV umarli i wskutek braku VywnoRci musieli zakosztowaZ Rmierci. Na ten widok emir Musa przystanS, sSawic Allacha NajwyVszego i wychwalajc Go, i patrzyS na pikno owego paSacu, na mocn jego budow, cudownoRZ jego upikszeU i doskonaSoRZ rzemiosSa. WikszoRZ ozdTb bySa tu wykonana z zielonego lazurytu, a napisy, tworzce pas na Rcianach wokTS, skSadaSy si na takie oto wiersze: Spojrzyj, mVu, dookoSa, najpilniejsze daj baczenie Na przypadki twoje, zanim RmierZ ci weWmie we wSadanie. PrzysposobiZ masz zapasy, by w nich znaleWZ ocalenie, Bowiem wszyscy s Rmiertelni,nikt przy Vyciu nie zostanie. SpTjrz na mVTw wielkich rodTw, co wSadali w swych zamczyskach I musieli lec pod ziemi za to wszystko, co zdziaSali. Na nic zdaSy si budowle, zamek Vycia nie ocaliS, "_mierci si musieli poddaZ, gdyjej chwila bySa bliska. ChoZ nadziej pokSadali w swoim losie niestrudzenie, Wnet do grobTw zeszli; na nic wszelkie zdaSy si nadzieje. Z wyVyn moVnowSadztwa swego zejRZ musieli w poniVenie I zamieszkaZ w ciasnych grobach. JakVe Wle im si w nich dzieje! I gSos dobiegS pogrzebanych, woSajcy na wsze strony: XGdzieV jest wSadza niegdysiejsza, gdzie s wieUce, gdzie s szaty, "Gdzie s lica osSonione, ktTre zdobiS kwef bogaty, Gdzie zasSony na tych licach, gdzie faSdziste s welony? Y !GrTb udzieliS odpowiedzi i w tesSowa odpowiada: XCo si tyczy ich policzkTw, do cna speSzSy im rumieUce. NiegdyR jedli aV do syta, niegdyR pili jak najwicej. A dziR trawa ich porosSa po tych ucztach i biesiadach. Y I zapSakaS emir Musa tak, Ve aV upadS zemdlony, po czym rozkazaS zapisaZ te wiersze, a nastpnie wszedS do paSacu, atam ujrzaS ogromn sal, po wszystkich czterech jej stronach zaR ujrzaS cztery wielkie, wysokie pomieszczenia, parami naprzeciw siebie poSoVone, obszerne, wykSadane zSotem i srebrem, a takVe pomalowane rozmaitymi kolorami. _rodek sali zajmowaSa wielka fontanna z marmuru, a nad niustawiony byS baldachim z brokatu. W owych zaR czterech pomieszczeniach teVbySy fontanny, kaVda z marmurowym zbiornikiem na wod, bogato zdobione, a woda ze zbiornika odpSywaSa przewodami ukrytymi pod podSog. Owe cztery odnogi SczySy si potem w wielkim zbiorniku, wykSadanym rTVnokolorowym marmurem. Widzc to emir Musa powiedziaS do szejcha Abd as-Samada: XWejdWmy do tych komnat. YI weszli do pierwszej komnaty, i"zobaczyli, Ve jest peSna zSota i biaSego srebra, pereS, klejnotTw, rubinTw i innych drogich kamieni, znaleWli w niej takVe skrzynie wypeSnione czerwonym, VTStym i biaSym brokatem. !Potem przenieRli si do drugiejkomnaty, a gdy otworzyli skarbiec, ktTry si w niej #znajdowaS, okazaSo si, Ve bySon wypeSniony broni i wojennym sprztem, jak pozSacane heSmy, pancerze Dauda, indyjskie miecze, chattyjskie wSTcznie, chorezmijskie maczugi i sporo innego orVa, potrzebnego do boju i potyczki. Potem przenieRli si do trzeciej komnaty i znaleWli w niej skarbce, pozamykane na mocne zamki i zasSonite bogato haftowanymi zasSonami. I otworzyli jeden ze!skarbcTw, i zobaczyli, Ve jest !peSen broni, zdobionej rTVnegorodzaju zSotem, srebrem i drogimi kamieniami. Potem przenieRli si do czwartej komnaty i w niej rTwnieV znaleWli skarbce. Otworzyli jeden z nich i zobaczyli, Ve peSen jest naczyU do jedzeniai picia, wykonanych ze zSota i srebra rTVnego gatunku. BySy tam misy krysztaSowe, czary wysadzane najszlachetniejszymi perSami, puchary z krwawnika i wiele innych. Stamtd wzili sobie, co tylko im si spodobaSo, i $kaVdy z VoSnierzy uniTsS tyle, ile zdoSaS. A kiedy postanowili opuRciZ owe komnaty, ujrzeli w samymRrodku paSacu drzwi z tekowego drzewa, wykSadane koRci sSoniow i hebanem #oraz pSytkami lRnicego zSota. Na drzwi te opuszczona bySa zasSona z jedwabiu, pokryta rTVnego rodzaju haftem. Poza tym drzwi bySy opatrzone zamkami z biaSego srebra, ktTre moVna bySo otworzyZ jedynie przemyRlnym sposobem, nie zaR kluczem. I podszedS szejch Abd as-Samaddo owych drzwi, i otworzyS zamki, wykorzystujc swoj &wiedz, RmiaSoRZ i zrcznoRZ, !i ludzie weszl i do wySoVonego marmurem korytarza. Na jego Rcianach wisiaSy po obu stronach zasSony, a na nich widniaSy wyhaftowane rTVnegorodzaju dzikie zwierzta i ptaki, a wszystkie one miaSy tuSowie z czerwonego zSota i biaSego srebra, oczy zaR z "pereS i rubinTw, tak Ve kaVdy,kto je ujrzaS, popadaS w "oszoSomienie. PTWniej przeszli do zupeSnie osobliwej komnaty.Widok jej wprawiS emira Musa i szejcha Abd as-Samada w najwyVszy podziw, tak bySa wspaniaSa. Gdy weszli do #Rrodka, stwierdzili, Ve caSa ta komnata zbudowana bySa z lRnicego gSadkiego marmuru, wysadzonego drogimi kamieniami [kto na ni patrzyS, sdziS, Ve po posadzce pSynie woda, a kto $po niej chciaS chodziZ, RlizgaS si. RozkazaS tedy emir Musa szejchowi Abd as-Samadowi !wyRcieliZ posadzk czymR, po czym by mogli przejRZ, a Tw "speSniS polecenie i umoVliwiS ludziom emira przejRcie przez posadzk komnaty. Potem weszli do wielkiego pawilonu, zbudowanego z pozSacanych kamieni, a tak piknego, Ve wszyscy tam obecni przez caSe swe Vycie nie ogldali niczego podobnego. _rodek owego pawilonu przesklepiony byS wielk, !potVn kopuS z alabastru, ktTra w obwodzie swym miaSa peSno bogato zdobionych krat okiennych, utworzonych ze szmaragdowych prcikTw, jakich nie posiadaS Vaden z !krTlTw. W pawilonie znajdowaS si baldachim z brokatu, rozpity na sSupkach z czerwonego zSota, a na baldachimie bySy ptaki o nTVkach z zielonych szmaragdTw, pod kaVdym zaR ptakiem widniaSa siatka z poSyskujcych pereS. Baldachim Tw ustawiono nad fontann, przy ktTrej znajdowaSo si SoVe, wysadzane perSami, drogimi kamieniami i rubinami, a na SoVu spoczywaSa dziewczyna, cudowna niczym promieniejcesSoUce, a nikt z tych, co na ni patrzyli, nie widziaS pikniejszej. MiaSa ona na sobie szat z czystych pereS, a na gSowie koron z czerwonego zSota i przepask z drogich kamieni. Na szyi miaSa naszyjnik z klejnotTw, na piersi poSyskiwaSy kosztowne ozdoby, a na czole widniaSy dwa diamenty, ktTrych blask byS tak jasny jak RwiatSo sSoneczne. I wydawaSo si, Ve dziewczyna patrzy na przybyszTw, wodzc spojrzeniem to w prawo, to w lewo. Skoro emir Musa ujrzaS t dziewczyn, zdumiaSa go niezmiernie jej uroda i !oszoSomiSy go jej piknoRZ, czerwieU policzkTw i czerU !wSosTw, ktTre sprawiaSy, Ve patrzcemu si zdawaSo, iV dziewczyna jest Vywa, a nie martwa. I przemTwiS do niej emir Musa: XPokTj z tob, dziewczyno. YLecz Talib ibn Sachl rzekS: XOby Allach daS tobie powodzenie. Wiedz, Ve ta dziewczyna jest martwa i !duch j dawno opuRciS. JakVe wic miaSaby ci oddaZ pozdrowienie? YA potem Talib dodaS jeszcze: XWiedz, emirze, iV jest to postaZ przemyRlnie utworzona. Po Rmierci wyjto jej oczy, a w oczodoSy wlano rtZ. Gdy nastpnie wSoVono oczy z powrotem na ich miejsce, bSyszcz odtd jak Vywe, a kiedy coR poruszy rzsami, patrzcemu na dziewczyn moVe si zdawaZ, Ve ona mruga oczami, choZ jest martwa. YRzekS na to emir Musa: XChwaSa Temu, ktTry podporzdkowaS swe sSugi Rmierci. Y "A co si tyczy SoVa, na ktTrymspoczywaSa owa dziewczyna, to miaSo ono stopnie, a na stopniach stali dwaj niewolnicy[jeden biaSy, drugi czarny. !Jeden trzymaS w rku Velazn paSk, a drugi miecz, wysadzany drogimi kamieniami i oRlepiajcy wzrok. Przed !niewolnikami leVaSa tablica ze !zSota, a na niej widniaS napis #tej oto treRci: XW imi Allacha LitoRciwego i MiSosiernego. ChwaSa Allachowi, StwTrcy ludzi! On jest Panem panTw Rwiata i Praprzyczyn wszystkiego. W imi Allacha Wiekuistego nie majcego pocztku i koUca, z ktTrego woli speSniaj si wszystkie losy. O synu czSowieczy, jakVejesteR nierozsdny, Vywic nieustajc nadziej. CTV !pozwoliSo tobie zapomnieZ, Ve czeka ci DzieU Sdu? Czy nie!wiesz, Ve RmierZ ci wezwaZ moVe kaVdej chwili i Ve ona juV czeka, i spieszy si, by !zabraZ twoj dusz? BdWVe tedy gotTw do odejRcia i zaopatrz si na tym Rwiecie wzapasy, gdyV opuRcisz go niebawem. GdzieV jest Adam, ojciec ludzkoRci, gdzie Noe i wszyscy jego potomkowie? Gdzie s krTlowie perscy i cesarze rumijscy, gdzieV krTlowie Hindu i Iraku? Gdzie s ksiVta, co tu sprawowali wSadz aV po kraUce Rwiata? Gdzie s Amalekici, gdzie tyrani, ktTrzy"niegdyR Vyli? Musieli opuRciZ swe siedziby, poVegnaZ narTd #i ojczyzn. GdzieV s krTlowie PersTw i ArabTw? Wszyscy oni #pomarli i sprTchniaSy ich koRci!Gdzie s wysocy dostojnicy? I oni juV umarli wszyscy. Gdzie s Karun i Haman, gdzie Szaddad ibn Aad, gdzie KanaanZu bS-Autad? Na Allacha, porwaSa ich ta, ktTra przecina nici Vywota, ona zabraSa ich zdomTw. Czy oni przygotowali zapasy na DzieU Zmartwychwstania i czy !nastawili si na to, Ve trzeba bdzie zdaZ spraw przed Panem sSug swych? JeRli mnie nie znasz, to wyjawi ci moje imi i moje pochodzenie. Jestem Tarmuz, cTrka krTlTw AmalekitTw, tych, ktTrzy wSadali sprawiedliwie swymi krajami. MiaSam w swym posiadaniu to, czego nie posiadaS nigdy Vaden z krTlTw. KaVdy spTr rozstrzygaSam zgodnie z prawem i sprawiedliwie rzdziSam poddanymi. RozdzielaSam dary i upominki, #dSugi czas pdziSam szczRliwei radosne Vycie, miaSam zwyczaj wyzwalania mych niewolnic i niewolnikTw. Lecz nagle i niespodziewanie RmierZzapukaSa do mych drzwi i zagoRciSa u mnie zagSada. A !staSo si to tak: Przez siedem !lat z rzdu nie spadSa na nas znieba nawet kropla deszczu, ana ziemi nie pojawiSa si "Vadna roRlina. ZjedliRmy wic najpierw wszystkie zapasy VywnoRci, jakie mieliRmy, a potem dobraliRmy si do naszego bydSa i jedliRmy tak dSugo, aV nic nam juV nie pozostaSo. WTwczas kazaSam przynieRZ wszystkie moje skarby i przemierzyZ je miark, powierzySam je zaufanym ludziom, a oni wyruszyli z tym bogactwem do"obcych paUstw. I przetrzsnli kaVd napotkan osad w poszukiwaniu RrodkTw VywnoRci, ale niczego nie "znaleWli. WTwczas powrTcili do nas po dSugiej tuSaczce na obczyWnie, a my wydobyliRmy nasze zSoto i nasze skarby i zamknliRmy warowne bramy wcaSym naszym mieRcie. I tak poddaliRmy si wyrokowi Pana naszego i powierzyliRmy si naszemu WSadcy. UmarliRmy wszyscy i leVymy oto przed tob martwi, pozostawiwszy po sobie wszystko, coRmy zbudowali i co nagromadziliRmy. Takie bySynasze losy, a po naszym "istnieniu pozostaS jedynie Rlad.Y A u doSu tablicy widniaSy takie oto wiersze: Niech nadzieja nie drwi z ciebie, o Adama dzieci. e si w zySy w powietrzu, j 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB\p c-s]  c-Xt^8 c-t_! c-u`,5 c.ua7B.uOd wszystkiego, coR zgromadziS, los ci przegna przecie. Widz, Ve poVdasz Rwiata, Ve ci blaskiem mami. "Przeminli, ktTrzy wiedli VywotswTj przed nami, #Bogacili si, zdVajc do celu przebojem, Lecz gdy nadszedS cios, musieli oddaZ Vycie swoje. Wiedli wojska im podlegSe, oddziaS za oddziaSem I odeszli, zostawiajc bogactwa niemaSe. I spoczli w ciasnych grobach, i mV, i niewiasta, I za wszystkie swe uczynki dziR stanowi zastaw. S jak karawana jeWdWcTw, codrog znkani Juki swe zSoVyli w domu, w ktTrym nie ma dla nich Ni goRciny, ni noclegu. Gospodarz im wzbrania. Tedy znowu musz wizaZ juki bez zwlekania I obaw ich domostwo przejmowaZ zaczyna, I niemiSy jest im odjazd, niemiSa goRcina. Gotuj dobro, ktTre snadnie uradowaZ moVe DzieU jutrzejszy, dobro zasi jest w bojaWni boVej. I zapSakaS emir Musa, gdy $pojS te sSowa. A napis gSosiS dalej: XNa Allacha, zaiste bojaWU boVa jest najwSaRciwszym dzieSem i ze wszystkich najlepszym, jest ona mocn podpor. _mierZ zaR jest czymR niezbicie prawdziwym i pewn obietnic. Oznacza ona powrTt i ostateczny cel, o synu czSowieczy. Bierz tedy przykSad z tych, ktTrych przed tob zSoVono w ziemi. Dawno juV ruszyli oni drog natamten Rwiat. CzyV nie widzisz, jak siwizna wzywa "ci do grobu, a biaSoRZ twoichwSosTw opSakuje ci, przeczuwajc twTj bliski koniec? BdW wic czujny i bdW gotTw do odejRcia i zdania rachunku! O synu !czSowieczy, cTV to sprawiSo, Ve twoje serce tak jest zatwardziaSe, i co ci kazaSo zapomnieZ o Panu? GdzieV s ludy, ktTre VySy w dawnych czasach [ ostrzeVenie dla wszystkich tych, co si ostrzec pozwalaj? GdzieV s krTlowie Chin, narodu potVnego i wielce czynnego? Gdzie jest Aad ibn Szaddad i to, co stworzyS i zbudowaS, gdzie jest Nemrod, ktTry zbuntowaS si ufny w sw moc? Gdzie jest Faraon, Tw zatwardziaSy grzesznik, ktTry #odwrTciS si od wiary i trwaS w niewierze? Wszystkich ich, jednego po !drugim, zwyciVySa RmierZ i "nie ostaS si z nich ani maSy, ani wielki, ani kobieta, ani mVczyzna. PoSoVyS im kres Ten, ktTry przecina nici Vywota i sprawia, Ve noc ustpuje przed dniem. O ty, ktTry przybySeR w to miejsce i na nas tu patrzysz: nie daj si zaRlepiZ rzeczom tego Rwiata, jego przemijajcym dobrom, gdyV jest on zwodniczy i zdradliwy,jest przybytkiem zepsucia i kSamstwa. BSogosSawiony jest sSuga boVy, ktTry pomny na swoje grzechy kieruje si !bojaWni boV, a poprzez swe dobre uczynki zbiera sobie zapasy na Tw DzieU, w ktTrymwszyscy zmartwychwstan. A kto przybywa do naszego miasta i wchodzi doU z pomoc Allacha, niechaj weWmie z naszych skarbTw "tyle, ile zdoSa, ale niechaj nie dotyka niczego, co jest na moim ciele, gdyV jest to osSona mojej nagoRci i moje wyposaVenie na ostatni drog. Niechaj zatem pamita o gniewie Allacha i nie zabierze ze mnie niczego, aby sam sobie nie zgotowaS zguby. SpisaSam to wszystko dla napomnienia i jako m !ostatni wol. I na tym koniec.Prosz Allacha, aby ochroniS was przed wszelkim zSem i nieszczRciem. Y Gdy emir Musa pojS te sSowa, zapSakaS tak gwaStownie, Ve $aV zemdlaS. A kiedy si ocknS,!zapisaS wszystko, co widziaS, iprzyjS to wszystko jako dobr nauk. Potem rzekS do swoich towarzyszy: XPrzynieRcie worki i napeSnijcie je tym bogactwem [ tymi naczyniami, kosztownoRciami i klejnotami. Y WTwczas Talib ibn Sachl zapytaS emira Mus: XO emirze, czy pozostawimy t dziewczyn w tym wszystkim, co ma na sobie? S to przecieV rzeczy, ktTrym nie ma rTwnych, i po raz drugi nieznajdzie si czegoR takiego. To jest najwspanialsze ze wszystkiego, co moVesz std zabraZ ze skarbTw, jest to teV najpikniejszy dar, jaki pozwoli zyskaZ przychylnoRZ WSadcy Wiernych. YRzekS na to emir Musa: XCzyV nie sSyszaSeR, jakie polecenia spisaSa ta dziewczyna na tej tablicy? Jest to przecieV jej ostatnia wola, a my nie naleVymy do zdrajcTw! YWTwczas wezyr Talib zapytaS: XCzy z powodu tych sSTw pozostawimy te kosztownoRci i klejnoty? WszakVe ona jest martwa! I cTV ona z tym wszystkim pocznie, kiedy to s ozdoby tego Rwiata i podobaj si tylko Vywym. A jej wystarczy w zupeSnoRci baweSniany caSun za osSon. My mamy do tych skarbTw wiksze prawo niV ona. Y $To mTwic Talib zbliVyS si do schodTw i wspiS si po stopniach, aV wreszcie wszedSpomidzy dwie kolumny. Gdy jednak stanS pomidzy wspomnianymi dwoma niewolnikami, jeden z nich uderzyS go w plecy, a drugi zadaS mu cios mieczem, odcinajc mu gSow, i Talib upadS martwy. RzekS wTwczas emir Musa: XNiechaj Allach nie obdarzy ci pokojem! Doprawdy, tych skarbTw bySo !przecieV doRZ, ale chciwoRZ Rciga na ludzi zawsze tylko haUb. YPotem rozkazaS oddziaSom wejRZ do miasta, a gdy to uczyniSy, poleciS !zaSadowaZ juki z pienidzmi i innymi skarbami na wielbSdy, po opuszczeniu zaR murTw miasta rozkazaS zamknZ bramy tak, jak bySy. I wyruszyli w drog, idc $wzdSuV brzegu, aV znaleWli si u podnTVa gTry wysoko wznoszcej si ponad morzem,a w gTrze tej bySo wiele !jaskiU. ZamieszkiwaS je jakiR czarny lud, odziany w skTry, wskTrzanych burnusach na gSowach i uVywajcy niezrozumiaSego jzyka. A kiedy ludzie ci zobaczyli oddziaSy emira Musy, przestraszyli si i uciekli do swych jaskiU, tylko kobiety i dzieci zostaSy u wejRZ. Emir Musa spytaS: XSzejchu Abd as-Samadzie, co to za ludzie? Y Szejch odparS: XTo s ci, ktTrych poszukuje WSadca Wiernych. Y Zsiedli tedy z koni, rozbili "namioty i zdjli z wielbSdTw ciVary, a jeszcze nie skoUczyli tej roboty, gdy juV !krTl czarnych zszedS z gTry i #zbliVaS si wSaRnie do obozu. KrTl ten znaS jzyk arabski, stanwszy przeto przed emirem Mus pozdrowiS go, a Tw odpowiedziaS pozdrowieniem i okazaS krTlowiszacunek. WTwczas krTl czarnych zapytaS emira Mus: XCzy jesteRcie ludWmi czy dVinnami? YOdparS emir Musa: XCo do nas, to jesteRmy ludWmi. Ale wy z pewnoRci jesteRcie dVinnami, zwaVywszy, Ve mieszkacie tak z dala od caSego Rwiata w tej samotnej gTrze, majc w dodatku tak olbrzymie postacie. YRzekS na to krTl czarnych: XAleV nie, my teV jesteRmy ludzkimi istotami. NaleVymy do potomkTw Chama, syna Noego [pokTj z nim! A morze to znane jest "jako al-Karkar. YI zapytaS emir Musa: XSkd posiadasz wiedz,!jeRli nie dotarS do was Vaden prorok, ktTry by w takim krajujak wasz gSosiZ mTgS #Objawienie? Y I krTl odparS: XOemirze, wiedz, Ve z tego morza pojawiaSa si nam $postaZ, od ktTrej biSo RwiatSo wypeSniajce caS okolic. PostaZ ta woSaSa gSosem, $ktTry usSyszeZ mTgS kaVdy [i ten, co byS blisko, i ten, co byS daleko: ]O potomkowie !Chama, bTjcie si Tego, ktTry widzi, a nie jest widziany i mTwcie: ]Nie ma boga prTcz Allacha, a Muhammad jest JegoProrokiem. Ja zaR jestem Abu al-Abbas al-Chidr. ^ Przedtem oddawaliRmy czeRZ jedni drugim i dopiero on wezwaS nas do oddawania czci Panu sSug swych. Y "I dalej tak mTwiS krTl czarnych do emira Musy: XI nauczyS nas al-Chidr sSTw, ktTre wygSaszamy. YEmir Musa #zapytaS: XJakieV s te sSowa? YOdpowiedziaS krTl czarnych: X]Nie ma boga prTcz Allacha Jedynego, ktTry nie ma towarzysza. Do Niego naleVy krTlestwo i do Niego naleVy "chwaSa. On daje Vycie i RmierZi On jest mocny we wszelkiej rzeczy. ^ Tymi sSowy zwracamy si do Allacha Wszechmocnego i SSawionego, gdyV innych nie znamy. A w kaVd pitkow noc widzimy !RwiatSo ogarniajce ziemi i sSyszymy gSos mTwicy: ]SSawiony i _wity jest Pan anioSTw i dusz. Co Allach zechce, staje si, a czego Allach nie chce, to nie dzieje si. Wszelkie dobro pochodzi z#Saski Allacha. I nie ma potgi nisiSy poza Allachem Wielkim i Mocnym. ^Y I rzekS emir Musa: XJesteRmy !posSami muzuSmaUskiego krTla Abd al-Malika ibn Merwana i przybyliRmy tu ze wzgldu na miedziane dzbany, ktTre leV na dnie waszego morza, a w nich, od czasTw Sulejmana, syna Dauda [ pokTj z nimi oboma [uwizione s szejtany.!Nasz krTl poleciS nam, abyRmy mu dostarczyli kilka takich dzbanTw, gdyV pragnie je #obejrzeZ i uradowaZ si nimi. YRzekS na to krTl czarnych: XBardzo chtnie Y, po czym ugoRciS emira misem ryb i rozkazaS swym nurkom, by wydobyli z morza kilka Sulejmanowych dzbanTw. I wydobyli dwanaRcie dzbanTw, a emir Musa, szejch Abd as-Samad i wszyscy ich ludzie !ucieszyli si nimi, gdyV w ten "sposTb mogli speSniZ Vyczenie WSadcy Wiernych. Potem emir Musa obdarowaS krTla czarnych licznymi darami i daS mu wspaniaSe podarunki, a krTlczarnych ze swej strony podarowaS emirowi Musie upominek w postaci osobliwychmorskich stworzeU o wygldzieistot ludzkich. KrTl czarnych "powiedziaS do emira: XGoRciSemwas przez te trzy dni misem takich ryb. YA emir Musa odparS: XKoniecznie musimy zabraZ ze sob troch tego, aby zobaczyS to WSadca Wiernych. Z pewnoRci bdzie tym jeszcze bardziej zachwycony niV Sulejmanowymi dzbanami. Y Po tych sSowach emir Musa wraz ze swymi ludWmi poVegnaS krTla czarnych i !wyruszyli w drog. I jechali tak"dSugo, aV przybyli do Syrii. Tamnatychmiast udali si do WSadcy Wiernych Abd al-Malika ibn Merwana i emir Musa opowiedziaS mu o wszystkim, co widziaS, odczytaS mu teV wszystkie wiersze, opowiadania i wskazTwki, ktTre sobie odpisaS. PowiadomiS teV wSadc o sprawie Taliba ibn Sachl, a WSadca Wiernych rzekS na to: XO, jakVe chciaSbym byZ tam z wami, bym ujrzeZ mTgS na wSasne oczy to, co wy widzieliRcie. Y Potem wziS dzbany i otwieraS jeden po drugim, a szejtany wychodziSyz nich i wyraVaSy skruch mTwic: XPrzebacz nam, o proroku Allacha! Nigdy wicej nie dopuRcimy si podobnego "czynu! YAbd al-Malik zaR dziwiS!si temu wielce. A co si tyczy cTr morza, ktTre podarowaS im krTl czarnych, to zrobiono dla nich drewnian sadzawk, napeSniono j wod i tam wpuszczono owe stworzenia, ale one poumieraSy wskutek $wielkiego upaSu. PTWniej poleciSWSadca Wiernych przynieRZ !skarby i rozdzieliS je pomidzymuzuSmanTw. W koUcu rzekS: XNikomu nie udzieliS Allach tego wszystkiego, czego udzieliS Sulejmanowi, synowi Dauda [ pokTj i bSogosSawieUstwo Allacha niechaj bd z nimi! Y PTWniej emir Musa poprosiS WSadc Wiernych o mianowanie jego syna zarzdc prowincji na jego, Musy, miejsce. On sam bowiempragnS udaZ si do Czcigodnej Jerozolimy, aby "tam sSuVyZ Allachowi. I WSadcaWiernych mianowaS zarzdc prowincji syna Musy, Tw zaR udaS si do Czcigodnej Jerozolimy i tam teV pTWniej zmarS. Oto koniec opowieRci o Miedzianym MieRcie. Jest to wszystko, co do nas o nim doszSo. Lecz Allach wie to najlepiej! A poRrTd licznych innych opowieRci s jeszcze: OpowieRZ o DVaudarze, synu kupca Omara, i jego dwTch braciach Pewien kupiec imieniem Omar miaS trzech synTw. Najstarszy z nich zwaS si Salim, najmSodszy DVaudar, a Rredni Selim. I wychowywaS ich, aV stali si mVczyznami. Ale ojciec kochaS bardziej DVaudara od jego dwTch braci,!a skoro tamci pojli, Ve ojciecnajmocniej kocha DVaudara, ogarnSa ich zazdroRZ i !znienawidzili brata. I zrozumiaSkupiec, Ve jego dwaj synowie nienawidz swego !najmSodszego brata, a byS juV stary, obawiaS si wic, Ve skoro umrze, DVaudara spotkaj nieprzyjemnoRci ze !strony starszych braci. ZwoSaS tedy rodzin, mVTw zajmujcych si podziaSem majtku z ramienia kadiego, atakVe uczonych, i rzekS: XPrzynieRcie mi tu moje pienidze i moje sukna! Y I przynieRli mu to wszystko, a kupiec powiedziaS: XO ludzie, podzielcie te pienidze i tkaniny na cztery czRci zgodnie z postanowieniami prawa. Y I uczynili wedle rozkazu, a on daS kaVdemu synowi jedn czRZ, a czwart czRZ zatrzymaS $sobie i rzekS: XTo byS caSy mTjmajtek. RozdzieliSem go !midzy nich i teraz nie bdzie juV z ich strony Vadnych roszczeU, ani w stosunku do mnie, ani pomidzy nimi wzajemnie. Gdy wic umr, niebdzie midzy nimi sporTw, gdyV jeszcze za Vycia rozdaSem im dziedzictwo. A to,co zatrzymaSem, bdzie dla mojej Vony, matki moich synTw, aby si mogSa z tego utrzymywaZ. YGdy kupiec "podzieliS swTj majtek, umarS niedSugo potem, a Vaden ze starszych synTw nie byS zadowolony z tego, co mu #ojciec pozostawiS. \dali wic od DVaudara, by oddaS im #swoj czRZ, mTwic do niego:XPrzywSaszczySeR sobie majtek naszego ojca. YPoszedS wic DVaudar razem z nimi do kadiego, a gdy przybyli i muzuSmanie, ktTrzy byli obecni w czasie podziaSu majtku, i dali Rwiadectwo temu, co widzieli, kadi kazaS im zaprzestaZ sporTw. Ale zarTwno DVaudar, jak i jego bracia stracili na rozpraw u kadiego znaczn czRZ majtku. Dali tedy starsi !bracia spokTj na jakiR czas, a potem od nowa zaczli "jtrzyZ. I znTw oddali spraw kadiemu do rozpatrzenia, i !znowu stracili czRZ majtku na jego rzecz. Mimo to bracia nie odstpowali od zamiaru wzbogacenia si z krzywd DVaudara i wSTczyli go od tyrana do tyrana, tracc przy !tym pienidze, aV wydali caSy majtek na owych wyzyskiwaczy i stali si biedakami. WTwczas starsi bracia poszli !do matki, wydrwili j i zabrali !jej majtek, a potem j zbili iwypdzili. PoszSa tedy do swego syna DVaudara i rzekSa mu: XTwoi bracia postpili ze mn tak a tak i zabrali mTj majtek Y, i zaczSa ich przeklinaZ. Wtedy rzekS DVaudar: XMatko moja, nie przeklinaj ich, Allach bowiem i tak ukarze kaVdego z nich za jego uczynki. SpTjrz matko "moja: i ja, i moi bracia staliRmysi ubodzy, gdyV kSTtnie pocigaj za sob strat "majtku. A my kSTciliRmy si wiele przed sdziami i nie skorzystaliRmy na tym nic, a tylko straciliRmy to wszystko, co zostawiS nam nasz ojciec, Rwiadkowie zaR wystawili nas swym Rwiadectwem tylko na poRmiewisko. CzyV zatem z twego powodu mam si znowu !z nimi spieraZ i oddaZ spraw !kadiemu? To nie moVe si staZ!Pozostaniesz teraz u mnie, a ja bd si z tob dzieliS chlebem, ktTry do tej pory zjadaSem sam. MTdl si za mnie, a Allach doda mi do megocodziennego chleba jeszcze coR dla ciebie. O moich braci zaR nie troszcz si, oni otrzymaj zapSat za swe postpki od Allacha, a ty pociesz si sSowami tego, kto powiedziaS: "JeRli drczy ci szaleniec, ty mu nie przeszkadzaj zgoSa, Jeno czekaj na DzieU Sdu, ktTry sprawc krzywd przywoSa. #StrzeV si gwaStu! ChoZby gTraprzygniataSa, zasi na niej "Druga legSa, wiedz, Ve ciVar Tw si dSugo nie ostanie. Y I zaczS uspokajaZ serce matki, aV si pocieszySa i pozostaSa u niego. A DVaudar wziS sobie sieZ i zaczS chodziZ nad rzek i nad stawy, i wszdzie tam, gdzie bySa woda. I chodzc kaVdego dnia w inne miejsce, zaczS zarabiaZ [jednego dnia dzi esiZ, drugiego dwadzieRcia, $trzeciego trzydzieRci [i SoVyS na swoj matk, sam takVe jedzc i pijc dobrze. A jego bracia nie wykonywali Vadnego!rzemiosSa, nie sprzedawali teV !i nie kupowali, tak Ve przyszSona nich to, co doskwiera i gnbi, czyli ndza, dotkliwe !doRwiadczenie. Stracili wic i "to, co zabrali matce, i stali sinieszczsnymi, nagimi Vebrakami. Przychodzili tedy nieraz do !matki, korzyli si przed ni i "skarVyli si na gSTd, a serce matki jest litoRciwe. KarmiSa ich wic matka suchym chlebem, a jeRli zostaSa jej w zySy w powietrzu, j 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBbp c.&vcK c.vd c.ve# c.Owf/ c.wg0;[%.xjaka gotowana strawa z poprzedniego dnia, mawiaSa donich: XZjedzcie to szybko i odejdWcie, zanim przyjdzie wasz brat, gdyV nie bySoby mu miSo spotkaZ was tutaj. Serce !jego mogSoby si odwrTciZ odemnie i przez was straciSabym #jego Saski. YJedli wic bracia wpoRpiechu i odchodzili. Pewnego dnia przyszli do matki, a ona postawiSa przed nimi gotowan straw i chleb. Ledwie jednak zaczli jeRZ, gdy oto wszedS ich brat DVaudar i matka poczuSa si zmieszana i onieRmielona. W "obawie, Ve si DVaudar na ni !rozgniewa, pochyliSa gSow ku ziemi i staSa przed swoim synem zawstydzona. A on uRmiechnS si do nich przyjaWnie i powiedziaS: !XWitajcie, bracia moi, cTV to !za bSogosSawiony dzieU. Jak do"tego doszSo, Ve odwiedziliRcie mnie w tym bSogosSawionym dniu? Y BraS ich w ramiona i !okazywaS im serdeczn miSoRZmTwic: XNie spodziewaSem si, Ve przypomnicie sobie o mnie, i nie sdziSem, Ve do mnie przyjdziecie, by odwiedziZ czy to mnie, czy "wasz matk. YI rzekli bracia: XNa Allacha, bracie nasz, zaiste, stskniliRmy si za tob, ale powstrzymywaS nas wstyd z powodu tego, co zaszSo midzy nami. \aSowaliRmy tego bardzo, ale bySa to sprawka szejtana [ oby Allach NajwyVszy go przeklS. Tylko ty i nasza matka jesteRcie dla nas przecieV bSogosSawieUstwem. YWtedy matka DVaudara powiedziaSa do niego: XSynu mTj, niech Allach pozwoli jaRnieZ twojej twarzy! Niech ci On wynagrodzi hojnie! JesteR najszlachetniejszy, synu mTj! Y A on powiedziaS: XWitam was, pozostaUcie u mnie. Allach jest WspaniaSomyRlny, a z mojej strony spotka was tylko dobro.$YI pojednaS si z braZmi, a oni !spdzili u niego noc, zjadSszy z nim kolacj. Na drugi dzieU wszyscy razem zjedli Rniadanie, po czym DVaudar wziS sw sieZ i wszedS do bramy Otwierajcego. Jego bracia rTwnieV wyszli i nie bySo ich do poSudnia, a kiedy wrTcili, matka daSa im obiad. Wieczorem przyszedS DVaudar "i przyniTsS miso i jarzyny. W !ten sposTb Vyli przez miesic [DVaudar SowiS ryby i sprzedawaS je, a uzyskane t drog pienidze wydawaS na swoj matk i swych braci, !oni zaR jedli i zabawiali si. Pewnego dnia zdarzySo si, Ve"DVaudar wziS sieZ i poszedS !nad rzek. Tam sieZ zarzuciS, lecz wycignS j pust. ZarzuciS wic sieZ po raz drugi, lecz znowu wycignS pust. RzekS tedy do siebie: XW tym miejscu nie ma ryb Y, #i przeniTsS si w inne miejsce i!tam zarzuciS sieZ, a ona znTw wynurzySa si pusta. Potem przeszedS na jeszcze inne miejsce i przenosiS si tak wciV od rana do wieczora i nie zSowiS ani jednej ryby. WTwczas powiedziaS: XCo za dziwy! CzyVby ryby zniknSy z tej rzeki, czy teV jest jakiR inny tego powTd? YZarzuciS wic sieZ na plecy i wracaS stroskany i przygnbiony, martwic si o swych braci i matk, gdyV nie wiedziaS, co im da na kolacj. A kiedy $zbliVyS si do piekarni, ujrzaS #ludzi tSoczcych si wokTS po chleb z pienidzmi w dSoniach,podczas gdy piekarz nie zwracaS na Vadnego z nich !szczegTlnej uwagi. PrzystanS tedy DVaudar i westchnS, a piekarz odezwaS si doU: XWitam ci, DVaudarze, czy potrzebujesz chleba? Y Ale gdy"DVaudar milczaS, piekarz mTwiSdalej: "XJeRli nie masz pienidzy, weWchleba, ile potrzebujesz, a zapSacisz mi pTWniej. !YWTwczas rzekS doU DVaudar: XDaj mi chleba za dziesiZ #poSTwek. YI piekarz powiedziaS:XBierz, a tu masz jeszcze !dziesiZ poSTwek na dodatek. WeW je, a jutro przyniesiesz mi za dwadzieRcia poSTwek ryb. YRzekS na to DVaudar: #XBardzo chtnie Y, wziS chleb"i dziesiZ poSTwek, a kupiwszyza nie misa, jarzyn, mTwiS sobie w duchu: XJutro Pan mTj ulVy mojej biedzie. Y I DVaudar poszedS do swego domu, a matka ugotowaSa !straw, zjadS wic kolacj i poszedS spaZ. Nastpnego dniawziS sw sieZ, a matka !rzekSa doU: XUsidW i zjedz Rniadanie Y, ale on odpowiedziaS: XZjedz je z braZmi sama, Ypo czym poszedS nad rzek i zarzuciS tam sieZ, raz, drugi i trzeci. #PTWniej przenosiS si z miejscana miejsce i nie przestawaS tak czyniZ aV do zmierzchu, #ale nic nie zSowiS w sw sieZ. ZSoVyS wic sieZ i wracaS przygnbiony [a droga do jegodomu wiodSa obok piekarni. Gdy tylko DVaudar nadszedS, piekarz dostrzegS go i podajc!mu chleb i pienidze, rzekS do %niego: XChodW, weW i idW. JeRli nie masz dziR, to bdziesz $miaS jutro. YDVaudar chciaS siprzed nim usprawiedliwiZ, ale piekarz powiedziaS mu: XOdejdW, nie potrzeba usprawiedliwienia. GdybyR coR zSowiS, miaSbyR to z sob. Kiedy ujrzaSem ci z pustymi !rkoma, wiedziaSem, Ve nic niezdobySeR. A jeRli i jutro niczego nie zSowisz, przyjdW, "weW chleb i nie wstydW si, ja poczekam. Y Trzeciego dnia chodziS DVaudar od stawu, do stawu, aV do zmierzchu, ale nie zSowiS nic. PoszedS tedy do piekarza i wziS od niego chleb i pienidze. I postpowaS tak przez siedem dni. Wreszcie rozgniewaS si i rzekS do "siebie: XDzisiaj pTjd nad StawKarun. YA kiedy chciaS %zarzuciZ sw sieZ, zbliVyS si wtem do niego jakiR Maghrebijczyk jadcy na mule,odziany w kosztown szat. !Na grzbiecie muSa zaR leVaSa haftowana torba podrTVna, a rTwnieV wszystko inne, co bySo na mule, pokrywaSy hafty.Maghrebijczyk zsiadS ze swego!wierzchowca i rzekS: XPokTj z tob, DVaudarze, synu Omara. !YDVaudar odrzekS: XI z tob !niech bdzie pokTj, panie mTj,hadVdVi. YI Maghrebijczyk !mTwiS dalej: XDVaudarze, mam do ciebie proRb. JeRli mnie wysSuchasz, zdobdziesz wielebogactw, staniesz si moim towarzyszem i bdziesz prowadziS moje interesy. Y RzekS na to DVaudar: XPanie !mTj, hadVdVi, powiedz, o co cichodzi, a ja bd tobie posSuszny, nie bd si sprzeciwiaS. Y WTwczas Maghrebijczyk powiedziaS: XWypowiedz sSowaFatihy Y, a gdy j razem wyrecytowali, Maghrebijczyk wyjS jedwabny sznur i rzekS "do DVaudara: XZwiV mi rce z tySu wzSem bardzo silnym, a potem wrzuZ mnie do stawu i poczekaj troch. JeRli zobaczysz moje rce wystajce nad powierzchni, zanim ja sam si wynurz, zarzuZ na mnie sieZ i szybko mnie wycignij. Ale jeRli ujrzysz moje nogi wystajce zwody, wiedz, Ve nie Vyj. Zostaw mnie wtedy, a weW tylko muSa i torb i idW na bazar kupcTw. Tam znajdziesz \yda imieniem Szumaja, daj mumuSa, a on da tobie sto denarTw. WeW je i odejdW swoj drog zachowujc #tajemnic. YI DVaudar zwizaS go mocno, a Maghrebijczyk #mTwiS: XZwiV mnie mocniej Y,a nastpnie dodaS: XTeraz popchnij mnie, abym wpadS do !stawu. YI DVaudar popchnS goi wtrciS do stawu, a Maghrebijczyk poszedS na dno.DVaudar staS przez pewien czas, czekajc, aV oto wynurzySy si nogi Maghrebijczyka i DVaudar pojS, Ve Tw nie Vyje. WziS tedy muSa, topielca pozostawiS wSasnemu losowi i udaS si na bazar kupcTw, a tam zobaczyS \yda siedzcegona krzeRle przy drzwiach magazynu. A skoro \yd spostrzegS muSa, powiedziaS: !XA wic zginS ten czSowiek "Y, nastpnie zaR dodaS: XNic innego nie sprowadziSo naU !zguby, jak tylko chciwoRZ. YI wziwszy od DVaudara muSa, daS mu sto denarTw i poleciS mu zachowaZ tajemnic, a DVaudar wziS pienidze i odszedS. A za otrzymane !pienidze kupiS u piekarza tylechleba, ile potrzebowaS, mTwic doU: XWeW tego denara. Y Piekarz wziS, odliczyS to, co mu si naleVaSo, i powiedziaS do "DVaudara: XZa reszt bdziesz miaS u mnie chleb jeszcze przez dwa dni. YDVaudar udaS si od piekarza do rzeWnika. DaS mu takVe denara i wziwszy miso rzekS: XZostaw u siebie reszt z tegodenara na mTj rachunek. YWreszcie kupiS jarzyn i wrTciS do domu, a tam zobaczyS, jak bracia domagajsi od matki czegoR do jedzenia. A ona mTwiSa im: XPoczekajcie, aV przyjdzie wasz brat, bo ja nie mam nic. !Y Gdy wic wszedS, powiedziaS"do nich: XBierzcie i jedzcie Y, a oni rzucili si na chleb jak dwa ghule. Potem daS DVaudar matce "reszt pienidzy i powiedziaS: XWeW to, matko moja. Kiedy przyjd moi bracia, daj im !troch pienidzy, niech kupi za nie coR do jedzenia w czasie mojej nieobecnoRci. &YPotem poSoVyS si i spaS caSnoc. A kiedy nastaS ranek, $wziS sieZ i udaS si nad Staw !Karun. Gdy juV staS nad wod i!chciaS zarzuciZ sieZ, ujrzaS wtem drugiego !Maghrebijczyka, ktTry zbliVaS si jadc na mule. ByS on jeszcze lepiej wyposaVony od tego, ktTry utonS. MiaS on torb podrTVn i dwie szkatuSki, po jednej w kaVdej kieszeni torby. ZbliVywszy si do DVaudara, rzekS doU: XPokTj z tob, $DVaudarze Y, a Tw odparS: XI z tob niechaj bdzie pokTj, panie mTj, hadVdVi. Y I Maghrebijczyk zapytaS: XCzy przybyS do ciebie wczoraj pewien Maghrebijczyk jadcy na mule podobnym do mego? Y DVaudar przestraszony wyparS si mTwic: XNie widziaSem nikogo. YPodejrzewaS bowiem, Ve przybysz zapyta go: XDokd poszedS? Y, a jeRli DVaudar odpowie mu: XUtonS w stawie Y, to tamten moVe #powiedzieZ: XTo ty go utopiSeR.Y Nie pozostaSo mu zatem nic !innego, jak tylko wyprzeZ si. Ale Maghrebijczyk rzekS: XO !nieszczsny, to byS mTj brat, !ten, ktTry byS tu przede mn. "Y DVaudar upieraS si jednak: XNic o tym nie wiem Y, a Maghrebijczyk zapytaS: XCzy nie zwizaSeR go i nie wrzuciSeR do stawu, a !przedtem on powiedziaS: ]JeRli!wynurz si moje rce, zarzuZna mnie sieZ i szybko mnie wycignij, ale jeRli wynurz si nogi, oznacza to, Ve nie Vyj. WeW wTwczas muSa i zaprowadW go do \yda imieniem Szumaja, a on da ci sto denarTw? ^ I wynurzySy si jego nogi, a ty wziSeR !muSa i zawiodSeR go do \yda, a on daS ci sto denarTw. Y !RzekS DVaudar: XSkoro wiesz o tym, to po co mnie pytasz? Y IMaghrebijczyk odpowiedziaS: X\yczeniem moim jest, abyR uczyniS ze mn tak samo, jak uczyniSeR z moim bratem. YPo czym wycignS jedwabny sznur i powiedziaS: XZwiV mnie i wrzuZ do wody, a jeRli zdarzy si ze mn to, co zdarzySo si z moim bratem, weW muSa, zaprowadW go do \yda i weW od niego sto $denarTw. YI rzekS doU DVaudar: XPodejdW! YI podszedS, a "DVaudar zwizaS go i popchnSmocno, Maghrebijczyk zaR wpadS do wody i zniknS pod powierzchni. DVaudar czekaS przez jakiR czas, a wreszcie ujrzaS wynurzajce si nogi. WTwczas powiedziaS: XOn teV $zmarS i poszedS do piekSa. JeRliAllach zechce, codziennie przybywaZ bd do mnie Maghrebijczycy, ja bd ich zwizywaS, a oni bd umierali. Wystarczy mi sto denarTw za kaVdego zmarSego.Y "Potem wziS muSa i odszedS. A !skoro dostrzegS go \yd, rzekS $doU: XZmarS i drugi. Y I rzekS mu DVaudar; XNiech Vyje twoja#gSowa! YI \yd PowiedziaS: XOto"nagroda dla chciwcTw. YI wziSod DVaudara muSa, i daS mu "sto denarTw. DVaudar wziS je i udaS si do swojej matki, a gdy wrczyS jej pienidze, matka spytaSa go: XSynu mTj, skd to masz? YI opowiedziaS jej wszystko, a ona rzekSa: XNie chodW juV wicej nad Staw Karun, obawiam si, Ve "moVe spotkaZ ci coR zSego z powodu tych MaghrebijczykTw.!YI rzekS jej DVaudar: XMatko moja, ja wrzucam ich do wodytylko na ich Vdanie. CTV zreszt mam robiZ? To zajcieprzynosi mi codziennie sto denarTw, a poza tym wracam teraz wczeRniej do domu. Na Allacha, nie odstpi od chodzenia nad Staw Karun, aV dopiero gdy urwie si Rlad MaghrebijczykTw i gdy nie przyjdzie wicej Vaden. Y Trzeciego dnia poszedS DVaudar w to samo miejsce, a !ledwie tam stanS, spostrzegS Maghrebijczyka jadcego na "mule. I ten miaS ze sob torb podrTVn, ale jego wyposaVenie bySo jeszcze wspanialsze od tamtych poprzednich. A znalazSszy si przy DVaudarze, rzekS: XPokTj z tob, DVaudarze, synu Omara. YI rzekS sobie w duszy DVaudar: XSkd oni wszyscy mnie znaj? Y Zaraz teV oddaS mu pozdrowienie, a Maghrebijczyk zapytaS go: XCzy przychodzili w to miejscejacyR Maghrebijczycy? Y OdrzekS: XDwTch. YZapytaS Maghrebijczyk : XDokd poszli?YOdparS: XZwizaSem ich i wrzuciSem do tego stawu, a oni utonli. Zaraz ty si do nich przySczysz. "YMaghrebijczyk rozeRmiaS si, po czym rzekS: XNieszczsny, kaVdy Vywot !ma swTj kres. Y Potem zsiadS zmuSa i mTwiS dalej: XDVaudarze, uczyU ze mn "tak, jak uczyniSeR z nimi Y, i wycignS jedwabny sznur. WTwczas DVaudar rzekS mu: !XZSTV rce na plecach, abym je zwizaS, spiesz si bowiem, a czas szybko mija. YI!Maghrebijczyk zSoVyS rce na plecach, a DVaudar zwizaS muje, potem zaR popchnS go tak, Ve wpadS do stawu. DVaudar staS i czekaS, gdy wtem wynurzySy si rce Maghrebijczyka, a zaraz potem on sam, woSajc: "XZarzuZ sieZ, nieszczsny! Y #I DVaudar zarzuciS naU sieZ, i !wycignS go, a wtedy ujrzaS,Ve Maghrebijczyk trzyma w dSoniach dwie ryby, czerwone niczym koral, w kaVdej dSoni jedn. I Maghrebijczyk "powiedziaS: XOtwTrz szkatuSki!YGdy DVaudar speSniS polecenie, tamten wSoVyS do kaVdej z nich jedn ryb i zamknS szkatuSki. Potem "objS DVaudara i ucaSowaS go wprawy i lewy policzek, po !czym rzekS doU: XNiech Allach uwolni ci od wszelkich trosk. !Na Allacha, gdybyR nie wySowiS mnie w sieci i nie wycignS na brzeg, to nadal trzymaSbymte ryby, pogrVony w wodzie, aV wreszcie umarSbym i na zawsze bym tam pozostaS. YI #rzekS doU DVaudar: XPanie mTj,hadVdVi, zaklinam ci na Allacha, powiedz mi prawd o tamtych dwTch, ktTrzy przedtem utonli, wyjaRnij mi wszystko o tych rybach i zdradW, co to za sprawa z tym\ydem? Y I Maghrebijczyk powiedziaS DVaudarowi: XWiedz, DVaudarze, iV ci dwaj, ktTrzy tu przedtem !utonli, to moi bracia. Jeden z nich zwaS si Abd as-Salam, a drugi Abd al- Ahad, moje imi zaR brzmi Abd as-Samad. A ten\yd jest teV naszym bratem, zwie si Abd ar-Rahim i w istocie jest muzuSmaninem szkoSy malikickiej. Ojciec nasznauczyS nas poznawania tajemnic, odkrywania skarbTw i czynienia czarTw. A my ZwiczyliRmy si w tym tak $dSugo, aV zaczSy nam sSuVyZ spoRrTd dVinnTw maridy i !ifrity. BySo nas czterech braci,synTw jednego ojca, ktTry na imi miaS Abd al-Wadud. Ojciecnasz pozostawiS nam umierajc wiele rzeczy. PrzystpiliRmy wic do !podziaSu skarbTw, pienidzy i talizmanTw, aV doszliRmy do ksig. Ale gdy zaczliRmy je dzieliZ pomidzy sob, powstaS midzy nami spTr o !ksig pod nazw ]OpowieRci staroVytnych ^, ktTra nie ma sobie rTwnej i nie ma na ni ceny, a wartoRci jej nie zrTwnowaV Vadne klejnoty, gdyV wymienione s w niej wszystkie skarby i zawarta jest w niej caSa tajemna wiedza. Ojciec nasz czsto tej!ksigi uVywaS, a my znaliRmy $niewielk jej czRZ na pamiZ.Dlatego teV kaVdy z nas pragnS mieZ j w swym posiadaniu, by zgSbiZ wszystko, co tam jest napisane. A kiedy powstaS !midzy nami Tw spTr, byS przytym obecny szejch naszego ojca, ten sam, ktTry go niegdyR wychowywaS i nauczyS magii i wrTVbiarstwa. A zwaS si on al-Kahin al-Abtan. I !rzekS do nas: ]PrzynieRcie mi #t ksig! ^, a gdy podaliRmy "mu j, powiedziaS: XJesteRcie synami mojego syna i dlatego nie mTgSbym skrzywdziZ ktTregokolwiek z was. Niech wic ten, kto chce otrzymaZ t ksig, wyprawi si, by zdobyZ skarb asz-Szamardala, niech przyniesie mi okrg niebieski, puzderko z "czernidSem, pierRcieU i miecz. PierRcieniowi bowiem podporzdkowany jest marid j 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBhp7 c.:xi { c.xj"b c.yk" c.cyl.E c.ymS9 5.)zimieniem ad-Raad al-Kasif i kto posiada ten pierRcieU, !tego nie zwyciVy Vaden krTl ani suStan. Nawet gdyby zechciaS przy pomocy !pierRcienia zawSadnZ caS ziemi jak dSuga i szeroka, moVe to uzyskaZ. A co si tyczy miecza, to kto go nosi, a dobdzie go przeciw !jakiejkowiek armii i potrzRnienim, wrogie wojsko rzuci si do ucieczki, a jeRli powie jeszcze przy tym: XWytnij caSe to wojsko! Yz miecza posypi si gorce iskry i zadadz RmierZ caSemu wojsku. Co do okrgu niebieskiego, to kto go posidzie, a zechce obejrzeZ wszystkie kraje od Wschodu po ZachTd, zobaczy je i dokSadnie obejrzy siedzc spokojnie na miejscu. Gdy zapragnie popatrzeZ na jakikolwiek kraj, wystarczy, #by zwrTciS okrg w t stron ispojrzaS weU. Zobaczy wtedy Tw kraj i jego mieszkaUcTw, jak gdyby wszystko to bySo tuV przed nim. A jeRli rozgniewa si na !jakieR miasto i skieruje okrg ku tarczy sSonecznej, moVe spaliZ to miasto, gdy zechce. Co si tyczy puzderka z czernidSem, to kto poczerni sobie owym czernidSem oczy, ujrzy wszystkie skarby ziemi. Ale stawiam wam jeden warunek, ten mianowicie, Ve kto nie zdobdzie owego skarbu, nie bdzie juV mTgS zabiegaZ o ksig. ^ PrzyjliRmy ten warunek, a szejch dodaS: XWiedzcie, synowie moi, Ve skarb asz-Szamardala jest pod wSadz synTw Czerwonego "KrTla, a ojciec wasz mTwiS mi, Ve bezskutecznie usiSowaS zdobyZ ten skarb, gdyV synowie Czerwonego KrTla uciekli przed nim do pewnego stawu w ziemi egipskiej, zwanego Stawem Karun, i tam !si skryli. Ojciec wasz dotarS za nimi wprawdzie aV do Egiptu, ale nie mTgS #zawSadnZ nimi, gdyV wSaRnie zanurzyli si w tym stawie, #ktTry chroni zaklcie. PowrTciStedy wasz ojciec przygnbiony, nie zdobywszy skarbu asz-Szamardala od synTw Czerwonego KrTla. Y I szejch mTwiS dalej do czterech braci: X]Kiedy ojciecwasz nie zdoSaS pokonaZ tamtych, przyszedS si do mnie wyValiZ. ZbadaSem wTwczas ukSad jego gwiazd i wyczytaSem z nich, Ve skarb ten zdobyZ moVna bdzie tylko przy pomocy pewnego mSodzieUca spoRrTd synTw Egiptu, imieniem DVaudar ibn Omar, gdyV on tylko moVe staZ si przyczyn ujcia synTw Czerwonego KrTla. MSodzieniec ten ma byZ rybakiem, a spotkanie z nim nastpi nad Stawem Karun. ZdjZ czar ze stawu da si wtedy, kiedy DVaudar zwiVe tego, komu bdzie to pisane, iwtrci go do stawu, a on bdzie tam walczyS z synami Czerwonego KrTla. Ten, komu bdzie to pisane, schwyta ich,ten zaR, komu nie bdzie to !pisane, zginie i wynurz si z wody jego nogi, a szczRliwiec, ktTry ocaleje, wynurzy najpierw rce. Trzeba, by DVaudar zarzuciS wtedy na niego sieZ i wydobySgo ze stawu. ^ Rzekli na to moi bracia: ]PTjdziemy tam, !choZbyRmy mieli zginZ ^, a "ja dodaSem: ]PTjd rTwnieV. YA co si tyczy naszego bratawystpujcego w przebraniu \yda, to powiedziaS on: ]Ja nie zamierzam tego czyniZ. ^ I!umTwiliRmy si z nim, Ve uda si do Egiptu jako Vydowski kupiec, a gdy ktTryR z nas zginie w stawie, on odbierze "jego muSa i torb podrTVn odDVaudara i da mu sto denarTw.I kiedy przybyS do ciebie pierwszy z nas, zabili go w stawie synowie Czerwonego KrTla. I zabili teV mojego drugiego brata, ale mnie pokonaZ nie zdoSali i schwytaSem ich. Y I zapytaS go DVaudar: XA gdzieV s ci, ktTrych schwytaSeR? Y, a na to Maghrebijczyk odrzekS: XCzyV !nie widziaSeR, jak zamknSem ich w szkatuSkach? Y RzekS tedy DVaudar: XTo przecieV ryby. YRzekS Maghrebijczyk: "XTo nie s ryby, to s ifrity wpostaci ryb. Ale wiedz, DVaudarze, iV skarb zostanie zdobyty jedynie przy twojej pomocy. Czy speSnisz wic moj proRb i udasz si ze mn do miast Fas i Maknas, abyRmy zdobyli Tw skarb? Dam ci wtedy wszystko, czego zaVdasz, i staniesz si w obliczu Allacha moim bratem, apTWniej powrTcisz do twej rodziny z radosnym sercem. YI rzekS DVaudar do Maghrebijczyka: XPanie mTj, hadVdVi, ja mam na utrzymaniu matk i dwTch !braci i musz troszczyZ si o "nich. JeRli pTjd z tob, kto bdzie przynosiS im chleb? YRzekS mu tedy Maghrebijczyk:"XTo jest bSahy powTd, a jeRli chodzi o spraw utrzymania rodziny, to dam ci tysic denarTw, a ty przekaVesz je twej matce na wydatki do czasu twego powrotu do rodzinnego kraju. JeRli pTjdziesz ze mn, to powrTcisz przed upSywem czterech miesicy. YKiedy DVaudar usSyszaS o tysicu !denarTw, powiedziaS: XDaj mi, o hadVdVi, owe tysic denarTw, zostawi je u mojej matki i pTjd z tob. YI Maghrebijczyk wyjS tysic denarTw, i wrczyS je DVaudarowi, a on wziS je i poszedS do swojej matki. PowiadomiS j o tym, co zaszSo midzy nim a Maghrebijczykiem, po czym rzekS: XWeW te pienidze i wydawaj je na siebie i na moich braci. Ja zaR pojad z tym czSowiekiem do Maghrebu i bd nieobecny przez czterymiesice, a zdobd wielki majtek. MTdl si wic za mnie, matko moja. Y WTwczas matka powiedziaSa doU: XSynu mTj, opuszczasz mnie, boj si o ciebie. Y RzekS DVaudar: XMatko moja, nie moVe si staZ nic zSego temu, kogo Al lach strzeVe. Maghrebijczyk jest dobrym czSowiekiem Y, i zaczS wychwalaZ przed matk jego zachowanie. RzekSa mu tedy matka: XOby Allach napeSniS jego serce tkliwoRci dla !ciebie. IdW z nim, synu mTj, a moVe coR od niego dostaniesz. YPoVegnaS zatem DVaudar swmatk i poszedS. A skoro przybyS do Maghrebijczyka Abd as-Samada, ten zapytaS !go: XCzy radziSeR si twojej matki? Y OdrzekS: XTak i pobSogosSawiSa mnie. YWTwczas Maghrebijczyk #powiedziaS: XSiadaj za mn. YI DVaudar usiadS za nim na grzbiecie muSa, i jechali od poSudnia aV do zmierzchu. DVaudar zgSodniaS, a nie widzc, by Maghrebijczyk miaScokolwiek do jedzenia, zapytaS go: XPanie mTj, hadVdVi, czyVbyR zapomniaS zabraZ dla nas coR do zjedzenia w drodze? YMaghrebijczyk spytaS: XCzy jesteR gSodny? Y DVaudar odparS: XTak. Y Zsiedli wic z grzbietu muSa, po czym Maghrebijczyk powiedziaS do DVaudara: XZdejmij torb Y, i DVaudar zdjS j. Wtedy MaghrebijczykzapytaS go: XNa co masz !ochot, bracie mTj? YOdparS: XNa cokolwiek, wszystko jedno co. YRzekS mu tedy Maghrebijczyk: XZaklinam ci na Allacha, powiedz mi, na co masz ochot? YOdpowiedziaS: XNa chleb z serem. Y WTwczas Maghrebijczyk rzekS: XNieszczsny, chleb i ser nie s teraz odpowiednie dla ciebie. ZaVdaj wic czegoR wykwintnego. YRzekS mu DVaudar: XW tej chwili wszystko jest dla mnie dobre. YSpytaS tedy Maghrebijczyk: XCzy lubisz pieczone kurczta? YOdparS: !XTak. YSpytaS: XA czy lubisz ryV z miodem? YOdpowiedziaS: XTak. Y Maghrebijczyk wciV pytaS: XA lubisz taki a taki rodzaj potrawy? Y, i wymieniS dwadzieRcia cztery gatunki. Wreszcie DVaudar rzekS sobie w duchu: XOn jest szalony! SkdVe przyniesie mi te wszystkie potrawy, ktTre wymieniS, skoro nie ma ani kuchni, ani kucharza. Powiem !mu wic, Ve to juV wystarczy! #Y, i powiedziaS gSoRno: XJuV doRZ, wzbudzasz we mnie tylko ochot na wszystkie te potrawy, a ja nie widz Vadnej przed sob. Y Na to powiedziaS Maghrebijczyk: XWitaj mi, DVaudarze Y, i signwszy rk do torby, $wyjS V niej zSoty pTSmisek, ana nim dwa gorce, pieczone kurczta. Nastpnie drugi raz $wSoVyS rk do torby i wyjS !inny zSoty pTSmisek, a na nim kebab. I nie przestawaS wyjmowaZ tak z torby wciV !nowych pTSmiskTw, aV wyjS dwadzieRcia cztery potrawy, co do jednej wszystkie te, !ktTre wymieniS DVaudar. A Tw popadS w oszoSomienie i wreszcie Maghrebijczyk rzekS do niego: XJedz, biedaku. Y DVaudar zaR spytaS: XPanie mTj, czy wSoVySeR do tej torby kuchni i ludzi, ktTrzy tam gotuj? Y !A Maghrebijczyk rozeRmiaS si i rzekS: XTo jest zaczarowana torba, ktTra ma swego usSuVnego dVinna. GdybyR co chwil VdaS nawet tysica rodzajTw potraw, sSuga ten zdobdzie je i natychmiast przyniesie. YWTwczas DVaudar powiedziaS: XDobra jest ta torba. Y Po czym przystpili do $jedzenia i jedli, aV si nasycili,a to, co zostaSo, wyrzucili i puste pTSmiski wSoVyli z powrotem do torby. WTwczas Maghrebijczyk znowu wSoVyS #do Rrodka rk, wyjS imbryk i!napili si, a wreszcie dokonali ablucji i odprawili przedwieczorne modSy, po czym Maghrebijczyk wSoVyS imbryk z powrotem do torby. !Na koUcu wSoVyS do torby obieszkatuSki i zaSadowaS to wszystko na swego muSa, po czym sam go dosiadSszy, rzekSdo DVaudara: XSiadaj, musimy jechaZ dalej. Y Potem zapytaS: XCzy wiesz, DVaudarze, ile juV przemierzyliRmy drogi od Egiptu aV do tego miejsca? Y !OdrzekS DVaudar: XNa Allacha, nie wiem. Y RzekS mu tedy: XPrzebyliRmy drog peSnego miesica. YDVaudar spytaS: XJakVe to moVliwe? YMaghrebijczyk odparS: XWiedz, DVaudarze, iV muS, ktTry nas niesie na swym grzbiecie, jest jednym z rodu maridTw i w cigu doby przebywa odlegSoRZ jednego roku. Teraz jednak, ze wzglduna twoje bezpieczeUstwo, szedS wolniejszym krokiem. YJechali i podrTVowali, !kierujc si w stron zachodu,a skoro zapadS wieczTr, Maghrebijczyk wyjS z torby kolacj, a nazajutrz rano Rniadanie. I czynili tak przez cztery dni [ do pTSnocy jechali na mule, a potem zsiadali i zatrzymywali si na nocleg, rano zaR znowu ruszali w drog. DVaudar zaR prosiS Maghrebijczyka o wszystko, na co tylko mu przychodziSa ochota, a Tw wyjmowaS to dla niego z torby. Pitego dnia przybyli do miast Fas i Maknas i weszli do grodu.A kaVdy spotkany czSowiek "zbliVaS si do Maghrebijczyka, pozdrawiaS go i caSowaS jego rce. TrwaSo to przez caSy czas, aV przybyli wreszcie do pewnych drzwi i Maghrebijczyk zastukaS w nie. Drzwi otwarSy si wTwczas i ukazaSa si w nich dziewczynaniczym ksiVyc. MaghrebijczykrzekS do niej: XRachmo, cTrko moja, otwTrz nam komnat na pitrze Y, a ona odrzekSa: XWedle twego !rozkazu, tatku mTj. YI weszSa koSyszc biodrami, a wtedy opuRciS DVaudara rozum i powiedziaS sobie w duchu: !XMusi to byZ krTlewska cTra. YDziewczyna tymczasem otworzySa komnat na pitrze, a Maghrebijczyk zdjS torb z"muSa i rzekS do niego: XOdejdW%i niech ci Allach bSogosSawi. YI"oto ziemia rozwarSa si, i muS !zapadS si w ni, ziemia zaR wrTciSa do swego pierwotnego wygldu, a DVaudar powiedziaS: XO OsSaniajcy! ChwaSa Allachowi, ktTry ochraniaS nas, kiedy siedzieliRmy na grzbiecie tego muSa! Y WTwczas Maghrebijczyk rzekS: XNie dziwsi, DVaudarze, wszak mTwiSem ci, Ve muS ten jest ifritem. A teraz chodWmy do komnaty na pitrze. Y A skoro weszli do owej komnaty, DVaudara oszoSomiSy wielkie !iloRci wspaniaSych kobiercTw, kosztownoRci i ozdTb z drogich kamieni i szlachetnych metali, ktTre tam zobaczyS. A kiedy usiedli, Maghrebijczyk wydaS rozkaz cTrce mTwic: XRachmo, przynieR nam takie a takie zawinitko. YI wstaSa, przyniosSa zawinitko i poSoVySa je przed swoim ojcem, a on otworzyS go i !wyjS z niego szat wartoRci tysica denarTw, tak mTwic do DVaudara: XWdziej j, DVaudarze, i bdW pozdrowiony. YDVaudar wdziaS !szat i wygldaS teraz niczym krTl z Zachodu, a Maghrebijczyk poSoVyS przed sob torb, a potem zanurzaS !w niej rk i wydobywaS z niejpTSmiski, a na nich rTVne rodzaje potraw, aV znalazSo si ich na stole czterdzieRci gatunkTw. WTwczas powiedziaS: XPanie mTj, podejdW i jedz. Nie miej nam jednak za zSe, jeRli nie odgadliRmy, na jak potraw masz ochot, ale powiedz namtylko, czego pragniesz, a my dostarczymy ci to bez Vadnej zwSoki. YRzekS mu na to DVaudar: XNa Allacha, panie mTj, hadVdVi, ja lubi wszystkie potrawy i Vadna z nich nie jest mi niemiSa. Nie pytaj mnie zatem o nic i podajwszystko, cokolwiek przyjdzie"ci na myRl, mnie zaR kaV tylko jeRZ. Y DVaudar przebywaS u Maghrebijczyka przez dwadzieRcia dni, po czym ten przywdziewaS go codziennie wnowe szaty, jedzenia zaR dostarczaSa im torba. Maghrebijczyk nie kupowaS niczego [ani misa, ani chleba[ ani teV nie gotowaS, a wszystko, czego potrzebowaS,otrzymywaS z torby, nawet rTVne gatunki owocTw. Wreszcie dwudziestego pierwszego dnia rzekS: XDVaudarze, chodWmy, ten dzieU jest bowiem przewidziany na zdobycie skarbu asz- Szamardala. YI DVaudar poszedS z nim, i szli tak aV do granic miasta, potem wyszli zeU i dosiadSszy "muSTw, jechali do poSudnia, aVprzybyli do rzeki, w ktTrej wartko pSynSa woda. WTwczas Abd as-Samad zsiadSze swego muSa i rzekS: XZsidW, DVaudarze Y, a on speSniS polecenie. Potem Abd as-Samad zawoSaS: XHej tam! Y, i daS rk znak dwTm "niewolnikom, ci zaR wzili muSy i kaVdy z nich odszedS swoj drog. Przez jakiR czas nie bySo ich widaZ, po czym jedenz nich wrTciS z namiotem i !rozbiS go, a wtedy przyszedS i drugi niosc kobierzec i rozesSaS go w namiocie, gdzie teV porozkSadaS poduszki i zagSTwki. Potem jeden z niewolnikTw odszedS i "przyniTsS szkatuSki, w ktTrych#bySy ryby, drugi zaR przyniTsS torb. Wtedy Maghrebijczyk skinS !na DVaudara i rzekS: XChodW, DVaudarze Y, a DVaudar podszedS i usiadS obok niego. Maghrebijczyk wyjS wTwczas z torby pTSmiski z potrawami, a gdy zjedli obiad, wziS szkatuSki i wypowiadaS nad nimi zaklcia. Z ich wntrza zaR poczSy dobywaZ si gSosy: XJesteRmy na twoje !usSugi, najwikszy wrTVu tegoRwiata. Ulituj si nad nami! YGSosy wzywaSy pomocy, a Maghrebijczyk nadal wymawiaS"nad nimi zaklcia, aV szkatuSkirozpadSy si na kawaSki, a "drzazgi posypaSy si wokoSo. I ukazaSy si dwie mskie postacie, sptane i mTwice: XLitoRci, najwikszy wrTVu tego Rwiata, cTV chcesz uczyniZ z nami? Y OdrzekS: XChc was spaliZ, chyba Ve przyrzekniecie mi pomoc w zdobyciu skarbu asz-Szamardala. YOdpowiedzieli: XPrzyrzekamy ci zdobyZ dla ciebie ten skarb,ale pod warunkiem, Ve przyprowadzisz DVaudara-Rybaka. Skarb ten zdobyZ moVna bowiem tylko przy jego pomocy i nikt nie moVe do niego dotrzeZ prTcz DVaudara, syna Omara. YRzekS im Maghrebijczyk: XTego, o ktTrym wspomnieliRcie, juV przyprowadziSem, jest tutaj, sSyszy was i patrzy na was. Przyrzeknijcie mi zatem, Ve zdobdziecie skarb, a wtedy was wypuszcz. YI przyrzekli, Ve skarb zdobd, a Maghrebijczyk wypuRciS ich. "Potem przyniTsS trzcin i kilkatabliczek z czerwonego krwawnika i poSoVyS je na trzcinie. PrzyniTsS teV kadzielnic, !wSoVyS wgielki i dmuchnS jeden, jedyny raz, a w kadzielnicy zapSonS ogieU. !Wreszcie przyniTsS kadzidSo i rzekS: XDVaudarze, ja bd wypowiadaS zaklcia, rzucajcw ogieU kadzidSo. A gdy #zaczn, nie bd mTgS z tob rozmawiaZ, bo zaklcie !straciSoby sw moc. Chc wicpouczyZ ci, jak masz postpowaZ, abyR osignS %swTj cel. YI rzekS doU DVaudar: XPoucz mnie. YRzekS tedy Maghrebijczyk: XWiedz, Ve gdywypowiem zaklcia i wrzuc wogieU kadzidSo, wyparuje z rzeki woda i ukaV ci si zSote wrota, wielkoRci bramy miasta, z dwoma miedzianymi !pierRcieniami. PodejdW do tych wrTt, zastukaj cicho i poczekaj chwil, a potem zapukaj po raz drugi mocniej niV za pierwszym razem i znowu poczekaj chwil, wreszcie zapukaj trzykrotnie raz po raz. WTwczas usSyszysz gSos pytajcego: ]Kto puka dowrTt skarbca, nie umiejc zdjZ czarTw? ^ Odpowiedz na to: ]Jestem DVaudar-Rybak, syn Omara. ^ Wtedy otworz si orzdkowany jest marid j 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBnpf c.^zo c.zpw c.${q'# c.{r. c.{s=:I/.M|przed tob wrota i wyjdzie jakaR postaZ z mieczem w !rku, i powie; ]JeRli jesteR owym mVem, to nadstaw $karku, abym RciS ci gSow. ^ SpeSnij to Vdanie bez obawy,gdyV w chwili kiedy on podniesie rk z mieczem, by RciZ tobie gSow, padnie przed tob, a po chwili zobaczysz go bez ducha. A ty nie poczujesz Vadnego uderzenia i nic ci si nie stanie. Ale gdybyR mu si sprzeciwiS, zabije ci. Gdy juV zniweczysz jego czar przez swoje posSuszeUstwo, wejdW i idW przed siebie, aV ujrzysz drugie wrota. Zastukajdo nich, a wTwczas wyjedzie do ciebie rycerz na koniu, z "wSTczni na ramieniu, i powie: !]CTV przywiodSo ci do tego miejsca, do ktTrego nie !wchodzi nikt spoRrTd ludzi ani "spoRrTd dVinnTw? ^ I zamierzy si w ciebie wSTczni, a ty wtedy odsSoU mu sw pierR. Gdy ciebie ugodzi, natychmiast spadnie z konia i zobaczysz jego ciaSo bez ducha. GdybyR tego nie uczyniS, zabiSby ci naprawd. Zaraz potem podejdW do trzecich wrTt, z ktTrych wyjdzie do ciebie postaZ ludzka, z Sukiem i strzaS w rku, i mierzyZ bdzie do ciebie. WTwczas odsSoU twoj pierR, a gdy tylko wyrzuci strzaS, padnie przed tob bez ducha. GdybyR postpiS inaczej, zabiSaby ci... Y I Maghrebijczyk tak mTwiS dalej: XGdy podejdziesz do czwartych wrTt i zastukasz, aone otworz si, wyjdzie z nich ku tobie lew ogromnej "postaci. Bdzie ci atakowaS i otwieraS paszcz na znak, Ve "zamierza ci poVreZ, ale ty nie"bTj si i nie uciekaj przed nim,tylko kiedy zbliVy si do ciebie, podaj mu rk, a on padnie natychmiast, nie wyrzdziwszy ci niczego zSego. Potem idW do pitych wrTt, z ktTrych wyjdzie do ciebie czarny niewolnik i zapyta: ]Kim jesteR? ^ Odpowiedz mu:]Jestem DVaudar. ^ Wtedy on #tobie powie: ]JeRli nim jesteR, to otwTrz szTste wrota. ^ WTwczas podejdW do tych wrTt i mTw: ]Iso, powiedz Musie, aby otworzyS wrota ^, a gdy otworz si, wejdW. Zobaczysz za nimi dwa smoki, jednego po lewej, drugiego po prawej stronie. Oba one otwieraZ bd paszcze i z miejsca rzuc si na ciebie. Wycignij do kaVdego z nich #jedn rk, a one wpij si w nie zbami [gdybyR jednak tego nie uczyniS, zagryzSyby ci na RmierZ. Nastpnie podejdW do siTdmych wrTt i zastukaj do nich. Wyjdzie wtedy do ciebie twoja matka irzeknie: ]Witaj, synu mTj, zbliV si, abym ci mogSa przywitaZ. ^ Ale ty powiedz jej: ]Trzymaj si z dala ode mnie i zdejmij z siebie szaty. ^ Na to ona powie: ]Synu mTj, jestem twoj matk i winien mi jesteR wdzicznoRZ przysSugujc karmicielce, ktTra ci wychowaSa. JakVe moVesz VdaZ, bym si obnaVySa? ^ Powiedz jej wtedy: ]JeRli nie zdejmiesz z siebie szat, zabij%ci! ^ ZwrTZ si rTwnoczeRnie w prawo, a znajdziesz tam miecz zawieszony na murze. !ChwyZ go, zamierz si na ni i!powiedz: ]_cigaj szaty! ^ I zacznie ci si przymilaZ i !korzyZ si przed tob. Ale ty nie okazuj litoRci, lecz za kaVdym razem, gdy Rcignie z $siebie jakR czRZ stroju, mTw%jej: ]_cigaj reszt! ^ I musisz"groziZ jej, Ve j zabijesz, tak dSugo, aV Rcignie z siebie caSe odzienie i upadnie. Wtedywszystkie tajemnice bd rozwizane, a wszystkie czaryzdjte i ty bdziesz juV bezpieczny. WejdW wtedy przez siTdme wrota do pomieszczenia, w ktTrym znajdziesz skarb w postaci gTr!zSota. Ale nie zajmuj si nim. W tym pomieszczeniu bowiem znajdziesz wnk ukryt za #zasSon. OdsuU t zasSon, a zobaczysz wrTVa asz-Szamardala, leVcego na SoVu ze zSota. U jego !wezgSowia widnieZ bdzie coR okrgSego, lRnicego niczym !ksiVyc [to okrg niebieski. WrTV bdzie miaS przypasany miecz, na palcu jego ujrzysz $pierRcieU, na szyi zaR SaUcuch,a przy SaUcuchu puzderko z czernidSem. PrzynieR te czterycenne przedmioty, lecz strzeV "si, abyR nie zapomniaS czegoRz tego, o czym ci pouczaSem,i nie postp inaczej, bo !poVaSujesz i znajdziesz si w wielkim niebezpieczeUstwie. Y I Maghrebijczyk powtTrzyS DVaudarowi swe polecenia drugi, trzeci i czwarty raz, aVwreszcie DVaudar powiedziaS: XNauczySem si wprawdzie tego wszystkiego na pamiZ, ale ktTV bdzie w stanie stawiZ czoSo tym czarom i znieRZ caSy ten strach? Y RzekS mu wtedy Maghrebijczyk: XNie obawiaj si, DVaudarze, bd to bowiem zjawy bez duszy Y, i !zaczS go uspokajaZ. DVaudar "powiedziaS: XPokSadam ufnoRZ w Allachu! Y, Maghrebijczyk !zaR rzuciS kadzidSo na Var i przez chwil wypowiadaS zaklcia, a oto woda z rzeki %juV si ulotniSa i pokazaSo si dno wraz z wrotami skarbca. DVaudar zszedS do wrTt, zastukaS do nich i usSyszaS "gSos pytajcy: XKtTV to puka do wrTt skarbTw nie umiejc !zdjZ czarTw? Y RzekS tedy: XJestem DVaudar ibn Omar. !YWTwczas wrota otwarSy si i wyszSa ku niemu jakaR postaZ,ktTra wycignwszy miecz powiedziaSa: XNadstaw karku. !YI DVaudar wykonaS polecenie, a owa postaZ wymierzySa mu cios, nastpnie zaR padSa. Podobnie odbySo si wszystko przy drugich i dalszych wrotach, aV DVaudar pokonaS czary wszystkich siedmiu wrTt, a wtedy wyszSa ku niemu jego matka i powiedziaSa: XBdW pozdrowiony, synu mTj. Y I zapytaS: XKim jesteR? Y OdrzekSa: XJestem twoj matk, a ty jesteR mi winien wdzicznoRZ za to, Ve ci wykarmiSam i wychowaSam, i za to, Ve nosiSam ci przez #dziewiZ miesicy, synu mTj. YRzekS do niej DVaudar: !XZdejmuj szaty! YPowiedziaSa: XJesteR moim synem, jak moVesz VdaZ, bym si obnaVaSa? YRzekS do niej: X_cigaj szaty, bo inaczej zetn ci gSow tym oto mieczem Y, i wycignwszy rk, chwyciS miecz i #zamachnS si na ni mTwic: XJeRli nie Rcigniesz szat, zabij ci. Y aw spTr midzy nimi trwaS jakiR czas, aV wreszcie wskutek nalegaU i grTWb !DVaudara zjawa zdjSa jakR "czRZ odzieVy. RzekS tedy do !niej: X_cigaj reszt! Y, i #dSugo spieraS si z ni, zanim #RcignSa znowu coR z siebie. A tym czasem ona mTwiSa do niego: YSynu mTj, wychowywaSam ci, ale jak widaZ, bez skutku. YWreszcie nie miaSa na sobie nic prTcz koszuli, a wTwczas rzekSa: XSynu mTj, czyV serce twoje jest z kamienia, Ve chcesz okryZ mnie wstydem, kaVc obnaVyZ mi swe przyrodzenie? !CzyV to nie grzech? YI DVaudar"powiedziaS: XMasz sSusznoRZ, nie Rcigaj koszuli. YSkoro tylko wypowiedziaS te sSowa, zjawa krzyknSa: XPopeSniS $bSd, bijcie go! YI spadSy naU ciosy, niczym krople deszczu. Zgromadzili si bowiem wokTS niego sSudzy skarbu i wymierzali mu razy, ktTrych nie zapomniaS przez caSe swoje Vycie. Potem popychali go przed sob, aV wreszcie wyrzucili go przez wrota, a one zamknSy si i wszystko wrTciSo do poprzedniego stanu.Gdy sSudzy skarbu wyrzucili DVaudara za wrota, Maghrebijczyk Abd as-Samad natychmiast zabraS go stamtd, zanim wody rzeki popSynSy jak przedtem. PotemwypowiadaS nad DVaudarem #zaklcia, aV podniTsS si on, odzyskawszy przytomnoRZ. WTwczas Maghrebijczyk #spytaS go: XCTV uczyniSeR, o nieszczsny? Y RzekS mu DVaudar: XZwyciVySem wszystkie przeszkody i dotarSem do mojej matki. I "dSugo trwaS spTr midzy nami, zanim, bracie mTj, zaczSa RcigaZ swe szaty i wreszcie pozostaSa tylko w koszuli, a wtedy rzekSa do mnie: ]Nie okrywaj mnie wstydem. ^ ZostawiSem na niej tedy t "koszul, wspTSczujc jej, ale ona zaraz krzyknSa: %]PopeSniS bSd, bijcie go wic! ^ I przybiegli do mnie ludzie, !nie wiem skd, i bili mnie, aV bliski bySem Rmierci, i popychali mnie, a potem nie wiem juV, co si ze mn dziaSo. Y I Maghrebijczyk powiedziaS doU: XCzyV nie mTwiSem ci, abyR nie sprzeciwiaS mi si? SprowadziSeR tylko nieszczRcie na mnie i na "siebie. Gdyby zjawa RcignSa sw koszul, bylibyRmy !osignli to, czego pragniemy. Ale wobec tego pozostaniesz umnie przez caSy rok do tego samego dnia. YI zaraz zawezwaS swych dwTch niewolnikTw, a oni zwinli namiot i zabrali go. Potem nie bySo ich przez chwil, a gdy wrTcili, prowadzili dwa muSy. Maghrebijczyk i DVaudar dosiedli wierzchowcTw i powrTcili do miasta Fas. DVaudar przebywaS u swego gospodarza, dobrze jedzc i pijc i codziennie przywdziewajc wspaniaS szat, aV upSynS rok i nadszedS wyznaczony dzieU. WTwczas rzekS doU Maghrebijczyk: XOto nadszedS oczekiwany dzieU, chodWmy wic! YDVaudar powiedziaS: XDobrze Y, wic wyszli poza mury miasta i spotkali tam znTw owych dwTch !niewolnikTw z muSami. Dosiedli "muSTw i jechali, aV przybyli dorzeki. Niewolnicy ustawili namiot i rozesSali w nim kobierce, a !Maghrebijczyk zastawiS stTS i !zjedli obiad. Potem wycignS trzcin i tabliczki jak za pierwszym razem, nastpnie roznieciS ogieU i wydobyS kadzidSo. WTwczas rzekS: XDVaudarze, chc przypomnieZ!ci polecenie. Y Na to rzekS mu #DVaudar: XPanie mTj, hadVdVi, gdybym nie pamitaS razTw, nie pamitaSbym pewnie i polecenia. Y SpytaS go tedy Maghrebijczyk: XCzy pamitasz je na pewno? YOdparS: XTak. YRzekS mu tedy Maghrebijczyk: XStrzeV twej !duszy i nie myRl, Ve ta kobietajest twoj matk. Jest to tylko zjawa majca postaZ twej matki, a pragnie ona $zwieRZ ci. I jeRli za pierwszymrazem wyszedSeR stamtd Vywy, to gdy tym razem !popeSnisz bSd, wyrzuc ci zabitego. YI DVaudar !powiedziaS: XJeRli popeSni bSd, zasSuguj na to, aby mnie spalili. Y Maghrebijczyk wsypaS wic kadzidSo do Varu i wymawiaS zaklcia. I wyparowaSa rzeka, a DVaudar podszedS do wrTt, zastukaS w nie i wrota si otworzySy. Pokonawszy potem siedem czarTw, DVaudar przybyS do zjawy swej matki. A ona rzekSa: XWitaj, synu mTj. YKrzyknS do niej: XOdkd to ja jestem twym synem, przeklta? Rozdziewaj si! Y I zaczSa mu si "przymilaZ, Rcigajc przy tym !z siebie odzieV po kawaSku, aVwreszcie zostaSa w samej koszuli. Wtedy rzekS DVaudar: X_cigaj to, przeklta! YI &RcignSa koszul, i staSa si zjaw bez ducha. WTwczas DVaudar wszedS dalej i zobaczyS zSoto usypane w kopce, ale nie zwracaS na nie "uwagi. SkierowaS si do wnki i ujrzaS wrTVa asz-Szamardala, zobaczyS teV okrg niebieski na jego wezgSowiu. PodszedS "wic i odwizaS miecz, wziS pierRcieU, okrg niebieski i puzderko z czernidSem i wyszedS. A wtedy nagle daSy !si sSyszeZ dWwiki trb i #sSudzy zaczli woSaZ: XNiechaj!ci szczRcie przyniesie to, co zdobySeR, DVaudarze! YI nie umilkSy gSosy rogTw, aV dopiero gdy wyszedS ze skarbca i wrTciS do Maghrebijczyka. aw zaprzestaS w tej chwili "wszelkich zaklZ i nie wrzuciS juV ani odrobiny kadzidSa na #Var. WstaS, objS i pozdrowiS DVaudara, ktTry wrczyS mu cztery bezcenne przedmioty. Maghrebijczyk wziS je i !krzyknS na niewolnikTw, a oni"zwinli namiot i odnieRli go, a wrTcili potem z dwoma muSami.DVaudar i Maghrebijczyk dosiedli muSTw i wjechali do miasta Fas. Wtedy Maghrebijczyk przyniTsS torb i zaczS wydobywaZ z niej naczynia i #rTVne rodzaje potraw, aV stTS przed nim zapeSniS si, a on "rzekS: XBracie mTj, DVaudarze,#jedz! YI DVaudar jadS, aV si nasyciS, resztki zaR jedzenia Maghrebijczyka przeSoVyS do innych naczyU, a tamte wSoVyS z powrotem do torby. Potem Abd as-Samad powiedziaS: XDVaudarze, opuRciSeR twoj rodzinn ziemi i twTj kraj z naszego powodu. SpeSniSeR nasze Vyczenie, teraz wic przysSuguje ci prawo zaVdania czegoR od nas. Powiedz zatem, czego pragniesz, Allach NajwyVszy bowiem da ci to za nasz przyczyn. WyraW RmiaSo swe Vyczenie i nie wstydW si, $zasSuVySeR sobie na nagrod. YRzekS tedy DVaudar: XPanie mTj, upraszam Allacha NajwyVszego, a potem ciebie, abyR daS mi t torb. YRozkazaS tedy Maghrebijczyk, aby mu przyniesiono torb, a gdy to si staSo, powiedziaS do DVaudara: XWeW j sobie, "sSusznie ci si bowiem naleVy. DaSbym ci teV wszystko inne, !czego tylko byR sobie VyczyS. Ale, biedaku, ta torba na nic !innego ci si nie przyda prTcz !tego, Ve dostarczaZ ci bdzie "jedzenia. A przecieV trudziSeR !si dla nas, a my obiecaliRmy, Ve odeRlemy ci do twego kraju z radosnym sercem. Ta torba zapewni ci tylko poVywienie, damy ci zatem jeszcze jedn torb peSn zSota i klejnotTw. Gdy z tym wszystkim odeRlemy ci do twego kraju, staniesz si tam !kupcem. Bdziesz mTgS odziaZ siebie i swoj rodzin i nie "bdziesz musiaS troszczyZ si o wydatki. Bdziesz jadS wraz !z twoj rodzin z tej torby. A oto jak naleVy z ni !postpowaZ: trzeba wSoVyZ do niej rk i powiedzieZ; ]Na wSadz, jak maj nad tob potVne imiona, zaklinam ci sSugo tej torby, abyR dostarczyS mi taki a taki rodzaj potrawy ^, a on przyniesie to, czego zaVdasz, choZbyR nawet codziennie zaVdaS tysica potraw. Y Potem Maghrebijczyk kazaS stawiZ si niewolnikowi z muSem i napeSniwszy dla "DVaudara drug torb [ jedn jej kieszeU zSotem, a drug drogimi kamieniami i szlachetnymi metalami, rzekS doU: XDosidW tego muSa, a niewolnik szedS bdzie przed !tob, wskazujc ci drog, aV doprowadzi ci do drzwi twegodomu. Kiedy przybdziesz na miejsce, weW obie torby, muSa zaR daj niewolnikowi, a on z nim odejdzie. Tylko nie wyjawiaj nikomu twojej tajemnicy! A teraz polecamy $ci Allachowi. YI powiedziaS doUDVaudar: XNiech Allach pomnoVy twoje dobra Y, i zaSadowawszy obie torby na grzbiet muSa, dosiadS go, a niewolnik postpowaS przed nim. I muS ruszyS za niewolnikiem, i szedS za nim przez caSy Tw dzieU i przez caS noc, a rankiem nastpnego dnia wjechaS przez Bram Zwycistwa. A tam zobaczyS DVaudar sw !matk siedzc i woSajc: XOfiaruj mi coR, na miSoRZ Allacha! YNa ten widok poczuS "si, jakby go opuRciSy zmysSy,#zsiadS z grzbietu muSa i rzuciS si ku matce, a ona zobaczywszy go, zapSakaSa. DVaudar posadziS matk na grzbiecie muSa, a sam szedS obok, przy strzemieniu, aV przybyli do domu. WTwczas %pomTgS jej zsiRZ, zabraS teV obie torby, a muSa pozostawiS !niewolnikowi, ten zaR wziS goi odszedS do swego pana [ niewolnik i muS byli bowiem szejtanami. Co si tyczy DVaudara, to ciVko mu bySo na duszy wskutek tego, Ve jego matka musiaSa VebraZ. Skoro wic weszli do domu, spytaS: XCzy braciom moim dobrze si wiedzie? Y !OdparSa: XDobrze. Y ZapytaS: XCzemu w takim razie Vebrzesz na drodze? #YOdrzekSa: XZ gSodu, synu mTj.YPowiedziaS: XZanim wyjechaSem, daSem ci sto denarTw jednego dnia i sto denarTw nazajutrz, a w dniu wyjazdu daSem ci tysic denarTw. YWTwczas matka rzekSa: XSynu mTj, twoi bracia podeszli mnie i zabrali mi wszystkie te pienidze mTwic: ]Chcemy za to kupiZ #towary. ^ I wzili pienidze, a mnie wypdzili i zaczSam VebraZ na drodze, gdyV $drczyS mnie gSTd. Y RzekS do niej DVaudar: XNie trap si, matko moja. Teraz ja wrTciSem i nie zaznasz juV nigdy wicejtrosk. Ta torba peSna jest !zSota i klejnotTw, jestem wicbogato zaopatrzony. !YPowiedziaSa doU matka: XSynumTj, jesteR szczRliwcem, !niech Allach raduje si tob i przydaje ci swoich Sask! IdW tedy, mTj synu, i przynieR namchleba. Przez caS noc dokuczaS mi gSTd, gdyV nie jadSam kolacji. Y #DVaudar rozeRmiaS si i rzekS do matki: XBdW pozdrowiona, matko moja! Powiedz, co "miaSabyR ochot teraz zjeRZ, a ja ci to dam w tej chwili. Niearid j 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBtpl c.||u o c.|vKq c.B}w"\ c.}x. c.~y9/.k~musz chodziZ po to na bazar,nie potrzebuj takVe kucharza. YRzekSa tedy matka:#XSynu mTj, nie widz, byR miaS coR przy sobie. YPowiedziaS: XMam w tej torbie wszystkie rodzaje potraw. Y RzekSa: XSynu mTj, wszystko, cokolwiek mi dasz, nasyci mnie. YPowiedziaS: XMasz sSusznoRZ, gdy bowiem czSowiek nie ma nic, zadowalasi najmniejsz rzecz. Gdy natomiast wszystkiego ma pod!dostatkiem, pragnie zjeRZ coR dobrego. A ja mam wszystko. \daj wic tego, na co naprawd masz ochot. Y RzekSa mu tedy: XSynu mTj, !niech wic bdzie ciepSy chlebi kawaSek sera. Y PowiedziaS: XTo nie przystoi twemu stanowi, matko moja. YWTwczas powiedziaSa; XTy wiesz, jaki jest mTj stan i co mu przystoi, nakarm mnie wicstosownie do tego. YWtedy rzekS DVaudar: XOto co twemu stanowi, matko moja, przystoi:smaVone miso, pieczone kurczta, ryV z pieprzem, kieSbasa, dynia nadziewana, nadziewane jagni, nadziewane Veberka, kunafa zmigdaSami, miTd pszczeli i cukier, katifa i baklawa. Y I pomyRlaSa matka DVaudara, "Ve on si natrzsa i kpi sobie #z niej, rzekSa wic doU: XAch, biada, co si tobie przydarzySo? Czy ty Rnisz, czyjesteR szalony? Y I rzekS DVaudar X, Po czym sdzisz, !Ve oszalaSem? YOdpowiedziaSa:XPo tym, Ve wymieniasz wszystkie rodzaje wykwintnych potraw. A ktTV sobie moVe na nie pozwoliZ i "kto potrafi je przyrzdziZ? YI !powiedziaS jej: XPrzysigam namoje Vycie, Ve musz nakarmiZ ci tym wszystkim, co wymieniSem w tej chwili. Y RzekSa matka: XNiczego tu nie$widz. Y RzekS tedy: XPrzynieR mi torb. Y I przyniosSa j matka, ale pomacawszy, stwierdziSa, Ve jest pusta. Lecz podaSa torb synowi, a !on jS wkSadaZ sw rk i wycigaZ peSne pTSmiski i czyniS to tak dSugo, aV wycignS wszystko, co przedtem wymieniS. RzekSa mu wtedy matka: XSynu"mTj, ta torba jest maSa i bySa poza tym pusta. Nie bySo w !niej nic, a ty wyjSeR z niej to wszystko. GdzieV wic bySyte naczynia? Y PowiedziaS: XWiedz, matko moja, Ve torbt daS mi Maghrebijczyk, a jest ona zaczarowana i posiada swego sSug. $I jeRli czSowiek pragnie jakiejR potrawy, i wypowie nad ni czarodziejskie imiona, i rzeknie: !]SSugo tej torby, przynieR mi taki a taki rodzaj potrawy ^, "to on go przyniesie. Y I spytaSa go matka: XCzy mog wSoVyZ rk do torby i zaVdaZ "czegoR od jej sSugi? YOdrzekS DVaudar: XUczyU to. Y I matka zanurzySa rk w torbie "mTwic: XZaklinam ci, sSugo tej torby, na wSadz, jak maj nad tob potVne imiona, abyR przyniTsS mi nadziane Veberka. YI zobaczySa, Ve w torbie jest !pTSmisek. ChwyciSa go wic i wycignSa, a wtedy stwierdziSa, Ve bySy na nim znakomite nadziewane Veberka. Potem zaVdaSa chleba i rTVnych innych !potraw, na ktTre miaSa ochot.#I rzekS do niej DVaudar: XKiedy skoUczysz jeRZ, matko moja, przeSTV resztki potraw do innych naczyU, a oprTVnione wSTV z powrotem do torby, gdyV inaczej czar nie dziaSa, a potem dobrze schowaj torb.Y I matka wyniosSa torb, i schowaSa j dobrze, a DVaudarrzekS do niej: XMatko moja, strzeV tajemnicy i zachowaj j dla siebie. A ilekroZ bdziesz czegoR potrzebowaSa, wyjmiesz to z torby. Rozdawaj teV biednym i nie VaSuj mym braciom, zarTwno w czasie mej !obecnoRci, jak i nieobecnoRci. #YI zaczS jeRZ razem z matk,gdy wtem przyszli jego bracia,zasSyszeli bowiem radosn wieRZ od jednego z mieszkaUcTw tej dzielnicy. PowiedziaS im Tw czSowiek: "XBrat wasz wrTciS. PrzyjechaS na mule, w szacie, ktTra nie ma sobie rTwnej, a przed nim !szedS niewolnik. Y Rzekli tedy bracia: XBodaj byRmy nie postpili tak z nasz matk! PrzecieV ona niewtpliwie opowie mu o tym, co z ni zrobiliRmy, i okryje nas przed nim wstydem. YI rzekS jeden z nich: XMatka nasza ma bardzo czuSe serce i jeRli nawet powiedziaSa mu o tym, to on ma serce jeszcze czulsze niV ona. Gdy wic usprawiedliwimy si przed nim, przyjmie nasze usprawiedliwienie. Weszli zatem do domu, a DVaudar ujrzawszy ich, poderwaS si na nogi i pozdrowiS ich serdecznie, a potem rzekS do nich: $XSiadajcie i jedzcie. YA Ve byli juV sSabi z gSodu, nie przestawali jeRZ, aV si "nasycili. I rzekS wtedy DVaudar:XBracia moi, zabierzcie teraz resztki potraw i rozdzielcie je midzy ubogich i potrzebujcych. YRzekli mu: XBracie nasz, zostaw to nam, zjemy na kolacj. Y Ale on powiedziaS im: XW porze kolacji dostaniecie jeszcze wicej. Y WynieRli tedy resztki potraw, "a ilekroZ przechodziS koSo nichktoR ubogi, mTwili do niego: XBierz i jedz! Y, aV nie pozostaSo nic. WTwczas zwrTcili naczynia, a DVaudar rzekS do matki: XWSTV je do torby. Y Wieczorem DVaudar wszedS do komnaty i wydobyS z torby posiSek skSadajcy si z czterdziestu potraw. Potem #wrTciS do matki i braci i rzekS "matce: XPrzynieR kolacj. YGdyz kolei matka weszSa do komnaty, zobaczySa tam peSne misy, nakrySa tedy do stoSu i jSa wnosiZ dania jedno po drugim, aV przyniosSa ich czterdzieRci i przystpili do kolacji. A po kolacji DVaudar rzekS: XZabierzcie resztki i nakarmcie biednych i potrzebujcych. YWzili tedy "resztki potraw i rozdzielili je. A"pTWniej przyniTsS im DVaudar !jeszcze Sakocie i jedli, a tym, co pozostaSo, kazaS DVaudar uraczyZ ssiadTw. Nastpnegodnia bySo to samo ze Rniadaniem. I Vyli w ten sposTb przez "dziesiZ dni. Potem Salim rzekS!do Selima: XJak to si dzieje, Ve brat nasz wyprawia dla nas uczt rano, w poSudnie i o zachodzie sSoUca, a do tego raczy nas pTWnym wieczorem !Jeszcze i sSodkim, resztki zaR rozdaje biednym. Tak "postpuj suStanowie! SkdVe tedy nasz brat doszedS do takiego bogactwa? Czy nie #powinniRmy przyjrzeZ si bliVejsprawie tych rTVnorakich potraw i tych sSodyczy, z ktTrych resztki rozdaje nasz brat biednym i potrzebujcym?!Nigdy przecieV nie widzieliRmy,aby coR kupowaS, nie "widzieliRmy, by rozpalaS ogieU,a nie ma przecieV ani kuchni, ani kucharza. YI rzekS drugi brat: XNa Allacha, nic o tym nie wiem. Ale czy ty znasz kogoR, kto powie nam prawd o tej sprawie? Y OdrzekS: XNikt prTcz naszej matki nic nam nie powie. Y !Uknuli wic podstp, poszli do matki pod nieobecnoRZ DVaudara i rzekli: XMatko, jesteRmy gSodni Y, a ona powiedziaSa im: XNie martwcie si. YI weszSa do owej komnaty, zaVdaSa od sSuVcego torby gorcych potraw i podaSa je synom. A oni powiedzieli jej: XMatko, ta potrawa jest gorca, a ty przecieV nie gotowaSaR ani nie rozdmuchiwaSaR ognia. Y RzekSa im: XPotrawy te pochodz z torby. YZapytali $wic: XA cTV to za torba? Y, a matka odpowiedziaSa im: XTorba ta jest zaczarowana, a#Vdania stawia si jej sSudze. YI opowiedziaSa im wszystko, ana koniec rzekSa: XZachowajcie tajemnic. Y I zapewnili j synowie: XZachowamy tajemnic, matko, ale naucz nas, jak si "to robi. YI pouczySa ich, a oni #jli wkSadaZ rce i wycigaZ to, czego zapragnli. A DVaudar nic o tym nie wiedziaS. A skoro poznali wSaRciwoRci torby, rzekS Salim do Selima: XBracie mTj, dokd bdziemy !u DVaudara sSugami i jak dSugobdziemy jeRZ to, co nam z #Saski da? CzyV nie lepiej uVyZ wobec niego podstpu, zabraZ#mu t torb i zawSadnZ ni? $YI spytaS Selim: XJakiV bdzie !ten podstp? Y RzekS mu Salim:XSprzedamy naszego brata kapitanowi Morza Sueskiego. YI spytaS Selim: XA co trzeba namuczyniZ, aby go sprzedaZ? YSalim odparS: XPTjdziemy obydwaj do owego kapitana i zaprosimy go na uczt wraz z dwoma spoRrTd jego ludzi. A typotem tylko przytakuj temu, co powiem DVaudarowi, pod koniec nocy zaR pokaV ci, co zrobi. Y Uzgodnili wic midzy sob, Ve sprzedadz brata, i poszli do siedziby kapitana Morza Sueskiego. Kiedy tam przybyli bracia Salimi Selim, rzekli do kapitana: XPanie, przybyliRmy do ciebie !ze spraw, ktTra ci uraduje. "YRzekS im kapitan: XDobrze Y, a wtedy oni rzekli doU: XJesteRmy braZmi i mamy jeszcze trzeciego brata, nicponia i nic dobrego. Kiedy umarS nasz ojciec, pozostawiS nam spory majtek. !PodzieliliRmy ten majtek, ale on swoj czRZ dziedzictwa !roztrwoniS, Vyjc w haniebnej rozpuRcie. A kiedy zuboVaS, !nastawaS na nas i oskarVaS nasprzed niesprawiedliwymi sdziami mTwic: ]WyRcie zabrali caSy mTj majtek i majtek mego ojca. ^ I zaczliRmy si wodziZ po !sdach i traciZ majtek. A on odczekaS jakiR czas, po czym !zaskarVyS nas po raz drugi, aVuczyniS z nas ndzarzy. A i teraz nie chce nam daZ spokoju. Obawiamy si go zatem i chcielibyRmy, abyR go od nas kupiS. Y I spytaS kapitan: XCzy moVecie go jakoR !podejRZ i przyprowadziZ tutaj,bym go wysSaS szybko na morze? Y Odrzekli: XNie moVemy go przyprowadziZ. Ale ty bdziesznaszym goRciem i przyprowadzisz ze sob dwTchludzi, nie wicej jednak. A skoro brat nasz zaRnie, damy sobie z nim rad w piciu, chwycimy go i zatkamy mu usta. A ty zabierzesz go i pod osSon nocy wyniesiesz z naszego domu, a potem czyU znim, co zechcesz. YRzekS im kapitan: XSSysz i jestem posSuszny. Czy sprzedacie go za czterdzieRci denarTw? Y Odparli: XTak. PrzyjdW po zapadniciu nocy do takiej a takiej dzielnicy, a tam jeden znas bdzie was oczekiwaS. YRzekS im kapitan: XIdWcie !wic Y, a bracia udali si do DVaudara i poczekali. Po upSywie jakiegoR czasu podszedS do niego Salim i pocaSowaS go w rk, a !DVaudar zapytaS go: XCTV ci to, mTj bracie? Y RzekS mu tedy Salim: XMam przyjaciela, "ktTry goRciS mnie wielokrotnie w swoim domu podczas twej nieobecnoRci. I winien mu jestem tysic dobrodziejstw, gdyV zawsze okazywaS mi szacunek. Niech poRwiadczy !mTj brat. SpotkaSem go dzisiaj i pozdrowiSem go, a on zapraszaS mnie znTw do siebie.Ale ja rzekSem: ]Nie mog opuszczaZ mego brata ^, na to on powiedziaS: ]PrzyprowadW go zatem ze sob. ^ OdparSem: ]On nie zgodzi si na to, ale moVe byR ty przybyS do nas w goRcin wraz z twym i braZmi?^, a jego bracia siedzieli !wSaRnie obok niego. ZaprosiSem$ich wic sdzc, Ve bd si wzbraniaZ, ale oni tymczasem przyjli moje zaproszenie i zarTwno on, jak i jego bracia wyrazili zgod. A on rzekS jeszcze: ]Czekaj na mnie u wrTt zauiji, przyjd tam z moimi braZmi. ^ I teraz boj si, Ve on przyjdzie !rzeczywiRcie, a nie Rmiem ci prosiZ. Czy ulVysz memu sercu i ugoRcisz ich dzisiejszego wieczoru? Nie zbywa ci wszak na niczym, bracie mTj. Gdyby ci to jednak nie dogadzaSo, topozwTl mi, abym wprowadziS ich do domu ssiadTw. Y #I rzekS mu DVaudar: XI po cTV miaSbyR ich wprowadzaZ do domu ssiadTw? Czy dom naszjest za ciasny albo czy nie mau nas niczego, co moglibyRmy im podaZ na kolacj? To wstyd, Ve pytasz mnie o pozwolenie. Twoim obowizkiem jest zaVdaZ dobrych potraw i sSodkich daU tyle, Veby mieli pod dostatkiem. A jeRlibyR przyszedS z tymi ludWmi pod moj nieobecnoRZ, poproR matk, ona dostarczy ci "potraw, ile bdzie trzeba. IdW iprzyprowadW ich, oby sprowadzili na nas !bSogosSawieUstwo. Y WTwczas Salim ucaSowaS rk brata, wyszedS z domu i usiadS przy wrotach zauiji, gdzie czekaS aV do pTWnego wieczoru. A oto"nagle zbliVyli si do niego ci, !na ktTrych czekaS. ZabraS ich tedy ze sob i poszedS z nimi do domu. A skoro zobaczyS ich DVaudar, rzekS do nich: XWitajcie Y, i wskazaS im miejsca. I zawarS z nimi przyjaWU nie wiedzc, co mu zich strony grozi. Potem !poprosiS matk, by przyniosSa kolacj, i matka zaczSa wyjmowaZ dania z torby, a on !mTwiS: XPrzynieR taki a taki !rodzaj potrawy Y, aV znalazSo si przed nimi czterdzieRci #rozmaitych daU. I jedli, aV si "nasycili. Usunito potem stTS, a tymczasem ludzie morza myRleli, Ve to przyjcie zgotowaS im Salim. A skoro $minSa juV trzecia czRZ nocy,DVaudar podaS im sSodkie dania. Salim usSugiwaS im, a DVaudar i Selim siedzieli, aV wreszcie poczuli si senni. #DVaudar wstaS wic i udaS si na spoczynek, a tamci uczynilito samo. Lecz gdy DVaudar !zasnS, wTwczas tamci rzucili !si naU i zanim si obudziS, juV zatkali mu usta. Potem #zwizali go i podnieRli, i wyszliz nim z jego domu pod osSon nocy. ZanieRli go do Suezu z nogami zakutymi w kajdany. I musiaS tam pozostaZ i w milczeniu speSniaZ swe zadania, pracujc niczym jeniec lub niewolnik przez peSny rok. Co zaR do jego braci, to gdy wstaS ranek, przyszli oni do matki i rzekli jej: XMatko, brat nasz DVaudar"nie wstaS jeszcze. YRzekSa im: !XZbudWcie go zatem. YSpytali: XA gdzie on Rpi? YOdparSa: XPrzy goRciach. Y Rzekli: XMoVe wyszedS z goRZmi, kiedyRmy spali, matko. Brat nasz rozsmakowaS si widocznie w wdrTwkach po dalekich krajach i w zdobywaniu skarbTw. SSyszeliRmy, jak rozmawiaS z Maghrebijczykami, a oni mTwili: ]WeWmiemy ci ze sob i zdobdziemy dla ciebie skarb. ^ ZapytaSa: XCzy spotkaS si z Maghrebijczykami? Y Odrzekli: "XCzyV nie byli naszymi goRZmi?YPowiedziaSa: XMoVe byZ zatem, Ve poszedS z nimi. Ale on [ niech Allach prostuje jegoRcieVki [ ma szczRcie i niewtpliwie przyniesie wiele #bogactw. YI zapSakaSa, rozSkaz DVaudarem przejmowaSa j bowiem lkiem. Rzekli tedy do niej synowie: $XPrzeklta, czyVbyR caS tw "miSoRci darzySa DVaudara? A my? Gdy jesteRmy z tob, nie cieszysz si, a gdy nas nie ma, nie martwisz si o nas, A czy nie jesteRmy twoimi synami tak samo jak DVaudar? Y RzekSa: XJesteRcie moimi $dzieZmi, ale jesteRcie Wli i nie !macie dla mnie litoRci. Od dnia,kiedy umarS wasz ojciec, nie zaznaSam od was dobra. DVaudar natomiast okazaS mi wiele dobrego, pocieszaS mnie i szanowaS. NaleVy mu si tedy, abym za nim pSakaSa, jest bowiem dobry i dla mnie, i dla was. Y Skoro usSyszeli bracia te "sSowa, skrzyczeli matk i zbili,a potem wtargnli do komnaty i szukali torby, aV znaleWli "obie. I wyjli z jednej kieszeni klejnoty, a z drugiej zSoto, i zabrali takVe zaczarowan torb. Potem rzekli do matki: XTo jest majtek naszego "ojca. YLecz ona odparSa: XNie, na Allacha, to jest majtek waszego brata DVaudara, on to przywiTzS z kraju MaghrebijczykTw. Y "Powiedzieli: XKSamiesz, to jest majtek naszego ojca i my !nim rozporzdzimy Y, i poczli!dzieliZ wszystko midzy siebie.!Ale powstaS midzy nimi spTr ozaczarowan torb i Salim $rzekS: XJa j wezm Y, a Selim rzekS: XJa j wezm Y, i spierali si. RzekSa wTwczas matka: XSynowie moi, zawartoRZ !torby, w ktTrej bySy klejnoty i zSoto, podzieliliRcie midzy siebie. Tej zaR nie da si podzieliZ ani teV nie moVna wyrTwnaZ jej wartoRci "pienidzmi. GdybyRcie rozcili "j na dwie czRci, zniknie jej czarodziejska moc. Zostawcie j tedy u mnie, a ja bd wyjmowaSa z niej dla was#to, co bdziecie chcieli zjeRZ, w kaVdej chwili. Sama zadowol si przy was jakimkolwiek ksem i rada "bd, jeRli przyodziejecie mnie!czymR z waszej Saski. A kaVdy z was zacznie prowadziZ jakieR interesy z ludWmi. JesteRcie wszak moimi synami,a ja jestem wasz matk. \yjmyV tedy tak jak do tej pory, inaczej bowiem wieRZ o waszych zSych postpkach doniesie si do waszego brata,!gdy Tw wrTci. YAle bracia nie !zwaVali na sSowa matki i dalej si spierali owej nocy. "I posSyszaS ich pewien Sucznik naleVcy do krTlewskiej straVy. ByS on w tym czasie goRciem w domu stojcym obok domu DVaudara, a bySy dam w tej chwili. Niearid j 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBzp c.~{ k c.~| c.`}A#Q c.~.w c.& :w-.tam wSaRnie otwarte okna. I Sucznik wyjrzaS przez okno, i usSyszaS caS kSTtni ![wszystko, co mTwili i jak nie mogli dokonaZ podziaSu. Gdy #wic nastaS ranek, udaS si TwSucznik do krTla, ktTry nazywaS si Szams ad-Daula i byS w tym czasie wSadc Egiptu. Kiedy przybyS do niego Sucznik i powiadomiS go o tym,co usSyszaS, krTl kazaS przyprowadziZ braci DVaudara. I przyprowadzili ich, a krTl poddaS ich mczarniom i przyznali si do swej winy. ZabraS im tedy obie torby, a ich wtrciS do wizienia. Matce DVaudara zaR wyznaczyS dzienne dochody, ktTre wystarczySy jej na utrzymanie. Takie bySy ich sprawy. Co si zaR tyczy spraw DVaudara, to pozostawaS on przez peSny rok na sSuVbie w Suezie. A po roku znalazS si na statku i odbywaS morsk $podrTV. KtTregoR dnia podniTsSsi przeciwny wiatr i rzuciS statek wraz z podrTVnymi na &jakR skaS. Statek rozbiS si, a wszystko, co na nim bySo, "zatonSo i z podrTVnych tylko DVaudar dopSynS do ldu, "reszta zginSa. A kiedy dotarS do ldu, wdrowaS przed siebie, aV przybyS do beduiUskiej osady, a tam zapytano go o jego dzieje. I opowiedziaS im DVaudar, Ve byS wioRlarzem na statku, i przedstawiS im swoj przygod. A byS w tej osadzie pewien kupiec, naleVcy do mieszkaUcTw DViddy, ktTry wspTSczuS mu i rzekS doU: XCzy chciaSbyR wstpiZ do !mnie na sSuVb, Egipcjaninie? #A ja za to bd ci odziewaS i "zabior ci z sob do DViddy. Y I zgodziS si DVaudar, i wyruszyli w drog, podrTVujc, aV przybyli do DViddy. A przez caSy czas kupiec byS dla DVaudara bardzo Saskawy. PTWniej zapragnS Tw kupiec odbyZ !pielgrzymk i zabraS DVaudara z sob do Mekki. A gdy przybyli tam, DVaudar $wybraS si dopeSniZ okrVenia _witego Miejsca. A w czasie okrVenia zobaczyS nagle swego przyjaciela Maghrebijczyka Abd as-Samada, ktTry takVe okrVaS _wite Miejsce. Gdy DVaudar dostrzegS Maghrebijczyka, Tw pozdrowiS go i zapytaS o jego losy. I zapSakaS DVaudar, po czym opowiedziaS, co mu si przydarzySo, i Maghrebijczyk zabraS go z sob do swej siedziby. Tam przyjS go z szacunkiem, a potem przyodziaS go w szat, ktTra "nie miaSa sobie rTwnej, i rzekS mu: XSkoUczyS si juV czas twej niedoli, DVaudarze. $YPTWniej wrTVyS mu z piasku i dowiedziaS si tym sposobem, co przydarzySo si braciom DVaudara, powiedziaS doU zatem: XWiedz, DVaudarze, iV braciom twoim przydarzySo si"to i to i Ve siedz w wizieniu"krTla Egiptu. Ale ty bdW moim miSym goRciem do czasu, gdy wypeSnisz twe obowizki zwizane z pielgrzymk, a bdzie ci u mnie dobrze. YRzekS doU DVaudar: XPanie mTj, poVegnam tylko kupca, #ktTry mnie najS do sSuVby, i #przyjd do ciebie. YI spytaS go Maghrebijczyk: XCzy jesteR muwinien pienidze? Y Gdy $DVaudar odrzekS: XNie Y, rzekS tamten: XIdW zatem, poVegnaj go i wrTZ zaraz, otrzymany chleb zobowizuje bowiem szlachetnych ludzi. Y DVaudar poszedS wic i poVegnaS kupca mTwic: XSpotkaSem mego brata. #YRzekS mu na to kupiec: XIdW i przyprowadW go, a bdzie naszym goRciem Y, lecz DVaudar odparS: XOn tego nie potrzebuje, naleVy do ludzi zamoVnych i ma wiele sSug. Y DaS mu tedy kupiec dwadzieRcia denarTw i rzekS doU: XUwolnij mnie od #odpowiedzialnoRci. YI poVegnaS go DVaudar, i wyszedS, a zobaczywszy ubogiego czSowieka, daS mu owe dwadzieRcia denarTw. Potem wrTciS do Abd as-Samada Maghrebijczyka i byS u niego w goRcinie, aV wypeSnili wszystkie obowizki zwizanez pielgrzymk. Wtedy Maghrebijczyk daS DVaudarowi #pierRcieU, ktTry miaS ze skarbu!asz-Szamardala, i rzekS: XWeW ten pierRcieU, speSniaZ on bdzie twe Vyczenia, gdyV posiada sSug imieniem ar-Raad al-Kasif. A ilekroZ bdziesz potrzebowaS czegoR na tym Rwiecie, wystarczy, #abyR potarS pierRcieU, a pojawisi przed tob sSuga i wszystko, co mu rozkaVesz, uczyni dla ciebie. Y #I potarS pierRcieU w obecnoRci DVaudara, i zjawiS si na to wezwanie sSuga, i zawoSaS: XJestem do usSug, panie mTj, czego zaVdasz, zostanie speSnione, czyby to bySo odbudowanie miasta leVcego w gruzach, czy zburzenie miasta bdcego w rozkwicie, zabicie krTla lub rozgromienie wojska. Y RzekS Maghrebijczyk:#XRaadzie, ten oto mV staS sitwoim panem i od tej chwili jego pytaj o polecenia. Y Potem odprawiS go i rzekS do DVaudara: XTeraz ty potrzyj pierRcieU, a zjawi si przed tob Tw sSuga. RozkaV mu wTwczas speSniZ jakieR polecenie, a on nie sprzeciwi ci si. A potem wracaj do twego kraju, ale strzeV pierRcienia, gdyV przy jego pomocy pokonasz twoich wrogTw. A pomny bdW zawszewartoRci i mocy tego pierRcienia. Y I rzekS doU DVaudar: XPanie mTj, za twoimzezwoleniem udam si do megokraju. YRzekS Maghrebijczyk: XPotrzyj pierRcieU, a pojawi si przed tob sSuga. Wtedy "usidW mu na ramionach i jeRli powiesz mu: ]Chc byZ w moim kraju jeszcze dzisiaj Y, nie sprzeciwi si twemu rozkazowi. Y DVaudar poVegnaS zatem Abd !as-Samada, potarS pierRcieU i pojawiS si przed nim sSuga !ar-Raad al-Kasif, i rzekS doU: XJestem na twoje usSugi, Vdaj, a wszystko bdzie wykonane. Y RzekS mu DVaudar: XZanieR mnie do Egiptu. Chc tam byZ jeszcze dzisiaj. Y OdparS sSuga: "XWedle rozkazu Y, i uniTsSszy DVaudara, leciaS z nim od poSudnia do pTSnocy. Potem opuRciS si z nim na dziedziniec domu jego matki i znikS. DVaudar wszedS do domuswej matki i gdy go ona ujrzaSa, podbiegSa ku niemu i zapSakaSa, a powitawszy go, opowiedziaSa mu o tym, co spotkaSo jego braci ze strony #krTla, jak ich biS i jak zabraS im zaczarowan torb i t drug ze zSotem i klejnotami. A kiedy DVaudar usSyszaS to, "ciVko zrobiSo mu si na duszyz powodu braci i rzekS do swej matki: XNie smuZ si tym, co "ci spotkaSo, zaraz pokaV ci,co uczyni, by sprowadziZ tu moich braci. Y To rzekSszy potarS DVaudar "pierRcieU i pojawiS si przed !nim sSuga mTwic: XJestem na twoje usSugi, Vdaj, a wszystko bdzie wykonane. YRzekS doU DVaudar: XRozkazuj ci, abyR sprowadziS tu moich braci z %wizienia krTla. Y I zapadS si !sSuga pod ziemi, i wyszedS napowierzchni w samym Rrodku "wizienia. A Salim i Selim byli wnajwikszej niedoli i udrczeniu wskutek okrutnego!uwizienia. \yczyli juV sobie Rmierci i mTwili jeden do drugiego: XNa Allacha, bracie mTj, jakVe dSugo trwa ta nasza udrka! Jak dSugo jeszcze przebywaZ bdziemy w tym wizieniu? _mierZ bySaby dla nas wytchnieniem. "YA gdy tak wSaRnie si z nimi dziaSo, rozwarSa si nagle ziemia i stanS przed nimi ar-Raad al-Kasif i uniTsSszy obu, zapadS si z nimi zaraz pod ziemi, a oni omdleli z wielkiego strachu. Skoro zaR ocknli si, byli juV w swym domu i zobaczyli swego brata DVaudara, a obok niego matk.I rzekS do nich DVaudar: XWitajcie, bracia moi. Ciesz si z waszego przybycia. Y A oni opuRcili gSowy ku ziemi i "zaczli pSakaZ. RzekS tedy do !nich: XNie pSaczcie, to szejtani chciwoRZ pchnSy was do tego. JakVe mogliRcie mnie !sprzedaZ? Ale czerpi pociechz doRwiadczeU Jusufa. Z nim bowiem postpili jego bracia znacznie gorzej, wrzucajc godo studni. Y I DVaudar mTwiS tak do swych #braci: XJak mogliRcie postpiZ ze mn w ten sposTb? Ale idWcie i nawrTZcie si do Allacha, i proRcie Go o przebaczenie, a przebaczy wam, poniewaV jest MiSosiernyi Wybaczajcy. A ja juV wam wybaczySem, serdecznie was witam i nie bTjcie si. YI !uspokajaS ich tak dSugo, aV w serca ich wstpiSa otucha. Potem zaczS opowiadaZ im o wszystkim, co wycierpiaS w Suezie i potem, i jak wreszcie spotkaS szejcha Abd as-Samada. I powiedziaS im teVo pierRcieniu. A oni rzekli: XBracie nasz, daruj nam tym razem nasze winy, a jeRli wrTcimy przypadkiem do naszych postpkTw, uczynisz z nami wedSug twojej woli. Y "RzekS im: XNie obawiajcie si. Ale opowiedzcie mi, jak postpiS z wami krTl. YI powiedzieli: "XBiS nas, groziS nam i zabraS nam obie torby. Y RzekS wTwczas DVaudar: XI cTV on sobie myRli? YI potarS "pierRcieU, i zjawiS si przed nim sSuga. A gdy go bracia #DVaudara ujrzeli, przerazili si myRlc, Ve ich mSodszy brat rozkaVe mu, aby ich zabiS. Podbiegli tedy do matki i prosili: XMatko, jesteRmy na twojej Sasce. Matko, wstaw si za nami! Y RzekSa im: XSynowie moi, nie obawiajcie si. Y A DVaudar rzekS do sSugi: #XRozkazuj ci, abyR przyniTsS mi wszystko, co znajduje si w skarbcu krTla spoRrTd klejnotTw i innych kosztownoRci, nie pozostawiajc tam niczego. PrzynieR takVe zaczarowan torb, jak rTwnieV torb z klejnotami, gdyV obie krTl zabraS moim braciom. Y RzekS sSuga: XSSysz i jestem "posSuszny Y, i udaS si zaraz do skarbca, zabraS wszystko, !co tam bySo, i przyniTsS teV obie torby wraz z ich "zawartoRci. Potem poSoVyS towszystko przed DVaudarem i powiedziaS doU: XPanie mTj, nie pozostawiSem w skarbcu niczego. YDVaudar rozkazaS swej matce, aby schowaSa torb z klejnotami, zaczarowan torb poSoVyS !przed sob, a do sSugi rzekS: XRozkazuj ci, abyR mi wybudowaS tej nocy wysoki zamek. OzdTb go pozSot, urzdW go z przepychem, a zanim wzejdzie dzieU, ukoUcz "caS robot. YRzekS mu na to sSuga: XNiechaj si stanie wedSug twej woli Y, i zapadS si pod ziemi. A DVaudar wydobyS wTwczas z torby potrawy i jedli, aV si nasycili i poszli spaZ. "A co si tyczy sSugi, to zebraSon swoich pomocnikTw i rozkazaS zbudowaZ zamek. Jedni z nich jli zatem tSuc kamienie, inni budowali, jeszcze inni bielili. Jedni malowali, a drudzy ustawiali !sprzty. I zanim wstaS dzieU, ukoUczono budow i urzdzanie zamku. WTwczas sSuga zjawiS si przed "DVaudarem i rzekS: XPanie mTj,zamek zostaS ukoUczony i caSkowicie urzdzony. Czy zechciaSbyR go obejrzeZ? YI poszedS DVaudar wraz z matk!i braZmi, i obejrzeli Tw zamek,"ktTry nie miaS sobie rTwnego i ktTry oszaSamiaS piknem swego urzdzenia. I DVaudar radowaS si nim bardzo, a zamek staS w miejscu rozstajnych drTg i nie kosztowaS go nic. RzekS tedy do swej matki: XCzy zamieszkasz w tym zamku? Y OdrzekSa: XZamieszkam, synu mTj Y, i !bSogosSawiSa go, a on potarS %pierRcieU, i oto juV zjawiS si przed nim sSuga mTwic: XJestem na twoje usSugi. YRzekS mu tedy DVaudar: XRozkazuj ci, abyR sprowadziS mi czterdzieRci urodziwych biaSych niewolnic ityleV czarnych, czterdziestu niewolnikTw i czterdziestu sSuVcych. Y #SSuga odparS: XNiech si stanie#wedSug twej woli Y, i udaS si z czterdziestoma swoimi pomocnikami do krajTw Hind i Sind oraz do Persji, a gdy !tylko zobaczyli gdzieR pikn dziewczyn, uprowadzali j i tak samo czynili z mSodzieUcami. SSuga pierRcienia wysSaS jeszcze czterdziestu swoich pomocnikTw, by przywiedli mu urodziwe czarne dziewczta, a innych czterdziestu przyprowadziSo sSuVcych. A wtedy wszyscy razem udali sido domu DVaudara i wypeSnili Tw dom caSkowicie. SSuga przedstawiS przybyszTw DVaudarowi, a oni spodobali musi. Potem DVaudar poleciS sSudze: XPrzynieR kaVdemu i kaVdej z ni ch najwspanialsz szat. YRzekS mu sSuga: XJestem gotTw Y, wtedy powiedziaS mu DVaudar: "XPrzynieR teV pikn szat, by przywdziaSa j moja matka, i drug dla mnie. Y I sSuga przyniTsS wszystko, a DVaudar przyodziaS niewolnice i wskazujc na sw matk, rzekS do nich: XTo jest wasza "pani, caSujcie j w rk, nie sprzeciwiajcie si jej i niech usSuguj jej zarTwno biaSe, jak i czarne. YNastpnie przyodziaS niewolnikTw, a oni !caSowali go w rk, potem zaR odziaS jeszcze swoich braci. I staS si DVaudar rTwny krTlowi, a bracia jego rTwni wezyrom. A dom DVaudara byS tak obszerny, Ve jedn jego #czRZ oddaS DVaudar Salimowi ijego niewolnicom, a drug zajS Selim ze swymi niewolnicami. Sam zaR DVaudar zamieszkaS z matk w zamku. IkaVdy z nich byS u siebie niczym suStan. Oto jakie bySy ich sprawy. A co si tyczy spraw skarbnika!krTlewskiego, to gdy Tw chciaS!wziZ coR ze skarbca, wszedS tam, ale nie zobaczyS nic, gdyV skarbiec krTlewski byS, jak to ktoR powiedziaS: !Ule s ulami peSnymi sSodyczy, Kiedy s w nich pszczoSy [gdyich brak, s niczym. KrzyknS tedy skarbnik gSosemwielkim i upadS zemdlony. A !kiedy ocknS si, wybiegS ze skarbca, pozostawiajc "wejRcie otwarte, i udaS si do krTla Szams ad-Dauli. I rzekS doU: XWSadco Wiernych, chcemy ci oto powiedzieZ, Ve skarbiec "opustoszaS tej nocy. Y I spytaS$go krTl: XCTV uczyniSeR z moim majtkiem, ktTry tam byS? Y !OdrzekS skarbnik: XNa Allacha, nie uczyniSem z nim nic i nie wiem, jaka jest przyczyna tego, Ve skarbiec opustoszaS! Wczoraj bySem tam i widziaSem, Ve jest peSny, a dzisiaj wchodz i widz tylko pustk. Nie ma w skarbcu niczego, choZ drzwi bySy zamknite, a zasuwy caSe, nietknite. Nie mTgS zatem $wejRZ tam zSodziej. Y I zapytaS#go krTl: XCzy zginSy stamtd teV obie torby? Y OdrzekS skarbnik: XTak. YKrTla jak gdyby #opuRciSy zmysSy. PoderwaS si na rTwne nogi i rzekS do skarbnika: XProwadW! YSkarbnik poszedS wic pierwszy, a krTl postpowaS za nim, a gdy przybyli do skarbca, krTl nie znalazS w nim nic. Rozgoryczony, rzekS wtedy: !XKto ograbiS mTj skarbiec nie obawiajc si mojej wSadzy? Y, i rozgniewaS si wielce. Potem wyszedS ze skarbca i zwoSaS posiedzenie dywanu. I przybyli dowTdcy wojsk, a kaVdy z nich przypuszczaS, Ve krTl rozgniewany jest na niego.#I rzekS do nich krTl: XWiedzcie, waleczni mVowie, Ve skarbiec mTj zostaS ograbiony tej nocy,"a ja nie wiem, kto dopuRciS sitego czynu i zadrwiS sobie ze mnie, nie czujc przede mn strachu. YZapytali zgromadzeni: XJakVe si to !staSo? Y PowiedziaS im krTl: XSpytajcie skarbnika. YI zapytali go, a on im powiedziaS: XWczoraj skarbiec !byS peSny, a dzisiaj wszedSem i zobaczySem, Ve jest pusty, adrzwi jego nie zostaSy ani przedziurawione, ani rozbite. YI zadziwiSy wszystkich obecnych te sSowa, i nikt z nich nie byS w stanie daZ odpowiedzi z wyjtkiem "Sucznika, ktTry juV wczeRniej !zrobiS donos na Salima i Selima.!WszedS on wSaRnie do krTla i rzekS teraz: XKrTlu czasu, przez caS noc przygldaSem si budowniczym zajtym sw prac, a kiedy nastaS dzieU, ujrzaSem wykoUczony zamek, ktTry nie ma sobie rTwnego. ZapytaSem o niego i powiedziano mi, Ve przybyS DVaudar i kazaS go zbudowaZ oraz Ve posiada wielu #niewolnikTw i sSug i przywiTzS !wielki majtek. Powiadaj teV,Ve uwolniS on swoich braci z wizienia i mieszka w swoim !domu niczym suStan. Y I rzekS #krTl: XZajrzyjcie do wizienia! Y, i uczynili to, a nie zobaczywszy w nim ani Salima,#ani Selima, powrTcili do krTla i powiedzieli mu o tym. A krTl "rzekS: XWydaSo si wic, kto jest moim przeciwnikiem, ten bowiem, kto uwolniS Salima i "Selima z wizienia, zabraS teV mTj majtek. YZapytaS tedy wezyr: XKtTV to taki, panie $mTj? YI krTl odparS: XIch brat DVaudar. On teV zabraS obie torby. Ale, wezyrze, poRlij do niego #emira z piZdziesiciu ludWmi, aby ujli go wraz z braZmi. Niech odbior mu caSy jego majtek i niech przyprowadz ich do mnie, abym ich powiesiS.!Y I rozgniewany wielce, dodaS: !XNuVe, szybko, poRlij do nich emira, niech przyprowadzi ich i. Niearid j 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBp c. c. c.|y# c.߁/ c.B:'.do mnie. Musz ich zabiZ. Y !RzekS wezyr do krTla: XBdW cierpliwy, gdyV cierpliwy jest Allach i nie spieszy si On z wystpieniem przeciwko swemu sSudze, gdy ten okazuje Mu nieposSuszeUstwo. A jeRli DVaudar zdoSaS zbudowaZ zamek w jedn noc ![ jak opowiadaj [ to nikt na Rwiecie nie da sobie z nim rady. Obawiam si, Ve emira spotkaZ moVe nieszczRcie z rki DVaudara. Poczekaj tedy, aV obmyRl plan i przyjrzymy si, jak wyglda prawda tej sprawy, a osigniesz to, co jest twoim Vyczeniem, krTlu czasTw. Y RzekS wTwczas krTl: XPrzedstaw mi twTj plan, !wezyrze. Y I wezyr powiedziaS: "XWyRlij do niego emira i zaproRgo do siebie, a ja zajm si nim w twoim imieniu, okaV mu przyjaWU, bd wypytywaS o jego losy, a potem zobaczymy.#JeRli okaVe si silny, uVyjemy wobec niego podstpu, jeRli #zaR okaVe si sSaby, ujm go, a wtedy ty uczynisz z nim, cozechcesz. XRzekS mu krTl: XPoRlij tedy do niego z zaproszeniem. Y I wezyr rozkazaS emirowi imieniem Osman, by poszedS do DVaudara, zaprosiS go i #powiedziaS: XKrTl zaprasza ci !na uczt. Y A krTl przykazaS emirowi ponadto: XNie przychodW bez niego. YEmir Tw!zaR byS gSupi i zarozumiaSy. Kiedy przybyS do zamku DVaudara, zobaczyS przed bram eunucha siedzcego na krzeRle. Lecz skoro emir Osman zbliVyS si doU, eunuch nie wstaS na jego powitanie, jak gdyby nikt nie podszedS, mimoiV z emirem owym bySo !piZdziesiciu mVTw. Emir stanS wic przed eunuchem i "rzekS doU: XSSugo, gdzie jest twTj pan? Y OdrzekS mu eunuch: XW zamku Y, i emir zaczS z nim rozmawiaZ, lecz eunuch siedziaS nadal rozparty.RozgniewaS si tedy emir Osman i krzyknS: XNiegodziwy sSugo, czyV nie wstyd ci, Ve siedzisz przede mn rozparty jak jakiR nicpoU, gdy ja z tob rozmawiam? Y RzekS mu wTwczas sSuga: !XOdejdW, a nie bdzie Vadnej rozmowy. Y !Ledwie emir usSyszaS te sSowa,gdy opanowany gniewem wycignS swoj buSaw i chciaS ni uderzyZ eunucha nie wiedzc, Ve to szejtan. A gdy ten zobaczyS wycignit ku niemu buSaw, podskoczyS irzuciS si na emira, a wydarSszy mu buSaw, wymierzyS mu cztery !uderzenia. Ale piZdziesiciu ludzi emira nie mogSo patrzeZ spokojnie, jak bij ich pana. Wycignli tedy miecze i chcieli zabiZ eunucha, ale on rzekS do nich: XWycigacie miecze, psy? Y, i ruszyS przeciwko nim. A kaVdy, kogo uderzyS buSaw, padaS pogruchotany i pogrVony we "krwi. I rzucili si przed nim do odwrotu, i uciekali, a on ich &RcigaS i biS, aV oddalili si od bramy zamku. WTwczas "eunuch wrTciS i znTw usiadS naswoim krzeRle nie zwracajc na nikogo uwagi... WieRZ niesie, Ve emir i jego ludzie wracali spod zamku zwyciVeni i pobici, a gdy stanli wreszcie przed krTlem Szams ad-Daul, opowiedzieli mu o tym, co im si przydarzySo, i emir Osman rzekS do krTla: XKiedy przybySem pod bram zamku, okrTlu czasTw, zobaczySem eunucha siedzcego przy bramie na zSotym krzeRle i puszcego si. Skoro zobaczyS, Ve zbliVam si do "niego, nie wstaS, tylko siedziaSjak przedtem, a nawet rozparSsi wygodniej, lekcewaVc mnie, i nie powstaS, aby okazaZ mi szacunek. I zaczSem rozmawiaZ z nim, a on odpowiadaS mi, cigle !rozparty w krzeRle. WziS mnietedy gniew, wycignSem !buSaw i chciaSem go uderzyZ,ale on odebraS mi j, pobiS mnie i moich ludzi, powalajc ich na ziemi, tak Ve uciekaliRmy przed nim nie mogc mu sprostaZ. Y KrTla ogarnS gniew i powiedziaS: XNiechaj uda si do niego stu mVTw. YI pospieszyli do niego w setk, i"zbliVyli si doU. Wtedy sSuga !skoczyS ku nim z buSaw i nie "przestawaS ich biZ, aV uciekli przed nim wszyscy, a wTwczason wrTciS i usiadS na swym krzeRle. Gdy caSa ta setka mVTw wrTciSa do krTla i stanSa przed nim, krTl "posSyszaS od nich takie sSowa: "XO krTlu czasTw, uciekliRmy ze strachu przed nim. YRzekS tedykrTl: XNiech pojedzie dwustu !Y, i pojechali, a eunuch i tych $rozgromiS. Kiedy powrTcili, krTl powiedziaS do wezyra: XZobowizuj ci, wezyrze, "abyR udaS si tam z piciuset mVami i przyprowadziS mi szybko tego eunucha, jego pana DVaudara i braci tegoV. YRzekS mu wezyr: XKrTlu czasTw, nie potrzebuj wojska, pTjd do niego sam %bez broni. YRzekS mu krTl: XIdW i uczyU, co uznasz za stosowne. Y I wezyr pozostawiS broU, $przywdziaS biaS szat, wziS !rTVaniec w rk i szedS sam bez towarzyszy, aV przybyS dozamku DVaudara. I zobaczyS siedzcego tam sSug, a !wtedy zbliVyS si do niego bez!Vadnej broni i usiadS grzecznieobok. Potem rzekS: XPokTj z "tob. YI sSuga odrzekS: XI z tob niechaj bdzie pokTj, Rmiertelniku. Czego sobie Vyczysz? YA kiedy wezyr usSyszaS, jak tamten !powiedziaS: X_miertelniku Y, poznaS, Ve naleVy on do "dVinnTw, i zadrVaS ze strachu,!i zapytaS go: XPanie mTj, czy pan twTj, DVaudar, jest tutaj?!Y OdparS: XTak, jest w zamku. YRzekS tedy wezyr: XPanie mTj, idW do niego i powiedz mu: ]KrTl Szams ad-Daula zaprasza ci, przygotowaS bowiem dla ciebie biesiad. PrzesySa tobie pozdrowienia i prosi, abyR zaszczyciS jego $siedzib i spoVyS z nim posiSek. ^ RzekS mu sSuga: XPoczekaj tutaj, a ja zapytam go. YI wezyr zostaS, czekajc "posSusznie, a marid udaS si dozamku i rzekS DVaudarowi: XWiedz, panie mTj, Ve krTl posSaS do ciebie emira z "piZdziesicioma ludWmi, a ja !pobiSem go i zwyciVySem jego ludzi. Nastpnie przysSaS on stu mVTw i tych rTwnieV pobiSem. Potem przysSaS dwustu i zwyciVySem ich !takVe. Wreszcie teraz przysSaSdo ciebie wezyra, zapraszajc ci do siebie, abyR zechciaS !spoVyZ z nim posiSek. Co na to powiesz? Y RzekS mu DVaudar: XIdW i przyprowadW mi tego wezyra. YI wyszedS eunuch z zamku, i powiedziaS wezyrowi: XWezyrze, mTj pan ci wzywaY, a wezyr odrzekS na to: !XJestem do usSug. YPotem udaS!si do DVaudara i ujrzaS, Ve otoczony jest wikszym "przepychem niV krTl, a siedziaSon na kobiercu, na jaki krTl nie mTgSby sobie pozwoliZ. Widok ten oszoSomiS wezyra, zachwyciSo go pikno zamku, jego ozdoby i sprzty i poczuSsi w porTwnaniu z DVaudaremVebrakiem. PadS tedy przed nim na twarz i upraszaS dlaU bSogosSawieUstw, a DVaudar zapytaS: XJak masz do mnie spraw, wezyrze? Y I odrzekS mu wezyr: XPanie mTj, krTl Szams ad-Daula, twTj przyjaciel, przesySa ci pozdrowienia i tskni do tego,aby obejrzeZ twe oblicze. PrzygotowaS tedy dla ciebie uczt. Czy przyjdziesz i zadowolisz jego serce? YRzekS mu DVaudar: XSkoro jest moim przyjacielem, pozdrTw go zatem i powiedz mu, aby on przyszedS do mnie. YRzekS mu wezyr: XBardzo chtnie Y, a $DVaudar wyjS swTj pierRcieU i"potarS go. I zjawiS si sSuga pierRcienia, i DVaudar powiedziaS doU: XPrzynieR jedn z najwspanialszych szat.YSSuga przyniTsS szat, a DVaudar rzekS: XPrzywdziej j, wezyrze Y, i wezyr speSniS polecenie. PotemDVaudar powiedziaS do niego: XIdW i powiadom krTla o tym, co ci powiedziaSem. Y I wyszedS wezyr odziany w ow szat, a podobnej nigdy jeszcze na sobie nie miaS. Gdy potem przybyS do krTla, powiadomiS go o sprawach DVaudara, wychwalaS zamek i to, co w nim bySo, i powiedziaS: XDVaudar zaprasza!ci do siebie. YWTwczas krTl %zawoSaS: XDo mnie VoSnierze! Y,i wszyscy poderwali si na $nogi, a krTl dodaS: XDosidWciewaszych koni, a mnie przyprowadWcie mojego rumaka. Wybieramy si do $DVaudara. YI krTl dosiadS konia, i zabraS swe wojska, i ruszyli ku zamkowi DVaudara. A co sityczy DVaudara, to rzekS on do marida: XMaridzie, sprowadW nam pewn iloRZ twoich !pomocnikTw spoRrTd ifritTw o ludzkiej postaci. Niech wygldaj jak wojsko i niech si ustawi na dziedziUcu, tak aby zobaczyS ich krTl. Chc, Veby napdzili mu !strachu i napeSnili go trwog, "aby serce krTla zadrVaSo i aby wiedziaS, Ve moja potga przewyVsza jego potg. YI marid przyprowadziS dwustu swych podwSadnych, ktTrzy przybrali postaZ VoSnierzy wspaniale uzbrojonych, a wszyscy byli silni i roRli. A !kiedy przybyS krTl i zobaczyS silnych i rosSych VoSnierzy, zadrVaSo jego serce. "I krTl Szams ad-Daula udaS si do zamku DVaudara i wszedS do jego komnaty, a tam zobaczyS go siedzcego wRrTdtakiego przepychu, jakiego nie!widzi si u Vadnego krTla ani suStana. PozdrowiS go tedy i zSoVyS mu ukSon, a DVaudar nie powstaS na jego powitanie ani nie zrobiS mu miejsca przy !sobie, ani teV nie powiedziaS: #XUsidW Y, tylko patrzyS, jak #stoi, aV krTla zdjS strach. I &nie mTgS ani usiRZ, ani wyjRZ,#i mTwiS sobie w duchu: XJeRlibysi mnie obawiaS, nie lekcewaVySby sobie tak mojej osoby. A tak byZ moVe ukarze mnie za to, co uczyniSem z jego braZmi. Y Wreszcie DVaudar odezwaS si tymi sSowy: XKrTlu czasTw, nie przystoi takim jak ty zadawanie gwaStu poddanym i zabieranie ich majtkTw. Y I #rzekS mu krTl: XPanie mTj, nie !bierz mi tego za zSe, chciwoRZ bowiem skSoniSa mnie do tego ispeSniSo si przez to zrzdzenie losu. Ale gdyby nie bySo przewiny, nie bySoby i przebaczenia. YI zaczS si usprawiedliwiaZ przed DVaudarem z tego, co uczyniS,i bSagaS go o przebaczenie i darowanie win. A w koUcu wRrTd tego usprawiedliwiania wypowiedziaS taki oto wiersz: O potomku zacnych przodkTw,ktTry masz przymiotTw wiele, Nie gaU mnie, o panie, za to, czegoR doznaS z mej przyczyny. Ja wybaczam tobie Sacno [ jeRli jesteR drczycielem, #JeRli ja ciemizc jestem [ ty mi wybacz moje winy. I nie przestawaS si korzyZ przed DVaudarem, aV ten rzekSdoU XNiech Allach ci wybaczy &Y, i rozkazaS mu usiRZ, i krTl usiadS, a DVaudar przyodziaS go w szat przebaczenia i rozkazaS swym braciom, aby zastawili stTS, a potem kiedy zjedli, przyodziaS we wspaniaSe szaty ludzi krTla i okazaS im szacunek. PTWniej !krTl odprawiS swych ludzi i sam"teV opuRciS dom DVaudara. I od tego czasu przychodziS krTl dozamku DVaudara kaVdego dnia i odbywaS narady tylko tam. I tak rosSa i umacniaSa si %przyjaWU i miSoRZ midzy nimi, i trwali w tym stanie przez jakiR czas. Ale potem krTl bdc kiedyR sam ze swym wezyrem rzekS do niego: XObawiam si, wezyrze, Ve DVaudar zabije mnie i zabierze moje krTlestwo. YWezyr powiedziaS mu na to: !XKrTlu czasTw, czyV odebraniekrTlestwa nie jest spraw przeznaczenia losu? Nie bTj si, gdyV moc, jak ma DVaudar, wiksza jest od mocy"krTla, a zagarnicie krTlestwa oznaczaSoby dlaU utrat #powaVania. Ale jeRli boisz si, !Ve ci on zabije, to przecieV masz cTrk. Wydaj j za DVaudara, a wtedy zacieRni #si wasze zwizki. YI rzekS na !to krTl: XWezyrze, ty bdzieszpoRrednikiem midzy mn a "nim. YRzekS mu wezyr: XZaproR go do siebie, a spdzimy wieczTr na pogawdce w komnacie. RozkaV przy tym !twej cTrce, aby przybraSa si najwspanialszymi ozdobami i przeszSa koSo otwartych drzwikomnaty. Kiedy DVaudar ujrzy !j, zakocha si w niej. A skoropoznamy to po nim, wtedy ja !nachyl si ku niemu i zdradz mu, Ve jest to twoja cTrka. A tak bd z nim prowadziS rozmow, jak gdybyR ty nic o tym nie wiedziaS. Wreszcie on #poprosi ci o jej rk. A kiedy !oddasz mu cTrk za Von, ty ion stanowiZ bdziecie jedno. !Bdziesz si czuS bezpieczny, a jeRli umrze przed tob , odziedziczysz po nim wiele. "YPowiedziaS na to krTl: XMasz sSusznoRZ, wezyrze Y, i przygotowawszy uczt, zaprosiS na ni DVaudara. DVaudar przybyS do paSacu !suStana i spdzili razem bardzoprzyjemnie czas aV do "wieczora. A krTl posSaS swojej !Vonie wieRZ, aby przystroiSa cTrk w najwspanialsze ozdoby i przeszSa z ni koSo drzwi komnaty. \ona uczyniSa !tak, jak powiedziaS, i przeszSasi tamtdy z dziewczyn, "tak Ve spostrzegS j DVaudar. A bySa ona urodziwa i pikna, nie majca rTwnej sobie. A skoro DVaudar zobaczyS j, !wydaS okrzyk: XAch! Y, a wezyr#rzekS doU: XDlaczego widz cizmienionego i cierpicego? YRzekS mu DVaudar: XWezyrze,czyj cTrk jest ta dziewczyna? Y RzekS na to wezyr: XTo jest cTrka twego $przyjaciela, krTla. JeRli ci si spodobaSa, to porozmawiam z nim, moVe zechce oddaZ ci j !za Von. YRzekS mu DVaudar: XPorozmawiaj z nim, wezyrze, a ja kln si na moje Vycie, dam ci za to, co zechcesz, a ikrTlowi dam, czego zaVda jako wykupu za ni. Poza tym bdziemy przyjaciTSmi i powinowatymi. Y RzekS tedy wezyr: XZ pewnoRci osigniesz swTj cel. YPotem wezyr porozmawiaS szeptem z krTlem i rzekS doU: XKrTlu czasTw, twTj przyjaciel DVaudar chce si spokrewniZ ztob i za moim poRrednictwemprosi ci, abyR oddaS mu za %Von twoj cTrk, pani Asij.Nie odmawiaj mi zatem i przyjmij moje poselstwo, a on ofiarowuje tobie jako wykup za ni wszystko, czego zaVdasz. YWTwczas krTl rzekS: XWykup juV otrzymaSem, a cTrka moja jest!jego niewolnic, do jego usSug.!Chtnie mu j poRlubi, a on okaVe mi SaskawoRZ przyjmujc j. Y CaS t noc krTl i DVaudar spdzili razem, rankiem zaR krTl zwoSaS posiedzenie dywanu, na ktTre zaprosiS !wszystkich: wielkich i maSych. IzjawiS si takVe szejch al-islam, a DVaudar w obecnoRci wszystkich zgromadzonych prosiS o rk !dziewczyny. I krTl powiedziaS: XWykup juV otrzymaSem. !YSpisali zatem umow Rlubn, !a DVaudar posSaS po torb, w #ktTrej bySy klejnoty, i daS j krTlowi jako wykup za jego cTrk. I uderzono w bbny, i zadWwiczaSy flety, i wyprawiono obchody weselne, a DVaudar i krTl stali si jednym. I przeVyli razem wiele dni. "A pTWniej krTl umarS i wojska "zaVdaSy, aby wSadz objS DVaudar. A choZ on si przed tym wzdragaS, nalegali tak "dSugo, aV wreszcie zgodziS si i obwoSali go suStanem. Wtedy rozkazaS DVaudar zbudowaZ meczet nad grobem krTla Szams ad-Dauli i przeznaczyS pienidze na jego utrzymanie. A znajdowaS si Tw meczet w Dzielnicy Rusznikarzy. Dom !DVaudara zaR znajdowaS si w Dzielnicy JemenitTw. A skoro zostaS suStanem, postawiS w swej dzielnicy wiele budowli i meczetTw, tak Ve zostaSa nazwana jego imieniem i od tego czasu zw t dzielnic DVaudarija. Ale DVaudar byS krTlem przez krTtki okres czasu. Swych braci mianowaS wezyrami: Salima wezyrem prawej rki, a Selima wezyrem rki lewej. I Vyli tak przez jeden rok, nie wicej. Potem Salim rzekS do "Selima: XBracie mTj, jak dSugo bdziemy trwaZ w tym stanie?CzyV dopeSnimy naszego Vywota jako sSudzy DVaudara?Nie nacieszymy si przecieV !wSadz i szczRciem, dopokd"DVaudar bdzie Vyw! YI rzekS !Selim: XA jak to zrobimy, Veby "go zabiZ i zabraZ mu pierRcieUi torb? Y A potem jeszcze !dodaS: XTy jesteR mdrzejszy ode mnie, wymyRl zatem jakiR podstp, tak by przy jego pomocy pozbyZ si DVaudara. YRzekS mu Salim: XA jeRli wymyRl, jak go zabiZ, czy zgodzisz si, Vebym ja byS suStanem, a ty wezyrem prawej rki i bym ja wziS #pierRcieU, a ty torb? Y Selim odparS: XZgodz si Y, i postanowili dokonaZ zabTjstwaDVaudara, gdyV Vdni byli wSadzy i uciech tego Rwiata. Potem Salim i Selim uknuli podstp i rzekli do DVaudara: XBracie nasz, gorco pragniemy, abyR zaszczyciS nas tw obecnoRci w naszych domach. OdwiedW nas tedy i spoVyj coR razem z nami. Sprawisz nam tym radoRZ."YI zaczli go namawiaZ mTwicdoU: XUciesz nas i spoVyj z Niearid j 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB c.̂M ./( c/9#K ^/n  c0|+ c0]v6% N0nami posiSek. Y !I rzekS DVaudar: XDobrze. A w czyim domu odbdzie si to przyjcie? YRzekS Salim: XNajpierw w moim domu, a !jako drugi bdzie ci goRciS mTj brat. YRzekS DVaudar: #XDobrze Y, i udaS si z Salimemdo jego domu. A Tw postawiS przed bratem straw, w ktTrejbySa trucizna. A ledwie DVaudar zjadS, ciaSo jego "rozpadSo si i Salim skoczyS ku!niemu, aby zdjZ mu pierRcieU z palca, ale gdy mu si to nie udawaSo, odciS DVaudarowi !palec noVem. Zaraz teV potarS "pierRcieU i pojawiS si przed nim marid mTwic: XJestem do twoich usSug, Vdaj, czego chcesz. Y RzekS mu Salim: XChwyZ mego brata i zabij go,a potem zabierz obu: otrutego i zabitego, i rzuZ ich wojskom.Y I marid chwyciS Selima, i zabiS go, po czym wziwszy jego i DVaudara, wyszedS z nimi i rzuciS ich przed nogi wyVszym dowTdcom wojskowym, ktTrzy siedzieli wSaRnie przy stole na tarasie domu i jedli. !Skoro ujrzeli DVaudara i Selima zabitych, odjli rce od jedzenia, zawSadnS nimi strach i niepokTj i rzekli do #marida: XKto dopuRciS si tego czynu wobec krTla i wezyra? YI#rzekS im marid: XIch brat Salim. #Y A oto i Salim zbliVyS si do nich i rzekS: X\oSnierze, jedzcie i weselcie si, ja zawSadnSem pierRcieniem mego brata DVaudara, a ten oto marid stojcy przed wami jest sSug pierRcienia. RozkazaSem mu wic, aby zabiS mego brata Selima, gdyV "nie chciaSem, by spieraS si ze mn o wSadz. ByS on bowiem zdrajc, a ja obawiaSem si, Ve moVe mi si sprzeniewierzyZ. A teraz gdy DVaudar nie Vyje, ja bd suStanem majcym wSadz nadwami. Czy si zgadzacie? Bo $jeRli nie, to potr pierRcieU i jego sSuga zabije was wszystkich, i wielkich, i maSych. Y I wojskowi rzekli !Salimowi: XZgadzamy si, abyR byS krTlem i suStanem. Y WTwczas Salim rozkazaS pogrzebaZ swoich braci i zwoSaS posiedzenie dywanu. CzRZ poddanych szSa w orszaku pogrzebowym, czRZ zaR biegSa przy Salimie w uroczystym pochodzie. A kiedyprzybyli do sali obrad, Salim zasiadS na tronie, a narTd zSoVyS mu hoSd naleVny krTlowi. A potem Salim rzekS: "XChc spisaZ Rlubn umow z !Von mego brata DVaudara. YI powiedzieli mu: XPoczekaj, aV upSynie przepisany okres wdowieUstwa. Y Ale on odrzekS: XNi uznaj Vadnego przepisowego okresu ani niczego podobnego i kln "si na moj gSow, Ve musz #si z ni poSczyZ jeszcze tejnocy. YSpisano zatem umow Rlubn i posSano wiadomoRZ Vonie DVaudara, cTrce krTla Szams ad-Dauli. A ona rzekSa: XPowiedzcie mu, niech wejdzie. YA skoro przyszedS doniej, okazaSa mu radoRZ i witaSa go serdecznie, a podawszy mu trucizn w wodzie, zgSadziSa go. Potem #wziSa pierRcieU i zniszczySa go, aby nikt juV nim nie "wSadaS, i podarSa teV torb. Potem posSaSa wiadomoRZ o tym do szejcha al-islam, a poddanym kazaSa powiedzieZ: !XWybierzcie sobie krTla, ktTrybdzie waszym wSadc. Y Oto jest wszystko, co dotarSodo nas z opowieRci o DVaudarze, od pocztku do koUca i w caSoRci. A poRrTd tego, co opowiadaj,jest jeszcze: Opowiadanie o Harunie ar-Raszidzie i mSodej beduinceWSadca Wiernych Harun ar-Raszid szedS sobie pewnegodnia w towarzystwie DVafara Barmakidy, gdy nagle spostrzegS kilka dziewczt czerpicych wod. PodszedS "wic ku nim, chcc si napiZ, a oto jedna z nich zwrTciSa si do innej i wypowiedziaSa takie oto wiersze: Powiadam: twTj urok niechaj si odwrTci Od mojego SoVa, gdy w nim sen zagoRci, Abym odpoczywaS, aby wygasSwe mnie OgieU, ktTry Varem przepala mi koRci. "ZachorzaSem ciVko i w boleRciSoVu Cierpienie mn wSadnie, wbija we mnie szpony. Oto jestem taki, jakiego znasz przecie. Czy nam wspTlny Vywot moVe byZ sdzony? I zachwyciSy WSadc Wiernychuroda dziewczyny i jej pikne sSowa. I rzekS do niej: XSzlachetna dziewczyno, czy to bySy twoje wSasne wiersze,$czy teV uSoVyS je ktoR inny? Y!OdrzekSa: XTo moje wiersze. Y RzekS kalif: XJeRli s to naprawd twoje wiersze, to zachowaj treRZ, zmieniajc rym. Y PowiedziaSa wic: Powiadam: twTj urok niechaj si odwrTci Od mojego SoVa w pierwszej drzemki porze, Abym wypoczywaS, aby wygasSwe mnie OgieU, co w mym ciele nieustannie gTrze. !ZachorzaSem ciVko i w SoVu udrki Jeno boleRZ wielka trzyma przy mnie wart. Oto jestem taki, jakiego znasz przecie. Czy zbliVenie z tob jest tychcierpieU warte? "RzekS kalif: XI ten wiersz jest zapoVyczony. Y PowiedziaSa dziewczyna: XAleV to s moje #sSowa. YRzekS tedy: XJeRli to bySy twoje sSowa, to zachowaj treRZ, zmieniajc rym. YI powiedziaSa: Powiadam: twTj urok niechaj si odwrTci Od mojego SoVa, kiedy si w nim kSad, Abym wypoczywaS, aby wygasSwe mnie OgieU, ktTry sercu gotuje zagSad. ZachorzaSem ciVko w SoVu bezsennoRci, Cierpienia ustawne ku zgubie mnie wiod. Oto jestem taki, jakiego znasz przecie. !Czy zbliVenie z tob bdzie mi nagrod? "RzekS kalif: XI ten wiersz jest zapoVyczony. Y PowiedziaSa: XAleV to s moje sSowa. Y $RzekS kalif: XJeRli to s twoje sSowa, to zachowaj treRZ, a zmieU rym. Y I powiedziaSa: Powiadam: twTj urok niechaj si odwrTci Od mojego SoVa, gdy si do snu kSoni, Abym wypoczywaS, aby wygasSwe mnie OgieU, co mi w piersi pod Vebrami pSonie. ZachorzaSem ciVko na SoVu pSakania I cierpienie szarpie mnie swymi szponami. Oto jestem taki, jakiego znasz przecie. !Czy wic los zbliVenie z tob jeszcze da mi? I zapytaS wSadca Wiernych: XWjakiej czRci obozowiska mieszkasz? YOdpowiedziaSa: XW namiocie ustawionym na samym Rrodku, majcym najwyVsze sSupy. Y I pojS WSadca Wiernych, Ve jest to cTrka naczelnika plemienia, a ona zapytaSa go: XA ty do jakich koniuchTw naleVysz? Y OdrzekS: XDo tych, ktTrych drzewo wznosi si najwyVej i najdojrzalsze wydaje owoce. YDziewczyna ucaSowaSa wTwczas ziemi przed nim i !powiedziaSa: XNiechaj ci Allachda potg, WSadco Wiernych Y, i upraszaSa dlaU bSogosSawieUstwa, po czym odeszSa wraz z tamtymi dziewcztami arabskimi. I rzekS kalif do DVafara: XMusz si z ni oVeniZ. YDVafar udaS si wobec tego do ojca dziewczyny i rzekS mu:XWSadca Wiernych pragnie %poRlubiZ tw cTrk. YOdrzekS: XBardzo jestem z tego rad. Zostanie ona podarowana jakosSuVebna jego wysokoRci, naszemu panu i WSadcy Wiernych. Y Potem wyposaVyS "sw cTrk i zaprowadziS j do%kalifa, a ten oVeniS si z ni i nawiedziS j, i staSa si najukochaUsz jego Von. Ojcu jej zaR daS rozmaite dary, ktTre zjednaSy mu powaVanie wRrTd ArabTw. A gdy po pewnym czasie ojciec "przeniTsS si do MiSosierdzia Allacha NajwyVszego i kalif "otrzymaS wieRZ o jego Rmierci,!udaS si smutny do swej Vony. A kiedy zobaczySa, Ve pogrVony jest w smutku, wstaSa i weszSa do swej komnaty, a tam RcignSa z siebie wszystkie kosztowne szaty, jakie miaSa na sobie, przywdziaSa VaSobny strTj i opSakiwaSa ojca. I zapytano j, jaka jest tego przyczyna, a ona rzekSa: XUmarS mTj !ojciec. Y Poszli zatem do kalifai powiedzieli mu o tym. A on wstaS, udaS si do niej i zapytaS: XKto przyniTsS ci t wiadomoRZ? YOdpowiedziaSa: XTwoja twarz, WSadco Wiernych. Y #ZapytaS: XJakVe to? YOdparSa: XOd czasu, kiedy przebywam z!tob, nigdy nie widziaSam ci w takim stanie, tylko tym !wSaRnie razem. A przecieV nie miaSam prTcz mego ojca nikogo, o kogo bym si mogSa martwiZ, gdyV byS on bardzo stary. Niech Vyje twoja gSowa,o WSadco Wiernych. Y I oczy "kalifa napeSniSy si Szami, i !pocieszaS Von w jej smutku. Aona przez pewien czas jeszcze trwaSa w VaSobie po swoim ojcu, a potem odeszSa w Rlad za nim [niechaj im Allach da zbawienie! A poRrTd rozmaitych opowiadaU jest jeszcze: Opowiadanie o zakochanych z plemienia Uzra SSuVcy Masrur opowiadaS: WSadc Wiernych, Haruna ar-Raszida, drczySa pewnej nocy przykra bezsennoRZ i !spytaS mnie: XMasrurze, ktTry z poetTw jest przy drzwiach? Y WyszedSem do sieni i zastaSemtam DVamila ibn Maamar z plemienia Uzra, rzekSem wic doU: XWSadca Wiernych ci #wzywa. YA on odrzekS: XSSysz i jestem posSuszny. Y Potem wszedSem, prowadzc go ze sob, a gdy stanS przed Harunem ar-Raszidem i wyrzekS sSowa pozdrowienia !naleVne kalifowi, Tw oddaS mu pozdrowienie i kazaS mu usiRZ. Wreszcie rzekS do "niego: XDVamilu, czy mTgSbyR opowiedzieZ nam o jakimR niezwykSym wydarzeniu? Y DVamil odparS: XTak, WSadco Wiernych. A o czym wolaSbyR usSyszeZ: o czymR, czego bySem naocznym Rwiadkiem, czy teV o czymR, co znam ze sSyszenia i co przechowuj w pamici? Y RzekS kalif: XOpowiedz mi o wydarzeniu, ktTrego bySeR naocznym Rwiadkiem. YRzekS DVamil: XDobrze, WSadco Wiernych. PoRwiZ mi zatem !caS swoj uwag i uVycz mi !twego ucha. YI wziS ar-Raszidpoduszk z brokatu haftowanego zSotem, wypchan strusimi piTrami, i podSoVyS j sobie pod uda, !potem wsparS si na Sokciach i powiedziaS: XDalej, opowiadaj swoj histori, DVamilu. Y I opowiadaS: Wiedz, o WSadco Wiernych, Ve kochaSem kiedyRpewn dziewczyn. Ale ona wywdrowaSa wraz ze swym szczepem, gdyV zabrakSo im "paszy. Nie bySo ich doRZ dSugoi przez caSy ten czas nie widziaSem mej dziewczyny. WTwczas poczSa mnie drczyZ wielka tsknota i cignSo mnie do niej, a wreszcie dusza moja podszepnSa mi, abym si do niej wybraS. I kiedy pewnej nocy tsknota nie dawaSa mi spokoju, wstaSem i postanowiSem pojechaZ do niejna wielbSdzicy. OwinSem tedy turban wokTS gSowy i wdziaSem stare szaty, przypasaSem miecz, przytroczySem wSTczni i na wielbSdzicy szybko przemierzaSem drog. I gdy jechaSem tak pewnej nocy [a bySa to noc ciemna, czarna !jak smoSa [ musiaSem trudziZ si, zjeVdVajc w dTS ku dolinom i wjeVdVajc po stokach w gTr, a przy tym sSyszaSem wciV ryki lwTw, wycie wilkTw i najrTVniejsze gSosy dzikich zwierzt, dochodzce do mnie ze wszystkich stron. OgarnSo mnie przeraVenie, serce biSo jak szalone, a jzyk nie przestawaS wzywaZ Allacha NajwyVszego. AV wreszcie zmogSa mnie sennoRZ i !wielbSdzica zboczySa z drogi,#ktTr ja sobie obraSem. WRrTd tego snu coR mnie nagle uderzySo w gSow, tak Ve obudziSem si przeraVony, a wtedy zobaczySem rzek i gstwin drzew, a na gaSziach owych drzew ptaki Zwierkajce i Rpiewajce rTVnymi gSosami rozmaite melodie. A poniewaV gaSzie drzew bySy spltane ze sob, zsiadSem z mej wielbSdzicy, ujSem w dSoU uzd i ostroVnie prTbowaSem wydostaZ si z tej gstwiny, aV wyszedSem na otwart przestrzeU. PoprawiSem wtedy siodSo na wielbSdzicy, po czym usadowiSem si na nim i jechaSem, nie wiedzc, dokd si mam skierowaZ i do jakiegomiejsca zawiod mnie losy. A kiedy bSdziSem wzrokiem po pustyni, dojrzaSem nagle naprzeciw mnie jakiR ogieU w oddali. PognaSem m wielbSdzic i pojechaSem kierujc si w stron owego #ognia, aV znalazSem si blisko. Wtedy popatrzySem uwaVnie wokoSo i zobaczySem namiot, a przed nim wetknit w ziemi wSTczni, z powiewajc chorgiewk. BySy tam teV konie i swobodnie pasce si wielbSdy. I rzekSem sobie w duszy: XZ tym namiotem wiVesi z pewnoRci jakaR wyjtkowa sprawa, nie widz bowiem na tej pustyni innego namiotu prTcz tego. YPodszedSem do namiotu i zawoSaSem: XPokTj wam, mieszkajcy w tym namiocie! Niech Saska i "bSogosSawieUstwo Allacha bd z wami! Y I wyszedS do mnie z namiotu dziewitnastoletni mSodzieniec niczym wschodzcy ksiVyc w peSni, w oczach jego malowaSa si odwaga i rzekS: XI z tob niechaj bd pokTj, Saska Allacha i Jego bSogosSawieUstwo, bracie Arabie. Sdz, Ve zgubiSeR drog. YOdparSem: XRzeczywiRcie, wskaV mi wSaRciw drog, a Allach bdzie tobie miSoRciwy. Y PowiedziaS mSodzieniec: XNasza okolica peSna jest lwTw, a dzisiejsza noc jest bardzo ciemna i straszna, ponura i chSodna. Obawiam si,!Ve mTgSbyR staZ si Supem dzikich zwierzt, zostaU tedy u mnie i bdW moim goRciem, askoro nastanie ranek, wskaV ci drog. Y ZsiadSem wic z "mojej wielbSdzicy i sptaSem jej nog koUcem rzemienia zwisajcego od uzdy, zdjSemwierzchnie szaty i sprawiwszy sobie w ten sposTb ulg, usiadSem na chwil. A tymczasem mSodzieniec $poszedS po owc i zarVnS j, a nastpnie rozpaliS ogieU i wreszcie wszedS do namiotu, i wyniTsS stamtd wonne korzenie i dobr sTl. Potem odcinaS kawaSki misa z owcy,piekS je na ogniu i karmiS mnie, juV to wzdychajc, juV to pSaczc. Potem gSoRno $jknS i zapSakaS gwaStownie, a wreszcie wypowiedziaS takie oto wiersze: !Nic nie pozostaSo wicej prTczwestchnieU bez celu I prTcz oczu osSupiaSych, ktTrych smutki strzeg. W jego czSonkach nie masz miejsca, choZby najmniejszego, W ktTrym by nie bySo chorTb isSaboRci wielu. Tylko Szy mu z oczu pSyn, a jego wntrznoRci !PSon ogniem, on zaR milczy z nieruchom twarz. PSacz nad nim dziR wrogowie,czynic to z litoRci. Biada temu, co litoRci wrogTw jest obdarzon. PojSem wtedy, WSadco Wiernych [ cignS dalej DVamil [Ve mSodzieniec jest "zakochany i szaleje z miSoRci. IzastanawiaSem si, czy go o to zapytaZ, ale po gSbokim namyRle poniechaSem tego, mTwic sobie w duchu: XJakVemog nkaZ go pytaniami, !korzystajc z jego goRciny? Y Tak tedy o nic nie pytajc, "jadSem miso, aV bySem syty. Akiedy skoUczyliRmy jeRZ, mSodzieniec wstaS, wszedS do "namiotu i wyniTsS czyst mis do mycia, pikny dzban i jedwabn chust o brzegach haftowanych czerwonym !zSotem. PrTcz tego przyniTsS jeszcze maSy dzbanek z wod "rTVan zmieszan z piVmem. I zadziwiSa mnie jego uprzejmoRZ i dworskie jego obyczaje, i rzekSem sobie w duchu: XDo tej pory nic nie wiedziaSem o wystawnym "Vyciu na pustyni. Y I umyliRmy rce, i rozmawialiRmy przez jakiR czas, a potem mSodzieniec wstaS, wszedS do !namiotu i rozwiesiS zasSon z czerwonego brokatu jako Rcian, dzielc namiot na #dwie czRci, i rzekS: XWejdW, !arabski emirze, i poSTV si, gdyV jesteR na pewno zmczony po wszystkich trudach i niewygodach podrTVy. YWszedSem tedy i zobaczySem posSanie z !zielonego brokatu, RcignSemzatem moj odzieV i tak wspaniale wypoczywaSem tej nocy, jak jeszcze nigdy w Vyciu. I DVamil mTwiS dalej: Ale rozmyRlaSem teV o losie tego mSodzieUca. A gdy juV bySa gSboka noc i wszystkie oczy spaSy, pochwyciSem uchem cichy gSos, tak delikatny i miSy, jakiego nigdy jeszcze nie sSyszaSem. UniosSem tedy zasSon rozwieszon midzy nami i zobaczySem oto dziewczyn o najpikniejszym obliczu, jakie kiedykolwiek widziaSem, zajt rozmow z mSodzieUcem. WTwczas powiedziaSem sobie w duchu: !XNa Allacha, cTV to za dziwy? Kim jest ta druga istota? KiedywszedSem do tego namiotu, nie widziaSem nikogo prTcz !tego mSodzieUca i z pewnoRcinikogo u niego nie bySo. Y Potem znowu rzekSem sobie w duszy: XBez wtpienia jest to #jakaR dVinnija. Y OpuRciSem z powrotem zasSon, przykrySemtwarz i zasnSem. A kiedy nastaS ranek, ubraSem si w swe szaty, dokonaSem ablucji iodprawiSem obowizkow modlitw, a potem rzekSem do mSodzieUca: XCzy zechcesz wskazaZ mi teraz drog i speSniZ w ten sposTb dobry j 0n5rF(rkPDj=xk&k{Ab c0 R c0q4P>0ԅ c1^( c1ud3 c1؆Y>7 1;uczynek? YPopatrzyS na mnie ipowiedziaS: XPowoli, arabski emirze, prawo goRcinnoRci trwa trzy dni, a ja nie jestem taki, co by ci puRciS przed upSywem tego czasu. Y I DVamil prawiS dalej: PozostaSem wic u niego przeztrzy dni, a kiedy nadszedS dzieU czwarty, usiedliRmy, abyporozmawiaZ. Wtedy zapytaSem go, jak ma na imi iskd pochodzi. A on odrzekS: XCo do mego pochodzenia, to wywodz si z plemienia Uzra, a co do mego imienia, to jestem taki ataki, syn takiego a takiego, a stryjem moim jest taki a taki. Y I okazaSo si, WSadco Wiernych, Ve jest on moim stryjecznym bratem i pochodziz najszlachetniejszego domu plemienia Uzra. RzekSem tedy: XKuzynie mTj, cTV doprowadziSo ci do tego, Ve Vyjesz samotnie na tej pustyni, gdzie ci teraz widz? Dlaczego porzuciSeR bogactwa twoje i twoich !przodkTw? Jak mogSeR opuRciZtwoich niewolnikTw i niewolnice i zamknZ si w tym odosobnionym miejscu? Y Ikiedy, o WSadco Wiernych, usSyszaS on moje sSowa, oczy jego napeSniSy si Szami i zapSakaS, po czym rzekS: XBracie mTj stryjeczny, kochaSem cTrk mego stryja %gorc miSoRci i staraSem sio jej rk, ale on odrzuciS moj proRb i poRlubiS j innemu mVowi z plemienia Uzra, a ten zabraS j w ubiegSym roku do miejsca, z ktTrego pochodziS. Kiedy juV bySa daleko ode mnie i oczy moje juV jej nie mogSy widzieZ, gwaStowna tsknota doprowadziSa mnie do tego, VeporzuciSem mTj dom, "rozstaSem si z moj rodzin itowarzyszami i zostawiSem caSy mTj majtek. ZamieszkaSem w tym namiocie,w odosobnieniu na tej pustyni,i przyzwyczaiSem si do mej samotnoRci. YWTwczas spytaSem: XA gdzie s ich namioty? Y OdpowiedziaS: XNiedaleko !std, na grzbiecie tej gTry. Conoc, gdy oczy wszystkich zamknie sen, gdy wszystko wypoczywa, ona wykrada si potajemnie ze swego obozowiska, tak by nikt tego !nie zauwaVyS, a ja koj moj !tsknot, rozmawiajc z ni. A ona czyni to samo. Oto jak Vyj, majc kaVdej nocy !jedn maS chwil radoRci z "ni, aV wreszcie Allach speSni to, co ma si staZ. Albo !osign to, o czym marz [na przekTr zawistnikom, albo teV !Allach inny przeznaczyS mi los. On jest najlepszym z sdziTw. Y I DVamil opowiadaS dalej: A skoro, WSadco Wiernych, mSodzieniec wyjawiS mi sw tajemnic, poczSem martwiZ si o jego los i czuSem si zakSopotany, gdyV ogarnS !mnie niepokTj o jego czeRZ. A potem rzekSem doU: XCzy chcesz, bracie mTj stryjeczny,abym wskazaS tobie pewien podstp, ktTry pomTgSbym ci przeprowadziZ? A dziki niemu, jeRli Allach zechce, wszystko powiedzie si najlepiej, doprowadzi ci on do wSaRciwej drogi, wiodcej do powodzenia, tak Ve Allach odwrTci od ciebie to, czego !si obawiasz. Y I mSodzieniec rzekS: XMTw, bracie mTj stryjeczny. Y PowiedziaSem muwic: XKiedy odwiedzi ci twoja ukochana, posadW j namoj wielbSdzic, gdyV biegnie ona bardzo szybko, ty dosidW twego rumaka, a ja dosid jednej z twych wielbSdzic i bdziemy galopowali przez caS noc, i zanim nastanie ranek, przemierzymy juV wiele stepTw i pustyU. Wtedy osigniesz cel swoich pragnieU i zdobdziesz ukochan twego serca. Ziemia "Allacha jest rozlegSa, a ja [ na!Allacha [ bd ci wspieraS przez caSe moje Vycie moj dusz, majtkiem i mieczem. YI DVamil mTwiS dalej: Skoro "mSodzieniec usSyszaS te sSowa,rzekS: XPoczekaj, niech zasign w tej sprawie rady mej ukochanej, ona jest bowiem mdra, rozsdna i umie przewidywaZ zdarzenia. YGdy wic zapadSa noc i %zbliVyS si czas jej przyjRcia [on j widywaS o oznaczonej porze [ spTWniSa si wbrew zwyczajowi. I widziaSem, jak mTj brat stryjeczny wyszedS znamiotu i otwartymi ustami zaczS wdychaZ wiatr, ktTry wiaS od strony jej obozowiska,jak gdyby chciaS pochwyciZ jej zapach. A potem wypowiedziaS taki wiersz: PrzyRlij do mnie, wietrze, powiew, przybdW, wietrze wschodni, Z tej krainy, w ktTrej moja najmilsza przebywa. Wietrze, skoro mnie nawiedzasz, wieRZ mi przynieR od niej, Kiedy jej powrotu chwila nastanie szczRliwa! Potem wrTciS do namiotu i siedziaS przez pewien czas #pSaczc, nastpnie zaR rzekS: XBracie mTj stryjeczny, moj ukochan musiaSo spotkaZ coRzSego albo teV coR innego !przeszkodziSo jej w przyjRciu. YPotem dodaS: XPozostaU tutaj, aV przynios ci #wiadomoRZ. YTo rzekSszy wziSmiecz i tarcz i nie bySo go przez pewn czRZ nocy. Gdy "wreszcie przyszedS, niTsS coR na rkach i woSaS do mnie. PoRpieszySem ku niemu, a on "rzekS: XBracie mTj, czy wiesz, jakie s wieRci? YOdparSem: "XNie, na Allacha. YPowiedziaS: XTej nocy zostaSa mi odebranamoja stryjeczna siostra. Kiedy zdVaSa do mnie, napotkaSa !lwa po drodze i staSa si jego Supem, a lew nie pozostawiS z niej nic prTcz tego, co widzisz. YI rzuciS to, co trzymaS w rku. BySy to resztki dziewczyny w postaci chrzstek i koRci. Potem "zapSakaS gwaStownie, wypuRciS!z dSoni Suk, a wziS worek i rzekS do mnie: XNie odchodW $std, aV wrTc do ciebie, jeRliAllach NajwyVszy zechce. YI odszedS, i nie bySo go przez jakiR czas, a potem wrTciS niosc w rku gSow lwa. I znTw zaczS pSakaZ, a pod wpSywem wzbierajcego Valu po niej wypowiedziaS takie oto wiersze: "O zdradziecki lwie, coR zginS przez siebie samego, !Mnie zaR Valu przysporzySeR, zesSaSeR VaSob. Po jej stracie w samotnoRci dni rozSki biegn, GdyR na wieki wntrze ziemi uczyniS jej grobem. MTwi losom, z ktTrych winy serce w bTlu tonie: "StrzeV mnie BTg, by ktoR miaS zajZ puste miejsce po niej! Gdy skoUczyS wiersz, dodaS: XBracie mTj stryjeczny, zaklinam ci na Allacha, na wizy rodzinne i pokrewieUstwo nasze, abyR wykonaS moj ostatni wol. WkrTtce ujrzysz mnie bowiem przed sob martwego i kiedy si to stanie, umyj mnie, a potem owiU mnie i resztki koRci mojej stryjecznej siostryw ten caSun i pochowaj nas razem w jednym grobie. A na naszym grobie napisz te oto dwuwiersze: !Razem VyliRmy na ziemi, Vycie nam [ sprzyjaSo, MieliRmy dom i ojczyzn, i dobra niemaSo. Los rozdzieliS nas, co serca nieszczRciami gnbi "I dopiero nas poSczyS caSun wziemi gSbi. Potem zapSakaS gwaStownie, wszedS do namiotu i przebywaStam czas jakiR, a gdy wyszedS, zaczS wzdychaZ i krzyczeZ, aV wydawszy ostatnie gSbokie westchnienie, rozstaS si ze Rwiatem. A kiedy to !zobaczySem, zrobiSo mi si takciVko na sercu i tak bySem zmartwiony, Ve z trudem tylkozniosSem ten widok i nie przySczySem si do nich. PodszedSem wreszcie do niego,uSoVySem go na marach i uczyniSem wszystko to, co mi !poleciS, owinSem ich w jeden caSun i pochowaSem ich razem w jednej mogile. ZostaSem przyich grobie przez trzy dni, a potem odjechaSem, lecz przez dwa lata jeszcze bardzo czsto odwiedzaSem ich grTb. Taka oto bySa ich historia, WSadco Wiernych. Skoro ar-Raszid wysSuchaS opowiadania, spodobaSo mu "si, obdarowaS wic DVamila i nagrodziS go hojnie. A poRrTd tego, co opowiadaj,jest jeszcze: Opowiadanie o beduinie i jego wiernej Vonie Oto WSadca Wiernych MuawijasiedziaS pewnego dnia w swej !sali przyjZ w Damaszku. A salata miaSa z wszystkich czterech stron otwarte okna, tak Ve powiew wiatru miaS zewszd swobodne dojRcie. I "gdy kalif tak siedziaS, wyjrzaS w pewnej chwili przez jedno z okien. A byS to dzieU wielce upalny, bez najlVejszego powiewu, a wSaRnie bySo poSudnie i skwar dawaS si szczegTlnie we znaki. I wtem zobaczyS Muawija czSowieka, ktTrego parzyS piasek rozVarzony, i dlatego utykaS "on idc boso. Kalif patrzyS naUprzez chwil, po czym rzekS do swoich dworzan: XCzy Allach SSawiony, NajwyVszy stworzyS czSowieka nieszczRliwszego od tego, ktTry musi wdrowaZ o takiej porze i o takiej godzinie? Y RzekS na to jeden z dworzan: XMoVe zdVa on do WSadcy Wiernych? YRzekS kalif: XNa Allacha, jeRli przyjdzie do %mnie, speSni jego proRb. JeRliwyrzdzono mu krzywd, pomog mu. Hej, niewolniku, staU przy bramie i jeRli ten Arab poprosi, by mu do mnie pozwolono wejRZ, nie broU mu tego, niech wejdzie! Y Niewolnik uczyniS wedle rozkazu kalifa, i gdy beduin podszedS doU, zapytaS go niewolnik: XCzego sobie Vyczysz? YOdrzekS: XChciaSbym si dostaZ do WSadcy Wiernych. YRzekS mu tedy niewolnik: XWejdW Y, a beduin wszedS i pozdrowiS kalifa. I Muawija zwrTciS si do beduina: XZ jakiego jesteR plemienia, czSowieku? YOdparS: XZ "plemienia Tamim. Y SpytaS kalif:XA co sprowadza ci w taki czas? YOdrzekS: XPrzychodz "do ciebie ze skarg i chc ci $prosiZ o opiek. YSpytaS kalif: XPrzed kim? Y PowiedziaS beduin: XPrzed Merwanem ibn al-Hakam, twoim namiestnikiem. YI wypowiedziaStakie oto wiersze: Muawijo, panie szczodry, panie mVny i Saskawy, Mdry a wspaniaSomyRlny, wielkoduszny oraz prawy, SkarV si na tego, ktTry RcieVk moj wsk czyni, "Nie odbieraj mi nadziei, Ve si sprawiedliwoRZ stanie I ciemizc nikczemnego ukarz, sprawiedliwy panie, Bowiem ciVko mnie doRwiadczyS niegodziwoRciami swymi. Suad uprowadziS, ze mnie zaR uczyniS nieszczRnika, UciemiVyS mnie, nieprawy, i rodzin zabraS caS. #I zamyRlaS mnie uRmierciZ, leczRmierZ jeszcze mnie unika, Bo nie wypeSniSem tego, co przyznane mi zostaSo. Skoro Muawija usSyszaS wiersz, ktTry Tw beduin wypowiedziaS ziejc ogniem, rzekS doU: XWitaj, bracie Arabie, opowiedz twe dzieje i !przedstaw mi twoj spraw. YI rzekS beduin: XWSadco Wiernych, miaSem #Von, kochaSem j i bySem jej oddany, cieszySa ona moje oko!i radowaSa dusz. MiaSem teV "stado wielbSdTw i dziki nim dobrze mi si powodziSo. Ale #przyszedS rok, ktTry przyniTsS !ze sob pomTr na wielbSdy i konie, tak Ve zostaSem pozbawiony caSego mego majtku. Gdy wic tak si !staSo, straciSem powaVanie, a ci, ktTrzy dawniej pragnli mego towarzystwa, teraz poczli mnie unikaZ, w obawie,bym si dla nich nie staS ciVarem. A skoro dowiedziaS si ojciec mej Vony o moim "zSym poSoVeniu i o ndzy, jakanam zagraVaSa, zabraS m Von ode mnie, wyrzekS si mnie i bez litoRci mnie przepdziS. UdaSem si tedy do twego namiestnika Merwana ibn al-Hakam, oczekujc od niegopomocy. On kazaS przyprowadziZ ojca mej Vony i zapytaS go o mnie, ale Tw odrzekS: ]Nie znam go wcale. ^ ZawoSaSem wtedy: ]Niech Allach bSogosSawi emira! GdybyV emir zechciaS sprowadziZ moj Von i zapytaS j o to samo, co ojca,prawda wyszSaby na jaw. ^ I "posSaS po ni Merwan, i kazaS "j sprowadziZ. A kiedy stanSaprzed nim, bardzo mu si "spodobaSa, wic staS si moim przeciwnikiem, przeczyS mi i okazawszy mi swTj gniew, posSaS mnie do wizienia. SiedziaSem tam z uczuciem, jak gdybym spadS z nieba albo jak gdyby mnie wiatr porwaS wobce miejsce. Namiestnik zaR rzekS do ojca mej Vony: ]Czy zechcesz oddaZ mi j za Von!za tysic denarTw i dziesiZ tysicy dirhemTw, a ja postaram uwolniZ j od tego beduina? ^ A ojca jej skusiSy "pienidze i zgodziS si na to. WTwczas twTj namiestnik rozkazaS przyprowadziZ mnie ipatrzc na mnie niczym wRciekSy lew, krzyknS: ]Beduinie, rozwiedW si z Suad! ^ OdpowiedziaSem: ]Nie rozwiod si z ni. ^ Wtedy on oddaS mnie w rce swoich oprawcTw, a oni poczli zadawaZ mi rozmaite mki. I nie widzc innego wyjRcia, "musiaSem rozwieRZ si z ni, on zaR kazaS zaprowadziZ mnie z powrotem od wizienia.I przebywaSem tam, aV skoUczyS si okres oczyszczenia i Merwan oVeniS si z moj Von, a mnie wypuRciS. Oto przybySem wic do ciebie, pokSadajc w tobie nadziej, u ciebie szukajc opieki i do ciebie si uciekajc. Y I wypowiedziaS takie wiersze: W sercu moim ogieU pSonie, RozgorzaSoRZ jest w pSomieniach, W ciele pali si choroba, Lekarz peSen jest zdumienia, W duszy mojej peSno Varu, A Var iskry rozprzestrzenia, Oko moje Szy przelewa Na ksztaSt deszczu i strumienia. Tylko w Panu mym i ksiciu Jest zwyciska moc speSnienia.Potem ogarnSo go wielkie wzburzenie, poczS zgrzytaZ zbami, a wreszcie upadS "zemdlony i zaczS si wiZ jak zabita Vmija. Kiedy Muawija usSyszaS jego opowiadanie i jego wiersz, rzekS: XIbn al-Hakam zSamaS przepisy religii, czyniS !niesprawiedliwoRZ i uVywajc przemocy pojS za Von muzuSmank. Y I Muawija mTwiS dalej: XBeduinie, opowiedziaSeR mi coR niesSychanego. Podobnego opowiadania nigdy nie sSyszaSem. YPotem rozkazaS, aby mu podano kaSamarz i papier, i napisaS do Merwana !ibn al-Hakam: XDoszSo mnie, VedopuRciSeR si wobec twych poddanych wykroczeU nie "zwaVajc na przepisy religii. A trzeba, aby ten, kto jest mymnamiestnikiem, Rlepy byS na swoje Vdze i by z umiarem zaVywaS cielesnych rozkoszy. Y Potem napisaS jeszcze wiele #sSTw, ktTrych dla zwizSoRci nie przytocz, a wRrTd nich bySy te oto wiersze: PostawiSem ci przed spraw, ktTra umysS twTj przerasta. ProR, by Allach ci wybaczyS cudzoSoVne twoje czyny. PrzybyS do nas mSodzian, "pSaczc, nieszczRliwy, choZ bez winy, %SkarVyS si, Ve jest rozSczon i Ve smutku czas mu nastaS. PoprzysigSem Allachowi i przysigi nie narusz, !ChoZbym miaS odstpiZ wiary izagubiZ moj dusz, JeRli sprzeciw mi okaVesz w tym, coZ bySo powiedziane, To uczyni z ciebie Rcierwo, co dla orSTw bdzie straw. SpokTj daj Suad i wypraw j z posagiem, aby Vwawo MogSa odejRZ z al-Kumajtem jako teV z Nasr ibn Zibanem. Potem kalif zSoVyS pismo i zapiecztowaS je, odciskajc swTj sygnet, po czym kazaS wezwaZ al-Kumajta i Nasra ibnZiban, ktTrych zwykS byS posySaZ w waVnych sprawach, gdyV miaS do nich zaufanie. A oni wzili pismo i wyruszyli w drog, a gdy przybyli do Medyny, udali si do Merwana ibn al-Hakam, pozdrowili go i wrczyli mu pismo, po czym przedstawili mu wszystko !dokSadnie. Merwan zaR zaczS czytaZ i zapSakaS, a potem #wstaS i udaS si z wieRci do Suad. A nie mogc si sprzeciwiZ Muawiji, rozwiTdS si z Suad w obecnoRci al-Kumajta i Nasra ibn Ziban, azaraz potem wyprawiS ich w drog wraz z Suad i napisaS jeszcze list do Muawiji, donoszc mu: Nie Rpiesz si, o WSadco Wiernych, bo o kaVdej porze SpeSniam przykazania twoje wiernie i w pokorze. Nie sigaSem ja po rzeczy wiernym zakazane, CzemuV wic mnie obdarzono cudzoSTVcy mianem? "RychSo sSoUce ci powita, co zpiknoRci sSynie. Nie masz rTwnych mu wRrTd ludzi ni w rajskiej dziedzinie. Merwan zapiecztowaS list i przekazaS go posSaUcom, a oniwyruszyli w drog i podrTVowali, aV przybyli do Muawiji. Dorczyli mu pismo, a on przeczytaS je i rzekS: XPiknie napisaS o !posSuszeUstwie, ale przesadziSw opisie niewiasty. YTo "rzekSszy kazaS sprowadziZ j, a skoro na ni popatrzyS, "ujrzaS tak piknoRZ, jakiej jeszcze nie widziaS, ani pod wzgldem urody, ani postaci, ani wdziku, ani powabu. Potem rozmawiaS z ni i !stwierdziS, Ve mTwi piknym, czystym jzykiem, i rzekS: XPrzyprowadWcie do mnie beduina. Y I przyprowadzili go, zSamanego"ciosami losu, jakie naU spadSy. A kalif powiedziaS doU: !XBeduinie, czy nie wyrzekSbyR "si jej? DaSbym ci za ni trzy mSode dziewczyny niczym ksiVyce i do kaVdej z nich dodam ci tysic denarTw, ponadto zaR kaV co roku wypSacaZ ci ze skarbca staSy sTb dobry j 0n5rF(rkPDj=xk&k{Ap \1EV C c2& c2 c2gn+ c2ʈ|6 M2- dochTd, ktTry ci zadowoli i uczyni bogatym. YSkoro beduin!usSyszaS sSowa Muawiji, wydaS!gSbokie westchnienie i upadS zemdlony, a Muawija pomyRlaS,Ve umarS. Ale wreszcie odzyskaS przytomnoRZ, a wtedy Muawija spytaS: XJak !si czujesz? Y OdrzekS beduin:XCiVko mi na duszy i serce mnie boli. Przed tyraUstwem Ibn al-Hakama szukaSem u ciebie sprawiedliwoRci. A do !kogTV uciekn si przed twoimbezprawiem? Y I wypowiedziaS te oto wiersze: Niechaj Allach zechce zbawiZ ci od chci posiadania, Nie kaV mi, bym w ogniu ziemi poszukiwaZ miaS opieki, Oddaj Suad temu, ktTry w mrokach troski tkwi, daleki, Bowiem rankiem i wieczorem smutek wspomnieU go pochSania. Zdejm okowy moje, zasi jej #mi nie skp, zSTV j w darze. A jeVeli to uczynisz, niewdzicznoRci nie okaV. Potem dodaS: XNa Allacha, WSadco Wiernych, choZbyR mi nawet ofiarowaS wszystko to, co ci Allach daS wraz z kalifatem, nie przyjSbym tegobez Suad. YI rzekS Muawija: XPrzyznajesz, Ve rozwiodSeR si z ni, i Merwan rTwnieV przyznaje, Ve si z ni rozwiTdS, damy jej wic moVnoRZ wyboru. JeRli wybierze kogoR innego niV ciebie, oddamy mu j za Von,jeRli wybierze ciebie, to zwrTcimy j tobie. YI beduin powiedziaS: XUczyU tak. Y I Muawija spytaS: XCo powiesz, o Suad, kto jest tobie milszy: WSadca Wiernychze swoim dostojeUstwem i potg, ze swymi zamkami, wSadz, bogactwem i tym wszystkim, co u niego widzisz,czy Merwan ibn al-Hakam z jego bezprawiem i przemoc, czy teV ten beduin z jego gSodem i ubTstwem? Y A Suad w odpowiedzi wyrzekSa te oto dwuwiersze: Ten, choZby mu gSTd doskwieraS, choZby Vycie wiTdS tuSacze, DroVszy mi jest niV ziomkowie moi wespTS z ssiadami, !NiV korony pan wspaniaSy i niVMerwan, jego amil, I niV wszyscy wraz dirhemTw i denarTw posiadacze. !I jeszcze rzekSa: XNa Allacha, WSadco Wiernych, nie jestem taka, abym opuRciZ go miaSa zpowodu zmiennoRci losu i $nietrwaSoRci szczRcia. `czy !nas bowiem miSoRZ, ktTra nie przemija, i zwizek, ktTry wiecznie trwa. Jedynie sSuszne bdzie, jeRli wspTlnie z nim "dzieliZ bd niedol, tak jak #dzieliSam z nim szczRcie. Y I zadziwiSy Muawij jej rozum, "jej miSoRZ i oddanie, i kazaS #wypSaciZ jej dziesiZ tysicy dirhemTw, a potem oddaS j !beduinowi, Tw zaR zabraS sw Von i odszedS. A poRrTd rozmaitych opowiadaU jest jeszcze: OpowieRZ o przygodach Alego az-Zajbak z Kairu Co si tyczy Alego az-Zajbak, to byS on Sotrzykiem w Kairze,za czasTw Salah ad-Dina al- !Misri, czSowieka, ktTry byS w tym mieRcie naczelnikiem dywanu i miaS do swych rozkazTw czterdziestu ludzi. PodwSadni Salah ad-Dina al-Misri urzdzali zasadzki na Sotrzyka Alego w nadziei, Ve wnie wpadnie, ale gdy go szukali, zawsze okazywaSo !si, Ve umknS, tak jak umykaVywe srebro. I dla tej przyczyny przezwali go Ali az-Zajbak al-Misri. Pewnego "dnia siedziaS Tw Sotrzyk Ali w swej siedzibie otoczony swymiludWmi [a serce miaS peSne !smutku i pierR RciRnit. I ujrzaS go straVnik owej siedziby, gdy tak siedziaS z zaspion twarz i spytaS: "XCo ci jest mistrzu mTj? JeVeli$masz pierR RciRnit, przejdW si po Kairze! Zaiste, opuRci ci smutek, gdy pochodzisz po bazarach. Y WstaS tedy Ali az-Zajbak i wyszedS na przechadzk po Kairze, ale jego troska i smutek powikszySy si jeszcze. Przechodzc koSo "winiarni, pomyRlaS wic sobie: XWstp i napij si. Y Gdy wszedS, ujrzaS w winiarni ludzi siedzcych w siedmiu !rzdach i rzekS: XGospodarzu, "chciaSbym byZ sam! YI posadziSgo szynkarz w oddzielnym pokoiku, przyniTsS mu wina, a "Ali piS, aV do upicia. WTwczas wyszedS z winiarni i chodziS dalej po Kairze, i przechadzaS si tak, aV doszedS do ulicy zwanej Darb al-Achmar, a ludzie ze strachu przed nim usuwali si z drogi. $Nagle odwrTciS si Ali i ujrzaS nosiwod, ktTry dWwigaS w dzbanie wod do picia, woSajc po drodze: XO OdpSacajcy! Najlepszym napojem jest z rodzynek wino!Najpewniejsza przyjaWU jest zlub dziewczyn! Na najwyVszym miejscu siadaj z #mdrca min! Y I zawoSaS naU Ali: XChodW, daj mi piZ! Y, a nosiwoda popatrzyS na niego i !podaS mu dzban. Ali zajrzaS do "dzbana, potrzsnS nim i wylaS zawartoRZ na ziemi. Nosiwoda spytaS: XDlaczego nie pijesz? !Y, a Ali rzekS znowu: XDaj mi !piZ! YI napeSniS mu nosiwoda dzban, Ali zaR wziS go, potrzsnS i wylaS wod na !ziemi. To samo uczyniS trzeci #raz, aV nosiwoda rzekS: XJeVelinie pijesz, odchodz! Y !Ali jednak powtTrzyS: XDaj mi "piZ. Y I raz jeszcze napeSniS nosiwoda dzban, i podaS mu, &Ali zaR wziS go i napiS si, po czym daS nosiwodzie denara. Lecz Tw spojrzaS na Alego !pogardliwie, gdyV uznaS, Ve to"maSa zapSata, i rzekS: XNiech ci Allach wynagrodzi! Niech ci Allach wynagrodzi! Mali $ludzie nie s wielkimi ludWmi. Y WTwczas Sotrzyk Ali chwyciS nosiwod za szat i zamachnS si naU cennym mieczem, takim, o jakim mTwi te wiersze: Mieczem uderzaj przeciwnika iniech omija ciebie trwoga. !Niczego si nie lkaj wicej, prTcz gniewu StwTrcy, kary Boga. StroU od tych, ktTrzy wstyd przynosz, wszak widok ich odraz budzi, Lecz staraj si byZ jak najbliVej szlachetnych i przyjaznych ludzi. "I krzyczaS do niego: XTy stary! !Gadaj ze mn rozsdnie. JeRli nawet twTj bukSak byS drogi, wart jest teraz najwyVej trzy dirhemy, a wody, ktTr wylaSem z dzbankTw na ziemi, bySo nie wicej niV kwarta! YNosiwoda przytaknS,"Ali zaR cignS dalej: XA ja daSem ci zSotego denara. Dlaczego wic mnie zniewaVasz? CzyV widziaSeR kogoR dzielniejszego ode mnie lub bardziej szczodrego? YOdrzekS nosiwoda: XWidziaSem dzielniejszego od ciebie i bardziej szczodrego! Ajak dSugo kobiety rodz, nie bySo na Rwiecie bohatera, ktTry nie bySby zarazem szczodry! Y SpytaS Ali: XA !kogTV to widziaSeR, kto byS dzielniejszy i bardziej szczodry ode mnie? Y RzekS nosiwoda: XWiedz, Ve miaSem przedziwn przygod: Ojciec mTj byS szejchem nosiwodTw w Kairze, ale umarS, a mnie zostawiS piZ wielbSdTw, muSa, kram i dom. Ale biedak nigdy nie jest zadowolony; a gdy jest zadowolony [umiera. !PomyRlaSem wic: ]PTjd do HidVazu! ^ WziSem sobie wielbSdy, chcc utworzyZ karawan, i tak dSugo poVyczaSem pienidze, aV "zebraSem piZset denarTw. Ale wszystko to straciSem w czasie pielgrzymki. #PomyRlaSem: ]JeVeli wrTc do Kairu, ludzie wtrc mnie do wizienia za to, Ve sprzeniewierzySem ich $pienidze. ^ PrzySczySem si wic do syryjskiej karawany !ptniczej i dotarSem z ni do Aleppo, a z Aleppo udaSem si do Bagdadu. Tam spytaSem o szejcha bagdadzkich nosiwodTw i gdy mi wskazano drog, poszedSem i wyrecytowaSem przed nim Fatih. WTwczas spytaS mnie omoje sprawy, a ja opowiedziaSem mu wszystko, co mi si przydarzySo. A on !otworzyS mi kram i daS bukSak,a takVe inne potrzebne przedmioty. Aby zarobiZ na !chleb, poczSem wic chodziZ wkoSo po mieRcie. W pewnej chwili podaSem dzbanek jakiemuR czSowiekowi, zachcajc go do picia, ale onrzekS: ]Nic jeszcze nie jadSem, abym miaS popijaZ! ZaprosiS mnie dziR pewien skpiec i postawiS przede mntylko dwa dzbany z wod. RzekSem przeto do niego: XTy !prostaku! Czy daSeR mi coR do jedzenia, co mTgSbym popijaZ?IdW wic precz, nosiwodo, a gdy coR zjem, wtedy podaj mi wod. ^ PodszedSem zatem do drugiegoczSowieka, a on zawoSaS: ]Niech ci Allach wesprze! ^ Tak wiodSo mi si aV do "poSudnia [nikt mi nic nie daS. RzekSem wic sobie w duchu: ]Obym nie byS przyszedS do Bagdadu! ^ Lecz nagle ujrzaSem biegncych szybko ludzi i podVySem za nimi. WkrTtce teV zobaczySem wspaniaSy orszak, postpujcyparami. Wszyscy oni mieli na gSowach takije i chusty, odziani zaR byli w burnusy, okrycia z wojSoku i pancerze ze stali. !SpytaSem wic kogoR: ]Czyj toorszak? ^ OdrzekS: ]To jest orszak naczelnika Achmada ad- Danaf. ^ SpytaSem: ]Jaki on sprawuje urzd? ^ OdpowiedziaS: ]Jest naczelnikiem dywanu i naczelnikiem w Bagdadzie. Do niego naleVy czuwanie nad porzdkiem poza miastem. Dostaje od kalifa tysic denarTw co miesic, a kaVdy zjego podwSadnych otrzymuje sto denarTw miesicznie. A Hasan Szauman dostaje tysicdenarTw tak samo jak on. Teraz udaj si z dywanu do !swojej siedziby. ^ Nagle ujrzaSmnie Achmad ad-Danaf i zawoSaS: ]ChodW tu, daj mi piZ! ^ NapeSniSem przeto dzban i podaSem mu, a on "potrzsnS nim i wylaS wod. ZrobiS tak samo jeszcze raz, adopiero za trzecim razem wypiS Syk podobnie jak ty. Potem zapytaS mnie: ]Nosiwodo, skd pochodzisz? !YOdrzekSem: ]Z Kairu ^, a on zawoSaS: ]Niech Allach zachowa Kair i jego mieszkaUcTw! A z jakiej przyczyny przybySeR do tego miasta? ^ Na to opowiedziaSem mu moj histori i daSem mu do zrozumienia, Ve jestem "dSuVnikiem, ktTry uciekS przedwierzycielami i ndz. Wtedy #zawoSaS: ]Witaj nam! ^, i daS mi piZ denarTw, a do swych podwSadnych powiedziaS: ]W #imi Allacha, dajcie mu coR! ^ IkaVdy z nich daS mi denara. Achmad zaR rzekS jeszcze: ]Szejchu, przez caSy czas twego pobytu w Bagdadzie bdziesz dostawaS od nas tyle samo, ilekroZ nas napoisz! ^ Od tej pory czsto ich odwiedzaSem i dziki nim spSywaSo na mnie bSogosSawieUstwo. Po jakimR czasie obliczySem to, co od nich zyskaSem, i stwierdziSem, Ve bySo tego !tysic denarTw. RzekSem wic do siebie: ]Najlepiej wrTciZ teraz w rodzinne strony. ^ I poszedSem do domu Achmada, ucaSowaSem jego rce, a on spytaS: ]Czego sobie Vyczysz?^, odrzekSem: ]Chc wyjechaZ ^, i wypowiedziaSem te oto wiersze: Gdziekolwiek cudzoziemiec przebywa, tam wszdzie Budow zamkTw w wietrze bywa jego praca. Co zbudowaS, wichura w perzyn obraca. I oto cudzoziemiec do dom wracaZ bdzie. I powiedziaSem jeszcze: ]Wyrusza wSaRnie do Kairu karawana i chc powrTciZ z ni do swoich ^, a on daS mi mulic i sto denarTw, po czym !powiedziaS: ] ChciaSbym podaZprzez ciebie pewn wiadomoRZ, szejchu! Czy znasz ludzi w Kairze? ^ OdrzekSem: ]Tak ^, a on #cignS dalej: ]WeW wic ten list, oddaj go Alemu az-Zajbakal-Misri i powiedz Mu: TwTj mistrz ci pozdrawia. Jest teraz w sSuVbie u kalifa. ^ WziSem od niego list i wyruszySem w drog, podrTVujc tak dSugo, aV dotarSem do Kairu. Gdy si zgSosili moi wierzyciele, oddaSem im wszystko, co bySem im winien. Potem w dalszym cigu wykonywaSem zawTd nosiwody, ale listu nie mogSem dostarczyZ, bo nie wiem, gdzie jest siedziba Alego az-Zajbak al-Misri. Y "ZawoSaS na to Ali: XO szejchu, !ciesz si i porzuZ strapienie! Ja jestem Ali az-Zajbak al-Misri, pierwszy z junakTw naczelnika Achmada ad-Danaf! $Daj list! YI nosiwoda daS mu list.A kiedy otworzyS go Ali, przeczytaS w nim takie wiersze: !Pisz ja do ciebie, o pikny, z nadziej, Na kartce, co z wiatrem do ciebie poleci. Gdybym lataZ umiaS, frunSbym naprzeciw, Lecz podcite skrzydSa wznieRZ mnie nie umiej. A poniVej: XPozdrowienia od naczelnika Achmada ad-Danaf dla najstarszego z jego synTw, Alego az-Zajbak al-Misri. Daj "ci znaZ o tym, Ve dobraSem sido Salah ad-Dina al-Misri i #pSataSem mu rTVne figle, aV w koUcu pogrzebaSem go za Vywota. Jego ludzie sSuchaj teraz mnie, a midzy innymi Ali!Kitf al-DVamal. Piastuj teraz urzd naczelnika Bagdadu w dywanie kalifa i powierzono minadzTr nad okolic miasta. JeVeli jesteR jeszcze pomny wizi, jaka nas Sczy, przybdW do mnie. MoVe dokonasz w Bagdadzie jakiegoR wyczynu, ktTry wprowadzi ci na sSuVb kalifa, i wyznaczy ci on staSe pobory i utrzymanie, a ponadto kaVe zbudowaZ dla ciebie siedzib. Oto czego tobie Vycz i Rl tobie pozdrowienia. Y A gdy przeczytaS Ali ten list, ucaSowaS go i przySoVyS go sobie do gSowy, a nosiwodzie "daS dziesiZ denarTw za dobrnowin. Potem udaS si do swej siedziby, poszedS do !swych ludzi i powtTrzyS im t nowin, a potem dodaS: XOpiekujcie si sob wzajemnie! Y, zdjS szaty i wdziaS maszlach i fez. WziS teV skrzynk zawierajc wSTczni z mocnego drzewa, dSugoRci dwudziestu czterech "Sokci, ktTr skSadaSo si z czRci. I spytaS Alego jego zastpca: XCzy chcesz wyruszaZ w podrTV teraz, gdy skarbiec jest pusty? Y OdrzekS: XGdy dotr do Damaszku, poRl wam tyle, abywam wystarczySo. YWyruszyS !w drog i przySczyS si do karawany gotowej do drogi, w ktTrej dostrzegS czterdziestu kupcTw i ich szachbandara. Wszyscy zaSadowali juV swoje towary, a tylko juki szachbandara kupcTw leVaSy na ziemi. ZobaczyS teV Ali przewodnika karawany, Syryjczyka, ktTry mTwiS do poganiaczy muSTw: XJeden z was musi mi pomTc! $YLecz oni lVyli go i zniewaVali. #Ali pomyRlaS sobie: XZ nikim niebdzie mi si lepiej podrTVowaSo, jak z tym przewodnikiem! XA Ali byS pikny i nie miaS zarostu. ZbliVyS si wic do przewodnika, pozdrowiS go, a Tw przywitaS go serdecznie i spytaS: XCzego sobie Vyczysz?Y RzekS Ali: "XStryju mTj, widz, Ve stoisz oto sam z jukami na czterdzieRci muSTw! Dlaczego "nie wziSeR z sob ludzi, aby ci pomogli? YOdrzekS: XSynu, miaSem dwu wynajtych pomocnikTw. UbraSem ich i wSoVySem kaVdemu do kieszeni dwieRcie denarTw. Pomagali mi do al-Chanka, a potem uciekli. Y SpytaS Ali: XDokd si wybieracie? Y OdrzekS: XDo #Aleppo Y, a Ali powiedziaS: XJa tobie pomog! YZaSadowali !wic juki i wyruszyli w drog, a wraz z nimi szachbandar kupcTw na swej mulicy. Co zaRdo przewodnika syryjskiego, to upodobaS on sobie Alego i zapaSaS do niego miSoRci. Kiedy zapadSa noc, rozbili #obTz, jedli i pili, aV przyszSa pora snu. Ali poSoVyS si wTwczas na ziemi obok !przewodnika i udawaS, Ve Rpi. A gdy przewodnik zasnS, leVc przy Alim, Tw wstaS i usiadS u wejRcia do namiotu szachbandara kupcTw. WkrTtce przewodnik odwrTciS #si na bok i chciaS wziZ Alegow ramiona, ale nie znalazS go !przy sobie i pomyRlaS: XMoVe umTwiS si z kim innym i !tamten wziS go do siebie. Ale ja mam wiksze prawo do niego i w nastpn noc zatrzymam go dla siebie. Y #Ali zaR nadal siedziaS u wejRciado namiotu szachbandara #kupcTw, aV zbliVyS si Rwit. !Wtedy odszedS i poSoVyS si obok przewodnika. Gdy si Tw obudziS i zobaczyS go u swego"boku, pomyRlaS: XJeVeli spytamgo, gdzie byS, zostawi mnie i pTjdzie sobie. Y I tak go Ali %wciV zwodziS, aV zbliVyli si do zaroRli, w ktTrych znajdowaSa si pieczara, a w niej legowisko, gdzie mieszkaS groWny lew. IlekroZ przechodziSa tamtdy jakaR karawana, podrTVujcy z ni rzucali koRci, a na kogo padS los, tego oddawali lwu. Kiedy i tym razem odbySo si losowanie, los wskazaS nie kogo innego, tylko wSaRnie szachbandara kupcTw. A juV lew stanS na ich drodze i wypatrywaS, kogo teV dostanie z karawany. Szachbandara ogarnS przeto wielki strach i zawoSaS do przewodnika: XNiechaj Allach "przeklnie twoje koRci i podrTV z tob! JednakVe zobowizujci, abyR po mojej Rmierci oddaS moim dzieciom naleVce !do mnie juki. YNa to spytaS ichSotrzyk Ali: XO co si sprzeczacie? Y A gdy mu wytSumaczyli, zawoSaS: XCzemuV uciekacie przed dzikim kotem? Podejmuj si zabiZ go! Y PobiegS wic przewodnik karawany do kupca i oznajmiS "mu to. RzekS kupiec: XJeVeli gozabije, dam mu tysic sTb dobry j 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBp c2z/ c2݉ c2@8# c2. c2:*2i!denarTw Y, a inni powiedzieli: XRTwnieV i my go wynagrodzimy! Y Wtedy Ali wstaS i zdjS maszlach, pod ktTrym miaS zbroj ze stali. UjS miecz stalowy, przetarS ostrze i samotnie wystpiS przeciw lwu krzyczc naU. Lew skoczyS na "niego, lecz Ali al-Misri ugodziS go mieczem pomidzy oczy i rozpSataS go na dwoje, podczas gdy przewodnik karawany i kupcy patrzyli na !to. I rzekS Ali do przewodnika: !XNie bTj si, mTj stryju! Y OdrzekS: XSynu mTj, od tej chwili jestem twoim sSug! Y Szachbandar kupcTw zaR #wstaS, objS Alego, pocaSowaS go w czoSo i daS mu tysic denarTw, a kaVdy z kupcTw daS mu dwadzieRcia denarTw. "Ali zaR zSoVyS wszystkie swojepienidze u szachbandara. Potem przespali noc, a rano #wstali i odjechali, kierujc si ku Bagdadowi. I przybyli po drodze do Legowiska LwTw i Doliny PsTw, a tam VyS wraz ze swoim szczepem pewien beduin, zawalidroga i rozbTjnik. CaSy Tw szczep napadS na przejeVdVajc karawan i ludzie rozpierzchli si przed napastnikami, a szachbandar kupcTw zawoSaS: XPrzepadS mTj majtek! Y Ale oto nadbiegS Ali, odziany wskTrzany kaftan, caSy obwieszony dzwoneczkami. WyjS on swoj wSTczni i "zSoVyS wszystkie jej czRci, porwaS jednego z wierzchowcTw beduina i dosiadS go. Potem zawoSaS do beduina: XWystp tu ku mnie do walki na wSTcznie! Y I potrzsnS dzwoneczkami, a koU beduina spSoszyS si "sSyszc ich dWwik. Wtedy Ali !uderzyS we wSTczni beduina izSamaS j, po czym zadaS beduinowi cios w szyj i "strciS mu gSow z karku. Gdy zobaczyli to jego ludzie, skoczyli ku Alemu, lecz on runS na nich woSajc: XAllach jest Wielki! Y, i #odpieraS ich, aV si rzucili do ucieczki. Wtedy podniTsS Ali gSow beduina w gTr na wSTczni, a kupcy obdarowali go hojnie i podrTVowali razem dalej, aV dotarli do Bagdadu. WTwczas poprosiS Ali kupcTw ozwrot jego pienidzy i wydali mu je, on zaR powierzyS je przewodnikowi z proRb: XGdy wrTcisz do Kairu, spytaj o moj siedzib i oddaj te !pienidze jej straVnikowi. YI przenocowaS razem z kupcami,a rano wszedS do miasta, #krVyS po nim i dowiadywaS sio siedzib Achmada ad-Danaf, !lecz nikt nie potrafiS wskazaZ mu drogi. ChodziS wic dalej, aV przyszedS do Sahat an-Nafad, gdzie zobaczyS bawice si dzieci, a wRrTd nich byS chSopiec imieniem Achmad "al-Lakit. I rzekS Ali do siebie: XWiadomoRZ o nich otrzymaZ moVesz tylko od ich dzieci! YRozejrzaS si i wzrok jego padS na sprzedawc sSodyczy, wic kupiS u niego Sakoci i zawoSaS na chSopcTw. Ale Achmad al-Lakit odegnaS inne "dzieci, po czym sam zbliVyS sii spytaS Alego: XCzego sobie Vyczysz? YOdrzekS: XMiaSem "kiedyR synka, ktTry umarS, ale "ujrzaSem go we Rnie, jak prosiSmnie o sSodycze. KupiSem je wic i chc daZ troch !kaVdemu chSopcu. YTo mTwic wrczyS Achmadowi al-Lakit nieco sSodyczy, a gdy Tw obejrzaS dar, zobaczyS, Ve przylgnS do niego denar. RzekS wic Alemu: XOdejdW, ja si nie dopuszczam niczego podSego! !Spytaj o mnie ludzi! YRzekS na to Ali: XSynu mTj, tylko przebiegSy bierze zapSat i tylko przebiegSy zapSat daje. ChodziSem oto po mieRcie, szukajc siedziby Achmada ad-Danaf, ale nikt nie potrafiSmi jej pokazaZ. Ten denar bdzie nagrod dla ciebie, jeVeli zaprowadzisz mnie do siedziby Achmada ad-Danaf. Y OdrzekS chSopiec: XPobiegn przed tob, a ty postpuj za mn, aV dojd do jego siedziby. Wtedy podnios kamyk i rzucnim w bram, abyR j w ten sposTb poznaS. YI pobiegS "chSopiec, Ali zaR pospieszyS zanim aV do miejsca, gdzie chSopiec podniTsS palcami stopy kamyk i rzuciS nim w bram siedziby Achmada !ad-Danaf. I tak trafiS tam Ali. Gdy chSopiec wskazaS siedzibAchmada ad-Danaf, Ali zSapaS go i chciaS mu odebraZ denara,"ale nie udaSo mu si to. RzekS wic do chSopca: XIdW, zasSugujesz na zapSat, bo jesteR bystry, rozumny i !odwaVny. JeVeli Allach pozwoli, zostan naczelnikiem u kalifa, a wtedy uczyni ci jednym z moich junakTw. YI chSopiec uciekS, Ali az-Zajbak al-Misri !zaR zbliVyS si do wskazanej bramy i zapukaS. WTwczas zawoSaS Achmad ad-Danaf: !XStraVniku, otwTrz bram, to puka Ali az-Zajbak al-Misri. YGdy brama stanSa otworem, Ali wszedS do Achmada ad-Danaf i pozdrowiS go, ten zaR chwyciS go w objcia i caSa czterdziestka powitaSa przybysza. Potem Achmad ad-Danaf odziaS go w nowy strTj, mTwic: XGdy kalif mianowaS mnie naczelnikiem, daS moim ludziom stroje, a ja zachowaSem ten dla ciebie. Y Posadzili go teV na honorowym miejscu poRrTd siebie, a wtedyprzyniesiono potrawy i jedli, przyniesiono wino, i pili, i podchmielali sobie aV do rana. WTwczas rzekS Achmad ad-Danaf do Alego al-Misri: XNie chodW po Bagdadzie! Raczej posiedW tu w domu. YSpytaS: XDlaczego? CzyV przybySem tu, by siedzieZ w zamkniciu? Jestem tu raczej po to, by sirozejrzeZ! YOdrzekS Achmad: XSynu mTj, nie myRl, Ve Bagdad jest taki jak Kair! Bagdad jest stolic kalifatu. Wielu w nim SotrTw, a Sotrostwo pleni si tu jak chwasty na ziemi. YPozostaS wic Ali w domu przez trzy dni, aV wreszcie rzekS do niego Achmad ad-Danaf: XChc przedstawiZ ci kalifowi, aby #ci wyznaczyS VoSd! YAli jednak odpowiedziaS: XGdy nadejdzie stosowna pora. YI pozostawiS mu Achmad swobod. AV pewnego dnia, gdy Ali siedziaS w domu smutny i zSy, rzekS #sam do siebie: XWstaU i idW si!przejRZ po Bagdadzie, aby si !rozweseliZ. Y WyszedS wic i przechodziS z ulicy na ulic, aV ujrzaS poRrodku bazaru pewien kram. WstpiS i zjadS tam obiad, po czym wyszedS, aby sobie umyZ rce, gdy oto nadeszSo parami czterdziestu niewolnikTw ze stalowymi mieczami, w wojSokowej odzieVy, a za nimi, jako ostatnia, jechaSa na mulicy !chytra Dalila. Na gSowie miaSa heSm pozSacany ze stalow gaSk na szczycie, a odziana bySa w kolczug i miaSa ponadto wszystko, co do takiego stroju przynaleVy. Dalila wracaSa wSaRnie z dywanu i jechaSa do swego zajazdu. Kiedy zobaczySa Alego az-Zajbak al-Misri, przyjrzaSa mu si uwaVnie i stwierdziSa, Ve jest podobny do Achmada ad-Danaf ze wzrostu i tuszy. A miaS on na sobie abaj i burnus, nosiS przypasany miecz ze stali i caSe wyposaVenie do tego naleVce. BiSy od niego odwaga i dzielnoRZ i RwiadczySy za nim, nie przeciwko niemu. I pojechaSa Dalila do zajazdu, poszSa do swej cTrki Zajnab, apotem przyniosSa tablic do !wrTVenia z piasku. Gdy rzuciSa"piasek, dowiedziaSa si, Ve Tw!obcy to Ali al-Misri i Ve ma on szczRcie wiksze od szczRcia jej i jej cTrki Zajnab. I spytaSa Zajnab: XMatko moja, czego si dowiedziaSaR, rzuciwszy !piasek na tablic? YOdrzekSa; XZobaczyS am dziR mSodego czSowieka podobnego do Achmada ad-Danaf i Vywi obaw, Ve on si dowie, iV zabraSaR szaty Achmada ad-Danaf i jego junakTw. GotTw przyjRZ do zajazdu i spSataZ nam jakiego figla, abypomRciZ swego mistrza i jego !czterdziestu ludzi. MyRl, Ve on mieszka w koszarach Achmada ad-Danaf. YI rzekSa jej Zajnab: XCTV to takiego? "Wydaje mi si, Ve liczysz si znim! Y Potem przywdziaSa najwspanialsz szat, jak miaSa i wyszSa na przechadzk po mieRcie. Widok jej poruszaSserca ludzi, ona zaR obiecywaSa i wymawiaSa si, #sSuchaSa i znikaSa, i chodziSa z bazaru na bazar, aV w koUcu ujrzaSa Alego al-Misri, ktTry "wSaRnie si zbliVaS do niej. TrciSa go ramieniem, $odwrTciSa si i rzekSa: XNiech !Allach da dSugie Vycie ludziom uwaVnym! Y #RzekS na to Ali: XJakVe pikna jest twa postaZ! Do kogo naleVysz? Y OdrzekSa: XDo mSodego wytwornisia, takiego !jak ty. YSpytaS: XCzy jesteR zamVna, czy stanu wolnego? YOdrzekSa: XZamVna Y, a on spytaS: XSpotkamy si u mnie czy u ciebie? Y RzekSa: XJestem cTrk kupca i mV mTj teV jest kupcem. Nigdy w Vyciu niewychodziSam z domu, dopiero dziR, a to dlatego, Ve przygotowaSam posiSek i chciaSam go zjeRZ, ale nie miaSam ochoty. A kiedy ujrzaSam ciebie, miSoRZ zapadSa w moje serce. Czy moVesz rozproszyZ smutek !mego serca i zjeRZ coR u mnie?Y OdrzekS: XKto zostaS zaproszony, ten nie odmawia. !YI ruszySa przed siebie Zajnab,!a on postpowaS za ni z ulicyna ulic. Po pewnym jednak czasie, idc tak za ni, $pomyRlaS sobie: XCTV ty robisz?JesteR cudzoziemcem, a kto popeSnia cudzoSTstwo na obczyWnie, tego Allach odsySa pohaUbionego do domu. #PozbdW si jej delikatnie. YI "powiedziaS gSoRno: XWeW tego denara i wyznacz inn por. YOdrzekSa: XNa Imi !NajpotVniejsze, nie moVe byZ!inaczej, tylko musisz iRZ terazze mn do domu, abym ci okazaSa moje szczere uczucie!Y SzedS wic za ni, aV dotarSa do wejRcia jakiegoR domu o wysokiej bramie !zamknitej na zasuw. I rzekSa!do Alego: XOtwTrz t zasuw! #Y, a on spytaS: XA gdzieV jest klucz od niej? Y OdparSa: XZginS. Y A on powiedziaS: XKaVdy, kto otwiera zasuw, nie majc "klucza, staje si przestpc i do obowizkTw sdziego naleVy ukaraZ go. A zreszt nie wiem, jak otworzyZ j bez klucza. Y WTwczas Zajnab zdjSa zasSon z twarzy, a on spojrzaS na ni spojrzeniem, ktTre wyzwoliSo w nim tysic westchnieU. Potem opuRciSa zasSon na zasuw, wypowiedziaSa nad ni imiona Matki MojVesza i otworzySa j bez klucza. "I weszSa, a on wszedS za ni i spostrzegS we wntrzu miecze!i stalowe zbroje. Zajnab zdjSa"zasSon i usiadSa przy Alim, on$zaR pomyRlaS sobie: XNiech si wypeSni to, co przeznaczyS ci %Allach Y, i pochyliS si ku niej, chcc j pocaSowaZ w policzek. Ale ona przySoVySa rk do policzka, mTwic: XDopiero noc daje zaspokojenie Y, po czym przyniosSa stolik z potrawami i"winem. Jedli wic oboje i pili, apTWniej Zajnab wstaSa, napeSniSa dzbanek wod ze !studni i polaSa Alemu rce, by mTgS je umyZ. A podczas tego zajcia Zajnab uderzySa si nagle w piersi i zawoSaSa: XZaiste, mV mTj miaS pierRcieU z rubinem, ktTry "ktoR u nas zostawiS za piZsetdenarTw. WSoVySam go na palec, ale byS za duVy, wic zmniejszySam go, podlepiajc woskiem. Lecz kiedy spuszczaSam wiadro, wpadS mi widocznie Tw pierRcieU do studni. OdwrTZ si wic w stron drzwi, abym mogSa si rozebraZ i zejRZ do studni, $wycignZ pierRcieU. Y RzekS !Ali: XBySby to dla mnie wstyd, gdybyR ty wchodziSa do studni, kiedy ja tu jestem! Nikt inny nie zejdzie, tylko ja!Y ZdjS wic swoje szaty, przewizaS si sznurem, a Zajnab spuRciSa go do studni, !gdzie bySo duVo wody. I rzekSaw pewnej chwili Zajnab: XMam za krTtki sznur, odwiV si !wic i skocz! XAli usSuchaS, !skoczyS do wody i zanurzyS siw niej na gSbokoRZ kilku !sVni, ale nie dosignS do dna. Zajnab natomiast "naSoVySa z powrotem zasSon, zabraSa jego szaty i pospieszySa do swej matki. #RzekSa jej: XOto zdoSaSam juV rozebraZ Alego al-Misri i wrzuciSam go do studni emira Hasana, do ktTrego naleVy Tw dom. Nie ma si co obawiaZ, aby $mTgS stamtd wyjRZ. Y Co zaR do emira Hasana, do ktTrego naleVaS Tw dom, to byS on w tym czasie nieobecny, gdyV przebywaS w dywanie. Kiedy "zaR wrTciS, zobaczyS swTj domotwarty. KrzyknS wic do stajennego: XDlaczego nie !zamknSeR zasuwy? Y OdrzekS stajenny: XO panie mTj! $ZamknSem j wSasn rk! Y Na to emir zawoSaS: XNa moj gSow! Do mego domu wtargnS zSodziej! Y Potem wszedS i przeszukaS dom, ale nie znalazS nikogo. WTwczas rozkazaS stajennemu: XNapeSnij dzban, abym dokonaZ mTgS ablucji! YStajenny wziS wiadro i zanurzyS je w studni, a gdy je"wycigaS, spostrzegS, Ve jest ciVkie. ZajrzaS do studni i zobaczyS, Ve coR siedzi w wiadrze. SpuRciS je z !powrotem, krzyknS i zawoSaS:!XO panie mTj! Ze studni wylazSdo mnie ifrit! Y "I rozkazaS mu emir Hasan: XIdW,sprowadW czterech fakihTw, niech poczytaj nad nim Koran, aV ucieknie. YA kiedy przyszli fakihowie, rzekS do nich emir: XSidWcie wokTS studni i recytujcie Koran nad tym ifritem! Y Potem przyszedSstajenny z jakimR niewolnikiemi znTw spuRcili do studni #wiadro. Ali al-Misri uczepiS si go znowu, ale tym razem ukrySsi pod nim, czekajc, aV bdzie blisko obmurowania. Wtedy wyskoczyS i usiadS midzy fakihami, ci zaR !poczli okSadaZ si nawzajem (piRciami, woSajc: XIfrit! Ifrit! YLecz emir Hasan zauwaVyS, Ve to mSody czSowiek, istota ziemska, i spytaS go: XCzy jesteR zSodziejem? Y Ali $zawoSaS: XNie! Y, a emir pytaS dalej: XDlaczego zszedSeR do #studni? Y Ali odrzekS: XSpaSem sobie, lecz w czasie snu uroniSem troch nasienia. PoszedSem wic nad Tygrys, chcc si umyZ, ale gdy si zanurzySem, woda wcignSa !mnie pod ziemi i prd niTsS mnie, aV wyszedSem z tej oto studni. YEmir jednak nalegaS: !XMTw prawd! YI opowiedziaS mu Ali wszystko, co mu si rzeczywiRcie przydarzySo. Wtedy wypuRciS go emir ze swego domu, odziawszy go w stare szaty. WrTciS wic Ali do siedziby Achmada ad-Danaf i opowiedziaS mu o tym, co go spotkaSo. I rzekS Achmad: XCzyV nie mTwiSem ci, Ve w Bagdadzie s kobiety !oszukujce mVczyzn? Y A Ali #Kitf al-DVamal dodaS: XNa Imi NajpotVniejsze, powiedz mi, jak to si mogSo staZ, aby ciebie, przywTdc kairskich SotrzykTw, pozbawiSa szat jakaR dziewczyna? YBySo to #Alemu wielce niemiSe i VaSowaS,Ve tak uczyniS. Achmad ad-Danaf zaR odziaS go w nowy strTj. Potem spytaS Hasan Szauman: XCzy znasz tdziewczyn? Y OdrzekS Ali al-Misri: XNie Y, a Hasan powiedziaS: XTo bySa Zajnab, "cTrka chytrej Dalili, odWwiernejw zajeWdzie kalifa. To i ty wpadSeR w jej sidSa, Ali? Y OdrzekS: XTak Y, a Hasan "powiedziaS: XO Ali, ona zabraSajuV przedtem szaty twego mistrza i wszystkich jego junakTw! Y RzekS Ali: XTo wstyd dla was! Y I spytaS #Hasan: XCTV chcesz zrobiZ? Y, #a Ali odpowiedziaS: XChc si zni oVeniZ. Y Na to rzekS Hasan: XTo trudna sprawa. Lepiej odwrTZ od niej swe "serce. YAli spytaS: XJaki jest #sposTb na to, aby j poRlubiZ, Szaumanie? Y OdrzekS: XJestem$ci Vyczliwy. JeVeli bdziesz piS"z mojej rki i zacigniesz si pod mTj znak, pomog ci osignZ u niej to, czego pragniesz. YRzekS Ali: XZgadzam si! Y, a Hasan "rozkazaS: XZdejmij wic szaty! !Y I rozebraS si Ali, a Hasan wziS garnek i zagotowaS w nim coR podobnego do smoSy. WysmarowaS tym Alego, tak VestaS si podobny do czarnego niewolnika. PosmarowaS mu takVe wargi i policzki, a oczy umalowaS mu czerwon farb. OdziaS go potem w strTj !niewolnika, przyniTsS mu tac z kebabem i winem i rzekS wreszcie do niego; XW owym zajeWdzie kucharzem jest niewolnik, a ty staSeR si teraz podobny do niego. Zawsze kupuje on na targu miso i jarzyny. PodejdW i przemTw do niego grzecznie, tak jak mTwi niewolnicy. PozdrTw go i powiedz mu: ]Dawno juV nie bySem z tob na piwie! ^ On tobie odpowie: ]Jestem zajty! Mam na gSowie czterdziestu niewolnikTw, dla ktTrych gotuj jedzenie na obiad i kolacj. \ywi takVe psy, #stoSuj Dalil i jej cTrk [ Zajnab. ^ Wtedy powiedz mu: ]ChodW, zjemy kebabu i "napijemy si piwa. ^ IdW z nim do koszar i upij go, a potem wybadaj, co gotuje, ile rodzajTw potraw, spytaj o jedzenie dla psTw, o klucz do kuchni i o klucz do piwnicy. Wtedy powie ci, bo pijany opowiada o wszystkim, co ukrywa w stanie trzeWwym. Potem zadaj mu bandVu i ry j 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBp c2 c2 c2YD# c2. c2:)2"ubierz si w jego szaty, wSTV teV jego noVe za pas, weW kosz na jarzyny i idW na targ. Kup misa i jarzyn, a potem !wejdW do ich kuchni i spiVarni i ugotuj potrawy, rozdziel je do misek, po czym zabierz je izanieR Dalili i wszystkim w #zajeWdzie. Ale wSTV bandVu do jedzenia, aby uRpiZ psy, $niewolnikTw, Dalil i jej cTrk Zajnab. PTjdW wreszcie do mieszkania Zajnab i przynieR stamtd wszystkie stroje. A !jeVeli chcesz naprawd oVeniZsi z ni, zabierz takVe czterdzieRci goSbi pocztowych. Y WyszedS wic Ali, spotkaS czarnego niewolnika, owego kucharza, pozdrowiS go i powiedziaS: XDawno juV nie bySem z tob na piwie! Y OdrzekS: XJestem zajty gotowaniem dla niewolnikTw i #psTw! YI wziS go Ali z sob, "upoiS go i wypytaS, ile i jakie gotuje potrawy. !PowiedziaS kucharz: XCo dzieU !gotuj piZ potraw na obiad i piZ potraw na kolacj; a wczoraj zaVdali ode mnie jeszcze szTstej potrawy, a to zardy, i siTdmej, mianowicie gotowanych ziarenek granatu. $Y I pytaS dalej Ali: XA jak jest ze stoSami, ktTre przygotowujesz? YOdrzekS: XNajpierw zanosz stTS dla Zajnab, potem dla Dalili. Wreszcie daj jeRZ niewolnikom, a na koUcu karmi psy. KaVdy z nich dostaje misa tyle, Ve jest !syty, a Vaden nie zadowoli si &iloRci mniejsz niV ratl. YA los tak chciaS, Ve Ali zapomniaS spytaZ o klucze. ZdjS pijanemu kucharzowi szaty i sam je wdziaS, wziS jego kosz i poszedS na targ, a tam kupiS miso i jarzyny, po czymzawrTciS ku zajazdowi i wszedS do bramy. UjrzaS tam Dalil, siedzc i przygldajc si kaVdemu, kto wchodziS i wychodziS, ujrzaS teV czterdziestu uzbrojonych niewolnikTw. I dodaS odwagi swemu sercu. Alekiedy Dalila go zobaczySa, rozpoznaSa go i zawoSaSa: XZawracaj, naczelniku zSodziei! Czy chcesz mi #spSataZ figla w zajeWdzie? YAlial-Misri, ktTry przecieV wygldaS caSkiem jak %niewolnik, zwrTciS si do Dalili irzekS: XCo ty gadasz, pani !odWwierna? Y Ona zaR spytaSa:!XCo uczyniSeR z niewolnikiem, naszym kucharzem? Co mu "zrobiSeR? Czy zabiSeR go, czy odurzySeR bandVem? Y Ali spytaS: XJaki niewolnik [kucharz? Czy tu jest jeszcze jakiR kucharz oprTcz mnie? YZawoSaSa: XKSamiesz! Ty jesteR Ali az-Zajbak al-Misri! YI odpowiedziaS jej Ali, posSugujc si jzykiem niewolnikTw: XOdWwierna! Czy Kairczycy s biali, czy czarni?Ja tu dSuVej nie zostan na sSuVbie! YWtedy spytali niewolnicy: XCo si z tob dzieje, bracie stryjeczny? Y Na to rzekSa Dalila: XOn nie jest waszym stryjecznym bratem. To Ali az-Zajbak "al-Misri. Zdaje si, Ve uRpiS bandVem waszego stryjecznego brata lub wrcz "zabiS go. YAle oni rzekli: XTo jest nasz brat Saadallach, #kucharz! YZawoSaSa Dalila: XTo nie jest on. To Ali z Kairu, #ktTry uczerniS sobie skTr! Y Lecz Ali spytaS: XKto to jest Ali? Ja jestem Saadallach! Y RzekSa wreszcie Dalila: XMam przecieV maRZ do sprawdzania!!Y I przyniosSa jakR maRZ, !posmarowaSa ni rk Alego i potarSa j, ale czerU nie zeszSa. WTwczas niewolnicy $zawoSali: XPuRZ go! Niech idzie i zrobi nam obiad! YLecz ona !rzekSa: XJeVeli on jest waszymstryjecznym bratem, bdzie !wiedziaS, czego zaVdaliRcie od niego wczoraj wieczorem i bdzie teV wiedziaS, ile rodzajTw potraw gotuje kaVdego dnia. YI zapytali go niewolnicy o rodzaje potraw i o to, czego od niego Vdali poprzedniego dnia wieczorem. OdpowiedziaS: XSoczewica, ryV, zupa, jachni i woda #rTVana. A wczoraj zaVdaliRciejeszcze szTstej potrawy: zardy, i siTdmej: ziaren granatu. A na kolacj bySo to samo. YI zawoSali niewolnicy: XDobrze powiedziaS! Y Dalila zaR rzekSa: !XWejdWcie razem z nim: jeVeli zna kuchni i spiVarni, znaczy to, Ve jest waszym stryjecznym bratem, jeRli zaR ich nie zna, zabijcie go. Y A Tw prawdziwy kucharz chowaS sobie kota; ilekroZ wracaS do domu, kot siedziaS przy wejRciu do kuchni i gdy kucharz tam wchodziS, kot wskakiwaS mu na rami. Kiedy wic wszedS Ali i kot ujrzaS go, wskoczyS mu na rami. Ali strzsnS go, a kot pobiegS "przed nim do kuchni. I domyRliS si Ali, Ve kot zatrzyma si wSaRnie przed drzwiami kuchni.!WziS wic klucze i zobaczyS na jednym z nich resztki piTr, !i tak poznaS, Ve jest to klucz od kuchni. OtworzyS j i zostawiS tam kosz z jarzyn, po czym wyszedS, a kot znTw biegS przed nim i zaprowadziS qo do #drzwi spiVarni. I domyRliS si %Ali, Ve to spiVarnia, wziS wicklucze i zobaczyS na jednym Rlady tSuszczu; poznaS tedy, "Ve jest to klucz od spiVarni, i otworzyS j. WTwczas rzekli niewolnicy: !XDalilo, gdyby to byS obcy, niewiedziaSby, gdzie jest kuchniai gdzie jest spiVarnia, nie "odrTVniSby teV kluczy do tych pomieszczeU od innych kluczy.Zaiste, to jest nasz stryjeczny brat Saadallach! Y RzekSa: XPomieszczenia rozpoznaS dziki kotu, a klucze odrTVniS od innych dziki Rladom na nich. Ale to mu ze mn tak gSadko nie pTjdzie! Y Ali zaR wszedS zaraz potem do kuchni, ugotowaS potrawy i zaniTsS je na stoliku do Zajnab, a wtedy zobaczyS wszystkie skradzione ubrania wiszce w jej mieszkaniu. Potem zszedS i zaniTsS "jedzenie Dalili, daS teV jeRZ niewolnikom i nakarmiS psy, a wieczorem zrobiS to samo. A bram zajazdu otwierano i zamykano wraz ze sSoUcem: o wschodzi i o zachodzie. Wieczorem podniTsS si wic Ali i ogSosiS w zajeWdzie: XMieszkaUcy! Oto juV !niewolnicy stanli na straVy i "spuRciliRmy psy. KaVdy przeto, kto by teraz wyszedS, do siebie moVe tylko moVe mieZ Val. YAli opTWniS nieco wieczorny posiSek, a ogSosiwszy powyVsze sSowa, dodaS psom do pokarmu trucizny i postawiS przed nimi !miski. Gdy psy zjadSy, zdechSy.Potem odurzyS Ali bandVem !wszystkich niewolnikTw, Dalil !i jej cTrk Zajnab, nastpnie zaR wszedS na gTr do mieszkania Zajnab, skd zabraS wszystkie skradzione szaty, a takVe goSbie pocztowe. Potem otworzyS bram zajazdu, wyszedS i !wrTciS do koszar. Tam spotkaS go Hasan Szauman i spytaS: XCo zdziaSaSeR? Y, i Ali opowiedziaS mu wszystko, co bySo. Hasan pochwaliS go, po czym zdjS z niego ubranie, "nagotowaS ziTS i umyS go nimi,#tak Ve Ali odzyskaS sw biaS skTr. Wtedy poszedS do niewolnika [ kucharza, ubraS go z powrotem w jego szaty i ocuciS go z odurzenia bandVem. WstaS tedy niewolnik, poszedS do sprzedawcy jarzyn, kupiS wszystko, czego potrzebowaS, i wrTciS do zajazdu. Tak si miaSy sprawy z Alim az-Zajbak al- Misri. A co do chytrej Dalili, to przyszedS do niej pewien kupiec, naleVcy do mieszkaUcTw zajazdu, ktTry opuRciS swe pomieszczenia, gdy tylko zabSysnS Rwit, a wtedy ujrzaS bram zajazdu otwart, niewolnikTw odurzonych, bandVem a psy "martwe. ZszedS wic do Dalili i znalazS i j odurzon !bandVem. Na szyi miaSa jakR kartk, a na gSowie gbk z "odtrutk na bandV. PrzySoVyS wic kupiec gbk Dalili do !nosa, a ona ocknSa si zaraz.A gdy przyszSa do siebie, spytaSa: XGdzie jestem? Y OdrzekS kupiec: XZszedSem wSaRnie i zobaczySem, Ve brama zajazdu jest otwarta. UjrzaSem teV, Ve leVysz odurzona bandVem, niewolnicy tak samo, co zaR do psTw, to zobaczySem, Ve s martwe. "YWziSa wtedy Dalila kartk i ujrzaSa na niej sSowa: XSprawc tego czynu jest nie kto inny, tylko wSaRnie Ali al-Misri. Y Potem daSa Dalila niewolnikom i swej cTrce Zajnab powchaZ odtrutk na bandV i powiedziaSa: XCzyV "wam nie mTwiSam, Ve to byS Ali"al-Misri! Y A zwracajc si do niewolnikTw, dodaSa: XZachowajcie t spraw w tajemnicy! YDo cTrki zaR !rzekSa: XIle razy powtarzaSam !ci, Ve Ali nie poniecha zemsty! Teraz popeSniS ten czyn w odwet za to, co ty z nim %uczyniSaR. MTgS byS postpiZ ztob znacznie gorzej, ale !poprzestaS na tym. OkazaS si wspaniaSomyRlny i chce, by zapanowaSa pomidzy nami $przyjaWU. Y Potem zdjSa Dalila"mskie przebranie i ubraSa si w szaty niewieRcie, zawizaSasobie chust pokoju na szyi i udaSa si do koszar Achmada ad- Danaf. A gdy Ali przyszedS do koszar wraz z ubraniami i goSbiami pocztowymi, Szauman daS zarzdcy pienidze za !czterdzieRci innych goSbi, a #Tw kupiS goSbie i ugotowaS jedla ludzi Achmada. A wSaRnie zastukaSa do drzwi Dalila i Achmad ad-Danaf rzekS: XTo "jest stukanie Dalili. StraVniku, idW i otwTrz jej. YStraVnik usSuchaS, otworzyS drzwi i Dalila weszSa, a Hasan Szauman rzekS do niej: XCo przywiodSo ci tutaj, zSowieszcza starucho? Postpujesz tak samo jak twTjbrat Zurajk, sprzedawca ryb. JesteRcie istotnie dobran #par! Y RzekSa: XO naczelniku! Prawo jest przeciwko mnie, !oto wic masz moj szyj. Ale powiedz, ktTry to z was spSataS mi tego figla? Y OdrzekS Achmad ad-Danaf: XTojest pierwszy z moich junakTw! Y RzekSa: XWstaw si u niego, na !Allacha, aby mi oddaS goSbie pocztowe i tamte rzeczy. %UczyU mi t Sask! YI zawoSaS Hasan Szauman: XNiech ci Allach za to odpSaci, Ali, dlaczego ugotowaSeR te #goSbie ? Y OdrzekS Ali: XNie "wiedziaSem, Ve s to goSbie pocztowe! YWtedy Achmad "rozkazaS: XZarzdco, przynieR $nam goSbie! YZarzdca speSniSrozkaz, a Dalila wziSa kawaSek goSbia, !pokosztowaSa i rzekSa: XTo nie!jest miso goSbi pocztowych! KarmiSam je gaSkami piVma i #miso ich staSo si niby piVmo.Y WTwczas rzekS Hasan Szauman: XJeVeli chcesz odzyskaZ swoje goSbie pocztowe, speSnij Vyczenie $Alego al-Misri. Y SpytaSa Dalila: XA czego on chce? Y OdrzekS Hasan: XAbyR go oVeniSa ze !sw cTrk Zajnab. YOdparSa: XNie mam nad ni wSadzy, tylko wic za jej zgod. YI rzekS Hasan do Alego al-Misri: XOddaj jej goSbie. Y Ali #uczyniS to, a Dalila przyjSa jei cieszySa si nimi. Hasan Szauman zaR mTwiS dalej: XMusisz nam daZ odpowiedW, ktTra nas zadowoli! YRzekSa: XJeVeli rzeczywiRcie pragnie #oVeniZ si z ni, to sztuczka, ktTr wyczyniS, nie jest jeszcze Vadnym dowodem przebiegSoRci. Prawdziw przebiegSoRZ okaVe dopiero, gdy poprosi o rk Zajnab jej wujka, naczelnika Zurajka. On jest jej opiekunem. To ten, !ktTry woSa: ]Ratl ryby za dwa grosze! ^, i ktTry w swoim kramie zawiesiS sakiewk zawierajc dwa tysice zSotych denarTw. YSkoro zebrani usSyszeli jej sSowa, "wstali i zawoSali: XCTV to za mowa, ty ladacznico? Czy chcesz, abyRmy utracili naszego brata Alego al-Misri? YDalila opuRciSa ich, poszSa prosto do zajazdu i oznajmiSa $swej cTrce: XAli al-Misri prosiS mnie o twoj rk. Y I ucieszySa si Zajnab, gdyV pokochaSa go za powRcigliwoRZ, jak wobec niej okazaS. SpytaSa wic !matk, co si wydarzySo, a ta powtTrzySa jej wszystko i dodaSa: XPostawiSam mu warunek, aby staraS si o ciebie u twego wuja, i takim oto sposobem doprowadz go do zguby! Y !Tymczasem Ali al-Misri zwrTciS si do swych towarzyszy i spytaS: XCo to za sprawa z tym Zurajkiem i kto to jest? Y Odrzekli: XByS on przywTdc junakTw z ziemi irackiej. ZdoSaS niemal przewierciZ !gTr, zdobyZ gwiazd z nieba !i skraRZ czernidSo z oka [ w tych sprawach nie ma sobie rTwnego. Teraz wszakVe juV si tym nie zajmuje i otworzySsobie kram rybiarza, a na handlu rybami zarobiS juV dwa !tysice denarTw. Pienidze te wSoVyS do sakiewki, przywizaS do niej jedwabny sznur, a do sznura przywizaS rTVnego rodzaju dzwoneczki zmosidzu. Sznur Tw drugim koUcem przymocowany jest dokoSka za drzwiami, wewntrz kramu. Za kaVdym razem, kiedy Zurajk otwiera swTj kram, wiesza przed nim sakiewk i woSa: ]Gdzie jesteRcie, Sotrzykowie z Egiptu, junacy z Iraku i wy mistrzowie z krajTw perskich? Oto Zurajk, sprzedawca ryb, !zawiesiS peSn sakiewk przedswym kramem. Kto si uwaVa za spryciarza, niech j podstpem zabierze i zatrzyma. ^ Przychodz wic !rozmaici ludzie mSodzi i ludzie chciwi i usiSuj skraRZ t !sakiewk [ale nie mog. Zurajkbowiem ukSada sobie pod nogami pSytki z oSowiu, smaVylub rozpala ogieU. I jeVeli przychodzi jakiR chciwiec, chcc go napaRZ i skraRZ sakiewk, on bierze jedn z !tych pSytek z oSowiu i rani go !albo nawet zabija. JeVeli wic,!o Ali, chciaSbyR podjZ si tego zadania, bySbyR jako ten, kto bije si po twarzy z Valu na pogrzebie, lecz nie wie, ktoumarS. Nie moVesz si z nim mierzyZ, z jego strony grozi ciniebezpieczeUstwo! Nie musisz#si przecieV VeniZ z Zajnab, a kto czegoR poniechaS, moVe VyZ i bez tego. Y !Lecz Ali zawoSaS: XLudzie, to bySby przecieV wstyd! Musz ukraRZ t sakiewk! PrzynieRcie mi tylko szaty mSodej kobiety. YDostarczyli mu wic Vdanych szat, a on "przebraS si, pomalowaS dSoniehenn i opuRciS na twarz !zasSon. Potem zabiS jagni, #zebraS jego krew i napeSniS nijelito, ktTre przedtem #wyczyRciS i zwizaS na koUcu. Potem przymocowaS sobie owojelito po wewntrznej stronie uda, na to wdziaS niewieRcie szarawary i pantofle. ZrobiS !teV sobie piersi z ptasich woli, ktTre wypeSniS mlekiem, a na brzuchu poSoVyS sobie nieco baweSny i obwizaS si najpierw pSTtnem, a potem jeszcze mocnym suknem. Tak wic kaVdy, kto go ujrzaS, mTwiS: XJakieV to pikne biodra! Y A Ve wSaRnie !nadszedS poganiacz osSTw, daS mu Ali denara i Tw pozwoliS muwsiRZ na swego osSa i zawiTzS go pod kram Zurajka, sprzedawcy ryb. Tam zobaczySAli wiszc sakiewk i dostrzegS takVe przeRwiecajce przez ni zSoto. #A Zurajk smaVyS wSaRnie ryby. I!ozwaS si Ali: XO poganiaczu, cTV to za zapach? Y OdrzekS poganiacz: XTo zapach ryb Zurajka. Y RzekS na to Ali: "XJestem ciVarn kobiet. Ten zapach mTgSby mi zaszkodziZ! PrzynieR mi od niego kawaSek ryby! Y RzekS wic poganiacz do Zurajka: XJak moVesz juV od rana rozsiewaZ wonie, ktTre szkodz brzemiennym kobietom? Wioz Von emira Hasana Szarr at-Tarik; musi towchaZ, a jest ciVarna. Przygotuj jej kawaSek ryby, bo pSTd poruszyS si w jej "Sonie. O OsSaniajcy, o BoVe! !OdwrTZ od nas niepomyRlnoRZ w tym dniu! YWziS tedy Zurajk kawaSek ryby i chciaS !j upiec, ale wygasS mu ogieU,wic wszedS do wntrza, aby go znTw roznieciZ. Tymczasem!Ali al-Misri, siedzc na oRle, nacisnS na wspomniane jelito,"tak Ve pkSo i spomidzy nTg Alego popSynSa krew. I zawoSaS: XO mTj bok! O moje "krzyVe! Y Na to odwrTciS si poganiacz i ujrzaS pSync krew. !SpytaS wic: XO pani moja, co ci jest? YWTwczas rzekS mu przebrany za kobiet Ali: XPoroniSam moje dziecitko! YNa to wyjrzaS z kramu Zurajk, a gdy zobaczyS krew, wystraszony, z powrotem uciekS do kramu, poganiacz zaR krzyknS do niego: XOby "ci Allach pokaraS, Zurajku. Ta mSoda niewiasta poroniSa, a tysobie nie poradzisz z jej mVem. Dlaczego tak wczesnym rankiem rozsiewasz takie zapachy? MTwiSem ci, abyR jej daS kawaSek ryby, a !tyR nie chciaS! YTo rzekSszy poganiacz chwyciS osSa i ruszyS swoj drog. A kiedy Zurajk uciekS do swego kramu,$Ali al-Misri wycignS rk po sakw. Zaledwie jej jednak !dotknS, zabrzczaSo zSoto, ktTre w niej bySo, i zadWwiczaSy wszystkie dzwoneczki i pierRcienie. I !krzyknS Zurajk: XOto wyszSo na jaw twoje oszustwo, "obwiesiu! ChciaSeR mi spSataZ figla w kobiecym przebraniu? !Masz, bierz, co ci si naleVy! !Y, i rzuciS w Alego pSytk z oSowiu, ktTra chybiSa i dosigSa kogo innego. Wtedy !oburzyli si na Zurajka ludzie i zawoSali: XCzy jesteR kupcem, czy Vu i ry j 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBp c2e c2 c2q# c2Ԏ/ c27o;#2miotaczem? JeVeli jesteR kupcem, zdejmij t sakiewk inie wywieraj na ludziach twej !zSoRci! Y OdrzekS; XW imi "Allacha, uczyni, co kaVecie. Y!Ali zaR powrTciS do koszar. I spytaS go Hasan Szauman: XCzego dokonaSeR? Y, i opowiedziaS mu Ali wszystko, co mu si przydarzySo. Potem $zdjS szaty niewieRcie i rzekS: XO Szaumanie! Daj mi strTj stajennego. Y I przyniTsS mu !Hasan taki strTj, a Ali wziS go i przebraS si, wziS ze !sob mis i piZ dirhemTw i tak udaS si do Zurajka, handlarza ryb. SpytaS go Zurajk: XCzego sobieVyczysz, panie majstrze? YGdymu pokazaS Ali dirhemy na dSoni, Zurajk chciaS mu daZ jakieR ryby z leVcych na pTSmisku, ale on powiedziaS: XWezm tylko ryby RwieVo usmaVone! YPoSoVyS przeto !Zurajk ryby na patelni i chciaS je usmaVyZ, ale Ve ogieU wygasS, wszedS do wntrza, aby go znTw rozpaliZ. Wtedy "Ali al-Misri wycignS rk, chcc zabraZ sakiewk, lecz gdy tylko dotknS jej brzegu, zadWwiczaSy wszystkie wisiorki, pierRcienie i dzwoneczki. I zawoSaS Zurajk: XNie udaS si ze mn twTj !podstp! ChociaV przyszedSeR w przebraniu koniucha, poznaSem ci po sposobie, w jaki trzymaSeR w dSoniach "pienidze i mis. YI rzuciS w #Alego pSytk z oSowiu, lecz Ali "zrobiS unik i pSytka upadSa nie gdzie indziej, tylko do patelni !peSnej smaVcego si misa. $Patelnia stSukSa si, a tSuszcz wraz z misem chlusnS na ramiona kadiego, ktTry "wSaRnie tamtdy przechodziS. IspSynSo mu to wszystko na "pierR i w dTS, aV do czRci !wstydliwych. Kadi wrzasnS: XOmoje przyrodzenie! Co za nikczemnoRZ, ty ndzniku! Kto!mi to uczyniS? Y I powiedzieli mu ludzie: XO panie nasz, to jakiR maSy chSopiec rzuciS kamieniem, a on przypadkiem wpadS do patelni. Lecz Allach uchroniS ci z pewnoRci przed czymR znacznie gorszym. Y Ale gdy si potem obejrzeli, zobaczyli %oSowian pSytk i pojli, Ve to"Zurajk, handlarz ryb, j rzuciS.I znowu ruszyli na niego, i rzekli: XNa to Allach nie zezwala! Zdejmij t kies, gdyV tak bdzie dla ciebie %lepiej! Y OdrzekS: XJeRli Allach pozwoli, zdejm j. Y Co si zaR tyczy Alego al-Misri, to udaS si on do koszar i poszedS do swych towarzyszy. A oni spytali go: XGdzie jest sakwa? Y I opowiedziaS im Ali wszystko, co mu si przydarzySo, a oni rzekli: XOsSabiSeR jego przebiegSoRZ juV o dwie !trzecie. Y Ali zdjS wTwczas !to, co miaS na sobie, a wdziaS strTj kupca. Potem wyszedS i spotkaS zaklinacza wVTw, ktTry miaS przy sobie worek, aw nim wVe, a miaS takVe toboSek ze swymi przyborami. RzekS do niego Ali: XZaklinaczu! Chc, abyR pokazaS sw sztuk moim dzieciom. Dostaniesz za to "zapSat. YI zaprowadziS go do koszar, tam zadaS mu bandVu, a potem przebraS si w jego !strTj i poszedS tak do Zurajka,sprzedawcy ryb. StanS przed kramem i zagraS na !piszczaSce, a Zurajk zawoSaS: !XNiechaj ci Allach zapSaci! Y Na to wycignS Ali wVe i rzuciS je przed sob [ na "ziemi. Zurajk zaR, bojc si wVy, uciekS do wntrza kramu, a Ali zebraS wVe i schowaS do worka, po czym wycignS rk po sakw. Ledwie jednak dotknS jej brzegu, zadWwiczaSy pierRcienie, dzwoneczki i wisiorki, a Zurajk zawoSaS: #XNie zaprzestaSeR swoich figli! PrzebraSeR si nawet za #zaklinacza wVTw! YI rzuciS w Alego oSowian pSytk. A wSaRnie przechodziS tamtdy jakiR wojak, a za nim postpowaS jego pachoSek. PSytka uderzySa w gSow "pachoSka i Tw upadS jak dSugi, wojak zaR krzyknS: XKto go #przewrTciS? Y, a ludzie rzekli: "XTo kamieU spadS z dachu! Y I poszedS sobie Tw wojak, a "ludzie rozejrzeli si i zobaczyli$oSowian pSytk. ZwrTcili si wic znTw przeciw Zurajkowi, #woSajc: XZdejmij t sakiewk!"Y OdpowiedziaS: XJeRli Allach zechce, zdejm j jeszcze #dziR wieczTr. YI nie przestawaS!Ali igraZ z Zurajkiem, i tak otouczyniS siedem prTb, lecz sakiewki nie zdjS. OddaS przeto zaklinaczowi jego szaty i przybory, ofiarowaS mu teV, zapSat. PTWniej udaS si znTw pod kram Zurajka i usSyszaS, jak Tw tam mTwiS: XJeVeli zostawi sakiewk na noc w kramie, ten Sotr przewierci Rcian i zabierze sakiewk. Zabior j przeto z sob do domu. Y Zaraz potem Zurajk wyszedS z kramu, zdjS sakiewk i !schowaS j w zanadrze. I szedS!za nim Ali, aV znaleWli si w pobliVu domu Zurajka. WTwczas spostrzegS Zurajk, Ve u ssiada odbywa si wesele, i rzekS do siebie: XPTjd najpierw do domu, oddam mojej Vonie t sakiewk i wdziej strTj odRwitny, a potem udam si !na wesele. Y I ruszyS dalej, a Ali za nim. A Zurajk byS oVeniony z czarn niewolnic, ktTr !wyzwoliS wezyr DVafar, i miaS z niej syna imieniem Abdallach.#I przyrzekS kiedyR Vonie, Ve dachSopca obrzezaZ za pienidze z owej sakiewki, potem go oVeni i zuVyje reszt tych pienidzy na uczt weseln. A gdy wszedS Zurajk do swej Vony, miaS "twarz ponur. SpytaSa wic: XZjakiej przyczyny jesteR !przygnbiony? YOdrzekS: XPan nasz doRwiadczyS mnie dziR !Sotrzykiem, ktTry wyczyniS mi siedem sztuczek, chcc ukraRZ t sakiewk, ale nie udaSo mu si jej wziZ. !YRzekSa: XDaj, przechowam j na wesele naszego syna. YI daSjej Zurajk sakiewk. Tymczasem Ali al-Misri schowaS si w jakiejR komTrce, skd mTgS widzieZ i sSyszeZ !wszystko. I Zurajk zdjS to, co miaS na sobie, i ubraS si w szat odRwitn, a do Vony powiedziaS: XStrzeV tej sakiewki, Umm Abdallach, a ja id na wesele. YAle Vona poprosiSa go: XPrzeRpij si 'troch! YI poSoVyS si Zurajk, i zasnS, a wtedy Ali wstaS, podkradS si na palcach i wziS sakiewk, po czym podVyS ku domowi weselnemui zostaS tam, aby popatrzeZ na obrzdy. Co zaR do Zurajka, to ujrzaS on we Rnie, Ve jakiR ptak porwaS mu sakiewk. ObudziS $si wic przeraVony i zawoSaS: XUmm Abdallach, wstaU, zobacz, gdzie sakiewka! Y "WstaSa przeto i rozejrzaSa si za ni, ale jej nie znalazSa. WTwczas jSa biZ si po twarzy, woSajc: XO czarny twTj los, Umm Abdallach! "ZSodziej zabraS sakiewk! Y A "Zurajk rzekS: XNa Allacha, nikt inny jej nie wziS, tylko #Sotrzyk Ali. Nikt inny nie mTgS skraRZ sakiewki, tylko on! Musz j odzyskaZ z powrotem! YA Vona dodaSa: XJeVeli jej nie przyniesiesz, zamkn przed tob drzwi i zostaniesz przez noc na ulicy. YPoszedS wic Zurajk do domu weselnego i ujrzaS Sotrzyka Alego, przygldajcego si obrzdom. PomyRlaS: XTo on ukradS sakiewk. Ale on przecieV mieszka w koszarach Achmada ad-Danaf! YI pospieszyS do koszar, by wyprzedziZ Alego. WdrapaS si na dach, po czym zszedS na dTS i ujrzaS, Ve !wszyscy Rpi. A oto i Ali juV nadszedS i zastukaS do bramy, Zurajk zaR zapytaS: XKto stoi przed bram? Y, i usSyszaS w odpowiedzi: XAli #al-Misri. Y SpytaS Zurajk: XCzy przyniosSeR sakiewk? Y I pomyRlaS Ali, Ve to Hasan Szauman, odrzekS wic: XPrzyniosSem. OtwTrz bram! !YZurajk rzekS: XNie mog jej otworzyZ, zanim nie ujrz sakwy. StanS bowiem zakSad pomidzy mn a twoim mistrzem. Y RzekS na to Ali: XWystaw rk! YI wystawiS Zurajk rk przez boczny otwTr drzwiowy, a Ali daS mu sakw. Zurajk porwaS j i "wyszedS t sam drog, ktTr tu wszedS, po czym wrTciS na wesele. Ali zaR staS przed bram, ale gdy nikt mu nie otwieraS, zastukaS niecierpliwie, a wtedy jego towarzysze obudzili si i $orzekli: XTo stuka Ali al-Misri! YI otworzyS mu straVnik, i spytaS: XCzy przyniosSeR sakiewk? Y ZawoSaS Ali: XDosyZ VartTw, Szaumanie! CzyV ci jej nie daSem przez boczny otwTr drzwiowy, kiedymi powiedziaSeR: ]Zaiste, "przysigSem, Ve ci nie otworzbramy, dopTki nie pokaVesz sakiewki! ^Y Hasan Szauman $zawoSaS: XNa Allacha! J jej nie!wziSem! Jedynie Zurajk mTgS #j wziZ od ciebie. YZawoSaS na to Ali: XMusz j wic przynieRZ z powrotem! Y !I wyszedS Ali al-Misri, udajc si na wesele. Tam usSyszaS, jak bSazen wSaRnie mTwiS: XProsz o datek, o Abu Abdallach, i niech nagroda za to stanie si udziaSem twego syna! Y RzekS do siebie Ali: XMam "szczRcie! Y, i pospieszyS do domu Zurajka. WdrapaS si na dach domu i zszedS do mieszkania, gdzie ujrzaS #Rpic Von Zurajka. OdurzyS "j przeto bandVem i ubraS si !w jej strTj, a synka wziS na !rce. I tak chodziS po domu, i !szukaS, aV spostrzegS kosz ze Rwitecznym pieczywem przechowywany do tej pory wskutek skpstwa Zurajka. WkrTtce teV przyszedS pod swTj dom Zurajk i zastukaS do drzwi. OdpowiedziaS mu Sotrzyk Ali, ktTry spytaS, "naRladujc gSos kobiety: XKto tam stoi pod bram? YOdrzekS Zurajk: XAbu Abdallach Y, Ali zaR powiedziaS: "XPrzysigSam, Ve nie otworz !ci bramy, jeRli nie przyniesiesz sakiewki! Y !OdrzekS Zurajk: XPrzyniosSem! Y Na to Ali: XPodaj mi j, a wtedy otworz bram Y, i #rzekS Zurajk: XSpuRZ mi kosz i %wycignij j sobie! Y I spuRciS mu kosz, a Zurajk wSoVyS do niego sakiewk. WTwczas !schowaS j sobie Sotrzyk Ali, odurzyS bandVem chSopca, a kobiet ocuciS. I wyszedS t sam drog, ktTr wszedS, po czym pospieszyS do koszar. WszedS pomidzy swoich towarzyszy i pokazaS im sakiewk oraz chSopca, ktTrego teV zabraS ze sob. Pochwalili go wic wszyscy, a on rozdaS im ciasto, ktTre zaraz zjedli. Potem rzekS: XSzaumanie, ten chSopiec jest synem Zurajka, ukryj go u siebie! YZabraS wic Szauman dziecko i ukryS je, a potem !przyniTsS jagni, zabiS je i oddaS zarzdcy. Ten jagni "upiekS w caSoRci i zawinS w caSun, upodabniajc je do nieboszczyka. Zurajk zaR nadal staS pod drzwiami, a w koUcu zastukaS gwaStownie, aV jego Vona spytaSa: XCzy przyniosSeR sakiewk? YOdrzekS: XCzyV nie wcignSaR jej w koszyku, $ktTry mi spuRciSaR? YOdrzekSa:XNie spuszczaSam ci Vadnego koszyka, nie widziaSam !sakiewki i nie wziSam jej! Y WTwczas zawoSaS Zurajk: XNa !Allacha, Sotrzyk Ali przyszedS tu przede mn i znTw skradS sakiewk! Y Potem przeszukaS dom i stwierdziS, Ve brakuje ciasta i Ve synek zostaS porwany. KrzyknS wic: XO biada! Dziecko! YA jego Vona biSa si w piersi i woSaSa: XIdziemy oboje do wezyra! Niktinny nie mTgS zabiZ mego !syna, tylko ten Sotrzyk, ktTry pSataS tobie figle. Wszystko przez ciebie! Y Zurajk zaR powiedziaS: XJa go zSapi! YPotem wyszedS, zawizawszysobie chust pojednania na szyi, i udaS si do koszar Achmada ad- Danaf. ZastukaS do bramy i gdy otworzyS mu straVnik, Zurajk wszedS pomidzy ludzi, a Szauman spytaS go; XZ czym przychodzisz? YOdrzekS: !XPrzyszedSem prosiZ, abyRcie wstawili si za mn u Alego al-Misri. Niech mi odda mego syna, a ja mu daruj t sakiewk zSota. YNa to zawoSaS Hasan Szauman: !XNiech ci Allach za to zapSaci,!Ali, dlaczego nie powiedziaSeR nam, Ve to jego syn? Y I spytaS Zurajk: XCo si z nim staSo? Y OdrzekS Szauman: XKarmiliRmy go rodzynkami, a #on udSawiS si i umarS. Tam otoleVy. YZawoSaS wTwczas Zurajk: XO biada! Moje dziecko!Co ja powiem jego matce? Y "Potem wstaS, rozwinS caSun i "ujrzaS, Ve to pieczone jagni. #ZawoSaS wic: XIgrasz ze mn, Ali! Y Wtedy zwrTcili Zurajkowi syna, a Achmad ad-Danaf powiedziaS: XTy zawiesiSeR !sakiewk, aby ukradS j ktoR sprytny, i obiecaSeR, Ve gdy weWmie j spryciarz, sakiewka stanie si jego wSasnoRci. $Oto staSa si wic wSasnoRci !Alego al-Misri. YZurajk rzekS: "XDaj mu j Y, a Ali az-Zajbak!al-Misri powiedziaS: XPrzyjmij j jako wykup za Zajnab, cTrk twojej siostry. Y I odpowiedziaS Zurajk: XPrzyjmuj j! Y, a obecni przy tym zawoSali: XProsimy ci o rk Zajnab dla Alego al-Misri! Y Zurajk wszakVe powiedziaS: XNie mam nad ni takiej wSadzy. MoVe si to !staZ tylko za jej zgod Y, po czym zabraS swego syna i owsakiewk. SpytaS wic Szauman: XCzy przyjmujesz nasze starania? Y OdrzekS: XPrzyjm je od tego, kto "bdzie mTgS daZ za ni wykup. Y SpytaS: XA jaki ma byZ za ni wykup? Y OdpowiedziaS: XZajnab przysigSa, Ve zawSadnie jej Sonem ten tylko,kto przyniesie jej szat Kamar, cTrki \yda Azry, jej diadem, pas i zSote pantofelki. Y ZawoSaS Ali: XJeVeli nie przynios jej dziR wieczorem tych szat, nie bd miaS $prawa staraZ si o ni! YRzekS Szauman: XO Ali, zemrzesz raczej, niV spSatasz jej "takiego figla! YAli spytaS: XA dlaczego? YI odpowiedzieli mu towarzysze: XBo \yd Azra jest czarownikiem podstpnym i zdradzieckim, a za sSugi ma dVinny. Ma teV poza miastem zamek, ktTrego Rciany s z cegieS zSotych i srebrnych na przemian uSoVonych. Zamek ten widoczny jest dla ludzkichoczu, jak dSugo przebywa w nim Azra, a gdy on stamtd wychodzi, zamek staje si niewidoczny. ZostaS on obdarzony cTrk imieniem "Kamar i dla niej to przyniTsS z pewnego skarbca wspomnian szat. KSadzie j na zSotym talerzu, otwiera okna zamku i "woSa: ]GdzieV s spryciarze z Egiptu, Sotrzykowie z Iraku i mistrzowie z Persji? Kto zdoSa ukraRZ t szat, do tego $bdzie naleVaSa! ^ I usiSowali go przechytrzyZ wszyscy chytrzy mSodzi ludzie, ale nie mogli jej zdobyZ, on zaR zamieniS ich swymi czarami w maSpy i osSy. Y Ali mimo to "rzekS: XMusz j zdobyZ, aby wystpiSa w niej Zajnab, cTrka chytrej Dalili! Y !Potem udaS si Ali al-Misri do kramu owego \yda i "stwierdziS, Ve jest opryskliwy i!nieprzystpny. MiaS on u siebie#wagi i ciVarki, zSoto i srebro,a takVe skrzynie, i zobaczyS Ali u niego rTwnieV muSa. WkrTtce \yd wstaS, zamknS kram, zSoto i srebro schowaS do dwu workTw, a te wSoVyS do jukTw i przytroczyS je do siodSa owego muSa. Wreszcie sam wsiadS na niego i jechaS "tak dSugo, aV wydostaS si za miasto. I szedS za nim Ali al-Misri, a \yd nie zauwaVyS "go. Potem \yd Azra wyjS jakiRproszek z woreczka ukrytego na piersi, wymTwiS nad nim zaklcia i sypnS nim w "powietrze. I oto ujrzaS Sotrzyk Ali zamek, ktTremu nie bySo rTwnego. Tymczasem muS wrazz \ydem wspiS si po schodach [ muS ten byS bowiem dVinnem, ktTrego \yd uczyniS swoim sSug. Potem "Azra zdjS z muSa juki, a muS oddaliS si i zniknS. Co zaR do \yda, to usiadS on w swoim zamku, gdy tymczasem Ali patrzyS, co teV on zrobi. &I przyniTsS \yd zSot paSeczk.ZawiesiS na niej talerz ze !zSota na zSotych SaUcuszkach "i poSoVyS na talerzu szat, a Ali widziaS to wszystko, gdyV staS za drzwiami. I zawoSaS \yd: XGdzie s spryciarze z Egiptu,Sotrzykowie z Iraku i mistrzowie z Persji? Kto ukradnie t szat dziki swemu sprytowi, do tego bdzie naleVaSa! YPotem wymTwiS zaklcia i stanS przed nim stTS z potrawami, #gdy zaR posiliS si, stTS sam $si oddaliS. Nastpnie wymTwiS Azra nowe zaklcia i stanS !przed nim stTS z winem. I Azra piS, a Ali pomyRlaS: XTylko wtedy zdoSasz ukraRZ t szat, kiedy on pije. YI podszedS do Azry od tySu, unoszc w rce stalowy miecz.$Ale \yd odwrTciS si i wymTwiSnad rk Alego zaklcie: XPowstrzymaj miecz Y, i rka Alego zatrzymaSa si z mieczem w powietrzu. WycignS wtedy Ali lew rk, ale i ona zawisSa w powietrzu. Podobnie staSo si z jego praw nog i w ten sposTb staS juV tylko na jednej nodze; Potem jednak !\yd zdjS z niego czary i Ali al-Misri byS znTw taki jak przedtem. eR kupcem, czy Vu i ry j 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBp c2M c2  c2#7 c220 c2I c5%. c5,# c5. c5Nw: )5ogromne gSazy i Syka je niby "sSoU, ktTry caSymi dniami nie jadS. PochSaniaS on kaVdy nowy ks, zanim zdoSaS przeSknZ poprzedni, przy czym wzrok miaS przez caSy czas utkwiony w tym, co leVaSo przed nim, jak gdyby "byS ghulem, i sapaS jak gSodny bawTS nad sieczk i bobem. Lecz wtem nadszedS jeden z !Veglarzy i rzekS do balwierza: XMistrzu, kapitan kazaS tobie powiedzieZ, byR zabraS swego towarzysza i przyszedS z nim #na wieczerz. YAbu Sir zwrTciS si wic jeszcze raz do Abu Kira: XCzy pTjdziesz z nami? YAbu Kir wszakVe odpowiedziaS: XNie jestem w stanie utrzymaZ si na nogach.Y Balwierz poszedS przeto sam i ujrzaS kapitana siedzcego zastoSem, na ktTrym staSo ze dwadzieRcia albo wicej najrozmaitszych potraw, a kapitan ze swymi wspTSbiesiadnikami czekaS na balwierza i jego towarzysza, nie tknwszy jeszcze jadSa. A gdy go ujrzaS samego, zapytaS: XGdzieV jest twTj towarzysz? YAbu Sir odpowiedziaS: XO panie mTj, on zaniemTgS od koSysania na morzu i cierpi na zawroty gSowy. YKapitan rzekSna to: XNic mu nie bdzie, rychSo mu ta niemoc minie, a ty zbliV si i wieczerzaj z nami, bo tylko na ciebie czekaSem. Y To rzekSszy wziS jedn z !misek od pieczeni i naSoVyS doniej ze wszystkich potraw po trosze, tak Ve wystarczySoby !tego dla dziesiciu ludzi, a gdy balwierz posiliS si, kapitan tak rzekS do niego: XWeW t misk ze sob dla swego towarzysza. Y I wziS to Abu "Sir, a kiedy wrTciS do Abu Kira,ujrzaS, Ve [ miaVdVy on zbami resztki jedzenia, ktTremiaS przed sob i niczym wielbSd w poRpiechu ks ksem dogania. Abu Sir !powiedziaS do niego: XCzyV ci nie mTwiSem, byR tego nie zjadaS? Patrz, jak wielka jest !dobroZ kapitana. SpTjrz, co ci !przysSaS, gdy mu rzekSem, Ve cierpisz na morsk chorob. YAbu Kir zawoSaS wtedy: XDawaj to! YAbu Sir podaS mu misk, a on porwaS j z t sam chciwoRci, z jak rzuciS si na tamto jedzenie, niczym pies szczerzcy zby albo lew rozszarpujcy zwierzyn lub jak sp spadajcy na goSbia czy wreszcie jak czSowiek bliski !gSodowej Rmierci, ktTry nagle znalazS coR, co go pokrzepiZ "moVe. I poczS Abu Kir jeRZ, wic Abu Sir pozostawiS go i sam powrTciS do kapitana na kaw. A gdy znTw przyszedS !do Abu Kira, ujrzaS, Ve zjadS on wszystko, co bySo w misce,i puste naczynie odrzuciS na bok. PodniTsS tedy misk, oddaS jednemu ze sSug kapitana, a sam wrTciS do Abu Kira i spaS przy nim do samegorana. A nazajutrz, gdy wstaS "dzieU, Abu Sir znTw przystpiSdo golenia, a cokolwiek !otrzymaS, przynosiS Abu Kirowi.$aw zaR jadS i piS nie ruszajc si z miejsca i wstawaS tylko za potrzeb, a co wieczTr Abu!Sir przynosiS mu jeszcze peSnmisk od kapitana. !I tak minSo dwadzieRcia dni, aV galeona zarzuciSa kotwic w porcie pewnego miasta. WTwczas obaj zeszli na ld i udali si do miasta, by wynajZ sobie izb, po czym stanli w zajeWdzie. Abu Sir "urzdziS izb, kupiS wszystko,czego im bySo trzeba, !przyniTsS misiwa i ugotowaS je, Abu Kir zaR, od chwili gdy weszli do swej izby w zajeWdzie, spaS i przerywaS sen tylko wtedy, kiedy Abu Sir go budziS i stawiaS przed nim stTS zastawiony jedzeniem. !WTwczas podnosiS si, zajadaS"i mTwiS: XNie zSoRZ si na mnie, cierpi jeszcze na zawroty gSowy Y, po czym znowu zapadaS w sen. I tak minSo czterdzieRci dni. Balwierz codziennie braS swojenarzdzia, wychodziS na !miasto i zarabiaS sw prac, apo powrocie zastawaS Abu Kira pogrVonego we Rnie. BudziS !go wtedy i Abu Kir zabieraS sido jedzenia, zajadaS chciwie jak ktoR, kto nigdy syty nie byS ani zaspokojony i z powrotem zasypiaS. I tak VyS przez nastpne czterdzieRci dni, ci czsto Abu Sir go %zachcaS: XSidW i rozwesel sitroch albo wyjdW pochodziZ po mieRcie, bo zaprawd, warto je obejrzeZ, jest tak pikne, Ve trudno je z innymi porTwnywaZ. YLecz farbiarz Abu Kir niezmiennie $odpowiadaS: XNie zSoRZ si na mnie, ale doprawdy, cierpi nazawroty gSowy. YBalwierzowi Abu Sirowi bySo przeto nijako zasmucaZ serce swego towarzysza i nie pozwoliS sobie nigdy powiedzieZ doU zSego sSowa. Wszelako czterdziestego pierwszego dnia balwierz zaniemTgS i nie byS w stanie wyjRZ rano. NajS tedy odWwiernego zajazdu, by przy nich obu rozmaite posSugi !speSniaS. I zaSatwiaS im Tw odWwierny wszystko, czego potrzebowali, przynosiS jedzenie i napoje, Abu Kir zaR #nadal tylko jadS i spaS. I braS balwierz owego odWwiernego z zajazdu do posSug jeszcze przez cztery dni, lecz potem niemoc jego si wzmogSa i ze #sSaboRci straciS przytomnoRZ. Wtedy zaczS Abu Kirowi "doskwieraZ gSTd. WstaS wic, "przetrzsnS ubranie Abu Sira iznalazSszy w nim sporo #pienidzy, wziS je i wyszedS, zamykajc za sob na zasuw"drzwi izby, w ktTrej leVaS Abu Sir. WyszedS nie zauwaVony przez nikogo, gdyV odWwierny zajazdu byS wSaRnie wtedy na bazarze i nie widziaS, jak Abu !Kir odchodziS. Abu Kir poszedS prosto na bazar, odziaS si w kosztowne szaty i jS si po "mieRcie przechadzaZ. I ujrzaS, Ve byS to grTd, do ktTrego Vadnego miasta nie moVna bySo porTwnaZ. Tylko stroje mieszkaUcTw bySy wyScznie biaSe i niebieskie i Vadnych innych barw si w nim nie spotykaSo. A gdy Abu Kir zaszedS do miejscowego farbiarza, zobaczyS, Ve i w jego sklepie wszystko bySo niebieskie. !WyjS tedy chust i rzekS do "niego: XMistrzu, weW t chust!i ufarbuj mi j, a zapSac ci za to. YOdrzekS farbiarz: XUfarbowanie tego bdzie kosztowaSo dwadzieRcia dirhemTw. YNa to Abu Kir powiedziaS: XW naszym kraju rzecz tak moVna ufarbowaZ za dwa dirhemy Y, na co miejscowy farbiarz odrzekS: XIdW wic i farbuj sobie t chust we wSasnym kraju, gdyV jeRli o mnie chodzi, nie wykonam ci tego taniej niV zadwadzieRcia dirhemTw i nic z tej ceny nie opuszcz. YZapytaS Abu Kir: XAna jaki kolor moVesz mi j ufarbowaZ?Y !OdrzekS farbiarz: XNie inaczej jak na niebiesko. YAbu Kir powiedziaS: XA ja chciaSbym, byR mi j na czerwono "ufarbowaS. Y OdrzekS farbiarz: XNie znam czerwonej farby. YRzekS wic Abu Kir: XTo na zielono. YFarbiarz odpowiedziaS: XNie potrafi barwiZ na zielono. YAbu Kir prosiS: XNa VTSto wic. YFarbiarz odpowiedziaS: XNie #potrafi barwiZ na VTSto. YI tak wyliczyS mu Abu Kir po kolei wszystkie kolory, jeden za drugim, aV wreszcie farbiarz wyjaRniS mu: XW naszym kraju jest nas mistrzTw farbiarzy czterdziestu i liczba ta ani niewzrasta nigdy, ani nie maleje. Gdy ktTryR z nas zemrze, przyuczamy do zawodu jego syna. Lecz niejeden umiera bezpotomnie i liczba farbiarzy mogSaby si w ten sposTb #zmniejszyZ. JeRli wic ktTryR ma dwTch synTw, uczymy jednego z nich, a gdy pierwszy syn zemrze, uczymy jego brata. Taki oto RciRle okreRlony porzdek panuje w naszym rzemioRle. Nie umiemy wszakVe farbowaZ inaczej niV na niebiesko. \adnego innego koloru nie znamy. Y Wtedy farbiarz Abu Kir zwrTciS si do tamtego: XWiedz, Ve i ja jestem farbiarzem, a potrafi farbowaZ na wszystkie kolory. ChciaSbym przeto, byR mnie na pSatn sSuVb do siebie przyjS. Naucz ci farbowania na wszystkie barwy i w ten !sposTb wyniesiesz si nad caSycech farbiarzy. YAle tamten odrzekS: XNigdy si nie zgodzimy, by cudzoziemiec wykonywaS tu nasze rzemiosSo. Y ZapytaS Abu Kir: XA gdybym swoj wSasn farbiarni otworzyS? Y "Farbiarz odparS: XNigdy ci si to nie uda. YUsSyszawszy to !Abu Kir odszedS i udaS si do drugiego farbiarza, lecz ten odrzekS mu to samo co pierwszy. I poczS tak od farbiarza do farbiarza chodziZ, aV obszedS wszystkich czterdziestu, lecz Vaden z nich ani na mistrza, ani nawet na pomocnika go nie przyjS. WTwczas poszedS do starszego cechu i powiedziaS mu o tym, ale i on mu rzekS: XZaiste, nie zgodzimy si nigdy, by cudzoziemiec wykonywaS tu nasze rzemiosSo.Y Abu Kir rozzSoszczony wielce poszedS wtedy poskarVyZ si !krTlowi tego miasta i rzekS do niego: XO krTlu czasu, jestem cudzoziemcem, z zawodu farbiarzem, a z tutejszymi farbiarzami zdarzySy mi si takie a takie sprawy. Ja zaR umiem barwiZ na czerwono w rTVnych odcieniach, na przykSad w rTVanym lub w kolorze owocTw jujuby, lub na zielono w przerTVnych odmianach zieleni, od trawiastej, pistacjowej czy oliwkowej do papuziej, potrafi barwiZ rTwnieV na czarno w rTVnym nasileniu tego koloru, na przykSad na kolor wgla lub antymonu, i na VTSto w przerTVnych odcieniach VTStego, jak pomaraUczowy czy cytrynowy.!YI wymieniS krTlowi wszystkie barwy, po czym jeszcze dodaS:XO krTlu czasu, Vaden z farbiarzy, ktTrzy s w twoim mieRcie, nie potrafi farbowaZ na jeden nawet kolor z tych, oktTrych ci wspomniaSem. Barwi tylko na niebiesko, a mimo to nie zgodzili si przyjZ mnie do swego grona, ani jako mistrza, ani nawet jako pomocnika. YKrTl mu na to!odpowiedziaS: XPrawd jest to,"co rzekSeR. Lecz ja ci otworz !farbiarni i dam ci kapitaS na jej zaSoVenie. Co zaR do farbiarzy, to nie frasuj si z ich przyczyny, kaVdego bowiem, kto zechce ci stawiaZ przeszkody, kaV powiesiZ na drzwiach jego sklepu. YI krTl wezwaS natychmiast budowniczych do siebie, i rzekS do nich: XObejdziecie z tym oto mistrzem miasto, a gdy upodoba on sobie jakieR miejsce, przepdWcie stamtd wSaRciciela nie baczc, czy jest to sklep czy zajazd, czy cokolwiek innego i w tym miejscu postawcie dla tego oto czSowieka farbiarni. Zbudujcie j tak, jak on zechce, i uczyUcie dla niego wszystko, czego zaVda i w niczym mu si nie sprzeciwiajcie. YTo rzekSszy krTl podarowaS Abu Kirowi pikny ubiTr i wrczyS mu tysic denarTw ze sSowami: XWeW to, byR miaS na swoje potrzeby, pTki nie skoUcz budowy. YI daS mu jeszcze dwumamelukTw do usSug i konia z rzdem, zdobionym zSotem i srebrem. Abu Kir zaraz wdziaS na siebie otrzymane szaty i dosiadS rumaka, wygldajc teraz jak emir jakowyR. KrTl kazaS jeszcze urzdziZ dla niego dom i wysSaZ go kobiercami, a sSudzy speSnili rozkaz wSadcy i Abu Kir zamieszkaS w swym domu. A nazajutrz dosiadS konia i wyruszyS na miasto, jadc za budowniczymi, ktTrzy go poprzedzali. I rozgldaS si caSy czas wokoSo, aV jakieR miejsce przypadSo mu do smaku. RzekS tedy: XTo miejscemi odpowiada. YI sSudzy wnet "wyrzucili stamtd wSaRciciela, "i zawiedli go przed krTla, ktTry zapSaciS mu za jego dom tyle, "Ve go wicej niV zadowoliS. I rozpoczto budow, a Abu Kir mTwiS budowniczym: XBudujcietak i tak. YI postawili mu "farbiarni, ktTra rTwnej sobie nie miaSa. Potem Abu Kir !poszedS do krTla i powiadomiS go, Ve farbiarnia jest gotowa iVe potrzeba mu tylko pienidzy na Rrodki farbiarskie, aby mTgS #rozpoczZ prac. KrTl rzekS muna to: XBierz te oto cztery tysice denarTw. Niech si stan zacztkiem w twych interesach. ChciaSbym niedSugoujrzeZ wyniki twych "umiejtnoRci. YWziS tedy AbuKir pienidze i udaS si na bazar, gdzie ujrzaS mnTstwo RrodkTw farbiarskich prawie zadarmo, kupiS wic wszystko, co mogSo mu byZ do farbowania przydatne. Wtedy $krTl przysSaS mu piZset sztuk tkanin, Abu Kir zaR zmieszaS farby i ufarbowaS tkaniny na kolory najprzerTVniejsze, po czym rozpostarS je przed drzwiami farbiarni. Wszyscy przechodnie widzieZ wTwczas mogli rzeczy zadziwiajce, jakich przez "caSe swoje Vycie nie ogldali. TSoczc si tedy u progu !farbiarni, patrzyli i zapytywali:XMistrzu, jak zw si te kolory? Y, a on odpowiadaS: "XTo jest czerwony, to VTSty, ato zielony Y, i wyliczaS im nazwy kolorTw. WkrTtce ludziezaczli mu przynosiZ tkaniny mTwic do niego: XUfarbuj nam je tak jak to czy tamto i !Vdaj za to, ile chcesz. YGdy !zaR Abu Kir skoUczyS farbowaZtkaniny krTla, wziS je i poniTsS do sali posiedzeU dywanu, a krTl ujrzawszy, jak on je ufarbowaS, rad byS wielce i sowicie go wynagrodziS. Potem caSe wojsko zaczSo przynosiZ do niego tkaniny proszc: Ufarbujnam je tak a tak Y, i Abu Kir farbowaS im je wedSug Vyczenia, a oni dawali mu za #to zSoto i srebro. I wieRZ o nimwnet szeroko si rozniosSa, farbiarni jego nazywano suStaUsk farbiarnia i bogactwo pchaSo si do niego wszystkimi drzwiami, Vaden zaR z innych farbiarzy nie RmiaS nic przeciwko niemu powiedzieZ. Przychodzili wic tylko do niego, po rkach go caSowali i przepraszali za to, co mu niegdyR wyrzdzili, i ofiarujc mu swoje usSugi powiadali: XPrzyjmij nas do sSuVby u siebie. Y Lecz on Vadnego z nich nie przyjS, miaS bowiem dosyZ niewolnikTw i niewolnic i "zebraS juV wielki majtek. TylebySo spraw Abu Kira. Co si zaR tyczy Abu Sira, to byS on chory i leVaS bez przytomnoRci juV trzy dni od chwili, gdy Abu Kir, zabrawszy "mu jego pienidze, oddaliS si zostawiajc Abu Sira samego w zamknitej izbie. OdWwiernego zajazdu zastanowiSy zamknite drzwi, "gdyV nie zauwaVyS, by ktTryR z tych dwu, co w niej "mieszkali, wyszedS lub wrTciS. Skoro aV do zachodu Vadnej wiadomoRci o nich nie miaS, rzekS sobie w duszy swojej: XCzyVby wyjechali, nie "uiRciwszy naleVnoRci za izb, czy moVe umarli obaj? Co si z nimi staSo? Y, i podszedS do #drzwi ich izby, i ujrzaS, Ve s zamknite, ale wtem ze Rrodka dobiegSy go jki balwierza. I dostrzegS teV klucz w zamku, otworzyS wic drzwi i wszedS do Rrodka, a tam ujrzaS jczcego balwierza. RzekS mu"przeto: XOby ci zSo omijaSo! Gdzie jest twTj towarzysz? Y OdrzekS Abu Sir: XNa Allacha, dopiero dziR wrTciSem po chorobie do przytomnoRci i !zaczSem woSaZ, lecz nikt mi nie odpowiadaS. Zaklinam ci wic na Allacha, bracie mTj, signij teraz pod moj poduszk i wydobdW stamtd sakiewk, wyjmij z niej piZ !poSTwek srebra i kup mi coR dojedzenia, bo bardzo jestem gSodny. YSignS wic odWwierny pod poduszk i wycignS sakiewk, ale !zobaczyS, Ve jest pusta, rzekSprzeto do balwierza: XDoprawdy, twoja kieska pustkami Rwieci i nic w niej nie ma. YWTwczas Abu Sir odgadS, Ve Abu Kir zabraS wszystko, co tam bySo, i uciekS; zapytaS tedy odWwiernego zajazdu: XCzy niewidziaSeR mojego towarzysza? Y OdWwierny odparS: XOd trzech !dni go nie spotkaSem. MyRlaSem nawet, Ve wyjechaliRcie obaj, "i ty, i on. YBalwierz na to si !ozwaS: XNie, nie wyjechaliRmy, tylko on na moje miedziaki si $zSakomiS, zabraS mi je i uciekS,"gdy ujrzaS, Ve jestem chory. Y !To rzekSszy poczS pSakaZ i biadaS, co widzc odWwierny !zajazdu rzekS: XNie trap si, jeszcze go Allach za czyn jegoukarze. YPo czym odszedS, !zgotowaS zup, napeSniS ni talerz i podaS Abu Sirowi. I !troszczyS si o niego caSe dwa miesice, i z wSasnej sakiewki za niego pSaciS, aV wreszcie poty wystpiSy na balwierza i Allach uzdrowiS go z niemocy. WkrTtce potem Abu Sir %podniTsS si z SoVa i rzekS do odWwiernego zajazdu: XJeRli Allach NajwyVszy pozwoli, kiedyR ci odpSac za dobro, ktTreR mi wyRwiadczyS, wszelako nikt nie nagrodzi ci tak, jak Allach w dobroci swojej. YOdWwierny zajazdu !odrzekS: XChwaSa Allachowi za twoje uzdrowienie! Zaprawd, !oddaSem ci t usSug jedynie w nadziei, Ve dane mi bdzie oblicze Allacha Dobrotliwego ogldaZ. Y I wyszedS balwierz z zajazdu, ipoczS wdrowaZ po !bazarach, aV los zawiTdS go w to miejsce, gdzie bySa farbiarnia Abu Kira. Ujrzawszy kolorowe tkaniny rozpostarte tam bez y i 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBp c5ڦ! c5=  c5# c5/s c5f;^%5ɨ!u drzwi farbiarni, i zbity tSum !ludzi przygldajcych si im, Abu Sir zaczepiS jednego z nich i spytaS: XCo tu jest takiego i czemu $aV tyle ludzi si tu zebraSo? Y Zapytany odparS: XTo jest suStaUska farbiarnia, ktTr zaSoVyS pewien cudzoziemiec. Ma on na imi Abu Kir, a my zbieramy si tutaj, kiedy coR nowego ufarbuje, gdyV lubimy podgldaZ jego farbiarsk sztuk. Nie ma bowiem w naszym kraju farbiarzy, ktTrzyby na takie jak on kolory farbowaZ umieli, a mimo to dawniej midzy nim a tutejszymi farbiarzami zaszSy takie a takie wypadki. YI !opowiedziaS, co si Abu Kirowi przydarzySo z farbiarzami, o !tym, jak poskarVyS si na nichsuStanowi i jak ten mu pomoc sw okazaS, farbiarni dla niego zbudowaS i daS mu tyle atyle. Gdy Tw czSowiek opowiedziaS o tym wszystkim Abu Sirowi, ucieszyS si on i rzekS sobie w duszy: XChwaSa Allachowi, ktTry w szczodrobliwoRci swojej !sprawiS, Ve Abu Kir staS si takim mistrzem! Zaiste, moVna usprawiedliwiZ tego czSowieka za to, Ve odwrTciS si od ciebie i z nadmiaru zajcia o tobie zapomniaS! Ale Ve ty bySeR dlaU przyjacielem i wspaniaSomyRlnie z nim postpowaSeR, gdy pracy nie miaS, przeto na pewno, skoro tylko ci ujrzy, uraduje si twoim widokiem i okaVe ci sw!wielkodusznoRZ tak, jak ty j dawniej okazywaSeR. Y Zaraz teV podszedS do drzwi farbiarni i ujrzaS Abu Kira siedzcego na podwyVszeniu na wygodnej Sawie, ustawioneju wejRcia. Odziany byS w jeden ze strojTw, jakie podarowaS mu krTl, a przed nim staSo czterech czarnych niewolnikTw i czterech biaSychmamelukTw wystrojonych w kosztowne ubiory. I ujrzaS Abu Sir prTcz tego dziesiciu czarnych niewolnikTw, ktTrzy pracowali, gdyV Abu Kir kupiS ich i przyuczyS do wykonywania rzemiosSa po to, by sam mTgS, niczym wielki #wezyr albo jakiR krTl potVny, siedzieZ na poduszkach i nic $wSasn rk nie robic, mTwiZ!do swoich ludzi: XRTbcie tak a !tak. Y I Abu Sir stanS przed nim sdzc, Ve si Abu Kir ucieszy, gdy go ujrzy, Ve powita go z szacunkiem i przyjmie z sercem. Lecz gdy !oczy ich si spotkaSy, Abu Kir !krzyknS: XTy Sajdaku! IleV razy ci mTwiSem, byR nie stawaS przed drzwiami mego warsztatu? Czy chcesz zniesSawiZ mnie przed tymi ludWmi, ty zSodzieju? Chwytajcie go! Y I dopadli Abu Sira niewolnicy, i pochwycili go, Abu Kir zaR wstaS i ujwszy kij rozkazaS: XPowalcie go na ziemi. Y I powalili Abu Sira, po czym Abu Kir wymierzyS mu sto razTw nagrzbiet, a potem, gdy go na "plecy przewrTcili, doSoVyS mu nastpne sto na brzuch i rzekSna koniec: XTy Sajdaku, ty Sotrze, jeRli jeszcze raz, po dzisiejszej nauczce ujrz, Ve stoisz pod drzwiami mojej farbiarni, to natychmiast "oddam ci w rce krTla, ktTry przekaVe ci walemu z $poleceniem, by RciS ci gSow. Precz std i oby Allach odmTwiS ci swoich !bSogosSawieUstw! YI odszedS Abu Sir z sercem zSamanym z powodu poniVajcych cigTw i!podSoRci, jaka go spotkaSa. A ci, co byli Rwiadkami tego wydarzenia, pytali farbiarza Abu Kira: XCo uczyniS ten czSowiek? Y Abu Kir odrzekS: XJest to zSodziej, ktTry !tkaniny ludziom kradnie. IleV torazy okradS mnie juV, a ja mTwiSem mimo to w duszy swojej: ]Niech mu Allach wybaczy, bo biedny z niego czSowiek ^, i nie chcc, by byS zniesSawiony, zwracaSem ludziom wartoRZ tkaniny, jego zaR po dobroci ostrzegaSem. On jednak nie zaprzestaS swego zSego postpowania. JeRli wic jeszcze raz tu przyjdzie, do krTla go odprowadz, aby go zabiZ kazaS i w ten sposTb uwolniS !ludzi od jego niegodziwoRci. Y Kiedy ludzie tego wysSuchali, $poczli lVyZ Abu Sira, choZ juVodszedS. Takie bySy sprawy Abu Kira. Co si zaR tyczy Abu Sira, to "wrTciS on do zajazdu i siedziaStam, rozmyRlajc nad krzywd, ktTr mu Abu Kir #wyrzdziS. I siedziaS tak do tejpory, aV go przestaSy paliZ otrzymane razy. A potem wyszedS i wdrowaS przez bazary miasta, i przyszSo mu do gSowy, aby udaZ si do #SaWni. ZwrTciS si wic tSo jednego z mieszkaUcTw i zapytaS: XKtTrdy wiedzie "droga do SaWni? YAle czSowiek Tw odpowiedziaS mu na to pytaniem: XA co to jest SaWnia? Y Abu Sir wyjaRniS "wic: X`aWnia jest miejscem, w ktTrym si ludzie obmywaj i oczyszczaj z brudu, jaki osiadS na nich. Jest to jedno znajlepszych dobrodziejstw tego Rwiata. YPrzechodzieU "rzekS na to do Abu Sira: XIdW w takim razie do morza. YAbu Sir odparS: #XAle ja miaSbym ochot pTjRZ !do SaWni. YWtedy czSowiek ten powiedziaS: XMy tu nie wiemy, !co to jest SaWnia, i wszyscy u nas kpi si w morzu. Nawet "krTl, gdy chce zaVyZ kpieli, udaje si do morza. YSkoro Abu#Sir pojS, Ve w caSym mieRcie "nie ma ani jednej SaWni i Vadenz jego mieszkaUcTw nawet niesSyszaS, do czego by coR "takiego sSuVyZ mogSo, poszedSdo krTlewskiego dywanu. Gdy stanS przed krTlem, ziemi przed nim ucaSowaS, wzniTsS modSy za jego pomyRlnoRZ i rzekS: XJestem czSowiekiem z obcych krajTw, z zawodu Saziebnym. Oto przybySem do twojego miasta i zapragnSem udaZ si do SaWni, lecz ani jednej w nim nie znalazSem. JakVe to miasto tak pikne i bogate moVe nie mieZ SaWni? WszakVe w SaWni najwikszychrozkoszy tego Rwiata si $doznaje! Y KrTl zapytaS: XCTV to jest SaWnia? Y Abu Sir opowiedziaS mu przeto, jak wyglda SaWnia, a gdy "skoUczyS j opisywaZ, dodaS: XTwoje miasto pTty nie bdziemiastem doskonaSym, pTki SaWnia w nim nie stanie! Y $I rzekS krTl: XBdW pozdrowionyza t Rwietn myRl! Y, i !darowaS mu za to strTj, ktTry nie miaS sobie rTwnego, rumaka i dwu czarnych niewolnikTw, a do tego dodaS mu jeszcze cztery niewolnice idwu mamelukTw, a takVe dom #kazaS dlaU urzdziZ i obdarzySgo wzgldami jeszcze wikszymi niWli farbiarza. I wysSaS z nim budowniczych #mTwic: XPostawcie mu SaWni w miejscu, ktTre sam sobie !wybierze. Y WziS tedy Abu Sirbudowniczych z sob i prowadziS ich przez Rrodek miasta, aV zobaczyS jakieR miejsce, ktTre spodobaSo mu si. WskazaS je budowniczym, a oni poczli na nim budowaZ. "Abu Sir kierowaS ich prac, aV wkrTtce postawili mu SaWni niezrTwnan. WTwczas kazaS j wymalowaZ i pokryli mury tak cudownymi malowidSami, Ve radowali si wszyscy, co je ogldali. Wreszcie poszedS AbuSir do krTla i powiadomiwszy "go, Ve SaWnia jest skoUczona, rzekS: XNiczego jej juV nie "brak prTcz urzdzenia. YI daS mu krTl dziesiZ tysicy "denarTw, ktTre Abu Sir przyjSi zuVyS na znakomite wyposaVenie swej SaWni, rozwieszajc na koniec na sznurach rczniki. $I kaVdy, kto drzwi SaWni mijaS, "oczy w ni wlepiaS i mciSo mu!si w gSowie od malowideS, co j ozdabiaSy, ciVba ludzka rosSa przy tej budowli, gdyV nikt nigdy w swoim Vyciu takiej nie widziaS. A patrzc na ni ludzie pytali: XCo to takiego? Y Abu Sir odpowiadaS im wTwczas: !XTo jest SaWnia Y, i wszyscy dziwowali si wielce. A gdy !jeszcze wody nagrzaS, SaWni uruchomiS i w basenie fontann postawiS, to wszyscy, co w tym mieRcie mieszkali, byli ni zachwyceni. Potem Abu Sir poprosiS krTla, by mu darowaS dziesiciu mamelukTw, takich, co nie !doszli jeszcze do lat mskich. IdaS mu krTl dziesiciu mamelukTw piknych jak "ksiVyce, Abu Sir zaR masowaS im ciaSa, pouczajc: XTak samo czyUcie naszym goRciom.YWreszcie zapaliS wonne kadzidSo i herolda na miasto wysSaS, aby gSosiS: XO stworzenia Allacha, przybywajcie do SaWni, zwanej$SaWni suStaUsk! Y I ludzie Rpieszyli do Abu Sira, on zaR swym mamelukom, poleciS, by im obmywali ciaSa. Potem !ludzie zanurzali si w kadzi, a wyszedSszy z niej siadali na podwyVszeniu i tam niewolnicy masowali im ciaSa tak, jak ich Abu Sir nauczyS. I tak przez trzy dni przychodzili ludzie do owej SaWni, i zaVywszy w niej kpieli opuszczali j bez Vadnej zapSaty. AV czwartego "dnia sam krTl zapragnS si do$SaWni udaZ. DosiadS wic konia i wraz ze sw Rwit przybyS na miejsce. WszedS do wntrza!i rozdziaS si ze swych szat, awtedy Abu Sir sam poczS go "nacieraZ i tak to czyniS, Ve z !krTlewskiego ciaSa zszedS brudpodobny do knotTw z lampy. I pokazywaS Abu Sir krTlowi ten !brud, a krTl si cieszyS. Gdy potem klepnS dSoni w swe ciaSo, rozlegS si odgSos wSaRciwy gSadkoRci i czystoRci. A po obmyciu krTlewskiego ciaSa Abu Sir domieszaS wody rTVanej do wody w basenie i krTl zanurzySsi w niej. Potem wyszedS z odRwieVonym ciaSem i poczuS !rzeRkoRZ, jakiej jeszcze nigdy"w Vyciu nie zaznaS. Abu Sir zaRposadziS go jeszcze na podwyVszeniu, gdzie niewolnicy go masowali, a kadzielnice rozsiewaSy woU aloesu i naddu. KrTl zapytaS wtedy: XMistrzu, to wic jest #SaWnia? YAbu Sir odpowiedziaS: $XTak Y, a krTl wykrzyknS: XNa m gSow, zaiste, moje miasto#dopiero teraz, dziki tej SaWni,staSo si miastem prawdziwym!Y Potem krTl zapytaS: XJak zapSat pobierasz od kaVdego "za swe usSugi? YAbu Sir odparS:%XBd braS tyle, ile rozkaVesz. !YWtedy krTl kazaS mu pobieraZpo tysic denarTw, mTwic: XOd kaVdego, kto przyjdzie tudo kpieli, weWmiesz tysic "denarTw. Y Ale Abu Sir odrzekS na to: XWybacz, o krTlu czasu, i zwaV, Ve nie wszyscy ludzie s jednacy [ s bogaci i s !biedni. I jeRli bd braS od kaVdego tysic denarTw, SaWnia moja gotowa RwieciZ pustkami, bo biednych nie staZ przecie na zapSacenie !tego tysica. YZapytaS krTl: !XJakV wic chcesz zapSat "ustanowiZ? Y I Abu Sir odparS: XZdam si na ludzk !szczodrobliwoRZ i kaVdy da mi,!pSacc tyle, na ile bdzie go staZ, bd wic braS od kaVdego wedle jego stanu. W ten sposTb wszyscy do mojej SaWni bd chodzili, bogacz zapSaci mi wedSug swojego stanu i biedak zapSaci tyle, naile mu pozwoli jego kieszeU. Gdy tak ustalimy, moja SaWnia !bdzie si rozwijaSa i wielki ruch w niej bdzie panowaS, co si zaR tyczy sumy tysicadenarTw, to zaiste, jest to datek godny krTla i na pewno nikt inny poza tob nie $mTgSby sobie naU pozwoliZ. Y I przytaknli Abu Sirowi !wielmoVe, co z krTlem przyszli, i rzekli: XTo prawda, o krTlu czasu. CzyVbyR mniemaS, Ve wszyscy ludzie rTwni s tobie,%o krTlu sSawny?! Y KrTl odrzekS:!XZaiste, prawd mTwicie, lecz czSowiek ten jest biednym cudzoziemcem i powinniRmy mu nasz wspaniaSomyRlnoRZ okazaZ. WszakVe to on w naszym mieRcie postawiS t #SaWni wspaniaS, jakiej oczy nasze nigdy jeszcze nie ogldaSy. Zaprawd, miastu naszemu bez niej wiele brakowaSo, teraz zaR, gdy "istnieje SaWnia, miasto zyskaSowielce na znaczeniu. I gdybyRmy za to chcieli okazaZtemu czSowiekowi sw szczodrobliwoRZ, Vadna zapSata nie bySaby zbyt wysoka. Y I rzekli: XSkoro ty chcesz byZ wzgldem niego szczodry, wynagrodW go swymipienidzmi. Lecz niech !wspaniaSomyRlnoRZ krTlewska wobec biednych w tym si przejawi, Ve zostanie ustanowiona niska opSata za korzystanie z SaWni. Wtedy twoi poddani bd ci #bSogosSawili. Co si zaR tyczy tysica denarTw, to nawet nas, moVnych swojego paUstwa, nie staZ bySoby na tak zapSat, jakVe wic mogSyby sobie pozwoliZ na ni!rzesze biednych?! YKrTl rzekS na to: XO moVni mojego krTlestwa, zgadzam si z wami, ale dziR niechaj kaVdy zwas zapSaci mu sto denarTw i niech mu do tego jeszcze doda mameluka, niewolnic i "czarnego niewolnika. Y I rzekli: XDobrze, damy mu dziR to, o czym wspomniaSeR. Lecz potemjuV kaVdy, kto przyjdzie do "SaWni, zapSaci tyle, ile sam w swojej duszy zapSaciZ postanowi. YKrTl rzekS: !XNiechaj tak bdzie. YI zaraz daS kaVdy z nich Abu Sirowi sto denarTw, niewolnic, mameluka i czarnego niewolnika. A Ve liczba moVnych, ktTrzy owego dnia "si z krTlem kpali, wynosiSa czterysta dusz, przeto suma tego, co Abu Sirowi dali, rTwnaSa si czterdziestu tysicom denarTw. Ponadto otrzymaS czterystu mamelukTwi czterystu czarnych niewolnikTw, a takVe czterysta niewolnic. ByS to zaprawd niemaSy podarunek, a ponadto krTl daS Abu Sirowi jeszcze dziesiZ tysicy denarTw, dziesiciu mamelukTw i dziesiciu czarnych niewolnikTw, a do tego dziesiZ niewolnic. WTwczas Abu Sir podszedS do krTla, ziemi przed nim %ucaSowaS i rzekS: XDziki ci, o krTlu szczRliwy, wydajcy wyroki sprawiedliwe. Lecz gdzie zdoSam pomieRciZ tych mamelukTw, czarnych niewolnikTw i wszystkie te niewolnice?! Y KrTl odrzekS: XKazaSem ci ich daZ moim poddanym po to, byR posiadS wielkie bogactwo. ByZ moVe, kiedyR wspomnisz sobie swTj kraj i bliskich, zatsknisz do nich i zapragniesz std odjechaZ. Wtedy bdziesz mTgS sobie zabraZ owe bogactwa z naszego kraju, aby ci dalej w twej ojczyWnie sSuVySy. YNa to Abu Sir powiedziaS: XO krTlu czasu! Oby Allach !przysporzyS tobie potgi! Lecz,zaprawd, posiadanie tak wielu mamelukTw, niewolnikTw i niewolnic odpowiada jedynie krTlewskiej godnoRci. GdybyR przeto rozkazaS daZ mi w zamian za nich pienidze, o wiele lepsze bySoby to dla mnieniWli owe zastpy, ktTre trzeba karmiZ, poiZ i odziewaZ. A na to nie wystarczySoby mi nawet to wszystko zSoto, jakie dziR otrzymaSem! Y $I rozeRmiaS si krTl, i rzekS: !XNa Allacha, prawd rzekSeR, zaiste bowiem, ludzie ci stanowi potVn armi, ty zaR nie masz RrodkTw na ich utrzymanie. Czy moVe zatem zechciaSbyR mi ich sprzedaZ, kaVdego za sto denarTw? YOdpowiedziaS Abu Sir: XSprzedam ci ich za te %pienidze. YI krTl zaraz posSaS po skarbnika, aby przyniTsS pienidze, a gdy mu je "dostarczyS, krTl wypSaciS Abu "Sirowi caS naleVnoRZ. Potem "krTl zwrTciS tych niewolnikTw ich wSaRcicielom mTwic: XNiech kaVdy z was rozpozna swego czarnego niewolnika, sw niewolnic i swego mameluka i niech ich sobie bierze, bo oto czyni wam z nich podarunek. Y Wszyscy usSuchali rozkazu krTla i kaVdy zabraS swoj !wSasnoRZ. Abu Sir zaR ozwaS #si do krTla: XOby Allach dusz twoj spokojem napeSniS, tak jak ty napeSniSeR moj, uwalniajc mnie od tych ghulTw, ktTrych chyba jeden #tylko Allach nasyciZ by zdoSaS! "YI rozeRmiaS si krTl z jego $sSTw, i przyznaS mu sSusznoRZ,po czym wraz ze swymi "wielmoVami opuRciS SaWni i wrTciS do swego paSacu. "Abu Sir zaR caS noc spdziS !na liczeniu zSota, napeSnianiu nim kies i piecztowaniu ich. Aprzy tej pracy pomagaSo mu dwudziestu czarnych niewolnikTw, dwudziestu biaSych i cztery niewolnice, stanowicy jego sSuVb. PTWniej kiedy juV zaRwitaS #ranek, Abu Sir otworzyS SaWni !i herolda posSaS do miasta, by tam obwieszczaS woSajc: XKaVdy, kto przybdzie do #SaWni i zaVyje w niej kpieli, !zapSaci tyle, na ile staZ jego kieszeU i ile mu jego $szczodroRZ kaVe. YI usiadS Abu Sir przy skrzynce na pienidze, a kaVdy, kto wstpowaS do SaWni, #przechodziS koSo niego i pSaciS tyle, ile mTgS. Tym sposobem, nim wieczTr nastaS, skrzynka, dziki dobroci Allacha !NajwyVszego, wypeSniSa si pobrzegi. WkrTtce potem i krTlowa zapragnSa z owej SaWni skorzystaZ, a skoro wieRZ o tym doszSa do Abu !Sira, podzieliS on przez wzgldna krTlow czas otwarcia #SaWni na dwie czRci. Por od Rwitu do popoSudnia przeznaczyS dla mVczyzn, a od poSudnia do zachodu sSoUcadla niewiast. I gdy krTlowa przyszSa, przy skrzynce na pienidze z polecenia Abu Sira staSa jedna z niewolnic, cztery inne zaR tak do posSug arte tam bez y i 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBpW c5 c5QT c5" c5.V c5z :{.5ݪSaziebnych wyZwiczyS, Ve staSy si z nich niezwykle zrczne Saziebne i krTlowa, zachwycona i zadowolona z nich wielce, wSoVySa do skrzynki tysic denarTw. "SSawa Abu Sira niosSa si terazpo caSym mieRcie, a on w swojej SaWni jednakowo uprzejmie przyjmowaS bogatego jak i biednego i majtek napSywaS doU wszystkimi drzwiami. PoznaS teV ludzi ze Rwity krTlewskiej i pozyskaS ich sobie jako towarzyszy i $przyjaciTS. KrTl teV odwiedzaS #SaWni co tydzieU i za kaVdym !razem pSaciS tysic denarTw, pozostaSe zaR dni tygodnia bySy przeznaczone dla moVnych i biedniejszych. Abu Sir wszystkich zawsze mile przyjmowaS i powaVaS jednakowo. AV pewnego dnia "zdarzySo si, Ve przyszedS do SaWni Abu Sira kapitan krTlewski. WTwczas Abu Sir sam zdjS szaty, wszedS z nimdo Rrodka, potem ciaSo mu wymasowaS i byS dla niego niezwykle uprzejmy. Gdy kapitan wyszedS z kpieli, AbuSir czstowaS go sorbetami i !kaw i przysigS, Ve Vadnej zapSaty od kapitana nie "przyjmie, gdy Tw sposobiS si, aby mu j wrczyZ. Kapitan !byS przeto peSen wdzicznoRci!za VyczliwoRZ i szczodroRZ, jakich zaznaS od Abu Sira, i nie wiedziaS, czym by mu za jego wspaniaSomyRlnoRZ !odpSaciZ. Tyle bySo spraw Abu Sira. Co si zaR tyczy Abu Kira, to sSyszaS on bezustannie, jak wszyscy wspominali o SaWni i wciV ktoR mTwiS do niego: "XZaiste, SaWnia jest rozkosz "tego Rwiata, musisz i ty, jeRli Allach zezwoli, pTjRZ tam z nami jutro i odwiedziZ t &SaWni wspaniaS. YI rzekS Abu Kir w duszy swojej: XNie ma rady, trzeba mi si za innymi $udaZ i obejrzeZ t SaWni, co !tak ludzkie umysSy zaprzta. YTo rzekSszy wdziaS najwspanialsze szaty, jakie posiadaS, dosiadS muSa i wziwszy ze sob czterech czarnych niewolnikTw i czterech mamelukTw, ktTrzy postpowali przed nim i za nim, udaS si do SaWni. Gdy przybyS na miejsce, zsiadS z muSa przed bram, a wszedSszy przez drzwi, poczuSwoU aloesu i naddu, ujrzaS ludzi wchodzcych i wychodzcych i Sawy peSne zarTwno dostojnych, jak i prostych ludzi. WstpiS do przedsionka i wtedy dostrzegS "go Abu Sir, ktTry zerwaS si i uradowany podbiegS do niego. Abu Kir zaR tak si do niego ozwaS: XCzyV tak postpuj przyzwoici ludzie? To ja farbiarni sobie tu otworzySem, staSem si mistrzem w tym mieRcie, jestem znany krTlowi, Vyj otoczony szczRciem i powaVaniem, a ty nie przyszedSeR do mnie, nie dowiadywaSeR si o mnie ani nikogo nie zapytaSeR: ]Gdzie jest mTj towarzysz? ^ A ja ciebie szukaSem i wszdzie swych niewolnikTw i !mamelukTw rozsySaSem, by si o ciebie rozpytywali po zajazdach i rTVnych innych miejscach. Lecz oni nie #natrafili nigdzie na twTj Rlad i znikd mi wieRci o tobie nie przynieRli Y. !Abu Sir zawoSaS na to: XCzyV nie przyszedSem do ciebie, a ty, czyR nie wyzwaS mnie od !zSodziei, nie wychSostaSeR i nie zniesSawiSeR mnie przed ludWmi?! YAbu Kir udaS zasmuconego i spytaS: XCo ty !mTwisz? CzyV to moVliwe, byR !to ty byS tym, ktTrego zbiSem? YAbu Sir odparS: XTak, to ja bySem. YAbu Kir poczS mu wTwczas przysigaZ tysickrotnie, Ve go wtedy nie$poznaS. I mTwiS: XMusiaS wic byZ ktoR do ciebie podobny, kto co dzieU do mnie przychodziS i kradS tkaniny, naleVce do rozmaitych ludzi. Widocznie myRlaSem wtedy, "gdyR przyszedS, Ve to on. YTo rzekSszy jS rozpaczaZ i uderzajc dSoni w dSoU #woSaS: XNie ma potgi ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! SkrzywdziSem ci, to prawda. Lecz czemuV nie daSeRmi si zaraz poznaZ i nie powiedziaSeR: ]Jestem ten a ten? ^ Sam wic sobie jesteR winien, skoro nie ujawniSeR, kim jesteR, a ja wtedy miaSem !gSow zajt tyloma sprawami!Y "Abu Sir rzekS mu: XAllach ci to przebaczy, mTj przyjacielu. Tak mi widocznie bySo pisane w niebie. Tylko Allach ma moc nad wszelk rzecz. A teraz !wejdW do mojej SaWni, zdejmij szaty, wykp si i niech ci !to juV wicej nie trapi. YAbu Kir zaR prosiS jeszcze: XWybacz mi, bracie mTj, to, co si staSo. YI Abu Sir odpowiedziaS mu: XAllach ci rozgrzeszy i wybaczy ci t win. Zaiste bowiem, wypadek ten byS mi sdzony w wiecznoRci. YAbu Kir zapytaS !wtedy: XA jak doszedSeR do tejwysokiej godnoRci? Y OdpowiedziaS Abu Sir: XTen, kto obdarzyS ciebie Sask, obdarzyS i mnie. PoszedSem do krTla, przedstawiSem mu zaletySaWni, a on kazaS mi j wybudowaZ. YAbu Kir rzekS: XTak samo jak ty znasz krTla, i ja go znam, i jeRli Allach NajwyVszy zezwoli, nakSoni krTla, aby przez wzgld na mnie kochaS i szanowaS ci jeszcze bardziej niV do tej pory. On nie wie, Ve jesteR moim przyjacielem, przeto mu o tym powiem i polec mu ciebie. YAle Abu Sir odrzekS: XNie trzeba mi poleceU, gdy "istnieje Ten, co serca miSoRci$napeSnia. KrTl i caSy jego dwTr mnie miSuj i niejeden raz tymi owym mnie obdarowaS. YI tu opowiedziaS Abu Kirowi o wszystkim, po czym dodaS: XZdejm z siebie odzienie za t!skrzynk i wstp do SaWni, a ja pTjd z tob, by ci wymasowaZ. Y ZdjS tedy Abu Kir wszystko, co miaS na sobie, i wszedS do SaWni, do !Rrodka, Abu Sir zaR poszedS z nim, masowaS go, mydliS i !obsSugiwaS Abu Kira przez caSy"czas, aV do wyjRcia z kpieli, po czym pomTgS mu wdziaZ szaty, a w koUcu przyniTsS mu obiad i sorbety. I wszyscy si dziwowali widzc, jak wielkie mu okazuje wzgldy. Potem, gdy Abu Kir chciaS mu $zapSaciZ, przysigS, Ve nic od !niego nie przyjmie, i zawoSaS: !XWstydW si tak postpowaZ! Wszak jesteR moim przyjacielem i nie ma midzy nami rTVnicy! Y WTwczas Abu Kir rzekS do Abu Sira: XPrzyjacielu mTj, na Allacha, twoja SaWnia jest, zaiste wspaniaSa, wszelako jednej rzeczy w niej brakuje. Y ZapytaS Abu Sir: XCzego w niej brak? Y I Abu Kir odpowiedziaS: X_rodka, skSadajcego si z mieszaninyniegaszonego wapna i arszeniku, ktTry wSosy z SatwoRci usuwa. Przygotuj "taki Rrodek i gdy krTl do ciebieznTw przybdzie, podaj mu ten Rrodek i pokaV mu, jak pod jego wpSywem znika "owSosienie, a krTl pokocha ci za to jeszcze gorcej i jeszcze wikszym ci szacunkiem otoczy. YAbu Sir powiedziaS na to: XMasz sSusznoRZ. Zaraz wic, za Allacha NajwyVszego przyzwoleniem, przyrzdz ow mieszanin. Y Wtedy Abu Kir wyszedS, dosiadS swego muSa i prosto z %SaWni udaS si do krTla. WszedS"do niego i rzekS: XChciaSbym ci#daZ dobr rad, o krTlu czasu! "YKrTl spytaS: XJakaV jest ta twoja dobra rada? Y !OdpowiedziaS Abu Kir: XDoszSa mnie wieRZ, VeR SaWni "wybudowaS. YKrTl potwierdziS: XTak jest, przyszedS do mnie pewien cudzoziemiec i kazaSem dla niego wybudowaZ SaWni, tak jak dla ciebie farbiarni wybudowaZ kazaSem. Jest to SaWnia wspaniaSa i staSa si prawdziw ozdob mojego miasta. YTu poczS prawiZ o przymiotach owej SaWni. Abu Kir zapytaS: XCzy bySeR $juV w niej? YKrTl odrzekS: XTak#Y, i Abu Kir zawoSaS: XChwaSa "wic Allachowi, ktTry ustrzegS ci przed podSoRci tego niegodziwca i wroga wiary, "ktTry jest tam Saziebnikiem! Y !KrTl zapytaS: XCzemu?! Co ty onim mTwisz? Y OdpowiedziaS farbiarz: #XWiedz, o krTlu czasu, Ve jeRlikiedyR jeszcze do niego !pTjdziesz, zginiesz. Y SpytaS krTl: XDlaczego? YI Abu Kir powiedziaS: XZaprawd, Saziebnik ten jest wrogiem twoim i wrogiem naszej wiary Rwitej, a skSoniS ci do budowy tej SaWni po to jedynie, aby ci w niej truciznyzadaZ. JuV coR takiego dla ciebie przyrzdziS i gdy do niego przybdziesz, poda ci to i powie: ]To jest taki Rrodek, Ve kaVdy, kto si nim we wstydliwym miejscu posmaruje,Satwo si stamtd wSosTw pozbdzie. ^ Wszelako to, co ci Saziebnik poda, nie bdzie Rrodkiem tego rodzaju, tylko groWn trucizn, co jad Rmiertelny w sobie zawiera. A za pomoc mieszaniny owej nikczemnik ten chce ci zgSadziZ, gdyV suStan "chrzeRcijaUski mu obiecaS, Ve gdy to uczyni, on mu w zamian za to uwolni Von i dzieci, ktTre u tego chrzeRcijaUskiego suStana w !niewoli pozostaj. I ja kiedyR bySem razem z nim w niewoli utego suStana, lecz otworzySemfarbiarni i barwiSem tak piknie na rTVne kolory, Ve zjednaSem sobie serce tego "krTla. Dlatego rzekS on kiedyR do mnie: ]MTw, czego pragniesz! ^ I poprosiSem wtedy, by mnie z niewoli !wypuRciS. WyzwoliS mnie tedy, a ja przybySem do twojego miasta. Kiedym zaR spostrzegS tego czSowieka w SaWni, "zapytaSem: ]Jak to si staSo, Ve jesteR wolny? A Vona twojai dzieci? ^ On odrzekS: ]PrzebywaSem wciV w niewoliwraz z Von i dziatkami, gdy $kiedyR krTl chrzeRcijan zwoSaS swTj dywan na obrady, ja bySem takVe obecny i stojc "poRrTd ludzi, przysSuchiwaSem "si, jak obradowali i o rTVnychkrTlach mTwili. Na koniec wspomnieli imi krTla tego "miasta i suStan chrzeRcijaUski westchnS: XAch, nic na Rwiecie tak mnie nie trapi jak istnienie krTla takiego a takiego miasta. Gdyby ktokolwiek wynalazS mi sposTbjak go uRmierciZ, daSbym mu wszystko, czego tylko by zapragnS. Y Wtedy podszedSem do niego i !zapytaSem: XCzy jeRli znajd !sposTb i uRmierc go, uwolniszz niewoli mnie, moj Von i !dzieci? Y OdpowiedziaS: XTak, "uwolni ci i zrobi wszystko, czego zapragniesz. Y Gdy wiczawarSem z nim umow, suStan Tw przysSaS mnie na galeonie do tego miasta, a ja udaSem 'si do krTla, ktTry mi t SaWniwybudowaS. DziR wic pozostaje mi juV tylko zabiZ go, wrTciZ do krTla chrzeRcijan, uwolniZ Von i dzieci i zaVdaZ nagrody. ^ SpytaSem: ]A jaki podstp !wymyRliSeR, aby temu krTlowi #Vycie odebraZ? ^ I odrzekS mi: ]Mam na to sposTb prosty, najprostszy, jaki istnieje na Rwiecie. On przychodzi przecieV do mojej SaWni. Przygotuj wic dlaU pewien !Rrodek zawierajcy trucizn i gdy przyjdzie do mnie, powiem: XWeW ten lek i posmaruj si nim we wstydliwym miejscu, a wnet si wSosTw stamtd pozbdziesz. On weWmie t maRZ, natrze si ni i jad wnikaS weU bdzie dniem i noc, aV do serca dojdzie, !powodujc RmierZ. Taki bdziekoniec. ^ Gdym te jego sSowa "posSyszaS, zatrwoVySem si o #ciebie, krTlu i pamitajc, Ve jesteR moim dobroczyUc, przychodz, by ci o tym powiadomiZ. Y KrTl wysSuchaS, co mu rzekS Abu Kir, i zapSonS gwaStownym gniewem. Potem powiedziaS do farbiarza: XZachowaj to w tajemnicy. Y PostanowiS zaraz udaZ si do SaWni, by podejrzenie swoje w pewnoRZ zmieniZ. Gdy wszedS do SaWni, Abu Sir wedle zwyczaju zdjS z siebie szaty,"obsSugiwaS krTla i masowaS go,!a potem rzekS: XO krTlu czasu, sporzdziSem dla ciebie pewienRrodek, byR si wSosTw z dolnej czRci ciaSa pozbyS. "YKrTl rozkazaS: XPrzynieR mi Tw Rrodek. YA kiedy Abu Sir przyniTsS i postawiS przed wSadc smarowidSo, Tw zaR poczuS jego brzydk woU, nabraS pewnoRci, Ve to trucizna i, rozsierdzony, na Rwit zakrzyknS: XChwytajcie go! Y I straV przyboczna pojmaSa Abu Sira, a krTl wyszedS z SaWni przepeSniony gniewem, lecz nikt nie wiedziaS, co bySo przyczyn tego gniewu, bo nicnikomu nie powiedziaS ani niktzagniewanego nie miaS odwagi o nic pytaZ. KrTl zaR przyodziaS swe "krTlewskie szaty i udaS si do komnaty dywanu, gdzie postawiono przed nim Abu Sira ze zwizanymi rkami. KrTl wezwaS wtedy swego kapitana, a gdy ten przyszedS,wydaS mu rozkaz: XWeW tego Sajdaka, wepchnij go do worka!i wSTV tam takVe dwa kintary niegaszonego wapna, po czym worek dobrze zawiV, wsadW go do Sodzi i podpSyU z nim pod mTj zamek, a gdy ujrzysz mnie siedzcego w oknie, zapytaj: ]Czy mam go utopiZ?^ Kapitan odrzekS: XSSysz i !jestem posSuszny. YZabraS Abu Sira krTlowi sprzed oczu i powiTzS go na pewn wysp, ktTra znajdowaSa si naprzeciwko krTlewskiego zamku. Tam rzekS do Abu Sira: XEj, ty, wszakVe to do ciebie zaszedSem kiedyR do SaWni i tyR mnie w niej z wielkimi honorami podejmowaS, sam mnie obsSugiwaSeR i dziki tobie tam wiele rozkoszy zaznaSem. Potem przysigSeR mi jeszcze,Ve Vadnej zapSaty ode mnie nie przyjmiesz i ja ci wtedy wielce polubiSem! Powiedz mi przeto, co ci si z krTlem naszym przydarzySo? CzyR popeSniS jakR zbrodni przeciw niemu? CzymVeR go rozgniewaS aV tak, Ve kazaS mi zgotowaZ tobie tak straszn RmierZ?! YAbu Sir odrzekS: XNa Allacha, zaprawd, nic mu zSego nie zrobiSem i nie wiem nawet, jakiego przestpstwa mTgSbym#si dopuRciZ, aby na tak karzasSuVyZ. Y Kapitan odrzekS: XZaiste, cieszySeR si u krTla takim powaVaniem, jakiego nikt przed tob nie zaznaS. KaVdy zaR komu si dobrze wiedzie, naraVony jest na zawiRZ ludzk. MoVe wic ktoR zazdrosny o to powodzenie oczerniaS ci przed krTlem, mTwic mu o tobie coR, co go takim gniewem przeciw tobie napeSniSo. BdW jednak !spokojny i nie obawiaj si, Ve spotka ci z mej strony coR zSego. Przez pamiZ na to "wyrTVnienie, ktTre mi kiedyR wSaWni okazaSeR, choZ si przedtem nie znaliRmy, od $Rmierci ci ocal. Lecz gdy ci oswobodz, musisz u mnie, na tej wyspie, jeszcze jakiR czas zabawiZ; wypuszcz ci std dopiero wtedy, gdy galeona z tego miasta wyruszaZ bdzie w stron twojego kraju i na niej ci wyprawi w twe rodzinne strony. Y "Abu Sir ucaSowaS dSoU kapitanai dzikowaS mu za jego "dobroZ, kapitan zaR przyniTsS wapno, wsypaS je do worka, dodaS do tego jeszcze wielki kamieU rozmiarTw czSowieka i rzekS: XPowierzam t spraw Allachowi. YA potem daS Abu Sirowi sieZ i powiedziaS do niego: !XZarzuZ sieZ w morze i staraj si coR zSowiZ, gdyV moj powinnoRci jest dostarczaZ co dzieU ryby do krTlewskiej kuchni, a dziR zaniedbaSem poSowu z powodu !nieszczRcia, ktTre na ciebie spadSo. Boj si teraz, Ve przyjd podkuchenni, zaVdaj ryb i niczego nie otrzymaj. Gdyby wic tobie udaSo si zamiast mnie coR zSowiZ, mieliby swoje ryby, ja mTgSbym tymczasem pTjRZ ku zamkowi i wykonaZ mTj #podstp udajc, Ve ci topi. YAbu Sir odrzekS: $XJa bd SowiS, ty zaR idW i niech ci Allach strzeVe! Y Kapitan wrzuciS wic worek doSodzi, odbiS od brzegu i "pSynS, aV przybyS pod zamek krTlewski. Tam ujrzaS krTla siedzcego w oknie i zapytaS: XO krTlu czasu, czy mam go !wrzuciZ? YKrTl odpowiedziaS: $XWrzuZ go Y, skinS rk i w #tej samej chwili coR bSysnSo iwpadSo w morze. A to, co pogrVySo si w morskich falach, bySo krTlewskim pierRcieniem, posiadajcym czarodziejsk moc tak, Ve "gdy krTl zgniewaS si na kogoRi chciaS mu RmierZ zadaZ, wskazywaS naU tylko praw dSoni, na ktTrej nosiS Tw pierRcieU, i wTwczas z pierRcienia wylatywaSa bSyskawica, i godziSa w tego, na kogo krTl sw dSoni wskazaS, a czSowiekowi temu zaraz gSowa z karku spadaSa. "RTwnieV pierRcieU to czyniS, Ve wojsko bySo krTlowi posSuszne i tym sposobem pokonywaZ mTgS najpotVniejszych swoich przeciwnikTw. Skoro tedy pierRcieU spadS #krTlowi z palca, zataiS to i nie $rzekS: XMTj pierRcieU wpadS domorza Yz obawy, by wojsko nie powstaSo przeciwko niemu !i by go nie zabili. ZamilczaS o tym, co si staSo. Tyle bySo spraw krTla. Co si zaR tyczy Abu Sira, to skoro kapitan odszedS od "niego, zarzuciS sieZ, a gdy j wycignS, znalazS w niej !peSno ryb. I zarzuciS sieZ po raz wtTry i znowu wypeSniona bySa rybami. Wtedy poczS raz bez y i 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBp c5 q c5nv c5ѫ# c54/ ]58=6po raz j zarzucaZ i za kaVdym razem wycigaS w niej mnTstwo ryb, aV wnet urosSa znich przed nim wielka gTra. RzekS wTwczas do siebie: XNa Allacha, dawno ryby nie jadSem Y, po czym wybraS sobie jedn%wielk i tSust sztuk i rzekS: XGdy kapitan wrTci, poprosz go, by mi t ryb na obiad usmaVyS. Y To rzekSszy $zarVnS j noVem, ktTry miaS przy sobie, lecz ostrze noVa zawadziSo o coR w skrzelach i wtedy Abu Sir ujrzaS tam pierRcieU krTlewski. Ryba poSknSa go bowiem, a potem przeznaczenie skierowaSo j do owej wyspy i wpadSa tam w sieZ. WziS tedy Abu Sir Tw pierRcieU i na maSy palec go sobie wSoVyS, nieRwiadom szczegTlnej mocy, ktTra w nimbySa zaklta. Wtem przyszSo po ryby dwu pomocnikTw "kucharza krTlewskiego. ZbliVyli #si do Abu Sira i zapytali; XEj, czSowieku, dokd poszedS "kapitan? YAbu Sir odparS: XNie %wiem Y, i skinS praw rk. I oto, w tej samej chwili gdy skinS ku nim mTwic: XNie wiem Y, obu kuchcikom gSowy z karkTw pospadaSy. Abu Sir zdumiaS si i powiedziaS: XCo to moVe znaczyZ? KtTV to ich obu zabiS? Y, i Val mu si ich #zrobiSo i poczS rozmyRlaZ nadtym wydarzeniem, a wtedy "nadszedS kapitan i ujrzaS caS gTr ryb, tych dwu zabitych i pierRcieU na palcu Abu Sira. !ZawoSaS przeto: XBracie mTj, nie ruszaj dSoni, na ktTrej masz Tw pierRcieU, bo jeRli poruszysz ni, zabijesz mnie! YAbu Sir zdumiaS si, gdy usSyszaS sSowa: XNie ruszaj dSoni, na ktTrej masz Tw pierRcieU, bo jeRli ni poruszysz, zabijesz mnie. Y Kapitan zaR podszedS do niegoi zapytaS: XKto tych dwu kuchcikTw zabiS? YAbu Sir !odpowiedziaS: XNa Allacha, nie wiem, bracie mTj. YKapitan !rzekS na to: XPrawd mTwisz, ale powiedz mi jeszcze, skd si ten pierRcieU wziS u ciebie? Y OdrzekS Abu Sir: XZnalazSem go w skrzelach tej ryby. YKapitan powiedziaS: XPrawd mTwisz, bo zaiste, sam widziaSem, jak ciskajc bSyskawic z okna krTlewskiego zamku wpadS do morza. A staSo si to wtedy, kiedy krTl, myRlc, Ve ty jesteR zawizany w worku, #skinS w jego stron dSoni i zawoSaS do mnie: "]WrzuZ go! ^ Gdy wic skinS dSoni, ja cisnSem worek w morze, krTlowi zaR przy tym "ruchu pierRcieU zsunS si z palca i wpadS do wody, a tam $go poSknSa ryba, ktTr Allach #do ciebie skierowaS, i zSowiSeR!j, bo takie widaZ bySo twoje przeznaczenie. A czy wiesz, co za szczegTln moc Tw pierRcieU posiada? Y Abu Sir odpowiedziaS: XNie, o Vadnej szczegTlnej jego mocy nie "wiem. YI rzekS kapitan: XWiedz zatem, Ve wojsko jest naszemu krTlowi posSuszne tylko ze strachu przed tym pierRcieniem, gdyV jest on zaczarowany. Gdy bowiem krTl zagniewa si na kogoR i zgSadziZ go zapragnie, wystarczy, by skinS tylko na niego dSoni i w tej samej chwili gSowa tego czSowieka spada z karku, jako Ve z pierRcienia tego wylatuje bSyskawica, godzc w tego, "na kogo krTl si zawziS, i w jednej chwili go kSadzie trupem. Y Gdy Abu Sir posSyszaS te sSowa, rzekS wielce rad do kapitana: XWrTZ ze mn z powrotem do miasta. YI kapitan"odparS: XWrTc tam z tob, bo teraz juV nie potrzebuj si baZ o ciebie i wiem, Ve krTl ci nie skrzywdzi. GdybyR bowiem tylko skinS dSoni, Vyczc mu Rmierci, gSowa spadSaby mu z karku tobie pod nogi. Nawet gdybyR zapragnS zabiZ krTla razem z caSym jego wojskiem, mTgSbyR to bezprzeszkTd uczyniZ. YTo rzekSszy kapitan powiTdS Abu Sira do Sodzi i wraz z nim popSynS do miasta. Gdy tam przybyli, Abu Sir wszedS na zamek krTlewski, podVyS do dywanu i ujrzaS siedzcego !tam krTla, przed nim zaR staSocaSe wojsko. KrTl byS bardzo zafrasowany z powodu utraty pierRcienia, lecz nikomu ze swojej armii !nie mTgS wyjawiZ tego, Ve go postradaS. A ujrzawszy Abu #Sira krzyknS: XCzyVby ci do morza nie wrzucono?! Jak to "uczyniSeR, VeR si wydostaS stamtd? YAbu Sir !odpowiedziaS: XO krTlu czasu, gdyR rozkazaS, aby mnie do morza wrzucono, kapitan twTj mnie zabraS, pojechaS ze mn na pewn wysp i zapytaS mnie, jaka bySa przyczyna tego, Ve spadS na mnie twTj gniew. &MTwiS: ]CTVeR uczyniS krTlowi, Ve ci uRmierciZ kazaS? ^ OdpowiedziaSem: ]Na Allacha, nie wiem, co mogSem mu zSegowyrzdziZ. ^ Kapitan znTw !rzekS do mnie: ]Zaiste, wielkimpowaVaniem cieszySeR si u "naszego krTla. MoVe wic ktoR "pozazdroRciS ci tego i oczerniS!ci przed krTlem, rzucajc na "ciebie jakieR podejrzenie, krTl !zaR uwierzyS w to i rozgniewaS"si na ciebie. Ale ja bySem raz u ciebie w SaWni i tyR mi okazaS wielkie powaVanie, teraz przeto odwzajemni ci "si za to wyrTVnienie, z jakim si u ciebie w SaWni spotkaSem, zachowam ci przy"Vyciu i odeRl ci do twojego "kraju. ^ To rzekSszy umieRciS w Sodzi worek z wielkim kamieniem i zamiast mnie wrzuciS go do morza na znak, ktTryR ty mu daS dSoni. Wtedy zaR ten pierRcieU "zsunS ci si z palca i wpadS do morza, a tam poSknSa go ryba. Ja zaR w tym czasie zajty bySem na wyspie poSowem i ow ryb wRrTd wielu innych na brzeg wydobySem. ChciaSem j sobie usmaVyZ, zarVnSem j tedy i otworzySem jej brzuch. I odkrySem wtedy w Rrodku Tw pierRcieU, wyjSem go i zaSoVySem sobie na palec. WkrTtce potem przyszSo dwu pomocnikTw twego kucharza po ryby, a ja nie znajc "wSaRciwoRci tego pierRcienia, !skinSem ku nim dSoni i tym !skinieniem strciSem im gSowy.Gdy nadszedS kapitan i zobaczyS na moim palcu pierRcieU, poznaS go i opowiedziaS mi o jego czarodziejskiej mocy. Odnoszci go wic, przez pamiZ na SaskawoRZ i dobrodziejstwa, "ktTrych mi nie szczdziSeR, boo tym nigdy nie zapomn! Oto #twTj pierRcieU, weW go! JeRli zaR uczyniSem coR, czym na #RmierZ sobie zasSuVySem, zabijmnie, tylko powiedz mi przedtem, jak zbrodni popeSniSem, a wolny bdziesz od winy za przelanie mojej krwi. YTo mTwic zsunS pierRcieU z palca i podaS krTlowi. Gdy krTl ujrzaS, co Abu Sir czyni w swej #wspaniaSomyRlnoRci, przyjS od niego pierRcieU, wSoVyS go sobie na palec i zaraz nowe Vycie weU wstpiSo. WstaS tedy i objwszy Abu Sira, powiedziaS: XO czSowieku, zaprawd, jesteR najszlachetniejszym spoRrTd szlachetnych, nie gaU mnie przeto i wybacz mi to, co ci z mej strony spotkaSo. Gdyby ktokolwiek inny posiadS mTj pierRcieU, nie oddaSby mi go !za nic! YAbu Sir odpowiedziaS: !XO krTlu czasu, jeRli chcesz, bym tobie przebaczyS, powiedz mi, jakie przestpstwo popeSniSem i za co rozgniewaSeR si na mnie #tak, Ve aV mnie zabiZ kazaSeR.!Y KrTl odrzekS: XNa Allacha, pewien jestem teraz, VeR niewinny, a znajc twTj czyn szlachetny, wiem, Ve nie bySbyR w stanie Vadnej zbrodni popeSniZ. To tylko "farbiarz tak a tak ci oczerniS.!YI powtTrzyS, co naopowiadaS !o nim farbiarz. Abu Sir odrzekS wtedy: XNa Allacha, o krTlu czasu, zaprawd nie znam !Vadnego suStana chrzeRcijan i nigdy w Vyciu w Vadnym chrzeRcijaUskim kraju nie !bySem. Nigdy teV nie przyszSo mi nawet do gSowy, by ci zabijaZ! A ten farbiarz byS niegdyR moim przyjacielem i byS mym ssiadem w Aleksandrii. cle nam si tam obu powodziSo i nie majc z czego VyZ, wywdrowaliRmy stamtd razem. WypowiedzieliRmy obaj Fatih !i zawarliRmy ukSad, Ve ten kto!znajdzie prac, VywiZ bdzie tego, co bez pracy zostanie. Apotem tak a tak mi si z nim wydarzySo. Y To rzekSszy Abu Sir opowiedziaS krTlowi wszystko, co zaszSo pomidzy nim a farbiarzem Abu Kirem. O tym, !jak Tw okradS go z pienidzy ichorego zostawiS w zajeWdzie,o odWwiernym zajazdu, co wSasne pienidze na niego, "chorego, SoVyS i jak go Allach ze sSaboRci wyleczyS, o tym, jak wreszcie wstaS po chorobie i wedle zwyczaju na miasto ze swoimi narzdziami poszedS. OpowiedziaS, jak po drodze zobaczyS farbiarni, a przed ni tSum ludzi i gdy spojrzaS w drzwi farbiarni, dostrzegS w Rrodku Abu Kira siedzcego na Sawie. WszedS wic, aby go pozdrowiZ, lecz Tw zamiast go powitaZ, cigi mu tylko sprawiS, !niegodziwoRci sw nakarmiS, !nazwaS Y zSodziejem i skTr bardzo boleRnie mu zSoiS. I oznajmiS Abu Sir krTlowi o wszystkim, co mu si przydarzySo od pocztku do "koUca, po czym rzekS: XO krTluczasu, wiedz rTwnieV, Ve to farbiarz mi doradziS: ]SporzdW tak a tak "mieszanin RrodkTw i podaj j !krTlowi, bo SaWnia twoja jest zaprawd we wszystkim doskonaSa, lecz brak jej tego jednego. ^ I wiedz, o krTlu czasu, Ve Rrodek ten jest nieszkodliwy, gdyV my w naszym kraju wszyscy go przyrzdzamy i stosujemy, i jest on naprawd w SaWni niezbdny. Ja o nim tylko zapomniaSem i dopiero !farbiarz, ktTrego przyjSem z szacunkiem i obsSuVySem starannie, przypomniaS mi o !nim mTwic wtedy: ]SporzdW "Tw Rrodek. ^ A teraz, o krTlu czasu, zechciej sprawdziZ to wszystko. KaV przyprowadziZ odWwiernego zajazdu, poRlij teV po rkodzielnikTw z farbiarni Abu Kira i zapytaj icho wszystko, co ci tu opowiedziaSem. Y !I posSaS krTl po odWwiernego zajazdu i po robotnikTw z farbiarni, a gdy si juV wszyscy przed nim stawili, wypytywaS ich, a oni mu potwierdzili wszystko, co opowiadaS Abu Sir o swych !przeVyciach. Wtedy krTl kazaS przyprowadziZ farbiarza i krzyknS: XDawaZ go tu bosego, z odkryt gSow i skrpowanymi rkami! YA farbiarz tymczasem siedziaS !sobie w domu i myRl o Rmierci#Abu Sira si radowaS. I ani si obejrzaS, jak wpadSa do niego !straV krTlewska i na jego kark posypaSy si razy. StraVnicy zwizali go potem i zawlekli przed krTla. WTwczas Abu Kir ujrzaS Abu Sira siedzcego przy boku krTla, ujrzaS teV odWwiernego zajazdu i rkodzielnikTw z farbiarni stojcych przed nim. OdWwierny zajazdu zapytaS go:XCzy to nie jest twTj towarzysz, ktTremu skradSeR !pienidze i chorego zostawiSeRu mnie w izbie, a potem tak a tak z nim postpiSeR? YI rkodzielnicy z farbiarni zapytali Abu Kira: XCzyV nie jest to ten sam, ktTregoR nam wtedy schwytaZi wychSostaZ kazaS? YWtedy krTlowi jasno objawiSa si "nikczemnoRZ Abu Kira i pojS, "Ve farbiarz zasSuVyS sobie na "jeszcze sroVsze mki niWli te, jakie bywaj zadawane przez "Munkara i Nakira. I rzekS krTl: XZabierzcie go i oprowadzajciepo mieRcie, a potem wrzuZcie go do morza w zawizanym worku. YAbu Sir odezwaS si wtedy: XO krTlu czasu, przyjm wstawiennictwo moje w jego sprawie, gdyV ja mu wybaczySem wszystko. YAle "krTl odrzekS: XChoZbyR ty mu swoje krzywdy darowaS, my mu nie darujemy swoich. YPotem krzyknS do straVy: XBierzcie go! Y I wzili Abu Kira, i oprowadzili go po mieRcie, a potem wsadzili go do worka z wapnem niegaszonym i wrzucili do morza. PoniTsS wic RmierZ przez utopienie i spalenie zarazem. %PTWniej krTl zwrTciS si do Abu Sira: XAbu Sirze, proR mnie o wszystko, czego tylko zapragniesz, a speSni kaVde twoje Vyczenie Y. Abu Sir poprosiS wic: XChciaSbym, abyR mnie odesSaS do mojego kraju, bo nie pragn juV dSuVej tu pozostawaZ. YWTwczas krTl darowaS mu wiele do tego, co juV Abu Sir posiadaS z pienidzy, bogactwi rozmaitych darTw, potem daSmu jeszcze galeon peSn majtku wraz z zaSog, !skSadajc si z mamelukTw, ktTrych mu takVe podarowaS. Przedtem jeszcze chciaS krTl mianowaZ Abu Sira swym wezyrem, lecz on si nie !zgodziS i poVegnaS krTla, po czym odpSynS na galeonie. A wszystko, co na niej bySo, zarTwno bogactwo, jak i mamelucy, stanowiSo wSasnoRZ!Abu Sira. I nie ustawaS Abu Sir "w podrTVy, pTki nie przybiS dobrzegTw Aleksandrii i tam, w porcie, zarzuciS kotwic. A gdy wyszli na ld, jeden z mamelukTw spostrzegS na brzegu jakiR worek i powiedziaS do Abu Sira: XO panie mTj, tuV nad morzem "przy brzegu leVy jakiR wielki i ciVki worek z zawizanym otworem, nie wiem przeto, co "w nim jest. YI Abu Sir podszedS, i rozwizaS Tw worek, a wtedyzobaczyS wewntrz zwSoki Abu Kira, ktTrego morze przyniosSo do Aleksandrii. I wycignS go, i pochowaS w pobliVu Aleksandrii, wybudowaSmu grobowiec i ustanowiS przynim dobroczynny zapis. Nad wejRciem zaR do grobowca "kazaS umieRciZ taki oto napis: CzSowieka winno si poznawaZpo czynach jego w dniach Vywota; Czyny szlachetne s, gdy z czSeka owego dobra jest istota. !StrzeV si potwarz walczyZ zwrogiem, czasem si zdarzyZ moVe bowiem, \e gdy obelg rzucisz, wrTg !twTj rTwn obelg ci odpowie.Nikczemnych sSTw nie wypowiadaj, strzeV si ich w kaVdej Vycia chwili, Czy miaSbyR wyrzec je z powag, czy rzuciSbyR dla krotochwili. !Pies dobrze czyni, jeRli jeno o powinnoRciach swych pamita,Lew zasi przez swTj nierozsdek w podstpne si dostaje pta. W odmtach morza martwe ciaSa na wierzch wynosz si jedynie. Lecz rozsypane perSy morze na piasku kryje w swej gSbinie. Nigdy nie zwykSy wszak nastawaZ mizerne wrTble na sokoSa, Jeno gSupota je do tego i nierozwaga skSoniZ zdoSa. _rTd kart powietrznych przeznaczenia sSowa spisano te na niebie, \e ten, kto dobro ludziom Rwiadczy, dobro w nagrod ma dla siebie. Nie bierzcie cukru z kolokwinty, gdyV sam gorycz z niej zbierzecie, Smak bowiem kaVdej w Rwiecierzeczy z niej samej si wywodzi przecie. PTWniej VyS jeszcze Abu Sir dSugi czas, a gdy Allach powoSaS go do siebie, ludzie pogrzebali go w pobliVu grobu Abu Kira, ktTry byS niegdyR jego towarzyszem. Ku pamici ich obu miejsce to nazwano XAbu Kir i Abu Sir Y, dziR jednak znane ono juV tylko pod nazw XAbu Kir Y. Oto co doszSo do nas o przypadkach tych dwTch ludzi. SSawiony niech bdzie Ten, ktTry Vyje wiecznie i sw wol to sprawia, Ve po nocy niezmiennie nastpuje dzieU! A poRrTd tego, co opowiadaj,jest jeszcze: OpowieRZ o szewcu Maarufie $Prawi, o krTlu szczRliwy, Ve w Kairze, mieRcie przez AllachastrzeVonym, VyS byS pewien "szewc, ktTry stare buty SataS. MiaS on na imi Maaruf, Vona zaR jego nazywaSa si Fatima,a przezywano j al-Urra. Przezwano j tak nie dla innych wzgldTw, jeno dlatego, Ve bySa wszeteczna, zSoRliwa, bezwstydna i swarliwa wielce. ZawojowaSa ona caSkiem swojego mVa i co dzieU lVySa go, i tysic razy przeklinaSa, a on zatrwoVony byS jej #nikczemnoRci i lkaS si jej #zSoRci i podSoRci, byS bowiem czSowiekiem rozumnym i dbaSym o czeRZ swoj, choZ ubogiego stanu. Gdy duVo zarobiS, oddawaS jej swTj zarobek caSy, a gdy zdarzySo !si, Ve zarobiS maSo, to tej samej nocy pastwiSa si nad nim, zdrowie mu psuSa i noc jego czyniSa czarniejsz od jej sumienia. BySa ona jak ta, o ktTrej poeta mTwiS: "IleV nocy przepdziSem z moj Von, Udrczony w mej SoVnicy. O, dlaczegTV nie przyniosSem byS trucizny, By RmierZ zadaZ wszetecznicy!#I poRrTd utrapieU wielu, jakich temu czSowiekowi Vona jego #przysparzaSa, bySo teV i to, VekiedyR od niego zaVdaSa: "XMaarufie, chc, abyR mi dziR wieczTr kunaf z miodem "pszczelim przyniTsS! YOdrzekS jej: XAllach NajwyVszy mi w tym dopomoVe i przynios ci j wieczorem, choZ, na Allacha, ani dirhema dziR nie mam, lecz Pan nasz na pewno przyjdzie mi z pomoc. Y !\ona odkrzyknSa na to: XNie chc sSyszeZ takich sSTw! Przyjdzie z pomoc czy nie przyjdzie, nie waV mi si bez kunafy z miodem pszczelim na oczy pokazywaZ. JeRli bowiem wrTcisz bez niej, noc twoj uczyni podobn do losu, jaki az bez y i 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBp c61K c6 c6# c6Z/ c6;n'6 "ci przypadS, gdy pojSeR mnie za Von i w moje rce $wpadSeR! YOdrzekS: XAllach jestSaskawy Y, i wyszedS biedny czSek, a troska malowaSa si na jego twarzy. I odmTwiS modSy poranne, i otworzywszy!swTj kramik, prosiS: XBSagam Ci, o Panie, abyR mi daS moVliwoRZ zdobycia tej kunafyi abyR ustrzegS mnie !dzisiejszej nocy przed zSoRcitej ladacznicy! Y !I przesiedziaS w sklepie aV do #poSudnia, ale nie trafiSo mu si!Vadne zajcie. WzmTgS si w nim strach przed Von, "powstaS wic i zamknS sklep, nie wiedzc, co poczZ, aby kunaf zdobyZ, jako Ve i na chleb nawet nie miaS. I kiedy przechodziS koSo sklepu sprzedawcy kunafy, przystanS przed nim zatroskany, a oczy jego napeSniSy si Szami. Sprzedawca kunafy zauwaVyS go i zapytaS: XEj, mistrzu Maarufie, co si staSo, Ve pSaczesz? Powiedz mi, co ci !si przydarzySo? YOpowiedziaS"mu wic szewc caS histori i na koniec dodaS: XZaiste, ta jdza, moja Vona, Vda, abymjej przyniTsS kunaf, a ja siedziaSem w sklepie, aV poSudnie minSo i nawet na !chleb nie zarobiSem, boj si jej przeto. YPrzekupieU $rozeRmiaS si wTwczas i rzekS: "XNie bTj si! Ile ratli kunafy potrzebujesz? YMaaruf odparS: XPiZ ratli Y, przekupieU odwaVyS mu t iloRZ, ale "wyjaRniS: XMam masSo, lecz niemam pszczelego miodu. Mam tylko miTd z trzciny cukrowej,ktTry, zaprawd, lepszy jest niWli pszczeli. Czy bdzie ci "szkodziSo, jeRli kunafa bdzie z trzcinowym miodem? YWstydbySo Maarufowi grymasiZ wobec tego, Ve przekupieU byS tak cierpliwy i nie VdaS od razu zapSaty, rzekS wic; XNiech bdzie z miodem trzcinowym. YI kupiec zapiekS mu kunaf z masSem, i polaS trzcinowym miodem, i !przyrzdziS j tak doskonale, Ve moVna by ni bySo samego !krTla obdarowaZ. A przekupieU jeszcze spytaS: XCzy nie potrzebujesz prTcz tego chleba albo sera? Y Maaruf odpowiedziaS: XTak Y, sprzedawca kunafy daS mu wic jeszcze chleba za czterypoSTwki dirhema i sera za jedn poSTwk, kunafy zaR !bySo za dziesiZ poSTwek. I rzekS przekupieU: XWiedz, o Maarufie, Ve winien mi jesteR "pitnaRcie poSTwek dirhema. A teraz idW do swojej Vony i !niechaj ci si dobrze wiedzie. I przyjmij jeszcze t poSTwk na SaWni. Oddasz mi to wszystko za dzieU, za dwa lubtrzy dni, ale nie czyU tego, "pTki Allach nie da ci zarobiZ natwTj chleb powszedni: Poczekam, aV bdziesz miaS !pienidzy wicej niV tego, co musisz wydaZ na utrzymanie: a"Von swoj si rTwnieV juV wicej nie zadrczaj. Y WziS tedy Maaruf kunaf, chleb i ser, po czym oddaliS !si, bSogosSawic sprzedawcy i mTwic z gSbi serca ukojonego: XBdW pochwalony,!BoVe mTj, za szczodrobliwoRZ swoj! Y A kiedy przyszedS do swej Vony, ona zapytaSa: XCzy przyniosSeR kunaf? Y Szewc Maaruf odparS: XTak Y, i !poSoVyS kunaf przed Von. PopatrzySa na ni i spostrzegSszy, Ve jest przyrzdzona z miodem trzcinowym, zawoSaSa: XCzyV nie przykazywaSam ci, Ve ma byZ z miodem pszczelim?! ! PostpiSeR na przekTr temu, !co chciaSam, i przyniosSeR mi kunaf z miodem trzcinowym! Y Szewc Maaruf #usprawiedliwiaS si: XWziSem tak dlatego, Ve kupiec !obiecaS poczekaZ na zapSat. #Y Ale Vona krzyknSa: XNa nic twoje sSowa! Nie bd innej kunafy jadSa, tylko z miodem pszczelim! YI rozzSoszczona, chwyciSa kunaf i cisnwszy "j mVowi w twarz, krzyknSa:!XRusz si, ty strczycielu, i zaraz mi inn przynieR! Y I wymierzySa mu cios piRci tak mocny, Ve jeden zb mu #wybiSa, a krew spSynSa aV na piersi. RozzSoszczony tym, szewc Maaruf raz jeden lekko !uderzyS j w gSow. WTwczas #zSapaSa go za brod i poczSa mu j szarpaZ. ZawoSaS: XMuzuSmanie! Y, i wpadli ssiedzi, brod szewca z garRci Vony uwolnili i jli !napominaZ kobiet i wymyRlaZ jej, a potem powiedzieli: XWszyscy chtnie byRmy zjedlikunaf z miodem trzcinowym! Czemu zncasz si tak nad tym biedakiem?! WstydziSabyR si! Y I tak j Sagodzili, aV zgoda midzy nimi nastaSa, wszelako !gdy odeszli, przysigSa, Ve z kunafy owej nie tknie ani ksa, szewc Maaruf wic, !ktTremu gSTd dobrze si juV daS we znaki, powiedziaS do "siebie: XSkoro przysigSa, Ve nie bdzie jadSa, ja zjem t kunaf. XI przystpiS do jedzenia, a ledwo ona to !zobaczySa, zawoSaSa: XNiechajAllach sprawi, aby to jedzenie przemieniSo si w trucizn, !ktTra jadem swoim ciaSo zVera! Y OdpowiedziaS: XCTV to za !takie gadanie! Y, i spoVywajcdalej z uRmiechem, mTwiS: $XPrzysigSaR, Ve nie bdziesz !tego jadSa, wic nie jedz, leczAllach jest szczodrobliwy i gdytylko zechce, zezwoli, abym cijutro wieczTr kunafy z miodempszczelim przyniTsS, a wtedy zjesz j sama. YI chciaS j udobruchaZ, ale ona przeklinaSa go i nie przestawaSa go lVyZ i zSorzeczyZ mu aV do samego rana, a skoro Rwit nastaS, zakasaSa rkawy zamierzajc go zbiZ. PoprosiS: XDaj mi troch czasu, a przynios ci inn kunaf. Y To rzekSszy udaS si do meczetu, odprawiS w nim modSy i poszedS do swojego sklepu. OtworzyS go i jeszcze si w nim dobrze nie rozsiadS, gdy nagle dwaj posSaUcy od kadiego przed nim stanli i powiedzieli: XZbieraj si i chodW na rozpraw z kadim, gdyV twoja Vona, ktTra tak a tak wyglda, skarg na ciebie "do niego zaniosSa. YPoznaS j Maaruf z tego opisu i rzekS: XNiechaj j Allach NajwyVszy !skarV! Y, po czym podniTsS si i poszedS za nimi. Kiedy przyszedS do kadiego, ujrzaS swoj Von z obwizanym ramieniem i zasSon zbroczonkrwi. "StaSa tam pSaczc i ocierajc #Szy. Kadi zapytaS: XCzSowieku, czy Allacha NajwyVszego si $nie boisz?! JakVeR mTgS tak t kobiet skatowaZ, rk jej zSamaZ i zb wybiZ; jakVe moVna tak postpowaZ? Y "Szewc odrzekS: XJeRli istotnie "zbiSem j tak, Ve aV jej zb wytSukSem, wydaj wyrok na mnie wedle woli swojej. W rzeczywistoRci jednak bySo tak a tak i ssiedzi midzy nami zgod zaprowadzili. Y Tu opowiedziaS kadiemu histori caS od pocztku do koUca. Na to kadi, ktTry byS dobrym czSowiekiem, wyjS ZwierZ denara i podajc mu go rzekS: XWeW to, czSowieku i kup jej za to kunafy z miodem pszczelim, a pogodzicie si !oboje. YMaaruf poprosiS: XDaj jej Tw pienidz Y, i Fatima !wziSa ZwierZ denara, a kadi "pogodziS ich z sob i zwrTciS si do nich: XKobieto, bdW posSuszna mVowi swojemu, a ty, czSowieku, bdW !wyrozumiaSy i Sagodny dla niej.YI wyszli pogodzeni przez kadiego. !\ona poszSa w swoj stron, amV w swoj, wrTciS do swojego sklepu i zasiadS w nim, aV tu posSaUcy od kadiego pojawili si przed nim znowu z Vdaniem: XZapSaZ nam naleVnoRZ nasz! "YOdrzekS: XZaprawd, kadi nic ode mnie nie wziS, a nawet !przeciwnie, sam mi daS ZwierZ denara. YAle oni powiedzieli: XNic nas nie obchodzi, czy !kadi ci coR daS, czy teV coR #wziS od ciebie, a jeRli sam niezechcesz nam daZ zapSaty, #siS j od ciebie weWmiemy. Y Potem zawlekli go na bazar, a tam szewc musiaS sprzedaZ swe narzdzia i dopiero gdy daS posSaUcom kadiego pTS #denara, odstpili odeU. I oparS Maaruf gSow na dSoni, i siedziaS zasmucony, bo nie miaS juV narzdzi swojej !pracy. I gdy tak siedziaS, nagledwu ludzi o odpychajcym !wygldzie stanSo przed nim i ozwali si do niego: XWstawaj,czSowieku, i spiesz na rozpraw do kadiego, bo Vona twoja skarg przeciw tobie $wniosSa. Y ZdziwiS si Maaruf i !zawoSaS: XWszakVe dopiero co pomidzy nami zgod przywrTciS! Y Odrzekli mu: XMy od innego kadiego jesteRmy, bo zaprawd Vona twoja skarg na ciebie teraz "do naszego kadiego zSoVySa. Y I poszedS za nimi, proszc Allacha, aby j pokaraS, a skoro j ujrzaS, zapytaS: "XCzyVbyRmy si nie pogodzili, dobra kobieto? YOdpowiedziaSa: XNie moVe byZ zgody pomidzy nami! YSzewc Maaruf podszedS wic do kadiego i opowiedziaS mu "caS histori, po czym rzekS: XZaprawd, kadi taki a taki !pojednaS nas przed godzin. XI!kadi krzyknS na Fatim: XTy ladacznico! Skoro zgoda pomidzy wami zostaSa przywrTcona, czemu do mnie ze skarg przychodzisz? YOdrzekSa: XAlbowiem on mnie biS jeszcze potem. YI kadi do "obojga si ozwaS: XPogTdWcie "si. Ty nie bij jej wicej, ona !zaR niechaj ci si wicej nie sprzeciwia! Y Pogodzili si zatem, a kadi powiedziaS do Maarufa: XTeraz!posSaUcom zapSaZ. Y DaS im #przeto ich naleVnoRZ i wrTciS do swojego sklepu. OtworzyS go i usiadS wewntrz jak pijany od nadmiaru %nieszczRZ, ktTre go dosigSy. "I gdy tak siedziaS, nagle jakiR czSowiek podbiegS do niego i !zawoSaS: XMaarufie, wstawaj i ukryj si gdzieR, bo Vona twoja skarg na ciebie aV do Wysokiej Porty zaniosSa i Abu Tabak juV na ciebie dybie! !YPorwaS si tedy Maaruf, sklepswTj zaryglowaS i uciekS w stron Bramy Zwycistwa. A pozostaSo mu przy duszy zaledwie piZ dirhemTw z tego, co otrzymaS za sprzedane kopyta i narzdzia, kupiS wic chleba za cztery "poSTwki, a za jedn poSTwk !odrobin sera i z tym si przez!ow bram wymknS. A dziaSo si to w zimie w czasie przedwieczornych modSTw. Gdytylko wszedS pomidzy wysypiska Rmieci, lunS na niego deszcz, jak z otwartychbukSakTw na wod, i szaty !przemokSy na nim, schroniS si przeto do meczetu al-Adilija. I ujrzaS tam ruiny, a w nich komor pust, w ktTrej drzwi brakowaSo. I wszedS tam, aby si przed deszczem schowaZ. Ubranie miaS przemoczone od deszczu, spod powiek spSywaSy mu Szy i zrozpaczonypoSoVeniem swoim, mTwiS: XGdzieV mam uciec przed t wszetecznic?! BSagam Ci, o Panie, racz mi zesSaZ kogoR, kto zaprowadziSby mnie do tak odlegSej krainy, aby Vona moja!drogi do niej nie znalazSa! YI gdy tak siedziaS szlochajc, "nagle Rciana si rozstpiSa i wyszSa z niej postaZ wysoka, ktTrej widok przyprawiS szewca Maarufa o drVenie na caSym ciele. PostaZ ta odezwaSa si do niego: XCzSowieku, czego potrzebujesz, Ve mnie w nocy niepokoisz? Mieszkam tutaj od dwustu lat, alem nie widziaS dotej pory nikogo, kto by tu !zaszedS i postpowaS tak, jak ty postpujesz. Wyjaw mi tedy, co ci si staSo, i powiedz, czego pragniesz, a !ja Vyczenie twoje speSni, bo,zaprawd, litoRZ nad tob serce moje ogarnSa. Y Szewc zapytaS wTwczas: XKtoR ty taki, kim jesteR? YPostaZ odparSa: XJestem mieszkaUcemtego oto miejsca. YWtedy Maaruf wyznaS wszystko, co "mu si z Von przytrafiSo, na co tamten zapytaS: XCzy chcesz, abym zawiTdS ci do kraju, do ktTrego by Vona twoja nie trafiSa? Y Szewc Maaruf odrzekS: XTak Y, i !postaZ zawoSaSa: XWsiadaj na mTj grzbiet! Y I wsiadS, a istota owa uniosSa go z ziemi, wzbiSa si w powietrze i leciaSa z nim od zakoUczenia wieczornych modSTw aV do pojawienia si porannej zorzy,po czym osiadSa z nim na szczycie wysokiej gTry i powiedziaSa: XZejdW z tej gTry, czSowieku, a gdy ujrzyszprzed sob bramy miasta, wejdW i wiedz, Ve twoja Vona ci tam nie odnajdzie ani "Vadn drog tam nie trafi. YTo"rzekSszy opuRciS go i oddaliS si, a Maaruf pozostaS zdumiony i zaskoczony w gSbiduszy i tak dotrwaS aV do wschodu sSoUca. Potem !powiedziaS do siebie: XWstan i zejd z tej gTry, bo zaprawd, z siedzenia na niej nic mi nie przyjdzie. Y $I zszedS do stTp gTry, i ujrzaS przed sob miasto okolone wyniosSymi murami, z paSacami, co pn si wysoko, ze zdobionymi domami, ktTre ciesz oko. I minS bram miejsk, i ujrzaS miasto, ktTrego wygld smutne serce rozwesela. A kiedy wszedS na bazar, mieszkaUcy tego miastajli mu si przypatrywaZ i !spogldali na niego, zbierajc $si wokTS niego i dziwujc si jego ubraniu, bo bySo ono zgoSa inne od tego, w jakie oni byli odziani. AV wreszcie jeden z mieszkaUcTw owego miasta zapytaS: XEj, czSowieku, czy jesteR cudzoziemcem? Y Maaruf odpowiedziaS: XTak Y, a nieznajomy dalej pytaS; XZ jakiego kraju? Y OdrzekS: XZ Kairu SzczRliwego. Yaw czSowiek spytaS: XJak dawno go opuRciSeR? Y, i Maaruf odpowiedziaS: XWczoraj po poSudniu. #YCzSowiek Tw rozeRmiaS si nato i zawoSaS: XLudzie, chodWcie si przyjrzeZ temu czSowiekowi i posSuchajcie, co!on wygaduje! Y Spytali: XCTV takiego mTwi? Y, i mieszkaniec#miasta wyjaRniS: XTwierdzi, Ve !pochodzi z Kairu i Ve opuRciS go wczoraj po poSudniu! YI wszyscy wybuchnli Rmiechem,i otoczyli Maarufa mTwic: !XCzy jesteR szalony, Ve takie rzeczy prawisz?! JakVe moVesztwierdziZ, VeR wczoraj po !poSudniu opuRciS Kair i dziR "rano si tutaj znalazSeR, skorow istocie Kair od naszego miasta o caSy rok drogi jest oddalony?! Y Ale Maaruf im odpowiedziaS: XTo wy chyba szaleni jesteRcie, bo jeRli o mnie !idzie, zaprawd nie skSamaSem.Oto chleb kairski, ktTry jest "jeszcze RwieVy. YI pokazaS im swTj chleb, a oni zaczli go ogldaZ i obmacywaZ i dziwowali si, bo, zaiste, nie byS Tw chleb podobny do tego, ktTry oni w swoim kraju jadali.I ciVba ludzka rosSa wokTS szewca Maarufa, i jeden do drugiego powiadaS: XOto kairski chleb, przyjrzyjcie mu si! Y, i powstaS rwetes w mieRcie caSym. Jedni wierzyli przybyszowi, inni mu kSamstwo zarzucali, a jeszcze inni sobie z niego podkpiwali. Wtem podjechaS do nich na mulicy kupiec pewien, za ktTrym biegSo dwu niewolnikTw. PrzecisnS si przez tSum i zawoSaS: XLudzie, czyV wam nie wstyd takie zbiegowisko przy tym cudzoziemcu czyniZ,"RmiaZ si i podkpiwaZ sobie z niego? Odstpcie od niego! YI nie przestaS krzyczeZ na nich,dopTki ich od szewca nie odpdziS, a nikt z caSego tSumu nie RmiaS mu si sprzeciwiZ. Potem kupiec Tw zwrTciS si do Maarufa: XPTjdW, bracie "mTj, i bdW pewny, Ve wicej nie doznasz przykroRci od tych ludzi, ktTrzy, zaprawd, !wstydu nie maj! Y To mTwic zabraS Maarufa ze sob i !jechaS razem z nim, aV dotarli do wielkiego, bogato zdobionego domu. Tam posadziS szewca Maarufa na miejscu godnym krTla i rozkazaS niewolnikowi, aby #otworzyS skrzyni. I wycignSz niej Tw niewolnik strTj wspaniaSy, niczym dla kupca tysicami, i gospodarz goRcia swego w ten strTj przyodziaS. A Ve Maaruf posiadaS znakomity wygld, przeto w szatach tych staS si podobnydo szachbandara kupcTw. Gospodarz zaVdaS potem zastawionego stoSu i przyniesiono im stTS, na. ktTrym znajdowaSy si wszelkie potrawy wyszukane spoRrTd najrozmaitszych !gatunkTw. Zjedli tedy i wypili, po czym kupiec spytaS: XBracie mTj, jakie jest twoje imi? Y Szewc odrzekS: XNazywam si Maaruf. TrudniSem si szewstwem i "stare buty SataSem. YPytaS go dalej gospodarz: XZ jakiego jesteR miasta? Y OdpowiedziaS: XZ Kairu. YSpytaS gospodarz: XZ jakiej dzielnicy? YNa to Maaruf pytaniem odpowiedziaS: #XCzyVbyR znaS Kair? Y I kupiecodrzekS: XTak, z pochodzenia jestem kairczykiem. Y Wtedy Maaruf powiedziaS: XMieszkaSem przy ulicy zwanejDarb al-Achmar. YI kupiec spytaS: XKogo znasz z tej ulicy? Y Szewc odparS: XZnam tego i tamtego Y, i wymieniS mu wiele osTb. Kupiec spytaS: XA czy nie znasz szejcha Achmada, sprzedawcy lekTw? YOdpowiedziaS: XByS moim !ssiadem zza Rciany. YSpytaS kupiec: XDobrze si on miewa? Y !OdpowiedziaS: XTak. YSpytaS: "XIlu ma synTw? Y OdpowiedziaS:XTrzech: Mustaf, Muhammada!i Alego. Y SpytaS: XCo Allach zrobiS z jego synTw? Y OdpowiedziaS: XCo do Mustafy,ez y i 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBpz c6G c6 = c6 " c6p e. c6Ӱ :v.66to ma si on dobrze, jest uczonym i mudarrisem. Co do Muhammada, to jest on sprzedawc lekTw. OtworzyS sobie sklep tuV obok sklepu ojca, a uprzednio jeszcze si "oVeniS i Vona powiSa mu syna, ktTry nazywa si Hasan. Y !Kupiec przerwaS: XNiechaj ci !Allach uszczRliwi za te dobre nowiny! Y, po czym Maaruf $mTwiS dalej: XCo si zaR tyczy Alego, to zaiste, byS on mym towarzyszem, gdy byliRmy mali.BawiliRmy si zawsze razem i czsto waSsaliRmy si poprzebierani za dzieci chrzeRcijan, wchodziliRmy do koRcioSa i kradliRmy chrzeRcijaUskie ksigi, sprzedawaliRmy je, a potem zauzyskane pienidze kupowaliRmy sobie coR do "jedzenia. AV raz zdarzySo si, Ve chrzeRcijanie nas wypatrzyli i na gorcym uczynku, ze skradzion $ksig, nas zSapali, poskarVyli na nas naszym rodzicom i !zagrozili jego ojcu: ]Skarg naciebie przed krTla wniesiemy, jeRli nie zabronisz twojemu synowi szkod nam wyrzdzaZ!!^ Ojciec Alego uSagodziS ich, a syna za to mocno zbiS, Ali !zaR uciekS zaraz potem, Rladu po sobie nie zostawiajc. Od tego czasu go nie ma i sSuch po nim od dwudziestu lat zaginS. YWTwczas kupiec zawoSaS: XJa jestem Ali, syn szejcha Achmada, sprzedawcy lekTw, a ty, Maarufie, jesteR moim przyjacielem! Y I pozdrowili si nawzajem, a kiedy jeden drugiego skoUczySwitaZ, kupiec zapytaS: XPowiedz, Maarufie, co ciebie aV tutaj z Kairu przywiodSo? YSzewc opowiedziaS mu tedy oswojej Vonie Fatimie, zwanej al-Urra, i o tym, jak z nim postpiSa, na koniec zaR dodaS: "XKiedy wic udrki, ktTrych mi"nie szczdziSa, staSy si dla mnie nie do zniesienia, uciekSem od niej w stron Bramy Zwycistwa i tam mnie ulewny deszcz zSapaS, przeto w ruinach meczetu al-Adilija si schowaSem i tam pSaczc przycupnSem. I oto stanS tam nagle przede mn mieszkaniec owego miejsca, #pewien ifrit spoRrTd dVinnTw, io przyczyn mojego pSaczu zapytaS. OpowiedziaSem mu wtedy o swojej niedoli, a on wziS mnie na swTj grzbiet i !leciaS ze mn przez noc caS pomidzy niebem a ziemi, po czym postawiS mnie na szczycie gTry i o istnieniu tego oto miasta mi powiedziaS.Potem zszedSem z gTry, wstpiSem do miasta, a kiedy ludzie poczli mnie wypytywaZ, rzekSem im, Ve !wczoraj opuRciSem Kair, ale onimi nie uwierzyli. Wreszcie !nadszedSeR ty i ludzi, co mnie otaczali, przepdziSeR i przywiodSeR mnie do twego domu. Oto dlaczego porzuciSemKair. A dlaczego ty tutaj przybySeR? Y OdpowiedziaS mu kupiec Ali: XBySem lekkomyRlny, gdy miaSem lat siedem, a od tego wSaRnie wieku wdrowaSem z kraju do kraju i z miasta do miasta, aV zaszedSem do tego !grodu, ktTry zwie si Ichtijan al-Chutan. ZauwaVySem, Ve mieszkaUcy s tu ludWmi szlachetnymi i litoRciwymi, ujrzaSem teV, Ve maj zaufanie do ubogich i sprzedaj im na kredyt, i Ve wiar daj wszystkiemu, co im!si tylko powie. RzekSem wic do nich: ]Jestem kupcem, a przybySem tu wczeRniej niV moje towary i chciaSbym teraz!znaleWZ jakieR miejsce, gdzie "mTgSbym swoje toboSy zSoVyZ, gdy nadejd. YUwierzyli mi na sSowo, oprTVnili dla mnie pewien skSad, ja zaR rzekSem im wtedy: ]Czy jest wRrTd was ktoR taki, kto by mi poVyczyS tysic denarTw do czasu nadejRcia moich towarTw? Zaraz potem zwrTcpoVyczk, ale teraz, pTki jeszcze nie mam tu swego dobytku, potrzebuj troch pienidzy, aby zaSatwiZ pewnesprawy. ^ I dali mi to, czego chciaSem, poszedSem wic na bazar i skoro ujrzaSem tam przerTVne towary, nakupiSem ich, a na drugi dzieU sprzedaSem je, zarabiajc na nich piZdziesit denarTw. Zaraz przeto dokupiSem innychtowarTw, a potem nawizaSemprzyjazne stosunki z ludWmi i postpowaSem z nimi ukSadnie,tak Ve mnie wnet polubili. I kupowaSem, i sprzedawaSem, a!iloRZ pienidzy stale mi si mnoVySa, wiedz bowiem, bracie mTj, Ve przysSowie uczy: ]_wiat oszustwem stoi i podstpem, a w kraju, w !ktTrym ci nikt nie zna, czyU,co zechcesz. ^ JeRli wic komukolwiek, kto ci tu zapyta, powiesz: ]Moim zawodem jest szewstwo ^, ]Biedny jestem ^, ]UciekSem od Vony swojej ^ albo: ]Wczoraj opuRciSem Kair ^ ![nie uwierz ci, a pTki w tym mieRcie zostaniesz, bdziesz przedmiotem kpin. JeRli zaR powiesz; ]PrzyniTsS mnie tu #ifrit ^ [ uciekn przed tob i "kaVdy bdzie od ciebie stroniS mTwic: ]Ten czSowiek jest wmocy szejtana, kto si do niego zbliVy, tego spotka nieszczRcie. ^ A taka gadanina zniesSawiSaby, ciebie, a i mnie by na zSe wyszSa, gdyV ludzie tu wiedz, Ve i ja z Kairu pochodz. Y Maaruf zapytaS: XCTV wic mam czyniZ? XAli odrzekS: XNaucz ci, co powinieneR "czyniZ, i jeRli Allach zezwoli, dam ci jutro tysic denarTw, "mulic, ktTrej bdziesz mTgS !dosiRZ, i niewolnika, ktTry bdzie biegS przed tob i wskaVe ci drog do bramy bazaru. I wjedziesz na bazar, apoRrTd kupcTw ujrzysz mnie, gdyV bd midzy nimi siedziaS. Gdy ci zobacz, !wstan, pozdrowi ci i, jakbyznajc twoje dostojeUstwo, ucaSuj tw dSoU. A potem, kiedy ci o jakikolwiek rodzaj tkaniny zapytam mTwic: "]CzyR przywiTzS z sob choZ troch tkanin w takim a takimrodzaju? Y, ty odpowiadaj: ]MnTstwo! ^ A kiedy mnie zapytaj o ciebie, bd ci !wysSawiaS i zrobi z ciebie w ich oczach wielkiego czSowieka, po czym powiem: ]Przygotujcie dlaU skSad na towary i sklep ^, i przedstawi im ciebie jako czSowieka bogatego i szczodrobliwego. Kiedy zaR przyjdzie do ciebie Vebrak, daj mu, co tylko bdziesz mTgS, aby si potwierdziSa !prawdziwoRZ sSTw moich i aby mogli uwierzyZ w twoj #wielkoRZ i hojnoRZ, i aby ci za to polubili. A potem jeszcze!zaprosz ci do siebie i przez wzgld na ciebie zaprosz wszystkich kupcTw, a spotkanie to urzdz po to, abyRcie si wzajemnie poznali,byRcie potem razem sprzedawali i kupowali, byRcie !dalej juV midzy sob brali i dawali. Tym sposobem, zanim minie troch czasu, zdobdziesz majtek. YI gdy ranek zaRwitaS, Ali wrczyS Maarufowi tysic denarTw, przyodziaS go w strTj godny, posadziS go na mulic i przydajc mu jeszcze obiecanego niewolnika, powiedziaS: XAllach ci od dSugu za to wszystko zwalnia,albowiem jesteR przyjacielem moim, przeto ci si naleVy wspaniaSomyRlnoRZ moja. PorzuZ wic troski, zapomnij o!caSej historii ze sw Von i wicej nikomu o niej nie opowiadaj. Y Maaruf odrzekS: XNiechaj Allach dobrem ci za to wszystko zapSaci! Y, i dosiadSszy mulicy ruszyS w drog, a niewolnik biegS za nim, aV doprowadziS go do bramy bazaru. Tam wszyscy !kupcy juV siedzieli i pomidzy "nimi siedziaS kupiec Ali. A skoro!ujrzaS Maarufa, wstaS, rzuciS si ku niemu i zawoSaS: XBSogosSawiony to dzieU, o kupcze Maarufie, panie !dobroci i dobroczynnoRci! Y, i na oczach kupcTw jego rk "caSujc powiedziaS: XO bracia,oto kupiec Maaruf was swym przybyciem zaszczyciS, "pozdrTwcie go! Y To mTwic AlidaS im znak, by okazali Maarufowi wielkie uszanowanie, i tym sposobem Maaruf urTsS w ich oczach. Gdy juV wszyscy pozdrowili Maarufa, Ali dopomTgS mu $zejRZ z mulicy, i przywitaS si z nim, a potem odchodziS na bok to z jednym, to z drugim kupcem i swego przyjaciela przed nimi wychwalaS. Oni pytali: XCzy jest on kupcem? Y, a on odpowiadaS: XTak, jest jednym z najwikszych kupcTw. Majtniejszego niV on nie znajdziesz Satwo, albowiem bogactwo jego, jego ojca i dziadkTw sSynie wRrTd kairskich kupcTw, co wicej, ma on wspTlnikTw w krajach Hind i Sind, a takVe w !Jemenie, a wspaniaSomyRlnoRZ jego jest niebywaSa. Uznajcie zatem jego wysok godnoRZ, wysSawiajcie jego dostojeUstwo i sSuVcie mu. I wiedzcie, Ve przybyS on do waszego miasta nie dla spraw handlowych, tylko dlatego, Ve zachciaSo mu si zwiedziZ obce kraje, gdyV dla zarobkTwi zyskTw nie potrzebuje on wyjeVdVaZ ze swojej ojczyzny, majtek jego bowiem jest taki, Ve nawet #ogieU nie zdoSaSby go strawiZ. "Ja sam naleV do sSug jego. Y I nie przestawaS wychwalaZ tak Maarufa, aV kupcy zaczlistawiaZ go ponad wSasnych naczelnikTw, i jeden przed drugim jego przymioty #wysSawiali. A potem tSoczyli siwokTS niego, Rniadanie i sorbety mu podawali i nawet szachbandar kupcTw przyszedSdo niego z pozdrowieniem. Wtedy Ali w obecnoRci tych wszystkich kupcTw poczS go wypytywaZ: XPanie mTj, czy przypadkiem nie przywiozSeR ze sob troch takiej a takiej tkaniny?Y I Maaruf odpowiadaS: XMnTstwo. YA tego dnia Ali pokazaS mu rozmaite rodzaje cennych tkanin i nauczyS go, !jak si nazywaj poRrTd nich !drogie i tanie. I zapytaS pewienkupiec: XPanie mTj, czy przywiozSeR "ze sob VTSte sukno? Y Maaruf!odpowiedziaS: XMnTstwo! Y, a kupiec pytaS dalej: XA czerwone jak krew gazeli? YMaaruf odrzekS znowu: !XMnTstwo! Y, i o cokolwiek go zapytano, odpowiadaS jednako:"XMnTstwo! Y, aV w koUcu si ktoR odezwaS: XKupcze Ali, czy ziomek twTj, !gdyby zechciaS, mTgSby tysic cennych SadunkTw przywieWZ? !Y I Ali odparS: XWziSby je tylko z jednego ze swoich rozlicznych skSadTw i prawie !nic by mu z niego nie ubySo. Y Tymczasem gdy tak siedzieli, !Vebrak poczS wRrTd kupcTw krVyZ. NiektTrzy dawali mu pTS dirhema, inni miedziaka muofiarowali, a najwicej bySo takich, co mu nic nie dali. Wreszcie Vebrak podszedS do Maarufa, a ten garRZ zSota #wydobyS i wrczyS mu j caS.\ebrak podzikowaS mu i bSogosSawiS, a kupcy si "dziwowali i mTwili: XZaprawd, byS to krTlewski datek Y, i: XZaiste, skoro on Vebrakowi zSoto bez odliczania daje, !musi naleVeZ do panTw, ktTrzyniezmierzone bogactwa posiadaj. Wszak gdyby ich nie miaS, nie dawaSby #Vebrakowi peSnej garRci zSota! YPo pewnym czasie podeszSa jeszcze do Maarufa uboga kobieta, a on znowu wydobyS i$daS jej garRZ zSota. I odeszSa od niego, bSogosSawic mu, rozpowiedziaSa o nim ndzarzom, tak Ve jeden po drugim stawali przed nim, a on"kaVdemu zSoto garRci dawaS, pTki nie wydaS tysica "denarTw. Wtedy dSoni o dSoU uderzyS i powiedziaS: XZaprawd, Allach jest nasz ostoj, On najskuteczniej ochrania! YSzachbandar kupcTw spytaS wTwczas: XCo ci jest, kupcze Maarufie? "Y OdrzekS: XWyglda na to, Venajwicej w tym mieRcie jest ndzarzy i ubogich. Gdybym wiedziaS, Ve tylu ich tu si znajduje, bySbym w sakwie przy siodle wicej pienidzy przywiTzS i daSbym je wszystkim tym biedakom jako jaSmuVn. Poczynam si teraz obawiaZ, Ve mTj pobyt na obczyWnie przecignie si, a tymczasem !nic zSota mi juV nie zostaSo. Nie leVy zaR w mojej naturze odmawiaZ Vebrakowi, bo cTV mu powiem, kiedy do mnie podejdzie? Y Odparli mu: XPowiesz: ]Niech ci Allach wspomoVe. ^Y OdrzekS Maaruf: XNie jest to moim zwyczajem i juV sama myRl o tym napeSnia mnie trosk. ChciaSbym mieZ jeszcze tysic denarTw, abymz nich mTgS jaSmuVn rozdawaZ do czasu, gdy przybd tu moje juki. Y Szachbandar kupcTw zawoSaS: XNic prostszego! Y, i jednego ze swoich podwSadnych posSaSpo tysic denarTw, po czym daS je Maarufowi, Tw zaR kaVdego biedaka, ktTry do niego podszedS, obdarowywaS sowicie, aV wreszcie rozlegSo si wezwanie na poSudniow modlitw. Wtedy wszyscy pospieszyli do gSTwnego meczetu i modSy poSudniowe odprawiali, a Maaruf tymczasem rozsypaS !caS reszt, co pozostaSa mu z tysica denarTw, na gSowy modlcych si. !Ludzie odwrTcili si ku niemu, !poczli mu bSogosSawiZ, kupcy zaR byli zdumieni jego wielk #hojnoRci i szczodrobliwoRci. Potem Maaruf poprosiS innego kupca i poVyczyS od niego tysic denarTw, i znowu je !rozdaS. Kupiec Ali widziaS, co jego przyjaciel czyni, ale nie mTgS nic na to powiedzieZ, a Maaruf bez przerwy robiS to samo, aV rozlegSo si wezwanie na modSy wieczorne.I znowu wszedS Maaruf do meczetu, a tam odprawiS "modSy i reszt pienidzy ludzi obsypaS. W ten sposTb do chwili zamknicia bram bazaru #poVyczyS piZ tysicy denarTwi rozdzieliS je midzy biedakTw, mTwic kaVdemu, od kogo braS pienidze: XGdy tylko moja karawana nadjedzie, oddam ci wszystko.JeRli zechcesz zSota, dam ci #zSoto, a gdybyR tkanin VdaS, dam ci tkaniny, zaprawd bowiem wszystkiego mam mnTstwo. Y Wieczorem kupiec Ali zaprosiS go do siebie, a wraz z nim zaprosiS wszystkich kupcTw i Maaruf a usadowiS na honorowym miejscu poRrodku, a Tw o niczym innym nie rozprawiaS, tylko o tkaninach iklejnotach, gdy zaR ktokolwiek!mu o czymR napomknS, mTwiS:XMam i tego mnTstwo. YNastpnego dnia znowu si na bazar udaS, braS od kupcTwpienidze i biedakom je rozdawaS, i czyniS tak przez dwadzieRcia dni. W ten sposTbpoVyczyS od ludzi szeRZdziesit tysicy denarTw, a tymczasem nie nadchodziSy ani jego towary, ani Vadna zaraza. Wreszcie ludzie o swoje pienidze awantur wszczli i mTwili: XTowary kupca Maarufa nie nadchodz. JakVe dSugo bdzie on jeszcze od ludzi braS pienidze po to, aby je biednym rozdawaZ?! YI rzekS jeden z nich; XSdz, Ve powinniRmy pomTwiZ o tym z jego krajanem, kupcem Alim. YIposzli do niego, i powiedzieli mu: XKupcze Ali, towarTw kupca Maarufa jak nie bySo, tak i nie ma! Y Ali odrzekS; XBdWcie cierpliwi, na pewno niedSugo nadejd. Y Potem na osobnoRci Ali powiedziaS do Maarufa: XCo tywyprawiasz, Maarufie?! Co ci !radziSem: ]Upiecz chleb ^ czy:]Spal go ^? Zaiste, kupcy wrzaw o swoje pienidze juV wszczli i powiadaj mi, Ve maj u ciebie szeRZdziesit tysicy denarTw, ktTre wziSeR od nich i pomidzy "biednych rozdzieliSeR. SkdVe weWmiesz pienidze, by tym ludziom dSugi pooddawaZ, ty, ktTry ani nie sprzedajesz, ani nie kupujesz? YOdrzekS mu na "to Maaruf: XNic to! CTV to jestszeRZdziesit tysicy denarTw? WszakVe gdy moje towary nadejd, oddam im wszystko. Gdy zechc tkanin [ dostan tkaniny, gdy ich niezechc [otrzymaj zSoto i srebro. YKupiec Ali zawoSaS: XAllach jest Wielki! Czy ty !masz w ogTle jakieR towary?! Y!OdrzekS: XMam ich mnTstwo. Y !Ali krzyknS: XNiech Allach i tajemni mVowie wspomog nas przeciw tobie i twej przewrotnoRci! Czy nauczySem !ci tych sSTw po to, abyR je mnie powtarzaS?! Poczekaj [juV ja ludziom otworz oczy na ciebie! YAle Maaruf powiedziaS: XIdW, nie gadaj tyle! CzyV ja jestem biedakiem?! Naprawd, w toboSach moich jest mnTstwo rzeczy i gdy tylko nadejd, "bd mogli sobie naleVnoRZ w dwTjnasTb odebraZ. Ja przecieV niczego od nich nie potrzebuj! YWtedy kupiec Ali $si rozsierdziS i zawoSaS: XTy gburze, juV ja ci pokaV, co to znaczy tak mnie bezwstydnie oszukaZ! YMaaruf odrzekS: XCzyU, co jesteR w stanie uczyniZ. Oni i tak poczekaZ musz, aV nadejd moje towary. A wtedy odbior to, co im si naleVy, albo nawet wicej. Y Ali odszedS wTwczas, a oddalajc si mTwiS sobie w duszy: XSkoro go przedtem chwaliSem, nie mog go teraz ganiZ, bo wyjd na kSamc i sprawdziSoby si na mnie !przysSowie, ktTre mTwi: ]Kto najpierw chwali, a potem gani, ten po dwakroZ kSamie. ^Y I !caSkiem nie wiedziaS, co dalej !czyniZ. I przyszli doU kupcy z zapytaniem: XO kupcze Ali, czy rozmawiaSeR z nim? YOdpowiedziaS: XO ludzie! Ja !sam si boj, gdyV i ja mam u niego tysic denarTw, przeto nie mog z nim o pienidzach mTwiZ. Nie pytaliRcie mnie o rad, kiedy zawierzaliRcie mu pienidze swoje, teraz tedy nie macie si co przede mn Co do Mustafy,ez y i 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB pc c6d ' c6DZ c6*" c6. c60:W/6S!ValiZ. Sami si upominajcie u niego, a jeRli wam nie odda, skarg na niego przed krTla miasta zanieRcie i powiedzcie mu: ]Jest oszustem, oszukaS nas ^, a krTl na pewno wam !poradzi na to. YPoszli wic do krTla i opowiedziawszy mu o tym, co zaszSo, rzekli: XO krTlu czasu, zaprawd, nie wiemy zupeSnie, co mamy w tej sprawie poczZ z owym kupcem, ktTrego hojnoRZ jest tak wielka. On tak a tak postpuje, a wszystko, co weWmie, midzy ndzarzy peSnymi garRciami rozdziela. Gdyby nic nie miaS, nie pozwalaSby sobie chyba zSota peSnymi garRciami rozdawaZ, gdyby zaR byS moVnym panem,nadejRcie towarTw powinno byo jego prawdomTwnoRci RwiadczyZ. Wszelako nie widzieliRmy, by miaS jakiekolwiek juki, a tymczasem zapewnia nas stale, Ve je posiada, tylko je !w drodze wyprzedziS, i ilekroZ napomkniemy przy nim o jakiejkolwiek tkaninie, powiada: ]Mam tego mnTstwo. #^ A sporo juV czasu upSynSo, lecz o jukach jego jakoR nie "sSychaZ i dziR winien nam juV jest szeRZdziesit tysicy denarTw, ktTre pomidzy biedakTw porozdawaS, oni zaR bSogosSawi mu i "szczodrobliwoRZ jego chwal. YA krTl ten byS niezwykle chciwy na bogactwa, bardziej niV Aszab. Skoro wic "posSyszaS o szczodrobliwoRci i wspaniaSomyRlnoRci Maarufa, "ogarnSa go chciwoRZ i rzekS do swojego wezyra: XGdyby ten kupiec nie miaS wielkiego majtku, z pewnoRci nie bySby aV tak hojny, przeto niewtpliwie juki jego nadejd, a wTwczas kupcy przyjd do niego i on ich !pienidzmi obsypie. A przecieV ja mam wiksze prawo do jegobogactw aniVeli wszyscy kupcy. #ChciaSbym wic zbliVyZ si do tego kupca, a kiedy sobie pozyskam jego przyjaWU, sam zagarn to, co on posiada w toboSach, gdy przybd, nim si do tego dobior kupcy. A !potem go z moj cTrk oVeni i w ten sposTb juV caSe jego bogactwo do mojego majtku dodam. Y Ale wezyr odrzekS: XO krTlu czasu, ja mam go za oszusta jedynie, oszust zaR snadnie dom chciwca zniszczyZ moVe. $YA krTl odrzekS mu na to: XJuV ja go, o wezyrze, na prTb wystawi i poznam, czy jest oszustem, czy czSowiekiem prawdomTwnym, dowiem si rTwnieV, czy jest bogaczem, czy teV nie. YWezyr spytaS: "XJakiej prTbie go poddasz? Y, ikrTl odpowiedziaS: XMam ja pewien klejnot. OtTV poRl po tego Maarufa, sprowadz go do siebie, a gdy zasidzie u mnie, przyjm go z szacunkiem, godnie i pokaV#mu Tw klejnot. JeRli si na nim pozna i bdzie wiedziaS, jaka jest jego cena, bdzie to oznaczaSo, Ve jest bogatym, majtnym panem. A jeRli nie pozna si na nim, bdzie to dowTd na to, iV jest oszustemi szalbierzem, a ja kaV go wtedy straciZ najstraszliwszym jakimR sposobem. Y To rzekSszy krTl posSaS po Maarufa i do siebie go sprowadziS. Maaruf przyszedS ipozdrowiS krTla, krTl odwzajemniS mu pozdrowienie isadzajc go u boku swojego, zapytaS: XCzy to ty jesteR kupcem Maarufem? YOdpowiedziaS Maaruf: XTak. Y KrTl mTwiS wic dalej: XByli tu u mnie kupcy, ktTrzy !utrzymuj, Ve winien im jesteR#szeRZdziesit tysicy denarTw.!Czy mTwi prawd? Y OdrzekS "Maaruf: XTak. Y KrTl zapytaS: XCzemu w takim razie nie oddajesz im ich pienidzy? YOdrzekS Maaruf: XMusz poczekaZ, aV moje toboSy nadejd, a wtedy oddam im wszystko w dwTjnasTb. JeRli bd chcieli zSota, dam im #zSoto, jeRli srebra zaVdaj, dam im srebro, a jeRli w towarach zechc zwrotu naleVnoRci, dam im towary. I ten, ktTremu jestem winien tysic denarTw, dwa tysice ode mnie otrzyma w nagrod za to, Ve swym tysicem !poratowaS mnie i osSoniS moje !dobre imi wRrTd biedakTw, bozaprawd mam ja bogactw mnTstwo. Y $I rzekS krTl do niego: XWeW to, kupcze, sprawdW, co to za "kamieU i jak wartoRZ posiada.Y I podaS mu drogocenny kamieU wielkoRci orzecha !laskowego, ktTry kupiS byS za !cen tysica denarTw i ktTry ceniS sobie bardzo wysoko, gdyV nie posiadaS drugiego podobnego. Maaruf wziS kamieU do rki i Rcisnwszy kciukiem i palcem wskazujcym, skruszyS go, bySto bowiem klejnot delikatny i nie znoszcy nacisku. KrTl #zawoSaS: XDlaczego skruszySeR ten drogi kamieU? Y Maaruf %rozeRmiaS si na to i rzekS: XO krTlu czasu, przecieV to nie byS klejnot Vaden, jeno kawaSek mineraSu wart zaledwie tysic denarTw. JakVe mogSeR choZby nazywaZgo drogim kamieniem?! Zaprawd, cena drogiego kamienia wynosi siedemdziesit tysicy denarTw, a to moVna nazwaZ tylko kawaSkiem mineraSu! Szlachetny kamieU, ktTry nie ma wielkoRci orzecha wSoskiego, Vadnej wartoRci w moich oczach nie przedstawia i w ogTle na niego nie zwracam uwagi, jakVe wic ty, ktTry jesteR krTlem, moVesz uwaVaZ za klejnot coR, co jest jeno kawaSkiem mineraSu wartoRci tysica denarTw?! Usprawiedliwia ci tylko to, Ve wszyscy jesteRciebiedakami i nie ma u was !bezcennych skarbTw. Y I rzekS do niego krTl: XKupcze, czy posiadasz takie drogie kamienie, o jakich wspomniaSeR? YOdrzekS Maaruf: "XMnTstwo! YI opanowaSa krTla "chciwoRZ, i zapytaS: XCzy daszmi prawdziwe drogie kamienie?YOdrzekS: XGdy moje rzeczy nadejd, dam ci ich mnTstwo idam ci mnTstwo wszystkiego, czego tylko zapragniesz, bo wszystkiego mam w brTd. I damci to za darmo. Y KrTl ucieszyS si wtedy i powiedziaS kupcom: XOdejdWcie swoimi drogami i poczekajcie, aV nadejd jego toboSy, a potem przyjdWcie domnie odbieraZ to, co si wam naleVy. YI odeszli kupcy. Oto co bySo z Maarufem i z kupcami. Co si zaR tyczy krTla, to zwrTciS si on do wezyra i !rzekS mu tak: XBdW uprzejmy dla kupca Maarufa i porozmawiaj z nim o tym i owym, a wreszcie napomknij mu, Ve mam cTrk. "Spraw, aby si z ni oVeniS i byRmy si stali przez to posiadaczami jego bogactw. Y Wezyr odrzekS: XO krTlu czasu, zaprawd postpowanietego czSowieka nie podoba mi si, uwaVam go za kSamc i oszusta, porzuZ wic myRl o tym, o czym rzekSeR, abyR swej cTrki nie straciS za !darmo. YA wezyr prosiS niegdyRkrTla o rk jego cTrki, #pragnc si z ni oVeniZ, ale nie doszSo do tego, bo !krTlewna nie chciaSa przystaZ $na to. I rzekS do niego krTl: XTyprzeniewierco! Nie Vyczysz mi tego dobra, bo sam si o ni !dawniej staraSeR, tylko ona nie"zgodziSa si ciebie poRlubiZ, teraz przeto chciaSbyR drog jej do innego maSVeUstwa zagrodziZ, aby moja cTrka niezamVn pozostaSa tak !dSugo, aV ty nie weWmiesz jej !za Von. A teraz posSuchaj, copowiem: Nie masz w tej sprawie juV nic do gadania! A co do kupca, to jakVe moVe on byZ oszustem lub kSamc, !skoro odgadS cen, za jak Tw!kamieU kupiSem, i skruszyS go,!poniewaV mu si nie spodobaS. Ma on mnTstwo prawdziwych drogich kamieni, a gdy poRlubi !moj cTrk i ujrzy, jak bardzojest urodziwa, postrada rozumi rozmiSuje si w niej, i obsypie j drogocennymi klejnotami i skarbami. CzyVbyR"chciaS moj cTr i mnie takichbogactw pozbawiZ?! Y Wezyr !milczaS, bojc si krTlewski gniew RcignZ na siebie, rzekS sobie tylko w duszy: XSzczuj bydSo psami! Y Potem, okazujc uprzejmoRZ Maarufowi, odezwaS si do !niego: XZaiste, jego wysokoRZ krTl pokochaS ci, a Ve ma cTr niezwykle pikn i urodziw, chciaSby ci j za Von oddaZ. CTV ty na to powiesz? Y Maaruf odrzekS: XRad jestem temu, ale krTl musi poczekaZ, aV nadejd moje toboSy, bo wykup za krTlewskie cTry jest bardzo wielki i stan krTlewny godnegodaru wymaga, ja zaR nie mam w tej chwili pienidzy. Wszelako gdy krTl poczeka do nadejRcia karawany z moimi rzeczami, bd miaS bogactwanieprzeliczone i w Rlubnym darze zSoV wtedy piZ tysicy kies. ChciaSbym ponadto mieZ wTwczas jeszcze tysic kies, ktTre mTgSbym w noc zaRlubin rozdaZ pomidzy biednych i ubogich, a tysic kies !chciaSbym rozdzieliZ pomidzy tych, co bd szli w weselnymorszaku, i tysic innych kies jeszcze potrzebuj, aby wyprawiZ uczt dla wojska i wszystkich innych. Musz teV mieZ sto drogocennych kamieni, ktTre podaruj krTlewnie rankiem, nazajutrz po weselnej nocy, i sto innychdrogich kamieni, aby je rozdaZniewolnicom i rzezaUcom [ kaVdy otrzyma jeden taki kamieU, gdyV chc oblubienicyw ten sposTb czeRZ okazaZ. Chc teV przyodziaZ tysic nagich ndzarzy i mieZ na jaSmuVn dla wszystkich potrzebujcych. A wszystko tojest niemoVliwe przed nadejRciem tu moich jukTw, a Ve posiadam krocie, przeto wszystkie te wydatki nie bdmiaSy dla mnie znaczenia. Y Wezyr odszedS usSyszawszy toi udaS si do krTla, aby go powiadomiZ o tym, co Maaruf %powiedziaS. I rzekS krTl: XI jak moVesz mTwiZ, Ve czSowiek ten jest kSamc i oszustem, skoro ma takie zamiary?! Y Ale !wezyr odparS: XA jednak wciVmam go za takiego! Y I $rozsierdziS si krTl, skrzyczaS wezyra i zagroziS: XNa moj !gSow! JeRli nie przestaniesz "tak gadaZ, zabij ci! A teraz wracaj do niego i przyprowadWgo tu do mnie, abym sam si znim mTgS ugodziZ. Y PoszedS wic wezyr do Maarufa i rzekS mu: XChodW pomTwiZ z krTlem! YMaaruf "odpowiedziaS: XSSysz i jestem!posSuszny Y, po czym do krTla %si udaS. I rzekS mu krTl: XNie wymawiaj si przede mn tak jak przed wezyrem, bo, zaiste, skarbiec mTj jest peSen. WeW sobie tylko klucze od niego i wydawaj zeU, na co potrzebujesz i ile zapragniesz. Odziewaj biednych i czyU tak,jak tylko uznasz za stosowne. !Nie trap si rTwnieV z powodu mej cTrki czy jej niewolnic. Gdy tylko przybdzie twoja karawana, okaVesz swej Vonie szczodrobliwoRZ wedle uznania.Poczekamy cierpliwie na wykup do czasu, aV twoje rzeczy nadejd, gdyV nie ma i"nie bdzie rTVnicy midzy mna tob. Y To powiedziawszy krTl kazaS szejchowi al-islam "spisaZ Rlubn umow, gdy wicszejch al-islam przybyS, %speSniS polecenie krTla i spisaS "Rlubn umow pomidzy cTrk krTlewsk a kupcem Maarufem.KrTl daS wtedy znak, aby rozpoczto weselne obchody [przystrojono wic miasto, uderzano w bbny, zastawionostoSy przerTVnym jadSem i pojawili si kuglarze. Kupiec Maaruf zasiadS na tronie w saliposiedzeU, a przed nim popisywali si kuglarze, magicy, mistrzowie w taUcach i ludzie biegli w sztukach przerTVnych i bSazeUstwach, byli i muzykanci, a Maaruf tylko rozkazywaS skarbnikowi "mTwic: XDawaj zSoto i srebro!"Y, i skarbnik mu zSoto i srebro przynosiS, a Maaruf krVyS wRrTd goRci, grajkTw i tancerzy i garRciami bogactwo"rozdawaS, obdzielaS jaSmuVn biedakTw i ndzarzy i nagich !przyodziewaS. A Ve wesele bySohuczne, przeto skarbnik prawie nie mTgS nadVyZ z przynoszeniem pienidzy ze skarbca. Serce wezyra o maSo "nie pkSo ze zSoRci, lecz nic powiedzieZ nie RmiaS, tylko kupiec Ali, zdumiony tym trwonieniem dTbr wszelakich, kupca Maarufa napominaS: !XAllach i mVowie tajemni oby !ci do opamitania przywiedli! "Czy nie doRZ ci, VeR majtek kupcTw roztrwoniS, Ve jeszczeteraz pienidze krTlewskie rozrzucasz?! Y Ale kupiec Maaruf tylko mu odpowiadaS: XNic ci do tego! Kiedy moja karawana nadejdzie, wszystko oddam "krTlowi w dwTjnasTb. YI dalej trwoniS pienidze nie swoje, wduszy sobie mTwic: XPrzeklta zaraza! Ale stanie si, co ma si staZ, nie ma bowiem ucieczki przed przeznaczeniem! Y Gody weselne trwaSy przez dniczterdzieRci, a dnia czterdziestego pierwszego orszak weselny ruszyS po oblubienic i pod jej paSac przybyli wszyscy emirowie i wojownicy. A skoro j przywiedli do Maarufa, Tw zaczS znowu zSoto sypaZ na gSowy zebranych. Panna mSoda miaSa wic wspaniaSy weselny pochTd, a pan mSody rozrzucaSpienidze w iloRciach ogromnych. Dopiero kiedy wprowadzono go do krTlewny i siadS na wysokim SoVu, kiedy opuszczono zasSony, zamknito drzwi i wszyscy wyszli pozostawiajc go samego z oblubienic, uderzyS dSoni o dSoU i siedziaS pogrVony w smutku, co jakiR czas dSoni o dSoU bijc. !Wreszcie rzekS: XNie ma potgi!ni siSy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Y KrTlewna zapytaSa: "XPanie mTj, niechaj ci Allach !zachowa! Co si staSo, Ve tak posmutniaSeR? Y OdrzekS: XJakVe nie mam byZ zasmucony, kiedy ojciec twTj wpdziS mnie w kSopot taki i postpiS ze mn tak, jakbym zielone ziarno praVyS? Y ZapytaSa znowu: XCo ci wyrzdziS mTj ojciec? Powiedzmi! Y OdrzekS tedy: XWprowadziS mnie do ciebie, zanim przybySa moja karawana, a ja tak bardzo [chciaSem co najmniej sto drogich kamieni pomidzy twoje niewolnice rozdzieliZ, kaVdej darowaZ jeden kamieU,aby si z niego cieszySa i mTwiSa: ]Zaiste, mTj pan podarowaS miten klejnot owej nocy, kiedy &si z moj pani poSczyS. ^ I marzySem, aby tak bySo ze wzgldu na wielk godnoRZ twoj i chcc przysporzyZ ci blasku. Zaprawd bowiem, staZmnie na rozdawanie klejnotTw do woli, gdyV mam ich mnTstwo. Y #I odrzekSa mu: XNie troskaj si tym i z bSahego powodu nie trap duszy swojej. Co do mnie,to poczekam, aV karawana twoja przybdzie, przeto si nie zadrczaj z mojej przyczyny, a co do moich niewolnic, to nie kSopocz si "nimi. WstaU lepiej, rozdziej siz szat i rozkoszy ze mn zaznaj juV teraz, nie zwlekajc. A gdy twoje juki nadejd, dostaniemy klejnoty wszelkie i inne rzeczy drogocenne. YI zdjS Maaruf szaty swoje, i siadSszy na !posSaniu, zapragnS pieszczot !i miSosne igraszki rozpoczS. PoSoVyS jej sw dSoU na udach, a ona mu siadSa na kolanach i usta swoje w jego usta zanurzySa. I nastaSa midzy nimi owa godzina, w ktTrej kaVdy czSowiek o swoimojcu i matce zapomina. On j w ramiona wziS, przygarnS !do siebie i tulc w objciach, #przyciskaS do piersi i, ssaS jej !wargi tak, aV z jej ust poczSmiTd spSywaZ. Potem sw rk wsunS pod jej lewe rami, a wtedy ciaSo jego i jej rozpSomieniSo si !poVdaniem. Potem poklepaS jdSoni pomidzy krgSymi, peSnymi piersiami, aV dreszcz poczuSa midzy oboma udami, !przeto si jej nogami otoczyS i$sprTbowaS, jak si obie czRci jednoczy. ZakrzyknS: XOjcze obu zasSon! Y, i podsypaS !prochu, lont zapaliS, nastawiS kompas, daS ognia i zburzyS twierdz caS ze wszystkich czterech rogTw jednoczeRnie, i rzecz uwieUczona zostaSa tym, o co nikt nie ma prawa pytaZ, krTlewna zasi krzyknSa, czego si nie da uniknZ, gdyV kupiec Maaruf dziewictwa j pozbawiS. I "nastaSa noc, jakich si wicej w Vyciu nie liczy, jako Ve zawiera w sobie tak moc rozkosznych zjednoczeU, uRciskTw, miSosnego igrania, pocaSunkTw i najrozmaitszych pieszczot kochanka cigncych si aV do samego ranka. A pTWniej Maaruf wyszedS od swej Vony i wstpiS do SaWni, po czym wdziaS na siebie strTj krTlewski i udaS si do krTlewskiego dywanu. Wszyscy, ktTrzy tam byli, powstali przed nim i powitali go ze czci i powaVaniem, Vyczyli mu szczRcia i #bSogosSawili mu, on zaR usiadS "u boku krTla i zapytaS: XGdzie !jest skarbnik? YOdrzekli: XOto stoi przed tob. YWtedy Maaruf rozkazaS mu: XPrzynieRszaty honorowe i odziej w nie wszystkich wezyrTw, emirTw i wysokich dostojnikTw! Y Skarbnik zaraz przyniTsS wszystko, czego Maaruf VdaS, a on siedziaS i obdarowywaS kaVdego, kto do niego przyszedS, i dawaS kaVdemu tyle, ile wypadaSo, zaleVnie od zajmowanego przezeU stanowiska. I w ten sposTb Maaruf dwadzieRcia dni przepdziS, a juki ani Vadne !inne jego rzeczy cigle si nie pojawiaSy. AV wreszcie skarbnik, wprowadzony przez Maarufa wtarapaty srogie, przyszedS do ,ez y i 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBp c6?  c6W c6H<#q c6. c6946q#krTla w chwili, kiedy ziZ jego byS nieobecny, a przy krTlu nikt inny jeno wezyr si znajdowaS. UcaSowawszy ziemi przed wSadc, skarbnik powiedziaS: XO krTlu czasu, chc ci powiadomiZ o pewnej sprawie, #ktTrej nie mog taiZ dSuVej z obawy przed twoj nagan. Wiedz tedy, Ve skarbiec nasz jest juV prawie pusty i pienidzy zostaSo w nim jeszcze tylko odrobin, tak Veza dni dziesiZ przyjdzie go nam zawrzeZ, poniewaV bdzie juV caSkiem pusty. YI rzekS krTl: XZaiste, o wezyrze, nadejRcie rzeczy mojego #zicia si przedSuVa i Vadnej wieRci o nich nie ma. YWezyr !zaRmiaS si na to i rzekS do krTla: XNiechaj ci Allach !sprzyja, o krTlu czasu! BySeR zbyt Satwowierny i zawierzySeR kSamcy i oszustowi, ktTry [ na twoj "gSow! [ w rzeczywistoRci nie posiada Vadnych jukTw, a i zaraza Vadna nie przychodzi, !ktTra by nas od niego uwolniSa.!PrzecieV on ci oszukiwaS bez ustanku, aV bogactwa twoje roztrwoniS i posiadS cTrk twoj, Vadnego wykupu nie dajc. A ty? Jak dSugo jeszcze#pobSaVliwoRZ kSamcy bdziesz okazywaS?! Y "I krTl zapytaS: XO wezyrze, co mamy robiZ, aby si prawdy o nim dowiedzieZ? YOdrzekS: !XO krTlu czasu, nikt nie jest wstanie przejrzeZ tajemnicy mVczyzny tak, jak jego Vona. Wezwij wic cTrk swoj, aby za zasSon przyszSa, a wtedy dowiemy si prawdy o nim. NakSoni j bowiem, aby go sprytnie wypytaSa o wszystko i potem nas powiadomiSa, jak $si rzeczy maj. Y KrTl rzekS: XDoskonale, wszelako [na m &gSow! [ jeRli okaVe si, Ve w istocie jest on kSamc i szalbierzem, najstraszniejsz RmierZ mu zadam! YTo powiedziawszy krTl razem z wezyrem udaS si do mieszkalnej komnaty i posSaS $po cTrk. I przyszSa za zasSon[ a dziaSo si to pod nieobecnoRZ jej mVa [ stanSa za ni i zapyt aSa: XCzego pragniesz, mTj ojcze? YOdrzekS: XPomTw z wezyrem. YZapytaSa tedy: XCzego pragniesz, wezyrze? YOdrzekS: XWiedz, o pani moja, Ve mV twTj majtek twojego ojca !roztrwoniS, co wicej, pojS ci za Von wykupu Vadnego nie zSoVywszy, i choZ nieustannie karmi nas obietnicami, obietnic swoich nie dotrzymuje, a o nadejRciu jego jukTw jak nie sSychaZ, tak nie sSychaZ. KrTtko mTwic, chcielibyRmy, abyR nam opowiedziaSa o nim. "YOdrzekSa: XZaiste, obfite s jego sSowa i choZ zawsze, przychodzc do mnie, obiecuje mi klejnoty, skarby i cenne tkaniny, przecieV nic z tego do tej pory nie $ogldaSam. Y I rzekS wezyr: XO pani, zechciej tej nocy z nim porozmawiaZ i starannie sSTw !dobierajc, ozwij si do niego:]PomTw ze mn szczerze i nieobawiaj si mnie, bo, zaprawd, skoro si mVem "moim staSeR, nie bd ci nigdywrogiem, i powiedz mi o wszystkim caS prawd, a ja "obmyRl plan, ktTry ci spokTj zapewni. ^ Potem jeszcze tak i owak z nim rozmawiaj i #okazujc mu miSoRZ, skSoU go,aby si ze wszystkiego zwierzyS, po czym nam o caSejsprawie powiedz. Y OdrzekSa: XOjcze mTj, juV ja znajd sposTb, aby si od niego wszystkiego dowiedzieZ Y, i odeszSa. Po wieczerzy, jak zwykle, wszedS do niej mV jej, Maaruf. WstaSa na jego #powitanie, ujSa go pod rk i !poczSa przymilaZ si doU w sposTb najbardziej uwodzicielski [ a jakVe !wspaniale umiej si przymilaZkobiety, gdy im od mVczyzny czegoR trzeba i gdy coR chc przeprowadziZ! CzarowaSa go #wic i pieRciSa, uVywajc przy tym sSTw sSodszych nad miTd tak dSugo, aV mu rozum "skradSa. A kiedy ujrzaSa, Ve gowystarczajco ku sobie !skSoniSa i Ve go czarem swoim caSkiem omotaSa, rzekSa do niego: XO ukochany mTj, radoRci moich oczu, serca mojego owocu, oby Allach przenigdy nie odebraS mi ciebie i oby los nam nigdy rozstania nie przyniTsS, zaprawd bowiem miSoRZ do ciebie zamieszkaSa w moim "sercu i ogieU poVdania ciaSo moje wiecznie pali! Nigdy przeciw tobie nie zgrzesz, !ale chciaSabym, abyR i ty byS w stosunku do mnie caSkiem szczery, bo, zaiste, kSamliwe podstpy poVytku nie przynosz i nie moVna nimi stale zwodziZ. Powiedz, jak dSugo jeszcze bdziesz oszukiwaS i okSamywaS mego ojca?! Powiedz, boj si bowiem, Ve prawda wyjdzie najaw, zanim jakiR podstp zdoSamy wymyRleZ, a wtedy on#ci uwiziZ kaVe. Lepiej wic opowiedz mi o wszystkim szczerze, a nie spotka ci nic prTcz tego, co ci ulg moVe sprawiZ. Gdy mi prawd caS wyjawisz, bdziesz mTgS byZ spokojny, Ve Vadna krzywda ci nie spotka. IleV razy bdziesz mi jeszcze powtarzaS, Ve jesteR kupcem bogatym i Ve posiadasz niezliczone juki, skoro czas "dSugi juV minS, a ty wciV tylko mTwisz: ]Moje towary, moje towary. ^ Tymczasem o tych twoich zapowiedzianych toboSach Vadnej wieRci nie ma, za to natwoim obliczu coraz widoczniejsza troska z tego !powodu si maluje. JeRli wic sSowa twoje o tym wszystkim nie bySy prawd, opowiedz mi teraz o tym szczer prawd, a!ja obmyRl jakiR sposTb, aby ci z tarapatTw twoich ratowaZ, jeRli taka jest wola Allacha. Y !I rzekS do niej Maaruf: XO panimoja, opowiem ci wszystko szczerze, a potem czyU, co zechcesz. YI Vona mu "powiedziaSa: XMTw wic, tylko zaklinam ci, powiedz prawd, bo, zaiste, prawda jest Sodziocalenia, kSamstwa zaR si wystrzegaj, bo, zaiste, ono haUb okrywa tego, kto "kSamie. IleV sSusznoRci miaS ten, co mTwiS: Niechaj bdzie z tob prawda,ty miej nad ni piecz, ChoZby spaliZ miaSa ciebie ogniem niebezpieczeUstw. Zyskaj mir Allacha, bowiem gSupcem jest najczRciej Ten, co pana gniewem darzy, "zaR poddanych [ szczRciem. YRzekS tedy: XO pani moja, wiedz, Ve nie jestem wcale kupcem i nie posiadam Vadnych towarTw ani niczego innego, a w mym rodzinnym kraju bySem szewcem i miaSemVon imieniem Fatima, zwan !al-Urra. I za jej spraw to a tomi si przydarzySo. YI opowiedziaS jej caS swoj !histori od pocztku do koUca. Skoro krTlewna wysSuchaSa tej opowieRci, rozeRmiaSa si i #rzekSa: XZaiste, biegSy jesteR !w kSamstwie i szalbierstwie! Y OdrzekS: XO pani moja, niechaj!Allach NajwyVszy jak najdSuVejci przy Vyciu zachowa dl a naprawiani a bSdTw i !rozpraszania trosk! YI rzekSa: XWiedz, Ve oszukaSeR mojego ojca i zwiTdSszy go tysicem przechwaSek, doprowadziSeR go do tego, Ve przez chciwoRZ!swoj oddaS ci mnie za Von. Potem roztrwoniSeR majtek mego ojca, mimo Ve wezyr podejrzewaS ci o !nieuczciwoRZ i ile razy z moim ojcem rozmawiaS o tobie, mTwiS: ]Zaiste, jest on kSamc i oszustem ^, lecz ojciec mTj nie dawaS jego sSowom wiary, poniewaV Tw wezyr sam si kiedyR o moj rk staraS, ale ja si sprzeciwiSam temu, nie chcc,aby on byS moim maSVonkiem, a ja jego Von. Wszelako czas juV dSugi teraz !minS i ojciec mTj, przejty niepokojem, rzekS do mnie: ]ZmuR Maarufa, aby ci si do wszystkiego przyznaS ^, przeto ci skSoniSam do wyznaU i na jaw wyszSa tajemnica twoja. Ojciec mTj postanowiS ukaraZ ci za to, ja jednak, skoro juV mVem moim si staSeR, nie stan przeciwko tobie. Gdybym mu powiedziaSa, jak si sprawy maj, utwierdziSby si w "przekonaniu, VeR jest kSamc ioszustem, co cTry krTlewskie wyprowadza w pole i trwoni pienidze krTlTw. Wina twoja nigdy nie znalazSaby u niego przebaczenia i z pewnoRci kazaSby ci zabiZ, a wRrTd ludzi rozeszSaby si wnet %wieRZ, Ve ja poRlubiSam kSamc!i szalbierza. Mnie haUb by to !okrySo, ciebie zaR ojciec mTj kazaSby straciZ, a potem jeszcze byZ moVe innemu oddaSby mnie za Von, na co nie przystan nigdy, choZbym nawet zginZ miaSa. Wstawaj wic, za mameluka si przebierz, weW z moich #pienidzy piZdziesit tysicydenarTw i dosiadSszy rumaka uciekaj do jakiegoR kraju, gdzie wSadza mojego ojca nie siga, a tam zostaU kupcem, po czym napisz do mnie [ leczpismo swoje przez posSaUca przyRlij mi po kryjomu [abym wiedziaSa, w jakiej si znajdujesz krainie. Bd ci wtedy posySaSa wszystko, co mi wpadnie w rk, przez co majtek twTj si pomnoVy. A !kiedy ojciec mTj zemrze, poRlpo ciebie i wrTcisz do mnie w dostojeUstwie i powaVaniu, "jeRli zaR wczeRniej ty albo ja do MiSosierdzia Allacha powoSani zostaniemy, to zSczy nas zmartwychwstanie.Tak bdzie najlepiej i pokd nam zdrowie bdzie sprzyjaZ, i#pTki VyZ bd, nie przestan pisaZ do ciebie i stale bd pienidze ci posySaSa. Wstawaj wic i uciekaj, nim dzieU zaRwita po mroku, zanimowSadnie tob niepokTj i !zagSada ci osaczy wokTS. Y Maaruf odrzekS: XO pani moja, zawierz twojej dobroci, wszelako przedtem, prosz ci, abyR pozwoliSa jeszcze raz zaznaZ mi z tob miSosnejrozkoszy. Y OdrzekSa: XZ !przyjemnoRci! YObcowaS wicz ni, potem obmyS si i dopiero wtedy wdziaS na siebiestrTj mameluka, a koniuszym kazaS, by mu osiodSali konia spoRrTd najszlachetniejszych rumakTw, a kiedy mu wierzchowca podprowadzili poVegnaS krTlewn i zanim nastaS koniec nocy, opuRciS miasto. A kaVdy, kto go !widziaS po drodze, jak jechaS, myRlaS sobie, Ve to jeden z mamelukTw suStaUskich, ktTrego w podrTV z jakimR poruczeniem wysSano. Tymczasem kiedy Rwit nastaS, ojciec krTlewny z wezyrem weszli do komnaty i krTl sw cTr zawezwaS. PrzybySa tedy za zasSon, a ojciec j zapytaS: XCo powiesz, cTrko moja? Y OdrzekSa: XOto co powiem: Oby Allach uczyniS twarz twego wezyra czarn, chciaS on bowiem moj twarz !oczerniZ przed moim mVem. Y !KrTl spytaS: XJakVe to? Y I !krTlewna powiedziaSa: XZaiste,maSVonek mTj przyszedS do mnie wczoraj, lecz zanim zdoSaSam mu napomknZ o wiadomej sprawie, nagle rzezaniec FaradV stanS przede mn z listem w rku i !rzekS: ]Dziesiciu mamelukTw pod paSacowym oknem stoi; wrczyli mi ten list i rzekli: UcaSuj od nas rce naszego pana, kupca Maarufa, i przekaV mu owo pismo. NaleVymy do grupy mamelukTwstrzegcych jego karawany i kiedy do uszu naszych doszSo,Ve zaRlubiS on cTrk krTlewsk, przybywamy do niego, aby mu rzec, co nam si w drodze przydarzySo. ^ WziSam wic list i przeczytaSam w nim te sSowa: ]Od piciuset mamelukTw do jego wysokoRci, naszego pana,kupca Maarufa, co nastpuje: Powiadamiamy ci, Ve gdy nas opuRciSeR, napadli na nas beduini i zaatakowali nas. BySo ich dwa tysice jeWdWcTw, a nas [ piciuset mamelukTw. I rozgorzaS pomidzy nami a owymi beduinami zacity bTj, ktTry trwaS nieprzerwanie przez dni trzydzieRci, oni przeszkodzili nam w drodze i to staSo si przyczyn opTWnienia naszego przybycia. Zrabowali nam dwieRcie SadunkTw tkanin i zabili spoRrTd nas piZdziesiciu mamelukTw. ^ Maaruf wysSuchaS tej wiadomoRci i rzekS: ]Niechaj ich Allach pokarze! JakVe mogli z beduinami si potykaZ z powodu dwustu SadunkTw towaru?! CTV to za iloRZ dwieRcie SadunkTw?! Nie powinni byli swego przybycia opTWniaZ z tak bSahego powodu! PrzecieV wartoRZ tychdwustu SadunkTw siedmiu tysicy denarTw nawet nie przekracza! Trzeba mi si koniecznie teraz tam udaZ, aby ich ponagliZ, a to, co beduini zabrali, nie uszczupli wcale moich zasobTw i jest dlamnie bez znaczenia. Uznam, #Ve daSem to jako jaSmuVn. ^ To rzekSszy odszedS ode mnie uRmiechnity i nie troskajc !si wcale ani o to, co ubySo z jego majtku, ani o strat mamelukTw, ktTrzy polegli. GdyodszedS, wyjrzaSam przez paSacowe okno za nim i widziaSam owych dziesiciu mamelukTw, ktTrzy z listem doniego przybyli. Byli pikni jak ksiVyce, a kaVdy z nich strojny byS w szaty warte tysic denarTw. Anie ma wRrTd mamelukTw mojego ojca ani jednego, "ktTry by mTgS si porTwnywaZz tamtymi. I odjechaS Maaruf ze swymi mamelukami, co do niego z listem przybyli, gdyV chciaS sam przywozu swych towarTw dopilnowaZ, przeto chwaSa niechaj bdzie "Allachowi za to, iV nie dozwoliS mi wyrzec czegoR z tych sSTw,jakie mi do niego skierowaZ rozkazaSeR, zaiste bowiem, maSVonek mTj mTgSby tylko zaczZ szydziZ ze mnie i z !ciebie i mTgSby odtd na mnie pogardliwym okiem spogldaZ albo nawet znienawidziZ za to.A wszystko to staSoby si z winy twojego wezyra, ktTry naopowiadaS ci o moim mVu rzeczy caSkiem niestosownych.Y $I rzekS na to krTl: XCTrko moja,zaiste, nieprzeliczone s bogactwa twojego mVa, a on nie dba o nie i od kiedy przybyS do naszego kraju, nic jeno jaSmuVn biednym "rozdaje. Lecz teraz, jeRli Allachzezwoli, wnet juV przybdzie do nas razem ze swymi towarami i wtedy i my wiele majtku od niego otrzymamy. "YTo rzekSszy krTl cTrce swojejczuSoRZ okazaS, a wezyra swojego zganiS. Oto jak cTrka podstpem zwiodSa krTla, swojego ojca. I tyle bySo spraw!krTla. Co si zaR tyczy kupca Maarufa, to dosiadS on rumakai jechaS bezradny przez pustyni, nie wiedzc caSkiem, do jakiego kraju si udaZ, rozpaczaS znkany bTlem rozstania, a namitnoRci dotkliw i miSosnymi cierpieniami dotknity, poczS mTwiZ wierszami: Zdradziecki los mnie oddaliS odtwej postaci drogiej I serce boli w cierpieniu, i serce poVera ogieU, Gdy nad rozstaniem z "najmilsz Szy z Tcz spSywaj gorce. Oto rozSki jest pora. Czy wrTcisz znTw po rozSce? Wiedz, ksiVycowi w peSni podobna jest twa uroda, Tom ja, miSujc ci, serce swoje na sztuki podarS. Niechaj juV nawet na chwil nie spotkam mej ukochanej, Niechaj po chwilach szczsnych cierpienia bd midane! Nigdy miSowaZ Dunji nie zaprzestanie Maaruf, "A choZby miSoRZ umarSa, niechVycie nie skpi jej darTw! !Tyle ma blasku, Ve jeno sSoUceporTwnam do niej, Kiedy jest blisko, serce miSoRci i dobrem pSonie. Ach! Czy nas losy poScz, marzeniom mym czynic zadoRZ? !I czy si spotkaZ pozwol, by znowu wrTciZ nam radoRZ? Czyli najmilszy nasz paSac powita znowu nasz zwizek I czy dosign znTw do niej, najwynioRlejszej z gaSzek? !O ty, co jesteR jak peSnia albopromienne sSoUce, Niechaj oblicze twoje bdzie przez wiek jaRniejce! "Ciesz si z mojej miSoRci, z jej cierpieU i upokorzeU, !Albowiem szczRcie w miSoRci [ w nieszczRciu miewa swTj korzeU. A kiedy skoUczyS swe wiersze,zapSakaS gorzko, gdyV nie widziaS z tego wszystkiego Vadnego wyjRcia i RmierZ by wybraZ wolaS niWli VyZ tak !dalej. I podVaS przed siebie jak pijany od wielkiego niepokoju, i jechaS tak aV do "poSudnia, aV wreszcie zbliVyS si do jakiejR maSej osady. UjrzaS tam jakiegoR czSowieka, ktTry oraS dwoma woSami, a Ve Maarufowi gSTd juV zaczS doskwieraZ, podjechaS do niego i powiedziaS: XPokTj niech bdzie z wami! YOracz oddaS mu pozdrowienie i rzekS: XWitaj, panie mTj! Czy naleVysz do mamelukTw suStana? Y !OdpowiedziaS Maaruf: XTak. YI !oracz rzekS: XPozostaU u mnie w goRcinie! YI poznaS Maaruf wspaniaSomyRlnoRZ oracza, i rzekS do niego: XBracie mTj, nie wi dz u ciebie nic, czym mTgSbyR mnie nakarmiZ, do czegTV wic mnie zapraszasz? YOracz odrzekS: XPanie mTj, dobro znaleWZ moVna wszdzie, zsidW tylko z konia, a ja si do pobliskiej wioski udam i przynios dla ciebie obiad i obrok dla twojego konia. YNa to rzekS Maaruf: XSkoro osada jest blisko, sam rTwnie szybko jak !ty mog si udaZ do niej i tamna bazarze kupi to, czego mi"potrzeba, i poVywi si. YAle oracz odrzekS: XO panie mTj, zaprawd miejscowoRZ ta jest bardzo maS wiosk i wcale w niej bazaru nie ma. I nie sprzedaj tam niczego ani nie do ,ez y i 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBp} c6 c6z c6k# c6ζ. c61;:<-6kupuj. Na Allacha, uczyU mi "t Sask, zostaU u mnie, a ja szybko pTjd do owej osady i nie mieszkajc wrTc tu do ciebie. Y ZeskoczyS tedy Maaruf z konia, a oracz zostawiS go i odszedS do wioski, aby mu jadSo stamtd przynieRZ. Maaruf siedziaS czekajc, po czym w duszy sobie powiedziaS: XOto oderwaSem tego biedaka od jego pracy, wstan wic i bd oraS zamiast niego, pTki nie nadejdzie, aby mu wynagrodziZ to, Ve mu w jego zajciu przeszkodziSem. Y I %ujS pSug, i popdziS woSy lecz!ledwo troch pooraS, gdy pSug zawadziS o coR i zwierzta stanSy w miejscu. PrTbowaS !popdziZ je dalej, ale one nie !mogSy ruszyZ. SpojrzaS przeto na pSug i zauwaVyS, Ve zaczepiS si on o zSoty pierRcieU. WTwczas Maaruf #rozgarnS ziemi i ujrzaS, Ve Tw pierRcieU przytwierdzony byS na Rrodku marmurowej pSyty wielkoRci dolnego !mSyUskiego kamienia. NatrudziSsi niemaSo, aV pSyt z miejsca ruszyS, a wtedy pod ni ukazaS mu si otwTr ze !schodami. ZszedS po nich w dTS i znalazS si w pomieszczeniu podobnym do SaWni z czteremaliwanami. Pierwszy liwan od ziemi do stropu wypeSniony byS zSotem, drugi szmaragdami, perSami i koralami, trzeci [ szafirami, badachszaUskimi rubinami i turkusami, a czwarty liwan peSny byS diamentTw i innych kamieni drogocennych spoRrTd !najprzerTVniejszych klejnotTw.!PoRrodku zaR staSa skrzynia z przeWroczystego krysztaSu, peSna drogich kamieni jedynych w swoim rodzaju, z !ktTrych kaVdy miaS wielkoRZ wSoskiego orzecha. A na wieku!skrzyni leVaSo zSote puzderko niewielkie jak cytryna. Ujrzawszy to wszystko MaarufbyS zdziwiony i uradowany wielce i zapytywaS si w duchu: XCo teV moVe to puzderko zawieraZ? YOtworzySje i we wntrzu spostrzegS zSoty sygnet z wypisanymi na nim imionami i zaklciami, ktTre wygldaSy niczym mrTwcze Rlady. Mimochodem potarS Tw sygnet #i nagle jakiR gSos si odezwaS %do niego: XSSuV, sSuV ci, o "panie mTj! \daj, a bdzie ci dane! Czy chcesz jakiR kraj zaludniZ, czy moVe miasto "spustoszyZ, krTla zabiZ, rzekzasypaZ czy jeszcze moVe coRinnego? Cokolwiek zechcesz, stanie si za pozwoleniem KrTla Wszechmocy, Stworzyciela dnia i nocy. Y Maaruf zapytaS: XO stworzenieBoVe, kim i czym jesteR? "YOdrzekS: XJestem sSug tego pierRcienia i wypeSniam wszystko, czego Vda ten, kto go posiada. SpeSniam wszystko, czego pragnie, i niemog wymTwiZ si nigdy od tego, co mi kaVe. Jestem suStanem dVinnTw, a moje wojska to siedemdziesit dwa szczepy, kaVdy zaR szczep liczy siedemdziesit dwa tysice demonTw. KaVdy z owych tysicy wSada tysicem maridTw, kaVdy marid tysic aunTw posiada, kaVdy aun zasi ma tysic szejtanTw na swoje rozkazy, a szejtan kaVdy tysicem dVinnTw rzdzi i wszyscy razem mnie s winni posSuszeUstwo, nie mog mi "si sprzeciwiZ. Ja zaR czarami jestem do tego pierRcienia przywizany i nie mam prawa "opieraZ si Vdaniom tego, co go posiada, skoro wic go posiadSeR, twoim sSug si staSem. \daj tedy, czego pragniesz, a wysSucham twych!sSTw i okaV posSuszeUstwo twoim rozkazom, gdziekolwiek i kiedykolwiek bdziesz mnie potrzebowaS. Potrzyj tylko pierRcieU, a wtedy ujrzysz mnie zaraz przy sobie. StrzeV si jeno potrzeZ go dwa razy pod rzd, bo wTwczas mnie spalisz ogniem tajemnych imion, wyrytych na owym pierRcieniu, stracisz mnie i !potem bdziesz tego VaSowaS. Tak wic poznaSeR mnie, i to juV wszystko! YGdy sSuga pierRcienia powiadomiS Maarufa, na czym jego moc polega, Tw go zapytaS jeszcze:XJakie jest twoje imi? Y OdrzekS: XImi moje jest Abu bs- Saadat. YMaaruf pytaS dalej: XO Abu as-Saadat, co toza miejsce, w ktTrym przebywasz? Kto zaczarowaS ci i zamknS w tym puzderku? YOdrzekS: XPanie mTj, to jest skarbiec, zwany skarbcem Szaddada ibn Aad, tego, co Iram, Miasto Kolumn wybudowaS. ByS to grTd, ktTremu rTwnego nie stworzono na ziemi, ja zaR za Vycia Szaddada bySem jego %sSug, a pierRcieU ten naleVaS do niego. Potem on sam go do tego skarbca zSoVyS i oto teraz tobie przypadS w udziale.YI spytaS go Maaruf: XCzy mTgSbyR wynieRZ na powierzchni ziemi to, co si w tym skarbcu znajduje? Y OdrzekS: XNie ma nic Satwiejszego! YPrzeto Maaruf rozkazaS: XWynieR tedy wszystko, co w nim jest, nic nie zostawiajc! "YI Abu as-Saadat skinS rk "ku ziemi, a gdy si rozstpiSa "przed nim, zszedS w jej gSb i !zniknS na krTtk chwil. A zaraz potem zaczli stamtd wychodziZ mSodzi urodziwi chSopcy o twarzach niezwykle piknych, a kaVdy z nich !dWwigaS kosz ze zSota zSotem wypeSniony. OprTVnili je, po czym w gSb ziemi po nastpne si udali i bez przerwy przenosili zSoto i drogocenne kamienie, aV wreszcie po godzinie rzekli: XNic juV w skarbcu nie zostaSo. Y WTwczas pojawiS si Abu as-Saadat i powiedziaS do Maarufa: XSpTjrz, panie mTj, oto wynieRliRmy wszystko, co si w skarbcu znajdowaSo. YI zapytaS Maaruf: XCo to za $pikni chSopcy? Y OdrzekS: XSto moi synowie. Do pracy takiej jak ta nie opSacaSo mi si aunTw zwoSywaZ, przeto synowie moi speSnili to, czego VdaSeR, i czuli si zaszczyceni tym, Ve mog ci sSuVyZ. A teraz mTw, czego !jeszcze Vdasz? Y RzekS doU "Maaruf: XCzy mTgSbyR mi muSy i skrzynie sprowadziZ i owe bogactwa wszystkie do tych skrzyU zaSadowaZ, by potemi nimi muSy objuczyZ? Y OdrzekS: XNie ma nic !Satwiejszego! Y I zakrzyknS !wielkim gSosem, i stanli przednim jego synowie w liczbie oRmiuset. Abu as-Saadat powiedziaS do nich: XNiechaj jedni z was przemieni si w !muSy, inni zaR niechaj postaZ piknych mamelukTw na siebie przybior, aby najmarniejszy z was byS taki, Veby nie moVna bySo znaleWZ u Vadnego #spoRrTd krTlTw pikniejszego. Inni zaR niechaj si stan poganiaczami muSTw, a jeszcze inni niechaj si w sSuVb zamieni! Y I wnet uczynili tak, jak im ojciec rozkazaS. WTwczas Abu as-Saadat przywoSaS aunTw, akiedy si przed nim stawili, rozkazaS, by niektTrzy z nich przeobrazili si w konie ze zSotymi siodSami, wysadzanymidrogimi kamieniami. Kiedy !Maaruf to ujrzaS, zapytaS: XA gdzie s skrzynie? Y Skoro je przed nim postawili, rozkazaS: XNapeSnijcie je zSotem i drogimi kamieniami, uwaVajc tylko, aby kaVdy rodzaj kosztownoRci byS osobno !umieszczony. Y I uczynili tak, itrzysta muSTw skrzyniami wnet objuczyli. Wtedy Maaruf rzekS: XO Abu as-Saadat, czy moVesz mi dostarczyZ jeszczekosztownych tkanin? YSpytaS: XCzy chcesz mieZ tkaniny egipskie, syryjskie, perskie, indyjskie czy rumijskie? Y OdrzekS: XDaj na sto muSTw po sto SadunkTw, zawierajcych tkaniny ze wszystkich krain. YNa to Abu as-Saadat poprosiS: XPanie mTj, daj mi troch czasu, abym aunom mTgS to polecenie przekazaZ [kaVdemuszczepowi rozkaV, by do $innej krainy si udaS i spoRrTd jej tkanin sto SadunkTw dostarczyS. Aunowie postaZ muSTw na siebie przyjm i wkrTtce obSadowani towarem #powrTc. YMaaruf spytaS: XIle ci na to wszystko czasu trzeba? Y OdrzekS: !XTyle, ile trwa ciemnoRZ nocy tylko. Nim wzejdzie dzieU, bdziesz miaS juV wszystko, czego pragniesz. YI rzekS Maaruf: XDaj ci wic tyle czasu. YI rozkazaS, aby mu tymczasem namiot postawiono.Gdy rozkaz zostaS speSniony, Maaruf zasiadS w namiocie, poczym zastawiony stTS mu przyniesiono. Abu as-Saadat zaR rzekS: XO panie mTj, odpoczywaj w namiocie, a moisynowie, stojc przy tobie, "bd ci strzegli, przeto si niczego nie obawiaj. A ja udamsi tymczasem do moich !aunTw i rozeRl ich, aby twojeVyczenie speSnili. Y To rzekSszy Abu as-Saadat udaS si w drog swoj, a Maaruf pozostaS w namiocie, siedzc przy zastawionym stole, przednim zaR stali synowie Abu as-Saadata, tworzc Rwit mamelukTw i sSuVb. I gdy tak Maaruf siedziaS, powrTciS wtem oracz, niosc przed sob duVe drewniane naczynie soczewicy i torb #peSn jczmienia. Nagle ujrzaS otwarty namiot i mamelukTw stojcych przed Maarufem z rkami skrzyVowanymi na "piersiach i pomyRlaS sobie, Ve to suStan przyjechaS i w tym miejscu obTz rozbiS. StanS oniemiaSy i rzekS w duszy swojej: X\ebym byS choZ dwie kury zarVnS i upiekS je na woSowym tSuszczu dla suStana!$YI juV chciaS zawrTciZ, aby te dwie kury zarVnZ na poczstunek dla suStana, ale Maaruf go spostrzegS, zawoSaSnaU i rzekS do swoich mamelukTw: XPrzyprowadWcie !go tutaj! Y Przywiedli go tedy iz drewnianym naczyniem soczewicy postawili go przed obliczem Maarufa. aw zapytaS:XCo tam niesiesz? Y I oracz odrzekS: XObiad dla ciebie i obrok dla twojego konia. Nie gaU mnie za to, zaiste bowiem nie myRlaSem, Ve sam suStan tutaj obozem stanie. Gdybym byS o tym wiedziaS, zarVnSbym dla niego dwie kury i poczstowaSbym go tymsmacznym daniem. Y Maaruf rzekS: XSuStan nie przyjechaS tutaj, lecz ja jestem jego ziciem. PogniewaSem si na suStana, przeto on tych mamelukTw do mnie przysSaS, by mnie !uSagodzili, teraz wic pragn juV do miasta wrTciZ. Tymczasem jednak, skoro przygotowaSeR dla mnie ten posiSek goRcinny nie znajc mnie wcale, przyjm chtnie twTj poczstunek i choZ jest to tylko soczewica, nic innego!jeRZ nie bd poza tym, czym mnie przyjZ chciaSeR. Y I rozkazaS, aby sw mis drewnian postawiS na Rrodku stoSu, i jadS z niej do syta, oracz zaR brzuch swTj wyszukanymi smakoSykami napeSniS. Maaruf umyS potem dSonie i mamelukom jeRZ "pozwoliS. Zasiedli wic do tego,co pozostaSo na stole i poVywiali si, a kiedy skoUczyli, Maaruf nasypaS w mis zSota i rzekS oraczowi: XZanieR to do swego mieszkania i odwiedW mnie w mieRcie, a przyjm ci tam godnie. YWtedy oracz wziS naczynie peSne zSota, pognaS woSy i wrTciS do swego domu, !czujc si tak, jakby sam byS ziciem krTla. Maaruf zaR "spdziS t noc w szczRciu i weselu. Przyprowadzono mu dziewczta spoRrTd strTVek ukrytych skarbTw, a one graSymu na instrumentach i taUczySy przed nim tak, Ve przeVyS noc, jakiej nie przeVywaj Rmiertelnicy. Kiedy zaR poranek zaRwitaS, ani si spostrzegS, a chmura pySu jakaR pokazaSa si, a potem opadSa, odsSaniajc muSy objuczone Sadunkami. BySo to siedemset muSTw, obSadowanych tkaninami, a "wokTS nich uwijali si mSodzi poganiacze, Sadownicy i sSuVba z pochodniami, sam Abuas-Saadat zaR jechaS na grzbiecie muSa jako przywTdcakarawany, a przed nim szedS muS z lektyk ozdobion w czterech rogach gaSkami z czerwonego, poSyskliwego !zSota, caS wysadzon drogimikamieniami. Gdy Abu as-Saadat#zbliVyS si do namiotu, zsiadS ze swojego muSa, ziemi przed!Maarufem ucaSowaS i rzekS: XOpanie mTj, oto wszystko, czegoR potrzebowaS, speSniono#dokSadnie tak, jak zaVdaSeR, a oto lektyka, w ktTrej znajdziesz szaty kosztowne, jakich nie ma nawet wRrTd ubiorTw krTla. Odziej si w nie, wsidW do lektyki i rozkazuj nam dalej wedle swojej woli. YMaaruf odrzekS: XO Abu as-Saadat, chciaSbym "napisaZ jeszcze list, i pragn, !abyR si z nim udaS do miasta Chitan al-Chutan i zaniTsS go do mego teRcia, tamtejszego krTla. Wszelako nie wchodW do niego inaczej, jak tylko pod ludzk postaci. Y OdrzekS: #XSSysz i jestem posSuszny! Y WTwczas Maaruf sporzdziS pismo i opiecztowaS, Abu as-Saadat zaR wziS je i pojechaS z nim do krTla. Gdy wszedS do krTlewskiej "komnaty, krTl wSaRnie mTwiS: XO mTj wezyrze, zaiste, serceme niepokoi si o mojego $zicia i boj si, Ve go beduiniuRmiercili. Ach! Gdybym byS wiedziaS, dokd odjechaS, poRpieszySbym z moim wojskiem za nim! Ach, czemuV mnie o niczym przed swoim odjazdem nie powiadomiS?! Y I rzekS doU wezyr: XNiechaj Allach NajwyVszy !chroni ci od nieostroVnoRci, w ktTr popadSeR! Na tw gSow! CzSowiek ten pojS przecieV, Ve go podejrzewamy, przeto umknS #bojc si RmiesznoRci, nie jeston bowiem niczym innym, jenokSamc i oszustem. YW tej chwili stanS przed krTlem posSaniec i ziemi przed nim ucaSowaS, po czym VyczyS mu !dSugiego Vywota, szczRcia i powaVania. KrTl go zapytaS: XKim jesteR i czego sobie Vyczysz? Y OdrzekS: XJestem posSaUcem i od twojego ziciaprzybywam. On sam nadjedzie tu wkrTtce ze swoj karawan, mnie zaR naprzTd wysSaS, abym ci jego list #podaS. Oto list. YKrTl odebraS pismo i ujrzaS w nim napisane te sSowa: XNajlepsze pozdrowienia dla teRcia naszego, krTla sSawnego! Zaiste, nadjeVdVam juV z karawan, przeto wyjdW z wojskiem na moje spotkanie. YI$rzekS krTl: XOby Allach uczyniS twarz twoj czarn, o wezyrze! IleV to razy kalumnie na mojego zicia rzucaSeR, zdrajc i oszusta z niego czynic, a on tymczasem nadciga z karawan! To ty niczym innym, jeno zdrajc jesteR! Y I wezyr, zawstydzony"i zmieszany, spuRciS gSow do #ziemi, i rzekS: XO krTlu czasu, !nie bySbym sSTw owych mTwiS, gdyby nie to, VeRmy tak dSugobezskutecznie owej karawany jego wygldali i baSem si straty pienidzy, ktTre twTj &ziZ wydaS. YLecz krTl zawoSaS: XTy zdrajco! CTV znacz dla mnie moje pienidze wobec tego mnTstwa, ktTre da mi w zamian mTj ziZ, gdy nadjedzie jego karawana. Y !To rzekSszy krTl rozkazaS, by przystrojono miasto, po czym udaS si do swojej cTrki i #rzekS jej: XPrzynosz ci dobr #nowin! TwTj mV nadjeVdVa i wkrTtce tu bdzie ze swoj karawan! PowiadomiS mnie o tym w swym liRcie, przeto na jego spotkanie id! Y I zdumiaSa si krTlewna t odmian, i rzekSa w duszy swojej: XZaiste, to bardzo dziwna sprawa! CzyVby sobie VartowaS ze mnie dla zabawy, !czy teV chciaS mnie na prTb wystawiZ, mTwic mi o sobie, Ve jest biedakiem?! Wszelako chwaSa Allachowi za to, Vem wniczym mVowi swojemu nie uchybiSa! YTyle bySo spraw Maarufa. Co si zaR tyczy Alego, kairskiego kupca, to skoro on ujrzaS, jak miasto przyozdabiaj, zapytaS o przyczyn tego. Odpowiedziano mu: XNadciga karawana kupca $Maarufa, zicia krTla. YI rzekS !sobie w duchu Ali: XAllach jest Wielki! CTV to za nowa niegodziwoRZ? WszakVe Maaruf przybyS do mnie jako biedak ukrywajcy si przed swoj Von, skdVe wic mTgSby teraz jechaZ z karawan?! MoVe krTlewna z obawy przed haUb jakiegoR podstpu uVySa, aby go ratowaZ, boZ przecie dla krTlTw nie ma rzeczy niemoVliwych. Oby wic Allach NajwyVszy ustrzegS go i nie dopuRciS do sromoty. YA wszyscy inni kupcy cieszyli si i weselili w nadziei, Ve swoje pienidze odzyskaj. Tymczasem krTl wojsko zebraS i na spotkanie swego zicia wyjechaS, Abu as-Saadat zaR powrTciS juV do Maarufa i powiadomiS go, Ve wypeSniS swoje zadanie. Maaruf rzekS: "X`adujcie! YI poczli juki na muSy SadowaZ, a Maaruf przystroiS si w swoje szaty kosztowne, wsiadS do lektyki iwygldaS tysic razy wspanialej i dostojniej niWli $sam krTl. I ujechaS zaledwie pTSdrogi, gdy z przeciwnej strony zbliVyS si do niego krTl z wojskiem swoim i ujrzaS Maarufa odzianego w strTj kosztowny, siedzcego w !lektyce. I rzuciS si krTl ku !niemu, i pozdrowiS go, Vyczc mu dSugiego Vywota i gratulujc powrotu w pokoju. Pozdrowili go takVe wszyscy !wielmoVe krTlestwa i pewne sidla wszystkich staSo, Ve Maaruf mTwiS prawd i Ve kSamstwa w jego opowiadaniu nie bySo. I wjechaS do miasta w orszaku takim, Ve nawet lwu by si zego ani nie do ,ez y i 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgBpv c6  X c6$!>< c6"z" c6#- c6M$7M6!VTSZ z zazdroRci wylaSa. I spieszyli do niego kupcy wszyscy, i ziemi przed nim caSowali, a kupiec Ali do !Maarufa powiedziaS: XStanSo !wic na twoim i poszczRciSo ci si w koUcu, ty Sotrze !podwTjny. Ale zasSuVySeR na to, oby wic Allach NajwyVszy pomnoVyS dla ciebie dobrodziejstwa swoje! Y ZaRmiaS si na to Maaruf, po czym wszedS do paSacu, a tamzasiadS na tronie i rzekS: XSkrzynie ze zSotem wnieRcie do skarbca teRcia mojego, a Sadunki tkanin tutaj wnoRcie! #YI wnosili skrzyni za skrzyni i Sadunek za Sadunkiem, i poczli je otwieraZ, i wyjmowali, co w nich bySo, aV siedemset SadunkTw przed Maarufem otworzyli. A on wybraS najlepsze z tkanin i rozkazaS: XZanieRcie je krTlewnie, aby je pomidzy swoje niewolnice rozdzieliSa. WeWcie rTwnieV t skrzyni !klejnotTw i zanieRcie do niej, aby nimi niewolnice i rzezaUcTw obdarowaSa. Y A potem kupcom, u ktTrych miaS!dSugi, poczS tkaniny dawaZ, wyrTwnujc to, co od nich poVyczyS, i kaVdemu, komu byS tysic denarTw winien, dawaS tkanin wartych dwa albo i wicej tysicy, po czym!zaczS dary midzy biedakTw indzarzy rzucaZ, a krTl patrzyS na to wSasnymi oczyma i nie mTgS mu si sprzeciwiZ. A Maaruf nie przestawaS darowywaZ, i rozdawaS wszystko tak dSugo, aV siedemset SadunkTw !rozdzieliS, a potem jeszcze si"ku wojsku zwrTciS i poczS im dawaZ szlachetne kamienie, szmaragdy, rubiny perSy, korale i inne klejnoty, a nie wrczaS im tego inaczej jak tylko peSn garRci, bez Vadnej rachuby. W koUcu krTl odezwaS si do niego: XSynu mTj, dosyZ owegodawania, juV niewiele bowiem zostaSo z caSej twojej karawany! Y Ale Maaruf odrzekS: XMam przecieV mnTstwo bogactw! YI oczywista bySa prawda jego sSTw, i nikt juV wicej mu zarzuciZ kSamstwa nie mTgS, !wic dalej nie baczyS, ile komuczego daje, pewien, Ve sSuga jego pierRcienia przyniesie mu wszystko, czego tylko zaVda."I przyszedS do krTla skarbnik, i"rzekS: XO krTlu czasu, zaiste, "skarbiec twTj jest juV peSny i reszty z tego, co przywieziono, w nim juV zmieRciZ nie moVemy. Gdzie w takim razie zSoVyZ mamy nadmiar zSota i drogocennych kamieni? Y I krTl wskazaS skarbnikowi inne pomieszczenie. A kiedy Vona !Maarufa ujrzaSa, co si dzieje,radoRZ w niej wzrosSa i zdumiona mTwiSa w duszy swojej: XAch, chciaSabym wiedzieZ, skd on wziS to caSe bogactwo? Y I kupcy wszyscy radowali si z tego, co dostali, i modSy za niego wznosili, a kupiec Ali zdumiony powtarzaS: XPatrzaj! JakVeV si naoszukiwaZ i nakSamaZ musiaS, aby te wszystkie skarby posiRZ, zaiste bowiem, gdyby od cTrki krTla pochodziSy, nie mTgSby ich wszystkich midzy biednych !rozdzielaZ. Ach, jakVe pikne s sSowa tego, kto rzekS: Gdy krTlowie rozdaj bogactwa, Ty nie prTbuj dociekaZ przyczyn. Allach daje teV wedle swej woli, BdW ukSadny i nie trap si niczym. Y !I tyle bySo jego spraw. Co si zaR tyczy krTla, to zaiste, dziwowaS si on najwyVszym zdziwieniem temu, na co patrzyS, i nie mTgS si nadziwiZ postpkom Maarufa, jego wspaniaSomyRlnoRci i szczodroRci w rozdawaniu pienidzy. Po tym wszystkim Maaruf poszedS do swojej Vony. WyszSa mu na spotkanie radosna, uRmiechnita i "uszczRliwiona i caSujc jego #dSoU zapytaSa: XCzyVbyR si bawiS moim kosztem, czy teV mnie na prTb wystawiaSeR, !kiedy mTwiSeR: ]Biedny jestem i uciekSem przed moj Von? !^ Ale chwaSa Allachowi, Vem ci!w niczym nie uchybiSa! TyR mTjukochany i nikogo innego droVszego ponad ciebie dla mnie nie ma, czyliR bogaty, czy ubogi. ChciaSabym tylko wiedzieZ, co zamierzaSeR osignZ wtedy, kiedy mi te dziwne rzeczy opowiadaS eR? Y OdrzekS: XChciaSem wystawiZ ci na prTb i chciaSem sprawdziZ, czy twoja miSoRZ do mnie jest szczera, czy teV polega tylko na poVdaniu bogactw i dTbr tego Rwiata. A teraz juV pewien jestem, Ve !twoja miSoRZ jest prawdziwa i szczera, przeto witaj mi! !PoznaSem wartoRZ twoj! YTo rzekSszy przeszedS do innej !komnaty i potarS pierRcieU. I zjawiS si przed nim Abu as-Saadat, i rzekS do niego: XJestem do usSug, Vdaj, czego pragniesz. YI Maaruf powiedziaS: XChc, abyR mi przyniTsS kosztowne szaty dla !mojej maSVonki i chc oprTcz tego klejnotTw bezcennych, !wRrTd ktTrych niechaj bdzie naszyjnik z czterdziestu drogich kamieni nie majcych rTwnych sobie! YOdpowiedziaS Abu as-Saadat: XSSysz i jestem posSuszny Y, i zaraz przyniTsS to, co mu Maaruf rozkazaS. Wtedy on wziS szaty i klejnoty i zwolniwszy $sSug, wrTciS do swojej Vony i skSadajc przed ni swoje dary, powiedziaS: XWeW to i przywdziej na siebie na powitanie! Y "SpojrzaSa na Tw dar i z radoRci omal zmysSTw nie postradaSa. PoRrTd kosztownoRci zauwaVySa dwie bransolety na nogi wysadzane drogimi kamieniami cudownej roboty i naramienniki, i kolczyki, i pas [ a ceny tego wszystkiego !przeliczyZ na Vadne pienidze $by si nie daSo. I ubraSa si w owe szaty i w klejnoty owe, i !rzekSa do Maarufa: XPanie mTj,chciaSabym ten strTj zachowaZ na dni Rwiteczne i nadzwyczajne uroczystoRci. "YAle on odrzekS: XNoR go na codzieU, zaprawd bowiem mam jeszcze mnTstwo innych dla ciebie. Y A kiedy ustrojon Von Maarufa ujrzaSy niewolnice, !wszystkie si cieszySy i rce poczSy mu caSowaZ, przeto $opuRciS je, i znalazSszy si na osobnoRci, potarS znowu swTj sygnet. SSuga pierRcienia stanS przed nim, a Maaruf "rzekS: XPrzynieR mi jeszcze stostrojTw z wszystkimi przynaleVnymi ozdobami. YOdrzekS: XSSysz i jestem posSuszny, Y i zaraz mu stroje podaS, a w kaVdym z nich bySyzawinite przynaleVne mu ozdoby. WziS je Maaruf i niewolnice przywoSaS, a kiedy przyszSy do niego, kaVdej taki"strTj darowaS. PrzywdziaSy je istaSy si jak hurysy z raju, krTlewna zaR jaRniaSa pomidzy nimi jak ksiVyc midzy gwiazdami. A potem jedna z niewolnic powiadomiSa o tym krTla, przeto przyszedS do cTrki i zdumiaS si jej widokiem jak teV i wygldem niewolnic, i przejSo go najwyVsze zdumienie. I odszedS, a wezwawszy do siebie wezyra, powiedziaS do niego: XWezyrze, dzieje si tak a tak. I cTV o tym !powiesz? Y OdrzekS: XO krTlu !czasu, jest to rzecz, ktTra siwRrTd kupcTw nie zdarza, kupiec bowiem latami u siebie kawaSek tkaniny trzyma i bez zysku go nigdy nie sprzedaje. !SkdVe by si u kupcTw mogSa"wziZ wspaniaSomyRlnoRZ aV taka jak u Maarufa?! Skd "mTgSby zdobyZ tyle pienidzy iklejnoty takie, jakie on posiada?! WszakVe takich nie !maj nawet krTlowie, a jeRli, to bardzo niewiele, skd wic u jednego z kupcTw bySyby ich caSe skrzynie?! Rzecz takamusi mieZ jakR niezwykS przyczyn! PosSuchaj mnie, a odkryj przed tob, jak naprawd wyglda ta caSa dziwna sprawa. Y #KrTl odrzekS: XPosSucham ci, wezyrze. YI wezyr rzekS: XSpotkaj si z Maarufem i !udajc zaVySoRZ, porozmawiajz nim przyjaWnie, a potem mu powiedz: ]Ziciu mTj, chciaSbym, abyRmy razem, tylko ja i ty, i wezyr, i nikt wicej, przeszli si nieco po ogrodzie, aby rozrywki zaVyZ. ^ Potem, gdy juV wyjdziemy do ogrodu, kaVemy w nim stTS zastawiZ winem i wTwczas #namTwi go, aby poczS piZ, i upoj go. Kiedy napije si winka, straci RwiadomoRZ i przytomne rozeznanie, a my wtedy go wypytamy o wszystko i niechybnie nam swoj tajemnic zdradzi, winobowiem sekrety odkrywa, jak nie bez sSusznoRci zauwaVyS ten, co mTwiS: #SkoroRmy j upoili i podpeSzSa ku tej stronie, Gdzie si krySa tajemnica, !wTwczas: ]DosyZ! ^, rzekSem do niej !Przelkniony, Ve jej RwiatSo moVe mnie poraziZ bSyskiem I wspTSbiesiadnicy zgadn moje tajemnice wszystkie. I kiedy nam wyzna prawd, dowiemy si o nim wszystkiego, i uczynimy z nimwtedy, co nam si bdzie podobaSo, tak jak uznamy, Ve trzeba. Zaiste bowiem, to, co on teraz wyczynia, budzi obawy, Ve gotTw wnet po !wSadz zechcieZ signZ, a przedtem wojsko na swoj stron przecignie, co przyszSoby mu Satwo przy jego wspaniaSomyRlnoRci i dziki szczodremu wydawaniu pienidzy. I wTwczas twoje miejsce zajmie, i wydrze z twoich rk panowanie. Y I !rzekS do niego krTl: XPrawd "rzeczesz Y, i caS noc strawili zastanawiajc si nad spraw ow. !A kiedy wstaS ranek, udaS si krTl do swojej komnaty, lecz zaledwie zasiadS na tronie, przybiegli nagle do niego sSudzy i koniuszowie peSni niepokoju. KrTl zapytaS: XCo #wam si staSo? Y, a oni rzekli: XO krTlu czasu, koniuchowie zgrzebSami konie oczyRcili wieczorem i obrok dali muSom, ktTre przyniosSy ciVary, a gdy przyszliRmy do stajni rano,ujrzeliRmy, Ve i mamelucy, konie, i muSy, wszystko zostaSo skradzione. PrzeszukaliRmy stajnie, ale nieznaleWliRmy ani konia, ani muSa, a gdyRmy poszli do komnaty, gdzie mamelucy byli umieszczeni, nie znaleWliRmy tam rTwnieV nikogo i nie wiemy, jak umknZ zdoSali. YKrTl zdumiaS si, myRlaS bowiem, Ve aunowie byli rzeczywiRcie koUmi, muSami i mamelukami i nie mTgS przypuRciZ, Ve byli to aunowie, sSudzy talizmanu. I rzekS do swojej sSuVby: XO "przeklci, jakVe mogliRcie nie zauwaVyZ ucieczki tysica zwierzt, piciuset mamelukTw i tylu a tylu innych sSug?! Y Odparli: XNie wiemy "naprawd, jak to si staSo, Ve#uciekli. Y Wtedy krTl rozkazaS: XOdejdWcie teraz precz, a skoro pan wasz wyjdzie z haremu, zdajcie mu spraw z tego! Y Odeszli wic sprzed oblicza #krTla i siedli bezradni. I gdy taksiedzieli, wyszedS Maaruf z haremu, kiedy zaR zobaczyS, jacy s zatroskani, spytaS: #XCo si staSo? Y, i rzekli mu, co si przytrafiSo. Na to on powiedziaS: XCTV oni byli warci, Ve tak si o nich trapicie?! IdWcie do swoich "zajZ! YTo rzekSszy usiadS z uRmiechem, ani zagniewany, ani zasmucony t caS "przygod. KrTl zaR spojrzaS w twarz wezyrowi i rzekS do niego: XCTV to za czSowiek, dla ktTrego majtek znaczeniaVadnego nie ma?! CoR si za tym kryZ musi! Y I zamieniwszy jeszcze par sSTw z wezyrem, "ozwaS si do Maarufa: XZiciu mTj, chciaSbym, abyRmy we #trTjk [ ja, ty i wezyr [udali si na przechadzk do ogrodu. Co ty na to? Y Maaruf odrzekS:!XChtnie Y, i wyszli razem, i udali si do ogrodu, w ktTrym wszystkie owocowe drzewa parami staSy, ich gaSzie wysoko sigaSy, ptaki RpiewaSy i strumienie sSodko !szemraSy. I zaszli do pawilonu, ktTrego widok juV troski rozpraszaS, i tam siedli rozmawiajc, a wezyr poczS jak z rkawa sypaZ rozmaitymihistoriami, Rmiesznymi powiastkami i uciesznymi gadkami, a Maaruf sSuchaS tych gawd, aV nadeszSa pora obiadowa. WTwczas przyniesiono stTS jadSem zastawiony i dzban winem napeSniony, zjedli wic i dSonie obmyli, po czym wezyr napeSniS kielich i podaS go %krTlowi. KrTl wychyliS kielich, a wtedy wezyr nalaS drugi raz i podaS go Maarufowi ze sSowami: XWeW kielich tego napoju, przed ktTrym nawet mdrzec z zachwytem chyli "gSow swoj! YMaaruf zapytaS:XCo to jest, wezyrze? Y OdrzekS: XTo siwowSosa dziewica, stara panna, co cnot zachwyca, sSodka dla serc obietnica, coR, o czym poeta rzecze: Depcz stopy niewiernych winne soki gste, By na gSowach ArabTw wywarSy sw zemst. KsiVyc mrokTw, syn pogan tym winem napoi I do grzechu nakSoni ci spojrzeniem swoim. A ileV prawdy jest w sSowach tego, kto tak mTwiS: Wino i ten, co je niesie w pucharach peSnych po brzegi, Kiedy si zbliVa z napojem do ucztujcych goRci, S jako sSoUce wczesne o zdobnym obliczu, taUczce Wraz z gwiazdozbiorem BliWnit oraz ksiVycem ciemnoRci; Jest ono tak delikatne, Ve jego istota tak prawie Przenika ciebie, jak dusza ciaSo przenika i koRci. A jakVe pikne s sSowa pewnego poety: KsiVyc w peSni noc caS spdziS na moim Sonie, Gdy sSoUce na niebie pucharTwkrVySo rTwnie wspaniaSe. SpdziSem noc, patrzc w ogieU, ktTry nam w dzbanach pSonie, Przed ktTrym klkali magowie, ktTremu ja si kSaniaSem. I sSowa innego: Wchodzi we wszystkie czSowiecze koRci Jak zdrowie [ w ciaSo peSne sSaboRci. I sSowa innego: Zmarli wino tSoczcy, rzecz toniesSychana, BoZ przecie wod Vycia zostawili dla nas. A jeszcze pikniejsze s sSowa Abu Nuwasa: PrzestaU mnie ganiZ, albowiemzaiste, sen ma swTj powab. Ale mnie ulecz t rzecz, w ktTrej si sSaboRZ chowa, Napojem barwy zSocistej, ktTry jest smutkTw odejRciem.I gdyby dotknS kamienia, kamieU zapSonSby szczRciem. Gdy w ciemn noc si pojawi we dzbanach na twoich stoSach, _wiatSoRci jego dom caSy rozjarza si dookoSa. Gdy krVy poRrTd mSodzieUcTw, losy swe maj za nic I jeno z tym si spotkaj, czego zapragn sami [ Z winem, niesionym w dSoni dziewczyny w mskim ubiorze,"KtTr miSoRnik chSopcTw swymsercem obdarzyZ moVe. Przeto mTw temu, co zowie mdroRZ Vywota ozdob: !JednR rzecz poznaS, lecz innes utajone przed tob. Lecz najpikniejsze ze wszystkich s sSowa Ibn al-Mutazza; Deszcz poi Mezopotami, obfit w cienie i drzewa, I deszcz na klasztor Dajr Abdun strumienie wody swej zlewa. Jak czsto mnie tam budzili, bym wina napiS si wczeRnie, O pierwszym brzasku, gdy ptaki s pogrVone we Rnie. GSos mnichTw budziS mnie wtedy, modlitwa ich zawodzca, KtTr w swych czarnych kapturach Rpiewali o wschodzie sSoUca. IleV to razy mnich jeden, co czerni oczu zachwycaS, PrzymykaS wdziczne powieki na swych smolistych Wrenicach, W habicie o barwie nocy do mnie przybywaS w goRci, A lku peSen byS jego poRpieszny krok i czujnoRci. W pokorze lica chyliSem ku niemu jako podnTVek #I szat Rlad osSaniaSem, idc wraz z tym, co mnie urzekS. #KsiVyca sierp RwieciS jasno, ajego blaski sine "MogSy nas Satwo zdradziZ. ByS jak paznokcia obrzynek. !I staSo si, co si staSo, o czym nie wspomn ci, ale #BdW dobrej myRli i wieRci nie Vdaj ode mnie wcale! "Wszelako sSusznoRZ miaS i ten, co mTwiS: Jestem spoRrTd najmoVniejszych RmiertelnikTw, Wielkie szczRcie napeSniSo mnie radoRci. Mam ja w dzbanie szczere zSoto roztopione, Kielichami je odmierzam moim goRciom. I rTwnie pikne s sSowa innego: Na Allacha, nie znajd ja innej alchemii, Wszystko, co prawi o niej, jest kSamstwem jedynie, Lecz jeden kirat wina [ kantarsmutku zmieni W sam radoRZ, moc bowiem zawarta jest w winie. I sSowa innego poety: Kielich i wino czerwone maj ogromn sSaw, Praw wina niszczyZ nie wolno, to wSaRnie jest jego prawem. Gdy umr, wy mnie pogrzebcieu winnej stTp latoroRli, AVeby korzeniem swoim po Rmierci poiSa me koRci. Lecz nie chowajcie mnie, prosz, na tych bezwodnych pustyniach, "GdyV lkam si, Ve juV nigdy nie zaznam po Rmierci wina! Y I wezyr nieustannie Maarufa "do picia nakSaniaS, i prawiS muo wina wspaniaSej naturze, !ktTrego smak sSodki go urzekS,i mTwiS o winie wiersze piknej treRci i ucieszne !opowieRci, aV go zachciS do "picia z puchara i juV si tylko dalej o to staraS. I nalewaS nieprzerwanie, a Maaruf piS, !weseliS si i radowaS, aV mu $si zamciSo w gSowie i straciScaSkiem rozeznanie, i rozrTVniZ nie byS w stanie "niegodziwoRci od sSusznoRci. A gdy wezyr spostrzegS, Ve Maaruf upiS si na nic i Ve "stan upojenia jego signS juVostatecznych granic, rzekS do niego: XO kupcze Maarufie, zaprawd, ciekaw jestem, skd wziSeR te klejnoty o ani nie do ,ez y i 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB%p c6&* c6`' c6ú(@# c6&). c6*:+6wszystkie, zaiste bowiem, rTwnych im nie znajdziesz nawet u krTlTw perskich. W Vyciu swoim nie widzieliRmy jeszcze kupca, ktTry by takie jak ty bogactwa posiadaS, ani nie spotkaliRmy nigdy nikogo nad ciebie wspaniaSomyRlniejszego. Twoje postpowanie jest krTlewskie, a nie kupieckie, przeto zaklinam ci na Allacha, opowiedz mi coR wicej o sobie, bym poznaS tw godnoRZ i stanowisko. YI "rzekSszy to tak poczS wokTS Maarufa zabiegaZ i tak podszedS go, spojonego, Ve Maaruf wyznaS: XAnim ja !kupiec, ani syn krTlewski Y[i opowiedziaS caS swoj !histori od pocztku do koUca.Wezyr poprosiS wTwczas. XNa Allacha, panie mTj, zaklinam "ci, pokaV nam Tw pierRcieU, abyRmy mogli zobaczyZ, jak jest zrobiony. YI Maaruf "upojony zdjS sygnet, i rzekS: XMasz, obejrzyj go sobie. "YWziS tedy wezyr pierRcieU, obrTciS go na wszystkie stronyi zapytaS wreszcie: XCzy !gdybym go potarS, zjawiSby siprzede mn jego sSuga? Y OdrzekS Maaruf: XTak, potrzyj go, a zjawi si przed tob sSuga i bdziesz mTgS sam go zobaczyZ. Y I !potarS wezyr pierRcieU, i oto "usSyszeli gSos, ktTry mTwiS: "XSSuV mTj panie, Vdaj, a bdzie ci dane! Czy zburzyZ mam jakieR miasto, czy moVe nowe jakieR zbudowaZ, czy krTla jakiegoR zgSadziZ! Zaprawd, co zechcesz, "speSni zaraz bez sprzeciwu. YIwezyr wskazaS na Maarufa i rzekS do sSugi pierRcienia: XWeW i wynieR std tego Sotra, i rzuZ go na pustynn jakR ziemi, najdziksz ze wszystkich ziem, tam gdzie nie znajdzie ni jadSa, ni napoju. Niechaj zginie z gSodu,pragnienia i smutku i niechaj !si juV wicej o nim nikt nie dowie! YI porwaS sSuga Maarufa, i poleciaS z nim midzy niebem a ziemi. A skoro Maaruf to zauwaVyS, pewny byS swej zagSady w !tejVe godzinie, uwierzyS teV, Ve zSy los go nie minie, i zapSakaS, i spytaS: XO Abu as-Saadat, dokd podVasz zemn?! YOdrzekS: XLec porzuciZ ci na Pustynnej #dwierci _wiata, gSupcze! KtTV posiadajc talizman taki daje go ludziom do ogldania?! Sam zasSuVySeR sobie na to, i zaiste, gdybym nie baS si gniewu Allacha, rzuciSbym ci z wysokoRci tysica sVni i nie doleciaSbyR nawet do ziemi, gdyV po drodze wichry !by ci na kawaSki poszarpaSy. YMaaruf milczaS przeto i wicej si nie odezwaS sSowem, aV dVinn Abu as-Saadat przybyS z nim nad Pustynn dwierZ _wiata i porzuciS go tam, a sam zawrTciS pozostawiajc Maarufa samego na dzikiej ziemi. Tyle bySo spraw Maarufa.Co si zaR tyczy wezyra, to gdy posiadS on sygnet, rzekS !do krTla: XNo i cTV? Czy nie "mTwiSem ci, Ve jest on kSamci oszustem, a ty mi nie !wierzySeR?! Y KrTl odrzekS: $XMiaSeR sSusznoRZ, wezyrze, i niechaj Allach nagrodzi ci za to zdrowiem! A teraz daj mi Twsygnet, abym go sobie mTgS !obejrzeZ. YAle wezyr popatrzySna niego ze zSoRci i splunwszy mu w twarz, powiedziaS: XO gSupcze bezrozumny! Po cTV miaSbym cigo dawaZ? Czy po to, aby twoim sSug pozostaZ teraz, gdy staSem si twoim panem?! I tobie takVe nie myRl Vycia !darowaZ! YTo rzekSszy potarS pierRcieU, a gdy stawiS si przed nim sSuga Abu as-Saadat, ozwaS si do niego:XWeW tego gbura i rzuZ go w to samo miejsce, gdzie !rzuciSeR jego zicia-oszusta! !YWziS go tedy i odleciaS. I "zapytaS krTl sSug talizmanu: XO stworzenie boVe, czymVe ci zawiniSem?! Y OdrzekS: XNie wiem, lecz pan mTj mi tak rozkazaS, a ja sprzeciwiaZ si nie mog temu, kto posiada pierRcieU z talizmanem. Y I leciaS aV do miejsca, w ktTrym byS juV Maaruf, i tam go rzuciS, pozostawiS samego i zaraz &zawrTciS. I posSyszaS krTl pSaczMaarufa, podszedS wic do niego i opowiedziaS mu wszystko, co si staSo, po czym siedzieli juV razem, rozpaczajc nad tym, co ich "spotkaSo. Nie mieli teV Vadnej nadziei, by znaleWZ mogli jakieR jadSo czy teV napTj. Tyle bySo ich spraw. Co si zaR tyczy wezyra, to gdy tylko pozbyS si Maarufa i"krTla, opuRciS ogrTd, a potem caSe wojsko do siebie wezwaS,zwoSaS posiedzenie dywanu i powiadomiS wszystkich, jak z !Maarufem i krTlem postpiS, poczym moc pierRcienia im wyjawiS, na koniec zaR rzekS #do nich: XJeRli mnie suStanem i wSadc waszym nie wybierzecie, rozkaV sSudze talizmanu, aby was wszystkich zabraS i na Pustynnej dwierci _wiata porzuciS, gdzie niechybnie pomrzecie z gSodu ipragnienia. YOdrzekli na to: XNie czyU nam krzywdy, bo, zaiste, jesteRmy radzi, Ve !staSeR si naszym suStanem i twoim rozkazom sprzeciwiaZ si nie myRlimy. Y I tak przymuszeni uznali jego panowanie nad sob. On za to obdarowaS ich honorowymi szatami i od Abu as-Saadata $jS VdaZ przerTVnych rzeczy,czego tylko zapragnS, a on wszystkiego mu dostarczaS zaraz. I zasiadS wezyr na tronie, i caSe wojsko bySo mu posSuszne. "A potem posSaS do cTrki krTla takie oto sSowa: XBdW gotowa, tej nocy bowiem !przybd do ciebie, gdyV ci poVdam. YPoczSa tedy pSakaZ i rozpaczajc nad losem swego ojca i mVa, posSaSa do wezyra kogoR z tymi sSowy: XZechciej si wstrzymaZ, aV minie okres mojego wdowieUstwa, a wtedyumow Rlubn pomidzy nami kaVesz spisaZ i posidziesz mnie w sposTb prawem dozwolony. YAle wezyr poleciS zanieRZ jej te sSowa: XNie chc znaZ Vadnego okresu wdowieUstwa ani Vadnego innego powodu do zwSoki nie widz. Na nic mi Rlubna umowai nie ma dla mnie rTVnic pomidzy tym, co prawo dozwala, a tym, co si bezprawiem zowie! DziR w nocy%juV musz ci posiRZ! YPrzeto#posSaSa doU mTwic: XWitaj miwic i niechaj bdzie, jak chcesz. YWszelako to, co rzekSa, bySo podstpem jedynie. Wezyr zaR, otrzymawszy t odpowiedW od $krTlewskiej cTrki, ucieszyS si i serce mu ze szczRcia !poczSo w piersiach koSataZ, szalaS bowiem z miSoRci do niej. RozkazaS wic, by wszystkim jadSo podano, i ozwaS si: XJedzcie potrawy owe, gdyV jest to moja uczta godowa, jako Ve tej nocy $posiRZ krTlewn zamierzam. YIrzekS szejch al-islam: XNie !godzi ci si wchodziZ do niej, nim okres wdowieUstwa nie minie i zanim nie spiszesz z ni umowy Rlubnej! YOdrzekS !wezyr: XNie chc nic wiedzieZ o okresie wdowieUstwa ani !Vadnej innej zwSoki nie bd uznawaS, ty zaR nie gadaj zbyt wiele! Y ZamilkS wic szejch al-islam bojc si niegodziwoRci wezyra, rzekS tylko do VoSnierzy: XZaiste, jest to poganin nie posiadajcy zasad ani wiary! YA skoro zapadS wieczTr, wezyrwszedS do komnaty krTlewskiej"cTrki. UjrzaS j wystrojon w najwspanialsze szaty z tych, ktTre posiadaSa, i najpikniejsze ozdoby. Gdy go spostrzegSa, z uRmiechem wyszSa mu na spotkanie i powiedziaSa: XBSogosSawiona to noc! Wszelako gdybyR byS "uRmierciS mojego ojca i mVa, bySoby jeszcze lepiej. Y OdpowiedziaS: XWnet zabij ich obu! Y Wtedy poprosiSa go,"aby usiadS, i poczSa go bawiZ i miSoRZ mu okazywaZ, a gdy si tak do niego zalecaSa i uRmiechem swoim go oczarowaSa, rozum mu si zmciS i rozsdek od niego odbiegS. A ona dalej si do niego przymilaSa, jedynie po to, aby pierRcieU zdobyZ i radoRZ jego w rozpacz przemieniZ przy pomocy !zamysSu, ktTry si zrodziS w jej gSowie zdobnej lokami. I uczyniSa z nim tak, jak ktoR, kto mTwiS wierszami: OsignSam podstpem jeno, Czego mieczem czSek zdobyZ niemocen. !I wrTciSam ze swoj zdobycz SSodkich pSodTw, z soczystym owocem. A gdy on ujrzaS jej wdzik i czarowne uRmiechy, "namitnoRZ nim zawSadnSa i $zapragnS j posiRZ. Ale gdy "tylko zbliVyS si do niej, ona #odsunSa si od niego, poczSa"pSakaZ i powiedziaSa: XO paniemTj, czy nie widzisz tego czSowieka, ktTry spoglda na nas? Na Allacha, zaklinam ci, zasSoU mnie przed jego spojrzeniem! Niech nie patrzy na nas w chwili naszego poSczenia! YWezyr "rozgniewaS si wtedy i spytaS: XGdzie jest ten czSowiek?! Y OdrzekSa: XTutaj, w kamieniu pierRcienia! Oto wystawiS gSow i spoglda na nas! YWezyr zrozumiaS, Ve chodzi jej o sSug pierRcienia, &rozeRmiaS si i rzekS: XNie bTj si! To przecieV tylko sSuga talizmanu, ktTry winien mi posSuszeUstwo! YAle ona powiedziaSa: XJa si boj ifritTw! Zdejm i odrzuZ ten !sygnet daleko ode mnie! YZdjSgo przeto, poSoVyS na poduszce, po czym si do niej zbliVyS, a ona go wtedy w "brzuch kopnSa, tak Ve si na !wznak przewrTciS i leVaS bez przytomnoRci. WTwczas krTlewska cTrka skrzyknSa !swe sSuVebne, a skoro zbiegSy !si do niej spiesznie, rzekSa: XPojmajcie go! Y, i czterdzieRci niewolnic go pochwyciSo, ona zaR rTwnoczeRnie pierRcieU z "poduszki podjSa i potarSa go. I oto Abu as-Saadat zaraz si pojawiS przed ni, i rzekS: XSSuV ci, o pani moja! Y RozkazaSa: XWeW tego poganina i wrzuZ w ciVkich kajdanach do wizienia! Y ZabraS go tedy i zamknS w wizieniu srogim, po czym %wrTciS do niej i rzekS: XJuV go uwiziSem. Y Na to ona zapytaSa: XDokd zaniosSeR mojego ojca i mVa? Y OdrzekS: XPorzuciSem ich na Pustynnej dwierci _wiata. !YOzwaSa si: XRozkazuj ci, abyR ich przyniTsS stamtd natychmiast! Y Abu as-Saadat odrzekS: XSSysz i jestem posSuszny Y, i odleciaS, pofrunS i unosiZ si w przestworzach nie przestawaS,aV przybyS do Pustynnej $dwierci _wiata i opuRciS si kutamtym dwTm. UjrzaS ich siedzcych w tym samym jeszcze miejscu, Skajcych i skarVcych si jeden do "drugiego. I rzekS do nich: XNie !lkajcie si, oto wam ocalenie "przynosz! Y I opowiedziaS im otym, co si staSo z wezyrem, dodajc na zakoUczenie: "XUwiziSem go wSasnorcznie, okazujc tym posSuszeUstwo krTlewnie, teraz zaR na jej rozkaz was z powrotem zabieram! Y Uradowali si posSyszawszy wieRZ ow, a "sSuga pierRcienia uniTsS ich, pofrunS z nimi i przed upSywem godziny do #krTlewskiej cTry ich przywiTdS. KrTlewna wstaSa na ich widok, pozdrowiSa swego ojca i mVa,a potem im spoczZ kazaSa i !stTS peSen jadSa i sSodyczy przed nimi postawiSa. I tak spdzili reszt nocy. Nazajutrz zaR krTlewna swojego ojca we wspaniaSe szaty przyodziaSa i rTwnieV maSVonka swojego w przepyszny strTj oblekSa, i powiedziaSa: XOjcze mTj, zasidW na tronie i bdW krTlem tak jak dawniej, wszelako zicia swojego wezyrem uczyU i niechaj on teraz stoi po twojej prawicy. Powiadom wojsko o tym, co si staSo, a potem kaV wezyra"z wizienia przywieRZ i rozkaV!go zabiZ i spaliZ po Rmierci. Zaprawd bowiem, jest on poganinem, ktTry chciaS gwaStmi zadaZ, by mnie posiRZ nierzdnie, umowy Rlubnej ze mn nie zawierajc i nie bdc moim mVem. Sam to powiedziaS, iV jest poganinem,!i chlubiS si tym, iV Vadnej wiary nie uznaje. DbaSoRci wic teraz zicia swojego otocz jako tego, ktTrego wezyrem swojej prawicy uczynisz! YKrTl odrzekS: XWysSuchaSem ci, cTrko !moja, i bd tobie posSuszny, zwrTZ tylko Tw sygnet albo mnie, albo mVowi twemu! Y Ale krTlewna odpowiedziaSa: XZaprawd, wSaRciwe miejsce tego pi erRcienia nie jest u ciebie ani u niego i lepiej bdzie, gdy w moim posiadaniupozostanie, gdyV ja strzec go bd lepiej niWli wy obaj. MTwcie mi tylko, gdy czegoR bdziecie chcieli od niego, a ja wasze Vdania sSudze sygnetu przekaV i nie spotka was juV nic zSego, pTki si zdrowiem cieszyZ bd, a kiedy zemr, to juV wasza rzecz , co uczynicie z "pierRcieniem. YI rzekS ojciec: XRozumny to zamysS, cTrko moja! Y Potem zabraS ze sob "swojego zicia i udaS si z nimdo dywanu. Tymczasem wojskocaSe noc w wielkiej trosce przeVySo, smucc si krzywd, jak wezyr wyrzdziS ich krTlowi i jego ziciowi, a takVe tym, co z krTlewsk cTr uczyniS [ !myRleli bowiem, Ve zmusiS j do nierzdu i posiadS nie bdc jej mVem. Przejci wic rozpacz, iV Rwite prawo islamu zhaUbione !zostaSo przez tego, ktTry si poganinem okazaS, zgromadzilisi wszyscy w dywanie i ostrym sSowem szejcha al-islam ganic, mTwili: XCzemuR nie powstrzymaS go, !kiedy szedS do krTlewny, by j"nierzdem splamiZ?! Y OdrzekS:!XO ludzie, zaiste, Tw czSowiekjest poganinem, ale gdy taki sygnet ma w swoim posiadaniu, ani ja, ani wy nic swoim sprzeciwem sprawiZ nie jesteRmy w stanie! Allach NajwyVszy zapSaci mu za czyny jego, wy zaR milczcie, !aby was nie zabiS! Y I oto gdy wojsko w dywanie zebrane tymi sSowy midzy sob rozprawiaSo, nagle stanS przed nimi krTl i jego ziZ Maaruf. Skoro ich VoSnierze "ujrzeli, uradowali si, na rTwnenogi si poderwali, by ich powitaZ, po czym ziemi przednimi wszyscy ucaSowali. KrTl spoczS na krTlewskim swym tronie i opowiedziaS im caS histori, wnet wic odbiegSo "od nich caSe strapienie. I kazaSkrTl przystroiZ miasto, i !wezyra przywieRZ z wizienia. A gdy wezyr koSo VoSnierzy przechodziS, przeklinali go, wymyRlali mu i zSorzeczyli, pTki nie dotarS do krTla. A skoro przed nim stanS, krTl kazaS mu najstraszniejszy "rodzaj Rmierci zadaZ. Zabili go tedy i spalili, i poszedS do piekieS na mki najgorsze, o czym celnie mTwi wiersze: !Niechaj nie zazna litoRci grTb,w ktTrym go pogrzebano. Anieli Munkar i Nakir niech drczyZ go nie przestan! I uczyniS krTl Maarufa wezyremswej prawicy, i od tej pory los#im szczRcia nie skpiS ani im "radoRci niczym nie mciS, i tak minSo piZ lat. W szTstym roku zaR umarS krTl i cTrka krTlewska w miejsce ojca suStanem uczyniSa maSVonka swojego, pierRcienia mu jednak dalej nie powierzaSa. W tym teV czasie brzemienn si"odeU staSa, i powiSa chSopca, ktTry byS niezwykle urodziwy, a sw piknoRci podziw !budziS. I bez przerwy byS przezni aUki strzeVony, i w ich !objciach troskliwie tulony, aVdoszedS do wieku lat piciu. WTwczas matka jego zaniemogSa Rmiertelnie i przywoSawszy Maarufa do siebie, powiedziaSa mu: XJestem chora. YOdrzekS: !XAllach ci ocali, o ukochanie serca mego! YAle odrzekSa: XChyba zemr. Twego syna niemusz pieczy twojej polecaZ, $prosz ci tylko usilnie: strzeV !tego pierRcienia, martwi si bowiem o ciebie i o tego chSopca! Y OdrzekS Maaruf: XNic zSego si nie stanie temu, kogo Allach strzeVe! YWtedy zdjSa sygnet z palca i wrczySa go Maarufowi, nazajutrz zaR odeszSa do MiSosierdzia Allacha NajwyVszego, a jej mV !pozostaS wSadc i nadal rzdy sprawowaS. Wszelako pewnego dnia zdarzySo si, Ve zamachaS chustk na znak zakoUczenia obrad dywanu i VoSnierze %opuRcili sal obrad, oddalili si i odeszli do swoich domTw, on zaR udaS si do swojej komnaty i caSy dzieU tam "siedziaS, pTki noc nie nadeszSaze swymi ciemnoRciami. A wtedy jak zwykle odwiedzili gotowarzysze biesiad, ludzie najdostojniejsi, i do pTSnocy czas na pogawdkach i innychrozrywkach u niego spdzili. !Potem poprosili, aby im odejRZ pozwoliS, a gdy wyraziS na to zgod, odeszli od niego do swoich domTw. Wtedy weszSa do jego komnaty niewolnica, ktTrej powinnoRci bySo przygotowanie mu posSania na $noc. RozesSaSa mu SoVe, zdjSaz Maarufa odzienie i szaty jego poskSadaSa, a kiedy spoczS, nogi mu masowaSa, dopTki w sen nie zapadS. Wtedy wyszSa od niego i sama%si w swoim STVku poSoVySa, i !zasnSa. Tyle bySo jej spraw. Co si zaR tyczy krTla Maarufa, to we Rnie spoczywajc, poczuS on nagle,Ve coR koSo niego leVy na posSaniu. ObudziS si przeraVony i zawoSaS: XUciekam si do Allacha przed 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB+ c6, c6z- c6ݼ."n c6@/V. c60u9$61T=E7*szejtanem przekltym! YA gdy otworzyS oczy, ujrzaS obok siebie kobiet ohydnie wygldajc. ZapytaS: XKim $jesteR? Y OdrzekSa: XNie lkaj "si! Jestem Von twoj Fatimzwan al-Urra. YMaaruf zajrzaS jej w twarz i poznaS j po wstrtnym wygldzie i dSugich, wystajcych kSach. ZapytaS: XSkd do mnie przybywasz i kto ci do tego kraju przywiTdS? Y OdpowiedziaSa pytaniem: XA w jakim ty si znajdujesz kraju? "YOdrzekS: XW mieRcie Ichtijan al-Chutan. A ty kiedy opuRciSaR. Kair? "YOdpowiedziaSa: XPrzed chwil."YNa to on: XJak to byZ moVe?! YOdrzekSa: XWiedz, Ve gdym !si pokSTciSa z tob wtedy, kiedy szejtan mnie podjudzaS, abym ci skrzywdziSa i przed sdem oskarVySa, szukaSam ci, ale nie mogSam ci znaleWZ. I dowiadywali si o !ciebie sdziowie, ale i oni nie mogli zdobyZ wieRci o tobie. Wreszcie po dwu dniach !ogarnS mnie Val i poznaSam, Ve bySam winna, ale mTj Val byS juV daremny, przez czas pewien siedziaSam wic i rozpaczaSam nad rozSk z tob. A skoro zuVySam wszystko, co posiadaSam, zdana bySam juV tylko na "jaSmuVn i poczSam VebraZ zarTwno u godnych zazdroRci, jak u godnych politowania, i zbieraSam datki rTVne. Od !kiedy mnie opuRciSeR, jadSam tylko dziki poniVajcej Vebraninie i VySam w ndzy, "od ktTrej si zwykle ginie. I conoc we Szach tonSam, pSaczc nad rozstaniem z tob i nad tym, com przeszSa po twoim znikniciu, nad poniVeniem i wzgard, nad nieszczRciem owym i moj dol tward. Y I poczSa mu opowiadaZ wszystko, co si jej przygodziSo, a on na ni patrzyS z ogromnym zdumieniem. Na koniec rzekSa: XAV wreszcie wczoraj, gdy "caSy dzieU Vebrzc chodziSam,!ale nikt mi juV nic nie chciaS daZ [do kogokolwiek podeszSam proszc o kawaSek "chleba, kaVdy lVyS mnie tylko inic mi nie dawaS [po zapadniciu nocy poszSam spaZ wieczerzy nie jedzc, przeto paliS mnie gSTd i utrapienia, ktTrych tyle doRwiadczySam. I kiedy tak pSaczc siedziaSam, nagle stanSa przede mn postaZ !jakowaR i zapytaSa: ]Kobieto, czemu pSaczesz? ^ OdrzekSam: ]Zaprawd, miaSam mVa, ktTry dbaS o mnie i speSniaS wszystkie mojeVyczenia, ale straciSam go i !nie wiem, gdzie si udaS, a po znikniciu jego samych #cierpieU doznaj. ^ I zapytaSa mnie postaZ owa: ]Jak si nazywaS twTj mV? ^ !OdpowiedziaSam: ]MiaS na imiMaaruf. ^ I postaZ na to rzekSa do mnie: ]Znam go i !wiedz, Ve mV twTj jest terazsuStanem w pewnym mieRcie, ajeRli tylko zechcesz spotkaZ si z nim, dokonam tego. ^ ZawoSaSam: "]Ulituj si nade mn i zanieR mnie do niego! YI stwTr Tw uniTsS mnie i lecc midzy niebem a ziemi frunS, aV !przyniTsS mnie do tego paSacu i rzekS: ]WejdW do tej komnaty, a ujrzysz tam mVa !swojego Rpicego na SoVu. ^ WeszSam wic i znalazSam ciebie tutaj poRrTd tych wszystkich wspaniaSoRci i "myRl sobie, Ve juV mnie teraznie opuRcisz, jako Ve bySam przecieV Vycia twojego towarzyszk. Przeto chwaSa Allachowi, ktTry dziR mnie z tob znTw poSczyS! Y !I rzekS do niej Maaruf: XCzy to#ja ci opuRciSem, czy ty bySaRt, ktTra mnie odtrciSa?! WszakVeR od kadiego do kadiego chodziSa ze skargami na mnie, aV wreszcie uwieUczySaR poczynania swojeskarg wniesion aV przed Wysok Port i Abu Tabaka z twierdzy na mnie sprowadziSaR!Wbrew wSasnej woli przeto !przed nim umknSem! Y I jS opowiadaZ jej o tym wszystkim, co mu si przydarzySo, zanim zostaS "suStanem, i powiedziaS jej, Ve %si byS oVeniS z cTrk krTla, ktTra zmarSa, pozostawiajc mu po sobie siedmioletniego syna. Fatima wysSuchawszy #tego rzekSa: XTo, co si staSo,bySo nam przez Allacha NajwyVszego pisane i juV to wszystko odpokutowaSam, teraz zaR caS nadziej w wielkodusznoRci twojej pokSadam i wierz, Ve mnie odsiebie nie wygnasz, jeno jako "jaSmuVn chleb powszedni jeRZu siebie mi pozwolisz. Y #I z tak pokor go prosiSa, aV Maarufowi serce zmikSo, $ulitowaS si nad ni i rzekS do niej: #XOdwrTZ si ze skruch od zSai pozostaU przy mnie, a nie "spotka ci nic oprTcz radoRci, wszelako gdy tylko zrobisz coR!zSego, kaV ci zabiZ i nie bd si juV wicej nikogo obawiaS, przeto niech ci do gSowy nie przychodzi, Ve mogSabyR mnie znowu skarVyZ przed Wysok Port i Ve z twierdzy mTgSby wyjRZ po mnie Abu Tabak. Od kiedy bowiem jestem suStanem, ludzie mnie si boj, ja zaR nie boj si nikogo, jeno Allacha NajwyVszego. Mam poza tym pierRcieU, ktTry mi !sSuVy i kiedy go potr, staje przede mn sSuga, ktTry zwie si Abu as-Saadat, i czegokolwiek od niego zaVdam, przynosi mi zaraz. "JeRli wic chcesz powrTciZ do twojego kraju, dam ci wszystkiego tyle, Ve starczy ci na caSe Vycie i szybko $odeRl ci w twoje strony. JeRlinatomiast wolisz u mnie pozostaZ, rozkaV jeden z "paSacTw oprTVniZ dla ciebie, wyRciel go jedwabiami, dwadzieRcia niewolnic dam ci !na usSugi, zaVdam dla ciebie jadSa i szat wspaniaSych i bdziesz sobie VySa otoczona najwikszym zbytkiem, niczymkrTlowa, aV do twojej albo mojej Rmierci. Co powiesz na to? XOdrzekSa: XChciaSabym "zostaZ u ciebie Y, i ucaSowaSa#jego dSoU, i ze skruch si od zSa odVegnaSa. Maaruf przeznaczyS wic dla niej osobny paSac, niewolnice jej !daS i rzezaUcTw wielu i bySa niczym prawdziwa krTlowa. ChSopiec, syn Maarufa, odwiedzaS j i ojca swego, lecz Fatima go znienawidziSa, gdyV nie byS jej synem. Skoro wic chSopiec ujrzaS jej oko rozjarzone zSoRci i !nienawiRci, uciekS od niej i $rTwnieV poczS j nienawidziZ.Tymczasem Maaruf oddawaS si miSostkom z piknymi niewolnicami i zapomniaS o swojej Vonie Fatimie zwanej al-Urra, bySa bowiem staruch, wSosy miaSa siwe i czSonki obrzydliwe, bySa niby !maSpa wyleniaSa, brzydsza niV Vmija ctkowana, nie mTwic "juV o tym, Ve kiedyR bySa dla niego niedobra ponad wszelk #miar, a przysSowie mTwi: XZSokorzenie uczucia moVe podciZ snadnie i nienawiRZ zasiewa w sercu ludzkim na dnie Y, o czym zgrabnie ktoR wierszami mTwiS nawet: Staraj si ustrzec serce przed wszelk niezgod, Bowiem krzywdy od szczRcia zawsze ci odwiod. &JeRli serca sw miSoRZ skSTc bez nadziei, #S jak szkSo: gdy si stSucze, nic go juV nie sklei. Nie przyjS jej bowiem do siebie Maaruf dla jej chwalebnych przymiotTw, jeno"zlitowaS si nad ni, by swoim dobrym uczynkiem Allacha NajwyVszego uradowaZ... Tu zaskoczyS Szeherezad poranek i przerwaSa dozwolonjej opowieRZ. I ozwaSa si Dunjazada do swej siostry !Szeherezady: XJakVe pikne s twe opowieRci [ wicej w nichwdziku, niWli spojrzenie czarowne pomieRci! Jak pikna jest ta ksiga cudowna historiiprzedziwnych! Y I rzekSa Szeherezada: XCzymVe jest to wobec tego, co wam w nastpn noc opowiem, jeRli #VyZ bd i krTl mnie zachowa! Y I skoro poranek zaRwitaS oczom, zalRniS swym blaskiem i#RwieciZ poczS, wstaS krTl z radosnym sercem w oczekiwaniu koUca opowieRci irzekS w duszy swojej; XNa "Allacha, nie zabij jej, dopTki koUca opowiadania nie usSysz! YI udaS si do komnaty, w ktTrej rzdy swoje sprawowaS, i jak zwyklewszedS tam rTwnieV wezyr z caSunem pod pach. I krTl w dywanie caSy dzieU !przepdziS, i caSy czas w nim "ludzi sdziS, po czym powrTciSdo haremu i wedle swego zwyczaju wszedS do swojej Vony Szeherezady, cTrki wezyra. A skoro nastaSa noc tysiczna pierwsza, ktTra ostatni jest !noc w tej ksidze, krTl zaR !udaS si do haremu i wszedS doswojej Vony Szeherezady, cTrki wezyra, powiedziaSa do niej siostra Dunjazada: XDokoUcz nam opowieRZ o "Maarufie. YOdrzekSa: XZ wielk$przyjemnoRci, jeRli mi krTl na opowiadanie zezwoli. YI rzekS do niej krTl: XZezwalam ci, "abyR dalej opowiadaSa, tsknibowiem do tego, by poznaZ zakoUczenie opowieRci. Y I Szeherezada podjSa: WieRZ niesie, o krTlu szczRliwy, Ve Maaruf nie !zwaVaS na wizy maSVeUskie "Sczce go z Von Fatim, a troszczyS si o ni tylko !dlatego, Ve liczyS na nagrod Allacha NajwyVszego. Gdy zaR ona spostrzegSa, Ve !jemu nie zaleVy, by si z ni #poSczyZ, bo wciV innymi sizajmowaS, znienawidziSa go i #daSa si ponieRZ zazdroRci, a szejtan jej podszeptywaS, aby!wziSa Maarufowi pierRcieU i Vycie mu odebraSa, a potem sama, na jego miejscu, "krTlow si staSa. Pewnej nocywyszSa wic ze swoich komnati udaSa si do paSacu, w ktTrym mieszkaS jej mV !Maaruf. I staSo si za spraw przeznaczenia i losem przepisanego zrzdzenia, Ve Maaruf spaS wTwczas z "naSoVnic pikn, zgrabn i nader powabn w ksztaStach. A Ve byS bogobojny niezwykle,zdejmowaS z palca swTj sygnet na czas, kiedy z jakR !naSoVnic spaZ zamierzaS, a czyniS tak przez szacunek dla szlachetnych imion, ktTre bySy!na nim wypisane. I nie wkSadaS go na powrTt wczeRniej, aV poobowizkowej ablucji. A Vona Maarufa Fatima zwana "al-Urra nie wczeRniej opuRciSa sw komnat, niV kiedy si dowiedziaSa, Ve krTl majc zamiar spdzenia miSosnej nocy z jakR naSoVnic, zawsze zdejmuje sygnet z palca i kSadzie go na poduszce, i z powrotem nakSada go dopiero, gdy si oczyRci. A niezmienny jego zwyczaj byS taki, Ve gdy zaznaS juV miSosnych rozkoszy, rozkazywaS naSoVnicy, by odeszSa do swejkomnaty, sam zaR do SaWni "wchodziS, lkajc si jednak osygnet, drzwi od komnaty za sob na zasuw zamykaS, a gdy wracaS z kpieli, braS pierRcieU i na powrTt go na swTj palec nakSadaS, po czym dopiero drzwi odmykaS. Od tej "chwili kaVdy, kto chciaS wejRZdo komnaty, mTgS to juV czyniZ bez przeszkTd. Fatima si o tym wszystkim dowiedziaSa i wyszSa ze swegopaSacu noc, aby wejRZ na komnaty krTla, gdy bdzie we Rnie pogrVony, chcc mu wtedy skraRZ sygnet niepostrzeVenie. Lecz gdy Fatima ze swojego paSacu wychodziSa, syn krTla do ustronnego miejsca za potrzeb bez RwiatSa si udawaS i przykucnwszy w ciemnoRci nad otworem marmurowej pSyty, drzwi od owego miejsca otwarte zostawiS. Skoro wic Fatima wyszSa ze swych komnat, ujrzaS j syn krTlewski, jak w stron komnat ojcowskich swoje kroki skierowaSa, i rzekS do siebie: XCiekaw jestem, po co ta jdza wyszSa ze swego paSacu i wRrTd nocnych ciemnoRci do paSacu mojego ojca zdVa? Musi w tym byZ !jakaR przyczyna! YTo rzekSszy udaS si jej Rladem niepostrzeVony. A miaS przy sobie krTtki miecz z damasceUskiej stali i zawsze, gdy wchodziS do dywanu swego ojca, nosiS go u pasa, gdyV tak bardzo miecz Tw byS mu drogi. Ojciec, widzc go z mieczem RmiaS si zawsze i mawiaS do niego: X_wietnie! Zaiste, wspaniaSy jest twTj miecz, synu mTj, wszelako nie pTjdziesz z nim na wojn i nigdy nie zetniesz nim Vadnej gSowy! YA syn mu na to odpowiadaS: XZ pewnoRci zetn nim gSow temu, kto #zasSuVy na Rcicie! Y I krTl RmiaS si z jego sSTw. Gdy wic teraz ruszyS za Von swego ojca, wycignS miecz z pochwy i postpowaS za Fatim, aV weszSa ona do paSacu krTla. Tam stanS u drzwi komnaty i przypatrujc si Fatimie ujrzaS, Ve szuka czegoR gorczkowo i mTwi do $siebie: XGdzieV on poSoVyS ten &pierRcieU? Y I pojS krTlewicz, Ve sygnetu poszukuje. CzekaS tedy cierpliwie do chwili, gdy go znalazSa. AV wreszcie #zawoSaSa: XOto on! Y, chwyciSa%pierRcieU i juV odejRZ chciaSa [a krTlewicz przez caSy czas #staS za drzwiami. I przestpiSa prTg, ogldajc sygnet i obracajc go w palcach, lecz kiedy go potrzeZ w koUcu %miaSa, syn krTla uniTsS rk z mieczem i ciS j po szyi. Fatima wydaSa jeden okrzyk i upadSa zabita. WTwczas przebudziS si Maaruf i ujrzaS Von sw !leVc na podSodze i zalan krwi, a przy niej zobaczyS syna swego z obnaVonym mieczem w dSoni. KrzyknS wic doU: XCTV to znaczy, "synu mTj?! Y OdrzekS: XOjcze, ileV razy mTwiSeR do mnie: ]WspaniaSy jest twTj miecz, wszelako na wojn z nim nie pTjdziesz i Vadnej gSowy nim nie zetniesz. ^ A ja odpowiadaSem: ]Z pewnoRci zetn nim gSow temu, kto #sobie zasSuVy na Rcicie. ^ I oto RciSem za ciebie mym mieczem gSow, ktTra na Rcicie zasSuVySa! Y I opowiedziaS krTlowi, jak to wszystko bySo. Wtedy Maaruf poczS szukaZ pierRcienia, lecz nigdzie go nie mTgS #znaleWZ. PrzystpiS tedy krTl do ciaSa Fatimy i obszukiwaS #je, aV odnalazS pierRcieU w jej"zaciRnitej dSoni. OdebraS go jej i rzekS do swojego syna: XJesteR moim prawym synem bez wtpienia i bezsprzeczniei niechaj Allach darzy ci pokojem na tym i na tamtym Rwiecie, jak tyR mnie pokojem obdarzyS, uwalniajc od tej niecnej kobiety! Nie dVySa ona do niczego innego, jeno do unicestwienia swego, o czym sSusznie rzekS ten, co mTwiS: \ycie sprzyja poczynaniom i speSnia pragnienia, Kiedy Allach sw pomoc obdarzy czSowieka. Ale jeRli Allach oczy od niego odwrTci, Wtedy czSowiek na pomyRlnoRZnadaremnie czeka. Y Potem zakrzyknS krTl Maaruf na kogoR ze swojej Rwity, a oni przybyli doU poRpiesznie. Wtedy powiadomiS ich o tym, co uczyniSa jego Vona Fatima,zwana al-Urra, i rozkazaS, abyzabrali jej ciaSo i zSoVyli gdzieR, gdzie mogSoby przeleVeZ do rana. I uczynili tak, jak im nakazaS. Rano powierzyS j ludziom ze $sSuVby, a oni umyli j, owinli w caSun, wynieRli w pogrzebowym orszaku i pochowali j. Tak tedy jej przybycie z Kairu nie bySo niczym innym, jak tylko drog do grobu, o czym sSusznie rzekS ten, kto mTwiS: Idziemy t drog, ktTra nam przeznaczona zostaSa, Komu los daS j, ten po niej posSusznie kroczy. Ten, komu RmierZ jest pisana tu, nie gdzie indziej Nie w innej ziemi, lecz jeno tuzamknie oczy. A jeszcze pikniejsze s sSowa innego poety: Ruszajc do obcych krain, jeszcze wcale nie wiedziaSem, Co mi osignZ si uda, co bdzie moim udziaSem: Czy dobro, ktTrego pragn, bowiem jest rzecz bezcenn,Czy moVe zSo, co tak przecie "pragnie poSczyZ si ze mn? "PTWniej Maaruf posSaS kogoR, wzywajc do siebie oracza, "ktTry kiedyR go ugoRciS, gdy z miasta przed krTlem umknS, a"kiedy oracz si zjawiS, uczyniSgo swoim doradc i wezyrem prawicy. A potem dowiedziaS si, Ve oracz ma cTrk zadziwiajco pikn i urodziw, o szlachetnym usposobieniu, posiadajc wielkie zalety i wspaniaSe obyczaje. OVeniS si z ni !przeto i niedSugo potem oVeniSrTwnieV syna swego. I Vyli najrozkoszniej przez dSugie lata, losy ich bySy nie zmcone niczym, mieli w Vyciu!wiele sSodyczy, aV przyszSa donich ta, co gani zbytek wesela i wszystkie zwizki rozdziela, pustoszy ludne domostwa, synTw zaR i cTrki wiedzie do sieroctwa. Niech pochwalony bdzie \ywy, ktTry nigdy nie umiera iw ktTrego rku s klucze krTlestwa ziemi i niebios! Zamknicie opowieRci o krTlu !Szachrijarze i jego bracie krTluSzachzamanie, i o Szeherezadzie. W cigu caSego tego czasu Szeherezada powiSa krTlowi trzech chSopcTw. A gdy skoUczySa ostatni sw opowieRZ, powstaSa i ziemi przed krTlem ucaSowawszy, ozwaSa si: XO krTlu czasu, !czSowieku, ktTryR jedyny jest w stuleciu naszym i wieku, zaprawd, jestem niewolnic !twoj. Oto przeminSo tysic nocy i jedna, jak opowiadam ci z dawnych czasTw opowieRci i nauk staroVytnychwykSadam treRci. Czy wolno mizatem przed twym obliczem rzed 0n5rF(rkPDj=xk&k{A2 c7@3< 674r c85D c86L"* c87v, c886 Z8EwyraziZ pragnienie, by mi dozwolono mieZ pewne gorce Vyczenie? Y I rzekS do niej #krTl: XProR, a bdzie ci dane, Szeherezado! YPrzywoSaSa tedypiastunki i rzezaUcTw i "poleciSa: XPrzynieRcie mi moje dzieci! Y Sprowadzili wic do niej czym prdzej trzech chSopcTw [ jeden z nich !szedS, drugi raczkowaS, trzeci zaR byS dzieciciem przy piersi. I skoro dzieci jej przynieRli, Szeherezada zSoVySa je przed krTlem, ucaSowaSa przed nim ziemi i ozwaSa si: XO krTlu czasu, oto dzieci twoje! Prosz ci, byR mnie wybawiS od Rmierci "przez litoRZ nad tymi dzieZmi, zaprawd bowiem, jeRli mnie zabiZ kaVesz, pozostan one bez matki, a ty nie znajdzieszniewiasty, ktTra by je wychowaSa lepiej ode mnie. Y "KrTl zapSakaS wTwczas, dzieci swoje do piersi przycisnS i rzekS: XO Szeherezado, na Allacha, zaiste, jam ci juV uSaskawiS, zanim dzieci przyszSy na Rwiat, widziaSem bowiem, Ve jesteR prawa, poboVna, szlachetna i cnotliwa. Niechaj Allach bSogosSawi tobie, twojemu ojcu i matce, korzeniowi twemu i gaSzi twojej! Allach niech bdzie mi Rwiadkiem, Vem uSaskawiS ci juV od wszystkiego, co by ci krzywd$wyrzdziZ miaSo! YI ucaSowaSa mu dSonie i stopy, i radowaSa !si wielk radoRci, a potem "rzekSa: XNiechaj Allach dSugie Vycie ci ofiaruje, niech podniesie godnoRZ twoj i dostojeUstwo! YWesoSoRZ wypeSniSa wTwczas paSac $krTlewski i radoRZ rozeszSa siteV po mieRcie, a noc owa bySa taka, Ve w Vyciu ziemskim nie ma podobnych, jej kolor zaR byS jaRniejszy niWli jasne oblicze dnia. "Rankiem krTl wstaS w radoRci i blask szczRcia w sercu jego goRciS, i zawezwaS wszystkie wojska, a kiedy stawiSy si przed nim, obdarowaS wezyra, ojca Szeherezady, wspaniaS ikosztown szat honorow "mTwic do niego: XNiechaj ci "Allach osSania za to, VeR daS mi za Von cTrk twoj #szlachetn, ktTra sprawiSa, iV zaniechaSem uRmiercania cTr mojego ludu. PrzekonaSem si, Ve jest szlachetna, prawa, czysta i cnotliwa, Allach zaR trojgiem !dzieci pSci mskiej mnie przez ni obdarzyS. ChwaSa wic niech bdzie Allachowi za ten dar wspaniaSy! Y I obdarowaS teV szatami honorowymi innych swych wezyrTw, emirTw i moVnych !krTlestwa i poleciS, by miasto przystrojone bySo przez dni trzydzieRci. I nikt spoRrTd mieszkaUcTw miasta nie miaS prawa wydawaZ swoich pienidzy, gdyV wszystkie zakupy i wydatki czynione bySy z zasobTw krTlewskiego skarbca. I ustrojono miasto takwspaniaSymi ozdobami, jak nigdy dawniej nie bywaSo, bitow bbny, grano na fletach i przygrywali rozmaici "grajkowie, a krTl obdzieliS ich sowicie darami i upominkami, !rozdawaS jaSmuVn ndzarzom,a w szczodrobliwoRci swojej nie pominS Vadnego z poddanych i mieszkaUcTw swojego krTlestwa. I trwaS wraz z paUstwem swoim w !szczRciu i radoRciach, weselu!i przyjemnoRciach, aV przyszSado nich ta, co gani zbytek wesela i wszystkie zwizki rozdziela. Niech bSogosSawiony bdzie Ten, ktTrego bieg czasTw zniszczyZ nie jest w stanie, Ten, co Vadnej nie ulega przemianie, ktTrego przypadekjeden od innych przypadkTw nie odwiedzie z Vadnej przyczyny, ktTry w doskonaSoRci swojej jest jedyny! BSogosSawieUstwo i pokTj nad Zwiastunem Jego obecnoRci, nad wybranym z caSej ludzkoRci, panem naszymMuhammadem, panem ludzi, przez ktTrego zanosimy modSy!do Allacha o koniec szczRliwy! SSownik ObjaRniono w nim wystpujcew wyborze trudniejsze wyrazy orientalne, gSTwnie arabskie, oraz mniej znane nazwy geograficzne, waVniejsze postacie historyczne i niektTre znaczce imiona wSasne. Dla uSatwienia korzystania ze sSownika opuszczono w nim arabski rodzajnik okreRlony al -(wystpujcy rTwnieV w formie asz -, ad -, ar -, at -),ktTry niekiedy poprzedza danywyraz. Aad [legendarny lud olbrzymTwwygubiony w zamierzchSych czasach przez Allacha za nieposSuszeUstwo. Abbasydzi [ dynastia kalifTw; panowali od 750 do 1258 r. Ablucja [rytualne oczyszczenie. NaleVy do muzuSmaUskich powinnoRci religijnych. Obowizuje przed czynnoRciami o charakterze religijnym, jak np. modlitwa, i po dokonaniu czynnoRci uwaVanych za nieczyste. Abu Isa [ syn Haruna ar--Raszida, zob. teV Harun ar-Raszid. Abu Kir [ miejscowoRZ w !Egipcie, kilkanaRcie kilometrTwna wschTd od Aleksandrii. Abu Nuwas [ jeden z najwikszych poetTw #arabskich; VyS na przeSomie VIIIi IX w. Abu Tabak [przezwisko nadawane w Egipcie siepaczowi, ktTry na rozkaz wSadz (zwSaszcza w czasie okupacji tureckiej) dokonywaS aresztowaU itp. Adnan [ legendarny protoplasta plemion pTSnocnoarabskich. Ajjub [ arabska forma biblijnego imienia Hiob. Akka (niekiedy Akkon)[ miasto portowe na wybrzeVu Palestyny. W czasie Wypraw KrzyVowych jeden z gSTwnych portTw. Ali ibn Hiszam [ dostojnik w czasach kalifa al--Mamuna. !Alif [ pierwsza litera alfabetu arabskiego w ksztaScie wydSuVonej paSeczki. Ze !wzgldu na jej ksztaSt czsto porTwnywano do niej smukS postaZ dziewczyny lub mSodzieUca. Aloes [Vywica drzew aloesowych przywoVona z krajTw poSudniowej Azji. UVywano jej jako kadzidSa. Amalekici [ staroVytny, pTSlegendarny lud wojownikTw,znany rTwnieV z Biblii. Ambra [czsty i zarazem bardzo kosztowny skSadnik pachnideS orientalnych, w stanie pierwotnym bdcy wydzielin pewnego gatunku wielorybTw. Amin (zwykle al-Amin)[ syn Haruna ar--Raszida. Kalif w latach 809 [813. Amr ibn Madikarib az-Zabidi ![poeta dziaSajcy w Arabii na pograniczu dwu epok [ pogaUskiej i muzuSmaUskiej. ZmarS w r. 643. Anbar [ staroVytne miasto nad Eufratem. Anis al-DValis [ po arabsku znaczy powiernica biesiadnika.Anuszirwan [ przydomek sasanidzkiego krTla Chosroesa I. PanowaS w latach 531 [579. "Arif [ starszy uczeU peSnicy funkcj pomocnika nauczyciela. Askalon [ miasto na wybrzeVu Palestyny. Znaczny port w czasie Wypraw KrzyVowych. Aszab [ przysSowiowa postaZ skpca. "Aun [dosS. pomocnik, straVnik. Nazwy uVywano na oznaczeniejednego z rodzajTw dVinnTw. Zob. teV dVinn. Badr Basim [ uRmiechnity ksiVyc. Baklawa [popularny na Wschodzie rodzaj ciasta, przypominajcy ciasto !francuskie. Przyrzdza si je zmigdaSami, pistacj i miodem lub syropem. !Balch [waVne w staroVytnoRci i Rredniowieczu miasto w "pTSnocnej czRci dzisiejszego Afganistanu. Ban [rodzaj egipskiej wierzby. W poezji czsto porTwnywanosmukS postaZ dziewczyny lubmSodzieUca do jej wiotkich gaSzek. BandV [ czsto wystpujcy w Ksidze tysica i jednej nocy Rrodek usypiajcy. BySa to zapewne mieszanina haszyszu z opium. Barmakidzi [ rTd iraUskiego pochodzenia, odgrywajcy waVn rol w centralnej administracji paUstwa wczesnych AbbasydTw. Ich wszechwSadz ocaliS kalif Harun ar- Raszid. Brama Zwycistwa [ jedna z pTSnocnych bram Kairu. Burnus [ szeroki i dSugi pSaszcz, zwykle weSniany, uVywany zwSaszcza przez koczownikTw Afryki PTSnocnej."ChandVar [ kindVaS orientalny,mocno zakrzywiony nTV, noszony w bardzo ozdobnej pochwie zatknitej za pasem na brzuchu. Chanka (al-Chanka)[ miasteczko na pTSnocny wschTd od Kairu. Chattyjska wSTcznia [wyrabiano je z indyjskiego bambusu na wybrzeVu Chatt w"Bahrejnie. PrzenoRnie: wSTczniawysokiej klasy. Cieni widowisko [ inaczej teatr cieni. CTrka stryja [ zgodnie ze zwyczajowym prawem patriarchalnego rodu arabskiego bySa pierwsz kandydatk na Von swojego kuzyna. MaSVeUstwa tego typubySy bardzo czste. Czciciele ognia [ mazdaiRci, wyznawcy Zaratustry. Danijal [ Daniel. Biblijny ten prorok uznany byS teV przez islam. Darab (czRciej Dara)[od Dariusza. Persowie niekiedy nazywali tak Aleksandra Wielkiego. Darbal-Ahmar [ ulica Czerwona.Jedna z gSTwnych ulic Rredniowiecznego Kairu. Daud [ Dawid. Dauda Pancerz [ zob. Pancerz Dauda. Denar (lub dinar)[ zSota moneta wagi ok. 4, 25 g. Dirhem [ srebrna moneta wartoRci ok. 1/12 dinara. Dywan [zespTS wysokich dostojnikTw i doradcTw wSadcy, takVe centralny urzd, kancelaria, sala posiedzeU. DVafar [ W Ksidze najczRciej chodzi o DVafara Barmakid, wezyra i przyjaciela Haruna ar-Raszida,straconego przezeU w r. 803. Zob. teV Barmakidzi. DVamil [ znany poeta z plemienia Uzra. \yS w VII w. Zob. teV Uzra. DVarir ibn Atija [ jeden z najsSawniejszych poetTw epoki OmajjadTw; zmarS w r. 732. Zob. teV Omajjadowie. DVazira [wyspa. Tak nazywanojedn z wysp na Nilu koSo Kairu, a takVe prowincj GTrnej Mezopotamii. DVilbab [ bardzo suta szata noszona jako wierzchnie okrycie. DVinn [ demon. Nadprzyrodzona istota wedSugmuzuSmaUskiej demonologii niebdca ani diabSem, ani "anioSem. DVinny jak ludzie bySyRmiertelne, mogSy byZ VeUskiego lub mskiego rodzaju, wyznawaZ islam lub nie. BySy potVniejsze od ludzi, lecz nie dorTwnywaSy im rozumem. DVubba (lub dVuba)[ rodzaj szerokiego pSaszcza, zwykle zweSny. DVulannar [ kwiat granatu. Emir [ dowTdca wojskowy, ksiV. FaradVija [ dSugi pSaszcz z rkawami, zwykle z kosztownej tkaniny. Fars [ staroVytne Parsis, prowincja w poSudniowej Persji. Fas (Fez)[ miasto w Maroku. Fatiha [ otwierajca. Pierwsza"sura (rozdziaS)Koranu. Zob. teV Koran. Fels [ miedziana moneta, wartoRci ok. 1/48 dirhema. Zob.rTwnieV dirhem. Gagat [ czarny bursztyn albo rodzaj szlachetnego wgla, !Satwy do obrTbki i polerowania.Ghul, Ghula [ rodzaj zSych demonTw Vywicych si ludzkim misem. Habasz [ Etiopia, Etiopczycy. #HadVdV (HadVi)[ pielgrzym. Ci, ktTrzy odbyli pielgrzymk do Mekki, uVywali tego okreRleniaprzed nazwiskiem jako zaszczytnego przydomka. Hakim [ lekarz, uczony. Hakim (al-Hakim)[ kalif z dynastii FatymidTw; panowaS w Egipcie i krajach przylegSych w latach 996-1021. Halfa [rodzaj pustynnej trawy.UVywano jej do wyplatania rTVnego rodzaju przedmiotTw, zwSaszcza mat i koszy. Hamid at-Tawil [ wysoki dowTdca wojskowy w czasach kalifa al--Mamuna. Harun ar-Raszid [kalif abbasydzki. PanowaS w latach 786-809. ByS jedn z najpopularniejszych postaci w dziejach ArabTw. "Harut [ jeden z anioSTw, ktTrew Babilonie nauczySy ludzi czarTw. Haszysz [ znany Rrodek oszaSamiajcy otrzymywany z konopi indyjskich. Hind [Indie. Hurysy [ wiecznie mSode, o nieprzemijajcej urodzie dziewice, ktTre bd zbawionym muzuSmanom uprzyjemniaZ Vycie w raju. Ibn SurajdV Ubajdallah [Rpiewak i muzyk mekkaUski !dziaSajcy na przeSomie VII i VIII w. Ibrahim ibn al-Chawwas [ znany asceta z IX w. Ifrit (Afrit)[ rodzaj dVinna. !Zwykle byS to demon zSoRliwy, nieprzyjazny ludziom. Imam [ przeSoVony gminy religijnej, ktTry przewodniczy wspTlnej modlitwie. W szerszym znaczeniu takVe panujcy, zwSaszcza kalif. Iram [ staroVytne miasto legend staroarabskich zniszczone przez Allacha za pych jego budowniczego Szaddada syna Aada. Izar [wierzchnia szata zakrywajca caS postaZ, noszona przez kobiety. Jachni [ potrawa z misa duszonego z jarzynami i przyprawami. Jujuby owocTw kolor [ czerwono--brzowy. Jusuf [JTzef. Czste wzmiankiw Ksidze odnosz si zazwyczaj do biblijnego JTzefa syna Jakuba. $Kaaba [gSTwna RwitoRZ islamuw Mekce i cel corocznych pielgrzymek wyznawcTw islamu. Jest to budowla w ksztaScie prostopadSoRcianu, okryta, co roku zmienian, czarn zasSon. W kierunku Kaaby zwracaj si w czasie modlitwy muzuSmanie z caSego"Rwiata i w jej kierunku s teV zorientowane wszystkie meczety. "Kadi [ sdzia. PeSni on takVe funkcj urzdnika stanu cywilnego. #Kaf [gTra, a RciRlej SaUcuch gTrski, ktTry wedSug Rredniowiecznych wschodnich wierzeU stanowiS kraniec Rwiata. ZamieszkiwaSy go dVinny. Kahina [ pierwotnie natchniona wieszczka, potem [ potocznie [ wrTVka, czarownica. Kalif [ z arab. chalifa [zastpca. Nazwa panujcych w pierwotnych paUstwach arabskich. Byli oni jednoczeRnie zwierzchnikami religijnymi. W pTWniejszym Rredniowieczu tytuSu tego uVywali rTwnieV inni muzuSmanie, nie Arabowie. Karun [czSowiek legendarnie bogaty, rodzaj arabskiego krezusa. Identyfikuje si go z biblijnym Korahem. Karuna Staw [ nie istniejce juV jeziorko w Kairze. Kausar (Kausaryjska krynica)[ jedna z rzek muzuSmaUskiego raju. Kebab [ popularna na Wschodzie potrawa z misa baraniego, rodzaj szaszSyku. Kintar [ jednostka wagi rTwna100 funtom, ca 45 kg. Kirat [ karat. Kisra [znieksztaScone imi Chosru (Chosroes)jednego z najwikszych wSadcTw sasanidzkich. StaSo si synonimem perskiego panujcego. Koran [Rwita ksiga islamu objawiona prorokowi Muhammadowi. Jest to najstarszy zbiTr przepisTw prawnych i religijnych, legend,przypowieRci itd. stanowicy podstaw religii islamu. Kufa [ miasto w Iraku. Jedno zgSTwnych centrTw wczesnego islamu. Kunafa [ popularna, zwSaszczaw Egipcie, sSodka potrawa, skSada si z ciasta przyrzdzanego w postaci nitek, zapieczonego i przyprawionego tSuszczem i syropem lub miodem. Kurrat al-Ajn [ uciecha dla oka. Kusz [ legendarny protoplasta ludTw chamickich. Kutajt [ kotek. Lab [ skrTt wyrazu asturlab ![astrolabium, uVyty jako imi wSasne. Liwan [rodzaj sklepionej komnaty w ksztaScie otwartej na dziedziniec alkowy, czsto bardzo znacznych rozmiarTw Mabad [jeden z najsSawniejszych RpiewakTw, muzykTw i kompozytorTw epoki OmajjadTw. Madinat As-Sin [ po arabsku znaczy ChiUskie Miasto. MahradVan [nazwa kraju utworzona od tytuSu indyjskiego wSadcy [MaharadVy. Zapewne oznaczaSa indonezyjskie paUstwo _riwidVaja. "Malik An-Nasir [KrTl Zwyciski.Czsty przydomek wSadcTw "muzuSmaUskich. M. in. nosiS go sSawny w czasie wojen z KrzyVowcami suStan Egiptu i Syrii Saladyn. Malluta [ luWna, zwykle jedwabna szata noszona przezosoby wysokiego stanu. Mameluk [biaSy niewolnik. Od tego sSowa utworzono nazw !2 linii suStanTw panujcych w Egipcie w latach 1250 [1517. Mamun (al-Mamun)[ syn Harunaar Raszida. Kalif w latach 813 [833. Maridy [rodzaj bardzo potVnych dVinnTw. Merwan ibn al-Hakam [ kalif z domu OmajjadTw. PanowaS w latach 683 [685. Masrur [ znaczy zadowolony. ByS to wysoki dygnitarz peSnicy funkcj szefa eunuchTw na dworze Haruna ar-Raszida. W Ksidze wystpuje zwykle jako przyboczny straVnik i kat tegokalifa. Maszlach [ dSugi pSaszcz bez rkawTw, zwykle z wielbSdziej weSny. Meknes [ jedno z gSTwnych miast Maroka. W XVII [XVIII w. stolica paUstwa. Mihrab [ niewielka nisza w tylnej Rcianie meczetu pokazujca kierunek Kaaby, zwykle bardzo bogato dekorowana. Mim [ jedna z liter alfabetu arabskiego w ksztaScie maSego kTSeczka. Miskal [ jednostka wagi ca 4, 25 g. W dinarze byS 1 miskal zSota, std czsto denary nazywano miskalami. Zob. teV denar. Miszk [ jeden z mniej znanychrodzajTw kaligraficznego pisma arabskiego. Mudarris [ nauczyciel; !najczRciej w Rredniej szkole religijnej. Muezzin [funkcjonariusz w meczecie, do ktTrego obowizkTw naleVy zwoSywanie wiernych na modlitw, co czyniS zwykle z wysokoRci minaretu. Muluchija [ roRlina uprawiana w Egipcie, z ktTrej liRci i "Sodyg przyrzdza si ulubion w tym kraju potraw. Munkar i Nakir [dwaj anioSowie, do ktTrych obowizkTw naleVy zadawaniegrzesznikom mk w grobach. Musa ibn Nusajr [ sSawny namiestnik prowincji pTSnocno-wschodniej Afryki (Maghrebu). On to ostatecznie zdobyS te ziemie dla ArabTw, jego teV wojska podbiSy w latach 711 [712 Hiszpani. Nabigha (an-Nabigha)az-Zubjani [ m rzed 0n5rF(rkPDj=xk&k{A9P c8: f-8;{*c9/<D9sSawny przedmuzuSmaUski poeta arabski. Nadd [gatunek kadzidSa zSoVony z aloesu, ambry i piVma. !Nimrud [legendarny zaSoVyciel Babilonu i budowniczy wieVy "Babel. Znany jest takVe z Biblii.Nowy [ po arabsku DVadid [ zdawkowa moneta miedziana, wybijana w Egipcie od XV w. Nuh [ Noe. Nun [ litera alfabetu arabskiego w ksztaScie bardzowygitego Suku. Obrzezanie [ powszechny zwyczaj w krajach muzuSmaUskich. PoSczone bySo z uroczystymi obchodami,przyjciami itp. Omajjadowie [ pierwsza dynastia kalifTw. Panowali na wschodzie w latach 661 [750, w Hiszpanii zaR od pocztku XI w. Pancerz Dauda [ przenoRnie: pancerz doskonaSy. Daud [biblijny Dawid [posiadS sztuk wyrobu stalowych pancerzy od samego Allacha. PiVmo [czsty skSadnik orientalnych pachnideS. Jest towydzielina samicy Rrodkowo azjatyckiego jelenia piVmowego. Ramadan [ miesic muzuSmaUskiego postu. Ratl [ jednostka wagi rTwna mniej wicej 1 funtowi. Rihani [ jedna z odmian pisma arabskiego. Rika [ odmiana pisma arabskiego. Run [ Bizancjum, BizantyUczycy. Said (As-Said)al-Aala [ poSudniowy gTrny Egipt. Salsabil [ WrTdSo w muzuSmaUskim raju. Samharyjska wSTcznia [ prawdopodobnie z kraju Samhar w Arabii [ znaczy wSTcznia przedniego gatunku. Sarid [ staroarabska potrawa zchleba rozmoczonego w rosole.Sasanidzi [dynastia panujca w Iranie przed zdobyciem tego kraju przez ArabTw (226 [661).Sawik [ rodzaj pszennego lub jczmiennego ciasta z daktylami i miodem. Sind [ tak Arabowie nazywali zdobyt przez siebie krain nad dolnym Indusem. Sorbet [ kaVdy bezalkoholowy napTj. Przyrzdzano je o najrozmaitszych smakach, sSodzono cukrem lub miodem. Sulejman [ Salomon. Sulus [ rodzaj arabskiego pisma. SuStan [ po arabsku sultan [ wSadca. Szahbandar [ starszy cechu kupcTw. Szakirija [ znieksztaScona nazwa indyjskiej kasty wojownikTw, tj. KszatriTw. Szejch al-islam [pierwotnie zaszczytny tytuS, w pTWniejszych czasach, zwSaszcza w Turcji, urzd naczelnego teologa i znawcy prawa religijnego. Szejtan [ szatan. _wita wojna [ wojna z niewiernymi naleVaSa do obowizkTw religijnych kaVdego mVczyzny wyznajcego islam. Tabarija [ miasto w Palestynie, staroVytna Tyberiada. Tajji [jedno z waVniejszych beduiUskich plemion arabskich. GSTwne swoje koczowisko miaSo ono na pograniczu Arabii i Iraku. Urra (al-Urra)[ jdza, sekutnica. "Utbi (al-Utbi)[ filolog i poeta zIX w. Uzra [ niezbyt znaczne plemiarabskie. Uzryci znani byli z romantycznego usposobienia i gSbokich uczuZ, std uzryjska miSoRZ staSa si synonimem wielkiej, !niespeSnionej miSoRci, nieraz koUczcej si Rmierci z !tsknoty. Plemi wydaSo kilku sSawnych poetTw, ktTrzy opiewali taki rodzaj miSoRci. !Wali [ w Ksidze najczRciej w znaczeniu komendanta straVy miejskiej. Wezyr [ najwyVszy rang urzdnik, rodzaj pierwszego ministra. WSadca Wiernych [ oficjalny tytuS kalifTw. Wysoka Porta [ najwyVsza wSadza turecka. W Kairze oznaczaSa urzd paszy, czyli tureckiego gubernatora. Zajbak [ rtZ, Vywe srebro. Zakkum [ straszliwe drzewo rosnce w piekle, rodzce gSowy potworTw zamiast owocTw. ZandVowie [ Murzyni. Zarda [ sSodka potrawa z ryVuprzyprawiona szafranem. Zarzur [ muzyk z czasTw Haruna ar--Raszida. Zauija [ niewielkie hospicjum dla ubogich usytuowane w naroVniku jakiegoR wikszego kompleksu. #Zu bS-Autad [ jedno z okreRleU faraona. Zumurrud [ szmaragd. Spis rzeczy !OpowieRZ o krTlu Szachrijarze i jego bracie krTlu Szachzamanie PrzeS. WSadysSaw Kubiak OpowieRZ o rybaku i dVinnie PrzeS. WSadysSaw Kubiak OpowieRZ o tragarzu i dziewcztach PrzeS. Anna Kmietowicz OpowieRZ o dwu wezyrach i o Anis al-DValis PrzeS. WSadysSaw Kubiak Opowiadanie o lisie, wilku i czSowieku PrzeS. Anna Kmietowicz Opowiadanie o myszy i Sasicy PrzeS. Anna Kmietowicz Opowiadanie o pawiu i wrTblu PrzeS. Anna Kmietowicz Opowiadanie o sprztaczu rzeWni i maSVonce pewnego dostojnika PrzeS. Krystyna SkarVyUska-BocheUska Opowiadanie o Harunie ar-Raszidzie, Persie Alim i o tym, co si wiVe ze spraw sakwy i Kurda PrzeS. WSadysSaw Kubiak OpowieRZ o Alim Szar i niewolnicy Zumurrud PrzeS. Krystyna SkarVyUska-BocheUska OpowieRZ o niewolnicach rTVnych kolorTw PrzeS. Krystyna SkarVyUska-BocheUska Opowiadanie o biedaku i jego szlachetnym przyjacielu PrzeS. Anna Kmietowicz Opowiadanie o Wardanie-rzeWniku PrzeS. Andrzej Czapkiewicz OpowieRZ o hebanowym koniu PrzeS. Anna Kmietowicz O Harunie ar-Raszidzie i Zubejdzie w kpieli PrzeS. WSadysSaw Kubiak O zSodzieju i gSupcu PrzeS. Andrzej Czapkiewicz O Anuszirwanie i kobiecie PrzeS. Andrzej Czapkiewicz O kobiecie i kSamliwych starcach PrzeS. Andrzej Czapkiewicz O trojgu nieszczRliwie zakochanych PrzeS. Andrzej Czapkiewicz O miSoRci Abu Isy do Kurrat al-Ajn PrzeS. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o Anuszirwanie PrzeS. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o kowalu i cnotliwej dziewczynie PrzeS. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o bogobojnym Izraelicie i chmurze PrzeS. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o !chrzeRcijaUskiej ksiVniczce nawrTconej na islam PrzeS. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o sprawiedliwoRciAllacha PrzeS. Andrzej Czapkiewicz OpowieRZ o Sindbadzie \eglarzu PrzeS. WSadysSaw Kubiak OpowieRZ o Miedzianym MieRcie PrzeS. Andrzej Czapkiewicz OpowieRZ o DVaudarze, synu kupca Omara i jego dwTch braciach PrzeS. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o Harunie ar-Raszidzie i mSodej beduincePrzeS. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o zakochanych z plemienia Uzra PrzeS. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o beduinie i jego wiernej Vonie PrzeS. Andrzej Czapkiewicz OpowieRZ o przygodach Alego az-Zajbak z Kairu PrzeS. Anna Kmietowicz OpowieRZ o zaRlubinach Badr Basima, syna krTla Szachrimana, z cTrk krTla Samandala PrzeS. WSadysSaw Kubiak OpowieRZ o mieszkaUcu GTrnego Egiptu i jego Vonie Frankijce PrzeS. WSadysSaw Kubiak OpowieRZ o Abu Kirze i Abu Sirze PrzeS. WSadysSaw Kubiak OpowieRZ o szewcu Maarufie PrzeS. WSadysSaw Kubiak Zamknicie opowieRci o krTlu !Szachrijarze i jego bracie krTluSzachzamanie, o Szecherezadzie PrzeS. WSadysSaw Kubiak SSownik Oprac. WSadysSaw Kubiak efghijklmnopqrstuvwxyz{|}~. BandV [ czsto wystpujcy w Ksidze tysica i jednej nocy Rrodek usypiajcy. BySa to zapewne mieszanina haszyszu z opium. Barmakidzi [ rTd iraUskiego pochodzenia, odgrywajcy waVn rol w centralnej administracji paUstwa wczesnych AbbasydTw. Ich wszechwSadz ocaliS kalif Harun ar- Raszid. Brama Zwycistwa [ jedna z pTSnocnych bram Kairu. Burnus [ szeroki i dSugi pSaszcz, zwykle weSniany, uVywany zwSaszcza przez koczownikTw Afryki PTSnocnej."ChandVar [ kindVaS orientalny,mocno zakrzywiony nTV, noszony w bardzo ozdobnej pochwie zatknitej za pasem na brzuchu. Chanka (al-Chanka)[ miasteczko na pTSnocny wschTd od Kairu. Chattyjska wSTcznia [wyrabiano je z indyjskiego bambusu na wybrzeVu Chatt w"Bahrejnie. PrzenoRnie: wSTczniawysokiej klasy. Cieni widowisko [ inaczej teatr cieni. CTrka stryja [ zgodnie ze zwyczajowym prawem patriarchalnego rodu arabskiego bySa pierwsz kandydatk na Von swojego kuzyna. MaSVeUstwa tego typubySy bardzo czste. Czciciele ognia [ mazdaiRci, wyznawcy Zaratustry. Danijal [ Daniel. Biblijny ten prorok uznany byS teV przez islam. Darab (czRciej Dara)[od Dariusza. Persowie niekiedy nazywali tak Aleksandra Wielkiego. Darbal-Ahmar [ ulica Czerwona.Jedna z gSTwnych ulic Rredniowiecznego Kairu. Daud [ Dawid. Dauda Pancerz [ zob. Pancerz Dauda. Denar (lub dinar)[ zSota moneta wagi ok. 4, 25 g. Dirhem [ srebrna moneta wartoRci ok. 1/12 dinara. Dywan [zespTS wysokich dostojnikTw i doradcTw wSadcy, takVe centralny urzd, kancelaria, sala posiedzeU. DVafar [ W Ksidze najczRciej chodzi o DVafara Barmakid, wezyra i przyjaciela Haruna ar-Raszida,straconego przezeU w r. 803. Zob. teV Barmakidzi. DVamil [ znany poeta z plemienia Uzra. \yS w VII w. Zob. teV Uzra. DVarir ibn Atija [ jeden z najsSawniejszych poetTw epoki OmajjadTw; zmarS w r. 732. Zob. teV Omajjadowie. DVazira [wyspa. Tak nazywanojedn z wysp na Nilu koSo Kairu, a takVe prowincj GTrnej Mezopotamii. DVilbab [ bardzo suta szata noszona jako wierzchnie okrycie. DVinn [ demon. Nadprzyrodzona istota wedSugmuzuSmaUskiej demonologii niebdca ani diabSem, ani "anioSem. DVinny jak ludzie bySyRmiertelne, mogSy byZ VeUskiego lub mskiego rodzaju, wyznawaZ islam lub nie. BySy potVniejsze od ludzi, lecz nie dorTwnywaSy im rozumem. DVubba (lub dVuba)[ rodzaj szerokiego pSaszcza, zwykle zweSny. DVulannar [ kwiat granatu. Emir [ dowTdca wojskowy, ksiV. FaradVija [ dSugi pSaszcz z rkawami, zwykle z kosztownej tkaniny. Fars [ staroVytne Parsis, prowincja w poSudniowej Persji. Fas (Fez)[ miasto w Maroku. Fatiha [ otwierajca. Pierwsza"sura (rozdziaS)Koranu. Zob. teV Koran. Fels [ miedziana moneta, wartoRci ok. 1/48 dirhema. Zob.rTwnieV dirhem. Gagat [ czarny bursztyn albo rodzaj szlachetnego wgla, !Satwy do obrTbki i polerowania.Ghul, Ghula [ rodzaj zSych demonTw Vywicych si ludzkim misem. Habasz [ Etiopia, Etiopczycy. #HadVdV (HadVi)[ pielgrzym. Ci, ktTrzy odbyli pielgrzymk do Mekki, uVywali tego okreRleniaprzed nazwiskiem jako zaszczytnego przydomka. Hakim [ lekarz, uczony. Hakim (al-Hakim)[ kalif z dynastii FatymidTw; panowaS w Egipcie i krajach przylegSych w latach 996-1021. Halfa [rodzaj pustynnej trawy.UVywano jej do wyplatania rTVnego rodzaju przedmiotTw, zwSaszcza mat i koszy. Hamid at-Tawil [ wysoki dowTdca wojskowy w czasach kalifa al--Mamuna. Harun ar-Raszid [kalif abbasydzki. PanowaS w latach 786-809. ByS jedn z najpopularniejszych postaci w dziejach ArabTw. "Harut [ jeden z anioSTw, ktTrew Babilonie nauczySy ludzi czarTw. Haszysz [ znany Rrodek oszaSamiajcy otrzymywany z konopi indyjskich. Hind [Indie. Hurysy [ wiecznie mSode, o nieprzemijajcej urodzie dziewice, ktTre bd zbawionym muzuSmanom uprzyjemniaZ Vycie w raju. Ibn SurajdV Ubajdallah [Rpiewak i muzyk mekkaUski !dziaSajcy na przeSomie VII i VIII w. Ibrahim ibn al-Chawwas [ znany asceta z IX w. Ifrit (Afrit)[ rodzaj dVinna. !Zwykle byS to demon zSoRliwy, nieprzyjazny ludziom. Imam [ przeSoVony gminy religijnej, ktTry przewodniczy wspTlnej modlitwie. W szerszym znaczeniu takVe panujcy, zwSaszcza kalif. Iram [ staroVytne miasto legend staroarabskich zniszczone przez Allacha za pych jego budowniczego Szaddada syna Aada. Izar [wierzchnia szata zakrywajca caS postaZ, noszona przez kobiety. Jachni [ potrawa z misa duszonego z jarzynami i przyprawami. Jujuby owocTw kolor [ czerwono--brzowy. Jusuf [JTzef. Czste wzmiankiw Ksidze odnosz si zazwyczaj do biblijnego JTzefa syna Jakuba. $Kaaba [gSTwna RwitoRZ islamuw Mekce i cel corocznych pielgrzymek wyznawcTw islamu. Jest to budowla w ksztaScie prostopadSoRcianu, okryta, co roku zmienian, czarn zasSon. W kierunku Kaaby zwracaj si w czasie modlitwy muzuSmanie z caSego"Rwiata i w jej kierunku s teV zorientowane wszystkie meczety. "Kadi [ sdzia. PeSni on takVe funkcj urzdnika stanu cywilnego. #Kaf [gTra, a RciRlej SaUcuch gTrski, ktTry wedSug Rredniowiecznych wschodnich wierzeU stanowiS kraniec Rwiata. ZamieszkiwaSy go dVinny. Kahina [ pierwotnie natchniona wieszczka, potem [ potocznie [ wrTVka, czarownica. Kalif [ z arab. chalifa [zastpca. Nazwa panujcych w pierwotnych paUstwach arabskich. Byli oni jednoczeRnie zwierzchnikami religijnymi. W pTWniejszym Rredniowieczu tytuSu tego uVywali rTwnieV inni muzuSmanie, nie Arabowie. Karun [czSowiek legendarnie bogaty, rodzaj arabskiego krezusa. Identyfikuje si go z biblijnym Korahem. Karuna Staw [ nie istniejce juV jeziorko w Kairze. Kausar (Kausaryjska krynica)[ jedna z rzek muzuSmaUskiego raju. Kebab [ popularna na Wschodzie potrawa z misa baraniego, rodzaj szaszSyku. Kintar [ jednostka wagi rTwna100 funtom, ca 45 kg. Kirat [ karat. Kisra [znieksztaScone imi Chosru (Chosroes)jednego z najwikszych wSadcTw sasanidzkich. StaSo si synonimem perskiego panujcego. Koran [Rwita ksiga islamu objawiona prorokowi Muhammadowi. Jest to najstarszy zbiTr przepisTw prawnych i religijnych, legend,przypowieRci itd. stanowicy podstaw religii islamu. Kufa [ miasto w Iraku. Jedno zgSTwnych centrTw wczesnego islamu. Kunafa [ popularna, zwSaszczaw Egipcie, sSodka potrawa, skSada si z ciasta przyrzdzanego w postaci nitek, zapieczonego i przyprawionego tSuszczem i syropem lub miodem. Kurrat al-Ajn [ uciecha dla oka. Kusz [ legendarny protoplasta ludTw chamickich. Kutajt [ kotek. Lab [ skrTt wyrazu asturlab ![astrolabium, uVyty jako imi wSasne. Liwan [rodzaj sklepionej komnaty w ksztaScie otwartej na dziedziniec alkowy, czsto bardzo znacznych rozmiarTw Mabad [jeden z najsSawniejszych RpiewakTw, muzykTw i kompozytorTw epoki OmajjadTw. Madinat As-Sin [ po arabsku znaczy ChiUskie Miasto. MahradVan [nazwa kraju utworzona od tytuSu indyjskiego wSadcy [MaharadVy. Zapewne oznaczaSa indonezyjskie paUstwo _riwidVaja. "Malik An-Nasir [KrTl Zwyciski.Czsty przydomek wSadcTw "muzuSmaUskich. M. in. nosiS go sSawny w czasie wojen z KrzyVowcami suStan Egiptu i Syrii Saladyn. Malluta [ luWna, zwykle jedwabna szata noszona przezosoby wysokiego stanu. Mameluk [biaSy niewolnik. Od tego sSowa utworzono nazw !2 linii suStanTw panujcych w Egipcie w latach 1250 [1517. Mamun (al-Mamun)[ syn Harunaar Raszida. Kalif w latach 813 [833. Maridy [rodzaj bardzo potVnych dVinnTw. Merwan ibn al-Hakam [ kalif z domu OmajjadTw. PanowaS w latach 683 [685. Masrur [ znaczy zadowolony. ByS to wysoki dygnitarz peSnicy funkcj szefa eunuchTw na dworze Haruna ar-Raszida. W Ksidze wystpuje zwykle jako przyboczny straVnik i kat tegokalifa. Maszlach [ dSugi pSaszcz bez rkawTw, zwykle z wielbSdziej weSny. Meknes [ jedno z gSTwnych miast Maroka. W XVII [XVIII w. stolica paUstwa. Mihrab [ niewielka nisza w tylnej Rcianie meczetu pokazujca kierunek Kaaby, zwykle bardzo bogato dekorowana. Mim [ jedna z liter alfabetu arabskiego w ksztaScie maSego kTSeczka. Miskal [ jednostka wagi ca 4, 25 g. W dinarze byS 1 miskal zSota, std czsto denary nazywano miskalami. Zob. teV denar. Miszk [ jeden z mniej znanychrodzajTw kaligraficznego pisma arabskiego. Mudarris [ nauczyciel; !najczRciej w Rredniej szkole religijnej. Muezzin [funkcjonariusz w meczecie, do ktTrego obowizkTw naleVy zwoSywanie wiernych na modlitw, co czyniS zwykle z wysokoRci minaretu. Muluchija [ roRlina uprawiana w Egipcie, z ktTrej liRci i "Sodyg przyrzdza si ulubion w tym kraju potraw. Munkar i Nakir [dwaj anioSowie, do ktTrych obowizkTw naleVy zadawaniegrzesznikom mk w grobach. Musa ibn Nusajr [ sSawny namiestnik prowincji pTSnocno-wschodniej Afryki (Maghrebu). On to ostatecznie zdobyS te ziemie dla ArabTw, jego teV wojska podbiSy w latach 711 [712 Hiszpani. Nabigha (an-Nabigha)az-Zubjani [ m rzed 0n5rF(rkPDj=xk&k{AgB@k0k{AA((PP p@  BP*Jp|v@@@@@@@@@@ P @@@@@ pp ` p @pp(H @p @@ppppx @@@@```` @@@@ <B@< PPP8DD88DD<`DDDl8DD8 8DD8 p@  xDDD((( UUUU""HH00HHD( @@@@@ @@@@@@@@@@pxxppxxpp0@@@@@@p`pp@@@@@@ ` ppxxp@ @@@@@@0xPPP DP PPPP  @ @@@@@@@  @@@@@@@ PpppxtAAB` `_x$$$   0hLFYlDBB@0_@` p0|c$ $$r$ $ $00 ?  ࢁ ?~@ I HHHHBAA2@G A a  @8hH @~?HHHHHHHH1 Q a!"@~ A000H(!"@~ A0@@@@@@@$$$$$$$@ `p( ( ().`) (h ~0@@@@@@@@@@@$(@(`H!k~@@O5@ P H@&AA A@?а D D D D LX8hHH( P8H &@ @?? p@ @@@`@@@ pp   @  @HH pp  @@$HH$H$$H p@ @@P`@@x8DD8@  @@8DD80@  π|~88|=><<<<<<<<<<<<<<<<<<<xx||<|<|xaCCG>p{3>|> 8<< |<<<<|<<<<~~?xp0`p88p?>x8pp`0`@<<xppp  8p<8p00=>0888xxx|<?0@p